(เสียงดนตรี)

(เสียงปรบมือ)

(เสียงปรบมือ)

(เสียงดนตรี)

(เสียงปรบมือ)

(เสียงดนตรี)

(เสียงปรบมือ)

คริส แอนเดอร์สัน: พวกคุณเยี่ยมมาก

สุดยอดไปเลย

(เสียงปรบมือ)

คุณคงไม่ได้ฟังแบบนี้ทุกวันแน่ๆ

(เสียงหัวเราะ)

อัสแมน จากเรื่องที่เขาว่ากันคือ

คุณเรียนการเล่นกีตาร์

ด้วยการดู จิมมี่ เพจ บน YouTube

อัสแมน ริเอซ: ใช่ครับ นั่นคือเพลงแรก จากนั้นผมก็

นั่นเป็นสิ่งแรกที่ผมเรียน

จากนั้นผมก็เริ่มขยับไปเรียนรู้สิ่งอื่นๆ

ผมเริ่มที่จะดู คาคิ คิง บ่อยมาก

และเธอก็มักจะพูดถึง เพรสตัน รีด ว่าเป็นฮีโร่ของเธอ

เพราะงั้นผมก็เลยเริ่มดูวิดีโอของเขา

แล้วมันก็เหมือนฝันมากที่ตอนนี้เรามาอยู่..

(เสียงหัวเราะ)

(เสียงปรบมือ)

คริส: ท่อนที่เพิ่งเล่นไป

เป็นเพลงของเขาที่คุณหัดมาก่อน... มันเกิดขึ้นได้ยังไง?

อัสแมน: ผมไม่เคยหัดมันมาก่อน

แต่เขาบอกผมว่าเราจะเล่นมันบนเวที

ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับมัน ก็เลยเป็นเหตุว่า
ทำไมผมถึงสนุกมากตอนที่ได้ลองเล่น

แล้วในที่สุดมันก็เกิดขึ้น ดังนั้น...

(เสียงหัวเราะ)

คริส: เพรสตัน จากสายตาคุณ

ผมหมายถึง คุณแต่งมันขึ้นมาซัก 20 ปีแล้ว ใช่มั้ยครับ?

คุณรู้สึกยังไงที่มีใครบางคนแบบนี้

ที่มาเอางานของคุณไปแล้วทำได้ขนาดนี้?

เพรสตัน รีด: มันเหลือเชื่อเลยครับ

และผมก็รู้สึกภูมิใจ รู้สึกเป็นเกียรติมาก

เขาเป็นนักดนตรีที่ยอดเยี่ยม และมันก็เจ๋งมาก

(เสียงหัวเราะ)

คริส: ผมเดาว่า ผมคิดว่าพวกคุณคงจะ
ไม่มีอีกซักท่อนเล็กๆให้เราฟังแล้วใช่มั้ยครับ?

ทำได้มั้ย? เล่นด้วยกันได้มั้ยครับ? มีอย่างอื่นให้เราดูอีกมั้ยครับ?

เพรสตัน: เราไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยครับ

คริส: ไม่มีเหรอครับ ให้ผมบอกอะไรคุณหน่อยมั้ย

ถ้าคุณมีอีกซัก 30 ถึง 40 วินาที

และคุณมีอีก 30 ถึง 40 วินาที

และถ้าเราได้ชม ผมคิดว่า...

ผมรู้สึกว่า พวกเราอยากจะได้ฟังอีกสักหน่อย

และถ้ามันเกิดแย่มากขึ้นมาจริงๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ

(เสียงปรบมือ)

(เสียงหัวเราะ)

(เสียงดนตรี)

(เสียงปรบมือ)