1
00:00:01,237 --> 00:03:17,884
(เสียงดนตรี)

2
00:03:17,884 --> 00:03:41,542
(เสียงปรบมือ)

3
00:03:41,542 --> 00:03:53,098
(เสียงปรบมือ)

4
00:03:53,098 --> 00:07:01,244
(เสียงดนตรี)

5
00:07:01,244 --> 00:07:22,387
(เสียงปรบมือ)

6
00:07:25,787 --> 00:10:37,655
(เสียงดนตรี)

7
00:10:37,655 --> 00:11:05,953
(เสียงปรบมือ)

8
00:11:05,953 --> 00:11:07,520
คริส แอนเดอร์สัน: พวกคุณเยี่ยมมาก

9
00:11:07,520 --> 00:11:09,272
สุดยอดไปเลย

10
00:11:09,272 --> 00:11:12,810
(เสียงปรบมือ)

11
00:11:12,810 --> 00:11:14,440
คุณคงไม่ได้ฟังแบบนี้ทุกวันแน่ๆ

12
00:11:14,440 --> 00:11:16,391
(เสียงหัวเราะ)

13
00:11:16,391 --> 00:11:18,792
อัสแมน จากเรื่องที่เขาว่ากันคือ

14
00:11:18,792 --> 00:11:20,272
คุณเรียนการเล่นกีตาร์

15
00:11:20,272 --> 00:11:22,255
ด้วยการดู จิมมี่ เพจ บน YouTube

16
00:11:22,255 --> 00:11:25,427
อัสแมน ริเอซ: ใช่ครับ นั่นคือเพลงแรก จากนั้นผมก็

17
00:11:25,427 --> 00:11:27,723
นั่นเป็นสิ่งแรกที่ผมเรียน

18
00:11:27,723 --> 00:11:30,354
จากนั้นผมก็เริ่มขยับไปเรียนรู้สิ่งอื่นๆ

19
00:11:30,354 --> 00:11:33,393
ผมเริ่มที่จะดู คาคิ คิง บ่อยมาก

20
00:11:33,393 --> 00:11:37,146
และเธอก็มักจะพูดถึง เพรสตัน รีด ว่าเป็นฮีโร่ของเธอ

21
00:11:37,146 --> 00:11:39,290
เพราะงั้นผมก็เลยเริ่มดูวิดีโอของเขา

22
00:11:39,290 --> 00:11:42,534
แล้วมันก็เหมือนฝันมากที่ตอนนี้เรามาอยู่..

23
00:11:42,534 --> 00:11:44,695
(เสียงหัวเราะ)

24
00:11:44,695 --> 00:11:49,395
(เสียงปรบมือ)

25
00:11:49,395 --> 00:11:51,167
คริส: ท่อนที่เพิ่งเล่นไป

26
00:11:51,167 --> 00:11:54,357
เป็นเพลงของเขาที่คุณหัดมาก่อน... มันเกิดขึ้นได้ยังไง?

27
00:11:54,357 --> 00:11:55,453
อัสแมน: ผมไม่เคยหัดมันมาก่อน

28
00:11:55,453 --> 00:11:58,470
แต่เขาบอกผมว่าเราจะเล่นมันบนเวที

29
00:11:58,470 --> 00:12:02,861
ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับมัน ก็เลยเป็นเหตุว่า
ทำไมผมถึงสนุกมากตอนที่ได้ลองเล่น

30
00:12:02,861 --> 00:12:05,549
แล้วในที่สุดมันก็เกิดขึ้น ดังนั้น...

31
00:12:05,549 --> 00:12:07,001
(เสียงหัวเราะ)

32
00:12:07,001 --> 00:12:08,453
คริส: เพรสตัน จากสายตาคุณ

33
00:12:08,453 --> 00:12:10,317
ผมหมายถึง คุณแต่งมันขึ้นมาซัก 20 ปีแล้ว ใช่มั้ยครับ?

34
00:12:10,317 --> 00:12:13,165
คุณรู้สึกยังไงที่มีใครบางคนแบบนี้

35
00:12:13,165 --> 00:12:17,865
ที่มาเอางานของคุณไปแล้วทำได้ขนาดนี้?

36
00:12:17,865 --> 00:12:20,214
เพรสตัน รีด: มันเหลือเชื่อเลยครับ

37
00:12:20,214 --> 00:12:23,509
และผมก็รู้สึกภูมิใจ รู้สึกเป็นเกียรติมาก

38
00:12:23,509 --> 00:12:29,013
เขาเป็นนักดนตรีที่ยอดเยี่ยม และมันก็เจ๋งมาก

39
00:12:29,013 --> 00:12:31,933
(เสียงหัวเราะ)

40
00:12:31,933 --> 00:12:37,245
คริส: ผมเดาว่า ผมคิดว่าพวกคุณคงจะ
ไม่มีอีกซักท่อนเล็กๆให้เราฟังแล้วใช่มั้ยครับ?

41
00:12:37,245 --> 00:12:39,677
ทำได้มั้ย? เล่นด้วยกันได้มั้ยครับ? มีอย่างอื่นให้เราดูอีกมั้ยครับ?

42
00:12:39,677 --> 00:12:42,459
เพรสตัน: เราไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยครับ

43
00:12:42,459 --> 00:12:46,773
คริส: ไม่มีเหรอครับ ให้ผมบอกอะไรคุณหน่อยมั้ย

44
00:12:46,773 --> 00:12:50,334
ถ้าคุณมีอีกซัก 30 ถึง 40 วินาที

45
00:12:50,334 --> 00:12:51,757
และคุณมีอีก 30 ถึง 40 วินาที

46
00:12:51,757 --> 00:12:53,285
และถ้าเราได้ชม ผมคิดว่า...

47
00:12:53,285 --> 00:12:56,101
ผมรู้สึกว่า พวกเราอยากจะได้ฟังอีกสักหน่อย

48
00:12:56,101 --> 00:12:58,013
และถ้ามันเกิดแย่มากขึ้นมาจริงๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ

49
00:12:58,013 --> 00:13:01,445
(เสียงปรบมือ)

50
00:13:01,445 --> 00:13:09,445
(เสียงหัวเราะ)

51
00:13:15,329 --> 00:16:01,860
(เสียงดนตรี)

52
00:16:01,860 --> 00:16:16,557
(เสียงปรบมือ)