WEBVTT

00:00:01.091 --> 00:00:04.062
Wracamy do programu
z tablicą moich znajomych.

00:00:04.163 --> 00:00:06.269
Coś mnie tu irytuje.

00:00:06.853 --> 00:00:11.145
Dodając znajomego, muszę też
dodać nowe polecenie „text”.

00:00:11.245 --> 00:00:15.123
Powiedzmy, że dodaję Winstona.
Nie pokazuje się automatycznie.

00:00:15.223 --> 00:00:19.545
Musiałabym napisać:
'text(myFriends[3]',

00:00:19.645 --> 00:00:23.103
zmienić pozycję „y”
i dopiero zobaczymy Winstona.

00:00:23.203 --> 00:00:24.798
Za dużo pracy!

00:00:24.898 --> 00:00:28.019
Chcę, żeby za każdym razem,
gdy kogoś dodaję,

00:00:28.514 --> 00:00:31.695
polecenie „text” pisało się samo.

00:00:31.795 --> 00:00:34.256
Pamiętacie pętle?

00:00:34.356 --> 00:00:38.316
To świetny sposób, żeby wiele razy
powtarzać fragment programu.

00:00:38.416 --> 00:00:42.469
Np. gdybyśmy chcieli mieć
szereg drzew lub grupę baloników.

00:00:43.146 --> 00:00:45.929
Okazuje się,
że pętle to też dobry sposób,

00:00:46.029 --> 00:00:49.504
by powtarzać fragment programu
przy każdym elemencie tablicy.

00:00:49.604 --> 00:00:53.684
Będziecie używać pętli
przy każdym użyciu tablicy.

00:00:53.784 --> 00:00:55.956
Dobrze współpracują.

00:00:57.322 --> 00:00:59.934
Za pomocą pętli pokażę
imiona znajomych,

00:01:00.034 --> 00:01:03.460
zamiast pisać te wszystkie
polecenia „text”.

00:01:03.560 --> 00:01:07.059
Zacznijmy od trzech pytań
związanych z pętlą.

00:01:07.561 --> 00:01:09.358
1.: „Co chcę powtarzać?”.

00:01:09.458 --> 00:01:13.158
Zobaczmy. Co się powtarza?
Polecenie „text”.

00:01:13.258 --> 00:01:16.679
Co chcę zawsze zmieniać?
Spójrzmy, co się zmienia.

00:01:16.779 --> 00:01:20.387
Pozycja „y” i indeks, tak?

00:01:20.921 --> 00:01:25.402
Numer znajomego
oraz pozycja „y”.

00:01:25.913 --> 00:01:30.790
A jak długo mamy to powtarzać?
Aż skończą się znajomi.

00:01:33.228 --> 00:01:37.129
Wiemy, czego chcemy,
możemy więc zrobić pętlę.

00:01:37.229 --> 00:01:40.695
Najpierw licznik, 
by wiedzieć, gdzie jesteśmy.

00:01:40.795 --> 00:01:43.282
Powiemy: 'var friendNum = 0;'

00:01:44.187 --> 00:01:45.720
Zaczniemy od zera,

00:01:45.820 --> 00:01:49.482
bo pamiętajcie, to jest pierwszy
element tablicy, nie 1.

00:01:50.209 --> 00:01:53.592
Teraz pętla warunkowa.
Napiszemy: 'while(friendNum...

00:01:53.692 --> 00:01:57.028
< my friends.length)'.

00:01:57.725 --> 00:01:59.981
Porównamy licznik

00:02:00.081 --> 00:02:02.740
z łączną liczbą rzeczy w tablicy.

00:02:03.847 --> 00:02:06.873
Wewnątrz pętli użyjemy
polecenia „text”.

00:02:06.973 --> 00:02:09.315
Piszemy: 'text(myFriends['.

00:02:09.414 --> 00:02:11.912
Zamiast liczby wstawimy 'friendNum',

00:02:12.012 --> 00:02:14.204
bo oznacza bieżącą liczbę.

00:02:14.304 --> 00:02:17.415
Na razie wprowadzimy jedną pozycję.

00:02:18.172 --> 00:02:21.562
I mamy komunikat o błędzie
„pętla nieskończona”,

00:02:21.662 --> 00:02:25.672
bo nie zmieniliśmy nic
we „friendNum”.

00:02:25.772 --> 00:02:30.024
Zawsze zwiększamy „friendNum”.
Inaczej pętla się nie skończy,

00:02:30.124 --> 00:02:32.369
bo ten warunek
zawsze jest prawdziwy.

00:02:32.469 --> 00:02:34.615
Coś się zdarzyło.

00:02:34.715 --> 00:02:37.895
Porzucę stary program,
prześledzimy to.

00:02:37.995 --> 00:02:42.771
Wyświetliły się wszystkie imiona,
ale jedne na drugich.

00:02:43.392 --> 00:02:45.163
Trzeba zmienić pozycję „y”.

00:02:45.263 --> 00:02:49.970
Powiedzmy: 'friendNum*30'.

00:02:50.070 --> 00:02:52.127
Dobrze, ale Sophia zniknęła.

00:02:52.227 --> 00:02:54.942
Jeśli się dowie,
nie będzie zadowolona.

00:02:55.042 --> 00:02:59.350
Dodajmy do tego 30.
Teraz wszystkie się rozsuną.

00:02:59.450 --> 00:03:04.016
Pięknie! Dzięki pętli
pokazuje się tablica.

00:03:04.116 --> 00:03:08.940
Jeśli dodamy więcej ludzi,
np. faceta „O, nie!” lub Sala...

00:03:09.040 --> 00:03:11.800
Dodam go do tablicy
i będzie moim znajomym.

00:03:11.900 --> 00:03:13.654
Świetnie! To mój kumpel!

00:03:13.754 --> 00:03:18.100
Jak widać, program automatycznie
pokazuje nowych znajomych,

00:03:18.200 --> 00:03:20.875
bo zawsze przechodzi
przez całą tablicę.

00:03:20.975 --> 00:03:24.242
Możemy skasować stary program.
Już go nie potrzebujemy.

00:03:24.342 --> 00:03:28.412
Przejrzyjmy ten program
i zobaczmy, co robi.

00:03:28.512 --> 00:03:31.394
Zaczynamy od „friendNum”
równego zero.

00:03:31.494 --> 00:03:34.960
Sprawdzamy, czy „friendNum”
jest mniejsze niż bieżąca długość.

00:03:35.060 --> 00:03:37.756
Zero jest mniejsze od sześciu.
To prawda.

00:03:37.856 --> 00:03:41.658
Wejdźmy tutaj i napiszmy:
„text my friends friendNum”.

00:03:41.758 --> 00:03:44.327
To będzie zero. Pierwszy punkt.

00:03:44.427 --> 00:03:47.274
A potem 30 plus zero razy 30.

00:03:47.374 --> 00:03:51.549
Program pokazuje Sophię
w pozycji 10-30.

00:03:51.649 --> 00:03:56.057
Właśnie tak. Później:
- „friendNum++”. I robi się 1.

00:03:56.157 --> 00:03:59.790
Program pyta: „Czy 1 to mniej
niż myFriends.length?”. Tak.

00:03:59.890 --> 00:04:01.951
I działa dalej, i dalej...

00:04:02.051 --> 00:04:04.134
W końcu dochodzimy do Sala.

00:04:04.234 --> 00:04:07.594
Jest szóstym elementem tablicy,

00:04:07.694 --> 00:04:11.263
ale ma nr 5, bo zaczynamy od zera.

00:04:11.363 --> 00:04:13.701
Czy 5 jest mniejsze od 6? Tak.

00:04:13.801 --> 00:04:15.791
Program pokazuje „myFriends5”.

00:04:15.891 --> 00:04:18.603
Dalej jest 6. Pytamy:

00:04:18.704 --> 00:04:21.819
„Czy 6 jest mniejsze od 6?”.
Nie: jest równe.

00:04:21.918 --> 00:04:25.613
To fałsz. Program nie pokaże
szóstego elementu.

00:04:25.713 --> 00:04:29.614
I dobrze, bo żaden nie ma
takiego numeru.

00:04:29.714 --> 00:04:33.136
Jest szósty element,
ale numeru szóstego nie ma.

00:04:33.236 --> 00:04:38.801
To zero i jedynka mogą wam mącić
w głowach, ale przywykniecie.

00:04:39.939 --> 00:04:41.890
To jest nasza pętla.

00:04:41.990 --> 00:04:46.394
Możecie też używać pętli FOR,
jeśli takie wolicie.

00:04:46.494 --> 00:04:52.449
Wtedy powiemy tylko:
„for' i 'var friendNum = 0;”

00:04:52.549 --> 00:04:57.842
i podamy warunek:
„friendNum < myFriends.length”

00:04:57.942 --> 00:05:00.837
oraz zmianę: 'friendNum++'

00:05:01.621 --> 00:05:06.247
Wewnątrz pętli FOR
umieścimy ten fragment programu.

00:05:06.697 --> 00:05:09.196
Zmienię „x”, żebyście zobaczyli,

00:05:09.296 --> 00:05:12.633
że program robi to samo.

00:05:12.733 --> 00:05:17.015
Używajcie do tablic pętli,

00:05:17.115 --> 00:05:19.460
bo to wam da wielką moc!