WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:04.000
Jazda na rowerze po górach w Izraelu

00:00:04.000 --> 00:00:06.000
to coś, co robię z wielkim zamiłowaniem

00:00:06.000 --> 00:00:09.000
i zaangażowaniem.

00:00:09.000 --> 00:00:11.000
I kiedy jadę rowerem,

00:00:11.000 --> 00:00:13.000
towarzyszy mi uczucie jedności

00:00:13.000 --> 00:00:16.000
z ogromnym pięknem Izraela,

00:00:16.000 --> 00:00:18.000
czuję się wtedy zjednoczony

00:00:18.000 --> 00:00:22.000
z historią tego kraju

00:00:22.000 --> 00:00:24.000
i jego prawem biblijnym.

00:00:24.000 --> 00:00:26.000
Oprócz tego jazda na rowerze

00:00:26.000 --> 00:00:28.000
daje mi moc.

00:00:28.000 --> 00:00:30.000
Kiedy docieram na szczyt stromej góry

00:00:30.000 --> 00:00:32.000
z dala od zgiełku,

00:00:32.000 --> 00:00:34.000
czuję się młody,

00:00:34.000 --> 00:00:37.000
niezwyciężony, nieśmiertelny.

00:00:37.000 --> 00:00:40.000
To tak, jakbym łączył się z jakimś dziedzictwem

00:00:40.000 --> 00:00:42.000
czy swego rodzaju energią

00:00:42.000 --> 00:00:44.000
znacznie większą niż ja sam.

00:00:44.000 --> 00:00:46.000
Tu przy końcu zdjęcia możecie

00:00:46.000 --> 00:00:48.000
zobaczyć moich współtowarzyszy,

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
którzy patrzą na mnie z niepokojem.

00:00:51.000 --> 00:00:53.000
A tutaj jeszcze jedno ich zdjęcie.

00:00:53.000 --> 00:00:56.000
Niestety, nie mogę pokazać ich twarzy

00:00:56.000 --> 00:00:58.000
ani ujawnić ich prawdziwych nazwisk,

00:00:58.000 --> 00:01:00.000
a to dlatego, że moi współtowarzysze

00:01:00.000 --> 00:01:02.000
są młodocianymi więźniami,

00:01:02.000 --> 00:01:04.000
przestępcami,

00:01:04.000 --> 00:01:06.000
którzy spędzają czas w zakładzie karnym

00:01:06.000 --> 00:01:09.000
jakieś 20 minut jazdy stąd.

00:01:09.000 --> 00:01:11.000
Jak zresztą wszystko w Izraelu.

00:01:13.000 --> 00:01:16.000
Jeżdżę z tymi dzieciakami na rowerze raz w tygodniu,

00:01:16.000 --> 00:01:19.000
w każdy wtorek, w słońcu i w deszczu, od 4 lat.

00:01:19.000 --> 00:01:22.000
Dzisiaj stanowią już bardzo ważną część mojego życia.

NOTE Paragraph

00:01:22.000 --> 00:01:25.000
Ta przygoda rozpoczęła się 4 lata temu.

00:01:25.000 --> 00:01:27.000
Zakład karny, w którym są zamknięci

00:01:27.000 --> 00:01:29.000
przypadkiem znajduje się w samym środku

00:01:29.000 --> 00:01:31.000
jednej z moich tras rowerowych,

00:01:31.000 --> 00:01:33.000
i jest otoczony drutem kolczastym

00:01:33.000 --> 00:01:35.000
z elektryczną bramą i uzbrojonymi strażnikami.

00:01:35.000 --> 00:01:37.000
Zatem na jednej z przejażdżek

00:01:37.000 --> 00:01:39.000
namówiłem strażników, by mnie wpuścili

00:01:39.000 --> 00:01:42.000
i poszedłem zobaczyć się ze naczelnikiem.

00:01:42.000 --> 00:01:44.000
Powiedziałem mu,

00:01:44.000 --> 00:01:47.000
że chcę u nich założyć klub kolarstwa górskiego

00:01:47.000 --> 00:01:49.000
i że ogólnie chciałbym zabrać dzieciaki

00:01:49.000 --> 00:01:52.000
z punktu A do punktu B.

00:01:52.000 --> 00:01:54.000
I powiedziałem mu: „znajdźmy sposób,

00:01:54.000 --> 00:01:57.000
żebym mógł zabierać 10 dzieciaków raz w tygodniu

00:01:57.000 --> 00:02:00.000
na przejażdżkę na wieś w czasie lata.”

00:02:00.000 --> 00:02:02.000
Naczelnika to rozbawiło,

00:02:02.000 --> 00:02:05.000
powiedział mi, że myśli, że zwariowałem.

00:02:05.000 --> 00:02:07.000
I powiedział mi:

00:02:07.000 --> 00:02:10.000
„To jest zakład karny. Te chłopaki to poważni przestępcy.

00:02:10.000 --> 00:02:12.000
Powinni być zamknięci.

00:02:12.000 --> 00:02:15.000
Nie powinni być na wolności.”

00:02:15.000 --> 00:02:17.000
A jednak zaczęliśmy o tym rozmawiać,

00:02:17.000 --> 00:02:19.000
i od słowa do słowa...

00:02:19.000 --> 00:02:22.000
Nie wyobrażam sobie siebie

00:02:22.000 --> 00:02:24.000
idącego do więzienia stanowego w New Jersey

00:02:24.000 --> 00:02:26.000
z taką propozycją,

00:02:26.000 --> 00:02:28.000
ale tu jest Izrael,

00:02:28.000 --> 00:02:31.000
więc naczelnik jakoś to załatwił.

00:02:31.000 --> 00:02:34.000
I tak, dwa miesiące później,

00:02:34.000 --> 00:02:36.000
znaleźliśmy się na wolności:

00:02:36.000 --> 00:02:38.000
ja,

00:02:38.000 --> 00:02:41.000
10 młodocianych przestępców

00:02:41.000 --> 00:02:43.000
i wspaniały gość o imieniu Russ,

00:02:43.000 --> 00:02:45.000
który stał się moim dobrym przyjacielem

00:02:45.000 --> 00:02:47.000
i partnerem w projekcie.

NOTE Paragraph

00:02:47.000 --> 00:02:50.000
I tak przez parę kolejnych tygodni miałem ogromną przyjemność

00:02:50.000 --> 00:02:52.000
przedstawić tym dzieciakom

00:02:52.000 --> 00:02:54.000
świat całkowitej wolności,

00:02:54.000 --> 00:02:57.000
świat składający się z wspaniałych perspektyw

00:02:57.000 --> 00:02:59.000
takich jak te

00:02:59.000 --> 00:03:02.000
- wszystko co tu widzicie to oczywiście Izrael -

00:03:02.000 --> 00:03:04.000
i bliskich spotkań

00:03:04.000 --> 00:03:06.000
z różnego rodzaju stworzeniami

00:03:06.000 --> 00:03:08.000
o wszelkiego rodzaju rozmiarach

00:03:08.000 --> 00:03:11.000
kolorach, kształtach, formach,

00:03:11.000 --> 00:03:13.000
i tak dalej.

00:03:13.000 --> 00:03:16.000
Pomimo całej tej świetności,

00:03:16.000 --> 00:03:19.000
początki były szalenie frustrujące.

00:03:19.000 --> 00:03:21.000
Każda mała przeszkoda,

00:03:21.000 --> 00:03:23.000
każda mała górka,

00:03:23.000 --> 00:03:25.000
sprawiała, że ci chłopacy

00:03:25.000 --> 00:03:28.000
stawali w miejscu, poddając się.

00:03:28.000 --> 00:03:31.000
Zatem tego było sporo.

00:03:31.000 --> 00:03:33.000
Zauważyłem, że ciężko jest im

00:03:33.000 --> 00:03:35.000
poradzić sobie z frustracją i trudnościami,

00:03:35.000 --> 00:03:37.000
nie dlatego, że mieli słabą kondycję.

00:03:37.000 --> 00:03:40.000
Ale to jeden z powodów dla których trafili tam gdzie są.

00:03:41.000 --> 00:03:43.000
Ja sam zaczynałem się stopniowo denerwować,

00:03:43.000 --> 00:03:45.000
bo byłem tam

00:03:45.000 --> 00:03:47.000
nie tylko żeby być z nimi

00:03:47.000 --> 00:03:49.000
ale żeby jeździć i żeby stworzyć zespół.

00:03:49.000 --> 00:03:51.000
A nie wiedziałem co zrobić.

NOTE Paragraph

00:03:51.000 --> 00:03:53.000
Podam wam przykład.

00:03:53.000 --> 00:03:56.000
Jedziemy po kamienistym wzniesieniu,

00:03:56.000 --> 00:03:59.000
i przednie koło Alexa

00:03:59.000 --> 00:04:01.000
zahacza o jedną z rozpadlin.

00:04:01.000 --> 00:04:03.000
Na co on upada z trzaskiem,

00:04:03.000 --> 00:04:05.000
trochę się kalecząc,

00:04:05.000 --> 00:04:08.000
ale to nie przeszkadza mu, żeby się zerwać

00:04:08.000 --> 00:04:10.000
i zacząć skakać po rowerze,

00:04:10.000 --> 00:04:12.000
brutalnie przeklinając.

00:04:12.000 --> 00:04:15.000
Potem wyrzuca w górę swój kask.

00:04:15.000 --> 00:04:18.000
Jego plecak szybuje w jeszcze innym kierunku.

00:04:18.000 --> 00:04:20.000
Po czym podbiega do najbliższego drzewa,

00:04:20.000 --> 00:04:23.000
zaczyna łamać gałęzie i rzucać kamieniami,

00:04:23.000 --> 00:04:26.000
i przeklinać tak, jak nigdy jeszcze nie słyszałem.

00:04:26.000 --> 00:04:29.000
A ja po prostu stoję,

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
patrzę na to wszystko

00:04:31.000 --> 00:04:33.000
z całkowitym niedowierzaniem,

00:04:33.000 --> 00:04:36.000
nie wiedząc co robić.

00:04:36.000 --> 00:04:38.000
Jestem przyzwyczajony do algorytmów,

00:04:38.000 --> 00:04:41.000
struktur danych

00:04:41.000 --> 00:04:44.000
i bardzo zmotywowanych studentów,

00:04:44.000 --> 00:04:46.000
żadne doświadczenie nigdy

00:04:46.000 --> 00:04:48.000
nie przygotowało mnie do radzenia sobie

00:04:48.000 --> 00:04:51.000
z szalejącym, agresywnym nastolatkiem

00:04:51.000 --> 00:04:53.000
w samym środku pustki.

00:04:53.000 --> 00:04:55.000
Musicie zdać sobie sprawę, że takie incydenty

00:04:55.000 --> 00:04:57.000
nie zdarzały się w dogodnych miejscach.

00:04:57.000 --> 00:05:00.000
Zdarzały się w miejscach takich jak to

00:05:00.000 --> 00:05:02.000
na Pustyni Judzkiej,

00:05:02.000 --> 00:05:05.000
20 km od najbliższej drogi.

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
Czego nie widać na tym zdjęciu to

00:05:07.000 --> 00:05:10.000
to, że gdzieś między tymi rowerzystami

00:05:10.000 --> 00:05:12.000
na skale siedzi nastolatek

00:05:12.000 --> 00:05:14.000
i mówi: „Nie ruszam się stąd. Zapomnij.

00:05:14.000 --> 00:05:16.000
Mam dość.”

00:05:16.000 --> 00:05:18.000
I tu zaczyna się problem,

00:05:18.000 --> 00:05:21.000
bo trzeba tego chłopaka jakoś ruszyć,

00:05:21.000 --> 00:05:24.000
bo robi się ciemno i niebezpiecznie.

NOTE Paragraph

00:05:24.000 --> 00:05:27.000
Dopiero po kilku takich zdarzeniach zrozumiałem, co mam robić.

00:05:27.000 --> 00:05:29.000
Na początku to była kompletna katastrofa.

00:05:29.000 --> 00:05:31.000
Próbowałem ostrych słów i gróźb,

00:05:31.000 --> 00:05:33.000
ale te zaprowadziły mnie donikąd.

00:05:33.000 --> 00:05:35.000
Słyszeli to przez całe swoje życie.

00:05:35.000 --> 00:05:38.000
I w pewnym momencie zrozumiałem, że

00:05:38.000 --> 00:05:40.000
kiedy taki dzieciak wpada w szał,

00:05:40.000 --> 00:05:42.000
najlepsza rzecz, jaką możesz zrobić

00:05:42.000 --> 00:05:45.000
to stać jak najbliżej niego,

00:05:45.000 --> 00:05:47.000
co jest trudne,

00:05:47.000 --> 00:05:49.000
bo naprawdę chciałoby się wtedy odejść.

00:05:49.000 --> 00:05:51.000
Ale coś takiego oni mieli przez całe życie.

00:05:51.000 --> 00:05:53.000
Ludzi, którzy od nich odchodzili.

00:05:53.000 --> 00:05:55.000
Więc trzeba stanąć jak najbliżej,

00:05:55.000 --> 00:05:57.000
spróbować wyciągnąć rękę

00:05:57.000 --> 00:05:59.000
i pogłaskać go po ramieniu

00:05:59.000 --> 00:06:01.000
albo dać kawałek czekolady.

00:06:01.000 --> 00:06:04.000
Więc mówię: „Alex, wiem, że to jest szalenie trudne.

00:06:04.000 --> 00:06:06.000
Może odpoczniesz parę minut

00:06:06.000 --> 00:06:08.000
i potem ruszymy.”

00:06:08.000 --> 00:06:11.000
„Idź sobie, ty maniaku, psychopato.

00:06:11.000 --> 00:06:14.000
Dlaczego zaciągnąłeś nas w to cholerne miejsce?”

00:06:15.000 --> 00:06:18.000
Na co ja: „Spokojnie, Alex.

00:06:18.000 --> 00:06:20.000
Masz kawałek czekolady.”

00:06:20.000 --> 00:06:22.000
Alex: „gggrrrrrrrrrrr!”

00:06:22.000 --> 00:06:24.000
Musicie zrozumieć, że

00:06:24.000 --> 00:06:26.000
na tych przejażdżkach jesteśmy stale głodni

00:06:26.000 --> 00:06:29.000
i po nich też.

NOTE Paragraph

00:06:30.000 --> 00:06:33.000
Ale od początku. Kim jest Alex?

00:06:33.000 --> 00:06:35.000
Ma 17 lat.

00:06:35.000 --> 00:06:37.000
Kiedy miał 8 lat,

00:06:37.000 --> 00:06:40.000
ktoś wsadził go na pokład w Odessie

00:06:40.000 --> 00:06:43.000
i przewiózł do Izraela,

00:06:43.000 --> 00:06:45.000
samego.

00:06:45.000 --> 00:06:47.000
Wylądował w południowej części Tel Awiwu

00:06:47.000 --> 00:06:49.000
i nie miał tego szczęścia,

00:06:49.000 --> 00:06:51.000
by zaopiekowała się nim Karen Tal,

00:06:51.000 --> 00:06:53.000
więc włóczył się po ulicach

00:06:53.000 --> 00:06:56.000
i został znanym członkiem gangu.

00:06:56.000 --> 00:06:58.000
Spędził ostatnie 10 lat swojego życia

00:06:58.000 --> 00:07:00.000
jedynie w dwóch miejscach:

00:07:00.000 --> 00:07:03.000
w slumsach i w więzieniu,

00:07:03.000 --> 00:07:05.000
gdzie spędził ostatnie dwa lata

00:07:05.000 --> 00:07:08.000
zanim wylądował na tej skale.

00:07:08.000 --> 00:07:10.000
A więc ten dzieciak

00:07:10.000 --> 00:07:13.000
był prawdopodobnie krzywdzony,

00:07:13.000 --> 00:07:16.000
opuszczany, ignorowany, zdradzany

00:07:16.000 --> 00:07:18.000
przez prawie każdego dorosłego na swojej drodze.

00:07:18.000 --> 00:07:20.000
Więc dla takiego dzieciaka,

00:07:20.000 --> 00:07:23.000
gdy dorosły, którego on uczy się szanować, staje blisko

00:07:23.000 --> 00:07:25.000
i nie odchodzi od niego

00:07:25.000 --> 00:07:27.000
w żadnej sytuacji,

00:07:27.000 --> 00:07:30.000
bez względu na to jak on się zachowuje,

00:07:30.000 --> 00:07:33.000
to niesamowicie uzdrawiające doświadczenie.

00:07:33.000 --> 00:07:36.000
To akt bezwarunkowej akceptacji,

00:07:36.000 --> 00:07:38.000
coś, czego on nigdy nie znał.

NOTE Paragraph

00:07:38.000 --> 00:07:40.000
Chcę powiedzieć parę słów o wizji.

00:07:40.000 --> 00:07:43.000
Kiedy 4 lata temu zacząłem ten program,

00:07:43.000 --> 00:07:46.000
miałem taki pierwotny plan,

00:07:46.000 --> 00:07:48.000
żeby stworzyć drużynę,

00:07:48.000 --> 00:07:50.000
przeciągnąć na swoją stronę przegranych.

00:07:50.000 --> 00:07:53.000
Miałem w głowie obraz

00:07:53.000 --> 00:07:55.000
Lance'a Armstronga.

00:07:55.000 --> 00:07:58.000
Zajęło mi dokładnie dwa miesiące

00:07:58.000 --> 00:08:00.000
całkowitej frustracji,

00:08:00.000 --> 00:08:02.000
żeby zdać sobie sprawę, że

00:08:02.000 --> 00:08:04.000
ta wizja była nie na miejscu

00:08:04.000 --> 00:08:06.000
i że istnieje inna wizja,

00:08:06.000 --> 00:08:08.000
o wiele bardziej istotna

00:08:08.000 --> 00:08:11.000
i zdecydowanie bardziej dostępna.

00:08:11.000 --> 00:08:14.000
Nagle dotarło do mnie, że w tym projekcie

00:08:14.000 --> 00:08:16.000
celem przejażdżek

00:08:16.000 --> 00:08:18.000
powinno tak naprawdę być

00:08:18.000 --> 00:08:20.000
pokazanie dzieciakom

00:08:20.000 --> 00:08:23.000
tylko jednej rzeczy: miłości.

00:08:23.000 --> 00:08:25.000
Miłości do wsi, do jazdy pod górę

00:08:25.000 --> 00:08:27.000
i do jazdy w dół,

00:08:27.000 --> 00:08:30.000
do wszystkich niesamowitych stworzeń dookoła nas

00:08:30.000 --> 00:08:32.000
zwierząt, roślin

00:08:32.000 --> 00:08:34.000
owadów,

00:08:34.000 --> 00:08:36.000
miłości i szacunku

00:08:36.000 --> 00:08:38.000
do członków zespołu,

00:08:38.000 --> 00:08:40.000
w ekipie rowerowej,

00:08:40.000 --> 00:08:42.000
i co najważniejsze,

00:08:42.000 --> 00:08:44.000
miłości i szacunku do siebie,

00:08:44.000 --> 00:08:46.000
coś, czego

00:08:46.000 --> 00:08:48.000
bardzo im brakuje.

NOTE Paragraph

00:08:48.000 --> 00:08:50.000
Razem z dzieciakami,

00:08:50.000 --> 00:08:53.000
sam przeszedłem przez niezwykłą przemianę.

00:08:53.000 --> 00:08:55.000
Żyję w bezwzględnym świecie

00:08:55.000 --> 00:08:57.000
nauki i zaawansowanych technologii.

00:08:57.000 --> 00:09:00.000
Zwykłem myśleć, że rozsądek i logika,

00:09:00.000 --> 00:09:02.000
i nieugięta determinacja

00:09:02.000 --> 00:09:04.000
są jedyną drogą tworzenia.

00:09:04.000 --> 00:09:06.000
Zanim zacząłem pracować z tymi dzieciakami,

00:09:06.000 --> 00:09:08.000
wszystko, co robiłem z nimi,

00:09:08.000 --> 00:09:10.000
albo wszystko, co robiłem sam,

00:09:10.000 --> 00:09:12.000
musiało być doskonałe,

00:09:12.000 --> 00:09:15.000
idealne, optymalne,

00:09:15.000 --> 00:09:19.000
ale po pewnym czasie z nimi

00:09:19.000 --> 00:09:22.000
odkryłem wielkie zalety empatii

00:09:22.000 --> 00:09:24.000
i elastyczności,

00:09:24.000 --> 00:09:26.000
i możliwości rozpoczęcia z pewną wizją,

00:09:26.000 --> 00:09:29.000
która, jeśli nie wypali, nic się nie stanie.

00:09:29.000 --> 00:09:32.000
Jedyne, co trzeba zrobić, to trochę ją zmienić,

00:09:32.000 --> 00:09:35.000
i wymyślić coś, co pomaga, co działa.

00:09:35.000 --> 00:09:37.000
Więc teraz jest trochę tak:

00:09:37.000 --> 00:09:39.000
takie są moje zasady,

00:09:39.000 --> 00:09:41.000
a jeśli ci się nie podobają to...

00:09:41.000 --> 00:09:43.000
mam też inne.

NOTE Paragraph

00:09:43.000 --> 00:09:45.000
(Śmiech)

NOTE Paragraph

00:09:45.000 --> 00:09:50.000
(Oklaski)

NOTE Paragraph

00:09:50.000 --> 00:09:52.000
Jedną z tych zasad jest

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
skupienie uwagi.

00:09:54.000 --> 00:09:56.000
Przed każdą przejażdżką

00:09:56.000 --> 00:09:58.000
siadamy razem z dzieciakami

00:09:58.000 --> 00:10:00.000
i dajemy im jedno słowo

00:10:00.000 --> 00:10:02.000
do przemyślenia podczas jazdy.

00:10:02.000 --> 00:10:05.000
Trzeba skupić na czymś ich uwagę,

00:10:05.000 --> 00:10:07.000
ponieważ tak wiele się dzieje.

00:10:07.000 --> 00:10:09.000
Więc to są słowa takie jak: praca zespołowa

00:10:09.000 --> 00:10:11.000
albo wytrzymałość,

00:10:11.000 --> 00:10:13.000
albo bardziej skomplikowane pojęcia,

00:10:13.000 --> 00:10:15.000
jak alokacja zasobów

00:10:15.000 --> 00:10:17.000
albo perspektywa, wyraz, którego nie rozumieją.

00:10:17.000 --> 00:10:19.000
Wiecie, perspektywa

00:10:19.000 --> 00:10:21.000
jest jedną z wyjątkowo ważnych

00:10:21.000 --> 00:10:23.000
strategii radzenia sobie w życiu,

00:10:23.000 --> 00:10:26.000
której może was nauczyć kolarstwo górskie.

00:10:26.000 --> 00:10:28.000
Mówię dzieciakom,

00:10:28.000 --> 00:10:31.000
kiedy zmagają się z jakimś podjazdem

00:10:31.000 --> 00:10:33.000
i czują, że już nie dają rady,

00:10:33.000 --> 00:10:36.000
że warto zignorować bezpośrednie przeszkody

00:10:36.000 --> 00:10:38.000
i podnieść głowę, i rozejrzeć się wkoło,

00:10:38.000 --> 00:10:40.000
i zobaczyć, jak dookoła otwiera się perspektywa.

00:10:40.000 --> 00:10:43.000
To dosłownie popycha ku górze.

00:10:43.000 --> 00:10:45.000
I o to chodzi w perspektywie.

00:10:45.000 --> 00:10:47.000
Albo możesz spojrzeć na przeszłość

00:10:47.000 --> 00:10:49.000
i uświadomić sobie, że wcześniej

00:10:49.000 --> 00:10:52.000
zdobyłeś już bardziej strome góry.

00:10:52.000 --> 00:10:55.000
Tak oni rozwijają poczucie własnej wartości.

NOTE Paragraph

00:10:55.000 --> 00:10:57.000
Dam wam przykład jak to działa.

00:10:57.000 --> 00:11:00.000
Na początku lutego stoisz ze swoim rowerem.

00:11:00.000 --> 00:11:03.000
Jest bardzo zimno, jest jeden z tych deszczowych dni,

00:11:03.000 --> 00:11:05.000
mży,

00:11:05.000 --> 00:11:08.000
jest zimno,

00:11:08.000 --> 00:11:11.000
i stoisz, powiedzmy, w Yokneam.

00:11:11.000 --> 00:11:14.000
Patrzysz w niebo, przez chmury.

00:11:14.000 --> 00:11:17.000
Na szczycie Muhraka widzisz klasztor,

00:11:17.000 --> 00:11:19.000
właśnie tam masz się zacząć wspinać,

00:11:19.000 --> 00:11:22.000
i mówisz: „Nie ma mowy, żebym tam dotarł.”

00:11:22.000 --> 00:11:25.000
A jednak, dwie godziny później,

00:11:25.000 --> 00:11:28.000
znajdujesz się na dachu klasztoru,

00:11:28.000 --> 00:11:31.000
umazany błotem,

00:11:31.000 --> 00:11:33.000
krwią i potem.

00:11:33.000 --> 00:11:35.000
Patrzysz w dół na Yokneam,

00:11:35.000 --> 00:11:37.000
wszystko jest takie malutkie.

00:11:37.000 --> 00:11:39.000
I mówisz: „Patrz, Alex, to jest parking, na którym zaczynaliśmy.

00:11:39.000 --> 00:11:41.000
Jest taki mały.

00:11:41.000 --> 00:11:43.000
Nie wierzę, że to zrobiłem."

00:11:43.000 --> 00:11:45.000
I to jest moment,

00:11:45.000 --> 00:11:47.000
kiedy zaczynasz kochać samego siebie.

NOTE Paragraph

00:11:48.000 --> 00:11:50.000
Mówiliśmy o tych szczególnych słowach,

00:11:50.000 --> 00:11:52.000
których ich uczymy.

00:11:52.000 --> 00:11:55.000
I na końcu każdej przejażdżki siadamy razem

00:11:55.000 --> 00:11:57.000
i mówimy o chwilach,

00:11:57.000 --> 00:12:00.000
w których te szczególne słowa dnia

00:12:00.000 --> 00:12:02.000
pojawiły się i wszystko zmieniły.

00:12:02.000 --> 00:12:04.000
Te dyskusje

00:12:04.000 --> 00:12:06.000
mogą być szalenie inspirujące.

00:12:06.000 --> 00:12:08.000
W jednej z nich jeden chłopak raz powiedział:

00:12:08.000 --> 00:12:10.000
„Kiedy jechaliśmy granią

00:12:10.000 --> 00:12:12.000
górującą nad Morzem Martwym

00:12:12.000 --> 00:12:15.000
- on mówi o tym miejscu -

00:12:15.000 --> 00:12:17.000
przypomniał mi się

00:12:17.000 --> 00:12:19.000
dzień, w którym opuściłem moją wioskę w Etiopii

00:12:19.000 --> 00:12:22.000
i odszedłem razem z moim bratem.

00:12:22.000 --> 00:12:24.000
Szliśmy przez 120 km

00:12:24.000 --> 00:12:26.000
aż dotarliśmy do Sudanu.

00:12:26.000 --> 00:12:29.000
To było pierwsze miejsce, w którym dostaliśmy trochę wody i jedzenia.”

00:12:29.000 --> 00:12:32.000
On mówi dalej, a wszyscy patrzą na niego jak na bohatera,

00:12:32.000 --> 00:12:34.000
pewnie pierwszy raz w jego życiu.

00:12:34.000 --> 00:12:37.000
A on mówi - bo jeżdżą ze mną też wolontariusze,

00:12:37.000 --> 00:12:39.000
dorośli, którzy siedzą tam

00:12:39.000 --> 00:12:42.000
słuchając go.

00:12:42.000 --> 00:12:44.000
A on mówi: „A to był dopiero początek

00:12:44.000 --> 00:12:46.000
naszej gehenny,

00:12:46.000 --> 00:12:48.000
zanim skończyliśmy w Izraelu.

00:12:48.000 --> 00:12:50.000
I dopiero teraz,” mówi,

00:12:50.000 --> 00:12:52.000
„zaczynam rozumieć, gdzie jestem,

00:12:52.000 --> 00:12:54.000
i właściwie podoba mi się to.”

00:12:54.000 --> 00:12:56.000
A teraz pomyślcie, kiedy on to powiedział,

00:12:56.000 --> 00:12:58.000
poczułem na ciele gęsią skórkę,

00:12:58.000 --> 00:13:01.000
bo powiedział to, patrząc na Góry Moab, tutaj w tle.

00:13:01.000 --> 00:13:03.000
Tędy zszedł Jozue

00:13:03.000 --> 00:13:05.000
i przeszedł przez Jordan,

00:13:05.000 --> 00:13:08.000
i przeprowadził lud Izraela do ziemi Kanaan

00:13:08.000 --> 00:13:10.000
3000 lat temu

00:13:10.000 --> 00:13:12.000
w tym ostatnim etapie

00:13:12.000 --> 00:13:15.000
podróży z Afryki.

NOTE Paragraph

00:13:15.000 --> 00:13:17.000
Zatem perspektywa

00:13:17.000 --> 00:13:19.000
i kontekst, i historia

00:13:19.000 --> 00:13:21.000
odgrywają kluczową rolę

00:13:21.000 --> 00:13:23.000
w tym, jak planuję przejażdżki

00:13:23.000 --> 00:13:25.000
z dzieciakami.

00:13:25.000 --> 00:13:27.000
Zwiedzamy kibuce,

00:13:27.000 --> 00:13:30.000
które zostały założone przez ocalałych po Holokauście.

00:13:30.000 --> 00:13:33.000
Badamy ruiny

00:13:33.000 --> 00:13:36.000
palestyńskich wiosek

00:13:36.000 --> 00:13:39.000
i rozmawiamy o tym, jak stały się ruinami.

00:13:39.000 --> 00:13:42.000
Przechodzimy przez liczne pozostałości

00:13:42.000 --> 00:13:44.000
żydowskich osad, nabackich osad,

00:13:44.000 --> 00:13:46.000
kananejskich osad

00:13:46.000 --> 00:13:48.000
3-, 4-, 5000 letnich.

00:13:48.000 --> 00:13:50.000
A przez tę mozaikę,

00:13:50.000 --> 00:13:53.000
która jest historią tego kraju,

00:13:53.000 --> 00:13:55.000
dzieciaki zdobywają coś,

00:13:55.000 --> 00:13:57.000
co jest chyba najważniejszą

00:13:57.000 --> 00:13:59.000
wartością edukacji,

00:13:59.000 --> 00:14:03.000
jest nią zrozumienie, że życie jest złożone,

00:14:03.000 --> 00:14:06.000
a nie tylko czarne i białe.

00:14:06.000 --> 00:14:08.000
A doceniając złożoność,

00:14:08.000 --> 00:14:10.000
stają się bardziej tolerancyjni,

00:14:10.000 --> 00:14:13.000
a tolerancja prowadzi do nadziei.

NOTE Paragraph

00:14:14.000 --> 00:14:16.000
Jeżdżę z tymi dzieciakami raz w tygodniu,

00:14:16.000 --> 00:14:18.000
co wtorek.

00:14:18.000 --> 00:14:21.000
To zdjęcie zrobiłem w ostatni wtorek - mniej niż tydzień temu -

00:14:21.000 --> 00:14:23.000
jutro też z nimi jadę.

00:14:23.000 --> 00:14:26.000
Na każdej z tych przejażdżek

00:14:26.000 --> 00:14:29.000
staję w końcu w jednym z tych niesamowitych miejsc,

00:14:29.000 --> 00:14:32.000
pochłaniając ten wspaniały krajobraz dookoła mnie.

00:14:32.000 --> 00:14:34.000
I czuję się błogosławiony,

00:14:34.000 --> 00:14:36.000
szczęśliwy, że żyję,

00:14:36.000 --> 00:14:38.000
i że czuję każde włókno

00:14:38.000 --> 00:14:40.000
mojego obolałego ciała.

00:14:40.000 --> 00:14:42.000
I czuję się szczęśliwy,

00:14:42.000 --> 00:14:44.000
że 15 lat temu

00:14:44.000 --> 00:14:46.000
miałem odwagę zrezygnować

00:14:46.000 --> 00:14:48.000
ze stałej posady na Uniwersytecie Nowojorskim

00:14:48.000 --> 00:14:50.000
i wrócić do kraju,

00:14:50.000 --> 00:14:52.000
gdzie mogę ruszać w te niesamowite przejażdżki

00:14:52.000 --> 00:14:54.000
z grupą trudnych dzieciaków

00:14:54.000 --> 00:14:56.000
pochodzących z Etiopii,

00:14:56.000 --> 00:14:59.000
i Maroko, i Rosji.

00:14:59.000 --> 00:15:01.000
I czuję się szczęśliwy,

00:15:01.000 --> 00:15:03.000
że każdego tygodnia, co wtorek,

00:15:03.000 --> 00:15:06.000
w zasadzie też co piątek...

00:15:06.000 --> 00:15:09.000
raz jeszcze mogę sławić,

00:15:09.000 --> 00:15:12.000
aż do szpiku kości,

00:15:12.000 --> 00:15:15.000
istotę życia na krawędzi w Izraelu.

NOTE Paragraph

00:15:15.000 --> 00:15:17.000
Dziękuję.

NOTE Paragraph

00:15:17.000 --> 00:15:24.000
(Oklaski)