WEBVTT

00:00:10.920 --> 00:00:13.200
สวัสดีค่ะ ฉันเมดิสัน แม็กซี

00:00:13.260 --> 00:00:15.520
ฉันมีบริษัทชื่อลูเมีย

00:00:15.520 --> 00:00:20.940
เราโฟกัสทำเส้นใยผ้าอัจฉริยะ เพื่อเสื้อผ้าอัจฉริยะ
และผลิตภัณฑ์ที่นุ่ม ดี และอัจฉริยะ

00:00:21.960 --> 00:00:24.580
เรื่องผ้า ท้องฟ้ามันมีขีดจำกัดค่ะ

00:00:25.160 --> 00:00:28.920
ฉันแดเนียล แอปเปิลสโตน
เป้นซีอีโอบริษัทอาเธอร์แมชชีนค่ะ

00:00:31.540 --> 00:00:34.260
เราผลิตเครื่องกัดมิลลิงตั้งโต๊ะค่ะ

00:00:34.260 --> 00:00:41.320
เครื่องกัดมิลลิงมีเครื่องตัดหมุนได้
ที่ขยับไปมาบนวัสดุ เพื่อสร้างวัตถุ 3 มิติ

00:00:42.540 --> 00:00:46.580
เบื้องหลังนั้น คอมพิวเตอร์ทุกเครื่อง
ทำสี่อย่างพื้นฐานเหมือนกัน

00:00:46.580 --> 00:00:48.160
คือนำเข้าข้อมูล

00:00:48.160 --> 00:00:50.740
เก็บ และประมวลผลข้อมูล

00:00:50.740 --> 00:00:52.880
จากนั้น นำข้อมูลออกมา

00:00:53.399 --> 00:00:56.899
แต่ละขั้นตอน
ทำในส่วนของคอมพิวเตอร์ที่ต่างกันไป

00:00:57.440 --> 00:01:04.540
มีอุปกรณ์นำเข้าข้อมูลที่นำข้อมูลโลกภายนอก
มาและเปลี่ยนเป็นข้อมูลฐานสอง

00:01:04.860 --> 00:01:08.040
มีพื้นที่ความจำไว้เก็บข้อมูล

00:01:08.120 --> 00:01:12.000
มีหน่วยประมวลผลกลางหรือ CPU

00:01:12.000 --> 00:01:14.540
ขั้นตอนการคำนวณเกิดขึ้นที่นี่

00:01:14.600 --> 00:01:21.180
สุดท้ายคืออุปกรณ์นำข้อมูลออก
เปลี่ยนข้อมูลเป็นผลที่จับต้องได้

00:01:22.100 --> 00:01:24.100
มาพูดกันเรื่องการนำเข้าข้อมูลก่อน

00:01:24.500 --> 00:01:30.460
คอมพิวเตอร์มีการรับข้อมูลหลายชนิด
เช่นแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์ หน้าจอสัมผัสของมือถือ

00:01:30.840 --> 00:01:33.400
กล้องถ่ายภาพ ไมโครโฟน หรือจีพีเอส

00:01:33.930 --> 00:01:39.379
เซ็นเซอร์ในรถ เครื่องตรวจจับความร้อน
หรือโดรนก็เป็นอุปกรณ์นำเข้าข้อมูลที่ต่างกัน

00:01:40.200 --> 00:01:45.619
มาดูตัวอย่างง่าย ๆ กันว่าข้อมูลขาเข้าเดินทาง
ผ่านคอมพิวเตอร์จนเป็นข้อมูลขาออกอย่างไร

00:01:47.100 --> 00:01:53.419
เมื่อกดแป้นบนแป้นพิมพ์ สมมติเป็นตัว B
คีย์บอร์ดจะแปลงอักษรเป็นตัวเลข

00:01:54.000 --> 00:01:58.430
เลขนั้นถูกส่งเข้าในคอมพิวเตอร์
ในรูปแบบฐานสองคือหนึ่งกับศูนย์

00:02:00.380 --> 00:02:05.460
พอได้ตัวเลขนี้ CPU จะคำนวณว่า
จะแสดงอักษร B อย่างไร ทีละพิกเซล

00:02:06.000 --> 00:02:11.440
CPU ต้องใช้คำสั่งทีละขั้นตอนจากหน่วยความจำ
ซึ่งจะบอกมันว่าอักษร B วาดยังไง

00:02:12.000 --> 00:02:16.729
CPU ทำตามคำสั่งและเก็บผลลัพธ์
ในรูปแบบของพิกเซลในหน่วยความจำ

00:02:18.500 --> 00:02:22.329
สุดท้ายแล้ว ข้อมูลพิกเซลนี้
จะถูกส่งไปยังหน้าจอในรูปแบบเลขฐานสอง

00:02:22.640 --> 00:02:29.520
หน้าจอเป็นอุปกรณ์ข้อมูลขาออก ซึ่งแปลงสัญญาณฐานสอง
เป็นแสงสีเล็ก ๆ จนเป็นสิ่งที่คุณมองเห็น

00:02:32.140 --> 00:02:36.420
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นไวแทบจะในทันที

00:02:36.420 --> 00:02:42.220
แต่กว่าจะแสดงแต่ละตัวอักษร
คอมพิวเตอร์ต้องทำตามหลายพันคำสั่ง

00:02:42.220 --> 00:02:45.000
ตั้งแต่ที่คุณจรดปลายนิ้วลงบนแป้นพิมพ์

00:02:48.120 --> 00:02:53.260
ในตัวอย่างนั้น อุปกรณ์ขาออกคือหน้าจอ
แต่ยังมีอุปกรณ์ขาออกอีกหลายชนิด

00:02:53.260 --> 00:02:57.640
ที่รับสัญญาณฐานสองจากคอมพิวเตอร์
และแสดงออกมาให้คุณสัมผัสได้

00:02:57.680 --> 00:03:02.980
เช่น ลำโพงแสดงเสียง
และเครื่องปรินท์สามมิติจะปรินท์วัตถุ

00:03:03.560 --> 00:03:09.420
อุปกรณ์ขาออกควบคุมความเคลื่อนไหวที่
เป็นกายภาพอย่างแขนหุ่นยนต์ เครื่องยนต์

00:03:09.420 --> 00:03:12.180
หรืออุปกรณ์อย่างเครื่องกัดมิลลิง
ที่บริษัทของฉันทำค่ะ

00:03:13.730 --> 00:03:18.759
ข้อมูลขาเข้าและขาออกใหม่ ๆ ช่วยให้คอมพิวเตอร์
มีปฏิสัมพันธ์กับโลกได้ด้วยวิธีใหม่

00:03:19.250 --> 00:03:24.579
ซึ่งได้มีการพัฒนาความเร็วและขนาด
ของหน่วยความจำและ CPU เรื่อยมา

00:03:24.889 --> 00:03:28.779
ยิ่งงานซับซ้อน 
ยิ่งอาศัยข้อมูลนำเข้าและขาออกมาก

00:03:29.299 --> 00:03:32.739
คอมพิวเตอร์ยิ่งต้องใช้พลัง
ประมวลผลและความจำมาก

00:03:33.949 --> 00:03:40.689
การพิมพ์ตัวอักษรบนหน้าจออาจง่าย
แต่การทำกราฟิก 3D หรือบันทึกภาพยนตร์ความละเอียดสูง

00:03:41.000 --> 00:03:46.440
คอมพิวเตอร์สมัยใหม่มักมี CPU หลายเครื่อง
ในการประมวลผลข้อมูลมากขนาดนั้น

00:03:46.860 --> 00:03:49.600
รวมถึงความจำหลายกิกกะไบต์ด้วย

00:03:51.410 --> 00:03:57.040
ไม่ว่าคุณต้องการทำอะไรกับคอมพิวเตอร์
ทุกสิ่งที่ทำก็คือ

00:03:57.710 --> 00:04:00.159
การนำข้อมูลกายภาพใส่เข้าไป

00:04:01.460 --> 00:04:04.700
เก็บ และประมวลผลข้อมูล

00:04:04.700 --> 00:04:08.260
และแสดงผลข้อมูลทางกายภาพออกมา