Hallo iedereen. Mijn naam is Matt Cutts en ik heb bijna zeventien jaar bij Google gewerkt. Als gewaardeerd ingenieur zat ik dicht aan de top van het Sillicon Valley ecosysteem. Toen besloot ik een aantal inspirerende mensen te volgen en een kort werkbezoek te brengen aan de US Digital Service. Dat is de groep computernerds die HealthCare.gov redden toen het misging bij de weblancering in 2013. Ik meldde me aan voor een werkbezoek van drie tot zes maanden en bijna drie jaar later werk ik nog steeds in Washington DC voor de federale overheid, omdat de overheid momenteel hard op zoek is naar technologen. Op mijn vorige werkplek waren alle kamers voorzien van videoconferentieschermen met ingebouwde kalenders en meubels met ingebouwde stroomkabels. Toen ik overstapte naar een overheidsinstelling, moest ik iemand bellen om een telefoonvergadering op te zetten. Toen we naar een nieuw pand verhuisden, zaten we eerst zonder meubels en stond onze telefoon bovenop de vuilnisbak. (Gelach) Wat me elke keer verbaasde als ik terug was in D.C., was hoe de overheid nog steeds omkwam in het papier. Dit is een faciliteit in Winston-Salem, in North Carolina, waar ze vreesden dat het gebouw mogelijk onveilig was door het gewicht van al dat papier. Papier heeft enkele nadelen. Kleine rondvraag: als je achternaam met de letter H of hoger in het alfabet begint, de letter H of hoger in het alfabet, steek dan je hand op. Ik heb slecht nieuws: je veteranendossier is vermoedelijk vernietigd bij een brand in 1973. (Gelach) Een papieren administratie is ook trager en vergroot de kans op fouten. Als je veteraan bent en een ziektekostenverzekering aanvraagt, met een papieren formulier, zal je misschien maanden wachten tot dat formulier verwerkt is. We hebben het vervangen met een webformulier en nu weten veteranen in 10 minuten of ze verzekerd kunnen worden (Applaus) Hier nog een introductie waar ik trots op ben. We werkten met de Small Business Administration om een van hun systemen van papier naar digitaal om te zetten. Eerst zag het er zo uit en daarna zag het er zo uit. Dezelfde kantoorhokken, dezelfde mensen, maar met een beter systeem voor iedereen. Op een gegeven moment wilden we het nieuwe systeem vieren dus gingen we naar een lokale supermarkt en vroegen: "Kunt u een taart voor ons maken versierd met ons webformulier?" De supermarkt vond het maar een vreemde zaak. Ze eisten een officieel document van de overheid. Tja, we werken voor de overheid, dus gaven we een brief waarin stond: "Dit openbaar formulier mag gebruikt worden op een taart voor feestelijke doeleinden." (Gelach) Dit leidde tot woordgrappen over taarten in drievoud. Laat de flauwe grappen maar aan de ambtenaren over. Ik heb het veel gehad over papier, maar iets heel anders is het crashen van een computersysteem. We introduceren moderne technologische processen, zoals een ontwerp op maat en de cloud en we helpen ook beter in te kopen. Het blijkt dat de overheid software op dezelfde manier inkoopt als stoelen, brownies en tanks: uit overheidsvoorschriften van meer dan 1.000 pagina's. Kortom: het gaat nog wel eens mis bij de overheid. Maar wie denkt dat Silicon Valley de reddende engel is in dit verhaal, (Gelach) die vergist zich. De knapste koppen uit de techwereld werken aan een maaltijdbezorgbedrijf en scooters en bedenken een betere bezorgservice voor wiet. Is dat nu echt zo belangrijk? Silicon Valley ziet zichzelf graag als wereldverbeteraar. Maar je invloed is pas echt tastbaar bij de overheid. Dit is iemand wiens vader was overleden. Hij spoorde mij op Twitter op om te tweeten dat een systeem dat wij hadden verbeterd, hem goed geholpen had in een moeilijke tijd. Op zulke momenten moeten we op de overheid kunnen vertrouwen en daarvoor zijn hightech innovaties nodig. Ik moet iets bekennen. Toen ik naar D.C. kwam, gebruikte ik woorden als 'bureaucraat'. Tegenwoordig ... zeg ik sneller 'ambtenaar'. Zoals Francine, die je diep weet te raken. Mij ontroerde ze althans enorm, omdat ze zo inspirerend is. Ik ben ook ontzettend trots op mijn collega's. Ze tackelen onmogelijke problemen en werken vaak tot laat aan een oplossing. De overheid kan geen hoge bonussen uitkeren, dus bedachten we onze eigen onderscheiding. Onze mascotte is een krab genaamd Molly. En de prijs is een handtas in de vorm van een krab, vastgeschroefd aan een metalen plaat. (Gelach) Tegenwoordig geloof ik minder in het ei van Columbus om problemen op te lossen. Ik heb meer vertrouwen in de mensen die klaarstaan om te helpen. Als je iets zoekt wat impact maakt -- wat soms onmogelijk lijkt -- is één ding belangrijk. Het is soms moeizaam ... chaotisch ... essentieel ... en magisch ... als ambtenaren en technologen samenwerken op stadsniveau, staatniveau en nationaal niveau. Je zit hier niet voor altijd aan vast, maar ook jij kan bij de overheid een verschil maken ... wanneer je maar wil. Bedankt. (Applaus)