WEBVTT

00:00:14.484 --> 00:00:17.053
Madem temamız geçmiş, o hâlde

00:00:17.053 --> 00:00:20.517
ben de size geçmişten bir anımı
anlatarak başlamak istiyorum.

00:00:21.544 --> 00:00:24.512
7 yaşındayım, o zamanlar
İzmir'de yaşıyorum ailemle.

00:00:24.932 --> 00:00:26.824
Annem ve babam çok korumacı tipler.

00:00:27.152 --> 00:00:29.393
Ama öyle güvenli de bir
mahallede oturuyoruz ki,

00:00:29.682 --> 00:00:33.840
okuldan eve geldiğim zaman sokakta diğer
çocuklarla oynamama müsaade ediyorlar.

00:00:34.976 --> 00:00:37.022
Benim yaşıtım
çocuklar ya bisiklete biniyor,

00:00:37.624 --> 00:00:40.705
ya ip atlıyor, ya kartopu oynuyor.

00:00:41.515 --> 00:00:42.675
Ama bir çocuk var,

00:00:43.234 --> 00:00:46.175
benden böyle 5-6 yaş büyük, Eren.

00:00:47.155 --> 00:00:51.524
Uzun saçlı, grafiti yapıyor,
Amerika'dan yeni dönmüş.

00:00:51.874 --> 00:00:53.634
Kesin de dönüş yapmış yani.

00:00:55.546 --> 00:00:57.782
O paten kayıyor, ay çok havalı!

00:00:58.274 --> 00:00:59.923
Ben de O'nun gibi olmak istiyorum.

00:01:00.362 --> 00:01:02.766
Paten kaymak ve cool olmak.

00:01:04.455 --> 00:01:06.417
Annemler sonunda ısrarlarıma dayanmayıp

00:01:06.417 --> 00:01:07.944
bana bir çift paten alıyorlar.

00:01:08.054 --> 00:01:12.175
Bir de hiç cool olmayan
bir kask, bir dirseklik, dizlik.

00:01:12.756 --> 00:01:16.454
Yani bir ABS, hava yastığım ve
can yeleğim eksik öyle söyleyeyim size.

00:01:17.047 --> 00:01:19.016
Ama Eren'de bunların hiçbiri yok.

00:01:19.306 --> 00:01:20.738
Ya çünkü o çok "cool".

00:01:21.197 --> 00:01:23.725
İşte ben de o yüzden,
evden tam teşekküllü çıkıyorum,

00:01:23.745 --> 00:01:26.816
ama kaskım, dirsekliğim, 
dizliğimi falan bırakıp öyle kayıyorum.

00:01:27.239 --> 00:01:28.766
Yine bir gün geldim okuldan eve,

00:01:28.766 --> 00:01:31.658
çok da güzel bir bahar
havası var, İzmirliler bilir o havayı.

00:01:32.497 --> 00:01:34.997
Çıktım sokağa, sokağın başından sonuna

00:01:34.997 --> 00:01:38.324
sonundan başına kayıyorum da kayıyorum.

00:01:39.504 --> 00:01:41.247
Eren yok o gün ortalarda.

00:01:42.447 --> 00:01:44.668
Ya halbuki tam da
beni görmesi lazım, çünkü

00:01:45.330 --> 00:01:47.761
kıvama geldim, hem paten kayıyorum,

00:01:47.761 --> 00:01:49.766
hem de çok cool kayıyorum.

00:01:50.247 --> 00:01:51.737
Dizliksiz falan.

00:01:52.568 --> 00:01:54.407
Neyse, ama yok ortalarda.

00:01:55.576 --> 00:01:57.798
Fark ediyorum ki zaten
hava kararmaya başlamış.

00:01:58.485 --> 00:01:59.635
Eve dönmem lazım.

00:02:00.629 --> 00:02:02.109
Hızlıca evin yolunu tutuyorum.

00:02:02.456 --> 00:02:04.149
O zamanlar cam damacanalar vardı,

00:02:04.304 --> 00:02:06.166
belki hatırlayanlar vardır aranızda.

00:02:06.638 --> 00:02:08.339
Bizim apartmanın önüne indirilirdi

00:02:08.339 --> 00:02:10.280
şişeler boşaldığında toplansın diye.

00:02:10.619 --> 00:02:12.737
Ben de hem Eren'in gözüne girememiş,

00:02:13.057 --> 00:02:15.703
hem de eve geç kalmış
olmanın telaşından olsa gerek,

00:02:16.667 --> 00:02:18.248
cam damacalarını görüyorum ama

00:02:19.770 --> 00:02:23.459
frene basamıyorum, yavaşlayamıyorum,
kendimi durduramıyorum ve

00:02:24.350 --> 00:02:27.568
o 6-7 litrelik cam damacanaların
üzerine düşüyorum.

00:02:30.219 --> 00:02:31.937
Ani bir şok yaşamış olacağım ki,

00:02:31.999 --> 00:02:34.538
kendime geldiğim zaman
şöyle bir bedenime bakıyorum

00:02:34.690 --> 00:02:37.639
ellerim, kollarım, bacaklarım
cam kırıkları içerisinde.

00:02:38.560 --> 00:02:40.740
Şişeler paramparça olmuş.

00:02:41.700 --> 00:02:44.009
Tabii benim Eren'le
arkadaş olma hayallerim de.

00:02:45.108 --> 00:02:48.320
Kan revan içindeyim, öyle titriyorum ki

00:02:49.069 --> 00:02:50.781
dişlerim çeneme vuruyor korkudan.

00:02:52.328 --> 00:02:55.429
Tam o sırada -bizim tombik
apartman görevlisi Hasan ağabey vardı-

00:02:55.429 --> 00:02:57.249
O bana doğru koşuyor, böyle dövünerek

00:02:57.249 --> 00:02:59.899
"Ah, Zeynep n'oldu? Hadi hemen hastaneye!"

00:03:01.600 --> 00:03:04.331
"Annem" diyorum, yukarıya bakıyorum.

00:03:04.762 --> 00:03:07.201
Çünkü o an yanımda
bir tek annemi istiyorum.

00:03:07.833 --> 00:03:09.359
Ya, tombik Hasan ağabeyi değil.

00:03:11.001 --> 00:03:13.421
Kucaklıyor beni Hasan ağabey,
asansöre bindiriyor,

00:03:13.492 --> 00:03:15.272
dördüncü katta oturuyoruz o zamanlar.

00:03:15.272 --> 00:03:17.621
Dördüncü kata geliyoruz,
zile basıyor Hasan ağabey.

00:03:18.023 --> 00:03:20.662
Kapıyı annem açıyor,
karşısında beni görüyor.

00:03:22.803 --> 00:03:26.122
"Ah Zeynep, ne yaptın?" diyor.

00:03:29.290 --> 00:03:31.742
"Yavrum, iyi misin?" demiyor.

00:03:33.941 --> 00:03:36.482
"Merak etme çocuğum,
haydi hemen hastaneye gidiyoruz"

00:03:36.482 --> 00:03:37.202
demiyor.

00:03:38.360 --> 00:03:41.242
"Kızım sorun değil, Eren seni
zaten görmemiştir ben eminim"

00:03:41.542 --> 00:03:42.688
bile demiyor.

00:03:43.362 --> 00:03:46.173
"Ah Zeynep, ne yaptın?" diyor.

00:03:46.712 --> 00:03:50.390
Yani sanki ben o şişelerin
üstüne isteyerek düşmüşüm gibi.

00:03:52.253 --> 00:03:55.544
O an, şu zihnime
öyle bir kazınmış olacak ki,

00:03:56.153 --> 00:03:59.373
şimdi 29 yaşındayım, 20 küsur senedir

00:04:00.413 --> 00:04:03.233
ne zaman hata olarak
algılayacağım bir şey yapsam

00:04:04.285 --> 00:04:07.065
ne zaman düşsem, paramparça olup dağılsam,

00:04:07.842 --> 00:04:10.665
zihnimin içinden çok tanıdık bir ses çıkıp

00:04:11.754 --> 00:04:14.564
"Ah Zeynep, ne yaptın?" diyor.

00:04:15.884 --> 00:04:17.080
Merak ediyorum.

00:04:18.525 --> 00:04:21.213
Sizin zihninizin içinde de
buna benzer bir ses var mı?

00:04:22.242 --> 00:04:26.441
Hani, bir hata yaptığınızda,
bir konuda başarısız olduğunuzda,

00:04:26.824 --> 00:04:29.536
sizi acımasızca eleştiren, yargılayan,

00:04:30.054 --> 00:04:34.966
olanlardan sizi sorumlu
tutan, size tembel olduğunuzu,

00:04:35.644 --> 00:04:39.464
başarısız olduğunuzu, güçsüz
olduğunuzu, zayıf olduğunuzu ya da

00:04:39.464 --> 00:04:43.486
yeterince zayıf olmadığınızı,
yeterince güzel, yeterince akıllı,

00:04:44.055 --> 00:04:46.845
yeterince onlar gibi olmadığınızı söyleyen

00:04:47.106 --> 00:04:48.085
bir ses var mı?

00:04:49.612 --> 00:04:51.196
Çünkü, eğer varsa bilirsiniz.

00:04:51.698 --> 00:04:55.596
Dünya üzerinde hiçbir ses, o sesten

00:04:55.596 --> 00:04:56.936
daha acımasız değildir.

00:04:58.178 --> 00:05:01.457
İnsan hariç, hiçbir canlı acı çektiğinde

00:05:01.658 --> 00:05:02.796
kendine kızmaz.

00:05:03.636 --> 00:05:05.417
Korktuğunda kendini aşağılamaz.

00:05:05.606 --> 00:05:07.327
Bir şeyler yolunda gitmediği zaman,

00:05:08.487 --> 00:05:10.377
kendini suçlayıp cezalandırmaz.

00:05:11.346 --> 00:05:14.556
İşte sizlere bugün bahsedeceğim
öz şefkat araştırmaları da

00:05:14.937 --> 00:05:18.867
bilhassa zihnimizin içindeki o
eleştirel iç sesten bahsediyor.

00:05:20.225 --> 00:05:21.518
Peki nedir öz şefkat?

00:05:22.066 --> 00:05:23.306
Öz şefkat, çok basitçe

00:05:24.048 --> 00:05:28.188
kişinin kendine de sevdiği,
değer verdiğine birine davrandığı

00:05:28.188 --> 00:05:29.818
şekilde davranması demektir.

00:05:30.588 --> 00:05:34.156
Kişinin kendine de,
bilhassa zor durumlarda,

00:05:34.618 --> 00:05:38.137
acı çektiği durumlarda, ihtiyacı
olan anlayışı, kabulü,

00:05:38.708 --> 00:05:40.448
şefkati vermesi demektir.

00:05:41.757 --> 00:05:44.887
Fakat, maalesef öz şefkat
çoğumuza yabancı gelir.

00:05:45.537 --> 00:05:46.817
Çünkü maalesef çoğumuz,

00:05:47.487 --> 00:05:51.058
korkutmanın, cezanın, eleştirilmenin

00:05:51.781 --> 00:05:53.999
çok sık kullanıldığı ortamlarda büyüyoruz.

00:05:55.407 --> 00:05:58.551
Mesela burada, herhâlde 2 bin kişiyiz,

00:05:59.026 --> 00:06:02.900
kaçınız çocukken bir davranışınızı
değiştirmeniz konusunda

00:06:03.061 --> 00:06:04.660
korku ile motive edildiniz?

00:06:05.950 --> 00:06:09.702
"O tabağındaki yemekler bitmezse
bir daha sana yemek vermem!"

00:06:10.559 --> 00:06:11.703
"Arkandan ağlar!"

00:06:11.981 --> 00:06:15.501
Benim için bu çok korkunçtu,
yemeklerin arkamdan ağlaması, mesela...

00:06:16.792 --> 00:06:21.011
Ya da kaçınız, kontrolü elinizde olmayan

00:06:21.242 --> 00:06:23.713
duygu ve düşüncelerinizin
yüzünden utandırıldınız?

00:06:25.211 --> 00:06:29.580
"Çocuğum, nereden geliyor aklına böyle
saçma sapan düşünceler? Düşünme!"

00:06:31.132 --> 00:06:33.980
"Korkma evladım, ne var korkulacak bunda?"

00:06:35.080 --> 00:06:36.571
Tanıdık geliyor mu?

00:06:37.492 --> 00:06:40.003
Ebeveynlerimiz bize bu şekilde konuştukça,

00:06:40.339 --> 00:06:42.613
biz de kendimize
bu şekilde konuşmaya başlarız.

00:06:44.127 --> 00:06:46.612
Çocuklar aynı zamanda
gözlemleyerek de öğrenirler.

00:06:46.872 --> 00:06:49.891
Direkt olarak eleştiriye
maruz kalmanız gerekmez.

00:06:50.152 --> 00:06:53.013
Eğer büyüdüğünüz ortamda
kendini sıkça eleştiren biri varsa,

00:06:53.503 --> 00:06:56.992
onu gözlemleyerek, onun 
davranışlarını da kopyalayabilirsiniz.

00:06:58.221 --> 00:07:00.792
Bakın, kültürün de çok
önemli bir payı vardır.

00:07:01.062 --> 00:07:03.552
Atlamak istemiyorum,
atasözlerine kulak verelim.

00:07:04.329 --> 00:07:07.653
Bu coğrafyada
"kızını dövmeyen, dizini döver"

00:07:07.713 --> 00:07:08.963
diye bir atasözü var.

00:07:10.034 --> 00:07:11.991
Bu atasözünde denmek istenen şu:

00:07:12.713 --> 00:07:16.462
Yarın bir gün, evladın bir hata
yapar üzülür, sıkıntı çekerse,

00:07:16.880 --> 00:07:18.673
sen de çok üzülürsün.

00:07:19.654 --> 00:07:21.714
Şimdi bu kadar güzel bir niyet,

00:07:22.523 --> 00:07:25.302
ancak bu kadar berbat bir
şekilde özetlenebilir.

00:07:25.763 --> 00:07:28.682
Yani ya sevdiğimiz birini dövüyoruz
ya kendimizi dövüyoruz.

00:07:28.682 --> 00:07:31.422
Çünkü başka yolu yok hatalarımızdan
ders alabilmenin.

00:07:33.422 --> 00:07:34.713
Hadi kökenlerini anladık.

00:07:35.218 --> 00:07:42.965
Peki bu içimizdeki agresif, cezalandırıcı,
yargılayıcı iç sesin amacı ne?

00:07:43.793 --> 00:07:44.974
Ne yapmaya çalışıyor?

00:07:45.604 --> 00:07:49.660
Mesela annem, beni o şekilde
acı çekerken gördüğü zaman

00:07:50.184 --> 00:07:52.533
bana neden öyle sert bir tepki vermişti?

00:07:54.005 --> 00:07:55.094
Beni sevmediğinden mi?

00:07:56.673 --> 00:07:57.373
Hayır.

00:07:57.373 --> 00:08:00.473
Bakın kendisi şuralarda bir yerlerde
oturuyor, çok göremiyorum ama

00:08:00.473 --> 00:08:04.007
bu dünyada beni o kadından
daha fazla seven kimse yok.

00:08:05.505 --> 00:08:09.145
Peki, benim daha fazla acı
çekmemi istediğinden mi?

00:08:10.027 --> 00:08:10.843
Hayır.

00:08:12.366 --> 00:08:15.575
"Zeynep, aklım yerinden çıktı o
hâlde seni gördüğümde"

00:08:16.376 --> 00:08:19.137
dedi bana yıllar sonra bu olay
üzerinde konuştuğumuzda.

00:08:20.066 --> 00:08:22.854
Bir de baktım ki, kaskını da takmamışsın.

00:08:23.293 --> 00:08:26.364
Çocuğum, ya daha kötü bir şey
gelseydi başına?

00:08:27.027 --> 00:08:28.685
Ben o zaman ne yapardım?

00:08:30.238 --> 00:08:31.421
Annem korkmuştu.

00:08:32.906 --> 00:08:35.416
Ve beni daha temkinli olmaya
davet ediyordu.

00:08:35.755 --> 00:08:37.017
Beni korumaya çalışıyordu.

00:08:37.017 --> 00:08:39.328
Ve bunu da bildiği tek yolla yapıyordu.

00:08:40.186 --> 00:08:43.459
Kızarak, korkutarak, suçlayarak.

00:08:44.547 --> 00:08:47.716
İşte, içimizdeki eleştirel
iç sesin de amacı aynı.

00:08:48.388 --> 00:08:49.637
Bizi korumaya çalışmak.

00:08:51.248 --> 00:08:53.187
Bizi güvende ve hayatta tutmak.

00:08:54.027 --> 00:08:55.488
Çünkü o da korkuyor.

00:08:56.147 --> 00:09:00.915
Hata yapmamızdan, başarısız olmamızdan,
yalnız kalmamızdan,

00:09:01.294 --> 00:09:03.077
acı çekmemizden korkuyor.

00:09:03.330 --> 00:09:05.198
O yüzden cezamızı çekelim istiyor ki,

00:09:05.647 --> 00:09:07.748
bir daha aynı hatayı yapmayalım.

00:09:08.858 --> 00:09:12.469
Korkalım ki, bir daha daha
temkinli davranalım.

00:09:12.639 --> 00:09:14.408
Yine aynı acıyı yaşamayalım.

00:09:15.300 --> 00:09:18.091
Herkeslerden önce hatamızı, eksiğimizi

00:09:18.190 --> 00:09:23.225
o bulsun ki, kimselere öyle
hazırlıksız yakalanmayalım,

00:09:23.361 --> 00:09:25.661
bizim canımız öyle kolay kolay yanmasın.

00:09:28.440 --> 00:09:31.566
İşte o yüzden bir yanım kendime
nasıl daha fazla şefkatle

00:09:31.566 --> 00:09:33.728
davranacağımı öğrenmek için
yanıp tutuşurken,

00:09:33.728 --> 00:09:36.249
bir yanım da bir direnç gösteriyordu
öz şefkata karşı.

00:09:36.751 --> 00:09:41.451
Çünkü kendime şefkat gösterirsem
hata yapacağımdan korkuyordum.

00:09:43.238 --> 00:09:46.810
Dahası o yaptığım hataların umrumda
olmayacağından korkuyordum.

00:09:48.087 --> 00:09:52.697
Şımarık biri, bencil biri, dahası tembel
biri olacağımdan korkuyordum.

00:09:52.698 --> 00:09:55.048
Zaten ertelemeye çok meyilli
bir insan olarak ben

00:09:56.042 --> 00:09:57.812
nasıl motive edebilirdim ki kendimi

00:09:57.812 --> 00:09:59.420
kendime şefkatle davranırsam?

00:10:00.637 --> 00:10:04.548
Buraya nasıl geldiysem, hani çok matah
bir yer değil belki ama

00:10:04.950 --> 00:10:06.438
hani neler başardıysam,

00:10:06.777 --> 00:10:09.946
onu o içimdeki eleştirel iç sese borçlu
olduğumu zannediyordum.

00:10:11.448 --> 00:10:14.369
Bu kadar büyük bir direnç gösterdiğimi

00:10:15.087 --> 00:10:18.380
katıldığım ilk öz şefkat
atölyesinde fark ettim.

00:10:18.380 --> 00:10:20.029
İşte teorik eğitim bittikten sonra

00:10:20.029 --> 00:10:23.398
grup liderimiz günü bir meditasyon
etkinliği ile kapamamızı önerdi.

00:10:24.300 --> 00:10:26.993
Geçirdi hepimiz rahat bir pozisyona,
gözlerimizi kapattı,

00:10:26.993 --> 00:10:28.003
klasik şeyler bunlar.

00:10:28.596 --> 00:10:32.114
Ondan sonra şöyle hepimiz rahat bir
pozisyona geçip gözlerimizi kaparken

00:10:33.024 --> 00:10:35.083
meditasyonun ikinci üçüncü
dakikasına doğru

00:10:35.083 --> 00:10:37.104
grup liderinden şöyle bir yönerge geldi:

00:10:38.389 --> 00:10:40.042
şimdi eğer sizin için de uygunsa

00:10:40.397 --> 00:10:45.153
bir elinizi alın ve avucunu nazikçe
kalbinizin üzerine yerleştirin.

00:10:46.808 --> 00:10:48.343
Haydaa...

00:10:50.605 --> 00:10:51.594
Hani...

00:10:51.696 --> 00:10:53.796
Aldı mı benim eleştirel iç ses sazı eline.

00:10:54.985 --> 00:10:56.465
Şaka herhâlde?

00:10:56.523 --> 00:10:58.535
Hani, yapmayacaksın öyle
bir şey değil mi?

00:10:58.535 --> 00:11:02.082
Ya, senin arkadaşların ders
veriyor, makaleler yazıyorlar,

00:11:02.751 --> 00:11:07.004
araştırmalar yapıyorlar, biraz
kassalar profesör olacaklar.

00:11:07.004 --> 00:11:09.604
Senin burada işin ne? Ne yapıyorsun sen?

00:11:11.563 --> 00:11:14.805
Şöyle kapalı olan gözlerimden bir
tanesini açtım, etrafa bakıyorum.

00:11:15.757 --> 00:11:17.645
Herkes koymuş mu elini kalbinin üstüne.

00:11:18.115 --> 00:11:19.065
Ben hariç.

00:11:19.445 --> 00:11:21.686
Kiminin gözlerinden yaşlar falan akıyor.

00:11:22.726 --> 00:11:26.175
Ama, mümkün değil, benim elim çok
yadırgıyor kalbimin üstünde olmayı.

00:11:27.644 --> 00:11:32.517
Bu sefer de başladı mı, bu kadar
basit bir şeyi bile yapamıyorsun.

00:11:32.747 --> 00:11:34.748
İnanamıyorum sana, acınacak durumdasın.

00:11:36.978 --> 00:11:39.626
Zaten ben o kadar girmişim ki
o içsel diyaloğumun içine,

00:11:40.216 --> 00:11:43.597
ancak meditasyon çanının çalıp
bitmesiyle kendime geldim.

00:11:43.986 --> 00:11:46.506
Sonra herkes yavaş yavaş
toparlanmaya başlarken,

00:11:46.506 --> 00:11:48.757
grup liderinin yanına gittim, 
kendimi tanıttım.

00:11:48.757 --> 00:11:51.076
Dedim ki, hocam bakın,
sakın yanlış anlamayın ama

00:11:51.308 --> 00:11:53.198
bu son yaptığımız egzersiz bana biraz

00:11:53.198 --> 00:11:56.943
böyle saçma geldi, komik geldi açıkçası.

00:11:57.197 --> 00:11:59.055
Ben daha bilimsel bir şeyler arıyorum.

00:11:59.055 --> 00:12:02.196
O yüzden ben elimi kalbimin
üstüne falan öyle şeyler yapamadım.

00:12:04.297 --> 00:12:07.448
Yüzünde böyle çok sıcacık
bir gülümseme ile bana,

00:12:08.086 --> 00:12:09.988
"Çok doğal bir tepki veriyorsun" dedi.

00:12:10.788 --> 00:12:12.897
"Çünkü alışkın
olmadığın bir şey deniyorsun"

00:12:13.864 --> 00:12:17.263
Ve sonra, kıymetini her
geçen gün daha iyi anladığım

00:12:19.225 --> 00:12:22.325
ve kendime sıkça hatırlatmaya
niyet ettiğim bir şey daha söyledi

00:12:23.485 --> 00:12:28.537
"Ama" dedi, "bazen zihnine
komik veya saçma gelen bir şey

00:12:29.696 --> 00:12:33.665
bedenine iyi gelebilir,
dilersen bir şans daha ver."

00:12:34.951 --> 00:12:36.195
O akşam döndüm eve.

00:12:36.986 --> 00:12:39.105
Bize kendi kendimize
uygulamamız için verilen

00:12:39.105 --> 00:12:42.507
meditasyon CD'sini taktım
bilgisayarıma, açtım yoga matımı,

00:12:42.767 --> 00:12:45.047
oturdum ortasına, gözlerimi kapadım ve

00:12:45.206 --> 00:12:48.411
zihnimin tüm eleştirileri
ile birlikte, merakla

00:12:48.411 --> 00:12:51.250
birlikte ne olacağına
dair, aldım o elimi ve

00:12:51.489 --> 00:12:54.179
yadırgaya yadırgaya
kalbimin üstüne koydum.

00:12:55.916 --> 00:12:58.576
Meğerse egzersiz şöyle devam ediyormuş:

00:13:00.428 --> 00:13:01.785
Şimdi farz edin ki,

00:13:03.308 --> 00:13:06.508
o kalbinizin üzerindeki el, size değil de

00:13:07.107 --> 00:13:08.489
başka birine ait.

00:13:10.258 --> 00:13:16.031
Anlayışlı, duyarlı,
bilge, şefkatli birine ait.

00:13:17.578 --> 00:13:21.239
Sizin ne kadar üzüldüğünüzü,
ne kadar korktuğunuzu,

00:13:22.163 --> 00:13:24.717
ne kadar endişelendiğinizi
bilen birine ait.

00:13:26.789 --> 00:13:29.748
Artık daha fazla acı
çekmenizi istemeyen birine ait.

00:13:33.868 --> 00:13:37.559
İyi olmanızı, güvende
olmanızı isteyen birine ait.

00:13:39.560 --> 00:13:43.519
Ne yapmış olursanız
olun, sizi tüm hatalarınızla,

00:13:43.848 --> 00:13:46.416
tüm kusurlarınızla birlikte, kabul eden,

00:13:47.969 --> 00:13:49.740
dahası seven birine ait.

00:13:50.845 --> 00:13:52.276
Şimdi o elin sahibi,

00:13:53.545 --> 00:13:55.647
bu zor anınıza ortaklık ederken,

00:13:57.294 --> 00:13:59.274
size neler söylesin isterdiniz?

00:14:00.438 --> 00:14:04.125
Tam da şu anda,
ne duymaya ihtiyacınız var?

00:14:06.396 --> 00:14:09.247
Ev, bildiğim yerden kilometrelerce uzakta,

00:14:09.577 --> 00:14:13.297
New York'ta tek başıma yaşadığım
küçücük evimin salonunun ortasında

00:14:13.297 --> 00:14:18.245
bir mor yoga matının üstünde
hüngür hüngür ağlamaya başladım.

00:14:20.558 --> 00:14:22.988
İçimden yumuşacık bir ses bana

00:14:24.118 --> 00:14:26.357
"yanındayım" diyordu.

00:14:27.506 --> 00:14:31.839
"Geçecek, sen elinden
gelenin en iyisini yapıyorsun."

00:14:33.742 --> 00:14:37.056
O günden sonra, pılımı pırtımı toplayıp

00:14:37.109 --> 00:14:39.635
Hindistan'a yerleşmedim, vegan olmadım,

00:14:40.285 --> 00:14:43.774
bir ağacın altında oturup günümün
yarısını meditasyon yaparak geçirmedim.

00:14:43.774 --> 00:14:46.155
Çünkü benim aradığım
nirvanaya ulaşılamıyormuş.

00:14:46.336 --> 00:14:48.677
Ama o günden sonra, bir şey değişti.

00:14:48.677 --> 00:14:51.515
Çünkü ben o gün elimi
aldım ve kalbimin üzerine koydum

00:14:52.958 --> 00:14:56.785
ve kendime normalde
hiç söylemeyeceğim şeyleri

00:14:57.162 --> 00:15:00.974
aylardır, belki yıllardır
başkalarından duymak istediğim şeyleri

00:15:01.140 --> 00:15:03.042
kendi kulağıma fısıldadım

00:15:03.133 --> 00:15:04.702
ve bu benim kalbimi açtı.

00:15:05.982 --> 00:15:08.433
Bu bende fizyolojik bir
reaksiyona sebep oldu.

00:15:08.983 --> 00:15:11.763
Bunun bilimsel bir açıklaması olmalıydı.

00:15:11.943 --> 00:15:13.262
Ve o günden sonra ben,

00:15:14.413 --> 00:15:17.123
psikolog Paul Gilbert
ve Kristin Neff sayesinde,

00:15:17.534 --> 00:15:20.152
öz şefkatin bilimsel
yönünü araştırmaya başladım.

00:15:20.863 --> 00:15:23.914
Meğerse bizim zihnimiz
mutluluk için tasarlanmamış.

00:15:24.443 --> 00:15:27.073
Bizim zihnimiz bizi hayatta
tutmak için tasarlanmış.

00:15:27.454 --> 00:15:29.704
Ve bizi hayatta tutan iki mekanizma var.

00:15:30.033 --> 00:15:32.933
Bunlardan birincisi: Tehdit
ve savunma mekanizması.

00:15:33.553 --> 00:15:35.764
Bu mekanizma herhangi bir tehlike ile

00:15:35.765 --> 00:15:38.384
veya tehdit ile baş başa
kaldığımız zaman aktive olur.

00:15:38.854 --> 00:15:40.853
Örneğin, size doğru
hızla gelen bir arabanın

00:15:40.853 --> 00:15:42.565
kornasının sesini duyduğunuz zaman.

00:15:42.724 --> 00:15:45.634
Ve vücudumuzda bir takım
değişiklikler oluşmaya başlar.

00:15:45.634 --> 00:15:47.584
Sempatik sinir sistemimiz devreye girer,

00:15:47.584 --> 00:15:50.513
vücudumuz adrenalin ve kortizol
hormonları salgılamaya başlar,

00:15:51.202 --> 00:15:54.373
kalp atışlarımız hızlanır,
solunumumuz hızlanır, kaslarımız gerililr,

00:15:54.513 --> 00:15:57.571
aynı zamanda zihnimizde de
bir takım değişiklikler olmaya başlar.

00:15:58.573 --> 00:16:00.714
Muhakeme yetimiz örselenir,

00:16:01.452 --> 00:16:02.993
farkındalık alanımız daralır.

00:16:03.953 --> 00:16:06.804
Tüm bu değişiklikler, bizi,
o tehdit olarak gördüğümüz şeyle

00:16:06.995 --> 00:16:09.313
savaşmaya veya ondan kaçmaya hazırlar.

00:16:10.273 --> 00:16:15.573
Fakat, bu mekanizma
yalnızca fiziksel bir saldırıyla

00:16:15.573 --> 00:16:17.733
karşı karşıya kaldığımızda devreye girmez.

00:16:19.024 --> 00:16:21.974
Tehdit ve savunma
mekanizmamız, duygusal bir saldırıyla

00:16:21.974 --> 00:16:24.425
karşı karşıya 
kaldığımızda da devreye girer.

00:16:25.115 --> 00:16:27.535
Ve kendimizi acımasızca eleştirdiğimizde,

00:16:27.813 --> 00:16:29.644
kendimize acımasızca konuştuğumuzda,

00:16:29.644 --> 00:16:33.112
yaptığımız, kendimize
duygusal bir saldırıdır.

00:16:36.205 --> 00:16:38.254
Bizi hayatta tutan ikinci mekanizma ise,

00:16:38.254 --> 00:16:41.325
tüm memelilerde, insanlar dâhil
tüm memelilerde görebileceğimiz

00:16:41.325 --> 00:16:43.487
yatıştırma ve bakım verme mekanizmasıdır.

00:16:44.374 --> 00:16:46.816
Memeli bebekler,
doğduklarında bakıma muhtaçtırlar

00:16:47.465 --> 00:16:50.477
ve hayatta kalabilmesi için
en fazla bakıma muhtaç duyan

00:16:50.477 --> 00:16:52.188
memeli türü de insandır.

00:16:53.846 --> 00:16:56.604
Ve, bizim sütten çok daha fazlasına

00:16:56.604 --> 00:16:58.772
ihtiyacımız vardır
hayatta kalabilmek için.

00:16:59.085 --> 00:17:02.248
Bağ kurmaya, sıcaklığa,
temasa ihtiyacımız vardır.

00:17:02.997 --> 00:17:06.385
Memeli ebeveynler
bebekleriyle bağ kurmaya,

00:17:06.608 --> 00:17:08.315
onları yatıştırmaya programlıdır

00:17:08.716 --> 00:17:10.035
ve işin en tatlı yanı da

00:17:10.555 --> 00:17:13.577
memeli bebekler de
kendilerini güvende hissetmek için

00:17:13.704 --> 00:17:16.077
ebeveynleriyle bağ
kurmaya programlıdırlar.

00:17:17.516 --> 00:17:19.086
Bu sistem aktive olduğu zaman

00:17:19.416 --> 00:17:21.427
sempatik sinir sistemimiz 
devre dışı kalır,

00:17:21.867 --> 00:17:23.988
parasempatik sistemimiz devreye girer.

00:17:23.988 --> 00:17:26.779
Vücudumuz oksitosin adında
bir hormon salgılamaya başlar,

00:17:26.779 --> 00:17:29.959
ki bu hormon,
sevdiğiniz biri size sarıldığında

00:17:30.707 --> 00:17:32.268
salgıladığınız hormondur.

00:17:32.676 --> 00:17:35.548
Kalp atışlarınız yavaşlar,
solunumuz yavaşlar,

00:17:36.207 --> 00:17:40.899
kaslarımız gevşer, olaylara daha
geniş bir perspektiften bakabiliriz.

00:17:41.698 --> 00:17:43.435
Çünkü yatışmışızdır artık.

00:17:44.380 --> 00:17:46.329
Kendimizi acımasızca eleştirdiğimizde,

00:17:46.996 --> 00:17:49.228
tehdit ve savunma
mekanizmamız devreye girer.

00:17:49.853 --> 00:17:52.120
Kendimize şefkatle yaklaştığımızda ise,

00:17:52.811 --> 00:17:55.189
bakım verme ve yatıştırma mekanizması.

00:17:56.119 --> 00:17:59.382
Bakım verme ve yatıştırma
mekanizmasının kapısını üç şey aralar:

00:17:59.739 --> 00:18:02.270
-bu iyi bir haber bakın,
çünkü eğer sizin de zihniniz

00:18:02.340 --> 00:18:05.101
benimki gibi şefkate
gitmekte direnç gösteriyorsa,

00:18:05.498 --> 00:18:08.767
bu üç şeyi kullanıp bedeninizi
şefkate götürebilirsiniz-

00:18:10.708 --> 00:18:12.587
nazik bir dokunuş,

00:18:12.807 --> 00:18:14.118
fiziksel sıcaklık,

00:18:15.057 --> 00:18:16.299
yumuşak bir ses tonu.

00:18:19.014 --> 00:18:21.925
İşte o şefkatli el egzersizi benim için

00:18:22.744 --> 00:18:24.735
bu yüzden o kadar kuvvetliydi.

00:18:25.236 --> 00:18:27.765
Çünkü, bu saydığım üç şeyin

00:18:28.184 --> 00:18:30.197
üçü de bir aradaydı.

00:18:31.645 --> 00:18:34.905
Benim yatıştırma ve bakım verme
mekanizmamı aktive etmişti.

00:18:35.826 --> 00:18:39.327
Peki, kimdi o sözleri
söyleyen bana içimden?

00:18:40.129 --> 00:18:43.795
Bana o şefkati, anlayışı veren kimdi?

00:18:44.514 --> 00:18:47.236
İşte o benim şefkatli yanımdı.

00:18:48.594 --> 00:18:53.084
Biz, şefkat vermeyi sandığımızdan
çok daha iyi biliyoruz.

00:18:54.041 --> 00:18:58.405
Sevdiğimiz biri acı
çektiğinde, ona ne söylersek iyi gelir?

00:18:59.372 --> 00:19:02.155
Ona nasıl yaklaşsak
iyi gelir, çok iyi biliyoruz.

00:19:02.441 --> 00:19:06.587
İçimizdeki bu kaynakları
kendimiz için de kullanabiliriz.

00:19:07.400 --> 00:19:10.916
Eğer siz de öz şefkata
bir şans vermek isterseniz,

00:19:11.590 --> 00:19:14.613
bir dahaki sefere acı
ziyaretinize geldiğinde,

00:19:15.475 --> 00:19:18.273
ondan kaçmak, onu dönüştürmeye çalışmak

00:19:18.409 --> 00:19:21.193
veya acı çektiğiniz için
kendinize kızmak yerine,

00:19:22.467 --> 00:19:25.215
belki bu üç şeyden yararlanıp,

00:19:25.289 --> 00:19:29.906
elinizi götürüp kalbinizin
üzerine, acınızı da yüzünüzü dönüp,

00:19:30.203 --> 00:19:36.075
kendinize "şu an zor bir an,
kendime nasıl yardımcı olabilirim?"

00:19:36.075 --> 00:19:37.125
diye sorabilirsiniz.

00:19:38.562 --> 00:19:42.763
Bu soru, yumuşak olduğu
kadar, cesurdur da aynı zamanda.

00:19:44.271 --> 00:19:48.445
Çünkü acının varlığını
kabul etmek, ona yer açıp

00:19:48.508 --> 00:19:50.493
onunla birlikte harekete geçmek,

00:19:50.603 --> 00:19:51.995
cesaret gerektirir.

00:19:52.597 --> 00:19:56.614
Öz şefkat, hem nezaket, hem cesarettir.

00:19:57.408 --> 00:20:00.145
Öz şefkat, herkesin acı çektiği,

00:20:00.850 --> 00:20:04.064
acının kaçınılmaz olduğu bu hayatta,

00:20:04.172 --> 00:20:06.775
kendi kendimize destek çıkmaktır,

00:20:07.344 --> 00:20:09.125
kendi elimizden tutmaktır.

00:20:10.066 --> 00:20:11.566
İşte bu yüzden öz şefkat,

00:20:12.351 --> 00:20:17.225
hem paylaşılmaya, hem de inanın,
şans verilmeye değer bir fikir.

00:20:17.795 --> 00:20:19.065
Çok teşekkür ederim.

00:20:19.065 --> 00:20:20.141
(Alkış)