WEBVTT

00:00:00.876 --> 00:00:02.665
Ben sanat okulundayken,

00:00:02.665 --> 00:00:04.084
Ellerimde bir titreme ortaya çıktı

00:00:04.084 --> 00:00:07.116
ve çizebildiğim en düz çizgi böyleydi.

00:00:07.116 --> 00:00:09.767
Sonradan anladım ki, bu aslında bazı şeyler için iyiydi:

00:00:09.767 --> 00:00:12.956
bir kutu boyayı karıştırmak ya da bir Polaroid'i sallamak gibi,

00:00:12.956 --> 00:00:15.654
ama aynı zamanda gerçek bir kıyametti.

00:00:15.654 --> 00:00:19.110
Ressam olma hayalimin yıkılışıydı bu.

00:00:19.110 --> 00:00:21.421
Titreme daha da ilerledi, gerçekten,

00:00:21.421 --> 00:00:23.955
odaklanmış noktalama uğraşı,

00:00:23.955 --> 00:00:26.450
yıllar boyunca küçük küçük noktalar yapmak

00:00:26.450 --> 00:00:29.158
ve sonunda bu noktalar mükemmel yuvarlaklardan

00:00:29.158 --> 00:00:33.130
iribaşlara dönüşmeye başladılar, titreme yüzünden.

00:00:33.253 --> 00:00:36.325
Telafi edebilmek için kalemi daha sıkı tutmaya başladım

00:00:36.325 --> 00:00:38.325
ve bu titremeyi daha da kötüleştirdi,

00:00:38.325 --> 00:00:40.617
bu sebeple kalemi daha da sıkı tutmaya başladım.

00:00:40.617 --> 00:00:42.908
Bu hain döngü sancı ve eklem sorunlarına

00:00:42.908 --> 00:00:44.575
sebep olarak son buldu.

NOTE Paragraph

00:00:44.575 --> 00:00:47.217
Hiçbir şey tutamaz hale geldim.

00:00:47.279 --> 00:00:50.386
Yıllarımı sanat için harcadıktan sonra,

00:00:50.386 --> 00:00:54.601
sanat okulunu bıraktım ve ardından da sanatı.

00:00:54.985 --> 00:00:57.815
Ama birkaç yıl geçtikten sonra sanattan uzak kalamadığımı fark ettim

00:00:58.116 --> 00:00:59.950
ve titreme için bir nöroloğa gitmeye karar verdim

00:00:59.950 --> 00:01:03.241
ve öğrendim ki kalıcı sinir hasarına sahipmişim.

00:01:03.241 --> 00:01:05.325
Doktor yamuk yumuk çizgime baktı

00:01:05.325 --> 00:01:08.932
ve dedi ki; "Neden titremeyi kabullenmiyorsun?"

00:01:08.932 --> 00:01:11.542
Ben de öyle yaptım. Eve gittim, bir kalem aldım

00:01:11.542 --> 00:01:13.450
ve elimin titremesine izin vermeye başladım.

00:01:13.450 --> 00:01:15.544
Tüm bu karalama resimleri yapıyordum.

00:01:15.544 --> 00:01:17.374
Bu hayranı olduğum nihai sanata benzemese de

00:01:17.374 --> 00:01:21.030
gerçekten harika hissettim.

00:01:21.030 --> 00:01:23.509
Daha da önemlisi, titremeyi kabul ettikten sonra,

00:01:23.509 --> 00:01:25.884
hala sanat yapabildiğimi fark ettim.

00:01:25.884 --> 00:01:27.154
İstediğim sanatı yapabilmek için

00:01:27.154 --> 00:01:29.507
sadece farklı bir yaklaşıma ihtiyacım vardı.

00:01:29.507 --> 00:01:32.347
Hala noktalamanın parçalı doğasından hoşlanıyorum,

00:01:32.347 --> 00:01:34.176
o küçük noktaların bir bütünlük oluşturmak için

00:01:34.176 --> 00:01:36.157
bir araya gelişlerini görmek...

00:01:36.157 --> 00:01:39.108
Bu sebeple resimleri parçalamanın başka yollarını denemeye başladım,

00:01:39.108 --> 00:01:41.286
titremenin işimi etkilemeyeceği yolları.

00:01:41.286 --> 00:01:45.763
Örneğin, ayağımı boyaya daldırıp tuval üzerinde yürümek

00:01:45.763 --> 00:01:49.461
ya da dörde ikiliklerden oluşmuş 3 boyutlu bir yapıyı

00:01:49.461 --> 00:01:54.924
kaynak tabancası ile yakarak 2 boyutlu bir resim oluşturmak gibi.

00:01:54.924 --> 00:01:58.268
Keşfettim ki; eğer daha büyük boyutlarda ve büyük malzemelerle çalışırsam

00:01:58.268 --> 00:02:00.676
elim çok ağrımayacak.

00:02:00.676 --> 00:02:04.276
Ve sanata tek bir yaklaşımdan bakarken,

00:02:04.276 --> 00:02:06.527
sanatsal ufkumu tamamen değiştiren

00:02:06.527 --> 00:02:10.228
bir yaratıcılık yaklaşımına ulaştım.

00:02:10.228 --> 00:02:12.148
Bu, bir engeli kabullenmenin yaratıcılığı ilerleteceği

00:02:12.148 --> 00:02:17.620
fikriyle ilk karşılaşmam oldu.

00:02:17.620 --> 00:02:20.036
O zamanlar okulu bitirmek üzereydim,

00:02:20.036 --> 00:02:23.644
gerçek bir iş bulup yeni sanat malzemeleri almak için heyecanlıydım.

00:02:23.644 --> 00:02:27.405
Şu korkunç küçük araç gereç setine sahiptim. Hissettim ki;

00:02:27.405 --> 00:02:29.515
bir sanatçının sahip olması gereken aletlerle

00:02:29.515 --> 00:02:32.047
çok daha fazlasını yapabilirim.

00:02:32.047 --> 00:02:34.252
Aslında standart bir makasım bile yoktu.

00:02:34.252 --> 00:02:36.764
Çalıştığım ofisten çalana kadar sadece şu

00:02:36.764 --> 00:02:39.012
metal makasa sahiptim.

00:02:39.012 --> 00:02:41.944
Okuldan mezun oldum, iş buldum, maaşım oldu,

00:02:41.944 --> 00:02:43.598
sanat mağazasına gittim

00:02:43.598 --> 00:02:46.712
ve malzeme almak için çıldırdım.

00:02:46.712 --> 00:02:48.340
Ardından eve döndüğümde, oturdum

00:02:48.340 --> 00:02:51.448
ve kendimi tamamen yeni bir şey yaratmak için

00:02:51.448 --> 00:02:54.212
hazırladım.

00:02:54.212 --> 00:02:58.636
Fakat saatlerce oturmama rağmen aklıma hiç bir şey gelmedi.

00:02:58.636 --> 00:03:01.183
Sonraki ve daha sonraki gün de aynıydı,

00:03:01.183 --> 00:03:04.872
çabucak yaratıcı durgunluğa düştüm.

00:03:04.872 --> 00:03:09.120
Uzun bir zamandır karanlık bir yerdeydim, yaratamadığım bir yer

00:03:09.120 --> 00:03:11.694
ve bu hiç mantıklı değildi, çünkü sonunda sanatımı destekleyebilecek durumdaydım

00:03:11.694 --> 00:03:16.068
ama yine de aklım tamamen boştu.

00:03:16.068 --> 00:03:18.280
Ancak karanlıkta aranırken fark ettim ki,

00:03:18.280 --> 00:03:21.808
daha önce sahip olmadığım seçenekler yüzünden

00:03:21.808 --> 00:03:24.376
felç olmuştum.

00:03:24.376 --> 00:03:28.099
İşte tam o an yeniden gergin ellerimi düşünmeye başladım.

00:03:28.099 --> 00:03:30.816
"Titremeyi kabullen."

00:03:30.816 --> 00:03:33.492
Ve anladım ki; eğer yaratıcılığımı geri istiyorsam,

00:03:33.492 --> 00:03:37.256
farklı şeyler yapmak için kendimi zorlamaktan vazgeçip

00:03:37.256 --> 00:03:39.972
eskiye geri dönmeliyim.

00:03:39.972 --> 00:03:42.058
Merak ettim, sınırlamalara bakarak daha yaratıcı

00:03:42.058 --> 00:03:44.956
olmak mümkün mü?

00:03:44.956 --> 00:03:50.137
Sadece bir dolarlık malzemeler ile bir şeyler yaratabilir miyim?

00:03:50.137 --> 00:03:52.410
Bu noktada, akşamlarımın çoğunu --

00:03:52.410 --> 00:03:55.183
sanırım hala akşamlarımın çoğunu Starbucks'ta geçiriyorum --

00:03:55.183 --> 00:03:58.391
ama biliyorum ki istiyorsanız fazladan bir bardak alabilirsiniz,

00:03:58.391 --> 00:04:00.784
ben de 50 tane istemeye karar verdim.

00:04:00.784 --> 00:04:02.567
Şaşırtıcı biçimde, hepsini hemen verdiler,

00:04:02.567 --> 00:04:04.555
ve yanımdaki birkaç kalemle,

00:04:04.555 --> 00:04:07.735
sadece 80 cent'e bu projeyi yaptım.

00:04:07.735 --> 00:04:10.271
Bu benim için tam bir aydınlanma anı oldu:

00:04:10.271 --> 00:04:13.151
eğer limitsiz olmak istiyorsanız

00:04:13.151 --> 00:04:16.199
önce limitli olmalısınız.

00:04:16.199 --> 00:04:18.207
Bu limitli düşünme yaklaşımını benimsedim ve

00:04:18.207 --> 00:04:20.110
tuvalime taşıdım ve düşündüm ki, tuvale resim yapmak yerine

00:04:20.110 --> 00:04:23.439
sadece göğsüme resim yapsam ne olur?

00:04:23.439 --> 00:04:26.023
30 resim boyadım, tek seferde bir tabaka şeklinde,

00:04:26.023 --> 00:04:27.223
her biri diğerinin üstüne,

00:04:27.223 --> 00:04:31.723
her resim hayatımdaki bir etkiyi temsil edecek biçimde.

00:04:31.723 --> 00:04:34.375
Ya da bir fırça ile resim yapmak yerine

00:04:34.375 --> 00:04:37.127
sadece karate vuruşları ile resim yapmak? (Kahkaha)

00:04:37.127 --> 00:04:38.603
Ellerimi boyaya batırdım

00:04:38.603 --> 00:04:40.023
ve tuvale saldırdım,

00:04:40.023 --> 00:04:42.732
o kadar sert vurmuşum ki küçük parmağımı yaraladım

00:04:42.732 --> 00:04:45.664
bu yüzden birkaç hafta dümdüz durdu.

00:04:45.664 --> 00:04:49.027
(Kahkaha)(Alkış)

00:04:49.027 --> 00:04:53.232
Ya da, sanat içeriği yaratmak için

00:04:53.232 --> 00:04:55.165
kendime bel bağlamak yerine

00:04:55.165 --> 00:04:57.817
diğer insanlara dayansam?

00:04:57.817 --> 00:05:00.608
Bunun için, 6 gün boyunca bir web kamerasının önünde yaşadım.

00:05:00.608 --> 00:05:03.248
Yerde uyudum ve hazır yemek yedim

00:05:03.248 --> 00:05:05.553
ve insanlardan beni aramalarını ve bana hayat değiştiren bir anın

00:05:05.553 --> 00:05:08.236
hikayesini anlatmalarını istedim.

00:05:08.236 --> 00:05:10.688
Hikayeleri ben onları tuvale

00:05:10.688 --> 00:05:14.200
yazarken sanata dönüştü.

00:05:14.200 --> 00:05:18.665
(Alkış)

00:05:18.665 --> 00:05:23.161
Ya da sergilemek için sanat yapmak yerine

00:05:23.161 --> 00:05:25.424
onu yok etmem gerekseydi?

00:05:25.424 --> 00:05:27.696
Bu en son sınırlama gibi göründü,

00:05:27.696 --> 00:05:30.188
sanatsız bir sanatçı olmak.

00:05:30.188 --> 00:05:32.736
Bu yok etme fikri bir yıl süren "Güle güle Sanat" adını verdiğim

00:05:32.736 --> 00:05:34.089
bir projeye dönüştü,

00:05:34.089 --> 00:05:38.785
her bir sanat öğesinin yapıldıktan sonra yok edildiği bir proje.

00:05:38.785 --> 00:05:40.276
"Goodbye Art"ın (Güle Güle Sanat) başlangıcında

00:05:40.276 --> 00:05:43.003
zorla yok etmeye odaklandım, örneğin bunun gibi:

00:05:43.003 --> 00:05:45.808
Jimi Hendrix'in 7000 kibrit çöpü ile yapılmış resmi.

00:05:45.808 --> 00:05:46.974
(Kahkaha)

00:05:46.974 --> 00:05:50.163
Sonra projeyi doğal olarak yok edilmiş sanat yapımına açtım.

00:05:50.163 --> 00:05:52.776
Geçici malzemeler aradım,

00:05:52.776 --> 00:05:54.950
yiyecek püskürtmek gibi --

00:05:54.950 --> 00:05:59.012
(Kahkaha)

00:05:59.012 --> 00:06:02.225
kaldırım tebeşiri

00:06:02.225 --> 00:06:06.761
ve hatta donmuş şarap.

00:06:06.761 --> 00:06:08.822
Son yok etme iterasyonu

00:06:08.822 --> 00:06:12.865
gerçekte var olmayan bir şeyi üretmeye çalışmak üzerineydi.

00:06:12.865 --> 00:06:16.208
Bir masa üzerine mumlar hazırladım, yaktım ve üfleyerek söndürdüm,

00:06:16.208 --> 00:06:19.848
bu süreci aynı mumlar ile defalarca tekrar ettim,

00:06:19.848 --> 00:06:23.761
ardından videoları büyük resme montajladım.

00:06:23.761 --> 00:06:28.280
Son resim fiziksel bir bütün olarak görülebilir değildi.

00:06:28.280 --> 00:06:32.122
Var olmadan önce yok edilmişti.

00:06:32.122 --> 00:06:34.608
"Goodbye Art" serisi süresince

00:06:34.608 --> 00:06:37.440
23 farklı parça yarattım,

00:06:37.440 --> 00:06:40.752
fiziksel olarak sergileyecek hiçbir şey bırakmadan.

00:06:40.752 --> 00:06:43.176
En büyük sınırlama olarak düşündüğüm şey

00:06:43.176 --> 00:06:46.104
aslında en büyük özgürlük oldu,

00:06:46.104 --> 00:06:48.307
her yeni bir şey yarattığımda,

00:06:48.307 --> 00:06:50.319
yok ediş beni yenilenmiş ve yeni bir projeye başlamaya

00:06:50.319 --> 00:06:54.604
hazır hissettiğim tarafsız bölgeye geri getirdi.

00:06:54.604 --> 00:06:56.960
Bu bir gecede olmadı.

00:06:56.960 --> 00:06:59.011
Projelerimin bir türlü gelişemediği zamanlar oldu,

00:06:59.011 --> 00:07:01.800
hatta daha da kötüsü çok uzun zaman harcadıktan sonra

00:07:01.800 --> 00:07:04.312
utandırıcı resimlerin ortaya çıktığı zamanlar oldu.

00:07:04.312 --> 00:07:07.032
Ancak projeye kararlılıkla bağlandığım için devam ettim,

00:07:07.032 --> 00:07:09.043
ve bu projeden gerçekten şaşırtıcı bir şey ortaya çıktı.

00:07:09.043 --> 00:07:12.009
Her bir projeyi yok ederken,

00:07:12.009 --> 00:07:14.841
umursamamayı öğrendim.

00:07:14.841 --> 00:07:18.352
Çıktıları, başarısızlıkları

00:07:18.352 --> 00:07:20.875
ve kusurları umursamamayı.

00:07:20.875 --> 00:07:23.304
Bu sayede, sanat yapmanın bir yolunu buldum,

00:07:23.304 --> 00:07:27.529
kendiliğinden gerçekleşen ve sonuçlardan bağımsız.

00:07:27.529 --> 00:07:29.558
Kendimi sabit yaratma durumunda buldum,

00:07:29.558 --> 00:07:32.056
sadece bir sonraki adımı düşünen

00:07:32.056 --> 00:07:34.952
ve her zamankinden daha fazla fikir üreten bir durumda.

00:07:34.952 --> 00:07:37.437
Sanattan uzak geçen üç yılımı düşündüğümde,

00:07:37.437 --> 00:07:40.688
hayallerimden uzakta, hayatı akışına bırakmış halim,

00:07:40.688 --> 00:07:44.440
hayallerime devam etmek için farklı bir yol bulmaya çalışmak yerine

00:07:44.440 --> 00:07:47.640
sadece bıraktım, vazgeçtim.

00:07:47.640 --> 00:07:51.256
Eğer titremeyi kabullenmeseydim ne olurdu?

00:07:51.256 --> 00:07:52.453
Çünkü titremeyi kabullenmek benim için

00:07:52.453 --> 00:07:55.093
sadece sanatla ve sanat yetenekleriyle ilgili değildi.

00:07:55.093 --> 00:07:59.528
Bu benim için hayatla ve yaşam becerileriyle ilgili olup çıktı.

00:07:59.528 --> 00:08:02.039
Çünkü en nihayetinde, yaptığımız çoğu şey

00:08:02.039 --> 00:08:07.611
burada, kutunun içinde, sınırlı kaynaklarla oluyor.

00:08:07.611 --> 00:08:11.280
Engellerimizin sınırları dahilinde yaratıcı olmayı öğrenmek

00:08:11.280 --> 00:08:15.359
kendimizi değiştirmek için en güzel umudumuz

00:08:15.359 --> 00:08:19.224
ve, sonuç olarak, dünyamızı değiştirmek için.

00:08:19.224 --> 00:08:23.392
Engellere bir yaratıcılık kaynağı olarak bakmak

00:08:23.392 --> 00:08:26.248
benim hayatımın akışını değiştirdi.

00:08:26.248 --> 00:08:27.939
Şimdi, ne zaman bir engelle karşılaşsam

00:08:27.939 --> 00:08:31.048
ya da kendimi yaratıcı olarak ezik hissetsem

00:08:31.048 --> 00:08:32.602
bazen hala zorlanıyorum,

00:08:32.602 --> 00:08:34.696
ama süreçle yüzleşmeye devam ediyorum

00:08:34.696 --> 00:08:38.193
ve kendime olasılıkları hatırlatmaya çalışıyorum,

00:08:38.193 --> 00:08:42.788
mesela yüzlerce gerçek, canlı solucan ile bir resim oluşturmak,

00:08:42.788 --> 00:08:47.175
raptiye ile bir muza dövme yapmak

00:08:47.175 --> 00:08:53.198
ya da hamburger yağı ile bir resim yapmak.

00:08:53.198 --> 00:08:55.052
(Kahkaha)

00:08:55.052 --> 00:08:56.659
En son isteklerimden biri

00:08:56.659 --> 00:09:00.103
öğrendiğim yaratıcılık huylarını başkalarının tekrar edebileceği

00:09:00.103 --> 00:09:03.287
şeylere tercüme etmek.

00:09:03.287 --> 00:09:07.144
Engeller belki de yaratıcılık bulmak için çok garip

00:09:07.144 --> 00:09:10.538
yerler; ama muhtemelen

00:09:10.538 --> 00:09:14.208
kendimizi tekerlek izlerinden çıkarmak,

00:09:14.208 --> 00:09:18.111
kategorileri yeniden düşünmek ve meydan okumaları kabul etmek için harika yollar.

00:09:18.111 --> 00:09:21.970
Ve birbirimize günü yaşamayı söylemek yerine,

00:09:21.970 --> 00:09:25.933
belki kendimize her gün

00:09:25.933 --> 00:09:28.447
engelleri yaşamayı hatırlatabiliriz.

00:09:28.447 --> 00:09:29.914
Teşekkür ederim.

00:09:29.914 --> 00:09:35.191
(Alkış)