[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.88,0:00:02.66,Default,,0000,0000,0000,,ตอนผมเรียนที่โรงเรียนศิลปะ
Dialogue: 0,0:00:02.66,0:00:04.08,Default,,0000,0000,0000,,ผมเริ่มมีอาการมือไม้สั่น
Dialogue: 0,0:00:04.08,0:00:07.12,Default,,0000,0000,0000,,และนี่คือเส้นที่ตรงที่สุดเท่าที่ผมจะวาดได้
Dialogue: 0,0:00:07.12,0:00:09.77,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากที่ผมเข้าใจปัญหาข้อนี้ \Nจริงๆแล้วมันก็มีประโยชน์ดีเหมือนกันครับ
Dialogue: 0,0:00:09.77,0:00:12.96,Default,,0000,0000,0000,,เช่นเขย่าประป๋องเพื่อผสมสี หรือเขย่าภาพโพลารอย
Dialogue: 0,0:00:12.96,0:00:15.65,Default,,0000,0000,0000,,แต่ ณ เวลานั้น มันวันที่ช่างขมขื่นมืดมน
Dialogue: 0,0:00:15.65,0:00:19.27,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นเหมือนการทำลายความฝัน\Nในการเป็นศิลปินของผม
Dialogue: 0,0:00:19.27,0:00:21.64,Default,,0000,0000,0000,,อาการมือสั่นของผมนั้น จริงๆแล้ว
Dialogue: 0,0:00:21.64,0:00:23.55,Default,,0000,0000,0000,,พัฒนามาจากความมุ่งมั่นพยายามทำงานวาดจุด
Dialogue: 0,0:00:23.55,0:00:26.10,Default,,0000,0000,0000,,ปีแล้วปีเล่าที่ทำการวาดจุดเล็กๆ
Dialogue: 0,0:00:26.10,0:00:29.100,Default,,0000,0000,0000,,และในที่สุด จุดเหล่านี้ที่เคยกลมอย่างสมบูรณ์แบบ
Dialogue: 0,0:00:29.100,0:00:33.68,Default,,0000,0000,0000,,ก็กลายเป็นอะไรบางอบ่างหน้าตาเหมือนลูกอ๊อด\Nเพราะว่ามือผมสั่นไปหมด
Dialogue: 0,0:00:33.68,0:00:35.93,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น เพื่อทำการชดเชยกัน\Nผมจึงจับปากกาแน่นขึ้น
Dialogue: 0,0:00:35.93,0:00:38.24,Default,,0000,0000,0000,,และสิ่งนี้เองที่ยิ่งทำให้อาการมือสั่นทรุดหนักไปกว่าเดิม
Dialogue: 0,0:00:38.24,0:00:40.52,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็เลยจับปากกาให้แน่นขึ้นไปอีก
Dialogue: 0,0:00:40.52,0:00:42.73,Default,,0000,0000,0000,,และนี่ก็กลายเป็นวงจรอุบาทว์ ที่สุดท้ายแล้ว
Dialogue: 0,0:00:42.73,0:00:44.96,Default,,0000,0000,0000,,ส่งผลให้เจ็บมากและมีปัญหาเรื่องข้อต่อตามมา
Dialogue: 0,0:00:44.96,0:00:47.17,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีปัญหาในการถือของไม่ว่าอะไรก็ตาม
Dialogue: 0,0:00:47.17,0:00:50.56,Default,,0000,0000,0000,,และหลังทุ่มเทเวลาทั้งชีวิต\Nเพื่อความต้องการในการทำงานศิลปะ
Dialogue: 0,0:00:50.56,0:00:55.17,Default,,0000,0000,0000,,ผมลาออกจากโรงเรียนศิลปะ \Nและหลังจากนั้น ผมลาจากวงการศิลปะไปอย่างสมบูรณ์
Dialogue: 0,0:00:55.17,0:00:57.63,Default,,0000,0000,0000,,แต่หลังจากสองสามปี \Nผมไม่สามารถที่จะอยู่ห่างจากงานศิลป์ได้
Dialogue: 0,0:00:57.63,0:00:59.92,Default,,0000,0000,0000,,และผมตัดสินใจที่จะไปปรึกษานักประสาทวิทยา\Nเกี่ยวกับอาการมือสั่น
Dialogue: 0,0:00:59.92,0:01:02.78,Default,,0000,0000,0000,,และพบว่า ประสาทของผมได้ถูกทำลายไปแล้วอย่างถาวร
Dialogue: 0,0:01:02.78,0:01:05.51,Default,,0000,0000,0000,,และเขาก็มองไปที่เส้นยุ่งๆที่ผมเขียน
Dialogue: 0,0:01:05.51,0:01:08.93,Default,,0000,0000,0000,,และกล่าวว่า \N"เอาล่ะ ทำไมคุณไม่ลองยอมรับอาการสั่นนี้แล้วนำมาใช้ซะล่ะ"
Dialogue: 0,0:01:08.93,0:01:11.54,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็เลยทำตามครับ ผมกลับบ้าน\Nจับดินสอ
Dialogue: 0,0:01:11.54,0:01:13.45,Default,,0000,0000,0000,,และปล่อยให้มือผมสั่นและสั่น
Dialogue: 0,0:01:13.45,0:01:15.54,Default,,0000,0000,0000,,ผมร่างภาพทั้งหมดเหล่านี้
Dialogue: 0,0:01:15.54,0:01:17.37,Default,,0000,0000,0000,,และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ศิลปะ
Dialogue: 0,0:01:17.37,0:01:21.03,Default,,0000,0000,0000,,ในแบบที่ผมมีใจรักจริงๆตอนนั้น\Nแต่มันรู้สึกดีมากครับ
Dialogue: 0,0:01:21.03,0:01:23.51,Default,,0000,0000,0000,,และที่สำคัญไปกว่านั้น \Nเมื่อผมได้ยอมรับอาการสั่นนั่นแล้ว
Dialogue: 0,0:01:23.51,0:01:25.88,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็ตระหนักว่า ผมยังคงทำงานศิลปะได้
Dialogue: 0,0:01:25.88,0:01:27.15,Default,,0000,0000,0000,,ผมแค่ต้องหาแนวทางใหม่
Dialogue: 0,0:01:27.15,0:01:29.51,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะทำงานศิลปะที่ผมต้องการ
Dialogue: 0,0:01:29.51,0:01:32.35,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้ ผมก็ยังสนใจงานที่เกี่ยวกับจุดอยู่
Dialogue: 0,0:01:32.35,0:01:34.18,Default,,0000,0000,0000,,ได้เห็นจุดเล็กๆพวกนี้มาอยู่รวมกัน
Dialogue: 0,0:01:34.18,0:01:36.16,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะสร้างเป็นผลงานชิ้นใหญ่
Dialogue: 0,0:01:36.16,0:01:39.11,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ผมเริ่มทดลองหลายๆแนวทางเพื่อจะทำภาพย่อย
Dialogue: 0,0:01:39.11,0:01:41.29,Default,,0000,0000,0000,,ที่อาการมือสั่นจะไม่ขัดขวางการทำงาน
Dialogue: 0,0:01:41.29,0:01:45.76,Default,,0000,0000,0000,,เช่นจุ่มเท้าผมลงบนสีแล้วเดินไปเดินมาบนผ้าใบ
Dialogue: 0,0:01:45.76,0:01:49.46,Default,,0000,0000,0000,,หรือโครงสร้างสามมิติขนาด 2x4
Dialogue: 0,0:01:49.46,0:01:54.92,Default,,0000,0000,0000,,ก็สามารถสร้างเป็นภาพสองมิติ\Nโดยเผามันด้วยเครื่องพ่นความร้อน
Dialogue: 0,0:01:54.92,0:01:58.27,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้ค้นพบว่าถ้าผมทำงานขนาดใหญ่และด้วยวัสดุใหญ่ๆ
Dialogue: 0,0:01:58.27,0:02:00.68,Default,,0000,0000,0000,,มือผมก็ไม่เจ็บ
Dialogue: 0,0:02:00.68,0:02:04.28,Default,,0000,0000,0000,,และหลังจากใช้วิธีการเดียวเพื่อเข้าถึงศิลปะ
Dialogue: 0,0:02:04.28,0:02:06.53,Default,,0000,0000,0000,,ผมลงเอยกับวิธีที่ใช้เข้าถึงความคิดสร้างสรรค์
Dialogue: 0,0:02:06.53,0:02:10.23,Default,,0000,0000,0000,,ที่เปลี่ยนขอบเขตความเป็นศิลปินของผม\Nไปอย่างสิ้นเชิง
Dialogue: 0,0:02:10.23,0:02:12.15,Default,,0000,0000,0000,,นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับความคิดนี้
Dialogue: 0,0:02:12.15,0:02:17.62,Default,,0000,0000,0000,,ที่ยอมรับว่า ความจำกัดนั้น\Nสามารถผลักดันให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ได้จริง
Dialogue: 0,0:02:17.62,0:02:20.04,Default,,0000,0000,0000,,ณ เวลานั้น ผมกำลังจะจบการศึกษา
Dialogue: 0,0:02:20.04,0:02:23.64,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็ตื่นเต้นมากที่จะได้มีทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน\Nและในที่สุดจะได้มีทุนสำหรับงานศิลปะใหม่ๆสักที
Dialogue: 0,0:02:23.64,0:02:27.40,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีชุดอุปกรณ์เล็กๆแย่ๆนี่ และผมรู้สึกว่า
Dialogue: 0,0:02:27.40,0:02:29.52,Default,,0000,0000,0000,,ผมน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ ถ้ามีอุปกรณ์
Dialogue: 0,0:02:29.52,0:02:32.05,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมคิดว่าศิลปินพึงมี
Dialogue: 0,0:02:32.05,0:02:34.25,Default,,0000,0000,0000,,ความจริงแล้ว ผมไม่มีแม้กระทั่งกรรไกรธรรมดาๆด้วยซ้ำ
Dialogue: 0,0:02:34.25,0:02:36.76,Default,,0000,0000,0000,,ผมเคยใช้เศษโลหะพวกนี้ จนกระทั่งผมไปฉกมาได้ด้ามนึง
Dialogue: 0,0:02:36.76,0:02:39.01,Default,,0000,0000,0000,,จากที่ทำงานผม
Dialogue: 0,0:02:39.01,0:02:41.94,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ผมออกจากโรงเรียน ผมได้งาน ผมได้เงินเดือน
Dialogue: 0,0:02:41.94,0:02:43.60,Default,,0000,0000,0000,,ผมพาตัวเองไปยังร้านศิลปะ
Dialogue: 0,0:02:43.60,0:02:46.71,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็ซื้อของอย่างบ้าคลั่ง
Dialogue: 0,0:02:46.71,0:02:48.34,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อผมกลับบ้าน ผมนั่งลง
Dialogue: 0,0:02:48.34,0:02:51.45,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็บอกตัวเองให้ทำงาน\Nเพื่อสร้างอะไรสักอย่างจริงๆจังๆ
Dialogue: 0,0:02:51.45,0:02:54.21,Default,,0000,0000,0000,,ที่มันเป็นการคิดนอกกรอบอย่างสิ้นเชิง
Dialogue: 0,0:02:54.21,0:02:58.64,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมนั่งอยู่ตรงนั้นเป็นชั่วโมงๆ \Nและไม่มีอะไรเข้ามาในหัวเลย
Dialogue: 0,0:02:58.64,0:03:01.18,Default,,0000,0000,0000,,วันถัดไปก็เป็นเหมือนเดิม และวันต่อไปก็เป็นแบบนั้น
Dialogue: 0,0:03:01.18,0:03:04.87,Default,,0000,0000,0000,,ความคิดสร้างสรรค์ตกลงฮวบฮาบ
Dialogue: 0,0:03:04.87,0:03:09.12,Default,,0000,0000,0000,,และผมอยู่ในมุมมืดมาเป็นเวลานาน\Nไม่สามารถที่จะสร้างสรรค์อะไรได้
Dialogue: 0,0:03:09.12,0:03:11.69,Default,,0000,0000,0000,,และมันก็ไม่เห็นจะมีเหตุผลเลย \Nเพราะว่าในที่สุด
Dialogue: 0,0:03:11.69,0:03:16.07,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็สามารถที่จะมีทุนสำหรับงานศิลป์\Nแต่ความคิดสร้างสรรค์ของผมก็ยังกลวงโบ๋
Dialogue: 0,0:03:16.07,0:03:18.28,Default,,0000,0000,0000,,แต่ระหว่างที่ผมได้ค้นหามันไปในความมืด
Dialogue: 0,0:03:18.28,0:03:21.81,Default,,0000,0000,0000,,ผมตระหนักว่า อันที่จริงผมถูกตรึงให้เป็นอัมพาต\Nด้วยตัวเลือกมากมาย
Dialogue: 0,0:03:21.81,0:03:24.38,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมไม่เคยมีมาก่อน
Dialogue: 0,0:03:24.38,0:03:28.10,Default,,0000,0000,0000,,และ ณ ตอนนั้นเองที่ผมนึกย้อนไปถึงมือที่สั่นเทา
Dialogue: 0,0:03:28.10,0:03:30.82,Default,,0000,0000,0000,,"โอบกอดยอมรับ ความสั่นของมือ"
Dialogue: 0,0:03:30.82,0:03:33.49,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็รู้ว่า ถ้าผมยังต้องการความคิดสร้างสรรค์กลับมา
Dialogue: 0,0:03:33.49,0:03:37.26,Default,,0000,0000,0000,,ผมต้องเลิกที่จะบังคับตัวเองอย่างหนักในการคิดนอกกรอบ
Dialogue: 0,0:03:37.26,0:03:39.97,Default,,0000,0000,0000,,และกลับเข้ามาหามันแทน
Dialogue: 0,0:03:39.97,0:03:42.06,Default,,0000,0000,0000,,ผมตรองดู เรามีความคิดสร้างสรรค์ได้มากกว่าเดิมไหม
Dialogue: 0,0:03:42.06,0:03:44.96,Default,,0000,0000,0000,,โดยการมองหาข้อจำกัด
Dialogue: 0,0:03:44.96,0:03:50.14,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าผมสามารถที่จะสร้างสรรค์งาน\Nด้วยอุปกรณ์ราคาแค่ดอลล่าร์เดียวล่ะ
Dialogue: 0,0:03:50.14,0:03:52.41,Default,,0000,0000,0000,,ณ จุดนี้ ผมใช้ทุกเวลาทุกเย็น
Dialogue: 0,0:03:52.41,0:03:55.18,Default,,0000,0000,0000,,เอ่อ ผมเกรงว่าผมใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนเย็นในสตาร์บัค
Dialogue: 0,0:03:55.18,0:03:58.39,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมรู้ว่าขอแก้วเพิ่มได้ถ้าต้องการ
Dialogue: 0,0:03:58.39,0:04:00.78,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็เลยตัดสินใจของสัก 50 ถ้วย
Dialogue: 0,0:04:00.78,0:04:02.57,Default,,0000,0000,0000,,น่าแปลกใจที่พวกเขาก็ให้ผมนะ
Dialogue: 0,0:04:02.57,0:04:04.56,Default,,0000,0000,0000,,และจากนั้น ด้วยดินสอที่ผมมี
Dialogue: 0,0:04:04.56,0:04:07.74,Default,,0000,0000,0000,,ผมสร้างงานนี้ขึ้นมาด้วยเงิน 80 เซน
Dialogue: 0,0:04:07.74,0:04:10.27,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นวินาทีที่ให้ความกระจ่างแจ้งแก่ผมจริงๆว่า
Dialogue: 0,0:04:10.27,0:04:13.15,Default,,0000,0000,0000,,เราต้องมีข้อจำกัดก่อน
Dialogue: 0,0:04:13.15,0:04:16.20,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะไปสู่ความไร้ขอบเขต
Dialogue: 0,0:04:16.20,0:04:18.21,Default,,0000,0000,0000,,ผมนำแนวคิดแบบนอกกรอบนี้
Dialogue: 0,0:04:18.21,0:04:20.11,Default,,0000,0000,0000,,ไปสร้างสรรค์งานบนผ้าใบ \Nและสงสัยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
Dialogue: 0,0:04:20.11,0:04:23.44,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าแทนที่ผมจะวาดภาพบนผ้าใบ\Nผมวาดได้แค่บนหน้าอกของตัวเอง
Dialogue: 0,0:04:23.44,0:04:26.02,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นผมจึงวาดภาพ 30 ภาพ\Nทีละชั้น
Dialogue: 0,0:04:26.02,0:04:27.22,Default,,0000,0000,0000,,ทับกันไปเรื่อยๆ
Dialogue: 0,0:04:27.22,0:04:31.72,Default,,0000,0000,0000,,แต่ละภาพนั้นเป็นตัวแทนของแรงบันดาลใจในชีวิตผม
Dialogue: 0,0:04:31.72,0:04:34.38,Default,,0000,0000,0000,,หรือ ถ้าแทนที่ผมจะใช้แปรงวาดเขียน
Dialogue: 0,0:04:34.38,0:04:37.13,Default,,0000,0000,0000,,แล้วผมจะใช้แค่ฝ่ามือคาราเต้ในการวาดล่ะ (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:04:37.13,0:04:38.60,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ผมจุมมือลงในสี
Dialogue: 0,0:04:38.60,0:04:40.02,Default,,0000,0000,0000,,และเข้าโจมตีผ้าใบ
Dialogue: 0,0:04:40.02,0:04:42.73,Default,,0000,0000,0000,,และผมก็อัดมันแรงจริงๆนะครับ \Nทำเอาซะข้อนิ้วก้อยผมช้ำ
Dialogue: 0,0:04:42.73,0:04:45.66,Default,,0000,0000,0000,,และงอไม่ไปสองสามสัปดาห์เลยครับ
Dialogue: 0,0:04:45.66,0:04:49.03,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:04:49.03,0:04:53.23,Default,,0000,0000,0000,,หรือว่า ถ้าหากผมไม่พึ่งตัวเอง
Dialogue: 0,0:04:53.23,0:04:55.16,Default,,0000,0000,0000,,แล้วพึ่งคนอื่นแทน
Dialogue: 0,0:04:55.16,0:04:57.82,Default,,0000,0000,0000,,ในการสร้างผลงานทางศิลปะล่ะ
Dialogue: 0,0:04:57.82,0:05:00.61,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ในหกวัน ผมใช้ชีวิตหน้ากล้อง
Dialogue: 0,0:05:00.61,0:05:03.25,Default,,0000,0000,0000,,ผมนอนบนพื้นและซื้ออาหารกล่องมากิน
Dialogue: 0,0:05:03.25,0:05:05.55,Default,,0000,0000,0000,,และขอให้คนโทรหาผม \Nและมาแบ่งปันเรื่องราวชีวิต
Dialogue: 0,0:05:05.55,0:05:08.24,Default,,0000,0000,0000,,ที่เกี่ยวกับวินาทีแห่งการเปลี่ยนแปลง
Dialogue: 0,0:05:08.24,0:05:10.69,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวของพวกเขากลายเป็นงานศิลปะ
Dialogue: 0,0:05:10.69,0:05:14.20,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมเขียนมันลงไปในผ้าใบที่หมุนได้
Dialogue: 0,0:05:14.20,0:05:18.66,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:05:18.66,0:05:23.16,Default,,0000,0000,0000,,หรือ จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าแทนที่จะสร้างงานศิลป์เพื่อแสดง
Dialogue: 0,0:05:23.16,0:05:25.42,Default,,0000,0000,0000,,ผมต้องทำลายมันแทน
Dialogue: 0,0:05:25.42,0:05:27.70,Default,,0000,0000,0000,,นี่มันเหมือนเป็นที่สุดแห่งความจำกัด
Dialogue: 0,0:05:27.70,0:05:30.19,Default,,0000,0000,0000,,เป็นศิลปินโดยปราศจากศิลปะ
Dialogue: 0,0:05:30.19,0:05:32.74,Default,,0000,0000,0000,,ความคิดในการทำลายกลายมาเป็นโครงการที่กินเวลาเป็นปี
Dialogue: 0,0:05:32.74,0:05:34.09,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งผมเรียกมันว่า กู๊ดบาย อาร์ท (Goodbye Art)
Dialogue: 0,0:05:34.09,0:05:38.78,Default,,0000,0000,0000,,โดยงานศิลปะทุกๆชิ้นต้องถูกทำลายหลังจากที่มันถูกสร้างขึ้น
Dialogue: 0,0:05:38.78,0:05:40.28,Default,,0000,0000,0000,,ในช่วงแรกของ กู๊ดบาย อาร์ท ผมให้ความสนใจไปยัง
Dialogue: 0,0:05:40.28,0:05:43.00,Default,,0000,0000,0000,,การทำลายแบบบังคับ เช่นภาพของ จิมมี่ เฮนดริกส์ (Jimi Hendrix)
Dialogue: 0,0:05:43.00,0:05:45.81,Default,,0000,0000,0000,,ทำจากไม้ขึดไฟกว่า 7,000 ก้าน
Dialogue: 0,0:05:45.81,0:05:46.97,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:05:46.97,0:05:50.16,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นผมก็ได้เปิดใจที่จะสร้างสรรค์งานศิลป์\Nที่มันถูกทำลายได้ตามธรรมชาติ
Dialogue: 0,0:05:50.16,0:05:52.78,Default,,0000,0000,0000,,ผมมองหาวัสดุแบบชั่วคราว
Dialogue: 0,0:05:52.78,0:05:54.95,Default,,0000,0000,0000,,ดั่งเช่นบ้วนอาหาร
Dialogue: 0,0:05:54.95,0:05:59.01,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:05:59.01,0:06:02.22,Default,,0000,0000,0000,,ภาพเขียนช๊อคบนทางเท้า
Dialogue: 0,0:06:02.22,0:06:06.76,Default,,0000,0000,0000,,และแม้กระทั่งไวน์แช่แข็ง
Dialogue: 0,0:06:06.76,0:06:08.82,Default,,0000,0000,0000,,การทำการทำลายล้างครั้งสุดท้าย
Dialogue: 0,0:06:08.82,0:06:12.86,Default,,0000,0000,0000,,คือการที่ผมพยายามจะสร้างอะไรบางอย่าง\Nที่ไม่ได้มีปรากฎอยู่แล้วแต่แรกเริ่ม
Dialogue: 0,0:06:12.86,0:06:16.21,Default,,0000,0000,0000,,ผมทำการจัดเรียงเทียนบนโต๊ะ ผมจุดพวกมัน\Nและจากนั้นเป่าเพื่อดับมัน
Dialogue: 0,0:06:16.21,0:06:19.85,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้น ทำแบบนี้ซ้ำๆเรื่อยๆด้วยเทียนชุดเดิม
Dialogue: 0,0:06:19.85,0:06:23.76,Default,,0000,0000,0000,,และนำภาพวีดีโอเหล่านั้นมารวมเป็นภาพใหญ่
Dialogue: 0,0:06:23.76,0:06:28.28,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ในที่สุดภาพทั้งหมดนั้นไม่เคยมีอยู่จริงในเชิงกายภาพ
Dialogue: 0,0:06:28.28,0:06:32.12,Default,,0000,0000,0000,,มันถูกทำลายหมดก่อนที่มันจะมีตัวตน
Dialogue: 0,0:06:32.12,0:06:34.61,Default,,0000,0000,0000,,ในโครงงาน กู๊ดบาย อาร์ท นี้
Dialogue: 0,0:06:34.61,0:06:37.44,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้สร้างงานต่างกัน 23 ผลงาน
Dialogue: 0,0:06:37.44,0:06:40.75,Default,,0000,0000,0000,,โดยที่ไม่มีอะไรที่จับต้องได้หลงเหลือให้จัดแสดง
Dialogue: 0,0:06:40.75,0:06:43.18,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ผมคิดว่ามันเป็นข้อด้อยข้อจำกัดอย่างที่สุด
Dialogue: 0,0:06:43.18,0:06:46.10,Default,,0000,0000,0000,,กลายมาเป็นการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ
Dialogue: 0,0:06:46.10,0:06:48.31,Default,,0000,0000,0000,,ในทุกครั้งที่ผมสร้างสรรค์งาน
Dialogue: 0,0:06:48.31,0:06:50.32,Default,,0000,0000,0000,,การทำลายได้นำผลกลับไปยังที่ที่เป็นกลาง
Dialogue: 0,0:06:50.32,0:06:54.60,Default,,0000,0000,0000,,สถานที่ซึ่งผมรู้สึกสดใหม่\Nและพร้อมที่จะเริ่มทำงานชิ้นถัดไป
Dialogue: 0,0:06:54.60,0:06:56.96,Default,,0000,0000,0000,,มันไม่ได้เกิดขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนนะครับ
Dialogue: 0,0:06:56.96,0:06:59.01,Default,,0000,0000,0000,,บางครั้งโครงการของผมล้มเหลว \Nไม่ยอมเหินสู่ฟ้า
Dialogue: 0,0:06:59.01,0:07:01.80,Default,,0000,0000,0000,,หรือแย่กว่านั้น หลังจากหมดเวลากับมันไปมากมาย
Dialogue: 0,0:07:01.80,0:07:04.31,Default,,0000,0000,0000,,ภาพสุดท้ายออกมาช่างน่าอับอาย
Dialogue: 0,0:07:04.31,0:07:07.03,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมได้สร้างพันธสัญญาไว้กับกระบวนการแล้ว\Nผมก็เดินหน้าต่อไป
Dialogue: 0,0:07:07.03,0:07:09.04,Default,,0000,0000,0000,,และบางครั้งสิ่งที่น่าประหลาดใจก็ปรากฎออกมา
Dialogue: 0,0:07:09.04,0:07:12.01,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมได้ทำลายงานแต่ละงาน
Dialogue: 0,0:07:12.01,0:07:14.84,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง
Dialogue: 0,0:07:14.84,0:07:18.35,Default,,0000,0000,0000,,ปล่อยวางผลที่จะออกมา ปล่อยวางความล้มเหลว
Dialogue: 0,0:07:18.35,0:07:20.88,Default,,0000,0000,0000,,และปล่อยวางความไม่สมบูรณ์
Dialogue: 0,0:07:20.88,0:07:23.30,Default,,0000,0000,0000,,และในทางกลับกัน \Nผมพบวิถีทางในการสร้างงานศิลป์
Dialogue: 0,0:07:23.30,0:07:27.53,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะไม่มีวันดับสิ้น \Nและไม่มีผลเกี่ยวพันใดต่อผลลัพท์
Dialogue: 0,0:07:27.53,0:07:29.56,Default,,0000,0000,0000,,ผมได้พบว่าตนเองอยู่ในสถานะของ\Nการสร้างสรรค์อย่างต่อเนื่อง
Dialogue: 0,0:07:29.56,0:07:32.06,Default,,0000,0000,0000,,คิดเพียงแต่ว่า จะทำอะไรต่อไป
Dialogue: 0,0:07:32.06,0:07:34.95,Default,,0000,0000,0000,,และเกิดความคิดใหม่ๆมากกว่าที่เคยเป็น
Dialogue: 0,0:07:34.95,0:07:37.44,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อผมคิดย้อนกลับไปยังสามปีที่ผมห่างหายจากงานศิลปะ
Dialogue: 0,0:07:37.44,0:07:40.69,Default,,0000,0000,0000,,ออกห่างจากความฝัน ปล่อยชีวิตล่องลอยไปวันๆ
Dialogue: 0,0:07:40.69,0:07:44.44,Default,,0000,0000,0000,,แทนที่จะพยายามหาทางใหม่ที่จะสานต่อความฝันนั้น
Dialogue: 0,0:07:44.44,0:07:47.64,Default,,0000,0000,0000,,ผมแค่ล้มเลิก ผมถอดใจ
Dialogue: 0,0:07:47.64,0:07:51.26,Default,,0000,0000,0000,,และถ้าหากผมไม่ได้สวมกอดอาการมือสั่นนี้ล่ะ
Dialogue: 0,0:07:51.26,0:07:52.45,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าการยอมรับในอาการมือสั่นนั้น
Dialogue: 0,0:07:52.45,0:07:55.09,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ได้แค่เกี่ยวข้องกับงานศิลปะและทักษะทางงานศิลปะ
Dialogue: 0,0:07:55.09,0:07:59.53,Default,,0000,0000,0000,,กลายเป็นว่ามันเกี่ยวกับชีวิต และการมีทักษะชีวิตด้วย
Dialogue: 0,0:07:59.53,0:08:02.04,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าที่สุดแล้ว สิ่งที่เราทำเป็นส่วนใหญ่
Dialogue: 0,0:08:02.04,0:08:07.61,Default,,0000,0000,0000,,เกิดขึ้นที่นี่ ในกล่องที่มีข้อจำกัด
Dialogue: 0,0:08:07.61,0:08:11.28,Default,,0000,0000,0000,,การเรียนรู้ที่จะมีความคิดสร้างสรรค์\Nในขณะที่เราถูกวางกรอบด้วยข้อจำกัดต่างๆ
Dialogue: 0,0:08:11.28,0:08:15.36,Default,,0000,0000,0000,,เป็นความหวังที่ดีที่สุด \Nที่พวกเราจะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเอง
Dialogue: 0,0:08:15.36,0:08:19.22,Default,,0000,0000,0000,,และโดยทั้งหมดทั้งสิ้นแล้ว\Nเปลี่ยนแปลงโลกของเรา
Dialogue: 0,0:08:19.22,0:08:23.39,Default,,0000,0000,0000,,การมองดูข้อจำกัดนั้น\Nให้เป็นแหล่งของความคิดสร้างสรรค์
Dialogue: 0,0:08:23.39,0:08:26.25,Default,,0000,0000,0000,,ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของผม
Dialogue: 0,0:08:26.25,0:08:27.94,Default,,0000,0000,0000,,ทุกวันนี้ เมื่อผมเผชิญหน้ากับอุปสรรค์
Dialogue: 0,0:08:27.94,0:08:31.05,Default,,0000,0000,0000,,หรือพบว่าความคิดสร้างสรรค์ของผมนั้นตีบตัน
Dialogue: 0,0:08:31.05,0:08:32.60,Default,,0000,0000,0000,,บางที ผมก็ยังคงล้มลุกคลุกคลาน
Dialogue: 0,0:08:32.60,0:08:34.70,Default,,0000,0000,0000,,แต่ผมก็ยังคงก้าวต่อไป
Dialogue: 0,0:08:34.70,0:08:38.19,Default,,0000,0000,0000,,และพยายามที่จะย้ำเตือนตัวเองถึงความเป็นไปได้
Dialogue: 0,0:08:38.19,0:08:42.79,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับการใช้หนอนเป็นร้อยๆตัวในการสร้างภาพผลงาน
Dialogue: 0,0:08:42.79,0:08:47.18,Default,,0000,0000,0000,,ใช้เข็มสักรูปบนกล้วย
Dialogue: 0,0:08:47.18,0:08:53.20,Default,,0000,0000,0000,,หรือวาดภาพด้วยมันจากแฮมเบอร์เกอร์
Dialogue: 0,0:08:53.20,0:08:55.05,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:08:55.05,0:08:56.66,Default,,0000,0000,0000,,เร็วๆนี้ ผมใช้ความอุตสาหะอย่างมาก
Dialogue: 0,0:08:56.66,0:09:00.10,Default,,0000,0000,0000,,ในการพยายามแปลพฤติกรรมของความคิดสร้างสรรค์\Nที่ผมได้เรียนรู้
Dialogue: 0,0:09:00.10,0:09:03.29,Default,,0000,0000,0000,,ให้เป็นสิ่งที่คนอื่นๆสามารถทำตามได้
Dialogue: 0,0:09:03.29,0:09:07.14,Default,,0000,0000,0000,,ข้อจำกัด อาจเป็นสิ่งสุดท้าย
Dialogue: 0,0:09:07.14,0:09:10.54,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะให้พลังกับความคิดสร้างสรรค์ แต่ทว่า
Dialogue: 0,0:09:10.54,0:09:14.21,Default,,0000,0000,0000,,มันคือ หนทางหนึ่งที่ดีที่สุด ที่เราจะขึ้นจากหล่ม
Dialogue: 0,0:09:14.21,0:09:18.11,Default,,0000,0000,0000,,ตรึกตรองถึงปทารถะ (ความเข้าใจพื้นฐาน) \Nและขานรับคำท้าทายแห่งปทัสถาน (บรรทัดฐาน)
Dialogue: 0,0:09:18.11,0:09:21.97,Default,,0000,0000,0000,,และแทนที่จะบอกกันและกันว่า จงไขว่คว้าเอาธงชัย
Dialogue: 0,0:09:21.97,0:09:25.93,Default,,0000,0000,0000,,บางที เราอาจเตือนตนเองทุกๆวันว่า
Dialogue: 0,0:09:25.93,0:09:28.45,Default,,0000,0000,0000,,จงไขว่คว้าข้อจำกัด
Dialogue: 0,0:09:28.45,0:09:29.91,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณครับ
Dialogue: 0,0:09:29.91,0:09:35.19,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)