0:00:00.876,0:00:02.665
ตอนผมเรียนที่โรงเรียนศิลปะ

0:00:02.665,0:00:04.084
ผมเริ่มมีอาการมือไม้สั่น

0:00:04.084,0:00:07.116
และนี่คือเส้นที่ตรงที่สุดเท่าที่ผมจะวาดได้

0:00:07.116,0:00:09.767
หลังจากที่ผมเข้าใจปัญหาข้อนี้ [br]จริงๆแล้วมันก็มีประโยชน์ดีเหมือนกันครับ

0:00:09.767,0:00:12.956
เช่นเขย่าประป๋องเพื่อผสมสี หรือเขย่าภาพโพลารอย

0:00:12.956,0:00:15.654
แต่ ณ เวลานั้น มันวันที่ช่างขมขื่นมืดมน

0:00:15.654,0:00:19.271
มันเป็นเหมือนการทำลายความฝัน[br]ในการเป็นศิลปินของผม

0:00:19.271,0:00:21.641
อาการมือสั่นของผมนั้น จริงๆแล้ว

0:00:21.641,0:00:23.548
พัฒนามาจากความมุ่งมั่นพยายามทำงานวาดจุด

0:00:23.548,0:00:26.102
ปีแล้วปีเล่าที่ทำการวาดจุดเล็กๆ

0:00:26.102,0:00:29.996
และในที่สุด จุดเหล่านี้ที่เคยกลมอย่างสมบูรณ์แบบ

0:00:29.996,0:00:33.684
ก็กลายเป็นอะไรบางอบ่างหน้าตาเหมือนลูกอ๊อด[br]เพราะว่ามือผมสั่นไปหมด

0:00:33.684,0:00:35.929
ดังนั้น เพื่อทำการชดเชยกัน[br]ผมจึงจับปากกาแน่นขึ้น

0:00:35.929,0:00:38.244
และสิ่งนี้เองที่ยิ่งทำให้อาการมือสั่นทรุดหนักไปกว่าเดิม

0:00:38.244,0:00:40.516
ผมก็เลยจับปากกาให้แน่นขึ้นไปอีก

0:00:40.516,0:00:42.732
และนี่ก็กลายเป็นวงจรอุบาทว์ ที่สุดท้ายแล้ว

0:00:42.732,0:00:44.956
ส่งผลให้เจ็บมากและมีปัญหาเรื่องข้อต่อตามมา

0:00:44.956,0:00:47.172
ผมมีปัญหาในการถือของไม่ว่าอะไรก็ตาม

0:00:47.172,0:00:50.557
และหลังทุ่มเทเวลาทั้งชีวิต[br]เพื่อความต้องการในการทำงานศิลปะ

0:00:50.557,0:00:55.168
ผมลาออกจากโรงเรียนศิลปะ [br]และหลังจากนั้น ผมลาจากวงการศิลปะไปอย่างสมบูรณ์

0:00:55.168,0:00:57.628
แต่หลังจากสองสามปี [br]ผมไม่สามารถที่จะอยู่ห่างจากงานศิลป์ได้

0:00:57.628,0:00:59.920
และผมตัดสินใจที่จะไปปรึกษานักประสาทวิทยา[br]เกี่ยวกับอาการมือสั่น

0:00:59.920,0:01:02.780
และพบว่า ประสาทของผมได้ถูกทำลายไปแล้วอย่างถาวร

0:01:02.780,0:01:05.509
และเขาก็มองไปที่เส้นยุ่งๆที่ผมเขียน

0:01:05.509,0:01:08.932
และกล่าวว่า [br]"เอาล่ะ ทำไมคุณไม่ลองยอมรับอาการสั่นนี้แล้วนำมาใช้ซะล่ะ"

0:01:08.932,0:01:11.542
ผมก็เลยทำตามครับ ผมกลับบ้าน[br]จับดินสอ

0:01:11.542,0:01:13.450
และปล่อยให้มือผมสั่นและสั่น

0:01:13.450,0:01:15.544
ผมร่างภาพทั้งหมดเหล่านี้

0:01:15.544,0:01:17.374
และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ศิลปะ

0:01:17.374,0:01:21.030
ในแบบที่ผมมีใจรักจริงๆตอนนั้น[br]แต่มันรู้สึกดีมากครับ

0:01:21.030,0:01:23.509
และที่สำคัญไปกว่านั้น [br]เมื่อผมได้ยอมรับอาการสั่นนั่นแล้ว

0:01:23.509,0:01:25.884
ผมก็ตระหนักว่า ผมยังคงทำงานศิลปะได้

0:01:25.884,0:01:27.154
ผมแค่ต้องหาแนวทางใหม่

0:01:27.154,0:01:29.507
เพื่อที่จะทำงานศิลปะที่ผมต้องการ

0:01:29.507,0:01:32.347
ตอนนี้ ผมก็ยังสนใจงานที่เกี่ยวกับจุดอยู่

0:01:32.347,0:01:34.176
ได้เห็นจุดเล็กๆพวกนี้มาอยู่รวมกัน

0:01:34.176,0:01:36.157
เพื่อที่จะสร้างเป็นผลงานชิ้นใหญ่

0:01:36.157,0:01:39.108
ดังนั้น ผมเริ่มทดลองหลายๆแนวทางเพื่อจะทำภาพย่อย

0:01:39.108,0:01:41.286
ที่อาการมือสั่นจะไม่ขัดขวางการทำงาน

0:01:41.286,0:01:45.763
เช่นจุ่มเท้าผมลงบนสีแล้วเดินไปเดินมาบนผ้าใบ

0:01:45.763,0:01:49.461
หรือโครงสร้างสามมิติขนาด 2x4

0:01:49.461,0:01:54.924
ก็สามารถสร้างเป็นภาพสองมิติ[br]โดยเผามันด้วยเครื่องพ่นความร้อน

0:01:54.924,0:01:58.268
ผมได้ค้นพบว่าถ้าผมทำงานขนาดใหญ่และด้วยวัสดุใหญ่ๆ

0:01:58.268,0:02:00.676
มือผมก็ไม่เจ็บ

0:02:00.676,0:02:04.276
และหลังจากใช้วิธีการเดียวเพื่อเข้าถึงศิลปะ

0:02:04.276,0:02:06.527
ผมลงเอยกับวิธีที่ใช้เข้าถึงความคิดสร้างสรรค์

0:02:06.527,0:02:10.228
ที่เปลี่ยนขอบเขตความเป็นศิลปินของผม[br]ไปอย่างสิ้นเชิง

0:02:10.228,0:02:12.148
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับความคิดนี้

0:02:12.148,0:02:17.620
ที่ยอมรับว่า ความจำกัดนั้น[br]สามารถผลักดันให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ได้จริง

0:02:17.620,0:02:20.036
ณ เวลานั้น ผมกำลังจะจบการศึกษา

0:02:20.036,0:02:23.644
และผมก็ตื่นเต้นมากที่จะได้มีทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน[br]และในที่สุดจะได้มีทุนสำหรับงานศิลปะใหม่ๆสักที

0:02:23.644,0:02:27.405
ผมมีชุดอุปกรณ์เล็กๆแย่ๆนี่ และผมรู้สึกว่า

0:02:27.405,0:02:29.515
ผมน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ ถ้ามีอุปกรณ์

0:02:29.515,0:02:32.047
ที่ผมคิดว่าศิลปินพึงมี

0:02:32.047,0:02:34.252
ความจริงแล้ว ผมไม่มีแม้กระทั่งกรรไกรธรรมดาๆด้วยซ้ำ

0:02:34.252,0:02:36.764
ผมเคยใช้เศษโลหะพวกนี้ จนกระทั่งผมไปฉกมาได้ด้ามนึง

0:02:36.764,0:02:39.012
จากที่ทำงานผม

0:02:39.012,0:02:41.944
ดังนั้น ผมออกจากโรงเรียน ผมได้งาน ผมได้เงินเดือน

0:02:41.944,0:02:43.598
ผมพาตัวเองไปยังร้านศิลปะ

0:02:43.598,0:02:46.712
และผมก็ซื้อของอย่างบ้าคลั่ง

0:02:46.712,0:02:48.340
และเมื่อผมกลับบ้าน ผมนั่งลง

0:02:48.340,0:02:51.448
และผมก็บอกตัวเองให้ทำงาน[br]เพื่อสร้างอะไรสักอย่างจริงๆจังๆ

0:02:51.448,0:02:54.212
ที่มันเป็นการคิดนอกกรอบอย่างสิ้นเชิง

0:02:54.212,0:02:58.636
แต่ผมนั่งอยู่ตรงนั้นเป็นชั่วโมงๆ [br]และไม่มีอะไรเข้ามาในหัวเลย

0:02:58.636,0:03:01.183
วันถัดไปก็เป็นเหมือนเดิม และวันต่อไปก็เป็นแบบนั้น

0:03:01.183,0:03:04.872
ความคิดสร้างสรรค์ตกลงฮวบฮาบ

0:03:04.872,0:03:09.120
และผมอยู่ในมุมมืดมาเป็นเวลานาน[br]ไม่สามารถที่จะสร้างสรรค์อะไรได้

0:03:09.120,0:03:11.694
และมันก็ไม่เห็นจะมีเหตุผลเลย [br]เพราะว่าในที่สุด

0:03:11.694,0:03:16.068
ผมก็สามารถที่จะมีทุนสำหรับงานศิลป์[br]แต่ความคิดสร้างสรรค์ของผมก็ยังกลวงโบ๋

0:03:16.068,0:03:18.280
แต่ระหว่างที่ผมได้ค้นหามันไปในความมืด

0:03:18.280,0:03:21.808
ผมตระหนักว่า อันที่จริงผมถูกตรึงให้เป็นอัมพาต[br]ด้วยตัวเลือกมากมาย

0:03:21.808,0:03:24.376
ที่ผมไม่เคยมีมาก่อน

0:03:24.376,0:03:28.099
และ ณ ตอนนั้นเองที่ผมนึกย้อนไปถึงมือที่สั่นเทา

0:03:28.099,0:03:30.816
"โอบกอดยอมรับ ความสั่นของมือ"

0:03:30.816,0:03:33.492
และผมก็รู้ว่า ถ้าผมยังต้องการความคิดสร้างสรรค์กลับมา

0:03:33.492,0:03:37.256
ผมต้องเลิกที่จะบังคับตัวเองอย่างหนักในการคิดนอกกรอบ

0:03:37.256,0:03:39.972
และกลับเข้ามาหามันแทน

0:03:39.972,0:03:42.058
ผมตรองดู เรามีความคิดสร้างสรรค์ได้มากกว่าเดิมไหม

0:03:42.058,0:03:44.956
โดยการมองหาข้อจำกัด

0:03:44.956,0:03:50.137
ถ้าผมสามารถที่จะสร้างสรรค์งาน[br]ด้วยอุปกรณ์ราคาแค่ดอลล่าร์เดียวล่ะ

0:03:50.137,0:03:52.410
ณ จุดนี้ ผมใช้ทุกเวลาทุกเย็น

0:03:52.410,0:03:55.183
เอ่อ ผมเกรงว่าผมใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนเย็นในสตาร์บัค

0:03:55.183,0:03:58.391
แต่ผมรู้ว่าขอแก้วเพิ่มได้ถ้าต้องการ

0:03:58.391,0:04:00.784
ผมก็เลยตัดสินใจของสัก 50 ถ้วย

0:04:00.784,0:04:02.567
น่าแปลกใจที่พวกเขาก็ให้ผมนะ

0:04:02.567,0:04:04.555
และจากนั้น ด้วยดินสอที่ผมมี

0:04:04.555,0:04:07.735
ผมสร้างงานนี้ขึ้นมาด้วยเงิน 80 เซน

0:04:07.735,0:04:10.271
มันเป็นวินาทีที่ให้ความกระจ่างแจ้งแก่ผมจริงๆว่า

0:04:10.271,0:04:13.151
เราต้องมีข้อจำกัดก่อน

0:04:13.151,0:04:16.199
เพื่อที่จะไปสู่ความไร้ขอบเขต

0:04:16.199,0:04:18.207
ผมนำแนวคิดแบบนอกกรอบนี้

0:04:18.207,0:04:20.110
ไปสร้างสรรค์งานบนผ้าใบ [br]และสงสัยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

0:04:20.110,0:04:23.439
ถ้าแทนที่ผมจะวาดภาพบนผ้าใบ[br]ผมวาดได้แค่บนหน้าอกของตัวเอง

0:04:23.439,0:04:26.023
ดังนั้นผมจึงวาดภาพ 30 ภาพ[br]ทีละชั้น

0:04:26.023,0:04:27.223
ทับกันไปเรื่อยๆ

0:04:27.223,0:04:31.723
แต่ละภาพนั้นเป็นตัวแทนของแรงบันดาลใจในชีวิตผม

0:04:31.723,0:04:34.375
หรือ ถ้าแทนที่ผมจะใช้แปรงวาดเขียน

0:04:34.375,0:04:37.127
แล้วผมจะใช้แค่ฝ่ามือคาราเต้ในการวาดล่ะ (เสียงหัวเราะ)

0:04:37.127,0:04:38.603
ดังนั้น ผมจุมมือลงในสี

0:04:38.603,0:04:40.023
และเข้าโจมตีผ้าใบ

0:04:40.023,0:04:42.732
และผมก็อัดมันแรงจริงๆนะครับ [br]ทำเอาซะข้อนิ้วก้อยผมช้ำ

0:04:42.732,0:04:45.664
และงอไม่ไปสองสามสัปดาห์เลยครับ

0:04:45.664,0:04:49.027
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

0:04:49.027,0:04:53.232
หรือว่า ถ้าหากผมไม่พึ่งตัวเอง

0:04:53.232,0:04:55.165
แล้วพึ่งคนอื่นแทน

0:04:55.165,0:04:57.817
ในการสร้างผลงานทางศิลปะล่ะ

0:04:57.817,0:05:00.608
ดังนั้น ในหกวัน ผมใช้ชีวิตหน้ากล้อง

0:05:00.608,0:05:03.248
ผมนอนบนพื้นและซื้ออาหารกล่องมากิน

0:05:03.248,0:05:05.553
และขอให้คนโทรหาผม [br]และมาแบ่งปันเรื่องราวชีวิต

0:05:05.553,0:05:08.236
ที่เกี่ยวกับวินาทีแห่งการเปลี่ยนแปลง

0:05:08.236,0:05:10.688
เรื่องราวของพวกเขากลายเป็นงานศิลปะ

0:05:10.688,0:05:14.200
เมื่อผมเขียนมันลงไปในผ้าใบที่หมุนได้

0:05:14.200,0:05:18.665
(เสียงปรบมือ)

0:05:18.665,0:05:23.161
หรือ จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าแทนที่จะสร้างงานศิลป์เพื่อแสดง

0:05:23.161,0:05:25.424
ผมต้องทำลายมันแทน

0:05:25.424,0:05:27.696
นี่มันเหมือนเป็นที่สุดแห่งความจำกัด

0:05:27.696,0:05:30.188
เป็นศิลปินโดยปราศจากศิลปะ

0:05:30.188,0:05:32.736
ความคิดในการทำลายกลายมาเป็นโครงการที่กินเวลาเป็นปี

0:05:32.736,0:05:34.089
ซึ่งผมเรียกมันว่า กู๊ดบาย อาร์ท (Goodbye Art)

0:05:34.089,0:05:38.785
โดยงานศิลปะทุกๆชิ้นต้องถูกทำลายหลังจากที่มันถูกสร้างขึ้น

0:05:38.785,0:05:40.276
ในช่วงแรกของ กู๊ดบาย อาร์ท ผมให้ความสนใจไปยัง

0:05:40.276,0:05:43.003
การทำลายแบบบังคับ เช่นภาพของ จิมมี่ เฮนดริกส์ (Jimi Hendrix)

0:05:43.003,0:05:45.808
ทำจากไม้ขึดไฟกว่า 7,000 ก้าน

0:05:45.808,0:05:46.974
(เสียงหัวเราะ)

0:05:46.974,0:05:50.163
จากนั้นผมก็ได้เปิดใจที่จะสร้างสรรค์งานศิลป์[br]ที่มันถูกทำลายได้ตามธรรมชาติ

0:05:50.163,0:05:52.776
ผมมองหาวัสดุแบบชั่วคราว

0:05:52.776,0:05:54.950
ดั่งเช่นบ้วนอาหาร

0:05:54.950,0:05:59.012
(เสียงหัวเราะ)

0:05:59.012,0:06:02.225
ภาพเขียนช๊อคบนทางเท้า

0:06:02.225,0:06:06.761
และแม้กระทั่งไวน์แช่แข็ง

0:06:06.761,0:06:08.822
การทำการทำลายล้างครั้งสุดท้าย

0:06:08.822,0:06:12.865
คือการที่ผมพยายามจะสร้างอะไรบางอย่าง[br]ที่ไม่ได้มีปรากฎอยู่แล้วแต่แรกเริ่ม

0:06:12.865,0:06:16.208
ผมทำการจัดเรียงเทียนบนโต๊ะ ผมจุดพวกมัน[br]และจากนั้นเป่าเพื่อดับมัน

0:06:16.208,0:06:19.848
จากนั้น ทำแบบนี้ซ้ำๆเรื่อยๆด้วยเทียนชุดเดิม

0:06:19.848,0:06:23.761
และนำภาพวีดีโอเหล่านั้นมารวมเป็นภาพใหญ่

0:06:23.761,0:06:28.280
ดังนั้น ในที่สุดภาพทั้งหมดนั้นไม่เคยมีอยู่จริงในเชิงกายภาพ

0:06:28.280,0:06:32.122
มันถูกทำลายหมดก่อนที่มันจะมีตัวตน

0:06:32.122,0:06:34.608
ในโครงงาน กู๊ดบาย อาร์ท นี้

0:06:34.608,0:06:37.440
ผมได้สร้างงานต่างกัน 23 ผลงาน

0:06:37.440,0:06:40.752
โดยที่ไม่มีอะไรที่จับต้องได้หลงเหลือให้จัดแสดง

0:06:40.752,0:06:43.176
สิ่งที่ผมคิดว่ามันเป็นข้อด้อยข้อจำกัดอย่างที่สุด

0:06:43.176,0:06:46.104
กลายมาเป็นการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ

0:06:46.104,0:06:48.307
ในทุกครั้งที่ผมสร้างสรรค์งาน

0:06:48.307,0:06:50.319
การทำลายได้นำผลกลับไปยังที่ที่เป็นกลาง

0:06:50.319,0:06:54.604
สถานที่ซึ่งผมรู้สึกสดใหม่[br]และพร้อมที่จะเริ่มทำงานชิ้นถัดไป

0:06:54.604,0:06:56.960
มันไม่ได้เกิดขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนนะครับ

0:06:56.960,0:06:59.011
บางครั้งโครงการของผมล้มเหลว [br]ไม่ยอมเหินสู่ฟ้า

0:06:59.011,0:07:01.800
หรือแย่กว่านั้น หลังจากหมดเวลากับมันไปมากมาย

0:07:01.800,0:07:04.312
ภาพสุดท้ายออกมาช่างน่าอับอาย

0:07:04.312,0:07:07.032
แต่ผมได้สร้างพันธสัญญาไว้กับกระบวนการแล้ว[br]ผมก็เดินหน้าต่อไป

0:07:07.032,0:07:09.043
และบางครั้งสิ่งที่น่าประหลาดใจก็ปรากฎออกมา

0:07:09.043,0:07:12.009
เมื่อผมได้ทำลายงานแต่ละงาน

0:07:12.009,0:07:14.841
ผมได้เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง

0:07:14.841,0:07:18.352
ปล่อยวางผลที่จะออกมา ปล่อยวางความล้มเหลว

0:07:18.352,0:07:20.875
และปล่อยวางความไม่สมบูรณ์

0:07:20.875,0:07:23.304
และในทางกลับกัน [br]ผมพบวิถีทางในการสร้างงานศิลป์

0:07:23.304,0:07:27.529
ที่จะไม่มีวันดับสิ้น [br]และไม่มีผลเกี่ยวพันใดต่อผลลัพท์

0:07:27.529,0:07:29.558
ผมได้พบว่าตนเองอยู่ในสถานะของ[br]การสร้างสรรค์อย่างต่อเนื่อง

0:07:29.558,0:07:32.056
คิดเพียงแต่ว่า จะทำอะไรต่อไป

0:07:32.056,0:07:34.952
และเกิดความคิดใหม่ๆมากกว่าที่เคยเป็น

0:07:34.952,0:07:37.437
เมื่อผมคิดย้อนกลับไปยังสามปีที่ผมห่างหายจากงานศิลปะ

0:07:37.437,0:07:40.688
ออกห่างจากความฝัน ปล่อยชีวิตล่องลอยไปวันๆ

0:07:40.688,0:07:44.440
แทนที่จะพยายามหาทางใหม่ที่จะสานต่อความฝันนั้น

0:07:44.440,0:07:47.640
ผมแค่ล้มเลิก ผมถอดใจ

0:07:47.640,0:07:51.256
และถ้าหากผมไม่ได้สวมกอดอาการมือสั่นนี้ล่ะ

0:07:51.256,0:07:52.453
เพราะว่าการยอมรับในอาการมือสั่นนั้น

0:07:52.453,0:07:55.093
ไม่ได้แค่เกี่ยวข้องกับงานศิลปะและทักษะทางงานศิลปะ

0:07:55.093,0:07:59.528
กลายเป็นว่ามันเกี่ยวกับชีวิต และการมีทักษะชีวิตด้วย

0:07:59.528,0:08:02.039
เพราะว่าที่สุดแล้ว สิ่งที่เราทำเป็นส่วนใหญ่

0:08:02.039,0:08:07.611
เกิดขึ้นที่นี่ ในกล่องที่มีข้อจำกัด

0:08:07.611,0:08:11.280
การเรียนรู้ที่จะมีความคิดสร้างสรรค์[br]ในขณะที่เราถูกวางกรอบด้วยข้อจำกัดต่างๆ

0:08:11.280,0:08:15.359
เป็นความหวังที่ดีที่สุด [br]ที่พวกเราจะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเอง

0:08:15.359,0:08:19.224
และโดยทั้งหมดทั้งสิ้นแล้ว[br]เปลี่ยนแปลงโลกของเรา

0:08:19.224,0:08:23.392
การมองดูข้อจำกัดนั้น[br]ให้เป็นแหล่งของความคิดสร้างสรรค์

0:08:23.392,0:08:26.248
ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของผม

0:08:26.248,0:08:27.939
ทุกวันนี้ เมื่อผมเผชิญหน้ากับอุปสรรค์

0:08:27.939,0:08:31.048
หรือพบว่าความคิดสร้างสรรค์ของผมนั้นตีบตัน

0:08:31.048,0:08:32.602
บางที ผมก็ยังคงล้มลุกคลุกคลาน

0:08:32.602,0:08:34.696
แต่ผมก็ยังคงก้าวต่อไป

0:08:34.696,0:08:38.193
และพยายามที่จะย้ำเตือนตัวเองถึงความเป็นไปได้

0:08:38.193,0:08:42.788
เหมือนกับการใช้หนอนเป็นร้อยๆตัวในการสร้างภาพผลงาน

0:08:42.788,0:08:47.175
ใช้เข็มสักรูปบนกล้วย

0:08:47.175,0:08:53.198
หรือวาดภาพด้วยมันจากแฮมเบอร์เกอร์

0:08:53.198,0:08:55.052
(เสียงหัวเราะ)

0:08:55.052,0:08:56.659
เร็วๆนี้ ผมใช้ความอุตสาหะอย่างมาก

0:08:56.659,0:09:00.103
ในการพยายามแปลพฤติกรรมของความคิดสร้างสรรค์[br]ที่ผมได้เรียนรู้

0:09:00.103,0:09:03.287
ให้เป็นสิ่งที่คนอื่นๆสามารถทำตามได้

0:09:03.287,0:09:07.144
ข้อจำกัด อาจเป็นสิ่งสุดท้าย

0:09:07.144,0:09:10.538
ที่จะให้พลังกับความคิดสร้างสรรค์ แต่ทว่า

0:09:10.538,0:09:14.208
มันคือ หนทางหนึ่งที่ดีที่สุด ที่เราจะขึ้นจากหล่ม

0:09:14.208,0:09:18.111
ตรึกตรองถึงปทารถะ (ความเข้าใจพื้นฐาน) [br]และขานรับคำท้าทายแห่งปทัสถาน (บรรทัดฐาน)

0:09:18.111,0:09:21.970
และแทนที่จะบอกกันและกันว่า จงไขว่คว้าเอาธงชัย

0:09:21.970,0:09:25.933
บางที เราอาจเตือนตนเองทุกๆวันว่า

0:09:25.933,0:09:28.447
จงไขว่คว้าข้อจำกัด

0:09:28.447,0:09:29.914
ขอบคุณครับ

0:09:29.914,0:09:35.191
(เสียงปรบมือ)