1
00:00:00,876 --> 00:00:02,665
Όταν ήμουν στην σχολή καλών τεχνών

2
00:00:02,665 --> 00:00:04,084
ανέπτυξα ένα τρέμουλο στο χέρι μου

3
00:00:04,084 --> 00:00:07,116
και αυτή ήταν η πιο ίσια γραμμή 
που μπορούσα να ζωγραφίσω.

4
00:00:07,116 --> 00:00:09,767
Εκ των υστέρων, αυτό ήταν στην πραγματικότητα 
καλό για κάποια πράγματα

5
00:00:09,767 --> 00:00:12,956
όπως στο ανακάτεμα της μπογιάς
ή στο κούνημα μιας Polaroid

6
00:00:12,956 --> 00:00:15,654
αλλά τότε ήταν σαν να είχε έρθει 
το τέλος του κόσμου.

7
00:00:15,654 --> 00:00:19,271
Γκρέμισε το όνειρό μου 
να γίνω καλλιτέχνης.

8
00:00:19,271 --> 00:00:21,641
Το τρέμουλο προέκυψε 
στην πραγματικότητα

9
00:00:21,641 --> 00:00:23,548
από μία έμμονη αναζήτηση 
του πουαντιγισμού,

10
00:00:23,548 --> 00:00:26,102
από χρόνια φτιάχνοντας 
μικροσκοπικές τελίτσες

11
00:00:26,102 --> 00:00:29,996
Τελικά αυτές οι τελείες 
κατέληξαν από ολοστρόγγυλες

12
00:00:29,996 --> 00:00:33,684
να μοιάζουν περισσότερο 
με γυρίνους.

13
00:00:33,684 --> 00:00:35,929
Οπότε για να το αντισταθμίσω, 
κρατούσα πιο σφιχτά το στυλό

14
00:00:35,929 --> 00:00:38,244
και αυτό σταδιακά έκανε 
το τρέμουλο χειρότερο,

15
00:00:38,244 --> 00:00:40,516
οπότε κρατούσα το στυλό
ακόμα πιο σφιχτά

16
00:00:40,516 --> 00:00:42,732
γεγονός που δημιούργησε 
ένα φαύλο κύκλο που κατέληξε

17
00:00:42,732 --> 00:00:44,956
να προκαλεί τόσο πόνο 
και προβλήματα στις αρθρώσεις

18
00:00:44,956 --> 00:00:47,172
που είχα δυσκολία 
να κρατήσω οτιδήποτε.

19
00:00:47,172 --> 00:00:50,557
Και αφού είχα περάσει όλη μου τη ζωή 
θέλοντας να κάνω τέχνη,

20
00:00:50,557 --> 00:00:55,168
εγκατέλειψα την Καλών Τεχνών 
και εγκατέλειψα την τέχνη γενικότερα.

21
00:00:55,168 --> 00:00:57,628
Όμως μετά από κάποια χρόνια, 
απλά δεν μπορούσα να μείνω μακριά απ'την τέχνη

22
00:00:57,628 --> 00:00:59,920
και αποφάσισα να πάω 
σ' ένα νευρολόγο για το τρέμουλο

23
00:00:59,920 --> 00:01:02,780
και ανακάλυψα πως είχα 
μια μόνιμη βλάβη στα νεύρα

24
00:01:02,780 --> 00:01:05,509
Και αυτός έριξε μια ματιά 
στην κυματιστή γραμμή μου

25
00:01:05,509 --> 00:01:08,932
και είπε: «Γιατί δεν αποδέχεσαι 
απλά το τρέμουλο;»

26
00:01:08,932 --> 00:01:11,542
Λοιπόν το έκανα. Πήγα σπίτι, 
πήρα ένα μολύβι,

27
00:01:11,542 --> 00:01:13,450
και απλά άφησα το χέρι μου 
να τρέμει και να τρέμει.

28
00:01:13,450 --> 00:01:15,544
Έκανα όλα αυτά 
τα ορνιθοσκαλίσματα.

29
00:01:15,544 --> 00:01:17,374
Και παρόλο που δεν ήταν 
το είδος της τέχνης

30
00:01:17,374 --> 00:01:21,030
για το οποίο παθιαζόμουν,
η αίσθηση ήταν υπέροχη.

31
00:01:21,030 --> 00:01:23,509
Και το σημαντικότερο, 
τη στιγμή που αποδέχτηκα το τρέμουλο

32
00:01:23,509 --> 00:01:25,884
συνειδητοποίησα ότι μπορούσα 
ακόμα να κάνω τέχνη.

33
00:01:25,884 --> 00:01:27,154
Έπρεπε απλά να βρω 
μια διαφορετική προσέγγιση

34
00:01:27,154 --> 00:01:29,507
για να κάνω την τέχνη που ήθελα.

35
00:01:29,507 --> 00:01:32,347
Ακόμη απολάμβανα τον κατακερματισμό 
του πουαντιγισμού

36
00:01:32,347 --> 00:01:34,176
βλέποντας αυτές τις μικροσκοπικές 
τελίτσες να συναντιούνται

37
00:01:34,176 --> 00:01:36,157
για να σχηματίσουν 
μια ολοκληρωμένη ένωση

38
00:01:36,157 --> 00:01:39,108
Οπότε ξεκίνησα να πειραματίζομαι 
με άλλους τρόπους για να κατακερματίζω εικόνες

39
00:01:39,108 --> 00:01:41,286
όπου το τρέμουλο 
δε θα επηρέαζε το έργο,

40
00:01:41,286 --> 00:01:45,763
όπως το να βουτάω τα πόδια μου σε μπογιά 
και να περπατάω σ' έναν καμβά,

41
00:01:45,763 --> 00:01:49,461
ή σε μια τρισδιάστατη κατασκευή 
αποτελούμενη από ξύλινες δοκούς

42
00:01:49,461 --> 00:01:54,924
δημιουργώντας μια δισδιάστατη εικόνα, 
καίγοντας την με ένα καμινέτο.

43
00:01:54,924 --> 00:01:58,268
Ανακάλυψα πως αν δούλευα σε μια μεγαλύτερη 
κλίμακα και με μεγαλύτερα υλικά,

44
00:01:58,268 --> 00:02:00,676
το χέρι μου δε θα πονούσε τόσο,

45
00:02:00,676 --> 00:02:04,276
και έχοντας ξεκινήσει από μια 
συγκεκριμένη προσέγγιση στην τέχνη,

46
00:02:04,276 --> 00:02:06,527
κατέληξα σε μια προσέγγιση 
στη δημιουργικότητα

47
00:02:06,527 --> 00:02:10,228
που μου άλλαξε ολοκληρωτικά 
τους καλλιτεχνικούς μου ορίζοντες.

48
00:02:10,228 --> 00:02:12,148
Αυτή ήταν η πρώτη φορά 
που συνάντησα την ιδέα

49
00:02:12,148 --> 00:02:17,620
πως η αποδοχή ενός εμποδίου
μπορεί να βάλει μπρος τη δημιουργικότητα.

50
00:02:17,620 --> 00:02:20,036
Εκείνον τον καιρό τελείωνα το σχολείο
και ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που θα έβρισκα

51
00:02:20,036 --> 00:02:23,644
μια πραγματική δουλειά και θα μπορούσα 
επιτέλους να αγοράσω καινούρια υλικά.

52
00:02:23,644 --> 00:02:27,405
Είχα αυτό το απαίσιο, μικρό σετ από εργαλεία, 
και αισθανόμουν πως θα μπορούσα

53
00:02:27,405 --> 00:02:29,515
να κάνω τόσο περισσότερα
πράγματα με τα υλικά

54
00:02:29,515 --> 00:02:32,047
που πίστευα πως ένας καλλιτέχνης 
έπρεπε να έχει.

55
00:02:32,047 --> 00:02:34,252
Δεν είχα καν ένα κανονικό ψαλίδι.

56
00:02:34,252 --> 00:02:36,764
Χρησιμοποιούσα αυτό το μεταλλικό κλαδευτήρι 
μέχρι που έκλεψα ένα ψαλίδι

57
00:02:36,764 --> 00:02:39,012
απ΄το γραφείο όπου εργαζόμουν.

58
00:02:39,012 --> 00:02:41,944
Οπότε τέλειωσα το σχολείο, 
βρήκα δουλειά, πληρώθηκα,

59
00:02:41,944 --> 00:02:43,598
πήγα στο μαγαζί με τα καλλιτεχνικά είδη,

60
00:02:43,598 --> 00:02:46,712
και απλά αγόρασα μανιωδώς υλικά.

61
00:02:46,712 --> 00:02:48,340
Και μετά πήγα σπίτι, κάθισα κάτω

62
00:02:48,340 --> 00:02:51,448
και έβαλα τον εαυτό μου 
να δημιουργήσει κάτι

63
00:02:51,448 --> 00:02:54,212
τελείως καινοτόμο.

64
00:02:54,212 --> 00:02:58,636
Αλλά κάθισα εκεί για ώρες,
χωρίς να σκεφτώ κάτι.

65
00:02:58,636 --> 00:03:01,183
Το ίδιο και την επόμενη μέρα, 
και πάλι τη μεθεπόμενη,

66
00:03:01,183 --> 00:03:04,872
βουλιάζοντας σε ένα 
καλλιτεχνικό τέλμα

67
00:03:04,872 --> 00:03:09,120
Και είχα τις μαύρες μου για πολύ καιρό, 
ανίκανος να δημιουργήσω.

68
00:03:09,120 --> 00:03:11,694
Και δεν υπήρχε λογική, 
γιατί ενώ επιτέλους μπορούσα

69
00:03:11,694 --> 00:03:16,068
να στηρίξω οικονομικά την τέχνη μου, 
ήμουν δημιουργικά κενός.

70
00:03:16,068 --> 00:03:18,280
Αλλά μεσα στην απελπισία μου

71
00:03:18,280 --> 00:03:21,808
συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα 
με είχαν παραλύσει όλες αυτές οι επιλογές

72
00:03:21,808 --> 00:03:24,376
που δεν είχα προηγουμένως.

73
00:03:24,376 --> 00:03:28,099
Και τότε ήταν που ξαναθυμήθηκα 
τα νευρικά μου χέρια.

74
00:03:28,099 --> 00:03:30,816
«Αποδέξου το τρέμουλο.»

75
00:03:30,816 --> 00:03:33,492
Και συνειδητοποίησα πως αν ήθελα 
πίσω τη δημιουργικότητα μου,

76
00:03:33,492 --> 00:03:37,256
έπρεπε να σταματήσω να προσπαθώ
να κάνω κάτι καινοτόμο

77
00:03:37,256 --> 00:03:39,972
και να επιστρέψω στα όριά μου.

78
00:03:39,972 --> 00:03:42,058
Αναρωτήθηκα, θα μπορούσε κανείς 
να γίνει πιο δημιουργικός τότε,

79
00:03:42,058 --> 00:03:44,956
αναζητώντας περιορισμούς;

80
00:03:44,956 --> 00:03:50,137
Τι και αν μπορούσα να δημιουργήσω 
μόνο με υλικά αξίας ενός δολαρίου;

81
00:03:50,137 --> 00:03:52,410
Τότε περνούσα πολλά 
απογεύματά μου στα...

82
00:03:52,410 --> 00:03:55,183
μάλλον ακόμα περνάω πολλά 
απογεύματα στα Starbucks,

83
00:03:55,183 --> 00:03:58,391
και ξέρω πως μπορείς να ζητήσεις 
ένα επιπλέον κύπελλο αν θέλεις,

84
00:03:58,391 --> 00:04:00,784
οπότε αποφάσισα να ζητήσω 50.

85
00:04:00,784 --> 00:04:02,567
Προς έκπληξη μου,
μου τα έδωσαν κατευθείαν,

86
00:04:02,567 --> 00:04:04,555
και μετά με μερικά μολύβια 
που ήδη είχα

87
00:04:04,555 --> 00:04:07,735
έκανα αυτό το πρότζεκτ 
με μόλις 80 σεντς.

88
00:04:07,735 --> 00:04:10,271
Και εκείνη την στιγμή αντιλήφθηκα,

89
00:04:10,271 --> 00:04:13,151
ότι πρέπει πρώτα να περιοριστούμε

90
00:04:13,151 --> 00:04:16,199
για να ξεπεράσουμε τα όρια.

91
00:04:16,199 --> 00:04:18,207
Υιοθέτησα αυτή την προσέγγιση 
σκέψης εντός των ορίων

92
00:04:18,207 --> 00:04:20,110
στον καμβά μου, και αναρωτήθηκα
τι κι αν αντί

93
00:04:20,110 --> 00:04:23,439
να ζωγραφίζω στον καμβά, μπορούσα
να ζωγραφίσω μόνο στο στήθος μου;

94
00:04:23,439 --> 00:04:26,023
Οπότε ζωγράφισα 30 εικόνες, 
μια στρώση κάθε φορά,

95
00:04:26,023 --> 00:04:27,223
η μια πάνω στην άλλη,

96
00:04:27,223 --> 00:04:31,723
με κάθε εικόνα να αναπαριστά 
μια επιρροή στη ζωή μου.

97
00:04:31,723 --> 00:04:34,375
Ή τι κι αν, αντί να ζωγραφίζω με πινέλο,

98
00:04:34,375 --> 00:04:37,127
μπορούσα να ζωγραφίσω 
μόνο με κινήσεις καράτε; (Γέλιο)

99
00:04:37,127 --> 00:04:38,603
Οπότε βούτηξα τα χέρια μου στη μπογιά.

100
00:04:38,603 --> 00:04:40,023
και απλά επιτέθηκα στον καμβά,

101
00:04:40,023 --> 00:04:42,732
και τον χτύπησα τόσο πολύ 
που μελάνιασα το μικρό μου δαχτυλάκι

102
00:04:42,732 --> 00:04:45,664
και δεν μπορούσα να το λυγίσω 
για μερικές βδομάδες.

103
00:04:45,664 --> 00:04:49,027
(Γέλιο) (Χειροκρότημα)

104
00:04:49,027 --> 00:04:53,232
Ή, τι και αν, αντί να βασίζομαι 
στον εαυτό μου,

105
00:04:53,232 --> 00:04:55,165
έπρεπε να βασιστώ 
σε άλλους ανθρώπους

106
00:04:55,165 --> 00:04:57,817
για να δημιουργήσουν 
το περιεχόμενο για την τέχνη;

107
00:04:57,817 --> 00:05:00,608
Οπότε για έξι μέρες, ζούσα μπροστά 
στην κάμερα του υπολογιστή,

108
00:05:00,608 --> 00:05:03,248
κοιμόμουν στο πάτωμα 
και έτρωγα απ'έξω

109
00:05:03,248 --> 00:05:05,553
και ζητούσα από ανθρώπους να με πάρουν τηλέφωνο
και να μοιραστούν μια ιστορία μαζί μου

110
00:05:05,553 --> 00:05:08,236
για μια στιγμή που τους άλλαξε τη ζωή.

111
00:05:08,236 --> 00:05:10,688
Οι ιστορίες τους έγιναν η τέχνη

112
00:05:10,688 --> 00:05:14,200
καθώς τις έγραφα 
στον περιστρεφόμενο καμβά.

113
00:05:14,200 --> 00:05:18,665
(Χειροκρότημα)

114
00:05:18,665 --> 00:05:23,161
Ή τι και αν, αντί να κάνω τέχνη 
για να την εκθέσω,

115
00:05:23,161 --> 00:05:25,424
έπρεπε να την καταστρέψω;

116
00:05:25,424 --> 00:05:27,696
Αυτό φάνταζε 
σαν τον απόλυτο περιορισμό,

117
00:05:27,696 --> 00:05:30,188
το να είσαι καλλιτέχνης 
χωρίς τέχνη.

118
00:05:30,188 --> 00:05:32,736
Αυτή η ιδέα της καταστροφής μετατράπηκε 
σε ένα πρότζεκτ διάρκειας ενός χρόνου

119
00:05:32,736 --> 00:05:34,089
το οποίο ονόμασα «Αντίο Τέχνη»,

120
00:05:34,089 --> 00:05:38,785
όπου το κάθε έργο τέχνης έπρεπε
να καταστραφεί μετά τη δημιουργία του.

121
00:05:38,785 --> 00:05:40,276
Στην αρχή του «Αντίο Τέχνη»,
επικεντρώθηκα στη

122
00:05:40,276 --> 00:05:43,003
βεβιασμένη καταστροφή, 
όπως αυτή η εικόνα του Τζίμι Χέντριξ,

123
00:05:43,003 --> 00:05:45,808
που φτιάχτηκε με παραπάνω 
από 7000 σπίρτα.

124
00:05:45,808 --> 00:05:46,974
(Γέλιο)

125
00:05:46,974 --> 00:05:50,163
Έπειτα το διεύρυνα με το να δημιουργώ 
τέχνη που καταστρεφόταν φυσικά.

126
00:05:50,163 --> 00:05:52,776
Αναζήτησα προσωρινά υλικά,

127
00:05:52,776 --> 00:05:54,950
όπως το να φτύνω φαγητό,

128
00:05:54,950 --> 00:05:59,012
(Γέλιο)

129
00:05:59,012 --> 00:06:02,225
κιμωλία στο πεζοδρόμιο,

130
00:06:02,225 --> 00:06:06,761
ακόμα και παγωμένο κρασί.

131
00:06:06,761 --> 00:06:08,822
Η τελευταία επανάληψη της καταστροφής

132
00:06:08,822 --> 00:06:12,865
ήταν να δοκιμάσω να δημιουργήσω 
κάτι που δεν υπήρχε καν πριν.

133
00:06:12,865 --> 00:06:16,208
Οπότε τοποθέτησα κεριά σε ένα τραπέζι, 
τα άναψα και μετά τα έσβησα,

134
00:06:16,208 --> 00:06:19,848
μετά επανέλαβα την ίδια διαδικασία 
ξανά και ξανά με τα ίδια κεριά,

135
00:06:19,848 --> 00:06:23,761
έπειτα συγκέντρωσα τα βίντεο 
σε μια μεγαλύτερη εικόνα.

136
00:06:23,761 --> 00:06:28,280
Συνεπώς η τελική εικόνα δεν ήταν ποτέ 
ορατή σαν ένα φυσικό σύνολο.

137
00:06:28,280 --> 00:06:32,122
Καταστρεφόταν πριν καν υπάρξει.

138
00:06:32,122 --> 00:06:34,608
Στη διάρκεια της σειράς «Αντίο Τέχνη»,

139
00:06:34,608 --> 00:06:37,440
δημιούργησα 23 διαφορετικά έργα

140
00:06:37,440 --> 00:06:40,752
χωρίς να μείνει τίποτα 
χειροπιαστό να εκθέσω.

141
00:06:40,752 --> 00:06:43,176
Αυτό που θεωρούσα 
ως απόλυτο περιορισμό

142
00:06:43,176 --> 00:06:46,104
στην πραγματικότητα αποδείχτηκε
η απόλυτη απελευθέρωση

143
00:06:46,104 --> 00:06:48,307
καθώς κάθε φορά 
που δημιουργούσα,

144
00:06:48,307 --> 00:06:50,319
η καταστροφή με έφερνε 
πίσω σε έναν ουδέτερο τόπο

145
00:06:50,319 --> 00:06:54,604
όπου ένοιωθα αναζωογονημένος 
και έτοιμος να ξεκινήσω το επόμενο πρότζεκτ.

146
00:06:54,604 --> 00:06:56,960
Δεν συνέβη σε μια βραδιά.

147
00:06:56,960 --> 00:06:59,011
Υπήρχαν φορές που τα πρότζεκτ μου 
δεν πετύχαιναν,

148
00:06:59,011 --> 00:07:01,800
ή, ακόμα χειρότερα, μετά από ώρες 
ενασχόλησης πάνω σε αυτά

149
00:07:01,800 --> 00:07:04,312
η τελική εικόνα ήταν 
κάπως ντροπιαστική.

150
00:07:04,312 --> 00:07:07,032
Έχοντας όμως αφοσιωθεί 
στη διαδικασία, συνέχιζα,

151
00:07:07,032 --> 00:07:09,043
και κάτι πραγματικά 
απρόσμενο προέκυπτε.

152
00:07:09,043 --> 00:07:12,009
Καθώς κατέστρεφα κάθε πρότζεκτ,

153
00:07:12,009 --> 00:07:14,841
μάθαινα πώς να αφήνω,

154
00:07:14,841 --> 00:07:18,352
να αφήνω πίσω μου αποτελέσματα,
να αφήνω πίσω μου αποτυχίες

155
00:07:18,352 --> 00:07:20,875
και να αφήνω πίσω μου ατέλειες.

156
00:07:20,875 --> 00:07:23,304
Και ως αντάλλαγμα, βρήκα 
μια διαδικασία δημιουργίας τέχνης

157
00:07:23,304 --> 00:07:27,529
που είναι αδιάκοπη και ελεύθερη 
από αποτελέσματα.

158
00:07:27,529 --> 00:07:29,558
Βρέθηκα σε μια κατάσταση 
συνεχούς δημιουργίας,

159
00:07:29,558 --> 00:07:32,056
σκεπτόμενος μόνο το τι έπεται

160
00:07:32,056 --> 00:07:34,952
και επινοώντας περισσότερες 
ιδέες από ποτέ.

161
00:07:34,952 --> 00:07:37,437
Όποτε θυμάμαι τα τρία μου χρόνια 
μακριά απ΄την τέχνη,

162
00:07:37,437 --> 00:07:40,688
μακριά απ' το όνειρό μου, 
κάνοντας απλά κάτι από αγγαρεία,

163
00:07:40,688 --> 00:07:44,440
αντί να προσπαθώ να βρω ένα διαφορετικό τρόπο 
να συνεχίσω εκείνο το όνειρο,

164
00:07:44,440 --> 00:07:47,640
απλά σταμάτησα, παραιτήθηκα.

165
00:07:47,640 --> 00:07:51,256
Τι και αν δεν είχα 
αποδεχτεί το τρέμουλο;

166
00:07:51,256 --> 00:07:52,453
Γιατί το να αποδεχτώ 
το τρέμουλο για μένα

167
00:07:52,453 --> 00:07:55,093
δεν είχε να κάνει απλά με την τέχνη 
και με το να έχεις καλλιτεχνικές δεξιότητες.

168
00:07:55,093 --> 00:07:59,528
Αποδείχτηκε πως είχε να κάνει με τη ζωή, 
και με το να έχεις δεξιότητες που αφορούν τη ζωή.

169
00:07:59,528 --> 00:08:02,039
Γιατί εν τέλει τα περισσότερα 
από αυτά που κάνουμε

170
00:08:02,039 --> 00:08:07,611
συμβαίνουν εδώ, μέσα στα όρια, 
με περιορισμένους πόρους.

171
00:08:07,611 --> 00:08:11,280
Το να μαθαίνεις να είσαι δημιουργικός 
μέσα στα όρια των περιορισμών μας

172
00:08:11,280 --> 00:08:15,359
είναι η καλύτερη ελπίδα που έχουμε 
να μεταμορφώσουμε τους εαυτούς μας

173
00:08:15,359 --> 00:08:19,224
και, συλλογικά, να μεταμορφώσουμε 
τον κόσμο μας.

174
00:08:19,224 --> 00:08:23,392
Το να βλέπω τους περιορισμούς 
σαν μια πηγή δημιουργικότητας

175
00:08:23,392 --> 00:08:26,248
άλλαξε την πορεία της ζωής μου.

176
00:08:26,248 --> 00:08:27,939
Πλέον, όποτε πέφτω 
πάνω σ'ένα εμπόδιο

177
00:08:27,939 --> 00:08:31,048
ή όταν κολλάω δημιουργικά,

178
00:08:31,048 --> 00:08:32,602
κάποιες φορές ακόμα πασχίζω,

179
00:08:32,602 --> 00:08:34,696
αλλά συνεχίζω να είμαι 
παρών στη διαδικασία

180
00:08:34,696 --> 00:08:38,193
και προσπαθώ να υπενθυμίζω 
στον εαυτό μου τις δυνατότητες,

181
00:08:38,193 --> 00:08:42,788
όπως το να χρησιμοποιείς αληθινά, ζωντανά 
σκουλήκια για να δημιουργήσεις μια εικόνα,

182
00:08:42,788 --> 00:08:47,175
το να χρησιμοποιήσεις μια πινέζα 
για να κάνεις τατουάζ σε μια μπανάνα,

183
00:08:47,175 --> 00:08:53,198
ή το να ζωγραφίσεις μια εικόνα 
με λίπος από χάμπουργκερ.

184
00:08:53,198 --> 00:08:55,052
(Γέλιο)

185
00:08:55,052 --> 00:08:56,659
Μια απ'τις πιο πρόσφατες 
προσπάθειές μου

186
00:08:56,659 --> 00:09:00,103
είναι να μεταφράσω τις συνήθειες 
της δημιουργικότητας που έχω μάθει

187
00:09:00,103 --> 00:09:03,287
σε κάτι που οι άλλοι 
θα μπορούν να επαναλάβουν.

188
00:09:03,287 --> 00:09:07,144
Οι περιορισμοί μπορεί να είναι 
ο πιο απίθανος τόπος

189
00:09:07,144 --> 00:09:10,538
για να τιθασεύσεις τη δημιουργικότητα, 
αλλά ίσως

190
00:09:10,538 --> 00:09:14,208
ένας από τους καλύτερους τρόπους 
να βγούμε από τέλματα,

191
00:09:14,208 --> 00:09:18,111
να αναθεωρήσουμε κατηγορίες 
και να προκαλέσουμε καθιερωμένες νόρμες.

192
00:09:18,111 --> 00:09:21,970
Και αντί να λέμε ο ένας στον άλλον 
να αδράξουμε τη μέρα,

193
00:09:21,970 --> 00:09:25,933
ίσως να μπορούμε να υπενθυμίζουμε 
στους εαυτούς μας κάθε μέρα

194
00:09:25,933 --> 00:09:28,447
να αδράξουμε τον περιορισμό.

195
00:09:28,447 --> 00:09:29,914
Ευχαριστώ.

196
00:09:29,914 --> 00:09:35,191
(Χειροκρότημα)