1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
ผมมีคำถามหนึ่งครับ

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
คุณนับถือศาสนาหรือเปล่า

3
00:00:05,000 --> 00:00:07,000
ขอให้ยกมือตอนนี้เลยครับ

4
00:00:07,000 --> 00:00:10,000
ถ้าคุณคิดว่าตัวเองนับถือศาสนา

5
00:00:10,000 --> 00:00:13,000
โอเค ผมว่ามีประมาณสามหรือสี่เปอร์เซ็นต์

6
00:00:13,000 --> 00:00:16,000
ผมไม่รู้เลยนะว่ามีงาน TED มีผู้ศรัทธาศาสนาเยอะขนาดนี้

7
00:00:16,000 --> 00:00:18,000
(เสียงหัวเราะ)

8
00:00:18,000 --> 00:00:20,000
โอเค ทีนี้อีกคำถามหนึ่งครับ

9
00:00:20,000 --> 00:00:22,000
คุณคิดว่าตัวเองสนใจจิตวิญญาณ

10
00:00:22,000 --> 00:00:24,000
ไม่ว่าจะโดยรูปแบบหรือวิธีอะไรก็ตาม 
ยกมือหน่อยครับ

11
00:00:24,000 --> 00:00:27,000
โอเค นั่นคือเสียงข้างมาก

12
00:00:27,000 --> 00:00:29,000
วันนี้ผมจะพูดถึง

13
00:00:29,000 --> 00:00:31,000
เหตุผลหลัก หรือหนึ่งในเหตุผลหลัก

14
00:00:31,000 --> 00:00:33,000
ที่คนเราส่วนใหญ่คิดว่าตัวเอง

15
00:00:33,000 --> 00:00:35,000
สนใจเรื่องจิตวิญญาณ ไม่ว่าจะอยู่ในรูปไหน

16
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
วันนี้ผมจะพูดถึงการข้ามพ้นตัวตน

17
00:00:38,000 --> 00:00:41,000
มันแค่เป็นข้อเท็จจริงพื้นฐานของการเป็นมนุษย์

18
00:00:41,000 --> 00:00:44,000
ที่ว่าบางทีตัวเราดูจะมลายหายไป

19
00:00:44,000 --> 00:00:46,000
และเมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น

20
00:00:46,000 --> 00:00:49,000
เราก็รู้สึกถึงความปีติ

21
00:00:49,000 --> 00:00:51,000
และเราก็ควานหาอุปมาอุปไมยทั่วทุกทิศ

22
00:00:51,000 --> 00:00:53,000
เพื่ออธิบายความรู้สึกนี้

23
00:00:53,000 --> 00:00:55,000
เราพูดว่า ใจเราสูงขึ้น

24
00:00:55,000 --> 00:00:57,000
หรือลิงโลดใจ

25
00:00:57,000 --> 00:01:00,000
ทีนี้ ยากมากๆ ครับที่จะคิดเรื่องนามธรรมแบบนี้

26
00:01:00,000 --> 00:01:02,000
โดยไม่ใช้อุปมาที่ชัดเจนเป็นรูปธรรม

27
00:01:02,000 --> 00:01:05,000
ดังนั้นวันนี้ผมจะใช้อุปมาเรื่องหนึ่ง

28
00:01:05,000 --> 00:01:08,000
ลองคิดถึงจิตใจของเรา
ว่าเปรียบเสมือนบ้านที่มีหลายห้อง

29
00:01:08,000 --> 00:01:11,000
เราไม่คุ้นเคยเลยกับห้องส่วนใหญ่ในบ้าน

30
00:01:11,000 --> 00:01:14,000
แต่บางทีมันก็เหมือนกับว่า อยู่ดีๆ ประตูก็โผล่ขึ้นมา

31
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
จากที่ไหนก็ไม่รู้

32
00:01:16,000 --> 00:01:19,000
มันเปิดไปสู่บันได

33
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
เราปีนบันไดขึ้นไป

34
00:01:21,000 --> 00:01:25,000
แล้วก็เข้าสู่ภวังค์ที่ต่างจากการรู้ตัวปกติ

35
00:01:25,000 --> 00:01:27,000
ในปี 1902

36
00:01:27,000 --> 00:01:29,000
วิลเลียม เจมส์ นักจิตวิทยาชาวอเมริกันผู้ยิ่งใหญ่

37
00:01:29,000 --> 00:01:32,000
เขียนถึงประสบการณ์ทางศาสนา
ว่ามีมากมายหลายรูปแบบ

38
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
เขาสะสมกรณีศึกษาทุกประเภท

39
00:01:34,000 --> 00:01:36,000
อ้างอิงปากคำของคนหลายแบบ

40
00:01:36,000 --> 00:01:38,000
ที่มีประสบการณ์แตกต่างกัน

41
00:01:38,000 --> 00:01:40,000
คนคนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นที่สุด

42
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
คือชายหนุ่มคนนี้ เขาชื่อ สตีเฟน แบรดลีย์

43
00:01:42,000 --> 00:01:45,000
ซึ่งคิดว่าเขาได้พบเจอพระเยซูในปี 1820

44
00:01:45,000 --> 00:01:48,000
แบรดลีย์เล่าถึงประสบการณ์ว่าอย่างนี้ครับ

45
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
(เสียงดนตรี)

46
00:01:54,000 --> 00:01:57,000
(คลิปวีดีโอ) สตีเฟน แบรดลีย์: ผมคิดว่ามองเห็นพระเยซู

47
00:01:57,000 --> 00:01:59,000
ปรากฏกายประมาณหนึ่งวินาทีในห้อง

48
00:01:59,000 --> 00:02:01,000
ท่านยื่นแขนสองข้าง

49
00:02:01,000 --> 00:02:04,000
ดูเหมือนจะบอกผมว่า "มาสิ"

50
00:02:04,000 --> 00:02:07,000
วันต่อมาผมปลื้มปีติจนตัวสั่น

51
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
ปรีดาปราโมทย์เสียจนเอ่ยว่าผมอยากตาย

52
00:02:10,000 --> 00:02:13,000
โลกนี้ไม่มีที่ทางอีกแล้วในเสน่หาของผม

53
00:02:13,000 --> 00:02:15,000
ก่อนหน้านี้

54
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวและเต็มไปด้วยทิฐิมานะ

55
00:02:17,000 --> 00:02:20,000
แต่ตอนนี้ผมอยากให้มนุษยชาติมีสวัสดิภาพ

56
00:02:20,000 --> 00:02:22,000
และรู้สึกถึงก้นบึ้งของจิตใจว่า

57
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
ให้อภัยศัตรูตัวร้ายที่สุดของผมได้

58
00:02:26,000 --> 00:02:28,000
โจนาธาน ไฮด์ท์: ดังนั้นสังเกตนะครับว่า

59
00:02:28,000 --> 00:02:30,000
ตัวตนที่คิดเล็กคิดน้อย ยึดมั่นในศีลธรรมของแบรดลีย์

60
00:02:30,000 --> 00:02:32,000
ตายจากไประหว่างปีนบันไดทางจิตวิญญาณ

61
00:02:32,000 --> 00:02:34,000
และในระดับที่สูงกว่านี้

62
00:02:34,000 --> 00:02:37,000
เขากลายเป็นคนเปี่ยมความรักและให้อภัย

63
00:02:38,000 --> 00:02:40,000
ศาสนาต่างๆ ในโลกนี้ได้ค้นพบวิธีมากมาย

64
00:02:40,000 --> 00:02:42,000
ที่จะช่วยให้ผู้คนปีนบันได

65
00:02:42,000 --> 00:02:44,000
บางคนระงับอัตตาด้วยการนั่งสมาธิ

66
00:02:44,000 --> 00:02:46,000
บางคนใช้ยาหลอนประสาท

67
00:02:46,000 --> 00:02:50,000
ภาพนี้มาจากม้วนหนังแอซเทค
สมัยศตวรรษที่ 16

68
00:02:50,000 --> 00:02:53,000
แสดงภาพชายผู้หนึ่งกำลังจะกินเห็ดขี้ควาย

69
00:02:53,000 --> 00:02:57,000
ขณะเดียวกันเขาถูกพระเจ้ากระชากขึ้นบันได

70
00:02:57,000 --> 00:02:59,000
คนอื่นใช้วิธีเต้นระบำ หมุนตัวและเดินจงกรม

71
00:02:59,000 --> 00:03:01,000
เพื่อหนุนเสริมการก้าวข้ามตัวตน

72
00:03:01,000 --> 00:03:04,000
แต่คุณไม่ต้องอาศัยศาสนาก็ปีนบันไดได้

73
00:03:04,000 --> 00:03:07,000
หลายคนค้นพบการก้าวข้ามตัวตนในธรรมชาติ

74
00:03:07,000 --> 00:03:10,000
คนอื่นก้าวข้ามตัวตนในงานปาร์ตี้สุดเหวี่ยง

75
00:03:10,000 --> 00:03:13,000
แต่ที่ที่ประหลาดที่สุดคือที่นี่ครับ --

76
00:03:13,000 --> 00:03:15,000
สงคราม

77
00:03:15,000 --> 00:03:17,000
หนังสือสงครามหลายเล่มพูดเรื่องเดียวกันเลย

78
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
บอกว่าไม่มีอะไรที่ทำให้คนมาร่วมแรงร่วมใจกัน

79
00:03:19,000 --> 00:03:21,000
ได้ทัดเทียมสงคราม

80
00:03:21,000 --> 00:03:24,000
และการนำพวกเขามารวมกันก็เปิดโอกาส

81
00:03:24,000 --> 00:03:27,000
ให้คนมีประสบการณ์ก้าวข้ามตัวตนชนิดวิเศษ

82
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
ผมจะเปิดให้คุณฟังเนื้อหาบางส่วน

83
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
จากหนังสือเล่มหนึ่งโดย เกล็น เกรย์

84
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
เกรย์เป็นทหารในกองทัพอเมริกัน
ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

85
00:03:34,000 --> 00:03:37,000
หลังสงครามสิ้นสุดลง
เขาไปสัมภาษณ์ทหารอื่นจำนวนมาก

86
00:03:37,000 --> 00:03:39,000
เขียนถึงประสบการณ์ของคนที่ผ่านสนามรบ

87
00:03:39,000 --> 00:03:41,000
ย่อหน้าหลักว่าอย่างนี้ครับ

88
00:03:41,000 --> 00:03:44,000
เขาอธิบายบันไดไว้อย่างนี้

89
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
(คลิปวีดีโอ) เกล็น เกรย์: ทหารผ่านศึกหลายคนจะยอมรับ

90
00:03:48,000 --> 00:03:51,000
ว่าประสบการณ์การออกแรงร่วมกันในสนามรบ

91
00:03:51,000 --> 00:03:54,000
คือจุดสุดยอดในชีวิตของพวกเขา

92
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
"ผม" แปรเปลี่ยนเป็น "เรา" โดยไม่รู้สึกตัว

93
00:03:57,000 --> 00:03:59,000
"ของผม" กลายเป็น "ของเรา"

94
00:03:59,000 --> 00:04:01,000
และศรัทธาของปัจเจก

95
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
ก็สูญเสียความสำคัญหลักไป

96
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
ผมเชื่อว่านี่ไม่ใช่อะไรด้อยไปกว่า

97
00:04:06,000 --> 00:04:09,000
คำมั่นสัญญาแห่งความเป็นนิรันดร์

98
00:04:09,000 --> 00:04:12,000
ซึ่งทำให้การเสียสละตัวตนในเวลาแบบนี้

99
00:04:12,000 --> 00:04:15,000
ง่ายดายเหลือเกิน

100
00:04:15,000 --> 00:04:18,000
ผมอาจล้มลง แต่ผมไม่ตาย

101
00:04:18,000 --> 00:04:21,000
เพราะสิ่งที่เป็นจริงในตัวผมแล่นต่อไปข้างหน้า

102
00:04:21,000 --> 00:04:23,000
ดำรงอยู่ต่อไปในสหาย

103
00:04:23,000 --> 00:04:25,000
ที่ผมอุทิศชีวิตให้

104
00:04:27,000 --> 00:04:30,000
โจนาธาน ไฮด์ท์: ฉะนั้นจุดร่วมของกรณีเหล่านี้

105
00:04:30,000 --> 00:04:33,000
คือดูเหมือนอัตตาจะเบาบางลง หรือมลายหายไป

106
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
และมันก็ทำให้เรารู้สึกดี รู้สึกดีมากจริงๆ

107
00:04:35,000 --> 00:04:38,000
ในทางที่แตกต่างจากความรู้สึกอื่นๆ
ในชีวิตปกติของเราอย่างสิ้นเชิง

108
00:04:38,000 --> 00:04:41,000
รู้สึกตัวเบาเหมือนลอยสู่ฟ้า

109
00:04:41,000 --> 00:04:44,000
ความคิดที่ว่าเราเคลื่อนตัวสูงขึ้นนั้น
เป็นหัวใจในข้อเขียน

110
00:04:44,000 --> 00:04:47,000
ของ เอมิล เดิร์กไฮม์ นักสังคมวิทยาผู้ยิ่งใหญ่

111
00:04:47,000 --> 00:04:49,000
เดิร์กไฮม์เรียกเราว่า "โฮโม ดูเพล็กซ์" ด้วยซ้ำ

112
00:04:49,000 --> 00:04:51,000
แปลว่ามนุษย์สองระดับ

113
00:04:51,000 --> 00:04:54,000
เขาเรียกระดับล่างว่า ระดับโลกียะ (profane)

114
00:04:54,000 --> 00:04:57,000
โลกียะคือขั้วตรงข้ามของศักดิ์สิทธิ์ (sacred)

115
00:04:57,000 --> 00:04:59,000
แปลว่าปกติหรือธรรมดา

116
00:04:59,000 --> 00:05:02,000
และในชีวิตธรรมดาของเรา 
เราก็ดำรงอยู่ในฐานะปัจเจก

117
00:05:02,000 --> 00:05:05,000
เราอยากตอบสนองต่อความต้องการส่วนตัว

118
00:05:05,000 --> 00:05:07,000
พยายามบรรลุเป้าหมายส่วนตัว

119
00:05:07,000 --> 00:05:09,000
แต่บางครั้งก็เกิดเหตุไม่ปกติ

120
00:05:09,000 --> 00:05:11,000
ที่จุดชนวนให้เราเปลี่ยนแปลง

121
00:05:11,000 --> 00:05:13,000
ปัจเจกชนมารวมตัวกัน

122
00:05:13,000 --> 00:05:16,000
เป็นทีม ขบวนการ หรือชาติ

123
00:05:16,000 --> 00:05:19,000
ซึ่งเป็นมากกว่าผลรวมขององค์ประกอบมาก

124
00:05:19,000 --> 00:05:22,000
เดิร์กไฮม์เรียกระดับนี้ว่า ระดับศักดิ์สิทธิ์

125
00:05:22,000 --> 00:05:24,000
เพราะเขาเชื่อว่าฟังก์ชั่นของศาสนา

126
00:05:24,000 --> 00:05:26,000
คือการทำให้คนมารวมตัวกันเป็นกลุ่ม

127
00:05:26,000 --> 00:05:29,000
เป็นชุมชนศีลธรรม

128
00:05:29,000 --> 00:05:32,000
เดิร์กไฮม์เชื่อว่าอะไรก็ตามที่ทำให้เราสามัคคีกัน

129
00:05:32,000 --> 00:05:34,000
ล้วนมีกลิ่นอายของความศักดิ์สิทธิ์

130
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
และเมื่อผู้คนมาล้อมวง

131
00:05:36,000 --> 00:05:38,000
รอบวัตถุหรือคุณค่าศักดิ์สิทธิ์

132
00:05:38,000 --> 00:05:41,000
พวกเขาจะทำงานเป็นทีม และต่อสู้เพื่อปกป้องมัน

133
00:05:41,000 --> 00:05:43,000
เดิร์กไฮม์เขียนถึง

134
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
อารมณ์ร่วมชุดหนึ่งที่เข้มข้นมาก

135
00:05:45,000 --> 00:05:48,000
ซึ่งก่อให้เกิดปาฏิหาริย์แห่ง "จากหลากหลายกลายเป็นหนึ่ง"

136
00:05:48,000 --> 00:05:50,000
ทำให้ปัจเจกมารวมกันเป็นกลุ่มก้อน

137
00:05:50,000 --> 00:05:53,000
ลองนึกถึงอารมณ์เบิกบานรวมหมู่
ในสหราชอาณาจักร

138
00:05:53,000 --> 00:05:56,000
ในวันที่สงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลง

139
00:05:56,000 --> 00:05:59,000
นึกถึงความโกรธแค้นร่วมในจัตุรัสตาฮีร์

140
00:05:59,000 --> 00:06:02,000
ที่โค่นเผด็จการลงได้

141
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
และนึกถึงความโศกเศร้ารวมหมู่

142
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
ในสหรัฐอเมริกา

143
00:06:06,000 --> 00:06:09,000
ที่เราทุกคนรู้สึก และทำให้เราทุกคนสามัคคีกัน

144
00:06:09,000 --> 00:06:12,000
หลัง 9/11

145
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
ทีนี้ ผมจะสรุปว่าเราอยู่ตรงไหน

146
00:06:15,000 --> 00:06:17,000
ผมกำลังบอกว่า ศักยภาพที่จะข้ามพ้นตัวตนนี้

147
00:06:17,000 --> 00:06:20,000
เป็นเพียงลักษณะพื้นฐานของการเป็นมนุษย์

148
00:06:20,000 --> 00:06:22,000
ผมอยากยกอุปมาเรื่อง

149
00:06:22,000 --> 00:06:24,000
บันไดวนในจิตของเรา

150
00:06:24,000 --> 00:06:26,000
ผมกำลังบอกว่า เราคือ โฮโม ดูเพล็กซ์

151
00:06:26,000 --> 00:06:29,000
และบันไดวนอันนี้ก็พาเราขึ้นจากระดับโลกียะ

152
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
ไปสู่ระดับศักดิ์สิทธิ์

153
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
เมื่อเราปีนบันไดอันนี้

154
00:06:33,000 --> 00:06:35,000
ความเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนก็มลายหายไป

155
00:06:35,000 --> 00:06:37,000
เราเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนน้อยลงมาก

156
00:06:37,000 --> 00:06:39,000
และรู้สึกเสมือนว่าเราดีกว่าเก่า มีคุณธรรมกว่าเก่า

157
00:06:39,000 --> 00:06:42,000
ใจสูงกว่าเดิม

158
00:06:42,000 --> 00:06:45,000
ฉะนั้น คำถามมูลค่าล้านเหรียญ

159
00:06:45,000 --> 00:06:47,000
สำหรับนักวิทยาศาสตร์สังคมอย่างผมคือ

160
00:06:47,000 --> 00:06:49,000
บันไดวนที่ว่านี้

161
00:06:49,000 --> 00:06:52,000
เป็นส่วนหนึ่งในวิวัฒนาการของมนุษย์หรือไม่?

162
00:06:52,000 --> 00:06:55,000
มันเป็นผลผลิตของกระบวนการคัดเลือกโดยธรรมชาติ

163
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
เหมือนกับที่มือของเราวิวัฒน์มา

164
00:06:57,000 --> 00:07:00,000
หรือว่ามันเป็นบั๊ก เป็นข้อผิดพลาดในระบบ --

165
00:07:00,000 --> 00:07:02,000
เรื่องศาสนาทั้งหมดนี่เป็นแค่อะไรสักอย่าง

166
00:07:02,000 --> 00:07:05,000
ที่เกิดเมื่อเส้นประสาทสมองบังเอิญแล่นทับกัน --

167
00:07:05,000 --> 00:07:07,000
เส้นเลือดในสมองของจิลอุตตันกะทันหัน
แล้วเธอก็มีประสบการณ์ทางศาสนา

168
00:07:07,000 --> 00:07:09,000
มันเป็นแค่ข้อผิดพลาดหรือเปล่า?

169
00:07:09,000 --> 00:07:13,000
นักวิทยาศาสตร์หลายคนที่ศึกษาศาสนาเชื่อเช่นนั้น

170
00:07:13,000 --> 00:07:15,000
ยกตัวอย่างเช่น ลัทธิใหม่ของผู้ไม่เชื่อว่าพระเจ้ามีจริง
(New Atheists)

171
00:07:15,000 --> 00:07:17,000
เถียงว่าศาสนาคือชุดอนุสรณ์ (มีม, meme)

172
00:07:17,000 --> 00:07:19,000
เป็นมีมแบบพยาธิ

173
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
ที่คืบคลานบุกรุกเข้าไปในจิตของเรา

174
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
ทำให้เราทำอะไรเพี้ยนๆ ทางศาสนาทุกรูปแบบ

175
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
เรื่องที่ทำลายล้างตัวเอง อย่างเช่นระเบิดพลีชีพ

176
00:07:26,000 --> 00:07:28,000
เพราะจะว่าไป

177
00:07:28,000 --> 00:07:30,000
มันจะดีต่อเราได้อย่างไร

178
00:07:30,000 --> 00:07:32,000
ไอ้การสูญเสียตัวตนนี่?

179
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
มันจะเป็นการปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมได้อย่างไร

180
00:07:34,000 --> 00:07:36,000
ถ้าให้สิ่งมีชีวิตใดก็ตาม

181
00:07:36,000 --> 00:07:39,000
ข้ามพ้นประโยชน์ส่วนตัว?

182
00:07:39,000 --> 00:07:41,000
โอเค ผมจะแสดงให้ดูครับ

183
00:07:41,000 --> 00:07:43,000
ในหนังสือเรื่อง "การลงมาของมนุษย์"

184
00:07:43,000 --> 00:07:45,000
ชาร์ลส์ ดาร์วิน เขียนไว้มากมาย

185
00:07:45,000 --> 00:07:47,000
ถึงวิวัฒนาการของศีลธรรม --

186
00:07:47,000 --> 00:07:50,000
มันมาจากไหน ทำไมเราถึงมี

187
00:07:50,000 --> 00:07:52,000
ดาร์วินตั้งข้อสังเกตว่า คุณธรรมของเราหลายข้อ

188
00:07:52,000 --> 00:07:54,000
มีประโยชน์น้อยมากต่อตัวเราเอง

189
00:07:54,000 --> 00:07:56,000
แต่มีประโยชน์มหาศาลต่อกลุ่มของเรา

190
00:07:56,000 --> 00:07:58,000
เขาเขียนถึงกรณีที่

191
00:07:58,000 --> 00:08:00,000
มนุษย์ดึกดำบรรพ์สองเผ่า

192
00:08:00,000 --> 00:08:02,000
มาพบปะและแข่งขันกัน

193
00:08:02,000 --> 00:08:05,000
ดาร์วินบอกว่า "ถ้าหากเผ่าหนึ่งมี

194
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
สมาชิกจำนวนมากที่กล้าหาญ เห็นอกเห็นใจผู้อื่น

195
00:08:07,000 --> 00:08:09,000
และซื่อสัตย์ต่อเผ่า

196
00:08:09,000 --> 00:08:11,000
คนที่พร้อมช่วยเหลือและปกป้องสมาชิกอื่นตลอดเวลา

197
00:08:11,000 --> 00:08:13,000
เผ่านี้จะประสบความสำเร็จมากกว่า

198
00:08:13,000 --> 00:08:15,000
และพิชิตอีกเผ่าได้"

199
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
เขาเขียนต่อไปว่า "คนที่เห็นแก่ตัวและชอบทะเลาะวิวาท

200
00:08:17,000 --> 00:08:19,000
จะไม่มารวมตัวกัน

201
00:08:19,000 --> 00:08:21,000
และถ้าปราศจากการรวมตัวกัน

202
00:08:21,000 --> 00:08:23,000
ก็จะทำอะไรๆ ไม่ได้ผล"

203
00:08:23,000 --> 00:08:25,000
พูดอีกอย่างคือ

204
00:08:25,000 --> 00:08:27,000
ชาร์ลส์ ดาร์วิน เชื่อใน

205
00:08:27,000 --> 00:08:29,000
การคัดเลือกแบบกลุ่ม

206
00:08:29,000 --> 00:08:32,000
ความคิดนี้ถูกโต้เถียงกันอย่างร้อนแรงตลอด 40 ปีที่ผ่านมา

207
00:08:32,000 --> 00:08:35,000
แต่ปีนี้มันจะกลับมาใหม่อย่างยิ่งใหญ่

208
00:08:35,000 --> 00:08:38,000
โดยเฉพาะหลังจากที่หนังสือใหม่ของ อี.โอ. วิลสัน 
ออกเดือนเมษายนนี้

209
00:08:38,000 --> 00:08:40,000
นำเสนอด้วยหลักฐานแน่นหนาว่า

210
00:08:40,000 --> 00:08:42,000
เรา และสัตว์พันธุ์อื่นอีกบางชนิด

211
00:08:42,000 --> 00:08:44,000
เป็นผลผลิตของการคัดเลือกแบบกลุ่ม

212
00:08:44,000 --> 00:08:46,000
แต่ที่จริงเราควรคิดถึงเรื่องนี้

213
00:08:46,000 --> 00:08:48,000
ว่าเป็นการคัดเลือกหลายระดับมากกว่า

214
00:08:48,000 --> 00:08:50,000
ลองมองอย่างนี้ครับว่า

215
00:08:50,000 --> 00:08:53,000
ภายในกลุ่มมีการแข่งขัน ระหว่างกลุ่มก็แข่งขัน

216
00:08:53,000 --> 00:08:56,000
นี่คือผู้ชายกลุ่มหนึ่ง ในทีมแข่งพายเรือของมหาวิทยาลัย

217
00:08:56,000 --> 00:08:58,000
ภายในทีมนี้

218
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
มีการแข่งขัน

219
00:09:00,000 --> 00:09:02,000
ผู้ชายบางคนแข่งกันเอง

220
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
ฝีพายที่ช้าที่สุด อ่อนแอที่สุด จะถูกให้ออกจากทีม

221
00:09:05,000 --> 00:09:07,000
และมีฝีพายไม่กี่คนที่จะเล่นกีฬานี้ต่อไป

222
00:09:07,000 --> 00:09:10,000
บางทีหนึ่งในนั้นอาจไปแข่งโอลิมปิกก็ได้

223
00:09:10,000 --> 00:09:12,000
ฉะนั้นภายในทีม

224
00:09:12,000 --> 00:09:15,000
ผลประโยชน์ของแต่ละคนขัดแย้งกัน

225
00:09:15,000 --> 00:09:17,000
และบางทีอาจมีประโยชน์ก็ได้

226
00:09:17,000 --> 00:09:19,000
ที่สมาชิกคนหนึ่ง

227
00:09:19,000 --> 00:09:21,000
จะพยายามแกล้งคนอื่น

228
00:09:21,000 --> 00:09:23,000
บางทีเขาอาจใส่ร้ายคู่แข่งคนสำคัญ

229
00:09:23,000 --> 00:09:25,000
ไปเป่าหูโค้ช

230
00:09:25,000 --> 00:09:27,000
แต่ในขณะที่การแข่งขันดำเนินไป

231
00:09:27,000 --> 00:09:29,000
ภายในเรือลำเดียวกัน

232
00:09:29,000 --> 00:09:32,000
การแข่งขันนี้ก็เกิดขึ้นระหว่างเรือเช่นกัน

233
00:09:32,000 --> 00:09:35,000
เมื่อคุณเอาฝีพายในเรือลำหนึ่งไปแข่งกับอีกลำหนึ่ง

234
00:09:35,000 --> 00:09:37,000
ทีนี้พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก นอกจากร่วมมือกัน

235
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
เพราะพวกเขาอยู่ในเรือลำเดียวกัน

236
00:09:40,000 --> 00:09:42,000
พวกเขาจะคว้าชัยชนะได้

237
00:09:42,000 --> 00:09:44,000
ก็ต่อเมื่อร่วมแรงร่วมใจกันเป็นทีม

238
00:09:44,000 --> 00:09:46,000
ทั้งหมดนี้อาจฟังดูซ้ำซากจำเจ

239
00:09:46,000 --> 00:09:48,000
แต่มันก็เป็นสัจธรรมของวิวัฒนาการที่ลึกซึ้ง

240
00:09:48,000 --> 00:09:50,000
ข้อโต้แย้งหลักต่อทฤษฎีการคัดเลือกแบบกลุ่ม

241
00:09:50,000 --> 00:09:52,000
ที่ผ่านมาคือ

242
00:09:52,000 --> 00:09:55,000
การอ้างว่า แน่ละ มีประโยชน์ที่คนบางคนร่วมมือกัน

243
00:09:55,000 --> 00:09:57,000
แต่ทันทีที่เกิดกลุ่มคนที่ร่วมมือกัน

244
00:09:57,000 --> 00:10:00,000
พวกเขาก็จะถูกครอบงำด้วยพวกตีตั๋วฟรี

245
00:10:00,000 --> 00:10:03,000
คนที่ฉวยโอกาสจากงานหนักของคนอื่น

246
00:10:03,000 --> 00:10:05,000
ผมจะสาธิตให้ดูนะครับ

247
00:10:05,000 --> 00:10:08,000
สมมุติว่าเรามีสิ่งมีชีวิตจิ๋วกลุ่มหนึ่ง

248
00:10:08,000 --> 00:10:11,000
มันอาจเป็นแบคทีเรีย หนูถีบจักร 
ไม่สำคัญว่าเป็นอะไร --

249
00:10:11,000 --> 00:10:14,000
สมมุติต่อไปว่ากลุ่มเล็กๆ นี้วิวัฒนาการมาร่วมมือกัน

250
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
สุดยอดเลย พวกเขาหากิน ปกป้องซึ่งกันและกัน

251
00:10:16,000 --> 00:10:19,000
ทำงานร่วมกัน สร้างความมั่งคั่ง

252
00:10:19,000 --> 00:10:21,000
คุณจะเห็นว่าในแบบจำลองนี้

253
00:10:21,000 --> 00:10:24,000
ยิ่งพวกเขามีปฏิสัมพันธ์ก็ยิ่งสะสมแต้ม ยิ่งขยายใหญ่

254
00:10:24,000 --> 00:10:26,000
และเมื่อขยายได้ถึงสองเท่า 
คุณจะเห็นว่าพวกเขาแบ่งตัวออก

255
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
นี่คือจุดที่เริ่มผสมพันธุ์ ประชากรก็เพิ่มขึ้น

256
00:10:28,000 --> 00:10:31,000
แต่ทีนี้สมมุติว่าหนึ่งในนั้นกลายพันธุ์

257
00:10:31,000 --> 00:10:33,000
ยีนเกิดกลายพันธุ์ขึ้นมา

258
00:10:33,000 --> 00:10:35,000
ทำให้ตัวหนึ่งเปลี่ยนไปใช้กลยุทธ์เห็นแก่ตัว

259
00:10:35,000 --> 00:10:37,000
ฉวยโอกาสจากตัวอื่น

260
00:10:37,000 --> 00:10:40,000
ทีนี้เมื่อสีเขียวมาปฏิสังสรรค์กับสีฟ้า

261
00:10:40,000 --> 00:10:42,000
คุณจะเห็นว่าตัวสีเขียวขยายใหญ่ สีฟ้าหดเล็กลง

262
00:10:42,000 --> 00:10:44,000
ทีนี้นี่่คือสิ่งที่เกิดขึ้น

263
00:10:44,000 --> 00:10:46,000
เราเริ่มจากสีเขียวตัวเดียว

264
00:10:46,000 --> 00:10:48,000
และขณะที่มันมีปฏิสัมพันธ์

265
00:10:48,000 --> 00:10:51,000
มันก็จะได้ความมั่งคั่งหรือแต้มหรืออาหาร

266
00:10:51,000 --> 00:10:54,000
ไม่นานพวกที่สามัคคีกันก็ถูกกวาดล้างจนหมด

267
00:10:54,000 --> 00:10:57,000
พวกตีตั๋วฟรีเป็นใหญ่แทน

268
00:10:57,000 --> 00:11:00,000
ถ้าหากกลุ่มแก้ปัญหาพวกตีตั๋วฟรีไม่ได้

269
00:11:00,000 --> 00:11:03,000
กลุ่มก็ไม่อาจได้ประโยชน์จากการร่วมมือกันได้

270
00:11:03,000 --> 00:11:06,000
และกระบวนการคัดเลือกแบบกลุ่มก็เริ่มต้นไม่ได้

271
00:11:06,000 --> 00:11:08,000
แต่ปัญหาพวกตีตั๋วฟรีมีวิธีแก้ครับ

272
00:11:08,000 --> 00:11:10,000
มันไม่ได้เป็นปัญหาที่ยากเย็นขนาดนั้น

273
00:11:10,000 --> 00:11:13,000
ที่จริงธรรมชาติก็แก้ได้มาหลายครั้งหลายหนแล้ว

274
00:11:13,000 --> 00:11:15,000
วิธีแก้ที่ธรรมชาติชอบใช้ที่สุด

275
00:11:15,000 --> 00:11:18,000
คือจับทุกคนใส่เรือลำเดียวกัน

276
00:11:18,000 --> 00:11:20,000
ยกตัวอย่างเช่น

277
00:11:20,000 --> 00:11:23,000
ทำไมไมโตคอนเดรียในเซลล์ทุกเซลล์

278
00:11:23,000 --> 00:11:25,000
ถึงได้มีรหัสพันธุกรรมของตัวเอง

279
00:11:25,000 --> 00:11:28,000
แยกต่างหากจากรหัสพันธุกรรมในนิวเคลียส?

280
00:11:28,000 --> 00:11:30,000
คำตอบคือมันเคยเป็น

281
00:11:30,000 --> 00:11:32,000
แบคทีเรียที่อยู่อย่างเป็นเอกเทศ

282
00:11:32,000 --> 00:11:34,000
มันมารวมตัวกัน

283
00:11:34,000 --> 00:11:36,000
กลายเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดใหม่

284
00:11:36,000 --> 00:11:39,000
ด้วยวิธีอะไรสักอย่าง อาจจะกินกันและกัน เราไม่มีวันรู้สาเหตุที่แท้จริง

285
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
แต่เมื่อพวกมันมีเยื่อหุ้มเซลล์รอบตัว

286
00:11:41,000 --> 00:11:43,000
พวกมันอยู่ใต้เยื่อหุ้มเซลล์แผ่นเดียวกัน

287
00:11:43,000 --> 00:11:46,000
ก็แปลว่าความมั่งคั่งที่เกิดจากการแบ่งงานกันทำ

288
00:11:46,000 --> 00:11:48,000
ความยิ่งใหญ่ทั้งหมดที่สร้างจากการร่วมมือกัน

289
00:11:48,000 --> 00:11:50,000
ทั้งหมดนั้นถูกล็อคไว้ภายในเยื่อนี้

290
00:11:50,000 --> 00:11:53,000
ทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตชนิดใหม่ที่เก่งกว่าเดิม

291
00:11:53,000 --> 00:11:55,000
ทีนี้ลองเดินแบบจำลองใหม่

292
00:11:55,000 --> 00:11:57,000
เอาเจ้าสิ่งมีชีวิตชนิดใหม่นี้

293
00:11:57,000 --> 00:12:00,000
ลงไปในประชากรที่มีแต่พวกตีตั๋วฟรี 
หรือทรยศ หรือคดโกง

294
00:12:00,000 --> 00:12:03,000
แล้วดูนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น

295
00:12:03,000 --> 00:12:05,000
สิ่งมีชีวิตสุดเจ๋งนี้จะเอาอะไรก็ได้เลย

296
00:12:05,000 --> 00:12:08,000
เพราะมันใหญ่และทรงพลังและมีประสิทธิภาพ

297
00:12:08,000 --> 00:12:10,000
แย่งเอาทรัพยากร

298
00:12:10,000 --> 00:12:14,000
ไปจากตัวสีเขียว พวกทรยศคดโกง

299
00:12:14,000 --> 00:12:16,000
ไม่นานประชากรทั้งหมด

300
00:12:16,000 --> 00:12:19,000
ก็จะมีแต่สิ่งมีชีวิตชนิดใหม่นี้

301
00:12:19,000 --> 00:12:21,000
สิ่งที่ผมแสดงให้ดูไปนั้น

302
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
บางครั้งถูกเรียกว่า การเปลี่ยนผ่านครั้งสำคัญ

303
00:12:23,000 --> 00:12:26,000
ในประวัติศาสตร์วิวัฒนาการ

304
00:12:26,000 --> 00:12:28,000
กฏของดาร์วินไม่เปลี่ยนแปลง

305
00:12:28,000 --> 00:12:31,000
แต่ตอนนี้มีผู้เล่นแบบใหม่ลงสนาม

306
00:12:31,000 --> 00:12:34,000
และสถานการณ์ก็แตกต่างไปจากเดิมมาก

307
00:12:34,000 --> 00:12:36,000
ทีนี้ การเปลี่ยนผ่านนี้ไม่ใช่เหตุบังเอิญครั้งเดียวในธรรมชาติ

308
00:12:36,000 --> 00:12:38,000
ที่บังเอิญเกิดกับแบคทีเรียบางตัว

309
00:12:38,000 --> 00:12:40,000
มันเกิดขึ้นอีกครั้ง

310
00:12:40,000 --> 00:12:42,000
ประมาณ 120 หรือ 140 ล้านปีที่แล้ว

311
00:12:42,000 --> 00:12:45,000
เมื่อตัวต่อรักสันโดษบางตัว

312
00:12:45,000 --> 00:12:47,000
เริ่มสร้างรังที่เรียบง่าย

313
00:12:47,000 --> 00:12:50,000
และพื้นฐานมาก

314
00:12:50,000 --> 00:12:53,000
เมื่อตัวต่อหลายตัวมาอยู่ในรังเดียวกัน

315
00:12:53,000 --> 00:12:55,000
มันก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะร่วมมือกัน

316
00:12:55,000 --> 00:12:57,000
เพราะไม่นานมันก็ถูกสถานการณ์บังคับให้แข่งขัน

317
00:12:57,000 --> 00:12:59,000
กับรังอื่นๆ

318
00:12:59,000 --> 00:13:01,000
รังที่สามัคคีกันที่สุดคือผู้ชนะ

319
00:13:01,000 --> 00:13:03,000
ตรงตามที่ดาร์วินพูด

320
00:13:03,000 --> 00:13:05,000
ตัวต่อโบราณเหล่านี้

321
00:13:05,000 --> 00:13:07,000
เป็นบรรพบุรุษของผึ้งและมด

322
00:13:07,000 --> 00:13:09,000
ที่ต่อมาขยายพันธุ์ไปทั่วโลก

323
00:13:09,000 --> 00:13:11,000
และเปลี่ยนแปลงชีวมณฑลของโลก

324
00:13:11,000 --> 00:13:13,000
มันเกิดขึ้นอีกครั้ง

325
00:13:13,000 --> 00:13:15,000
อย่างน่าทึ่งกว่านี้อีก

326
00:13:15,000 --> 00:13:17,000
ในช่วงห้าแสนปีที่ผ่านมา

327
00:13:17,000 --> 00:13:19,000
เมื่อบรรพบุรุษของเราเอง

328
00:13:19,000 --> 00:13:21,000
กลายเป็นสัตว์วัฒนธรรม

329
00:13:21,000 --> 00:13:24,000
มารวมตัวกันรอบเตาผิงหรือกองไฟ

330
00:13:24,000 --> 00:13:26,000
พวกเขาแบ่งงานกันทำ

331
00:13:26,000 --> 00:13:29,000
เริ่มระบายสีร่างกาย พูดภาษาถิ่นของตัวเอง

332
00:13:29,000 --> 00:13:32,000
สุดท้ายก็บูชาพระเจ้าของตัวเอง

333
00:13:32,000 --> 00:13:34,000
เมื่อพวกเขามาอยู่ในเผ่าเดียวกัน

334
00:13:34,000 --> 00:13:37,000
ก็สามารถปิดล็อกประโยชน์จากการร่วมมือกันไว้ภายใน

335
00:13:37,000 --> 00:13:39,000
และเปิดล็อกพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

336
00:13:39,000 --> 00:13:41,000
ที่ดาวเคราะห์ดวงนี้ได้รับรู้

337
00:13:41,000 --> 00:13:43,000
นั่นคือ พลังความร่วมมือกันของมนุษย์ --

338
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
พลังแห่งการสรรค์สร้าง

339
00:13:45,000 --> 00:13:48,000
และทำลายล้าง

340
00:13:48,000 --> 00:13:50,000
แน่นอนครับ กลุ่มของมนุษย์สามัคคีกันเหนียวแน่น

341
00:13:50,000 --> 00:13:52,000
น้อยกว่ารังผึ้งคนละโยชน์

342
00:13:52,000 --> 00:13:55,000
กลุ่มของมนุษย์อาจดูเหมือนรังผึ้งชั่วคราว

343
00:13:55,000 --> 00:13:57,000
แต่มักจะแตกสลายซ่านเซ็น

344
00:13:57,000 --> 00:14:00,000
พวกเราไม่ถูกบีบบังคับให้ร่วมมือกันเหมือนกับผึ้งและมด

345
00:14:00,000 --> 00:14:02,000
ที่จริง บ่อยครั้ง

346
00:14:02,000 --> 00:14:04,000
ดังที่เราได้เห็นในการปฏิวัติโลกอาหรับเมื่อไม่นานมานี้

347
00:14:04,000 --> 00:14:08,000
ว่าความแตกแยกมักจะแล่นตามเส้นศาสนา

348
00:14:08,000 --> 00:14:11,000
อย่างไรก็ตาม เมื่อใดที่คนมารวมตัวกันได้

349
00:14:11,000 --> 00:14:13,000
มารวมพลังเคลื่อนไหวในขบวนการเดียวกัน

350
00:14:13,000 --> 00:14:16,000
พวกเขาก็เขยื้อนภูเขาได้

351
00:14:16,000 --> 00:14:19,000
ลองดูคนในรูปที่ผมกำลังฉายให้ดูสิครับ

352
00:14:19,000 --> 00:14:21,000
คุณคิดว่าพวกเขาไปที่นั่น

353
00:14:21,000 --> 00:14:23,000
เพื่อบรรลุประโยชน์ส่วนตัวหรือเปล่า?

354
00:14:23,000 --> 00:14:26,000
หรือว่าอยากบรรลุประโยชน์ส่วนรวม

355
00:14:26,000 --> 00:14:29,000
ซึ่งเรียกร้องให้พวกเขาสูญเสียตัวตน

356
00:14:29,000 --> 00:14:33,000
กลายเป็นแค่ส่วนหนึ่งขององค์รวม?

357
00:14:34,000 --> 00:14:36,000
โอเค ที่ผ่านไปนั้นคือบทบรรยายของผม

358
00:14:36,000 --> 00:14:38,000
นำเสนอแบบมาตรฐาน TED

359
00:14:38,000 --> 00:14:40,000
ทีนี้ ผมจะบรรยายทั้งหมดนั้นอีกรอบ

360
00:14:40,000 --> 00:14:42,000
ในสามนาที

361
00:14:42,000 --> 00:14:45,000
ด้วยวิถีทางที่ครอบคลุมสมบูรณ์กว่า

362
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
(เสียงดนตรี)

363
00:14:47,000 --> 00:14:49,000
(คลิปวีดีโอ)
โจนาธาน ไฮด์ท์: มนุษย์เรามีประสบการณ์ทางศาสนา

364
00:14:49,000 --> 00:14:51,000
มากมายหลายรูปแบบ

365
00:14:51,000 --> 00:14:53,000
ดังที่ วิลเลียม เจมส์ อธิบาย

366
00:14:53,000 --> 00:14:56,000
รูปแบบหนึ่งที่พบบ่อยคือการปีนบันไดลับ

367
00:14:56,000 --> 00:14:58,000
และสูญเสียตัวตน

368
00:14:58,000 --> 00:15:00,000
บันไดนั้นนำเรา

369
00:15:00,000 --> 00:15:03,000
ออกจากประสบการณ์ชีวิตที่เป็นโลกียะ เรื่องปกติ

370
00:15:03,000 --> 00:15:05,000
ขึ้นสูงไปสู่ประสบการณ์ว่าชีวิตนั้นศักดิ์สิทธิ์

371
00:15:05,000 --> 00:15:07,000
หรือเกี่ยวพันกับชีวิตอื่นอย่างลึกซึ้ง

372
00:15:07,000 --> 00:15:09,000
เราเป็น โฮโม ดูเพล็กซ์

373
00:15:09,000 --> 00:15:11,000
ดังที่เดิร์กไฮม์อธิบาย

374
00:15:11,000 --> 00:15:13,000
และเราก็เป็น โฮโม ดูเพล็กซ์

375
00:15:13,000 --> 00:15:15,000
เพราะเราวิวัฒนาการผ่านการคัดเลือกหลายระดับ

376
00:15:15,000 --> 00:15:18,000
ดังที่ดาร์วินอธิบาย

377
00:15:18,000 --> 00:15:20,000
ผมมั่นใจไม่ได้ว่าบันไดนี้คือการปรับตัว

378
00:15:20,000 --> 00:15:22,000
ไม่ใช่บั๊กในระบบ

379
00:15:22,000 --> 00:15:24,000
แต่ถ้ามันคือการปรับตัว

380
00:15:24,000 --> 00:15:26,000
นัยของมันก็กว้างขวางลึกล้ำ

381
00:15:26,000 --> 00:15:28,000
ถ้าหากมันคือการปรับตัว

382
00:15:28,000 --> 00:15:31,000
ก็แปลว่าเราวิวัฒนาการมานับถือศาสนา

383
00:15:31,000 --> 00:15:33,000
ผมไม่ได้หมายความว่าเราวิวัฒนาการมา

384
00:15:33,000 --> 00:15:35,000
เพื่อสังกัดศาสนาขนาดใหญ่ในระบบ

385
00:15:35,000 --> 00:15:37,000
องค์กรศาสนาถือกำเนิดไม่นานมานี้เอง

386
00:15:37,000 --> 00:15:39,000
ผมหมายความว่าเราวิวัฒนาการ

387
00:15:39,000 --> 00:15:41,000
มาเพื่อมองเห็นความศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่รายรอบตัว

388
00:15:41,000 --> 00:15:43,000
และเพื่อร่วมมือกับคนอื่น ทำงานเป็นทีม

389
00:15:43,000 --> 00:15:45,000
ล้อมวงรอบวัตถุศักดิ์สิทธิ์

390
00:15:45,000 --> 00:15:47,000
คนศักดิ์สิทธิ์ และความคิดศักดิ์สิทธิ์

391
00:15:47,000 --> 00:15:50,000
นี่คือสาเหตุที่การเมืองเป็นเรื่องของเผ่า

392
00:15:50,000 --> 00:15:53,000
การเมืองส่วนหนึ่งเป็นเรื่องของโลกียะ
ส่วนหนึ่งเป็นเรื่องประโยชน์ส่วนตน

393
00:15:53,000 --> 00:15:56,000
แต่การเมืองก็เป็นเรื่องของความศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน

394
00:15:56,000 --> 00:15:58,000
เป็นเรื่องของการร่วมมือกับคนอื่น

395
00:15:58,000 --> 00:16:00,000
ทำตามความคิดทางศีลธรรม

396
00:16:00,000 --> 00:16:03,000
เป็นเรื่องของการต่อสู้ชั่วนิรันดร์
ระหว่างธรรมะกับอธรรม

397
00:16:03,000 --> 00:16:06,000
และเราทุกคนก็เชื่อว่าเราอยู่ข้างธรรมะ

398
00:16:06,000 --> 00:16:08,000
ที่สำคัญที่สุดคือ

399
00:16:08,000 --> 00:16:10,000
ถ้าหากบันไดนี้มีจริง

400
00:16:10,000 --> 00:16:12,000
มันก็อธิบายได้ว่าทำไมคนเรา

401
00:16:12,000 --> 00:16:14,000
ถึงได้รู้สึกไม่พอใจเรื้อรังกับชีวิตสมัยใหม่

402
00:16:14,000 --> 00:16:17,000
เพราะมนุษย์เราในบางระดับ

403
00:16:17,000 --> 00:16:19,000
เป็นสัตว์รวมหมู่เหมือนผึ้ง

404
00:16:19,000 --> 00:16:22,000
เราคือผึ้ง เราแหวกรังผึ้งออกมาในยุคแสงสว่าง

405
00:16:22,000 --> 00:16:25,000
เราทำลายสถาบันเก่าแก่ลง

406
00:16:25,000 --> 00:16:27,000
มอบอิสรภาพให้กับผู้ที่ถูกกดขี่

407
00:16:27,000 --> 00:16:29,000
เราปลดปล่อยความคิดสร้างสรรค์ที่เปลี่ยนโลก

408
00:16:29,000 --> 00:16:32,000
สร้างความมั่งคั่งและสะดวกสบายมหาศาล

409
00:16:32,000 --> 00:16:34,000
ทุกวันนี้เราบินไปมา

410
00:16:34,000 --> 00:16:36,000
เหมือนผึ้งปัจเจกที่ลิงโลดกับอิสรภาพ

411
00:16:36,000 --> 00:16:38,000
แต่บางครั้งเราก็สงสัยว่า

412
00:16:38,000 --> 00:16:40,000
มีแค่นี้หรือ?

413
00:16:40,000 --> 00:16:42,000
ฉันควรจะทำอะไรดีกับชีวิต?

414
00:16:42,000 --> 00:16:44,000
อะไรนะที่ขาดหายไป?

415
00:16:44,000 --> 00:16:46,000
สิ่งที่ขาดหายคือ เราเป็น โฮโม ดูเพล็กซ์

416
00:16:46,000 --> 00:16:49,000
แต่สังคมฆราวาสสมัยใหม่ถูกสร้างขึ้น

417
00:16:49,000 --> 00:16:52,000
เพื่อตอบสนองตัวตนโลกียะที่ต่ำกว่าด้านเดียว

418
00:16:52,000 --> 00:16:55,000
ชั้นล่างนั่นสะดวกสบายมากจริงๆ

419
00:16:55,000 --> 00:16:58,000
มาสิ มานั่งในศูนย์บันเทิงในบ้านของฉัน

420
00:16:58,000 --> 00:17:00,000
ความท้าทายประการสำคัญของชีวิตสมัยใหม่

421
00:17:00,000 --> 00:17:03,000
คือการหาบันไดให้เจอท่ามกลางความยุ่งเหยิง

422
00:17:03,000 --> 00:17:06,000
แล้วก็ทำอะไรสักอย่างที่ดีงาม

423
00:17:06,000 --> 00:17:09,000
เมื่อคุณปีนขึ้นไปถึงชั้นบนสุด

424
00:17:09,000 --> 00:17:12,000
ผมมองเห็นความปรารถนานี้ในลูกศิษย์ของผม
ที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย

425
00:17:12,000 --> 00:17:14,000
พวกเขาทุกคนอยากทำอะไรดีๆ หรือพบงานที่เกิดมาทำ

426
00:17:14,000 --> 00:17:16,000
งานที่พวกเขาจะโยนตัวเองลงไปในนั้นได้

427
00:17:16,000 --> 00:17:19,000
พวกเขาทุกคนล้วนตามหาบันไดวนของตัวเอง

428
00:17:19,000 --> 00:17:21,000
นั่นทำให้ผมมีความหวัง

429
00:17:21,000 --> 00:17:23,000
เพราะคนเราไม่ได้เห็นแก่ตัวอย่างเดียว

430
00:17:23,000 --> 00:17:25,000
คนส่วนใหญ่อยากเลิกคิดเล็กคิดน้อย

431
00:17:25,000 --> 00:17:27,000
อยากเป็นส่วนหนึ่งของอะไรที่ใหญ่กว่าตัวเอง

432
00:17:27,000 --> 00:17:30,000
ข้อนี้อธิบายว่าทำไมคนปัจจุบันถึงยังรู้สึกกระทบใจ

433
00:17:30,000 --> 00:17:32,000
เมื่อได้ยินอุปมาเรียบง่าย

434
00:17:32,000 --> 00:17:35,000
ที่คิดขึ้นกว่า 400 ปีที่แล้ว --

435
00:17:35,000 --> 00:17:37,000
"ไม่มีใครเป็นเกาะ

436
00:17:37,000 --> 00:17:39,000
เฉพาะของตัวเอง

437
00:17:39,000 --> 00:17:42,000
มนุษย์ทุกผู้นามคือส่วนหนึ่งของทวีป

438
00:17:42,000 --> 00:17:45,000
ส่วนหนึ่งของแผ่นดินใหญ่"

439
00:17:45,000 --> 00:17:47,000
โจนาธาน ไฮด์ท์: ขอบคุณครับ

440
00:17:47,000 --> 00:17:55,000
(เสียงปรบมือ)