WEBVTT 00:00:00.398 --> 00:00:05.248 [Μούτζι:] …είναι αλήθεια. Τον πρώτο χρόνο που κάναμε σάτσανγκ, ο κόσμος κρεμόταν στην άκρη του κτηρίου. 00:00:05.271 --> 00:00:09.900 Είπα: "Όχι, όχι. Ας βιαστούμε να τελειώσουμε γρήγορα, σας παρακαλώ. Μην έχουμε ατυχήματα." 00:00:09.900 --> 00:00:12.876 [γέλιο] 00:00:13.691 --> 00:00:14.445 Ναι, ναι…ε; 00:00:14.445 --> 00:00:16.393 [κάποιος λέει] "Αφέσου!" 00:00:16.393 --> 00:00:24.629 [ο Μούτζι γελά πολύ δυνατά] 00:00:25.276 --> 00:00:29.945 Και…ω, ναι, μάλλον θα σας πω αυτό το αστείο, το αστείο του Τόμας. 00:00:29.945 --> 00:00:32.953 Είναι πολύ καλό, δεν είναι; Αλλά το ξέρουν όλοι, δεν είναι; 00:00:32.953 --> 00:00:34.514 [οι υπόλοιποι απαντούν] Όχι. 00:00:34.514 --> 00:00:37.075 Αααα, εντάξει. 00:00:37.520 --> 00:00:42.348 Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε… 00:00:44.669 --> 00:00:50.088 Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε: 00:00:50.781 --> 00:00:53.077 Ένας οδοιπόρος, ναι; Περπατούσε το δρόμο του. 00:00:53.077 --> 00:00:58.466 Αυτή είναι η δική μου εκδοχή. Πρέπει να πω τη δική μου εκδοχή. Δε ξέρω…αυτό που έχω σκεφτεί. [γέλιο] 00:00:58.466 --> 00:01:03.836 Και συνεχίζει το ταξίδι του, αυτός ο οδοιπόρος συνεχίζει το ταξίδι του προς κάποιο μέρος, 00:01:03.836 --> 00:01:08.457 και περπατεί μέσα από τις εκτάσεις των βουνών μέσα στη νύχτα. 00:01:08.457 --> 00:01:15.447 Και γλιστρά και παραπατά κάτω στην άκρη του λόφου [πουτουπ που πουτουπ που πουφ πουφ πουφ] 00:01:15.447 --> 00:01:21.498 και στο τελευταίο παραπάτημα, στην τελευταία άκρη του γκρεμού [πουφ] κρατιέται σφιχτά. 00:01:21.498 --> 00:01:26.191 Κρεμιέται, αιωρείται, κρατώντας μόνο στη ρίζα, μάλλον, κάποιου δέντρου. 00:01:26.191 --> 00:01:33.917 Και από κάτω είναι μεγάλος γκρεμός. Και κρέμεται εκεί μόνος του. [γελά] 00:01:34.607 --> 00:01:39.738 Είναι εκεί για λίγη ώρα και φωνάζει: "Βοήθεια! Βοήθεια! 00:01:39.952 --> 00:01:43.208 Είναι κανείς εκεί; Βοήθεια!" 00:01:43.254 --> 00:01:47.265 Τα λεπτά περνούν και το χέρι του πονεί. 00:01:47.295 --> 00:01:51.665 "Βοήθεια!" Δεν είχε αρκετή δύναμη να τραβήξει το εαυτό του πάνω. 00:01:51.695 --> 00:01:55.116 "Είναι κανείς εκεί;" [γέλιο] 00:01:55.116 --> 00:01:57.684 Τότε, επιτέλους, μια φωνή ακούγεται: 00:01:57.684 --> 00:02:03.510 "Ναι." [με ειδικό εφέ της ηχώ] "Ααα" λέει αυτός. [ο Μούτζι κοιτάζει προς τον Ναταράζ και γελά] 00:02:03.557 --> 00:02:06.724 Λέει: "Βοήθεια! Ποιος είναι εκεί;" 00:02:06.724 --> 00:02:11.261 Τότε, η φωνή λέει: "Ο Θεός" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 00:02:11.261 --> 00:02:14.673 [γέλιο] [ο Μούτζι ξανακοιτάζει τον Ναταράζ και λέει] 00:02:14.673 --> 00:02:17.022 Κάνει ειδικά… [όλοι γελάνε δυνατά] 00:02:17.022 --> 00:02:23.864 Κάνει ειδικά εφέ. [όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια] 00:02:23.864 --> 00:02:28.937 Έτσι… [όλοι γελάνε δυνατά] 00:02:29.337 --> 00:02:32.186 ο Ναταράζ… [γέλιο] 00:02:32.186 --> 00:02:35.023 Έτσι, η φωνή λέει: "Ο Θεός". 00:02:35.023 --> 00:02:38.198 Αυτός λέει: "Ο Θεός; Ο Θεός;" Ακόμα αιωρείται. 00:02:38.214 --> 00:02:44.673 Λέει: "Θεέ, βοήθα με. Σε ευχαριστώ που ήρθες. Τι πρέπει να κάνω για να ανεβώ πάνω;" 00:02:44.673 --> 00:02:48.677 Επομένως, η φωνή λέει: "Αφέσου" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 00:02:48.677 --> 00:02:54.069 [όλοι γελάνε δυνατά καθώς ο Μούτζι δείχνει τον Ναταράζ] 00:02:54.069 --> 00:03:06.608 [όλοι σκάνε στα γέλια] 00:03:06.608 --> 00:03:11.284 Τότε, τότε… [γελώντας] 00:03:11.284 --> 00:03:22.686 Τότε, λέει: "Να αφεθώ; Όχι, όχι, όχι, να αφεθώ; Αν αφεθώ, θα πεθάνω. 00:03:23.069 --> 00:03:30.085 Είμαι νεκρός! Σε παρακαλώ, Κύριε, Θεέ, βοήθα με, τι πρέπει να κάνω; 00:03:30.085 --> 00:03:35.710 Η φωνή λέει: [ο Μούτζι γελώντας κοιτά τον Ναταράζ και όλοι γελούν] 00:03:35.710 --> 00:03:40.148 "Αφ…" [δυνατό γέλιο] 00:03:40.148 --> 00:03:50.581 Η φωνή λέει: "Αφέσου" [με ειδικό εφέ της ηχώ] [δυνατό γέλιο] 00:03:50.581 --> 00:03:54.582 Εκείνος λέει: "Να αφήσω; Θεέ… 00:03:54.582 --> 00:03:58.721 Βοήθα με, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ. 00:03:58.721 --> 00:04:02.660 Τι πρέπει να κάνω; Βοήθα με." 00:04:03.184 --> 00:04:06.813 "Αφέσου" [με ειδικό εφέ της ηχώ] [γέλιο] 00:04:07.444 --> 00:04:10.704 Κι ακόμα, κρέμεται, αναστενάζει. 00:04:13.427 --> 00:04:19.814 Τα λεπτά περνούν. Και πάλι, το χέρι του καίει τώρα, τα δάκτυλα του χάνουν τη δύναμή τους. 00:04:21.183 --> 00:04:30.458 Λέει: "Χαλόου;! [γέλιο] Βοήθεια! Χαλόου! Χαλόοοου; 00:04:31.762 --> 00:04:34.606 Είναι κανείς εκεί;" 00:04:35.021 --> 00:04:37.176 [γέλιο] 00:04:37.176 --> 00:04:40.161 Δεν ακούγεται καμιά φωνή. 00:04:40.161 --> 00:04:44.701 "Χαλόου! Βοήθεια! Είναι κανείς εκεί;" 00:04:44.792 --> 00:04:47.944 Τότε, η φωνή ακούγεται ξανά. 00:04:47.944 --> 00:04:50.109 "Ναι" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 00:04:50.109 --> 00:04:53.127 "Ποιος είναι;" 00:04:53.127 --> 00:04:55.165 "Ο Θεός" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 00:04:55.165 --> 00:05:00.350 "Ωωωω…" αναστενάζει, "Είναι κανένας άλλος εκεί πάνω;" 00:05:00.350 --> 00:05:15.146 [όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια] 00:05:15.423 --> 00:05:17.251 Και εγώ… 00:05:17.251 --> 00:05:21.094 Εντάξει, αρκετά με την ηχώ. [γέλιο] 00:05:21.094 --> 00:05:28.081 Επομένως, μου αρέσει αυτό επειδή κατά κάποιον τρόπο είναι η βαθιά αλήθεια για το πώς είμαστε. 00:05:28.542 --> 00:05:31.566 Υπάρχει μια προσευχή πολύ πολύ διάσημη. Λέει: 00:05:31.566 --> 00:05:35.345 "Ας γίνει το θέλημα Σου" τελειώνει έτσι: "Ας γίνει το θέλημα Σου". 00:05:35.345 --> 00:05:42.409 Αλλά κρυφά σκεφτόμαστε: "Ας γίνει το δικό μου θέλημα". [γέλιο] 00:05:42.409 --> 00:05:43.211 Βλέπεις; 00:05:43.211 --> 00:05:47.485 Έτσι, κάποιες φορές δεν είναι η επιλογή που θέλουμε. 00:05:47.485 --> 00:05:53.004 Κάποιες φορές δεν είναι ότι θέλουμε και αν ήμασταν ελεύθεροι από την επιθυμία, 00:05:54.010 --> 00:05:58.618 αν είστε ελεύθεροι από την επιθυμία που οδηγεί στον προσχεδιασμό, 00:05:58.618 --> 00:06:00.816 στην λαχτάρα, 00:06:00.816 --> 00:06:03.610 στη δυσαρέσκεια, στο παράπονο, 00:06:03.610 --> 00:06:08.650 ελεύθεροι από αυτά, είμαστε ελεύθεροι. 00:06:08.665 --> 00:06:12.522 Το να είσαι ελεύθερος από την επιθυμία σημαίνει να είσαι ελεύθερος. 00:06:12.522 --> 00:06:14.450 Έχω ακόμα μια επιθυμία. 00:06:14.450 --> 00:06:18.905 Η ζωή δεν προχωρά βάσει των προσχεδιασμών μου, 00:06:18.905 --> 00:06:26.172 γι' αυτό υποφέρω, γι' αυτό η ζωή είναι απάνθρωπη, η ζωή είναι δύσκολη. 00:06:26.757 --> 00:06:30.261 Επομένως, δεν έχουμε μάθει. 00:06:30.261 --> 00:06:35.383 Ακόμα και μετά από χιλιάδες και χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια 00:06:35.891 --> 00:06:43.724 έχουμε αναπτύξει εκλεπτυσμένα, τις ικανότητες μας να δημιουργούμε και να εφεύρουμε να μην γνωρίζουν όρια. 00:06:43.724 --> 00:06:48.455 Αλλά στην απλοϊκότητα της ύπαρξης εξακολουθεί… 00:06:49.917 --> 00:06:55.332 οι παλιές τάσεις ακόμα διασκεδάζουν εκεί. 00:06:56.671 --> 00:07:01.568 Γι' αυτό, αυτή είναι μια αστεία ιστορία αλλά πιστεύω μια πολύ αληθοφανής. [γελώντας] 00:07:01.568 --> 00:07:06.890 "Είναι κανείς εκεί πάνω; Εκτός από τον Θεό;" [γελώντας] 00:07:09.521 --> 00:07:12.720 Εντάξει. Θέλει να πει κάτι κάποιος?