1 00:00:00,398 --> 00:00:05,248 [Μούτζι:] …είναι αλήθεια. Τον πρώτο χρόνο που κάναμε σάτσανγκ, ο κόσμος κρεμόταν στην άκρη του κτηρίου. 2 00:00:05,271 --> 00:00:09,900 Είπα: "Όχι, όχι. Ας βιαστούμε να τελειώσουμε γρήγορα, σας παρακαλώ. Μην έχουμε ατυχήματα." 3 00:00:09,900 --> 00:00:12,876 [γέλιο] 4 00:00:13,691 --> 00:00:14,445 Ναι, ναι…ε; 5 00:00:14,445 --> 00:00:16,393 [κάποιος λέει] "Αφέσου!" 6 00:00:16,393 --> 00:00:24,629 [ο Μούτζι γελά πολύ δυνατά] 7 00:00:25,276 --> 00:00:29,945 Και…ω, ναι, μάλλον θα σας πω αυτό το αστείο, το αστείο του Τόμας. 8 00:00:29,945 --> 00:00:32,953 Είναι πολύ καλό, δεν είναι; Αλλά το ξέρουν όλοι, δεν είναι; 9 00:00:32,953 --> 00:00:34,514 [οι υπόλοιποι απαντούν] Όχι. 10 00:00:34,514 --> 00:00:37,075 Αααα, εντάξει. 11 00:00:37,520 --> 00:00:42,348 Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε… 12 00:00:44,669 --> 00:00:50,088 Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε: 13 00:00:50,781 --> 00:00:53,077 Ένας οδοιπόρος, ναι; Περπατούσε το δρόμο του. 14 00:00:53,077 --> 00:00:58,466 Αυτή είναι η δική μου εκδοχή. Πρέπει να πω τη δική μου εκδοχή. Δε ξέρω…αυτό που έχω σκεφτεί. [γέλιο] 15 00:00:58,466 --> 00:01:03,836 Και συνεχίζει το ταξίδι του, αυτός ο οδοιπόρος συνεχίζει το ταξίδι του προς κάποιο μέρος, 16 00:01:03,836 --> 00:01:08,457 και περπατεί μέσα από τις εκτάσεις των βουνών μέσα στη νύχτα. 17 00:01:08,457 --> 00:01:15,447 Και γλιστρά και παραπατά κάτω στην άκρη του λόφου [πουτουπ που πουτουπ που πουφ πουφ πουφ] 18 00:01:15,447 --> 00:01:21,498 και στο τελευταίο παραπάτημα, στην τελευταία άκρη του γκρεμού [πουφ] κρατιέται σφιχτά. 19 00:01:21,498 --> 00:01:26,191 Κρεμιέται, αιωρείται, κρατώντας μόνο στη ρίζα, μάλλον, κάποιου δέντρου. 20 00:01:26,191 --> 00:01:33,917 Και από κάτω είναι μεγάλος γκρεμός. Και κρέμεται εκεί μόνος του. [γελά] 21 00:01:34,607 --> 00:01:39,738 Είναι εκεί για λίγη ώρα και φωνάζει: "Βοήθεια! Βοήθεια! 22 00:01:39,952 --> 00:01:43,208 Είναι κανείς εκεί; Βοήθεια!" 23 00:01:43,254 --> 00:01:47,265 Τα λεπτά περνούν και το χέρι του πονεί. 24 00:01:47,295 --> 00:01:51,665 "Βοήθεια!" Δεν είχε αρκετή δύναμη να τραβήξει το εαυτό του πάνω. 25 00:01:51,695 --> 00:01:55,116 "Είναι κανείς εκεί;" [γέλιο] 26 00:01:55,116 --> 00:01:57,684 Τότε, επιτέλους, μια φωνή ακούγεται: 27 00:01:57,684 --> 00:02:03,510 "Ναι." [με ειδικό εφέ της ηχώ] "Ααα" λέει αυτός. [ο Μούτζι κοιτάζει προς τον Ναταράζ και γελά] 28 00:02:03,557 --> 00:02:06,724 Λέει: "Βοήθεια! Ποιος είναι εκεί;" 29 00:02:06,724 --> 00:02:11,261 Τότε, η φωνή λέει: "Ο Θεός" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 30 00:02:11,261 --> 00:02:14,673 [γέλιο] [ο Μούτζι ξανακοιτάζει τον Ναταράζ και λέει] 31 00:02:14,673 --> 00:02:17,022 Κάνει ειδικά… [όλοι γελάνε δυνατά] 32 00:02:17,022 --> 00:02:23,864 Κάνει ειδικά εφέ. [όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια] 33 00:02:23,864 --> 00:02:28,937 Έτσι… [όλοι γελάνε δυνατά] 34 00:02:29,337 --> 00:02:32,186 ο Ναταράζ… [γέλιο] 35 00:02:32,186 --> 00:02:35,023 Έτσι, η φωνή λέει: "Ο Θεός". 36 00:02:35,023 --> 00:02:38,198 Αυτός λέει: "Ο Θεός; Ο Θεός;" Ακόμα αιωρείται. 37 00:02:38,214 --> 00:02:44,673 Λέει: "Θεέ, βοήθα με. Σε ευχαριστώ που ήρθες. Τι πρέπει να κάνω για να ανεβώ πάνω;" 38 00:02:44,673 --> 00:02:48,677 Επομένως, η φωνή λέει: "Αφέσου" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 39 00:02:48,677 --> 00:02:54,069 [όλοι γελάνε δυνατά καθώς ο Μούτζι δείχνει τον Ναταράζ] 40 00:02:54,069 --> 00:03:06,608 [όλοι σκάνε στα γέλια] 41 00:03:06,608 --> 00:03:11,284 Τότε, τότε… [γελώντας] 42 00:03:11,284 --> 00:03:22,686 Τότε, λέει: "Να αφεθώ; Όχι, όχι, όχι, να αφεθώ; Αν αφεθώ, θα πεθάνω. 43 00:03:23,069 --> 00:03:30,085 Είμαι νεκρός! Σε παρακαλώ, Κύριε, Θεέ, βοήθα με, τι πρέπει να κάνω; 44 00:03:30,085 --> 00:03:35,710 Η φωνή λέει: [ο Μούτζι γελώντας κοιτά τον Ναταράζ και όλοι γελούν] 45 00:03:35,710 --> 00:03:40,148 "Αφ…" [δυνατό γέλιο] 46 00:03:40,148 --> 00:03:50,581 Η φωνή λέει: "Αφέσου" [με ειδικό εφέ της ηχώ] [δυνατό γέλιο] 47 00:03:50,581 --> 00:03:54,582 Εκείνος λέει: "Να αφήσω; Θεέ… 48 00:03:54,582 --> 00:03:58,721 Βοήθα με, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ. 49 00:03:58,721 --> 00:04:02,660 Τι πρέπει να κάνω; Βοήθα με." 50 00:04:03,184 --> 00:04:06,813 "Αφέσου" [με ειδικό εφέ της ηχώ] [γέλιο] 51 00:04:07,444 --> 00:04:10,704 Κι ακόμα, κρέμεται, αναστενάζει. 52 00:04:13,427 --> 00:04:19,814 Τα λεπτά περνούν. Και πάλι, το χέρι του καίει τώρα, τα δάκτυλα του χάνουν τη δύναμή τους. 53 00:04:21,183 --> 00:04:30,458 Λέει: "Χαλόου;! [γέλιο] Βοήθεια! Χαλόου! Χαλόοοου; 54 00:04:31,762 --> 00:04:34,606 Είναι κανείς εκεί;" 55 00:04:35,021 --> 00:04:37,176 [γέλιο] 56 00:04:37,176 --> 00:04:40,161 Δεν ακούγεται καμιά φωνή. 57 00:04:40,161 --> 00:04:44,701 "Χαλόου! Βοήθεια! Είναι κανείς εκεί;" 58 00:04:44,792 --> 00:04:47,944 Τότε, η φωνή ακούγεται ξανά. 59 00:04:47,944 --> 00:04:50,109 "Ναι" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 60 00:04:50,109 --> 00:04:53,127 "Ποιος είναι;" 61 00:04:53,127 --> 00:04:55,165 "Ο Θεός" [με ειδικό εφέ της ηχώ] 62 00:04:55,165 --> 00:05:00,350 "Ωωωω…" αναστενάζει, "Είναι κανένας άλλος εκεί πάνω;" 63 00:05:00,350 --> 00:05:15,146 [όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια] 64 00:05:15,423 --> 00:05:17,251 Και εγώ… 65 00:05:17,251 --> 00:05:21,094 Εντάξει, αρκετά με την ηχώ. [γέλιο] 66 00:05:21,094 --> 00:05:28,081 Επομένως, μου αρέσει αυτό επειδή κατά κάποιον τρόπο είναι η βαθιά αλήθεια για το πώς είμαστε. 67 00:05:28,542 --> 00:05:31,566 Υπάρχει μια προσευχή πολύ πολύ διάσημη. Λέει: 68 00:05:31,566 --> 00:05:35,345 "Ας γίνει το θέλημα Σου" τελειώνει έτσι: "Ας γίνει το θέλημα Σου". 69 00:05:35,345 --> 00:05:42,409 Αλλά κρυφά σκεφτόμαστε: "Ας γίνει το δικό μου θέλημα". [γέλιο] 70 00:05:42,409 --> 00:05:43,211 Βλέπεις; 71 00:05:43,211 --> 00:05:47,485 Έτσι, κάποιες φορές δεν είναι η επιλογή που θέλουμε. 72 00:05:47,485 --> 00:05:53,004 Κάποιες φορές δεν είναι ότι θέλουμε και αν ήμασταν ελεύθεροι από την επιθυμία, 73 00:05:54,010 --> 00:05:58,618 αν είστε ελεύθεροι από την επιθυμία που οδηγεί στον προσχεδιασμό, 74 00:05:58,618 --> 00:06:00,816 στην λαχτάρα, 75 00:06:00,816 --> 00:06:03,610 στη δυσαρέσκεια, στο παράπονο, 76 00:06:03,610 --> 00:06:08,650 ελεύθεροι από αυτά, είμαστε ελεύθεροι. 77 00:06:08,665 --> 00:06:12,522 Το να είσαι ελεύθερος από την επιθυμία σημαίνει να είσαι ελεύθερος. 78 00:06:12,522 --> 00:06:14,450 Έχω ακόμα μια επιθυμία. 79 00:06:14,450 --> 00:06:18,905 Η ζωή δεν προχωρά βάσει των προσχεδιασμών μου, 80 00:06:18,905 --> 00:06:26,172 γι' αυτό υποφέρω, γι' αυτό η ζωή είναι απάνθρωπη, η ζωή είναι δύσκολη. 81 00:06:26,757 --> 00:06:30,261 Επομένως, δεν έχουμε μάθει. 82 00:06:30,261 --> 00:06:35,383 Ακόμα και μετά από χιλιάδες και χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια 83 00:06:35,891 --> 00:06:43,724 έχουμε αναπτύξει εκλεπτυσμένα, τις ικανότητες μας να δημιουργούμε και να εφεύρουμε να μην γνωρίζουν όρια. 84 00:06:43,724 --> 00:06:48,455 Αλλά στην απλοϊκότητα της ύπαρξης εξακολουθεί… 85 00:06:49,917 --> 00:06:55,332 οι παλιές τάσεις ακόμα διασκεδάζουν εκεί. 86 00:06:56,671 --> 00:07:01,568 Γι' αυτό, αυτή είναι μια αστεία ιστορία αλλά πιστεύω μια πολύ αληθοφανής. [γελώντας] 87 00:07:01,568 --> 00:07:06,890 "Είναι κανείς εκεί πάνω; Εκτός από τον Θεό;" [γελώντας] 88 00:07:09,521 --> 00:07:12,720 Εντάξει. Θέλει να πει κάτι κάποιος?