[Μούτζι:] …είναι αλήθεια. Τον πρώτο χρόνο που κάναμε
σάτσανγκ, ο κόσμος κρεμόταν στην άκρη του κτηρίου.
Είπα: "Όχι, όχι. Ας βιαστούμε να τελειώσουμε γρήγορα,
σας παρακαλώ. Μην έχουμε ατυχήματα."
[γέλιο]
Ναι, ναι…ε;
[κάποιος λέει] "Αφέσου!"
[ο Μούτζι γελά πολύ δυνατά]
Και…ω, ναι, μάλλον θα σας πω αυτό το αστείο,
το αστείο του Τόμας.
Είναι πολύ καλό, δεν είναι;
Αλλά το ξέρουν όλοι, δεν είναι;
[οι υπόλοιποι απαντούν] Όχι.
Αααα, εντάξει.
Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε…
Ο Τόμας είπε αυτό το αστείο. Είπε:
Ένας οδοιπόρος, ναι;
Περπατούσε το δρόμο του.
Αυτή είναι η δική μου εκδοχή. Πρέπει να πω τη δική
μου εκδοχή. Δε ξέρω…αυτό που έχω σκεφτεί. [γέλιο]
Και συνεχίζει το ταξίδι του, αυτός ο οδοιπόρος
συνεχίζει το ταξίδι του προς κάποιο μέρος,
και περπατεί μέσα από τις εκτάσεις
των βουνών μέσα στη νύχτα.
Και γλιστρά και παραπατά κάτω στην άκρη του λόφου
[πουτουπ που πουτουπ που πουφ πουφ πουφ]
και στο τελευταίο παραπάτημα, στην τελευταία άκρη
του γκρεμού [πουφ] κρατιέται σφιχτά.
Κρεμιέται, αιωρείται, κρατώντας μόνο
στη ρίζα, μάλλον, κάποιου δέντρου.
Και από κάτω είναι μεγάλος γκρεμός.
Και κρέμεται εκεί μόνος του. [γελά]
Είναι εκεί για λίγη ώρα και φωνάζει:
"Βοήθεια! Βοήθεια!
Είναι κανείς εκεί; Βοήθεια!"
Τα λεπτά περνούν και το χέρι του πονεί.
"Βοήθεια!" Δεν είχε αρκετή δύναμη να
τραβήξει το εαυτό του πάνω.
"Είναι κανείς εκεί;" [γέλιο]
Τότε, επιτέλους, μια φωνή ακούγεται:
"Ναι." [με ειδικό εφέ της ηχώ] "Ααα" λέει αυτός.
[ο Μούτζι κοιτάζει προς τον Ναταράζ και γελά]
Λέει: "Βοήθεια! Ποιος είναι εκεί;"
Τότε, η φωνή λέει: "Ο Θεός"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
[γέλιο] [ο Μούτζι ξανακοιτάζει τον Ναταράζ και λέει]
Κάνει ειδικά…
[όλοι γελάνε δυνατά]
Κάνει ειδικά εφέ.
[όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια]
Έτσι…
[όλοι γελάνε δυνατά]
ο Ναταράζ…
[γέλιο]
Έτσι, η φωνή λέει: "Ο Θεός".
Αυτός λέει: "Ο Θεός; Ο Θεός;"
Ακόμα αιωρείται.
Λέει: "Θεέ, βοήθα με. Σε ευχαριστώ που ήρθες.
Τι πρέπει να κάνω για να ανεβώ πάνω;"
Επομένως, η φωνή λέει: "Αφέσου"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
[όλοι γελάνε δυνατά καθώς ο Μούτζι
δείχνει τον Ναταράζ]
[όλοι σκάνε στα γέλια]
Τότε, τότε…
[γελώντας]
Τότε, λέει: "Να αφεθώ; Όχι, όχι, όχι, να αφεθώ;
Αν αφεθώ, θα πεθάνω.
Είμαι νεκρός! Σε παρακαλώ, Κύριε,
Θεέ, βοήθα με, τι πρέπει να κάνω;
Η φωνή λέει: [ο Μούτζι γελώντας κοιτά τον Ναταράζ
και όλοι γελούν]
"Αφ…"
[δυνατό γέλιο]
Η φωνή λέει: "Αφέσου"
[με ειδικό εφέ της ηχώ] [δυνατό γέλιο]
Εκείνος λέει: "Να αφήσω; Θεέ…
Βοήθα με, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ.
Τι πρέπει να κάνω; Βοήθα με."
"Αφέσου"
[με ειδικό εφέ της ηχώ] [γέλιο]
Κι ακόμα, κρέμεται, αναστενάζει.
Τα λεπτά περνούν. Και πάλι, το χέρι του καίει τώρα,
τα δάκτυλα του χάνουν τη δύναμή τους.
Λέει: "Χαλόου;! [γέλιο]
Βοήθεια! Χαλόου! Χαλόοοου;
Είναι κανείς εκεί;"
[γέλιο]
Δεν ακούγεται καμιά φωνή.
"Χαλόου! Βοήθεια! Είναι κανείς εκεί;"
Τότε, η φωνή ακούγεται ξανά.
"Ναι"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
"Ποιος είναι;"
"Ο Θεός"
[με ειδικό εφέ της ηχώ]
"Ωωωω…" αναστενάζει,
"Είναι κανένας άλλος εκεί πάνω;"
[όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια]
Και εγώ…
Εντάξει, αρκετά με την ηχώ. [γέλιο]
Επομένως, μου αρέσει αυτό επειδή κατά κάποιον τρόπο
είναι η βαθιά αλήθεια για το πώς είμαστε.
Υπάρχει μια προσευχή πολύ πολύ διάσημη. Λέει:
"Ας γίνει το θέλημα Σου" τελειώνει έτσι:
"Ας γίνει το θέλημα Σου".
Αλλά κρυφά σκεφτόμαστε:
"Ας γίνει το δικό μου θέλημα". [γέλιο]
Βλέπεις;
Έτσι, κάποιες φορές δεν είναι η επιλογή που θέλουμε.
Κάποιες φορές δεν είναι ότι θέλουμε και
αν ήμασταν ελεύθεροι από την επιθυμία,
αν είστε ελεύθεροι από την επιθυμία που
οδηγεί στον προσχεδιασμό,
στην λαχτάρα,
στη δυσαρέσκεια, στο παράπονο,
ελεύθεροι από αυτά, είμαστε ελεύθεροι.
Το να είσαι ελεύθερος από την επιθυμία
σημαίνει να είσαι ελεύθερος.
Έχω ακόμα μια επιθυμία.
Η ζωή δεν προχωρά βάσει των προσχεδιασμών μου,
γι' αυτό υποφέρω, γι' αυτό η ζωή είναι απάνθρωπη,
η ζωή είναι δύσκολη.
Επομένως, δεν έχουμε μάθει.
Ακόμα και μετά από χιλιάδες
και χιλιάδες
και χιλιάδες χρόνια
έχουμε αναπτύξει εκλεπτυσμένα, τις ικανότητες μας να
δημιουργούμε και να εφεύρουμε να μην γνωρίζουν όρια.
Αλλά στην απλοϊκότητα της ύπαρξης εξακολουθεί…
οι παλιές τάσεις ακόμα διασκεδάζουν εκεί.
Γι' αυτό, αυτή είναι μια αστεία ιστορία αλλά
πιστεύω μια πολύ αληθοφανής. [γελώντας]
"Είναι κανείς εκεί πάνω; Εκτός από τον Θεό;"
[γελώντας]
Εντάξει. Θέλει να πει κάτι κάποιος?