WEBVTT 00:00:11.180 --> 00:00:14.420 (บาหลี อินโดนีเซีย) 00:00:15.680 --> 00:00:21.420 พระอาทิตย์ตกเวลาเดียวกันทั้งปีที่บาหลี 00:00:22.780 --> 00:00:25.660 ให้ความรู้สึกว่าเวลาไม่ได้เปลี่ยนแปลง 00:00:25.660 --> 00:00:28.700 มันเป็นแค่หน้าร้อนที่ยาวนาน 00:00:32.880 --> 00:00:35.820 มันมีความรู้สึกสงบสุข 00:00:35.820 --> 00:00:38.480 และไม่รู้สึกถึงความเร่งรีบ 00:00:39.740 --> 00:00:43.980 เป็นกิจวัตรที่สอดคล้อง 00:00:43.980 --> 00:00:45.480 กับจังหวะของโลกหมุนรอบตัวคุณ (เสียงเป็ดร้อง) 00:00:52.100 --> 00:00:55.500 วาดภาพชีวิตในบาหลี 00:00:59.100 --> 00:01:01.980 นิวยอร์คคือเมืองที่ฉันจากมาและเป็นเมืองที่ฉันเติบโตมา 00:01:01.980 --> 00:01:04.960 และจะเป็นที่ๆฉันจะกลับไปเสมอ 00:01:05.340 --> 00:01:08.920 แต่ฉันก็รู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุด 00:01:10.620 --> 00:01:11.920 ที่จะทำให้ได้งานที่ดี 00:01:12.780 --> 00:01:13.940 คือเวลาและเนื้อที่ 00:01:13.940 --> 00:01:15.560 บาหลี 00:01:15.560 --> 00:01:17.760 เป็นที่ที่ฉันจะได้มันมามากที่สุด 00:01:22.940 --> 00:01:25.840 ฉันตื่นประมาณหกโมงครึ่ง 00:01:25.840 --> 00:01:28.140 เพราะว่าแสงพระอาทิตย์ขึ้นจ้ามาก 00:01:29.520 --> 00:01:33.640 เวลาแปดโมงครึ่ง ฉันจะเริ่มเตรียมของในสตูดิโอ 00:01:34.900 --> 00:01:39.240 แมวจะถูกปล่อยไปข้างนอก เพื่อที่มันจะไม่วิ่งทับภาพวาด 00:01:47.720 --> 00:01:51.700 โนฟี่และวีวี่จะมาถึงตอนเก้าโมง 00:01:53.960 --> 00:01:56.980 วาดจากตรงนี้ไปถึงตรงนี้ใช่ไหม? 00:01:56.980 --> 00:01:57.800 ใช่ 00:02:04.880 --> 00:02:10.320 สิบโมงครึ่ง เนียวม่า เอาของไปเซ่นไหว้ที่ศาล 00:02:30.560 --> 00:02:36.580 มันเป็นพิธีทางศาสนาที่ไม่เคยหยุด 00:02:41.720 --> 00:02:44.940 ทุกคนดูเเลพลังงานของเกาะนี้ 00:02:44.960 --> 00:02:47.180 ทุกคนให้อาหารมัน 00:02:52.060 --> 00:02:56.960 ที่บาหลีมีวัดที่สร้างขึ้นรอบๆ น้ำพุธรรมชาติ 00:02:57.400 --> 00:03:00.440 คุณสัมผัสน้ำและมีความรู้สึก 00:03:00.440 --> 00:03:03.099 ถึงความเคารพอย่างลึกซึ้ง 00:03:03.100 --> 00:03:06.100 สำหรับที่นี่และสสารนี้ 00:03:08.180 --> 00:03:12.780 เมื่อคุณได้เข้าไปข้างใน มันมีอำนาจมาก 00:03:13.340 --> 00:03:16.160 ความรู้สึกของการดำดิ่งลงไปและเข้าไปข้างใน 00:03:18.740 --> 00:03:22.980 วันต่อมาฉันรู้สึกว่าได้ ปลดปล่อยบางอย่างออกไปเสมอ 00:03:22.980 --> 00:03:27.640 ว่าได้ปล่อยวางสิ่งที่เคยแบกไว้ 00:03:28.500 --> 00:03:33.140 ฉันอยากจะวาดอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับประสบการณ์นี้ 00:03:34.020 --> 00:03:38.340 เพื่อที่จะพยายามสร้างความทรงจำที่มองเห็นได้ 00:03:45.820 --> 00:03:49.540 การวาดภาพไม่ใช่อะไรที่อยู่ได้นานในเมืองร้อน 00:03:50.140 --> 00:03:52.600 กระดาษไม่ทนทาน 00:03:53.280 --> 00:03:55.420 และอากาศก็ชื้นมาก 00:03:55.420 --> 00:03:58.780 ดีงนั้นกระดาษหลายแผ่นจะผิดรูปในไม่กี่วัน 00:03:59.240 --> 00:04:03.140 ฉันสามารถหาตู้กระจกแบบง่ายๆ 00:04:03.140 --> 00:04:06.260 เพื่อที่จะใส่เครื่องลดความชื้นเข้าไปได้ 00:04:06.680 --> 00:04:10.520 ภาพที่ไม่ได้ถูกใช้งานจะถูกเก็บไว้ในนี้ 00:04:18.360 --> 00:04:22.120 ปเนสตานันเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ถูกสร้างโดย 00:04:22.120 --> 00:04:25.020 ชุมชนศิลปินพื้นบ้านของบาหลี 00:04:25.880 --> 00:04:27.760 ชาวต่างชาติเริ่มย้ายเข้ามา 00:04:27.760 --> 00:04:31.159 และเริ่มมีการพัฒนามาถึงท้องนา 00:04:32.100 --> 00:04:34.320 มันเป็นการรุกรานที่เกิดขึ้น 00:04:34.320 --> 00:04:37.340 จากการที่พวกเรานักท่องเที่ยวมาอยู่ที่นี่ 00:04:37.920 --> 00:04:41.580 ในระยะเวลาแค่สามปีที่ฉันมาอยู่ที่นี่ ฉันเห็นการเปลี่ยนแปลงมากมาย 00:04:42.840 --> 00:04:47.080 แต่ชีวิตยังดำเนินต่อไป 00:04:47.480 --> 00:04:49.260 โดยไม่ได้ถูกรบกวนจากสิ่งนี้ 00:04:52.120 --> 00:04:56.020 ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่และไม่มีเพื่อนเลยสักคน 00:05:04.000 --> 00:05:07.500 สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือความรักของฉันได้จบลง 00:05:07.500 --> 00:05:12.760 และฉันไม่แน่ใจว่าจะทำงานได้อย่างไรหากไม่มีคนรัก 00:05:14.580 --> 00:05:20.039 เพราะฉันรู้สึกเสมอว่า ความรักนำความเบิกบานเข้ามา 00:05:20.039 --> 00:05:23.899 และนั่นคือแรงบันดาลใจในการวาดภาพของฉัน 00:05:23.899 --> 00:05:25.720 ตลอดเวลาที่ผ่านมา 00:05:25.720 --> 00:05:28.500 อย่างน้อยก็งานที่ฉันคิดว่าดีที่สุด 00:05:29.480 --> 00:05:30.600 และฉันคิดว่า 00:05:32.280 --> 00:05:34.560 "ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวาดภาพได้ไหม ถ้าฉันเสียใจ" 00:05:34.560 --> 00:05:36.300 "ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวาดภาพๆได้ไหมถ้าฉันหดหู่" 00:05:36.300 --> 00:05:39.820 "ฉันไม่รู้ว่าฉันจะวาดภาพได้ไหมถ้าฉันกลัว" 00:05:40.540 --> 00:05:45.000 จริงๆมันดีมากที่ฉันมีการวาดภาพ 00:05:45.000 --> 00:05:49.020 เพราะว่ามันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน ที่ยังเหมือนเดิม 00:05:50.520 --> 00:05:53.060 ฉันที่อยู่ในสตูดิโอกับกระดาษวาดภาพ 00:05:53.060 --> 00:05:56.060 จะอยู่ตรงนั้นไม่ว่าฉันจะมีความรักหรือไม่ 00:05:56.340 --> 00:05:58.900 มันไม่ง่ายเหมือนกับเวลาคุณมีความรัก 00:05:58.900 --> 00:06:00.400 แต่มันทำได้ 00:06:00.400 --> 00:06:03.740 และมันดีที่มีงานที่ทำให้คุณอยู่ได้ 00:06:05.580 --> 00:06:08.200 (หอศิลป์,โซโห,แมนแฮตตัน) 00:06:27.660 --> 00:06:31.300 เมื่อฉันมีโอกาสได้แสดงผลงานที่หอศิลป์ 00:06:31.740 --> 00:06:36.720 ฉันจินตนาการถึงพลังงานในรูปแบบที่จับต้องได้ 00:06:38.420 --> 00:06:40.640 ฉันวาดการเติบโดของตัวอ่อน 00:06:41.060 --> 00:06:44.760 ฉันศึกษาแผนภาพวิทยาศาสตร์ เกี่ยวกับการแบ่งเซลล์ 00:06:47.620 --> 00:06:49.980 และก็วาดตามรูปแบบนั้นเกี่ยวกับ การดำเนินชีวิต 00:06:50.720 --> 00:06:53.380 จบที่การแตกสลายของร่างกาย 00:06:54.340 --> 00:06:56.300 กลับสู่การไร้รูปแบบ 00:07:10.080 --> 00:07:14.280 ฉันรู้ว่าฉันอยากจะวาดภาพใหญ่หนึ่งรูป ในห้องรูปไข่ 00:07:14.280 --> 00:07:17.140 ให้แสดงในอากาศที่คุณเคยอยู่ 00:07:17.700 --> 00:07:20.800 อากาศที่เปราะบางแต่ยังเกาะอยู่ด้วยกัน 00:07:21.720 --> 00:07:28.180 ผลงานที่ไม่ได้ถูกใส่กรอบ เป็นการแสดงลักษณะชัดเจนของความอ่อนแอ 00:07:28.180 --> 00:07:31.660 นั่นคือความรู้สึกแท้จริงของฉัน ในปีที่อยู่ในบาหลี 00:07:31.660 --> 00:07:32.940 อ่อนแอมากๆ 00:07:43.640 --> 00:07:46.840 แอรอนแต่งเพลงสำหรับพื้นที่่ที่จัดแสดงงาน 00:07:48.900 --> 00:07:52.040 มันเป็นอะไรที่ 00:07:52.040 --> 00:07:54.720 00:07:57.400 --> 00:07:59.779 00:07:59.779 --> 00:08:03.960 00:08:03.960 --> 00:08:07.940 00:08:07.940 --> 00:08:09.160 00:08:10.570 --> 00:08:11.700 00:08:11.710 --> 00:08:13.800 00:08:13.800 --> 00:08:16.380 00:08:17.100 --> 00:08:20.440 00:08:22.800 --> 00:08:24.120 00:08:24.120 --> 00:08:27.180 00:08:28.700 --> 00:08:33.260 00:08:33.260 --> 00:08:35.740 00:08:39.160 --> 00:08:44.500 00:08:44.500 --> 00:08:49.000 00:08:54.860 --> 00:08:59.580 00:08:59.580 --> 00:09:02.760 99:59:59.999 --> 99:59:59.999 99:59:59.999 --> 99:59:59.999