[Gowanus, Brooklyn] Tak wiele z bycia artystą zależy od codziennego życia codziennych interakcjcji, codziennej polityki I bardzo dużo w takiej pracy dotyczy reprezentacji siebie. ["Maryam Hoseini Codzienne Abstracje"] Po raz pierwszy zdałam sobie sprawę ze rysowanie to coś, co naprawdę kocham kiedy miałam trzynaście lat. Miałam taką nauczycielkę w szkole i sposób, w jaki uczyła a także to, że była tak silną istotą będąc kobietą w miejscu takim jak Iran - myślę, że byłam tym bardzo zainteresowana Doskonale pamiętam jaka byłam wtedy „Chcę po prostu chodzić na te lekcje rysunku”. „Chcę tworyć obrazy”. Miałam stosy papierów w domu moich rodziców. Zawsze czuję, że jestem rysowniczką Zaczynam od tego, trochę maluję obraz a potem rysuję na nim. Więc to zawsze jest tam i z powrotem. Poproszono mnie, abym przygotowała pracę na temat znanego poematu „Layla i Majnun”. To jest o zakazanej miłości. Przygotowałam taką serię prac, „Sekrety między nią a jej cieniem” Bardziej interesowała mnie postać kobieca, bo najwyraźniej nikt nie zwracał na nią uwagi bo chodziło o to jak Majnun stracił rozum. Byłam bardzo ciekawa Laylah jak ta bardzo wrażliwa kobieta której zakazano mówienia a nawet pragnienia czego naprawdę chciała. Myślę, że dużo mojej pracy to mieszanka humoru i strachu. Są chwile, w których naprawdę się śmiejesz nawet jeśli boisz się wielu rzeczy W moich wcześniejszych obrazach przestrzeń, w której znajdują się figury jest bardziej czytelna. Przez ostatine killa lat naprawdę wykorzystałam tę czytelność. Postanowiłam przedstawiać ciała bez głowy, z powodu polityki wokół tożsamości. Takie popękane przestrzenie i fragmentaryczne ciała są w jakiś sposób odzwierciedleniem mojego osobistego doświadczenia i życia imigrantki i osoby, która nawet nie może pojechać do swojego kraju, i móc wrócić do pracy i życia tutaj, w Ameryce. Myślę, że te ciała są pełne niepokoju Ale też z drugiej strony są bardzo silne. Daję im moc. Ciągle myślę o interakcji ciała wewnątrz obrazu i związku ciała z fizyczną przestrzenią wokół. Interesuje mnie przestrzeń pomiędzy malarstwem a rysunkiem, publiczna i prywatna. Ta przestrzeń pomiędzy daje pewien rodzaj otwartości aby ciała mogły się płynnie poruszać, do interpretacji widzów. Obecność ludzi tam prawie uzupełnia czy też buduje to przedstawienie.