1 00:00:14,500 --> 00:00:18,260 [Gowanus, Μπρούκλιν] 2 00:00:19,180 --> 00:00:23,520 Μεγάλο μέρος του να είσαι καλλιτέχνης εξαρτάται από την καθημερινότητα, 3 00:00:23,540 --> 00:00:25,820 καθημερινές επαφές, πολιτικές της καθημερινότητας. 4 00:00:28,200 --> 00:00:32,960 Και μεγάλο μέρος της δουλειάς έχει να κάνει με την αυτοπαρουσίαση. 5 00:00:41,100 --> 00:00:46,020 [Μαριάμ Χουσείνι- Καθημερινή Αφηρημένη Τέχνη] 6 00:00:55,500 --> 00:01:00,960 Όταν ήμουν δεκατριών χρονών, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά 7 00:01:00,960 --> 00:01:03,230 ότι λατρεύω να ζωφραφίζω. 8 00:01:03,230 --> 00:01:06,100 Είχα μία δασκάλα στο σχολείο 9 00:01:06,100 --> 00:01:09,110 και ο τρόπος που δίδασκε-- 10 00:01:09,110 --> 00:01:11,640 και επίσης είναι τόσο δυνατός άνθρωπος 11 00:01:11,640 --> 00:01:15,390 ως γυναίκα σε έναν τόπο σαν το Ιράν 12 00:01:15,390 --> 00:01:18,980 που νομίζω ότι μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτό. 13 00:01:21,409 --> 00:01:25,560 Θυμάμαι ξεκάθαρα την φορά που ήμουν σε φάση: 14 00:01:25,570 --> 00:01:28,890 "Θέλω μόνο να πάω στα μαθήματα ζωγραφικής της." 15 00:01:28,890 --> 00:01:30,780 "Θέλω να συνεχίσω να παράγω έργο." 16 00:01:30,780 --> 00:01:37,000 Και γινόταν χαμός από τις στοίβες με τα χαρτιά στο σπίτι των γονιών μου. 17 00:01:42,850 --> 00:01:45,020 Πάντα το νιώθω ότι είμαι ζωγράφος. 18 00:01:45,020 --> 00:01:47,130 Το ξεκινάω, κάνω μία ζωγραφιά, 19 00:01:47,130 --> 00:01:48,781 και μετά κάνω άλλη μία από πάνω της. 20 00:01:48,781 --> 00:01:50,920 Και έτσι πάντα ταλαντέυομαι. 21 00:02:00,060 --> 00:02:05,720 Λοιπόν μου ζητήθηκε να ζωγραφίσω κάτι για ένα διάσημο ποίημα, 22 00:02:05,720 --> 00:02:07,740 "Λεϊλά και Μεζνούν" 23 00:02:08,320 --> 00:02:10,480 Έχει θέμα την απαγόρευμένη αγάπη. 24 00:02:11,080 --> 00:02:14,040 Ξεκίνησα μία σειρά πινάκων, 25 00:02:14,040 --> 00:02:16,880 λέγεται "Μυστικά μεταξύ Αυτής και Της Σκιάς Της" 26 00:02:18,260 --> 00:02:22,820 Ενδιαφερόμουν κυρίως για την γυναίκα του ποιήματος, 27 00:02:22,820 --> 00:02:26,276 επειδή απ'ότι φαίνεται κανείς δεν της έδινε σημασία, 28 00:02:26,276 --> 00:02:30,720 επειδή το ποίημα ασχολούταν με το πώς ο Μεζνούν έχασε τα λογικά του. 29 00:02:32,630 --> 00:02:41,070 Είχα τόση περιέργεια για την Λεϊλά, για αυτή την πολύ ευάλωτη γυναίκα 30 00:02:41,070 --> 00:02:44,190 που της απαγορεύθηκε να μιλάει 31 00:02:44,190 --> 00:02:45,729 ακόμα και να ποθεί 32 00:02:45,729 --> 00:02:47,969 αυτό που ήθελε πραγματικά. 33 00:03:07,329 --> 00:03:11,567 Νομίζω μεγάλο μέρος της δουλειάς είναι ένα μείγμα χιούμορ και φόβου. 34 00:03:11,567 --> 00:03:14,280 Υπάρχουν στιγμές που γελάς εγκάρδια 35 00:03:14,280 --> 00:03:16,600 ακόμα και αν φοβάσαι πολλά πράγματα. 36 00:03:19,550 --> 00:03:21,880 Σε προηγούμενους μου πίνακες, 37 00:03:21,880 --> 00:03:26,845 ο χώρος στον οποίο βρίσκονται οι μορφές είναι πιο ευδιάκριτος. 38 00:03:27,857 --> 00:03:30,410 Τα τελευταία χρόνια, 39 00:03:30,410 --> 00:03:33,560 έχω χρησιμοποιήσει πολύ αυτή την διακριτότητα. 40 00:03:33,560 --> 00:03:37,850 Επέλεξα να παρουσιάσω τα σώματα χωρίς κεφάλι, 41 00:03:37,850 --> 00:03:41,090 λόγω της πολιτικής γύρω από θέματα ταυτότητας. 42 00:04:04,910 --> 00:04:05,480 Αυτοί οι σπασμένοι χώροι, 43 00:04:05,480 --> 00:04:05,730 και αυτά τα σπασμένα σώματα 44 00:04:05,730 --> 00:04:06,750 αντανακλούν τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες και τη δική μου ζωή 45 00:04:06,750 --> 00:04:07,020 ως μετανάστρια 46 00:04:07,310 --> 00:04:07,560 και ως ένας άνθρωπος που δεν έχει καν την δυνατότητα να ταξεδέψει στην χώρα της 47 00:04:07,560 --> 00:04:07,810 και να γυρίσω πίσω στην δουλειά και την ζωή μου εδώ στην Αμερική. 48 00:04:07,810 --> 00:04:08,060 Δηλαδή, αυτά τα σώματα έχουν άγχος. 49 00:04:08,060 --> 00:04:08,330 Αλλά από την άλλη, είναι πολύ δυνατά. 50 00:04:08,330 --> 00:04:08,580 Τους δίνω δύναμη. 51 00:04:08,580 --> 00:04:14,329 Συνέχεια σκέφτομαι τις αλληλεπιδράσεις των σωμάτων εντός του πίνακα 52 00:04:14,329 --> 00:04:15,329 και την σχέση του σώματος με τον χώρο γύρω του. 53 00:04:15,329 --> 00:04:20,670 Με ενδιαφέρει το διάστημα που χωρίζει την ζωγραφιά από τον πίνακα 54 00:04:20,670 --> 00:04:24,740 το δημόσιο και το ιδιωτικό. 55 00:04:25,400 --> 00:04:27,699 αυτό το ενδιάμεσο διάστημα προσφέρει κάποια ανοικτότητα 56 00:04:27,700 --> 00:04:31,820 για τα σώματα να ρέουν, 57 00:04:31,820 --> 00:04:33,540 και στην ερμηνεία του θεατή. 58 00:04:38,920 --> 00:04:43,930 Η παρουσία ανθρώπων σε αυτό, 59 00:04:43,930 --> 00:04:48,120 σχεδόν το ολοκληρώνει-- 60 00:04:49,250 --> 00:04:54,860 ή κτίζει-- 61 00:04:54,870 --> 00:04:56,620 αυτή την παράσταση.