WEBVTT

00:00:01.362 --> 00:00:04.346
มีความตึงเครียดจากภายในในด้านการออกแบบ

00:00:04.346 --> 00:00:09.557
ในด้านหนึ่ง คุณก็อยากได้เสียงตอบรับ
จากคนอื่นโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

00:00:09.557 --> 00:00:15.620
แต่ในอีกด้านหนึ่ง...

00:00:15.620 --> 00:00:19.371
คุณได้เรียนรู้วิธีประดิษฐ์ต้นแบบอย่างรวดเร็วโดย
การใช้เอกสาร

00:00:19.371 --> 00:00:23.856
วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่องวิธี
ทดสอบต้นแบบกับผู้ใช้อย่างรวดเร็ว

00:00:24.856 --> 00:00:26.667
คุณลองนึกดูว่า

00:00:26.667 --> 00:00:31.747
จะเป็นไปได้ไหมที่เราจะสร้างแอปพลิเคชั่น
ที่ตอบสนองกับผู้ใช้ได้ โดยที่ไม่ต้องเขียนโค้ดเยอะ

00:00:31.747 --> 00:00:35.943
แล้วได้เสียงตอบรับเกี่ยวกับแอปพลิเคชั่นนั้น
อย่างรวดเร็ว

00:00:35.943 --> 00:00:40.757
ผมคิดว่าสิ่งนี้เป็นฝันที่ทรงพลัง เหมือนกับ
สิ่งที่โดโรธีเรียนรู้ในหนังเรื่อง "พ่อมดแห่งออซ"

00:00:40.757 --> 00:00:45.704
ความฝันสามารถมีพลังอำนาจ และในบางครั้ง
พวกมันยังสามารถกลายเป็นความจริง

00:00:45.704 --> 00:00:49.269
มีสิ่งอื่นที่โดโรธีได้เรียนรู้
และเราจะนำมันมาใช้ในเล็กเชอร์นี้

00:00:49.269 --> 00:00:51.464
ถ้าคุณเคยดูหนังเรื่อง "พ่อมดแห่งออซ"
คุณจะรู้ว่า

00:00:51.464 --> 00:00:54.700
เมื่อโดโรธีและเพื่อนๆ ของเธอเดินทางมาถึง
เมืองมรกต

00:00:54.700 --> 00:00:58.741
พวกเขาเห็นพ่อมดยักษ์ที่น่ากลัวมากๆ
ทำให้พวกเขาอกสั่นขวัญหาย

00:00:59.633 --> 00:01:03.492
แต่ในที่สุดแล้ว พวกเขาก็เรียนรู้ว่าพ่อมดเป็นแค่
ผู้ชายตัวเล็กที่อยู่หลังม่าน

00:01:04.077 --> 00:01:08.440
และการที่ผู้ชายตัวเล็กที่อยู่หลังม่านคนนั้น
สามารถแสดงตัวได้อย่างเหมือนจริงและตระการตา

00:01:08.440 --> 00:01:13.356
ถึงขนาดที่ ผู้มาเยือนเมืองมรกตรู้สึกว่า
ทุกอย่างดูจริง และรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่ง

00:01:13.356 --> 00:01:17.527
นั่นคือสิ่งที่เราจะสร้างขึ้นมาด้วย
เทคนิคประดิษฐ์ต้นแบบในวีดีโอนี้

00:01:18.819 --> 00:01:20.579
ความคิดของการประดิษฐ์ต้นแบบตาม "พ่อมดแห่งออซ" ก็คือ

00:01:20.579 --> 00:01:24.373
การจำลองพฤติกรรมตอบสนองกับเครื่อง
และการทำงานของเครื่อง

00:01:24.373 --> 00:01:28.909
โดยการให้คนควบคุม จับการดึงคันโยก
ข้างหลังฉาก

00:01:29.571 --> 00:01:32.596
ถ้าคุณอยากจะรู้ว่าสิ่งนี้จะเหมือนจริงได้ขนาดไหน

00:01:32.596 --> 00:01:36.381
ให้ไปดูเพื่อนของเราจากเรื่อง "ไซน์เฟลด์" กับแอปพลิเคชั่น
ที่ชื่อว่า "มูฟวี่โฟน"

00:01:36.396 --> 00:01:39.978
เป็นแอปที่จะหาว่ามีหนังฉายที่ไหนและเมื่อไหร่บ้าง

00:01:40.747 --> 00:01:44.537
สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู่มูฟวี่โฟน

00:01:44.537 --> 00:01:48.655
ถ้าคุณรู้ชื่อหนังที่คุณอยากดู กด 1

00:01:48.655 --> 00:01:50.487
เร็วสิๆ

00:01:50.487 --> 00:01:56.156
กรุณากดตัวอักษรสามตัวแรกของชื่อหนัง โดยใช้แป้นหมายเลข

00:01:56.156 --> 00:01:58.179
[เสียงกดโทรศัพท์]

00:01:58.179 --> 00:02:05.796
คุณเลือก "เอเจ่นต์ซีโร่" ถ้าชื่อถูกต้อง กด 1

00:02:05.796 --> 00:02:07.753
อะไรนะ

00:02:07.753 --> 00:02:09.843
เอ่อ

00:02:09.843 --> 00:02:13.468
จอร์จคิดว่าเขากำลังโทรไปหาแอปพลิเคชั่นอัตโนมัติ
ที่ชื่อว่ามูฟวี่โฟน

00:02:13.468 --> 00:02:17.310
แต่ที่จริงแล้ว เป็นเครเมอร์เองที่เล่นเป็นพ่อมดอยู่หลังม่าน

00:02:17.310 --> 00:02:20.070
แล้วมีพฤติกรรมเหมือนกับว่าเขาเป็นคอมพิวเตอร์

00:02:20.070 --> 00:02:23.876
พูดตามตรง เขาทำไม่เก่งเลย และผมคิดว่า
พวกคุณทุกคนก็คงทำได้ดีกว่าเขา

00:02:24.630 --> 00:02:28.049
เทคนิคพ่อมดแห่งออซเริ่มด้วยการใช้
โปรแกรมติดต่อผู้ใช้ ผ่านเสียงพูด

00:02:28.049 --> 00:02:34.353
นิยามของคำว่า "พ่อมดแห่งออซ" ถูกนิยามขึ้นโดยเจฟ เคลลี่
ในปริญญานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของเขา ประมาณปี 1980

00:02:34.353 --> 00:02:36.447
และที่ทำงานของเจฟที่ ม. จอห์น ฮอปกินส์

00:02:36.447 --> 00:02:40.101
ก็มีความคล้ายคลึงกับพ่อมดแห่งออซ
มากเกินกว่าที่คุณจะนึกได้

00:02:40.101 --> 00:02:45.778
นอกจากจะมีกระจกทางเดียวสองสามบานแล้วก็
ของเทือกนั้นแล้ว ยังมีม่านจริงๆ

00:02:45.778 --> 00:02:50.871
ที่กั้นพ่อมดเจฟฟ์ ออกจากผู้ร่วมโครงการที่กำลังใช้
ส่วนติดต่อผู้ใช้ผ่านคำพูดอยู่

00:02:50.871 --> 00:02:55.178
และต้นแบบพ่อมดแห่งออซเหล่านี้มีความสำคัญมาก
ในการเข้าใจว่า

00:02:55.178 --> 00:03:01.365
ส่วนติดต่อผู้ใช้ผ่านคำพูดที่มีประสิทธิภาพนั้นจะเป็นอย่างไร
เพราะในขณะนั้น อัลกอริธึมจดจำยังไม่ดีมาก

00:03:01.365 --> 00:03:03.253
แต่พวกเรารู้ว่ามันจะต้องดีขึ้น

00:03:03.253 --> 00:03:05.739
และเจฟฟ์ได้ถามคำถามที่สำคัญมากข้อหนึ่งคือ

00:03:05.739 --> 00:03:10.763
ถ้าเราสามารถทำให้การจดจำพัฒนาขึ้นจนอยู่ในระดับ
ที่ถือว่ามีประสิทธิภาพ การตอบสนองกับผู้ใช้จะเป็นยังไง

00:03:10.763 --> 00:03:13.612
และยุทธศาสตร์อะไรที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด

00:03:13.627 --> 00:03:17.086
พ่อมดแห่งออซทำให้เจฟฟ์สามารถเดินทางข้ามเวลา

00:03:17.086 --> 00:03:20.625
ไปยังอนาคตที่เทคโนโลยีจดจำเสียงพูด
ทำงานได้ดียิ่งขึ้น

00:03:20.625 --> 00:03:24.329
เพื่อพยายามเข้าใจว่าประสบการณ์ของผู้ใช้
ในแง่นั้นจะเป็นอย่างไร

00:03:25.862 --> 00:03:29.380
โดยทั่วไปแล้ว ต้นแบบพ่อมดแห่งออซประกอบด้วย
ชิ้นส่วนสองชิ้น

00:03:29.380 --> 00:03:33.362
ส่วนที่หนึ่ง คุณมีส่วนติดต่อผู้ใช้บางอย่าง
ที่คุณส่งมอบให้กับผู้ใช้

00:03:33.362 --> 00:03:41.790
ซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนกับส่วนติดต่อผู้ใช้
แม้ว่ามันจะเป็นแค่แบบร่าง หรือคำพูดที่ถูกกำหนดขึ้นเอง

00:03:41.790 --> 00:03:47.036
และในขณะเดียวกัน ก็ไม่มีโค้ด หรือมีโค้ดน้อยมาก
ที่ทำงานเบื้องหลัง

00:03:47.036 --> 00:03:53.856
โค้ดและการตอบสนองที่ถูกสร้างขึ้น
เป็นภาพลวงตาที่มาจากมนุษย์

00:03:53.856 --> 00:03:57.561
บางครั้งก็มีส่วนติดต่อผู้ใช้อย่างที่พ่อมดมี

00:03:57.561 --> 00:04:00.656
ที่เอามารวมกันเพื่อพัฒนาชีวิตให้ดีขึ้นได้

00:04:00.656 --> 00:04:05.480
และในความเป็นจริงแล้ว ในปี 2000 ผมกับเพื่อนร่วมงาน
ที่ ม. เบิร์กลีย์ สร้างระบบที่ชื่อว่า สเวด

00:04:05.480 --> 00:04:09.330
ที่ช่วยทำให้การทดสอบพ่อมดแห่งออซและ
ส่วนติดต่อผู้ใช้ผ่านคำพูดเป็นไปโดยอัตโนมัติ

00:04:09.330 --> 00:04:15.513
ต้นแบบพ่อมดแห่งออซมีเหตุผลเมื่อมันเร็วกว่า ถูกกว่า
และง่ายกว่า ที่จะสร้างของจริง

00:04:15.513 --> 00:04:20.465
และนี่ยิ่งเป็นความจริง เมื่อคุณมีส่วนติดต่อ
ที่อิงจากการจดจำ

00:04:20.465 --> 00:04:23.767
หรือการทำระบบที่ออกแบบมาให้ผู้ใช้แต่ละคนโดยเฉพาะ

00:04:24.490 --> 00:04:28.874
ข้อแลกเปลี่ยนระหว่างราคาถูกกว่า ใช้เวลาน้อยกว่า
หรือง่ายกว่า ขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณ

00:04:28.874 --> 00:04:33.293
จะมีบางอย่างที่คุณรู้ว่าจะทำยังไง
ได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย และจากนั้นคุณก็สามารถ
นำมันมาใช้ได้เลย

00:04:33.293 --> 00:04:37.601
และยังมีสิ่งอื่นที่อาจจะยากกว่า
หรือกินเวลามากกว่าสำหรับคุณ

00:04:37.601 --> 00:04:40.044
สิ่งเหล่านั้นทำให้คุณเลือกวิธีพ่อมดแห่งออซ

00:04:40.644 --> 00:04:46.192
ต้นแบบพ่อมดแห่งออซ เหมือนกับต้นแบบอื่นๆ
มีทั้งแบบแม่นยำสูง หรือแม่นยำต่ำ

00:04:46.192 --> 00:04:48.729
และยังมีการแลกข้ดดีข้อเสียที่สำคัญอื่นๆ อีก

00:04:48.729 --> 00:04:53.081
ยิ่งต้นแบบมีความแม่นยำสูง ความรู้สึกก็ยิ่ง
เหมือนจริงกับผู้ใช้

00:04:53.081 --> 00:04:58.982
ความเป็นจริง บางครั้งคุณสามารถสร้างส่วนติดต่อผู้ใช้
ทีแม้แต่คนก็ไม่รู้ว่ามีพ่อมดคอยจัดการอยู่

00:04:58.982 --> 00:05:04.036
เหมือนกับในเรื่องเล่าอันโด่งดังของหุ่นยนต์เทิร์ก
ที่อาศัยอยู่ในเครื่องเล่นหมากรุก

00:05:04.467 --> 00:05:09.209
อย่างไรก็ตาม การสร้างส่วนติดต่อผู้ใช้แบบแม่นยำสูง
จะกินเวลามาก

00:05:09.209 --> 00:05:15.022
และผู้ใช้อาจจะไม่อยากวิจารณ์
ส่วนติดต่อผู้ใช้ ที่มีความแม่นยำสูงมาก

00:05:15.022 --> 00:05:20.600
ดังนั้น ในตอนแรก ผมแนะนำให้ใช้ต้นแบบลวกๆ
ในเอกสาร เป็นวิธีที่ทรงประสิทธิภาพที่สุด

00:05:20.600 --> 00:05:22.520
ในการทดสอบพ่อมดแห่งออซ

00:05:22.520 --> 00:05:25.600
เพราะผู้ใช้จะรู้สึกว่าพวกเขาสามารถให้เสียงตอบรับ
กับคุณยังไงก็ได้

00:05:25.600 --> 00:05:28.272
เพราะเห็นได้ชัดว่า คุณยังไม่ได้ใช้เวลาไปกับมันมากนัก

00:05:28.272 --> 00:05:33.110
และคุณสร้างมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว คุณจึงยังไม่ได้
ให้เวลากับมันมาก

00:05:33.772 --> 00:05:37.213
เมื่อสองสามปีที่ผ่านมา เพื่อนของผม เซป แคมวาร์
ก่อตั้งบริษัทที่ชื่อว่าอาร์ดวาร์คขึ้น

00:05:37.213 --> 00:05:39.926
ซึ่งเป็นบริษัททำโซเชียลเซิร์ชเอนจิน

00:05:39.926 --> 00:05:45.494
เป็นสิ่งที่ช่วยให้คุณใช้โซเชียลเน็ตเวิร์คเพื่อหาคำตอบจากคนอื่นๆ
ได้ดีมาก

00:05:45.971 --> 00:05:50.576
การทำงานของมันคือ ให้คุณถามคำถามผ่าน
ข้อความในทันทีทันใด อย่างเช่นกูเกิลแชท

00:05:50.576 --> 00:05:55.621
แล้วมันจะถูกส่งต่อไปให้เพื่อนของคุณโดยอัตโนมัติ
และส่งไปยังเพื่อนของเพื่อนต่อไปอีก

00:05:55.621 --> 00:05:58.601
ไปยังคนที่มีความเชี่ยวชาญพอที่จะตอบคำถามนั้นได้

00:05:58.601 --> 00:06:04.336
ส่วนที่ยากส่วนหนึ่งเกี่ยวกับการสร้างระบบบริการแบบนี้คือ
คุณจะทำการส่งต่อคำถามอย่างไร

00:06:04.336 --> 00:06:08.017
ในที่สุดคุณก็คิดอัลกอริธึมที่จะทำสิ่งนี้ออก
แต่การจะเริ่มใช้มัน

00:06:08.017 --> 00:06:10.384
ทั้งเพื่อหาว่าจะต้องสร้างอัลกอริธีมไหนดี

00:06:10.384 --> 00:06:15.228
และเพื่อรับฟังประสบการณ์ของผู้ใช้
ก่อนที่จะเริ่มสร้างอย่างจริงๆ จังๆ

00:06:15.228 --> 00:06:17.716
พวกเขามีต้นแบบพ่อมดแห่งออซอยู่อันหนึ่ง

00:06:17.716 --> 00:06:21.476
ดังนั้นวิธีที่ได้ผลคือพนักงานของอาร์ดวาร์ค
จะเอาคำถามมา

00:06:21.476 --> 00:06:25.332
แล้วพวกเขาจะเลือกคนที่จะส่งข่าวไปให้ด้วยตนเอง

00:06:25.332 --> 00:06:29.200
เดมอน ฮอโรวิทซ์ ผู้ร่วมก่อตั้งอาร์ดวาร์ค
ใช้วิธีนี้ในการประชุม

00:06:29.200 --> 00:06:33.923
เขาบอกว่า "ถ้าคนชอบมันในรูปแบบที่ห่วยโคตรๆ อย่างนี้
มันก็คุ้มค่าที่จะสร้าง

00:06:33.923 --> 00:06:38.261
เพราะพวกเขาจะชอบมันยิ่งกว่าเดิม เมื่อพวกเราสร้างมันจริงๆ

00:06:38.277 --> 00:06:43.708
ดังนั้น คุณอยากจะเป็นเหมือนเครเมอร์ หรืออาร์ดวาร์ค
คุณจะสร้างต้นแบบที่มีพ่อมดอยู่เบื้องหลังได้อย่างไร

00:06:43.708 --> 00:06:46.738
นี่คือแบบคร่าวๆ ของสิ่งที่คุณต้องทำ
ในห้าขั้นตอนง่ายๆ

00:06:47.246 --> 00:06:49.582
หนึ่ง คิดว่าสถานการณ์อะไร ที่คุณจะทำการสนับสนุน

00:06:49.582 --> 00:06:54.363
เป็นเรื่องง่ายกว่ามากที่จะสร้างต้นแบบพ่อมดแห่งออซ
โดยที่ต้นแบบมีฟังค์ชั่นการใช้งานจำกัด

00:06:54.840 --> 00:06:56.372
ผมชอบต้นแบบพ่อมดแห่งออซ

00:06:56.372 --> 00:06:59.892
เพราะมันบังคับให้คุณหาว่าควรจะเกิดอะไรชึ้น
ในสถานการณ์ที่พฤติกรรมของมนุษย์เป็นผู้ตอบสนอง

00:07:00.847 --> 00:07:03.717
จากนั้น ก็สร้างโครงร่างของส่วนติดต่อผู้ใช้ขึ้นมา

00:07:03.717 --> 00:07:06.239
สิ่งที่ผู้ใช้กลุ่มสุดท้ายจะได้เห็น

00:07:06.593 --> 00:07:11.266
สาม ถ้าคุณต้องการ คุณสามารถจะสร้าง "ตะขอเกี่ยว"
เพื่อให้พ่อมดใส่คำสั่งเข้าไป ถ้าคุณจะเป็นพ่อมดจากระยะไกล

00:07:11.266 --> 00:07:15.277
หรือถ้าพวกเขาต้องการควบคุมฟังค์ชั่นการใช้งาน
จากหลังม่าน

00:07:16.046 --> 00:07:17.485
สี่ ในส่วนนี้

00:07:17.485 --> 00:07:21.491
คุณจะต้องหาว่าคำสั่งแบบไหน
ที่พ่อมดจะใส่ลงไปได้

00:07:21.491 --> 00:07:26.847
พวกเขาจะเลือกจากเมนูในการตั้งค่า
ตอบสนองโดยที่ไม่ต้องทำอะไร อ่านตัวหนังสืออกมา

00:07:26.847 --> 00:07:31.228
คุณจะสร้างแผนผังการตัดสินใจที่ควบคุมพฤติกรรม
ให้กับพวกเขามั้ย

00:07:31.228 --> 00:07:33.617
หรือคุณจะปล่อยให้เป็นไปอย่างอิสระ

00:07:33.617 --> 00:07:36.917
ถ้าคุณมีต้นแบบเอกสาร บทบาทของพวกเขา
จะค่อนข้างเป็นแบบคิดเองทำเอง

00:07:36.917 --> 00:07:40.886
การเพิ่มวิดเจ็ท และเลื่อนสไลเดอร์
ทำให้ส่วนติดต่อผู้ใช้เคลื่อนต่อไปได้

00:07:41.733 --> 00:07:43.741
เมื่อคุณทำอย่างนี้ เป็นเรื่องสำคัญที่จะจะไว้ว่า

00:07:43.741 --> 00:07:49.577
ท้ายที่สุดแล้ว ฟังค์ชั่นการใช้งานที่คุณควบคุมอยู่ในตอนนี้
จะถูกแทนที่ด้วยคอมพิวเตอร์

00:07:49.577 --> 00:07:53.818
และเมื่อมาถึงตรงนั้น คุณจะต้องสร้าง
ซอฟท์แวร์ที่จะทำให้มันทำงานได้

00:07:53.818 --> 00:07:58.776
และนั่นเป็นสิ่งสำคัญ เพราะมันเป็นเรื่องง่ายที่จะสร้าง
ของเก๊ที่ไม่มีทางเป็นไปได้ขึ้นมา

00:07:59.469 --> 00:08:03.430
และข้อสุดท้าย เหมือนกับต้นแบบใดๆ ที่คุณจะนำไป
ทดสอบกับคน

00:08:03.430 --> 00:08:07.170
ให้ลองทดสอบกับเพื่อน หรือผู้ร่วมงาน
เพื่อให้ชินกับการทำตัวเป็นพ่อมด

00:08:07.170 --> 00:08:10.095
ซึ่งเป็นการตอบสนองในรูปแบบที่แตกต่างจากที่คุณเคยเจอมาก

00:08:10.095 --> 00:08:15.442
นอกจากนี้ ให้หาว่าสถานการณ์อะไรที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด
คำแนะนำอะไรที่คุณคิดว่าต้องบอกคนอื่น

00:08:15.442 --> 00:08:19.823
เอาบั๊กที่แก้ง่ายๆ ออกไปจากส่วนติดต่อผู้ใช้
ก่อนจะนำมันไปทดสอบกับผู้ใช้จริงๆ

00:08:20.300 --> 00:08:25.641
และตอนนี้ คุณจะพร้อมที่จะควบคุมส่วนติดต่อผู้ใช้แล้ว
และขอย้ำอีกทีว่า คุณควรจะลองทดสอบกับเพื่อนก่อน

00:08:27.380 --> 00:08:32.118
เมื่อคุณจัดการเอาส่วนเสียที่เห็นได้ชัดออกไป
และจัดการให้ ส่วนประกอบต่างๆ พร้อมได้แล้ว

00:08:32.118 --> 00:08:35.180
ก็ถึงเวลาที่จะเกณฑ์คนมาทดสอบต้นแบบของคุณ

00:08:35.180 --> 00:08:41.568
คุณสามารถไปยังสถานที่อย่าง สถานีรถไฟ
สนามบิน หัวมุมถนนในเมือง หรือร้านกาแฟ

00:08:41.568 --> 00:08:45.814
เป็นวิธีเข้าหาคนที่อาจจะใช้ระบบของคุณ

00:08:47.230 --> 00:08:50.428
ในต้นแบบพ่อมดแห่งออซ มีสองบทบาทด้วยกัน

00:08:50.428 --> 00:08:53.270
มีคนจัดการ ที่จะคุยกับผู้ใช้

00:08:53.270 --> 00:08:55.871
และก็มีพ่อมด ที่จะทำการควบคุมต้นแบบ

00:08:55.871 --> 00:09:00.091
ถ้าคุณสามารถหาคนได้เป็นทีม ก็เป็นประโยชน์
ทีจะให้คนหนึ่งมีแค่บทบาทเดียว

00:09:00.091 --> 00:09:03.745
ส่วนหนึ่งก็เพราะว่า ในหัวของคุณจะเต็มไปด้วย
สิ่งที่คุณต้องทำ

00:09:03.745 --> 00:09:08.696
และถ้าคุณแยกบทบาทพวกนี้ออกจากกัน คนแต่ละคน
ก็สามารถตั้งสมาธิได้มากขึ้น เพื่อจะได้ทำงานได้ดีขึ้น

00:09:08.696 --> 00:09:13.568
และคุณยังตาสองคู่ดูว่าคนกำลังทำอะไรอยู่
ทำให้คุณเรียนรู้ได้มากขึ้น

00:09:14.584 --> 00:09:18.920
แต่คุณสามารถทำทั้งหมดด้วยตัวเองได้ถ้าคุณต้องทำ
คนๆ เดียว อาจจะรับสองบทบาทก็ได้

00:09:19.597 --> 00:09:22.375
ถ้าคุณพยายามที่จะโน้มน้าวใครบ้างคนให้เชื่อว่า
นี่เป็นระบบจริงๆ

00:09:22.375 --> 00:09:27.031
คุณจะต้องการให้พ่อมดของคุณ ซ่อนตัวอยู่
หรืออยู่ห่างไกลออกไป อย่างเช่นที่อาร์ดวาร์ค

00:09:27.354 --> 00:09:29.492
และคิดว่าคุณอยากได้เสียงตอบรับอย่างไรจากผู้ใช้

00:09:29.492 --> 00:09:33.477
มีบางอย่างที่เราจะเรียนอีกหลายครั้ง
ตลอดคอร์สนี้

00:09:33.477 --> 00:09:36.985
ในตอนนี้ ให้คิดไปก่อนว่าคุณอยากจะได้
เสียงตอบรับดังๆ ที่ออกมาจากใจ

00:09:36.985 --> 00:09:39.913
ซึ่งเกิดขึ้น เมื่อคนที่กำลังใช้ต้นแบบ

00:09:39.913 --> 00:09:45.436
ถูกบอกให้พูดดังๆ เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังคิดอยู่ในตอนนั้น
สิ่งที่พวกเขาตัดสินใจและเหตุผล

00:09:45.436 --> 00:09:51.013
อะไรที่ทำให้พวกเขาสับสน เมื่อพวกเขาต้องต่อสู้กับ
สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

00:09:51.721 --> 00:09:58.111
นโยบายคิดแล้วพูดดังๆ นี้ ดีสำหรับการเก็บข้อมูล
ที่คุณอาจจะไม่สามารถรู้ หรือเรียนได้

00:09:58.111 --> 00:10:03.067
อย่างไรก็ตาม อย่างที่คุณก็คงคิด การคิดดังๆ
สามารถเปลี่ยนวิธีที่คนตอบสนองกับต้นแบบได้

00:10:03.067 --> 00:10:07.325
ดังนั้น ถ้าการคิดดังๆ มันเบี่ยงเบนผลมากเกินไป
คุณสามารถถามคนเมื่อสิ้นสุดการวิจัยได้

00:10:07.325 --> 00:10:09.865
ว่าอะไรที่แวบเข้ามาในหัว และพวกเขากำลังคิดอะไรในตอนนั้น

00:10:09.865 --> 00:10:11.821
นั่นเรียกว่าการเข้าหาเพื่อสอบถามย้อนหลัง

00:10:11.821 --> 00:10:14.402
ถ้าคุณอยากทำ คุณสามารถแม้แต่จะให้พวกเขาดู
วีดีโอตอนที่พวกเขากำลังใจระบบ