1
00:00:13,005 --> 00:00:16,045
تصور کنید با دوستتان در 
نمایشگاه نقاشی قدم میزنید

2
00:00:16,045 --> 00:00:18,655
و نقاشی جذاب نظر شما را
به خود جلب میکند.

3
00:00:18,655 --> 00:00:22,085
شما رنگ قرمز روشن آن را
سمبل عشق میدانید،

4
00:00:22,085 --> 00:00:25,445
اما دوستتان با اطمینان آن را
سمبل جنگ تلقی میکند.

5
00:00:25,445 --> 00:00:28,955
و در جایی که شما چندین ستاره در
آسمانی رمانتیک میبینید،

6
00:00:28,955 --> 00:00:33,787
دوستتان آنها را نشانهی آلایندههای
مولد گرمایش جهانی میداند.

7
00:00:33,787 --> 00:00:37,407
برای آرام کردن بحث، به اینترنت
روی میآورید و میخوانید

8
00:00:37,407 --> 00:00:41,907
که این نقاشی نسخهای المثنی از
نقاشی کلاس اول هنرمند است:

9
00:00:41,907 --> 00:00:46,746
قرمز رنگ مورد علاقهی او بوده
و نقاط نقرهای تعدادی پریاند.

10
00:00:46,746 --> 00:00:51,328
حالا از مقصود اصلی خلق این اثر آگاهاید.

11
00:00:51,328 --> 00:00:55,398
آیا این اشتباه بوده که با برداشتی غیر از
مقصود هنرمند از اثر لذت بردهاید؟

12
00:00:55,398 --> 00:00:58,918
آیا حالا که حقیقت را میدانید
کمتر از آن لذت میبرید؟

13
00:00:58,918 --> 00:01:01,038
مقصود هنرمند تا چه حد باید روی

14
00:01:01,038 --> 00:01:04,328
برداشت شخصی ما از نقاشی تاثیرگذار باشد؟

15
00:01:04,328 --> 00:01:06,278
این سوالی است که دههها بدون هیچ

16
00:01:06,278 --> 00:01:11,778
اتفاق نظری میان فیلسوفان
و منتقدان هنری مطرح بوده است.

17
00:01:11,778 --> 00:01:13,479
اواسط قرن بیستم،

18
00:01:13,479 --> 00:01:17,989
منتقد ادبی دبلیو.کی. ویمزت
و فیلسوف مانروئه بیردزلی

19
00:01:17,989 --> 00:01:21,359
اعتقاد داشتند که مقصود هنرمند
ارتباطی با اثر ندارد.

20
00:01:21,359 --> 00:01:23,829
و این را مغالطهی مقصود نامیدند:

21
00:01:23,829 --> 00:01:28,149
بر این اساس ارزشمند شمردن
مقاصد هنرمند گمراه کننده است.

22
00:01:28,149 --> 00:01:30,269
نظریهی آنها دو جنبه داشت:

23
00:01:30,269 --> 00:01:33,549
یک، هنرمندانی که ما به بررسیشان
میپردازیم دیگر زنده نیستند،

24
00:01:33,549 --> 00:01:35,449
هیچگاه مقاصد خود را ضبط نکرده،

25
00:01:35,449 --> 00:01:39,599
یا حتی برای پاسخ دادن به سوالات
دربارهی اثرشان در دسترس نیستند.

26
00:01:39,607 --> 00:01:44,157
دو، حتی اگر مقدار زیادی
اطلاعات مرتبط وجود داشته باشد،

27
00:01:44,157 --> 00:01:45,597
ویمزت و بیردزلی بر این باوراند

28
00:01:45,597 --> 00:01:49,087
که ما را از توجه به خصوصیات
خود اثر باز میدارد.

29
00:01:49,087 --> 00:01:51,227
آنها هنر را با یک دسر مقایسه کردند:

30
00:01:51,227 --> 00:01:52,767
وقتی شما دسر را مزه میکنید،

31
00:01:52,767 --> 00:01:57,337
مقصود آشپز تاثیری بر لذت بردن
شما از طعم دسر یا ترکیب آن ندارد.

32
00:01:57,337 --> 00:02:01,597
همهی آنچه مهم است این است
که دسر «راضیکننده» باشد.

33
00:02:01,597 --> 00:02:05,677
البته آنچه یک نفر را «راضی» میکند ممکن
است برای دیگری «راضی» کننده نباشد.

34
00:02:05,677 --> 00:02:09,018
و چون افراد مختلف را
تعابیر مختلفی راضی میکنند،

35
00:02:09,018 --> 00:02:13,268
نقاط نقرهای رنگ در نقاشی
به طرز معقولی میتوانند پری،

36
00:02:13,268 --> 00:02:15,510
ستاره یا آلاینده تعبیر شوند.

37
00:02:15,510 --> 00:02:19,660
بر اساس استدلال ویمزت و بیردزلی،
تعبیر هنرمند از اثر هنری خود

38
00:02:19,660 --> 00:02:24,550
یکی از چندین احتمال بطور برابر
قابل قبول است.

39
00:02:24,550 --> 00:02:26,202
اگر این مسئله را
مشکلساز میدانید،

40
00:02:26,202 --> 00:02:30,292
شما با نظر «استیون نپ» و
«والتر بن مایکلز» موافقید،

41
00:02:30,292 --> 00:02:34,072
دو نظریه پرداز ادبی که ایدهی
«مغالطهی مقصود» را رد کردند.

42
00:02:34,072 --> 00:02:36,872
آنها اذعان دارند که معنای مورد نظر هنرمند

43
00:02:36,872 --> 00:02:39,052
فقط یکی از تعابیر ممکن نیست،

44
00:02:39,052 --> 00:02:41,802
بلکه تنها تعبیر ممکن است.

45
00:02:41,802 --> 00:02:44,492
برای مثال فرض کنید در یک ساحل قدم میزنید

46
00:02:44,492 --> 00:02:49,012
و با چندین نشانه روی ماسهها مواجه میشوید
که یک بیت شعر را میسازند.

47
00:02:49,012 --> 00:02:52,221
نپ و مایکلز بر این باورند که اگر
میفهمیدید این علائم حاصل کار

48
00:02:52,221 --> 00:02:55,691
یک انسان نبوده، و امواج به طور
تصادفی آنها را ایجاد کردهاند،

49
00:02:55,691 --> 00:02:58,471
آن شعر تمام معنای خود را
از دست میداد.

50
00:02:58,471 --> 00:03:00,421
آنها اعتقاد داشتند یک خالق هدفمند

51
00:03:00,421 --> 00:03:04,591
همان چیزی است که آن شعر را
مستعد فهمیده شدن میکند.

52
00:03:04,591 --> 00:03:06,928
دیگر متفکران حد وسط را قبول دارند،

53
00:03:06,928 --> 00:03:11,818
و اذعان دارند که مقصود هنرمند
فقط بخشی از یک پازل بزرگتر است.

54
00:03:11,818 --> 00:03:15,258
موضع فیلسوف معاصر «نوئل کارول»
این است که،

55
00:03:15,258 --> 00:03:18,928
مقاصد یک هنرمند همانقدر مربوط
به مقاصد بینندگان اثرش است که

56
00:03:18,928 --> 00:03:20,658
مقصود یک گوینده به

57
00:03:20,658 --> 00:03:24,158
شنوندهی گفتوگو مرتبط است.

58
00:03:24,158 --> 00:03:27,098
برای درک چگونگی عملکرد مقاصد
در گفتوگو،

59
00:03:27,098 --> 00:03:31,208
کارول میگوید فردی را تصور کنید که سیگاری
در دست دارد و تقاضای کبریت میکند.

60
00:03:31,208 --> 00:03:33,201
شما با دادن یک فندک به او پاسخ میدهید،

61
00:03:33,201 --> 00:03:36,251
با این فرض که انگیزهی او
روشن کردن سیگار است.

62
00:03:36,251 --> 00:03:39,102
کلماتی که در تقاضای کبریت مورد
استفاده قرار گرفتند مهم هستند،

63
00:03:39,102 --> 00:03:43,472
اما مقصود پشت درخواست 
تعیینگر برداشت شما و در نهایت،

64
00:03:43,472 --> 00:03:45,492
پاسخ شماست.

65
00:03:45,492 --> 00:03:48,518
حال شما به کدام یک سمت از
این طیف تمایل دارید؟

66
00:03:48,518 --> 00:03:52,258
آیا نظر ویمزت و بیردزلی را
میپسندید که در مورد هنر،

67
00:03:52,258 --> 00:03:53,998
مدرک باید در خود دسر باشد؟

68
00:03:53,998 --> 00:03:57,688
یا فکر میکنید انگیزهها
و برنامههای هنرمند برای کارش

69
00:03:57,688 --> 00:03:59,348
بر معنای اثر تاثیرگذار است؟

70
00:03:59,348 --> 00:04:02,108
تفسیر هنری شبکهای پیچیده است

71
00:04:02,108 --> 00:04:06,158
که احتمالا هیچوقت پاسخ
قطعی ارائه نمیکند.