0:00:00.577,0:00:03.052
ผมรู้ว่ามันออกจะฟังดูแปลก

0:00:03.052,0:00:06.346
แต่ผมคิดว่าหุ่นยนต์ สามารถสร้างแรงบันดาลใจ

0:00:06.346,0:00:08.734
ให้เราเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้นได้

0:00:08.734,0:00:12.363
ผมโตขึ้นในเมืองเบธเลแฮม รัฐเพนซิลวาเนีย

0:00:12.363,0:00:14.684
แหล่งกำเนิดเหล็กเบธเลแฮม

0:00:14.684,0:00:16.763
พ่อของผมเป็นวิศวกร

0:00:16.763,0:00:19.614
ผมเติบโตขึ้นมา โดยมีพ่อคอยสอน

0:00:19.614,0:00:20.773
ว่าสิ่งต่างๆ ทำงานอย่างไร

0:00:20.773,0:00:23.588
เราสร้างโปรเจคต่างๆ ด้วยกัน

0:00:23.588,0:00:26.380
เช่นจรวดของเล่น รถแข่งบังคับในราง

0:00:26.380,0:00:29.664
นี่คือรถโกคาร์ทที่เราสร้างด้วยกัน

0:00:29.664,0:00:31.883
และนั่นคือผมที่นั่งหลังพวงมาลัย

0:00:31.883,0:00:35.702
พร้อมด้วยพี่สาวและเพื่อนรักของผมในตอนนั้น

0:00:35.702,0:00:37.825
แล้ววันหนึ่ง

0:00:37.825,0:00:40.932
พ่อกลับบ้าน ตอนนั้นผมอายุ 10 ขวบ

0:00:40.932,0:00:43.236
และบนโต๊ะอาหาร เขาก็ประกาศขึ้นว่า

0:00:43.236,0:00:49.674
โครงการต่อไปของเรา คือการสร้างหุ่นยนต์

0:00:49.674,0:00:50.783
หุ่นยนต์นะครับ

0:00:50.783,0:00:53.035
ตอนนั้น ผมตื่นเต้นกับมันมาก

0:00:53.035,0:00:54.625
เพราะที่โรงเรียน

0:00:54.625,0:00:56.700
มีเด็กเกเรคนหนึ่งชื่อเควิน

0:00:56.700,0:00:58.946
และเขาชอบแกล้งผม

0:00:58.946,0:01:01.360
เพียงเพราะผมเป็นเด็กชาวยิวคนเดียวในห้อง

0:01:01.360,0:01:04.173
ดังนั้นผมจึงแทบรอไม่ได้ที่จะเริ่มโปรเจคนี้

0:01:04.173,0:01:07.995
เพื่อที่ผมจะให้เควินได้เจอกับเจ้าหุ่นยนต์ของผม[br](เสียงหัวเราะ)

0:01:07.995,0:01:19.058
(เสียงหุ่นยนต์)

0:01:19.058,0:01:23.933
แต่นั่นไม่ใช่หุ่นยนต์แบบที่พ่อคิดเอาไว้ในใจ

0:01:23.933,0:01:27.661
คือ เขาเป็นเจ้าของโรงงานชุบโครเมียม

0:01:27.661,0:01:29.837
และพวกเขาต้องการเคลื่อนย้าย

0:01:29.837,0:01:32.933
ชิ้นส่วนเหล็กหนักๆ จากถังน้ำยาเคมีถังหนึ่ง ไปอีกถังหนึ่ง

0:01:32.933,0:01:36.723
ดังนั้นพ่อจึงต้องการหุ่นยนต์อุตสาหกรรมแบบนี้

0:01:36.723,0:01:39.822
เพื่อให้มันยกของหนักๆ ได้

0:01:39.822,0:01:43.727
แต่พ่อผมก็ไม่ได้หุ่นยนต์แบบที่เขาต้องการเช่นกัน

0:01:43.727,0:01:46.324
พ่อและผมสร้างมันหลายปี

0:01:46.324,0:01:48.302
แต่นั่นมันเป็นในช่วงปี 1970

0:01:48.302,0:01:50.828
เทคโนโลยีที่พวกมือสมัครเล่นจะใช้ได้

0:01:50.828,0:01:53.485
ก็ยังไม่มีในตอนนั้น

0:01:53.485,0:01:57.230
ดังนั้น พ่อจึงต้องทำงานแบบนี้ด้วยมือต่อไปเรื่อยๆ

0:01:57.230,0:01:59.505
และ 2-3 ปีหลังจากนั้น

0:01:59.505,0:02:03.644
เขาถูกตรวจพบว่าเป็นมะเร็ง

0:02:03.644,0:02:06.949
เห็นไหมครับ สิ่งที่หุ่นยนต์ที่เราพยายามสร้าง

0:02:06.949,0:02:10.216
ได้บอกแก่พ่อ ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวการยกของหนัก

0:02:10.216,0:02:14.524
แต่มันคือคำเตือนเกี่ยวกับการที่พ่อต้องสัมผัสสารพิษ

0:02:14.524,0:02:17.501
พ่อไม่ได้ตระหนักในตอนนั้น

0:02:17.501,0:02:19.640
เขาเป็นลูคิเมีย

0:02:19.640,0:02:22.862
และตายเมื่ออายุ 45 ปี

0:02:22.862,0:02:25.703
ผมเสียใจมาก

0:02:25.703,0:02:30.278
และผมไม่เคยลืมเรื่องหุ่นยนต์ที่พ่อกับผมพยายามสร้าง

0:02:30.278,0:02:34.589
ตอนผมเข้าเรียนมหาลัย ผมตัดสินใจเลือกเรียนวิศวกรรมศาสตร์ เหมือนพ่อ

0:02:34.589,0:02:39.535
ผมเรียนที่ คาร์เนกี้ เมลอน (Carnegie Mellon) และได้รับปริญญาเอกในสาขาหุ่นยนต์

0:02:39.535,0:02:42.629
ผมศึกษาเกี่ยวกับหุ่นยนต์ตั้งแต่นั้นมา

0:02:42.629,0:02:44.267
ดังนั้น สิ่งที่ผมจะเล่าให้คุณฟัง

0:02:44.267,0:02:46.981
คือโปรเจคหุ่นยนต์ 4 ตัว

0:02:46.981,0:02:54.025
และวิธีที่พวกมันสร้างแรงบันดาลใจให้ผม[br]เป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น

0:02:54.025,0:02:59.774
เมื่อปี 1993 ผมเป็นศาสตราจารย์หนุ่มอยู่ที่ USC

0:02:59.774,0:03:02.811
และในตอนนั้นผมเพิ่งสร้างห้องปฏิบัติการ[br]หุ่นยนต์ของผมเอง

0:03:02.811,0:03:06.396
และปีนั้นเป็นปีที่ เวิร์ลไวด์เว็บ เปิดตัว

0:03:06.396,0:03:07.572
ผมจำได้ว่านักเรียนของผม

0:03:07.572,0:03:09.276
เป็นคนบอกผมเรื่องนี้

0:03:09.276,0:03:11.895
และเราต่างก็พากันทึ่ง

0:03:11.895,0:03:15.329
เราเริ่มเล่นกับมัน และบ่ายวันนั้นเอง

0:03:15.329,0:03:19.182
เราก็ตระหนักว่าเราสามารถใช้วิธีเชื่อมต่อสากลแบบใหม่นี้

0:03:19.182,0:03:21.725
เพื่อให้ใครก็ตามบนโลก

0:03:21.725,0:03:24.773
ควบคุมหุ่นยนต์ในห้องปฏิบัติการของเราได้

0:03:24.773,0:03:30.481
ดังนั้น แทนที่จะให้พวกมันต่อสู้ หรือทำงานโรงงานหนักๆ

0:03:30.481,0:03:32.967
เราตัดสินใจสร้างสวนดอกไม้

0:03:32.967,0:03:34.943
เอาหุ่นยนต์ใส่ไว้ตรงกลาง

0:03:34.943,0:03:37.296
แล้วเราเรียกมันว่า สวนดอกไม้ทางไกล

0:03:37.296,0:03:40.899
เราติดกล้องไว้กับที่จับบนมือ

0:03:40.899,0:03:43.608
ของหุ่นยนต์ และเราเขียนสคริปต์

0:03:43.608,0:03:46.769
และซอฟท์แวร์พิเศษไว้ ที่ให้ทุกคนบนโลก สามารถเข้ามา

0:03:46.769,0:03:49.098
และด้วยการคลิ้กบนจอภาพ

0:03:49.098,0:03:51.271
พวกเขาสามารถสั่งให้หุ่นยนต์เคลื่อนที่ไปรอบๆ

0:03:51.271,0:03:53.587
และชมสวนดอกไม้ได้

0:03:53.587,0:03:57.207
เรายัง ติดตั้งซอฟท์แวร์แวร์อื่นๆ

0:03:57.207,0:04:00.626
ที่ยอมให้คุณเข้าไปมีส่วนร่วม ช่วยเรารดน้ำต้นไม้

0:04:00.626,0:04:03.671
จากระยะไกล และถ้าคุณรดน้ำมันเพียงไม่กี่ครั้ง

0:04:03.671,0:04:07.256
เราจะให้เมล็ดพันธุ์กับคุณเพื่อปลูกเอง

0:04:07.256,0:04:10.527
นี่เป็นโปรเจคหนึ่ง เป็นโปรเจคทางวิศวกรรม

0:04:10.527,0:04:13.303
และเราตีพิมพ์งานวิจัยเกี่ยวกับการออกแบบ

0:04:13.303,0:04:15.552
การออกแบบระบบ แต่เราก็คิดว่ามัน

0:04:15.552,0:04:18.638
เป็นศิลปะชิ้นหนึ่งด้วยเช่นกัน

0:04:18.638,0:04:20.811
หลังจากถูกสร้างขึ้นเพียงปีเดียว มันได้รับการเชิญ

0:04:20.811,0:04:23.855
จากพิพิธภัณฑ์ อาร์ส อิเล็คโทรนิคส์ (Ars Electronics Museum) ในออสเตรีย

0:04:23.855,0:04:26.855
เพื่อนำไปติดตั้งไว้ในล็อบบี้

0:04:26.855,0:04:29.273
ผมภูมิใจที่จะบอกว่ามันยังคงออนไลน์อยู่ที่นั่น

0:04:29.273,0:04:34.256
24 ชั่วโมงต่อวัน เป็นเวลาเกือบ 9 ปีมาแล้ว

0:04:34.256,0:04:38.055
หุ่นตัวนั้นถูกควบคุมโดยคนจำนวนมาก

0:04:38.055,0:04:41.141
กว่าหุ่นยนต์ตัวไหนๆ ในประวัติศาสตร์

0:04:41.141,0:04:42.695
ทีนี้ วันหนึ่ง

0:04:42.695,0:04:45.012
จู่ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์

0:04:45.012,0:04:47.027
จากนักเรียนคนหนึ่ง

0:04:47.027,0:04:51.697
ผู้ซึ่งถามคำถามง่ายๆ แต่ลึกซื้ง

0:04:51.697,0:04:56.235
เขาถามว่า "หุ่นยนต์ตัวนั้นมันมีอยู่จริงๆ หรือเปล่าครับ?"

0:04:56.235,0:04:59.000
ทุกคนคิดเอาเองว่ามันมีอยู่จริง

0:04:59.000,0:05:01.331
และเราก็รู้ว่ามันมีอยู่จริงเพราะเราสร้างมันกับมือ

0:05:01.331,0:05:02.871
แต่ผมเข้าใจสิ่งที่เขาถาม

0:05:02.871,0:05:05.464
เพราะมันก็เป็นไปได้ที่จะถ่ายรูปจำนวนมาก

0:05:05.464,0:05:09.825
ของดอกไม้ในสวน แล้วจัดเรียงมัน

0:05:09.825,0:05:12.054
ในระบบคอมพิวเตอร์ เพื่อให้มันดูเหมือนว่า

0:05:12.054,0:05:15.128
มันมีหุ่นยนต์อยู่ ทั้งที่มันไม่มีจริง

0:05:15.128,0:05:16.369
และยิ่งผมคิดเกี่ยวกับคำถามนี้มากเท่าไหร่

0:05:16.369,0:05:19.920
ผมก็ไม่สามารถหาคำตอบที่ดี ว่าเขาจะแยกมันออกได้อย่างไร

0:05:19.920,0:05:22.807
นั่นเป็นตอนช่วงที่ผมได้รับเสนอตำแหน่ง

0:05:22.807,0:05:24.880
ที่เบิร์กลีย์แห่งนี้

0:05:24.880,0:05:28.432
เมื่อผมมาถึง ผมพยามหาตัว ฮิวเบิร์ต ดรายฟัส (Hubert Dreyfus)

0:05:28.432,0:05:32.097
ผู้ซึ่งเป็นศาสตราจารย์ด้านปรัชญาชื่อก้องโลก

0:05:32.097,0:05:34.471
ผมเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเขาพูดว่า

0:05:34.471,0:05:38.031
"นี่คือหนึ่งในปัญหาหลัก ที่เก่าแก่ที่สุด

0:05:38.031,0:05:41.633
ในวิชาปรัชญา มันย้อนไปถึงสมัยของกลุ่มวิมตินิยม (Skeptics),

0:05:41.633,0:05:43.593
จนถึงสมัย เดอคาร์ท (Descartes)

0:05:43.593,0:05:46.763
นี่คือปัญหาในสาขาญาณวิทยา

0:05:46.763,0:05:50.513
การศึกษาว่าเราจะรู้ได้อย่างไรว่าบางอย่างมีอยู่จริง"

0:05:50.513,0:05:52.736
ดังนั้น เขาและผมจึงเริ่มร่วมงานกัน

0:05:52.736,0:05:55.777
เราตั้งศัพท์ใหม่ โทรญาณวิทยา (telepistemology)

0:05:55.777,0:05:59.303
การศึกษาของความรู้จากระยะไกล

0:05:59.303,0:06:02.055
เราได้เชิญศิลปิน วิศวกร

0:06:02.055,0:06:05.119
และนักปราชญ์ชั้นนำ มาเพื่อเขียนเรียงความเกี่ยวกับสิ่งนี้

0:06:05.119,0:06:07.459
และผลที่ได้ ถูกรวบรวมไว้ในหนังสือเล่มนี้

0:06:07.459,0:06:10.080
จากสำนักพิมพ์ MIT

0:06:10.080,0:06:12.412
ดังนั้น ต้องขอบคุณนักเรียนคนนั้นที่สงสัย

0:06:12.412,0:06:15.215
ในสิ่งที่คนอื่นๆ ทึกทักเอาเองว่าเป็นจริง

0:06:15.215,0:06:19.423
โปรเจคนี้สอนผมบทเรียนสำคัญเกี่ยวกับชีวิต

0:06:19.423,0:06:23.496
ซึ่งก็คือ จงสงสัยสมมุติฐานทั้งหลาย

0:06:23.496,0:06:26.144
โปรเจคที่สองที่ผมจะเล่าให้คุณฟัง

0:06:26.144,0:06:28.023
เกิดขึ้นมาจาก สวนดอกไม้ทางไกล

0:06:28.023,0:06:30.599
ในขณะที่มันกำลังทำงานอยู่ นักเรียนของผมและตัวผมนั้นสนใจ

0:06:30.599,0:06:33.361
ว่าผู้คนมีปฏิสัมพันธ์กันอย่างไร

0:06:33.361,0:06:34.982
และพวกเขาทำอะไรกับสวนดอกไม้

0:06:34.982,0:06:37.244
เราจึงเริ่มคิดว่า ถ้าหุ่นยนต์สามารถออกจาก

0:06:37.244,0:06:39.327
สวนดอกไม้ แล้วออกไปยัง

0:06:39.327,0:06:41.319
สภาวะแวดล้อมอื่นๆ ที่น่าสนใจยิ่งขึ้นล่ะ?

0:06:41.319,0:06:43.498
เช่น ถ้ามันเข้าไปในงานเลี้ยงอาหารเย็น

0:06:43.498,0:06:48.696
ที่ทำเนียบขาวล่ะ? (เสียงหัวเราะ)

0:06:48.696,0:06:51.537
เพราะตอนนั้นเราสนใจในเรื่องการออกแบบระบบ

0:06:51.537,0:06:54.823
และการติดต่อกับผู้ใช้มากกว่าในเรื่องฮาร์ดแวร์

0:06:54.823,0:06:56.857
เราตัดสินใจกันว่า

0:06:56.857,0:07:00.535
แทนที่จะให้หุ่นยนต์แทนตัวมนุษย์เพื่อไปงานปาร์ตี้

0:07:00.535,0:07:03.378
เราจะให้มนุษย์ทำหน้าที่แทนหุ่นยนต์

0:07:03.378,0:07:05.978
เราเรียกมันว่า นักแสดงทางไกล

0:07:05.978,0:07:08.010
เราให้มนุษย์

0:07:08.010,0:07:11.017
ใครบางคนที่ชอบสังสรรค์ และชอบเข้าสังคม

0:07:11.017,0:07:14.159
และเธอถูกให้สวมชุดที่มีหมวก

0:07:14.159,0:07:16.729
ที่ติดตั้งเครื่องมือหลายชนิด กล้อง ไมโครโฟน

0:07:16.729,0:07:20.469
และเป้หลังที่มีการเชื่อมต่อสัญญาณอินเตอร์เนตไร้สาย

0:07:20.469,0:07:23.828
แนวคิดก็คือ เธอจะไปยังสภาพแวดล้อมที่น่าสนใจและห่างไกล

0:07:23.828,0:07:27.643
และจากนั้น โดยผ่านทางอินเตอร์เนต

0:07:27.643,0:07:30.794
ผู้คนสามารถได้รับประสบการณ์เช่นเดียวกับที่เธอได้รับ

0:07:30.794,0:07:33.731
พวกเขาจะได้เห็นสิ่งที่เธอเห็น

0:07:33.731,0:07:37.038
แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น คือ พวกเขาจะได้มีส่วนร่วม

0:07:37.038,0:07:39.986
โดยการมีปฏิสัมพันธ์กัน

0:07:39.986,0:07:43.691
และเสนอความเห็นว่าเธอควรจะทำอะไรต่อไป

0:07:43.691,0:07:45.907
และเธอควรจะไปไหน

0:07:45.907,0:07:49.069
และสื่อสารสิ่งเหล่านั้นไปยังนักแสดงทางไกล

0:07:49.069,0:07:51.514
เรามีโอกาสที่จะนำนักแสดงทางไกล

0:07:51.514,0:07:55.129
ไปยังงานประกาศรางวัลเว็บบี (Webby Awards) [br]ในซานฟรานซิสโก

0:07:55.129,0:07:59.240
และในปีนั้น แซม โดแนลสัน (Sam Donaldson) ได้เป็นพิธีกร

0:07:59.240,0:08:02.882
ก่อนที่ม่านจะเปิดขึ้น ผมมีเวลา 30 วินาที

0:08:02.882,0:08:07.340
เพื่ออธิบายให้คุณโดแนลสันฟังว่าเราจะทำอะไร

0:08:07.340,0:08:09.204
และผมกล่าวว่า " นักแสดงทางไกล

0:08:09.204,0:08:11.660
กำลังจะเป็นพิธีกรคู่กับคุณบนเวที

0:08:11.660,0:08:13.858
และนี่เป็นโปรเจคการทดลองใหม่

0:08:13.858,0:08:16.483
และผู้คนจำนวนมากกำลังดูเธออยู่บนหน้าจอ

0:08:16.483,0:08:18.788
และเธอมีกล้อง

0:08:18.788,0:08:21.699
มีไมโครโฟน และหูฟังอยู่ในหู

0:08:21.699,0:08:23.146
และผู้คนจำนวนมาก จะให้คำแนะนำ

0:08:23.146,0:08:24.514
ว่าเธอควรทำอะไรต่อไป ผ่านทางระบบเครือข่าย"

0:08:24.514,0:08:27.723
และเขากล่าวว่า "เดี๋ยวก่อนนะ

0:08:27.723,0:08:34.098
นั่นเหมือนงานของผมเลยนี่" (เสียงหัวเราะ)

0:08:34.098,0:08:36.029
เขาชอบแนวคิดนี้

0:08:36.029,0:08:38.369
และเมื่อนักแสดงระยะไกลเดินขึ้นสู่เวที

0:08:38.369,0:08:41.190
เธอเดินตรงไปหาเขา และเธอจูบเขานานทีเดียว

0:08:41.190,0:08:44.296
บนริมฝีปากเสียด้วย (เสียงหัวเราะ)

0:08:44.296,0:08:45.427
พวกเราประหลาดใจมาก

0:08:45.427,0:08:47.444
เราไม่คิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น

0:08:47.444,0:08:50.136
และเขาตอบสนองได้ดีมาก เขากอดเธอครั้งใหญ่เป็นการตอบแทน

0:08:50.136,0:08:51.905
และมันออกมาดูดีมาก

0:08:51.905,0:08:53.969
แต่คืนนั้น ระหว่างที่เรากำลังเก็บของกลับ

0:08:53.969,0:08:57.577
ผมถามนักแสดงทางไกล ว่าเหล่าผู้กำกับทางไกล

0:08:57.577,0:09:03.135
ตัดสินใจกันอย่างไรว่าจะให้เธอจูบ แซม โดแนลสัน

0:09:03.135,0:09:05.347
และเธอกล่าวว่า พวกเขาไม่ได้บอกให้ทำ

0:09:05.347,0:09:07.781
เธอเล่าว่า ตอนที่เธอกำลังจะก้าวขึ้นเวที

0:09:07.781,0:09:10.093
เหล่าผู้กำกับทางไกลยังมัวแต่เถียงกันอยู่ว่าจะให้ทำอะไร

0:09:10.093,0:09:12.500
ดังนั้นเธอเลยเดินขึ้นบนเวลาแล้วทำ

0:09:12.500,0:09:18.022
ในสิ่งที่รู้สึกเป็นธรรมชาติมากที่สุด (เสียงหัวเราะ)

0:09:18.022,0:09:21.692
ดังนั้น ความสำเร็จของนักแสดงทางไกลคืนนั้น

0:09:21.692,0:09:26.065
เป็นเพราะเธอเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยม

0:09:26.065,0:09:28.422
เธอรู้ว่าเมื่อไหร่ควรเชื่อสัญชาตญาณ

0:09:28.422,0:09:32.286
และโปรเจคนั้นสอนผมบทเรียนชีวิตอีกบทหนึ่ง

0:09:32.286,0:09:38.665
ซึ่งก็คือ ถ้าคุณกำลังลังเล ให้ด้นสด (เสียงหัวเราะ)

0:09:38.665,0:09:41.745
ทีนี้ โปรเจคที่สาม ผุดขึ้นจาก

0:09:41.745,0:09:46.638
ประสบการณ์ของผม เมื่อตอนที่พ่ออยู่ในโรงพยาบาล

0:09:46.638,0:09:48.878
เขาได้รับการรักษา

0:09:48.878,0:09:52.511
โดยเคมีบำบัด และมีการรักษาที่เกี่ยวเนื่องด้วย

0:09:52.511,0:09:57.559
ซึ่งเรียกว่า การฝังแร่กัมมันตรังสี ซึ่งเม็ดกัมมันตรังสีเล็กๆ

0:09:57.559,0:10:01.770
จะถูกนำไปฝังไว้ในร่างกายเพื่อรักษาเนื้อร้าย

0:10:01.770,0:10:03.867
และวิธีทำก็คือ

0:10:03.867,0:10:08.258
ศัลยแพทย์แทงเข็มหลายๆ เข็มเข้าไปในร่างกาย

0:10:08.258,0:10:10.850
เพื่อฉีดเม็ดกัมมันตรังสีเข้าไป

0:10:10.850,0:10:14.283
และเข็มเหล่านี้ แทงเข้าไปในทิศทางขนานกัน

0:10:14.283,0:10:17.258
ดังนั้น มันเป็นปกติ ถ้าเข็มบางเล่ม

0:10:17.258,0:10:22.075
จะแทงไปโดนอวัยวะสำคัญ และผลที่ตามมาคือ

0:10:22.075,0:10:27.138
เข็มทำลายอวัยวะเหล่านั้น ซึ่งสร้างความเสียหาย

0:10:27.138,0:10:30.625
และนำไปสู่การบาดเจ็บและสร้างผลข้างเคียง

0:10:30.625,0:10:33.125
ดังนั้น นักเรียนของผมและตัวผม จึงคิดกันว่า

0:10:33.125,0:10:36.610
ถ้าเราปรับปรุงระบบ

0:10:36.610,0:10:40.395
เพื่อให้เหล่าเข็มทิ่มมาจากหลายๆ ทิศทางหล่ะ?

0:10:40.395,0:10:43.172
ดังนั้น เราจำลองสิ่งนี้ และพัฒนา

0:10:43.172,0:10:45.761
ระเบียบวิธีคิดที่หาทางที่ให้ผลดีที่สุด และเราจำลองมัน

0:10:45.761,0:10:48.038
เราสามารถแสดงให้เห็นได้ว่า เราสามารถเลี่ยง

0:10:48.038,0:10:51.805
อวัยวะที่ละเอียดอ่อน และยังครอบคลุม

0:10:51.805,0:10:55.313
เนื้องอกไว้ด้วยรังสีได้ครบถ้วน

0:10:55.313,0:10:58.811
ดังนั้น เราจึงทำงานร่วมกับเหล่าแพทย์ที่ UCSF

0:10:58.811,0:11:01.507
และวิศวกรที่ จอห์น ฮอปกินส์ (John Hopkins)

0:11:01.507,0:11:05.089
เรากำลังสร้างหุ่นยนต์ที่

0:11:05.089,0:11:08.346
ออกแบบมาเป็นพิเศษ และมีข้อต่อจำนวนมาก ที่ทำให้

0:11:08.346,0:11:12.604
เข็มสามารถแทงเข้าไปในแง่มุมต่างๆ กันไม่จำกัด

0:11:12.604,0:11:15.770
และคุณจะเห็นได้ว่า เหล่าเข็มสามารถเลี่ยงอวัยวะสำคัญ

0:11:15.770,0:11:19.908
และยังไปถึงจุดหมายที่ต้องการไปได้

0:11:19.908,0:11:23.225
ดังนั้น โดยการตั้งข้อสงสัยสมมุติฐานที่ว่า เข็มทั้งหมด

0:11:23.225,0:11:26.170
ต้องขนานกัน โปรเจคนี้สอนผม

0:11:26.170,0:11:29.470
ถึงบทเรียนสำคัญว่า

0:11:29.470,0:11:33.837
เมื่อเส้นทางของคุณถูกขวางกั้น จงหักมุม

0:11:33.837,0:11:38.238
และโปรเจคสุดท้ายก็เกี่ยวกับหุ่นยนต์ด้านการแพทย์เช่นกันครับ

0:11:38.238,0:11:42.278
นี่คือสิ่งที่ต่อยอดมาจากระบบที่มีชื่อว่า

0:11:42.278,0:11:45.866
หุ่นยนต์ผ่าตัด ดาวินชี

0:11:45.866,0:11:48.334
และนี่เป็นอุปกรณ์ที่จำหน่ายเชิงพาณิชย์แล้ว

0:11:48.334,0:11:51.666
มันถูกใช้ในโรงพยาบาลกว่า 2000 แห่งทั่วโลก

0:11:51.666,0:11:54.194
แนวคิดคือมันสามารถให้ศัลยแพทย์

0:11:54.194,0:11:58.443
ผ่าตัดอย่างสบายในสภาพแวดล้อมของเขา

0:11:58.443,0:12:03.434
แต่หน้าที่ย่อยๆ อื่นๆ ในการผ่าตัด

0:12:03.434,0:12:06.481
เป็นหน้าที่ซ้ำๆ ที่น่าเบื่อ เช่น การเย็บแผล

0:12:06.481,0:12:08.846
และในปัจจุบันนี้ ทุกอย่างถูกทำ

0:12:08.846,0:12:13.266
ภายใต้การควบคุมอย่างใกล้ชิดของศัลยแพทย์

0:12:13.266,0:12:15.924
ดังนั้นศัลยแพทย์จึงเกิดความล้าในระยะยาว

0:12:15.924,0:12:17.219
เราจึงคิดว่า

0:12:17.219,0:12:19.484
ถ้าเราตั้งโปรแกรมให้หุ่นยนต์

0:12:19.484,0:12:21.971
ทำงานยิบย่อยเหล่านี้แทนหล่ะ

0:12:21.971,0:12:23.691
และนั่นจะช่วยให้ศัลยแพทย์สามารถมีสมาธิ

0:12:23.691,0:12:26.347
กับงานที่ซับซ้อนมากขึ้นในการผ่าตัดได้

0:12:26.347,0:12:29.595
และจะช่วยร่นเวลาการผ่าตัดให้สั้นลง

0:12:29.595,0:12:32.618
ถ้าเราทำให้หุ่นยนต์ทำงานเหล่านี้ให้เร็วยิ่งขึ้น

0:12:32.618,0:12:35.052
ทีนี้ มันยากที่จะโปรแกรมหุ่นยนต์ให้ทำงานละเอียดแบบนี้

0:12:35.052,0:12:39.131
แต่เพื่อนร่วมงานของผม ปีเตอร์ แอบบีล (Pieter Abbeel)

0:12:39.131,0:12:41.547
ซึ่งอยู่ที่เบิร์กลีย์ ได้พัฒนา

0:12:41.547,0:12:47.170
เทคนิคใหม่สำหรับสอนหุ่นยนต์ให้เรียนตามตัวอย่าง

0:12:47.170,0:12:49.937
เขาสอนหุ่นยนต์ให้ขับเฮลิคอปเตอร์

0:12:49.937,0:12:53.041
และทำท่าผาดแผลงได้อย่างงดงาม และน่าเหลือเชื่อ

0:12:53.041,0:12:55.760
โดยการดูการบินของคนเก่งๆ

0:12:55.760,0:12:58.348
ดังนั้น เราจึงเอาหุ่นยนต์แบบนี้มาตัวหนึ่ง

0:12:58.348,0:13:00.530
เราร่วมงานกับปีเตอร์และนักเรียนของเขา

0:13:00.530,0:13:03.193
และเราขอให้ศัลยแพทย์

0:13:03.193,0:13:07.644
ทำงานสักอย่าง ด้วยหุ่นยนต์

0:13:07.644,0:13:09.707
สิ่งที่เราทำคือ เราขอให้ศัลยแพทย์

0:13:09.707,0:13:10.985
ทำงานสักอย่าง ด้วยหุ่นยนต์

0:13:10.985,0:13:13.257
แล้วเราก็บันทึกการเคลื่อนไหวของหุ่นยนต์

0:13:13.257,0:13:15.385
นี่เป็นตัวอย่างครับ ผมจะใช้รูปเลขแปด

0:13:15.385,0:13:17.625
การเขียนเส้นทางเป็นรูปเลขแปด เป็นตัวอย่าง

0:13:17.625,0:13:21.255
มันออกหน้าตาเป็นอย่างนี้ครับ เมื่อหุ่นยนต์

0:13:21.255,0:13:23.572
นี่คือหน้าตาเส้นทางของหุ่นยนต์

0:13:23.572,0:13:24.746
สามตัวอย่างนั่น

0:13:24.746,0:13:27.208
นี่มันดีกว่าการให้มือใหม่

0:13:27.208,0:13:31.865
อย่างผมทำ แต่มันยังสั่น และไม่แม่น

0:13:31.865,0:13:33.937
ดังนั้นเราจึงบันทึกข้อมูลตัวอย่างเหล่านี้

0:13:33.937,0:13:37.649
แล้วก็ค่อยๆ ดูในแต่ละขั้นตอน

0:13:37.649,0:13:41.281
ขั้นแรก เราใช้เทคนิคที่เรียกว่า ไดนามิกไทม์วอร์ปปิง

0:13:41.281,0:13:43.463
จากสาขาด้านการรู้จำเสียงพูด และนี่ทำให้เรา

0:13:43.463,0:13:46.303
สามารถจัดเรียงทุกตัวอย่างได้

0:13:46.303,0:13:49.232
และจากนั้นเราใช้ตัวกรองคาลแมน (Kalman filter)

0:13:49.232,0:13:52.215
เทคนิคจากทฤษฎีการควบคุม ที่ทำให้

0:13:52.215,0:13:54.887
เราวิเคราะห์สัญญาณรบกวนได้ในทางสถิติ

0:13:54.887,0:14:01.070
และคัดเอาเฉพาะทางเดินที่ต้องการที่รวมอยู่ในนั้นออกมา

0:14:01.070,0:14:03.064
ทีนี้ สิ่งที่เราทำคือ เราเอา

0:14:03.064,0:14:05.087
การสาธิตจากมนุษย์หลายๆ ครั้ง ซึ่งเต็มไปด้วยสัญญาณรบกวน และความไม่สมบูรณ์

0:14:05.087,0:14:08.178
เราดึงเฉพาะส่วนที่เป็นทางเดินที่เราต้องการ

0:14:08.178,0:14:11.181
และส่วนที่ใช้ในการควบคุม สำหรับหุ่นยนต์

0:14:11.181,0:14:13.365
และเราสั่งให้หุ่นยนต์ทำงาน

0:14:13.365,0:14:15.537
เราสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้น

0:14:15.537,0:14:18.199
จากนั้นก็ปรับตัวควบคุมต่างๆ ด้วยเทคนิค

0:14:18.199,0:14:21.129
ที่เรียกว่าการควบคุมแบบเรียนรู้ซ้ำ

0:14:21.129,0:14:25.106
จากนั้น เราเพิ่มความเร็วขึ้นอีกเล็กน้อย

0:14:25.106,0:14:28.669
เราสังเกตผล และปรับแต่งตัวควบคุมอีกที

0:14:28.669,0:14:31.191
แล้วก็สังเกตสิ่งที่เกิดขึ้น

0:14:31.191,0:14:33.327
เราทำแบบนี้หลายๆ รอบ

0:14:33.327,0:14:34.683
และนี่คือผลที่ได้

0:14:34.683,0:14:36.528
นั่นคือเส้นทางเดินที่ต้องการ

0:14:36.528,0:14:39.991
นี่คือหุ่นยนต์กำลังเคลื่อนไหวด้วยความเร็วของมนุษย์

0:14:39.991,0:14:42.433
และนี่คือที่ความเร็ว 4 เท่าของมนุษย์

0:14:42.433,0:14:45.004
นี่คือ ที่ความเร็ว 7 เท่า

0:14:45.004,0:14:48.641
และนี่ คือหุ่นยนต์ทำงานที่ความเร็ว 10 เท่า

0:14:48.641,0:14:50.841
ของมนุษย์

0:14:50.841,0:14:53.791
เราสามารถทำให้หุ่นยนต์ทำงานละเอียดอ่อน

0:14:53.791,0:14:57.015
ดังเช่นงานย่อยๆ ในการผ่าตัด

0:14:57.015,0:15:00.262
ที่ความเร็ว 10 เท่าของมนุษย์

0:15:00.262,0:15:04.485
โปรเจคนี้ เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับการฝึกฝน

0:15:04.485,0:15:06.658
และเรียนรู้ ที่จะทำบางอย่าง ครั้งแล้วครั้งเล่า

0:15:06.658,0:15:09.415
โปรเจคนี้ก็ให้บทเรียนบทหนึ่ง นั่นก็คือ

0:15:09.415,0:15:12.541
ถ้าคุณอยากทำอะไรให้เก่งๆ

0:15:12.541,0:15:20.489
ไม่มีอะไรดีกว่าการฝึก ฝึก และฝึก

0:15:20.505,0:15:23.625
นี่คือสี่บทเรียนที่ผมได้เรียนรู้

0:15:23.625,0:15:26.752
จากหุ่นยนต์ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

0:15:26.752,0:15:32.121
และสาขาด้านหุ่นยนต์ ได้พัฒนามาขึ้นมาก

0:15:32.121,0:15:34.289
ตลอดเวลาที่ผ่านมา

0:15:34.289,0:15:36.456
ทุกวันนี้ นักเรียนม.ปลาย สามารถสร้างหุ่นยนต์

0:15:36.456,0:15:40.481
เช่นเดียวกับหุ่นต์ในอุตสาหกรรมที่พ่อและผมพยายามจะสร้าง

0:15:40.481,0:15:47.463
และตอนนี้ ผมมีลูกสาวคนหนึ่ง

0:15:47.463,0:15:49.849
ชื่อ โอเดสซา

0:15:49.849,0:15:51.682
เธออายุ 8 ขวบแล้ว

0:15:51.682,0:15:54.106
และเธอชอบหุ่นยนต์เสียด้วย

0:15:54.106,0:15:56.520
บางทีมันอาจเป็นพันธุกรรมนะครับ (เสียงหัวเราะ)

0:15:56.520,0:16:00.167
ผมอยากให้เธอได้เจอกับพ่อของผม

0:16:00.167,0:16:03.067
ตอนนี้ผมมีโอกาสสอนให้เธอรู้ว่าสิ่งต่างๆ ทำงานอย่างไร

0:16:03.067,0:16:05.839
เราได้ทำโปรเจคต่างๆ ร่วมกัน และผมก็อยากรู้ว่า

0:16:05.839,0:16:10.147
เธอจะได้บทเรียนอะไรจากโปรเจคเหล่านี้บ้าง

0:16:10.147,0:16:12.754
หุ่นยนต์ คือสิ่งที่ใกล้เคียงมนุษย์มากที่สุด

0:16:12.754,0:16:14.983
ท่ามกลางเครื่องจักรที่เราสร้างขึ้น

0:16:14.983,0:16:18.068
มันไม่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างบนโลกนี้

0:16:18.068,0:16:22.426
แต่ผมคิดว่ามันมีบางสิ่งที่สำคัญที่สอนเรา

0:16:22.426,0:16:25.769
ผมขอเชิญทุกท่านให้ลองคิดเกี่ยวกับนวัตกรรมต่างๆ

0:16:25.769,0:16:28.444
ที่คุณสนใจ

0:16:28.444,0:16:31.660
จักรกลที่คุณอยากได้

0:16:31.660,0:16:34.829
และลองคิดว่ามันจะสอนอะไรแก่คุณ

0:16:34.829,0:16:36.892
เพราะผมมีลางสังหรณ์ว่า

0:16:36.892,0:16:38.979
หลายนวัตกรรมด้านเทคโนโลยี

0:16:38.979,0:16:41.637
อุปกรณ์ที่เราฝันถึง

0:16:41.637,0:16:45.601
จะสร้างแรงบันดาลใจให้เราเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้นได้

0:16:45.601,0:16:49.186
ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)