0:00:07.166,0:00:10.034
แสงเป็นสิ่งที่รวดเร็วที่สุดที่เรารู้จัก

0:00:10.034,0:00:13.113
มันเคลื่อนที่เร็วมาก[br]ซึ่งทำให้เราวัดระยะทางได้ไกลขึ้น

0:00:13.113,0:00:16.321
โดยวัดระยะเวลาที่แสงเคลื่อนที่ถึงพวกมัน

0:00:16.321,0:00:20.397
ในระยะเวลา 1 ปี แสงสามารถเดินทางได้ระยะทาง[br]ประมาณ 6,000,000,000,000 ไมล์

0:00:20.397,0:00:22.915
เราเรียกระยะทางนี้ว่า 1 ปีแสง

0:00:22.915,0:00:25.270
เพื่อให้เห็นภาพถึงความไกลนี้

0:00:25.270,0:00:29.196
ดวงจันทร์ที่ยานอวกาศอพอลโล[br]ใช้เวลาถึง 4 วันในการเดินทาง

0:00:29.196,0:00:32.276
แสงใช้เวลาเพียงแค่ 1 วินาที

0:00:32.276,0:00:36.698
ขณะที่ ดาวที่ใกล้ดวงอาทิตย์ของเรามากที่สุด[br]คือ พร็อกซิมาเซ็นเทารี (Proxima Centauri)

0:00:36.698,0:00:39.731
ซึ่งห่างออกไป 4.24 ปีแสง

0:00:39.731,0:00:44.276
กาแล็กซีทางช้างเผือกของเรากว้าง[br]ถึงหลัก 100,000 ปีแสง

0:00:44.276,0:00:46.882
กาแล็กซีที่ใกล้เรามากที่สุด[br]คือ แอนโดรมีดา (Andromeda)

0:00:46.882,0:00:49.857
ห่างออกไปประมาณ 2.5 ล้านปีแสง

0:00:49.857,0:00:52.616
อวกาศใหญ่กว้างเกินกว่าที่เราจิตนาการถึง

0:00:52.616,0:00:56.959
แต่เดี๋ยวก่อน พวกเรารู้ระยะห่างของ[br]ดวงดาวและกาแล็กซีได้อย่างไร

0:00:56.959,0:01:01.234
นอกจากนี้ เวลาที่เรามองดูท้องฟ้า[br]เราเห็นมันเป็นแผ่นเรียบๆ 2 มิติ

0:01:01.234,0:01:05.321
ถ้าคุณชี้นิ้วไปที่ดาวซักดวง[br]คุณไม่สามารถบอกได้เลยว่ามันไกลเท่าไร

0:01:05.321,0:01:08.684
แล้วบรรดานักฟิสิกส์ดาราศาสตร์รู้ได้อย่างไร

0:01:08.684,0:01:10.915
สำหรับวัตถุที่ใกล้

0:01:10.915,0:01:14.776
เราสามารถใช้แนวคิดที่เรียกว่า trigonometric parallax

0:01:14.776,0:01:16.550
ไอเดียของมันธรรมดามาก

0:01:16.550,0:01:17.962
มาทดลองกันดู

0:01:17.962,0:01:21.289
ชูนิ้วโป้งออกไปแล้วหลับตาซ้าย

0:01:21.289,0:01:24.894
ตอนนี้ลองลืมตาซ้ายและหลับตาขวา

0:01:24.894,0:01:26.882
ดูเหมือนกับว่านิ้วโป้งของคุณได้เคลื่อนที่

0:01:26.882,0:01:31.069
แต่พื้นหลังของวัตถุที่ไกลออกไปคงยังอยู่ที่เดิม

0:01:31.069,0:01:33.890
แนวคิดเดียวกันนี้ถูกนำมาใช้เมื่อเรามองที่ดวงดาว

0:01:33.890,0:01:38.075
แต่ระยะทางนั้นไกลว่าแขนของคุณมากๆ

0:01:38.075,0:01:39.926
และโลกก็ไม่ได้ใหญ่มากนัก

0:01:39.926,0:01:43.079
ถึงแม้ว่าคุณจะมีกล้องโทรทัศน์ที่ตั้งไว้คนละด้านของโลก

0:01:43.079,0:01:45.902
คุณจะไม่เห็นตำแหน่งที่เปลี่ยนไปมากนัก

0:01:45.902,0:01:51.230
เราจึงดูการเปลี่ยนแปลงของตำแหน่ง[br]ของดาวเป็นเวลา 6 เดือน

0:01:51.230,0:01:55.638
ระยะทางครึ่งหนึ่งของโลกที่โคจรรอบดวงอาทิตย์

0:01:55.638,0:01:58.809
เมื่อเราทราบความสัมพันธ์ของ[br]ตำแหน่งของดวงดาวในฤดูร้อน

0:01:58.809,0:02:02.839
และอีกครั้งในฤดูหนาว[br]มันเหมือนกันตอนที่ที่ใช้ตาอีกข้างหนึ่ง

0:02:02.839,0:02:05.440
ดวงดาวที่อยู่ใกล้ดูเหมือนเคลื่อนที่เทียบกับพื้นหลัง

0:02:05.440,0:02:08.327
ที่เป็นดาวหรือกาแล็กซีซึ่งไกลกว่า

0:02:08.327,0:02:13.090
แต่วิธีนี้ใช้ได้ดีสำหรับวัตถุที่ไกลไม่เกินกว่า พันสองพันปีแสง

0:02:13.090,0:02:15.782
สำหรับวัตถุนอกกาแลกซีของเรา[br]ระยะทางนั้นจะไกลมากจน

0:02:15.782,0:02:20.811
ตำแหน่งภาพที่เปลี่ยนไปนั้นเล็กเกินไปที่จะตรวจพบ[br]แม้ว่าจะใช้เครื่องมือวัดที่ละเอียดที่สุดก็ตาม

0:02:20.811,0:02:23.719
ณ จุดนี้เราต้องพึ่งวิธีอื่น

0:02:23.719,0:02:27.459
ใช้ตัวชี้วัดที่เราเรียกว่า[br]ดวงไฟมาตรฐาน (standard candle)

0:02:27.459,0:02:32.079
ดวงไฟมาตรฐาน คือวัตถุที่เรารู้ถึง[br]ความสว่างหรือความเรืองแสงจริงของมัน

0:02:32.079,0:02:34.377
เป็นอย่างดี

0:02:34.377,0:02:37.434
ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณรู้ความสว่างของหลอดไฟของคุณ

0:02:37.434,0:02:40.809
และคุณให้เพื่อนของคุณที่ถือหลอดไฟและเดินออกห่างจากคุณ

0:02:40.809,0:02:43.736
ความสว่างที่คุณได้รับทั้งหมดจากเพื่อนของคุณ

0:02:43.736,0:02:47.153
จะลดลงเป็นสัดส่วนกับระยะทางกำลังสอง

0:02:47.153,0:02:49.588
โดยการเปรียบเทียบความสว่างทั้งหมดที่คุณได้รับ

0:02:49.588,0:02:51.932
กับความสว่างจริงของหลอดไฟ

0:02:51.932,0:02:55.034
คุณก็จะบอกระยะห่างของเพื่อนได้

0:02:55.034,0:02:58.284
ในดาราศาสตร์ หลอดไฟของเรา[br]เปลื่ยนเป็นดาวชนิดพิเศษ

0:02:58.284,0:03:00.791
เรียกว่าดาวแปรแสงชนิดเซฟีด (Cepheid variable)

0:03:00.791,0:03:03.028
ดวงดาวเหล่านี้จะไม่ค่อยเสถียร

0:03:03.028,0:03:06.997
เหมือนกับบอลลูนที่พองๆ แฟบๆ

0:03:06.997,0:03:10.689
และเพราะการขยายตัวหรือการหดตัวมีผลกับความสว่างของมัน

0:03:10.689,0:03:15.214
เราสามารถคำนวณความสว่างของมันได้จากระยะเวลาของวงจรนี้

0:03:15.214,0:03:19.159
กับดาวที่สว่างกว่าและเปลี่ยนแปลงช้ากว่ามาก

0:03:19.159,0:03:21.534
โดยการเปรียบเทียบแสงที่เราเห็นได้จากดาวเหล่านั้น

0:03:21.534,0:03:24.450
กับความสว่างจริงๆ ที่เราคำนวณได้ด้วยวิธีนี้

0:03:24.450,0:03:26.936
เราสามารถตอบได้ว่ามันอยู่ไกลเท่าไร

0:03:26.936,0:03:30.245
แต่น่าเสียดายที่นี้ยังไม่ใช่ตอนจบของเรื่องนี้

0:03:30.245,0:03:34.796
เราสามารถวัดระยะห่างของดาวแต่ละดวง[br]เพิ่มขึ้นถึงแค่ประมาณ 40,000,000 ปีแสง

0:03:34.796,0:03:37.893
ถ้าห่างกว่านี้มันจะมัวจนไม่สามารถสังเกตได้

0:03:37.893,0:03:41.085
แต่โชคดีคือ เรามีหลอดไฟมาตรฐานอีกแบบหนึ่ง

0:03:41.085,0:03:44.465
ซูเปอร์โนวา แบบ 1a ที่โด่งดัง

0:03:44.465,0:03:49.747
ซูเปอร์โนวา คือ การระเบิดสว่างไสวครั้งใหญ่ [br]เป็นวิธีหนึ่งที่ดวงดาวจะตายลง

0:03:49.747,0:03:51.580
การระเบิดนั้นสว่างมากๆ

0:03:51.580,0:03:54.512
สว่างกว่าความสว่างของทั้งกาแล็กซีที่มันเกิด

0:03:54.512,0:03:57.701
ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เห็นดาวโดดๆ ในกาแล็กซี

0:03:57.701,0:04:00.843
เรายังคงเห็นซูเปอร์โนวาตอนที่มันเกิดขึ้น

0:04:00.843,0:04:05.011
และบังเอิญว่า ซุปเปอร์โนวาชนิด 1a นั้น[br]สามารถใช้เป็นหลอดไฟมาตรฐานได้

0:04:05.011,0:04:08.638
เพราะซูเปอร์โนวาที่สว่างกว่าจะจางหายช้ากว่า

0:04:08.638,0:04:10.925
ด้วยความเข้าใจความสัมพันธ์ทั้งหมดนี้

0:04:10.925,0:04:13.143
ระหว่างความสว่างและอัตราที่ความสว่างลดลง

0:04:13.143,0:04:15.562
เรายังสามารถใช้ซูเปอร์โนวาเหล่านี้หาระยะทางได้

0:04:15.562,0:04:18.739
เพิ่มขึ้นถึงได้เป็นหลายพันล้านปีแสง

0:04:18.739,0:04:23.548
แล้วทำไมการรู้ระยะห่างของพวกมันถึงสำคัญนัก

0:04:23.548,0:04:26.662
จำได้ไหมว่าแสงเร็วแค่ไหน

0:04:26.662,0:04:30.621
ตัวอย่างเช่น แสงที่มาจากดวงอาทิตย์[br]ใช้เวลา 8 นาทีกว่าจะถึงเรา

0:04:30.621,0:04:36.568
นั่นหมายความว่าแสงที่เราเห็นตอนนี้[br]เป็นภาพของดวงอาทิตย์เมื่อ 8 นาทีที่แล้ว

0:04:36.568,0:04:38.198
เมื่อคุณมองดูที่กลุ่มดาวกระบวยตักน้ำใหญ่ (Big dipper)

0:04:38.198,0:04:41.746
คุณจะเห็นมันเมื่อ 80 ปีที่แล้ว

0:04:41.746,0:04:43.434
และกาแล็กซีจางๆ เหล่านั้น

0:04:43.434,0:04:45.681
พวกนั้นห่างจากเราเป็นล้านปีแสง

0:04:45.681,0:04:49.388
ใช้เวลาเป็นล้านปีกว่าที่แสงจะเดินทางมาถึงเรา

0:04:49.388,0:04:54.676
ในบางมุมมองจักรวาลเองก็เปรียบเสมือนกับ[br]เครื่องย้อนเวลา

0:04:54.676,0:04:59.248
ยิ่งเรามองไปได้ไกลเท่าไร[br]ยิ่งทำให้เรามองดูจุดกำเนิดของจักรวาลมากขึ้นเท่านั้น

0:04:59.248,0:05:02.297
นักฟิสิกส์ดาราศาสตร์พยายามที่จะ[br]ศึกษาประวัติศาสตร์ของจักวาล

0:05:02.297,0:05:06.055
และเพื่อเข้าใจว่าเรามาจากไหนและอย่างไร

0:05:06.055,0:05:10.870
จักรวาลส่งข้อมูลให้เราอย่างสม่ำเสมอในรูปของแสง

0:05:10.870,0:05:13.745
ทุกอย่างยังคงอยู่และรอให้เราไขปริศนา