1
00:00:01,278 --> 00:00:02,657
«به من نگاه کنید!»

2
00:00:04,676 --> 00:00:09,301
این جمله مرا به یک مربی 
چشم در چشم دوختن تبدیل کرد.

3
00:00:10,795 --> 00:00:13,739
من مادر ایوان هستم؛ او ۱۵ سال دارد.

4
00:00:14,519 --> 00:00:16,463
ایوان مبتلا به اوتیسم است.

5
00:00:16,487 --> 00:00:18,032
او حرف نمیزند،

6
00:00:18,056 --> 00:00:20,046
و بوسیله یک آی پد ارتباط برقرار میکند،

7
00:00:20,070 --> 00:00:23,942
جایی که تمام دنیای لغات او در تصاویر است.

8
00:00:25,947 --> 00:00:30,489
بیماری او زمانی که 
دو سال و نیم داشت تشخیص داده شد.

9
00:00:31,707 --> 00:00:35,720
هنوز هم آن روز را با درد به یاد میآورم.

10
00:00:37,479 --> 00:00:40,212
من و همسرم احساس گم شدن میکردیم؛

11
00:00:41,489 --> 00:00:43,667
نمیدانستیم از کجا شروع کنیم.

12
00:00:44,940 --> 00:00:47,365
آن زمان اینترنتی نبود،

13
00:00:47,389 --> 00:00:49,819
نمیتوانستی اطلاعات را در گوگل جستجو کنی،

14
00:00:50,705 --> 00:00:52,682
پس ما گامهای اول را

15
00:00:53,619 --> 00:00:55,745
با اتکابه شم محض برداشتیم.

16
00:00:57,849 --> 00:00:59,939
ایوان از چشم در چشم شدن خودداری میکرد،

17
00:01:01,011 --> 00:01:03,260
او کلماتی که میدانست را از دست داده بود،

18
00:01:04,284 --> 00:01:08,261
و به اسمش یا هرچیز دیگر که 
از او میپرسیدیم واکنش نشان نمیداد،

19
00:01:09,069 --> 00:01:11,356
انگار که کلمات سر و صدایی بیش نبود.

20
00:01:13,467 --> 00:01:17,375
تنها راهی که میتوانستم بفهمم

21
00:01:18,017 --> 00:01:19,635
در چه حالی است،

22
00:01:20,303 --> 00:01:21,802
چه احساسی دارد،

23
00:01:22,337 --> 00:01:24,196
نگاه کردن در چشمان او بود.

24
00:01:25,809 --> 00:01:27,962
اما آن پل شکسته بود.

25
00:01:30,621 --> 00:01:33,052
چطور میتوانستم درباره
زندگی به او درس بدهم؟

26
00:01:35,519 --> 00:01:39,427
وقتی کارهایی میکردم که 
دوست داشت، به من نگاه میکرد،

27
00:01:39,451 --> 00:01:40,985
و ارتباط ما برقرار میشد.

28
00:01:41,885 --> 00:01:45,453
پس من خودم را وقف کار کردن 
با او بر اساس آن چیزها کردم،

29
00:01:45,477 --> 00:01:49,806
پس چشم در چشم شدنمان بیشتر میشد.

30
00:01:51,290 --> 00:01:57,811
ما ساعتها و ساعتها صرف گرگم به هوا
بازی کردن با او و خواهرش الکسیا میکردیم،

31
00:01:58,502 --> 00:02:01,119
و وقتی میگفتیم: «گرفتمت!»

32
00:02:02,186 --> 00:02:03,880
او اطراف را به دنبال ما نگاه میکرد،

33
00:02:04,970 --> 00:02:09,709
و در آن لحظه، 
میتوانستم حس کنم که او زنده است.

34
00:02:13,088 --> 00:02:18,015
همچنین ساعاتی را هم 
در استخر صرف میکردیم.

35
00:02:19,182 --> 00:02:22,538
ایوان همیشه به آب 
اشتیاق زیادی نشان میداد.

36
00:02:23,834 --> 00:02:26,691
به یاد دارم وقتی دو سال و نیمه بود،

37
00:02:27,761 --> 00:02:31,061
در روزهای سرد و بارانی زمستان هم،

38
00:02:31,085 --> 00:02:33,561
او را به استخر سرپوشیده میبردم،

39
00:02:33,585 --> 00:02:36,235
چون حتی در روزهای
بارانی هم ما به شنا میرفتیم.

40
00:02:37,823 --> 00:02:41,511
ما در بزرگراه بودیم،
و من خروجی را اشتباه رفتم.

41
00:02:42,295 --> 00:02:46,237
بغضش ترکید و گریهای 
بی وقفه و تسلی ناپذیر سرداد،

42
00:02:46,261 --> 00:02:47,781
تا آنکه برگشتم.

43
00:02:48,536 --> 00:02:50,158
تنها آن زمان بود که آرام گرفت.

44
00:02:51,528 --> 00:02:55,224
چطور ممکن بود که یک کودک دو سال و نیمه

45
00:02:55,248 --> 00:02:57,055
به اسم خودش واکنش نشان ندهد،

46
00:02:57,851 --> 00:03:01,975
اما در میان باران و مه،
که من هیچ چیزی نمیدیدم،

47
00:03:01,999 --> 00:03:06,305
بتواند راه درست را کاملاً به یاد بیاورد؟

48
00:03:09,066 --> 00:03:12,506
آن زمان بود که متوجه شدم 
حافظه بصری ایوان فوق العاده است،

49
00:03:13,542 --> 00:03:16,942
و اینکه آن میتواند راه ورود من باشد.

50
00:03:17,827 --> 00:03:20,197
پس من شروع کردم از همه چیز عکس گرفتن،

51
00:03:20,868 --> 00:03:23,014
و به او آموختم زندگی چطوری است،

52
00:03:23,038 --> 00:03:26,628
تصویر به تصویر،
آنها را به ایوان نشان دادم.

53
00:03:27,758 --> 00:03:32,456
حتی حالا هم ایوان به همین
روش ارتباط برقرار میکند

54
00:03:32,480 --> 00:03:33,842
و چیزهایی که میخواهد،

55
00:03:34,311 --> 00:03:35,590
نیازهایش را،

56
00:03:36,392 --> 00:03:38,782
و حتی احساساتش را هم
به همین روش نشان میدهد.

57
00:03:42,023 --> 00:03:45,222
اما این فقط چشم در چشم شدن
با ایوان نبود که اهمیت داشت.

58
00:03:46,932 --> 00:03:48,896
درباره همه همین طور بود.

59
00:03:50,735 --> 00:03:54,725
چطور میتوانسم بقیه را 
مجاب کنم که تنها اوتیسم او را نبینند،

60
00:03:54,749 --> 00:03:56,145
بلکه خود او را ببینند،

61
00:03:57,312 --> 00:03:58,981
و همه چیزهایی که
میتوانست به دیگران بدهد؛

62
00:04:00,316 --> 00:04:02,062
کارهایی که میتوانست بکند؛

63
00:04:03,387 --> 00:04:06,025
چیزهایی که دوست داشت
و چیزهایی که دوست نداشت،

64
00:04:06,049 --> 00:04:07,889
درست مثل هرکدام از ما؟

65
00:04:09,311 --> 00:04:12,381
اما برای آن، باید خودم را کنار میکشیدم.

66
00:04:13,794 --> 00:04:15,841
باید استقامت به خرج میدادم
و میگذاشتم برود،

67
00:04:16,896 --> 00:04:18,955
که بسیار کار سختی بود.

68
00:04:21,297 --> 00:04:22,767
ایوان ۱۱ سال داشت،

69
00:04:23,755 --> 00:04:27,445
و برای درمان به محلهای 
نزدیک خانهمان رفت.

70
00:04:28,793 --> 00:04:32,224
یک بعد از ظهر،
زمانی که منتظرش بودم،

71
00:04:32,863 --> 00:04:34,199
به داخل یک بقالی رفتم،

72
00:04:34,223 --> 00:04:37,492
یک مغازه محلی معمولی که
از هر چیزی یک کمی داشت.

73
00:04:38,428 --> 00:04:39,980
وقتی که مشغول خرید بودم،

74
00:04:40,004 --> 00:04:43,214
شروع به حرف زدن با 
خوزه، صاحب مغازه، کردم.

75
00:04:44,942 --> 00:04:46,325
درباره ایوان به او گفتم،

76
00:04:47,057 --> 00:04:48,413
که او اوتیسم دارد،

77
00:04:49,437 --> 00:04:53,705
و اینکه میخواهم یاد بگیرد 
خودش به تنهایی در خیابان راه برود،

78
00:04:53,729 --> 00:04:55,829
بدون اینکه کسی دست او را بگیرد.

79
00:04:56,875 --> 00:05:00,541
پس تصمیم گرفتم از خوزه بخواهم که 
پنج شنبهها حوالی ساعت ۲ بعد از ظهر

80
00:05:01,509 --> 00:05:05,258
اجازه بدهد ایوان در مرتب کردن
بطریهای آب به او کمک کند،

81
00:05:05,282 --> 00:05:07,597
چون او عاشق مرتب کردن چیزها بود.

82
00:05:07,621 --> 00:05:11,387
و به عنوان جایزه، میتوانست 
کمی کلوچه شکلاتی بخرد،

83
00:05:11,411 --> 00:05:13,157
که خیلی دوست داشت.

84
00:05:15,843 --> 00:05:17,343
او بلافاصله پاسخ مثبت داد.

85
00:05:18,815 --> 00:05:22,057
پس برای یک سال این برنامه ادامه داشت:

86
00:05:22,081 --> 00:05:24,371
ایوان به بقالی خوزه میرفت،

87
00:05:25,312 --> 00:05:28,756
به او در مرتب کردن قفسههای
بطریهای آب کمک میکرد

88
00:05:28,780 --> 00:05:34,043
و همه برچسبها را دقیقاً
در یک جهت قرار میداد،

89
00:05:34,067 --> 00:05:37,674
و خوشحال با کلوچههای 
شکلاتیاش از آنجا میرفت.

90
00:05:44,054 --> 00:05:46,474
خوزه متخصص اوتیسم نیست.

91
00:05:49,291 --> 00:05:52,102
نیازی هم نیست که متخصص باشد

92
00:05:53,212 --> 00:05:57,000
نیازی هم به کار قهرمانانه نیست.

93
00:06:00,084 --> 00:06:02,080
تنها باید حضور داشته باشیم --

94
00:06:02,515 --> 00:06:04,087
(تشویق)

95
00:06:10,942 --> 00:06:12,514
(تشویق تمام می شود)

96
00:06:13,737 --> 00:06:15,254
واقعاً، نیازی به کار قهرمانانه نیست --

97
00:06:16,977 --> 00:06:19,269
تنها باید نزدیک باشیم.

98
00:06:21,948 --> 00:06:23,624
و اگر از چیزی میترسیم،

99
00:06:24,511 --> 00:06:26,695
یا چیزی را متوجه نمیشویم،

100
00:06:26,719 --> 00:06:27,968
باید بپرسیم.

101
00:06:29,182 --> 00:06:30,862
بیایید کنجکاو باشیم

102
00:06:32,362 --> 00:06:35,522
اما هیچ وقت بیتفاوت نباشیم.

103
00:06:38,217 --> 00:06:41,767
بیایید شجاعت چشم در چشم
شدن با هم را داشته باشیم،

104
00:06:44,386 --> 00:06:46,488
چون با نگاه کردن،

105
00:06:46,512 --> 00:06:49,585
میتوانیم دنیایی به روی دیگری بگشاییم.

106
00:06:51,142 --> 00:06:53,540
(تشویق)

107
00:06:53,564 --> 00:06:55,888
(هورا)