[Σειρά επεισοδίων New York Close Up] Συλλέγω εικόνες, τις ταξινομώ σε βιβλία... ...ούτε θυμάμαι από πότε... ίσως από το Λύκειο. Αρχικά έβρισκα κάποια εικόνα μάλλον τυχαία και αν μου έκανε εντύπωση, την κρατούσα. [Louise Despont, Καλλιτέχνις] Αργότερα αναζητούσα συγκεκριμένες εικόνες. Έψαχνα συγκεκριμένα παραδείγματα. Αναρωτιέμαι από που πηγάζουν οι ιδέες, ποια είναι η πηγή της έμπνευσης, ποια είναι η ουσία αυτής της επικοινωνίας. [LOUISE DESPONT ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ] Με ελκύουν ιδιαίτερα οι εικόνες που είναι πλήρεις και πολυσύνθετες επειδή θέλω να νιώθω ότι η ενέργεια τους είναι ισχυρή και παρούσα στο επακόλουθο έργο. Οι περισσότερες εικόνες μου προέρχονται από το Διαδίκτυο. Ορισμένες είναι φωτοτυπίες από βιβλία ενώ άλλες είναι ταξιδιωτικές φωτογραφίες. Αυτά εδώ είναι καλάθια για κότες στο Μπαλί. Η συλλογή και η ταξινόμηση των εικόνων καθώς και το να περιεργάζομαι τις εικόνες αυτές, αποτελεί, σε μεγάλο βαθμό, μια υποσυνείδητη διαδικασία. Η ουσία είναι να παρατηρείς έργα που σε δονούν, που σε κάνουν να πεις: «Εκπληκτικό! Πόσο δυνατό!»... ...έργα που σε συγκινούν και σε κάνουν να αλλάξεις. Πριν μια δεκαετία αφιέρωνα τον περισσότερο χρόνο μου στην αναζήτηση και στη συλλογή εικόνων. Περνούσα μόνο λίγο χρόνο ζωγραφίζοντας. Είναι ωραίο να αναπολείς. Οι εικόνες είναι σαν ψίχουλα. Μου θυμίζουν όλα τα βήματα της πορείας μου: ποιες ήταν οι πρώτες εικόνες που μου τράβηξαν την προσοχή, ποιες αισθάνομαι ότι είναι ακόμη σημαντικές, και ποιες δε με διακινούν πια. [Γέλιο] Αυτό εδώ είναι ένα portfolio του 2009 από την Ινδία. Επισκέφθηκα αστρονομικά παρατηρητήρια στις πόλεις Τζαϊπούρ και Δελχί. Είναι τόσο όμορφη η γεωμετρία τους. Αυτό είναι ένα κολάζ που έφτιαχνα, φωτοτυπώντας εικόνες από βιβλία με θέμα τα υφάσματα. Η ιδέα αυτή επανήλθε στο έργο μου έξι χρόνια αργότερα, σε ένα έργο που δημιούργησα για το Κέντρο Τεχνών Pioneer Works. [Κέντρο Τεχνών Pioneer Works, Red Hook, ΝΥ] Για την έκθεσή μου με τίτλο Η Εξάπλευρη Δύναμη, ασχολήθηκα με τις κυψέλες, με τα συστήματα επικοινωνίας τους, με την αρχιτεκτονική τους χρήση, με την ενέργεια του εξαγώνου. [Άντρας] Καταπληκτικό! [Despont] Ξεκινώντας από εδώ... τρείς κυψέλες... και θα ακολουθήσει ένα έργο μεγάλων διαστάσεων. Τέλειο! Καταπληκτικό! Φαίνεται τόσο υπέροχο! [Γυναίκα] Φαίνεται εκπληκτικό. Η θεματολογία ενός συνόλου έργων αυτοεξελίσσεται με διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς τους τρόπους σχετίζεται με το ότι η δημιουργία του έργου είναι τόσο χρονοβόρα ώστε απαιτείται μια ολόκληρη χρονιά για μία έκθεση. Η έκθεση αντικατοπτρίζει τη νοοτροπία εκείνης της χρονιάς. Επιφυλάσσομαι όταν πρέπει να προαποφασίσω το θέμα μιας έκθεσης, πριν καν ξεκινήσω να δημιουργώ το έργο. Η διαδικασία του σχεδίου αποτελεί ένα τόσο σημαντικό εργαλείο μάθησης ώστε κατά την πορεία της το ίδιο το έργο σε καθοδηγεί καλύτερα από ότι αν προσπαθούσες να πάρεις μια απόφαση εξ`αρχής. [Γκαλερί Nicelle Beauchene, Τοποθεσία Lower East Side, ΝΥ] Για την έκθεσή μου με τίτλο Αρμονική Δόνηση, σκέφτομαι το θέμα των δονήσεων, των ηχητικών κυμάτων, και συγκεκριμένα των ηφαιστειακών δονήσεων που περιστοιχίζουν τη Γη. Το ηφαίστειο Κρακατόα μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον επειδή η έκρηξή του ήταν τόσο τεράστια ώστε τα ηχητικά κύματα ταξίδεψαν γύρω από τη Γη τέσσερις φορές. Ένα σεισμόγραμμα είναι ένα σχέδιο που δημιουργεί η Γη. Τα πάντα είναι δόνηση. Τα πάντα δημιουργούνται από ενεργειακά κύματα. O,τιδήποτε είναι ζωντανό εκπέμπει βόμβο, σιγομουρμουρίζει, και υπάρχει τρόπος οπτικής αναπαράστασης του βόμβου. Ποια σχέδια διέπουν ένα συναίσθημα; Ποια είναι τα κύματα των δονήσεων μιας σχέσης; Όταν κοιτάζω τα σχέδια, νιώθω ότι αυτά που είναι τα πιο επιτυχημένα μοιάζουν πράγματι σαν να σιγομουρμουρίζουν. Το σχέδιο αρχίζει να δονείται κατ`αυτόν τον τρόπο, εκεί όπου η ενέργεια έχει μεταφραστεί σωστά. Το έργο έχει αποκτήσει τη δική του ζωή. Ναι, οι δονήσεις του αποκτούν ζωή! Αυτό που είναι τόσο ενδιαφέρον στη δημιουργική δράση είναι ότι μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση σε κάτι εντελώς έξω από τον εαυτό σου. Είναι μια επικοινωνία που χαρακτηρίζεται από ενσυναίσθηση πάρα από συνειδητότητα. Παραθέτεις όλα τα σχέδια και τότε ίσως δύο από αυτά ή ένας συνδυασμός τεσσάρων σχεδίων θα αφήσει κάποιο αναφορικό ίχνος σε κάποιο έργο. Κι εφόσον το έργο δεν αποτελεί πιστή απεικόνιση μιας έννοιας ή μιας ιδέας, υπάρχει αρκετή ελευθερία ώστε να πω: «Αν βρίσκεται μέσα μου, θα βγάλει νόημα». Θα υπάρξει μια ενοποιητική δύναμη. Αν προσφέρεις τον εαυτό σου ως τα χέρια που φτιάχνουν το έργο, η σχέση που χτίζεις με αυτό με το οποίο επικοινωνείς έχει την δική της φωνή. Άλλοτε η φωνή γεννιέται μέσα από τη λεπτομερή διερεύνηση εικόνων. Κι άλλες φορές βρίσκεται άμεσα πάνω στο χαρτί. Όσον αφορά την έμπνευση, για κάποιον λόγο είχα στο νου μου την εικόνα του βολβού ενός ματιού. Αν θεωρήσουμε την κόρη και την ίριδα ως το Εγώ και τον συνειδητό νου, τότε μπορούμε να φανταστούμε το λευκό του ματιού ως την ενσυναίσθηση, ως μια ενέργεια προσβάσιμη έξω από τον εαυτό μας. Θεωρώ ότι το πιο συναρπαστικό στοιχείο της παραγωγής του έργου είναι το ότι αρχίζεις να οικοδομείς μια σχέση με την πρόσβαση στην ενσυναίσθηση. Το έργο δεν προκύπτει από την προσωπική σου ιστορία ζωής. Δεν προκύπτει από το υπόβαθρό σου. Δεν προκύπτει από το εγώ σου. Πηγάζει από μια παγκόσμια ενέργεια, με καταλαβαίνεις; Και αυτή η σχέση είναι τόσο ιερή. Το να ανακαλύπτεις τους ενδιαφέροντες συνδυασμούς σημαίνει να παίζεις ένα παιγνίδι μνήμης. Επειδή έχω πολύ κακή μνήμη, νομίζω ότι θυμάμαι τους συνδυασμούς αλλά μετά διστάζω να πω με σιγουριά ποιοι είναι στ` αλήθεια. Μοιάζει σαν η αναφορά να χάνεται ορισμένες φορές. Μετά επικεντρώνεσαι σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο. Το πλαίσιο παύει να έχει πια σημασία. [Despont] Να αρχίσω να καίω εδώ κάτω; [Άντρας] Αριστερά. [Άντρας] Εντάξει. Εκεί είναι καλά. [Despont] Είναι δύσκολο για τη φλόγα να διαπεράσει το μαύρο μελάνι. [Γέλιο] [Άντρας] Κράτησε το. [Despont] Μοιάζει με διαβολικό πρόσωπο. [Άντρας] Φανταστικό! [Despont] Ήταν πολύ ωραίο!