WEBVTT

00:00:01.461 --> 00:00:07.177
ถ้าเกิดผมบอกคุณว่า
นี่เป็นโฉมหน้าของความสุขอันบริสุทธิ์

00:00:07.177 --> 00:00:09.968
คุณจะเรียกผมว่าไอ้บ้าหรือเปล่าครับ

00:00:10.678 --> 00:00:11.918
ผมไม่โทษคุณหรอกครับ

00:00:11.918 --> 00:00:16.172
เพราะว่าทุกครั้งที่ผมดูสิ่งนี้
ภาพเซลฟี่อาร์คติก ผมก็ขนลุกนิดหน่อย

00:00:16.920 --> 00:00:19.919
ผมอยากจะบอกคุณสักนิดเกี่ยวกับรูปนี้

NOTE Paragraph

00:00:19.919 --> 00:00:23.485
ผมว่ายน้ำแถวๆ เกาะโลโฟเทน 
ในประเทศนอร์เวย์

00:00:23.485 --> 00:00:25.190
มันอยู่ในอาร์คติกเซอร์เคิล
(Arctic Circle)

00:00:25.190 --> 00:00:28.348
และน้ำก็อยู่ในระดับจุดเยือกแข็ง

00:00:28.348 --> 00:00:32.179
อากาศน่ะหรือครับ
ก็ลมเย็นๆ แรงๆ ที่ -10 องศา

00:00:32.179 --> 00:00:35.615
และผมรู้สึกได้เลยจริงๆ ว่าเลือดจะออกจากมือ

00:00:35.615 --> 00:00:40.375
เท้าและหน้า 
และพุ่งไปปกป้องอวัยวะสำคัญของร่างกาย

00:00:40.375 --> 00:00:42.149
มันเป็นที่ที่เย็นที่สุดที่ผมเคยไป

00:00:43.069 --> 00:00:47.921
แต่แม้ว่าริมผีปากจะบวม ตาจะโบ๋
และแก้มจะแดงแจ๋

00:00:47.921 --> 00:00:53.867
ผมได้พบว่าที่ตรงนี้ เป็นสถานที่
ซึ่งผมได้พบกับความสุขอันยิ่งใหญ่

NOTE Paragraph

00:00:54.562 --> 00:00:57.627
เอาล่ะ พูดถึงเรื่องความเจ็บปวด
นักจิตวิทยา บร๊อค เบสเตียน

00:00:57.627 --> 00:00:59.972
เรียบเรียงไว้อย่างสวยหรูว่า

00:00:59.972 --> 00:01:02.549
"ความเจ็บปวดเป็นเหมือนทางลัดไปสู่สติ

00:01:02.549 --> 00:01:06.218
มันทำให้เรารู้ตัวในทันที
ถึงทุกอย่างทุกสิ่งในสภาพแวดล้อม

00:01:06.218 --> 00:01:08.192
มันดึงเราอย่างเลือดเย็น

00:01:08.192 --> 00:01:12.718
เข้าไปสู่การรู้ตัวจากสัมผัสที่แท้จริงของโลก
ที่เหมือนกับการทำสมาธิมาก"

NOTE Paragraph

00:01:13.047 --> 00:01:16.537
ถ้าหากการที่ตัวสั่นเทาเป็นการทำสมาธิ
ผมก็คงคิดว่าตัวเองเป็นพระ

00:01:16.537 --> 00:01:17.387
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:17.387 --> 00:01:20.266
ทีนี้ ก่อนที่เราจะถามว่าทำไม

00:01:20.266 --> 00:01:23.981
มีใครอยากจะเล่นกระดานโต้คลื่น
ในน้ำเย็นยะเยือกไหมครับ

00:01:23.981 --> 00:01:26.558
ผมอยากจะให้คุณได้ดูสักหน่อย

00:01:26.558 --> 00:01:29.162
ว่าชีวิตของผมวันๆ มีหน้าตาอย่างไร

NOTE Paragraph

00:01:29.832 --> 00:01:35.799
(เสียงดนตรี)

NOTE Paragraph

00:02:16.017 --> 00:02:19.544
(วีดีโอ) ผู้ชาย: แบบว่านะ
เรากำลังหวังว่าจะมีคลื่นเจ๋งๆ

00:02:19.544 --> 00:02:22.424
แต่ผมไม่คิดว่าใครจะคิดว่ามันจะมา

00:02:22.424 --> 00:02:24.095
ผมหยุดสั่นไม่ได้เลย

00:02:24.095 --> 00:02:25.919
ผมหนาว

NOTE Paragraph

00:02:28.344 --> 00:02:31.432
(เสียงดนตรี)

NOTE Paragraph

00:02:31.432 --> 00:02:34.185
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:02:36.135 --> 00:02:39.804
คริส เบอร์คาร์ด: ครับ
ช่างภาพโต้คลื่น ใช่ไหมครับ

00:02:39.804 --> 00:02:42.708
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำ
ว่ามันเป็นงานจริงๆ หรือเปล่า

00:02:42.708 --> 00:02:44.844
พ่อแม่ของผมไม่คิดอย่างนั้นแน่ๆ

00:02:44.844 --> 00:02:49.718
ตอนผมบอกพวกเขาตอนผมอายุ 19
ว่าผมกำลังจะออกจากงานเพื่อทำงานตามฝัน

00:02:49.718 --> 00:02:54.294
ฟ้าสีคราม หาดอบอุ่นแถบศูนย์สูตร
และผิวแทนทั้งปี

00:02:54.294 --> 00:02:58.125
สำหรับผมแล้ว นั่นแหละใช่เลย
ชีวิตไม่มีอะไรจะดีกว่านี้อีกแล้ว

00:02:58.125 --> 00:03:02.769
เหงื่อไหลไคลย้อย ถ่ายภาพคนโต้คลื่น
ในที่ท่องเที่ยวต่างแดนเหล่านี้

00:03:02.769 --> 00:03:04.510
แต่มีเพียงปัญหาเดียว

00:03:04.510 --> 00:03:08.109
ยิ่งผมใช้เวลาเดินทางนานเท่าไร
เพื่อไปยังต่างแดน

00:03:08.109 --> 00:03:10.534
ความน่าปลื้มใจมันยิ่งลดลงมากเท่านั้น

00:03:11.104 --> 00:03:14.909
ผมออกตามหาการผจญภัย
และสิ่งที่ผมได้พบก็เป็นแค่อะไรที่จำเจ

00:03:15.679 --> 00:03:20.439
เจอแต่ สัญญาณไว-ไฟ, ทีวี, อาหารอร่อย
และสัญญาณมือถือแรงๆ

00:03:20.439 --> 00:03:23.411
ที่สำหรับผมมันเป็นแค่กับดักนักท่องเที่ยว

00:03:23.411 --> 00:03:25.709
ขึ้นๆ ลงๆ จากน้ำ

00:03:25.709 --> 00:03:29.376
และไม่นาน ผมก็เริ่มที่จะหมดไฟ

NOTE Paragraph

00:03:31.106 --> 00:03:35.223
ผมเริ่มกระหายความดิบเถื่อน ที่โล่งกว้าง

00:03:35.223 --> 00:03:38.665
ผมก็เลยออกตามหาสถานที่คนมักบ่นกันว่า

00:03:38.665 --> 00:03:42.543
หนาวเกินไป ไกลเกินไป
และอันตรายเกินกว่าจะโต้คลื่น

00:03:42.543 --> 00:03:45.353
และการท้าทายนั้นก็ทำให้ผมประหลาดใจ

00:03:45.353 --> 00:03:49.485
ผมเริ่มทำการรบกับอัตตาของตนเอง

00:03:49.485 --> 00:03:52.109
เพราะว่า ถ้าจะมีอะไรสักสิ่งที่ผมได้ตระหนัก

00:03:52.109 --> 00:03:53.961
ก็คือ ไม่ว่าอาชีพใด ๆ

00:03:53.961 --> 00:03:57.722
แม้ว่างานดูเหมือนจะเท่ 
อย่างช่างภาพนักโต้คลื่น

00:03:57.722 --> 00:04:00.148
ก็มีความเสี่ยงต่อความจำเจ

NOTE Paragraph

00:04:00.648 --> 00:04:03.702
ดังนั้น ในการตามหาเพื่อขจัดความจำเจ
ผมได้ตระหนักอะไรบางอย่าง

00:04:03.702 --> 00:04:06.656
มหาสมุทรเพียงสามในสีของโลกเราเท่านั้น
ที่อบอุ่น

00:04:06.656 --> 00:04:09.587
และจริงๆ แล้ว มันก็แค่บริเวณเล็ก ๆ
รอบเขตศูนย์สูตรเท่านั้นเอง

00:04:09.587 --> 00:04:12.095
ดังนั้น ถ้าผมจะออกไปหาคลื่นที่สมบูรณ์แบบ


00:04:12.095 --> 00:04:14.672
มันจะต้องเกิดขึ้นที่สักแห่งที่หนาวเย็น

00:04:14.672 --> 00:04:16.553
ที่ซึ่งทะเลที่ขึ้นชื่อเรื่องความเถื่อนดิบ

00:04:16.553 --> 00:04:19.246
และนั่นก็เป็นที่ซึ่งผมเริ่มมองหา

00:04:19.246 --> 00:04:21.777
และเป็นครั้งแรกที่ผมเดินทางไปไอซ์แลนด์

00:04:21.777 --> 00:04:24.496
และรู้สึกเหมือนพบกับสถานที่ซึ่งผมตามหาจริง ๆ

NOTE Paragraph

00:04:24.846 --> 00:04:28.023
ผมนี่ทึ่งไปเลย กับความงานของทิวทัศน์

00:04:28.023 --> 00:04:32.219
แต่ที่สำคัญที่สุด ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า
เราจะได้พบกับคลื่นที่สมบูรณ์แบบ

00:04:32.219 --> 00:04:35.229
ในส่วนของโลกที่ห่างไกลและเถื่อนดิบ

00:04:35.639 --> 00:04:37.915
ณ จุดหนึ่ง เราไปยังชายหาด

00:04:37.915 --> 00:04:41.018
เพียงเพื่อพบก้อนน้ำแข็งขนาดยักษ์
กองทับกันอยู่บนแนวชายหาด

00:04:41.018 --> 00:04:43.371
น้ำแข็งสร้างที่กำบังระหว่างเรากับคลื่น

00:04:43.371 --> 00:04:45.761
แล้วเราก็ต้องเดินโซซัดโซเซ
ผ่านพื้นที่เขาวงกต

00:04:45.761 --> 00:04:47.348
เพียงแค่จะไปยังแถวหน้า

00:04:47.348 --> 00:04:48.473
และเมื่อเราไปถึงที่นั่น

00:04:48.473 --> 00:04:51.511
เราต้องดันก้อนน้ำแข็งออกไปด้านข้าง
เพื่อพยายามจะไปให้ถึงคลื่น

00:04:51.511 --> 00:04:55.468
มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมมาก
ที่ผมจะไม่มีวันลืมเลย

00:04:55.468 --> 00:04:58.254
เพราะว่าท่ามกลางสภาวะที่แสนโหดร้ายนั้น

00:04:58.254 --> 00:05:02.976
ผมรู้สึกเหมือนผมเจอเข้ากับ
ที่เงียบสงัดแห่งสุดท้ายบนโลก

00:05:02.976 --> 00:05:05.991
สถานที่ซึ่งผมพบกับความบริสูทธิ์
และความเชื่อมโยงกับโลก

00:05:05.991 --> 00:05:08.913
ผมรู้ว่าผมจะไม่พบกับชายหาด
ที่เต็มไปด้วยผู้คน

NOTE Paragraph

00:05:10.073 --> 00:05:13.231
ผมติดกับเลย อย่างจั๋งหนับ (เสียงหัวเราะ)

00:05:13.231 --> 00:05:16.087
น้ำเย็นยังฝั่งอยู่ในใจผมอยู่เลย

00:05:16.087 --> 00:05:17.399
และจากจุดนั้น

00:05:17.399 --> 00:05:20.729
งานของผมก็มุ่งไปที่สภาพแวดล้อม
ที่แสนโหดร้ายและไม่ปราณี

00:05:20.729 --> 00:05:24.605
และมันพาผมไปยังสถานที่ เช่น 
รัสเซีย จีน นอร์เวย์ อะลาสก้า ไอซ์แลนด์ ชิลี

00:05:24.605 --> 00:05:27.534
และเกาะฟาโรล และอีกหลายที่ในระหว่างทาง

00:05:27.534 --> 00:05:30.552
และเรื่องหนึ่งที่ผมชอบที่สุด
สำหรับสถานที่เหล่านั้น

00:05:30.552 --> 00:05:34.453
ก็คือความท้าทายและความคิดสร้างสรรค์
ที่จะต้องใช้เพื่อเดินทางไปให้ถึงที่นั้น

00:05:34.453 --> 00:05:36.659
ชั่วโมง วัน เดือน ที่ใช้เวลาไปกับ กูเกิล เอิร์ธ

00:05:36.659 --> 00:05:40.828
พยายามที่จะปักหมุดแนวชายหาด หรือแนวปะการัง
ที่เราจะสามารถไปถึงที่นั่นได้จริง ๆ

00:05:41.418 --> 00:05:44.848
และเมื่อเราไปที่นั่น 
พาหนะที่ใช้ก็ต้องสร้างสรรค์พอ ๆ กัน

00:05:44.848 --> 00:05:47.757
รถลุยหิมะ รถหกล้อ ยานพาหนะกองทัพรัสเซีย

00:05:47.757 --> 00:05:51.054
และการบินร่อนไปกับเฮลิคอปเตอร์
ที่รูปร่างหน้าตาโคตรจะไม่สมประกอบมาก

00:05:51.054 --> 00:05:53.260
(เสียงหัวเราะ)

00:05:53.260 --> 00:05:55.920
เฮลิคอปเตอร์ทำเอาผมกลัวจริงๆ เลยครับ 
จะบอกให้

NOTE Paragraph

00:05:56.510 --> 00:05:59.042
มีครั้งหนึ่งที่การนั่งเรือค่อนข้างจะไม่ราบเรียบ

00:05:59.042 --> 00:06:02.158
ทางชายฝั่งของเกาะแวนคูเวอร์
ขึ้นไปยังจุดโต้คลื่นที่ห่างไกล

00:06:02.158 --> 00:06:04.777
พวกเราได้แต่มองจากฝั่งทะเลอย่างสิ้นหวัง

00:06:04.777 --> 00:06:07.168
เมื่อพวกหมีบุกทะลายพื้นที่แคมป์ของเรา

00:06:07.168 --> 00:06:10.188
พวกมันเดินจากไปพร้อมอาหารของเรา
และฉีกกัดเต๊นท์เราด้วย

00:06:10.188 --> 00:06:13.400
เป็นการบอกเราให้รู้ว่า 
เราอยู่ในตำแหน่งสุดท้ายของห่วงโซ่อาหาร

00:06:13.400 --> 00:06:15.527
และที่ตรงนั้นเป็นของพวกมัน ไม่ใช่ของเรา

00:06:15.527 --> 00:06:17.454
แต่สำหรับผม การเดินทางครั้งนั้น

00:06:17.454 --> 00:06:22.046
เป็นพันธสัญญาต่อแดนเถื่อนดิบ
ที่ผมแลกมาด้วยหาดท่องเที่ยว

NOTE Paragraph

00:06:24.066 --> 00:06:28.120
เอาล่ะ มันเป็นแบบนั้นจนการทั่งผมเดินทาง
ไปนอร์เวย์ -- (เสียงหัวเราะ) --

00:06:28.123 --> 00:06:31.204
เมื่อผมได้เรียนรู้ที่จะชอบอากาศหนาวเย็น

00:06:32.294 --> 00:06:34.206
นี่เป็นสถานที่

00:06:34.206 --> 00:06:37.573
พายุที่รุนแรงที่สุด ขนาดใหญ่ที่สุดในโลก

00:06:37.573 --> 00:06:40.627
สร้างคลื่นขนาดใหญ่ให้ปะทะกับชายฝั่ง

00:06:40.627 --> 00:06:44.605
เราอยู่บนฟยอร์ชเล็กๆ ที่ห่างไกล
ในอาร์คติก เซอร์เคิล

00:06:44.605 --> 00:06:47.151
มีประชากรแกะมากกว่าประชากรมนุษย์

00:06:47.151 --> 00:06:50.201
ฉะนั้นมันคือสถานที่ซึ่งไม่มีใครจะมาเจอคุณ

00:06:50.936 --> 00:06:53.151
ผมอยู่ในน้ำ ถ่ายภาพนักโต้คลื่น

00:06:53.151 --> 00:06:55.281
และหิมะก็เริ่มตก

00:06:56.241 --> 00:06:59.867
และจากนั้นอุณหภูมิก็เริ่มลดลง

00:07:00.458 --> 00:07:03.843
และผมก็บอกตัวเองว่า รอไม่ได้แล้ว
ผมต้องรีบขึ้นจากน้ำทะเล

00:07:03.843 --> 00:07:07.437
สถานที่แกเดินทางมาครั้งนี้
นี่แหละเป็นสิ่งที่แกเฝ้ารออยู่

00:07:07.437 --> 00:07:09.519
อากาศที่หนาวเย็นสุด ๆ
มีคลื่นที่สมบูรณ์แบบ

00:07:09.519 --> 00:07:12.537
และแม้ผมจะไม่รู้สึกเลยว่า
นิ้วของผมกดปุ่มถ่ายภาพ

00:07:12.537 --> 00:07:14.049
ผมรู้ว่าผมจะไม่ขึ้นจากน้ำทะเล

00:07:14.049 --> 00:07:16.842
ฉะนั้น ผมเลยทำอะไรก็ตามที่ผมทำได้
ผมสลัดมันออกไป อะไรก็ช่าง

00:07:16.842 --> 00:07:18.525
แต่นั่นเป็นจุดที่ผมรู้สึก

00:07:18.525 --> 00:07:20.644
ลมพัดแรงผ่านช่องเขาและพัดโดนตัวผม

00:07:20.644 --> 00:07:26.056
ในตอนแรกดูเหมือนจะเป็นหิมะเบา ๆ
ก่อนกลายเป็นพายุหิมะแบบจัดหนักอย่างรวดเร็ว

00:07:26.058 --> 00:07:30.226
และผมก็เริ่มเสียความสามารถในการรับรู้
ว่าผมอยู่ที่ไหน

00:07:30.932 --> 00:07:34.092
ผมไม่รู้เลยว่า ผมถูกพัดออกทะเลหรือเข้าฝั่ง

00:07:34.095 --> 00:07:38.047
และสิ่งที่ผมจะรับรู้ได้ก็คือ
เสียงเบา ๆ ของนกนางนวล

00:07:38.047 --> 00:07:40.170
และคลื่นที่กระทบฝั่ง

NOTE Paragraph

00:07:40.810 --> 00:07:45.646
ทีนี่ ผมรู้ว่าเป็นสถานที่ขึ้นชื่อเรื่อง
ล่มเรือและจมเครื่องบิน

00:07:45.646 --> 00:07:50.037
และในขณะที่ผมลอยคออยู่ตรงนั้น
ผมก็เริ่มจะตกใจกลัวหน่อย ๆ

00:07:50.609 --> 00:07:52.977
อันที่จริง ผมสติแตกไปแล้วล่ะครับ --

00:07:52.977 --> 00:07:56.414
(เสียงหัวเราะ) -- และผมตกอยู่ใน
สภาพภาวะร่างกายมีอุณหภูมิต่ำเกินไป

00:07:56.414 --> 00:07:59.595
และในที่สุดเพื่อนผมก็ช่วยผมขึ้นมาจากน้ำทะเลได้

00:07:59.595 --> 00:08:02.752
และผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอาการทางจิต
ที่เกิดขึ้นในน้ำทะเลหรือไม่

00:08:02.752 --> 00:08:04.912
แต่พวกเขามาบอกผมภายหลังว่า

00:08:04.912 --> 00:08:09.091
ผมยิ้มตลอดเวลาเลย

NOTE Paragraph

00:08:10.415 --> 00:08:12.528
ครับ การเดินทางครั้งนี้

00:08:12.528 --> 00:08:16.312
และบางทีประสบการณ์ครั้งนี้แหละ
ที่ผมเริ่มรู้สึก

00:08:16.312 --> 00:08:20.272
เช่นเดียวกับที่ช่างภาพทุกคนเห็นถึงคุณค่า

00:08:20.272 --> 00:08:24.302
เพราะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชั่วอึดใจนั้น
มันเป็นอะไรบางอย่างที่ผมถูกบังคับให้รับไว้

00:08:25.352 --> 00:08:30.257
และผมตระหนักดีว่า อาการหนาวสั่นทั้งหมดนี้
ได้สอนอะไรบางอย่างกับผมจริง ๆ คือ

00:08:30.257 --> 00:08:34.270
ชีวิตไม่มีทางลัดไปสู่ความสุข

00:08:35.120 --> 00:08:38.893
สิ่งใด ๆ ก็ตามที่ควรค่าแก่การไขว่คว้า
แต่ทำให้เราเป็นทุกข์

00:08:38.893 --> 00:08:40.855
บ้างเล็กน้อย

00:08:40.855 --> 00:08:44.547
และความทุกข์เล็ก ๆ น้อย ๆ นั้น
ที่ผมทำเพื่อถ่ายภาพเหล่านั้น

00:08:44.547 --> 00:08:47.844
มันเพิ่มคุณค่าให้กับงานของผม
ที่มีความหมายกับผมยิ่งนัก

00:08:47.844 --> 00:08:50.180
มากกว่าเพียงแค่ทำให้หน้ากระดาษ
ภายในนิตยสารไม่ว่าง

00:08:51.900 --> 00:08:58.208
เห็นไหมครับ ผมทำให้ตัวผมเป็นส่วนหนึ่ง
กับสถานที่เหล่านี้

00:08:58.208 --> 00:09:00.755
และสิ่งที่ผมได้กลับมาด้วย

00:09:00.755 --> 00:09:05.046
คือความรู้สึกที่ได้รับการเติมเต็ม
ในเรื่องที่ผมค้นหามาตลอด

NOTE Paragraph

00:09:06.326 --> 00:09:09.298
ฉะนั้น ผมมองย้อนกลับไปที่ภาพถ่ายเหล่านี้

00:09:09.298 --> 00:09:14.018
มันไม่ยากที่จะเห็นนิ้วแข็ง ๆ
พร้อมชุดดำน้ำที่หนาวเย็นยะเยือก

00:09:14.018 --> 00:09:17.082
และแม้แต่การต่อสู้ดิ้นรน
เพียงเพื่อเดินทางไปให้ถึงที่แห่งนั้น

00:09:17.082 --> 00:09:21.128
แต่เหนือสิ่งอื่นใด 
สิ่งที่ผมพบตอนนี้คือความสุข

NOTE Paragraph

00:09:21.935 --> 00:09:23.996
ขอบคุณมาก ๆ ครับ

NOTE Paragraph

00:09:23.996 --> 00:09:29.383
(เสียงปรบมือ)