1
00:00:01,461 --> 00:00:07,177
ถ้าเกิดผมบอกคุณว่า
นี่เป็นโฉมหน้าของความสุขอันบริสุทธิ์

2
00:00:07,177 --> 00:00:09,968
คุณจะเรียกผมว่าไอ้บ้าหรือเปล่าครับ

3
00:00:10,678 --> 00:00:11,918
ผมไม่โทษคุณหรอกครับ

4
00:00:11,918 --> 00:00:16,172
เพราะว่าทุกครั้งที่ผมดูสิ่งนี้
ภาพเซลฟี่อาร์คติก ผมก็ขนลุกนิดหน่อย

5
00:00:16,920 --> 00:00:19,919
ผมอยากจะบอกคุณสักนิดเกี่ยวกับรูปนี้

6
00:00:19,919 --> 00:00:23,485
ผมว่ายน้ำแถวๆ เกาะโลโฟเทน 
ในประเทศนอร์เวย์

7
00:00:23,485 --> 00:00:25,190
มันอยู่ในอาร์คติกเซอร์เคิล
(Arctic Circle)

8
00:00:25,190 --> 00:00:28,348
และน้ำก็อยู่ในระดับจุดเยือกแข็ง

9
00:00:28,348 --> 00:00:32,179
อากาศน่ะหรือครับ
ก็ลมเย็นๆ แรงๆ ที่ -10 องศา

10
00:00:32,179 --> 00:00:35,615
และผมรู้สึกได้เลยจริงๆ ว่าเลือดจะออกจากมือ

11
00:00:35,615 --> 00:00:40,375
เท้าและหน้า 
และพุ่งไปปกป้องอวัยวะสำคัญของร่างกาย

12
00:00:40,375 --> 00:00:42,149
มันเป็นที่ที่เย็นที่สุดที่ผมเคยไป

13
00:00:43,069 --> 00:00:47,921
แต่แม้ว่าริมผีปากจะบวม ตาจะโบ๋
และแก้มจะแดงแจ๋

14
00:00:47,921 --> 00:00:53,867
ผมได้พบว่าที่ตรงนี้ เป็นสถานที่
ซึ่งผมได้พบกับความสุขอันยิ่งใหญ่

15
00:00:54,562 --> 00:00:57,627
เอาล่ะ พูดถึงเรื่องความเจ็บปวด
นักจิตวิทยา บร๊อค เบสเตียน

16
00:00:57,627 --> 00:00:59,972
เรียบเรียงไว้อย่างสวยหรูว่า

17
00:00:59,972 --> 00:01:02,549
"ความเจ็บปวดเป็นเหมือนทางลัดไปสู่สติ

18
00:01:02,549 --> 00:01:06,218
มันทำให้เรารู้ตัวในทันที
ถึงทุกอย่างทุกสิ่งในสภาพแวดล้อม

19
00:01:06,218 --> 00:01:08,192
มันดึงเราอย่างเลือดเย็น

20
00:01:08,192 --> 00:01:12,718
เข้าไปสู่การรู้ตัวจากสัมผัสที่แท้จริงของโลก
ที่เหมือนกับการทำสมาธิมาก"

21
00:01:13,047 --> 00:01:16,537
ถ้าหากการที่ตัวสั่นเทาเป็นการทำสมาธิ
ผมก็คงคิดว่าตัวเองเป็นพระ

22
00:01:16,537 --> 00:01:17,387
(เสียงหัวเราะ)

23
00:01:17,387 --> 00:01:20,266
ทีนี้ ก่อนที่เราจะถามว่าทำไม

24
00:01:20,266 --> 00:01:23,981
มีใครอยากจะเล่นกระดานโต้คลื่น
ในน้ำเย็นยะเยือกไหมครับ

25
00:01:23,981 --> 00:01:26,558
ผมอยากจะให้คุณได้ดูสักหน่อย

26
00:01:26,558 --> 00:01:29,162
ว่าชีวิตของผมวันๆ มีหน้าตาอย่างไร

27
00:01:29,832 --> 00:01:35,799
(เสียงดนตรี)

28
00:02:16,017 --> 00:02:19,544
(วีดีโอ) ผู้ชาย: แบบว่านะ
เรากำลังหวังว่าจะมีคลื่นเจ๋งๆ

29
00:02:19,544 --> 00:02:22,424
แต่ผมไม่คิดว่าใครจะคิดว่ามันจะมา

30
00:02:22,424 --> 00:02:24,095
ผมหยุดสั่นไม่ได้เลย

31
00:02:24,095 --> 00:02:25,919
ผมหนาว

32
00:02:28,344 --> 00:02:31,432
(เสียงดนตรี)

33
00:02:31,432 --> 00:02:34,185
(เสียงปรบมือ)

34
00:02:36,135 --> 00:02:39,804
คริส เบอร์คาร์ด: ครับ
ช่างภาพโต้คลื่น ใช่ไหมครับ

35
00:02:39,804 --> 00:02:42,708
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำ
ว่ามันเป็นงานจริงๆ หรือเปล่า

36
00:02:42,708 --> 00:02:44,844
พ่อแม่ของผมไม่คิดอย่างนั้นแน่ๆ

37
00:02:44,844 --> 00:02:49,718
ตอนผมบอกพวกเขาตอนผมอายุ 19
ว่าผมกำลังจะออกจากงานเพื่อทำงานตามฝัน

38
00:02:49,718 --> 00:02:54,294
ฟ้าสีคราม หาดอบอุ่นแถบศูนย์สูตร
และผิวแทนทั้งปี

39
00:02:54,294 --> 00:02:58,125
สำหรับผมแล้ว นั่นแหละใช่เลย
ชีวิตไม่มีอะไรจะดีกว่านี้อีกแล้ว

40
00:02:58,125 --> 00:03:02,769
เหงื่อไหลไคลย้อย ถ่ายภาพคนโต้คลื่น
ในที่ท่องเที่ยวต่างแดนเหล่านี้

41
00:03:02,769 --> 00:03:04,510
แต่มีเพียงปัญหาเดียว

42
00:03:04,510 --> 00:03:08,109
ยิ่งผมใช้เวลาเดินทางนานเท่าไร
เพื่อไปยังต่างแดน

43
00:03:08,109 --> 00:03:10,534
ความน่าปลื้มใจมันยิ่งลดลงมากเท่านั้น

44
00:03:11,104 --> 00:03:14,909
ผมออกตามหาการผจญภัย
และสิ่งที่ผมได้พบก็เป็นแค่อะไรที่จำเจ

45
00:03:15,679 --> 00:03:20,439
เจอแต่ สัญญาณไว-ไฟ, ทีวี, อาหารอร่อย
และสัญญาณมือถือแรงๆ

46
00:03:20,439 --> 00:03:23,411
ที่สำหรับผมมันเป็นแค่กับดักนักท่องเที่ยว

47
00:03:23,411 --> 00:03:25,709
ขึ้นๆ ลงๆ จากน้ำ

48
00:03:25,709 --> 00:03:29,376
และไม่นาน ผมก็เริ่มที่จะหมดไฟ

49
00:03:31,106 --> 00:03:35,223
ผมเริ่มกระหายความดิบเถื่อน ที่โล่งกว้าง

50
00:03:35,223 --> 00:03:38,665
ผมก็เลยออกตามหาสถานที่คนมักบ่นกันว่า

51
00:03:38,665 --> 00:03:42,543
หนาวเกินไป ไกลเกินไป
และอันตรายเกินกว่าจะโต้คลื่น

52
00:03:42,543 --> 00:03:45,353
และการท้าทายนั้นก็ทำให้ผมประหลาดใจ

53
00:03:45,353 --> 00:03:49,485
ผมเริ่มทำการศึกส่วนตนต้านโลกียวิสัย

54
00:03:49,485 --> 00:03:52,109
เพราะว่า ถ้าจะมีอะไรสักสิ่งที่ผมได้ตระหนัก

55
00:03:52,109 --> 00:03:53,961
ก็คือ ไม่ว่าอาชีพใด ๆ

56
00:03:53,961 --> 00:03:57,722
แม้ว่างานดูเหมือนจะเท่ 
อย่างช่างภาพนักโต้คลื่น

57
00:03:57,722 --> 00:04:00,148
ก็มีความเสี่ยงต่อความจำเจ

58
00:04:00,648 --> 00:04:03,702
ดังนั้น ในการตามหาเพื่อขจัดความจำเจ
ผมได้ตระหนักอะไรบางอย่าง

59
00:04:03,702 --> 00:04:06,656
มหาสมุทรเพียงสามในสีของโลกเราเท่านั้น
ที่อบอุ่น

60
00:04:06,656 --> 00:04:09,587
และจริงๆ แล้ว มันก็แค่บริเวณเล็ก ๆ
รอบเขตศูนย์สูตรเท่านั้นเอง

61
00:04:09,587 --> 00:04:12,095
ดังนั้น ถ้าผมจะออกไปหาคลื่นที่สมบูรณ์แบบ


62
00:04:12,095 --> 00:04:14,672
มันจะต้องเกิดขึ้นที่สักแห่งที่หนาวเย็น

63
00:04:14,672 --> 00:04:16,553
ที่ซึ่งทะเลที่ขึ้นชื่อเรื่องความเถื่อนดิบ

64
00:04:16,553 --> 00:04:19,246
และนั่นก็เป็นที่ซึ่งผมเริ่มมองหา

65
00:04:19,246 --> 00:04:21,777
และเป็นครั้งแรกที่ผมเดินทางไปไอซ์แลนด์

66
00:04:21,777 --> 00:04:24,496
และรู้สึกเหมือนพบกับสถานที่ซึ่งผมตามหาจริง ๆ

67
00:04:24,846 --> 00:04:28,023
ผมนี่ทึ่งไปเลย กับความงานของทิวทัศน์

68
00:04:28,023 --> 00:04:32,219
แต่ที่สำคัญที่สุด ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า
เราจะได้พบกับคลื่นที่สมบูรณ์แบบ

69
00:04:32,219 --> 00:04:35,229
ในส่วนของโลกที่ห่างไกลและเถื่อนดิบ

70
00:04:35,639 --> 00:04:37,915
ณ จุดหนึ่ง เราไปยังชายหาด

71
00:04:37,915 --> 00:04:41,018
เพียงเพื่อพบก้อนน้ำแข็งขนาดยักษ์
กองทับกันอยู่บนแนวชายหาด

72
00:04:41,018 --> 00:04:43,371
น้ำแข็งสร้างที่กำบังระหว่างเรากับคลื่น

73
00:04:43,371 --> 00:04:45,761
แล้วเราก็ต้องเดินโซซัดโซเซ
ผ่านพื้นที่เขาวงกต

74
00:04:45,761 --> 00:04:47,348
เพียงแค่จะไปยังแถวหน้า

75
00:04:47,348 --> 00:04:48,473
และเมื่อเราไปถึงที่นั่น

76
00:04:48,473 --> 00:04:51,511
เราต้องดันก้อนน้ำแข็งออกไปด้านข้าง
เพื่อพยายามจะไปให้ถึงคลื่น

77
00:04:51,511 --> 00:04:55,468
มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมมาก
ที่ผมจะไม่มีวันลืมเลย

78
00:04:55,468 --> 00:04:58,254
เพราะว่าท่ามกลางสภาวะที่แสนโหดร้ายนั้น

79
00:04:58,254 --> 00:05:02,976
ผมรู้สึกเหมือนผมเจอเข้ากับ
ที่เงียบสงัดแห่งสุดท้ายบนโลก

80
00:05:02,976 --> 00:05:05,991
สถานที่ซึ่งผมพบกับความบริสูทธิ์
และความเชื่อมโยงกับโลก

81
00:05:05,991 --> 00:05:08,913
ผมรู้ว่าผมจะไม่พบกับชายหาด
ที่เต็มไปด้วยผู้คน

82
00:05:10,073 --> 00:05:13,231
ผมติดกับเลย อย่างจั๋งหนับ (เสียงหัวเราะ)

83
00:05:13,231 --> 00:05:16,087
น้ำเย็นยังฝั่งอยู่ในใจผมอยู่เลย

84
00:05:16,087 --> 00:05:17,399
และจากจุดนั้น

85
00:05:17,399 --> 00:05:20,729
งานของผมก็มุ่งไปที่สภาพแวดล้อม
ที่แสนโหดร้ายและไม่ปราณี

86
00:05:20,729 --> 00:05:24,605
และมันพาผมไปยังสถานที่ เช่น 
รัสเซีย จีน นอร์เวย์ อะลาสก้า ไอซ์แลนด์ ชิลี

87
00:05:24,605 --> 00:05:27,534
และเกาะฟาโรล และอีกหลายที่ในระหว่างทาง

88
00:05:27,534 --> 00:05:30,552
และเรื่องหนึ่งที่ผมชอบที่สุด
สำหรับสถานที่เหล่านั้น

89
00:05:30,552 --> 00:05:34,453
ก็คือความท้าทายและความคิดสร้างสรรค์
ที่จะต้องใช้เพื่อเดินทางไปให้ถึงที่นั้น

90
00:05:34,453 --> 00:05:36,659
ชั่วโมง วัน เดือน ที่ใช้เวลาไปกับ กูเกิล เอิร์ธ

91
00:05:36,659 --> 00:05:40,828
พยายามที่จะปักหมุดแนวชายหาด หรือแนวปะการัง
ที่เราจะสามารถไปถึงที่นั่นได้จริง ๆ

92
00:05:41,418 --> 00:05:44,848
และเมื่อเราไปที่นั่น 
พาหนะที่ใช้ก็ต้องสร้างสรรค์พอ ๆ กัน

93
00:05:44,848 --> 00:05:47,757
รถลุยหิมะ รถหกล้อ ยานพาหนะกองทัพรัสเซีย

94
00:05:47,757 --> 00:05:51,054
และการบินร่อนไปกับเฮลิคอปเตอร์
ที่รูปร่างหน้าตาโคตรจะไม่สมประกอบมาก

95
00:05:51,054 --> 00:05:53,260
(เสียงหัวเราะ)

96
00:05:53,260 --> 00:05:55,920
เฮลิคอปเตอร์ทำเอาผมกลัวจริงๆ เลยครับ 
จะบอกให้

97
00:05:56,510 --> 00:05:59,042
มีครั้งหนึ่งที่การนั่งเรือค่อนข้างจะไม่ราบเรียบ

98
00:05:59,042 --> 00:06:02,158
ทางชายฝั่งของเกาะแวนคูเวอร์
ขึ้นไปยังจุดโต้คลื่นที่ห่างไกล

99
00:06:02,158 --> 00:06:04,777
พวกเราได้แต่มองจากฝั่งทะเลอย่างสิ้นหวัง

100
00:06:04,777 --> 00:06:07,168
เมื่อพวกหมีบุกทะลายพื้นที่แคมป์ของเรา

101
00:06:07,168 --> 00:06:10,188
พวกมันเดินจากไปพร้อมอาหารของเรา
และฉีกกัดเต๊นท์เราด้วย

102
00:06:10,188 --> 00:06:13,400
เป็นการบอกเราให้รู้ว่า 
เราอยู่ในตำแหน่งสุดท้ายของห่วงโซ่อาหาร

103
00:06:13,400 --> 00:06:15,527
และที่ตรงนั้นเป็นของพวกมัน ไม่ใช่ของเรา

104
00:06:15,527 --> 00:06:17,454
แต่สำหรับผม การเดินทางครั้งนั้น

105
00:06:17,454 --> 00:06:22,046
เป็นพันธสัญญาต่อแดนเถื่อนดิบ
ที่ผมแลกมาด้วยหาดท่องเที่ยว

106
00:06:24,066 --> 00:06:28,120
เอาล่ะ มันเป็นแบบนั้นจนการทั่งผมเดินทาง
ไปนอร์เวย์ -- (เสียงหัวเราะ) --

107
00:06:28,123 --> 00:06:31,204
เมื่อผมได้เรียนรู้ที่จะชอบอากาศหนาวเย็น

108
00:06:32,294 --> 00:06:34,206
นี่เป็นสถานที่

109
00:06:34,206 --> 00:06:37,573
พายุที่รุนแรงที่สุด ขนาดใหญ่ที่สุดในโลก

110
00:06:37,573 --> 00:06:40,627
สร้างคลื่นขนาดใหญ่ให้ปะทะกับชายฝั่ง

111
00:06:40,627 --> 00:06:44,605
เราอยู่บนฟยอร์ชเล็กๆ ที่ห่างไกล
ในอาร์คติก เซอร์เคิล

112
00:06:44,605 --> 00:06:47,151
มีประชากรแกะมากกว่าประชากรมนุษย์

113
00:06:47,151 --> 00:06:50,201
ฉะนั้นมันคือสถานที่ซึ่งไม่มีใครจะมาเจอคุณ

114
00:06:50,936 --> 00:06:53,151
ผมอยู่ในน้ำ ถ่ายภาพนักโต้คลื่น

115
00:06:53,151 --> 00:06:55,281
และหิมะก็เริ่มตก

116
00:06:56,241 --> 00:06:59,867
และจากนั้นอุณหภูมิก็เริ่มลดลง

117
00:07:00,458 --> 00:07:03,843
และผมก็บอกตัวเองว่า รอไม่ได้แล้ว
ผมต้องรีบขึ้นจากน้ำทะเล

118
00:07:03,843 --> 00:07:07,437
สถานที่แกเดินทางมาครั้งนี้
นี่แหละเป็นสิ่งที่แกเฝ้ารออยู่

119
00:07:07,437 --> 00:07:09,519
อากาศที่หนาวเย็นสุด ๆ
มีคลื่นที่สมบูรณ์แบบ

120
00:07:09,519 --> 00:07:12,537
และแม้ผมจะไม่รู้สึกเลยว่า
นิ้วของผมกดปุ่มถ่ายภาพ

121
00:07:12,537 --> 00:07:14,049
ผมรู้ว่าผมจะไม่ขึ้นจากน้ำทะเล

122
00:07:14,049 --> 00:07:16,842
ฉะนั้น ผมเลยทำอะไรก็ตามที่ผมทำได้
ผมสลัดมันออกไป อะไรก็ช่าง

123
00:07:16,842 --> 00:07:18,525
แต่นั่นเป็นจุดที่ผมรู้สึก

124
00:07:18,525 --> 00:07:20,644
ลมพัดแรงผ่านช่องเขาและพัดโดนตัวผม

125
00:07:20,644 --> 00:07:26,056
ในตอนแรกดูเหมือนจะเป็นหิมะเบา ๆ
ก่อนกลายเป็นพายุหิมะแบบจัดหนักอย่างรวดเร็ว

126
00:07:26,058 --> 00:07:30,226
และผมก็เริ่มเสียความสามารถในการรับรู้
ว่าผมอยู่ที่ไหน

127
00:07:30,932 --> 00:07:34,092
ผมไม่รู้เลยว่า ผมถูกพัดออกทะเลหรือเข้าฝั่ง

128
00:07:34,095 --> 00:07:38,047
และสิ่งที่ผมจะรับรู้ได้ก็คือ
เสียงเบา ๆ ของนกนางนวล

129
00:07:38,047 --> 00:07:40,170
และคลื่นที่กระทบฝั่ง

130
00:07:40,810 --> 00:07:45,646
ทีนี่ ผมรู้ว่าเป็นสถานที่ขึ้นชื่อเรื่อง
ล่มเรือและจมเครื่องบิน

131
00:07:45,646 --> 00:07:50,037
และในขณะที่ผมลอยคออยู่ตรงนั้น
ผมก็เริ่มจะตกใจกลัวหน่อย ๆ

132
00:07:50,609 --> 00:07:52,977
อันที่จริง ผมสติแตกไปแล้วล่ะครับ --

133
00:07:52,977 --> 00:07:56,414
(เสียงหัวเราะ) -- และผมตกอยู่ใน
สภาพภาวะร่างกายมีอุณหภูมิต่ำเกินไป

134
00:07:56,414 --> 00:07:59,595
และในที่สุดเพื่อนผมก็ช่วยผมขึ้นมาจากน้ำทะเลได้

135
00:07:59,595 --> 00:08:02,752
และผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอาการทางจิต
ที่เกิดขึ้นในน้ำทะเลหรือไม่

136
00:08:02,752 --> 00:08:04,912
แต่พวกเขามาบอกผมภายหลังว่า

137
00:08:04,912 --> 00:08:09,091
ผมยิ้มตลอดเวลาเลย

138
00:08:10,415 --> 00:08:12,528
ครับ การเดินทางครั้งนี้

139
00:08:12,528 --> 00:08:16,312
และบางทีประสบการณ์ครั้งนี้แหละ
ที่ผมเริ่มรู้สึก

140
00:08:16,312 --> 00:08:20,272
เช่นเดียวกับที่ช่างภาพทุกคนเห็นถึงคุณค่า

141
00:08:20,272 --> 00:08:24,302
เพราะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชั่วอึดใจนั้น
มันเป็นอะไรบางอย่างที่ผมถูกบังคับให้รับไว้

142
00:08:25,352 --> 00:08:30,257
และผมตระหนักดีว่า อาการหนาวสั่นทั้งหมดนี้
ได้สอนอะไรบางอย่างกับผมจริง ๆ คือ

143
00:08:30,257 --> 00:08:34,270
ชีวิตไม่มีทางลัดไปสู่ความสุข

144
00:08:35,120 --> 00:08:38,893
สิ่งใด ๆ ก็ตามที่ควรค่าแก่การไขว่คว้า
แต่ทำให้เราเป็นทุกข์

145
00:08:38,893 --> 00:08:40,855
บ้างเล็กน้อย

146
00:08:40,855 --> 00:08:44,547
และความทุกข์เล็ก ๆ น้อย ๆ นั้น
ที่ผมทำเพื่อถ่ายภาพเหล่านั้น

147
00:08:44,547 --> 00:08:47,844
มันเพิ่มคุณค่าให้กับงานของผม
ที่มีความหมายกับผมยิ่งนัก

148
00:08:47,844 --> 00:08:50,180
มากกว่าเพียงแค่ทำให้หน้ากระดาษ
ภายในนิตยสารไม่ว่าง

149
00:08:51,900 --> 00:08:58,208
เห็นไหมครับ ผมทำให้ตัวผมเป็นส่วนหนึ่ง
กับสถานที่เหล่านี้

150
00:08:58,208 --> 00:09:00,755
และสิ่งที่ผมได้กลับมาด้วย

151
00:09:00,755 --> 00:09:05,046
คือความรู้สึกที่ได้รับการเติมเต็ม
ในเรื่องที่ผมค้นหามาตลอด

152
00:09:06,326 --> 00:09:09,298
ฉะนั้น ผมมองย้อนกลับไปที่ภาพถ่ายเหล่านี้

153
00:09:09,298 --> 00:09:14,018
มันไม่ยากที่จะเห็นนิ้วแข็ง ๆ
พร้อมชุดดำน้ำที่หนาวเย็นยะเยือก

154
00:09:14,018 --> 00:09:17,082
และแม้แต่การต่อสู้ดิ้นรน
เพียงเพื่อเดินทางไปให้ถึงที่แห่งนั้น

155
00:09:17,082 --> 00:09:21,128
แต่เหนือสิ่งอื่นใด 
สิ่งที่ผมพบตอนนี้คือความสุข

156
00:09:21,935 --> 00:09:23,996
ขอบคุณมาก ๆ ครับ

157
00:09:23,996 --> 00:09:29,383
(เสียงปรบมือ)