0:00:01.165,0:00:06.227 Używacie zmiennych do przechowywania[br]liczb i ciągów znaków. Poznamy tablice 0:00:06.327,0:00:09.672 pozwalające przechowywać[br]różne rzeczy w jednej zmiennej. 0:00:09.772,0:00:12.979 Zobaczycie, że tablice[br]przydają się do różnych spraw. 0:00:13.079,0:00:14.761 Wróćmy do zmiennych. 0:00:14.861,0:00:18.284 Mamy tu: var myFriend = "Sophia". 0:00:19.823,0:00:22.848 Zmienna przechowuje wartość[br]taką jak „Sophia” 0:00:22.948,0:00:26.463 i daje jej etykietę. Później program[br]łatwiej ją znajdzie. 0:00:26.563,0:00:30.564 To szuflada z napisem[br]„moja znajoma” na zewnątrz 0:00:30.664,0:00:32.368 i „Sophią” wewnątrz. 0:00:32.468,0:00:35.642 Zaglądając do środka,[br]znajdziemy „Sophię”. 0:00:35.742,0:00:39.891 Czasem chcemy mieć różne[br]wartości w jednej zmiennej. 0:00:39.991,0:00:42.051 Nie osiągniemy tego w ten sposób, 0:00:42.151,0:00:46.672 bo program zwróci [br]informację o błędzie składniowym. 0:00:46.772,0:00:50.503 Jest jednak metoda: tablice. 0:00:50.603,0:00:53.104 Powiemy „moi znajomi =”, 0:00:53.204,0:00:55.681 otworzymy nawias kwadratowy, 0:00:55.781,0:00:58.398 a wewnątrz wpiszemy wartości. 0:00:58.769,0:01:00.186 Napiszemy: „Sophia”, 0:01:00.286,0:01:03.111 a potem „John” i „Leif”. 0:01:03.645,0:01:06.362 Dobrze. To trójka moich znajomych. 0:01:06.462,0:01:10.008 Uszeregowani pod względem tego,[br]jak ich lubię. Nie mówcie im! 0:01:10.108,0:01:13.096 Nasza zmienna ma trzy wartości,[br]nie tylko jedną. 0:01:13.196,0:01:15.846 Wyobraźmy sobie,[br]że to komoda z szufladami, 0:01:15.946,0:01:18.274 nazwana „Moi znajomi”. 0:01:18.374,0:01:20.224 A gdy otworzymy szufladę, 0:01:20.324,0:01:22.428 znajdziemy wartość, której szukamy. 0:01:23.274,0:01:27.887 Żeby zobaczyć, [br]co jest w pierwszej szufladzie, 0:01:27.987,0:01:29.768 otworzymy ją i zajrzymy. 0:01:29.868,0:01:31.788 Jak to robimy z tablicą? 0:01:31.888,0:01:34.299 Możemy wpisać jej nazwę 0:01:34.399,0:01:36.246 i znowu nawiasy kwadratowe. 0:01:36.346,0:01:39.242 Pomyliłam się. Nawiasy... 0:01:39.342,0:01:42.678 Teraz numer tego, co jest w tablicy. 0:01:42.778,0:01:44.808 Może 1. Dobrze? 0:01:45.488,0:01:48.204 Wypróbujmy to, używając[br]polecenia „text” 0:01:48.304,0:01:50.852 i wyświetlając „Sophię”. 0:01:50.952,0:01:52.686 Piszę: „moi znajomi”.... 0:01:52.786,0:01:55.333 Często się mylę w tym słowie. 0:01:55.433,0:01:57.748 „myFriends[1]” i... 0:01:57.848,0:02:01.792 damy to tutaj, i kolor. 0:02:01.892,0:02:06.177 Oj. Widzimy „Johna”. Ale dlaczego? 0:02:06.277,0:02:09.381 Przecież podaliśmy „1”[br]jako indeks elementu. 0:02:09.481,0:02:11.053 Jedynka. 0:02:11.153,0:02:14.265 To dlatego, że tablica[br]zaczyna się od zera. 0:02:14.365,0:02:15.650 Nie od jedynki. 0:02:15.674,0:02:19.946 Z początku was to zdziwi,[br]ale przywykniecie. 0:02:20.046,0:02:21.618 Jeśli wpiszemy zero... 0:02:21.718,0:02:23.917 to zobaczymy „Sophię”, tak? 0:02:24.017,0:02:27.493 A chcąc zobaczyć kolejny element,[br]wpiszemy 1. 0:02:27.593,0:02:32.973 Żeby zobaczyć ostatni element,[br]trzeci, wpiszemy dwójkę. 0:02:33.073,0:02:34.807 Pewnie sobie myślicie: 0:02:34.907,0:02:38.261 „Co chcę zobaczyć?”. Rozsuńmy... 0:02:38.361,0:02:41.262 Po prostu odejmujecie 1. 0:02:41.362,0:02:43.886 Pierwszy element to 0,[br]drugi - 1, 0:02:43.986,0:02:46.115 trzeci - 2, itp., itd. 0:02:47.067,0:02:51.456 A gdybym zapomniała i próbowała[br]dotrzeć do Liefa w ten sposób? 0:02:52.057,0:02:55.844 Piszemy „myFriends[3]”[br]i nie dzieje się nic. 0:02:55.944,0:02:59.792 Bo nic tam nie ma.[br]Gdy napiszemy „3”, 0:02:59.892,0:03:02.230 komputer poszuka[br]czwartego elementu, 0:03:02.330,0:03:05.434 którego przecież nie ma.[br]Po prostu nic. 0:03:05.534,0:03:09.080 To częsty błąd przy używaniu[br]tablic. Uważajcie! 0:03:09.846,0:03:11.912 Podobnie byłoby z numerem 100. 0:03:12.012,0:03:14.142 Nie mam stu znajomych. 0:03:14.242,0:03:15.442 Tylko troje. 0:03:15.542,0:03:16.974 Nie pokaże się nic. 0:03:17.074,0:03:19.203 Skasujmy to więc. 0:03:19.303,0:03:22.129 A teraz: chcemy obserwować[br]liczbę znajomych. 0:03:22.229,0:03:25.937 Jestem dumna, że mam troje,[br]chcę się pochwalić. 0:03:26.037,0:03:28.837 Powiem to światu! 0:03:28.937,0:03:30.416 Mam... 0:03:30.516,0:03:32.369 „numFriends” plus „friends”. 0:03:32.469,0:03:34.180 W porządku! 0:03:36.758,0:03:39.498 Mam troje znajomych! 0:03:39.598,0:03:42.586 To nie tak dużo.[br]Winston mi współczuje, 0:03:42.686,0:03:45.782 chce być moim znajomym.[br]Pozwala się dopisać. 0:03:45.882,0:03:48.716 „Super, dzięki, Winston!”.[br]Dodaję go. 0:03:48.816,0:03:51.084 Nadal widać,[br]że mam troje znajomych. 0:03:51.184,0:03:53.848 Muszę uaktualnić tę zmienną. 0:03:53.948,0:03:56.913 Zawsze, gdy dodaję coś do tablicy, 0:03:57.013,0:04:00.024 muszę uaktualnić zmienną,[br]a to może być irytujące, 0:04:00.124,0:04:04.482 np. gdy wy wszyscy zechcecie[br]zostać moimi znajomymi, 0:04:04.582,0:04:07.617 i będę musiała uaktualniać to[br]tysiące razy. 0:04:07.717,0:04:08.917 Jest więc tak. 0:04:09.017,0:04:13.662 Często chcemy wiedzieć,[br]jak długa jest nasza tablica, 0:04:13.762,0:04:15.814 więc wymyśliliśmy na to sposób. 0:04:15.914,0:04:18.156 Tablica sama sprawdza[br]swoją długość, 0:04:18.255,0:04:20.178 używając właściwości „length”. 0:04:20.279,0:04:22.826 Piszemy po prostu: „myFriends”... 0:04:22.926,0:04:26.764 kropka... „length”...[br]I poznamy długość. 0:04:26.864,0:04:30.744 Jest napisane: 4. Mogę skasować[br]tę zmienną, już jej nie potrzebuję. 0:04:30.844,0:04:33.182 Właściwość uaktualni się,[br]gdy coś dodamy. 0:04:33.282,0:04:36.735 Facet „O, nie!” zechce być[br]moim znajomym. Powiem mu: 0:04:36.835,0:04:40.311 „Jesteś wredny, ale dobrze,[br]bądź moim znajomym”. 0:04:40.411,0:04:42.819 My dodajemy,[br]tablica się uaktualnia. 0:04:42.919,0:04:45.744 To jest świetne, bo... 0:04:45.844,0:04:49.645 nie musimy się męczyć,[br]sprawdzając, jak długa jest tablica. 0:04:49.758,0:04:53.679 Zatem chcąc przechować[br]listę wartości, taką jak ta, 0:04:53.779,0:04:55.125 zrobimy tablicę. 0:04:55.225,0:04:59.049 Oglądajcie dalej. Poznacie inne[br]fajne zastosowania tablic.