1
00:00:15,433 --> 00:00:17,994
พลังของคำว่า "ยัง"

2
00:00:18,408 --> 00:00:20,793
ดิฉันเคยได้ยินเรื่อง
โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในชิคาโก

3
00:00:20,793 --> 00:00:24,892
ที่นักเรียนต้องสอบผ่านวิชาจำนวนหนึ่ง
จึงจะจบการศึกษา

4
00:00:24,892 --> 00:00:29,481
ถ้าใครยังไม่ผ่าน เขาจะได้เกรดที่เรียกว่า 
"ยังไม่จบ"

5
00:00:30,516 --> 00:00:33,091
ดิฉันว่าเป็นความคิดที่เลิศมาก

6
00:00:33,091 --> 00:00:36,562
เพราะถ้าได้เกรด "ตก" คุณจะรู้สึกว่า
ฉันไม่มีค่า ฉันไม่ก้าวหน้าไปไหน

7
00:00:36,562 --> 00:00:39,630
แต่ถ้าคุณได้เกรด "ยังไม่จบ"

8
00:00:39,630 --> 00:00:43,175
คุณจะเข้าใจว่า 
คุณยังอยู่บนเส้นทางการเรียนรู้

9
00:00:43,175 --> 00:00:46,278
มันบอกเส้นทางไปสู่อนาคต

10
00:00:46,278 --> 00:00:54,809
"ยังไม่จบ" ยังให้แง่คิดที่ลึกซึ้งแก่ดิฉัน
เกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญตอนฉันเริ่มงานใหม่ๆ

11
00:00:54,825 --> 00:00:56,999
ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตจริงๆ

12
00:00:57,885 --> 00:00:59,593
ตอนนั้นฉันอยากรู้ว่า

13
00:00:59,593 --> 00:01:04,505
เด็กๆ รับมือกับงานยากและท้าทายอย่างไร

14
00:01:04,505 --> 00:01:07,580
ฉันทดลองกับเด็ก 10 ขวบกลุ่มหนึ่ง

15
00:01:07,580 --> 00:01:11,805
โดยเอาโจทย์ปัญหาที่ยากเกินไปหน่อย
สำหรับเขาให้เขาลองทำ

16
00:01:12,848 --> 00:01:17,460
เด็กบางคนตอบสนองด้วย
ปฏิกิริยาทางบวกอย่างไม่น่าเชื่อ

17
00:01:17,460 --> 00:01:23,432
เขาพูดทำนองว่า "ฉันชอบความท้าทาย"

18
00:01:23,894 --> 00:01:28,427
หรือ "ฉันหวังว่าจะได้เรียนรู้
อะไรที่เป็นประโยชน์จากงานนี้"

19
00:01:29,624 --> 00:01:34,916
พวกเขาเข้าใจว่า 
ความสามารถของเขานั้นพัฒนาได้

20
00:01:34,916 --> 00:01:39,034
นั่นคือสิ่งที่ฉันเรียกว่า 
"ความเชื่อว่ามนุษย์พัฒนาได้" (growth mindset)

21
00:01:39,034 --> 00:01:44,411
แต่ก็มีนักเรียนคนอื่นๆ ที่รู้สึกว่า
มันเป็นโศกนาฏกรรม เป็นหายนะ

22
00:01:44,411 --> 00:01:48,452
จากมุมมองของคนที่เชื่อว่า
มนุษย์เปลี่ยนแปลงไม่ได้ (fixed mindset)

23
00:01:48,452 --> 00:01:56,453
สถานการณ์แบบนี้ทำให้เขาถูกประเมิน
ความฉลาด แล้วเขาก็ดันล้มเหลว

24
00:01:57,710 --> 00:02:02,458
แทนที่จะได้ประโยชน์จากพลังของการยังไม่รู้

25
00:02:02,458 --> 00:02:07,081
เขากลับถูกผูกยึดอยู่ใน
ความโหดร้ายของปัจจุบัน

26
00:02:07,809 --> 00:02:09,968
แล้วเขาทำยังไงต่อ

27
00:02:09,968 --> 00:02:12,191
ดิฉันจะบอกให้ว่าเขาทำยังไงต่อ

28
00:02:12,191 --> 00:02:17,793
ในการวิจัยงานหนึ่ง เด็กพวกนี้บอกว่า
ถ้าเขาสอบตก

29
00:02:17,793 --> 00:02:21,792
คราวหน้าเขาจะโกงการสอบ
แทนที่จะอ่านหนังสือให้มากขึ้น

30
00:02:22,762 --> 00:02:25,587
ในงานวิจัยอีกงานหนึ่ง 
หลังจากความล้มเหลว

31
00:02:25,587 --> 00:02:29,464
เด็กพวกนี้มองหาว่าใครทำได้แย่กว่าตัวเอง

32
00:02:29,464 --> 00:02:32,854
เพื่อเขาจะได้รู้สึกดีกับตัวเอง

33
00:02:33,756 --> 00:02:38,560
งานวิจัยงานแล้วงานเล่าพบว่า
เด็กพวกนี้วิ่งหนีความยากลำบาก

34
00:02:40,046 --> 00:02:45,362
มีนักนักวิทยาศาสตร์
ที่วัดระดับคลื่นไฟฟ้าในสมอง

35
00:02:45,362 --> 00:02:48,424
ขณะที่นักเรียนเผชิญหน้ากับความผิดพลาดของตน

36
00:02:49,210 --> 00:02:53,073
ทางซ้ายมือเป็นสมองของนักเรียน
ที่เชื่อว่ามนุษย์เปลี่ยนแปลงไม่ได้

37
00:02:53,518 --> 00:02:56,187
แทบไม่มีกิจกรรมอะไรเลย

38
00:02:56,187 --> 00:02:58,364
พวกเขาหลีกหนีความผิดพลาด

39
00:02:58,364 --> 00:03:00,868
ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับความผิดพลาด

40
00:03:00,868 --> 00:03:04,452
แต่ทางขวามือ นั่นคือสมองของนักเรียน
ที่เชื่อว่ามนุษย์พัฒนาได้

41
00:03:04,452 --> 00:03:08,296
เชื่อว่าความสามารถเป็นสิ่งที่พัฒนาได้

42
00:03:08,459 --> 00:03:10,460
พวกเขาสนใจความผิดพลาดอย่างลึกซึ้ง

43
00:03:10,460 --> 00:03:13,175
สมองสว่างวาบด้วยความคิดว่าอะไรที่ยังไม่ดี

44
00:03:13,385 --> 00:03:15,724
พวกเขาสนใจอย่างลึกซึ้ง

45
00:03:15,863 --> 00:03:17,940
คิดใคร่ครวญเกี่ยวกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น

46
00:03:17,940 --> 00:03:21,646
เรียนรู้จากมัน และแก้ไขมัน

47
00:03:24,901 --> 00:03:27,675
พวกเรากำลังเลี้ยงลูกหลานของเรากันอย่างไร?

48
00:03:27,675 --> 00:03:31,823
เราเลี้ยงเขาให้สนใจผลลัพธ์ในปัจจุบัน 
แทนที่จะสนใจสิ่งที่ยังไม่รู้หรือเปล่า?

49
00:03:33,085 --> 00:03:37,531
เราเลี้ยงเขาให้โตมาเป็นคนหมกมุ่น
กับการได้เกรด A หรือเปล่า?

50
00:03:37,744 --> 00:03:42,245
เรากำลังสร้างเด็ก
ที่ไม่รู้จักการสร้างความฝันที่ยิ่งใหญ่

51
00:03:43,374 --> 00:03:52,027
เป้าหมายที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา คือ 
การได้เกรด A เพิ่มอีกตัว หรือคะแนนสอบดีๆ

52
00:03:52,027 --> 00:03:58,427
และมีความต้องการให้ผู้อื่น
มาชื่นชมตนอยู่ตลอดเวลา

53
00:03:58,427 --> 00:04:00,692
เมื่อเขาโตขึ้นไปหรือเปล่า

54
00:04:00,692 --> 00:04:04,638
มีนายจ้างหลายคนมาบอกกับฉันว่า

55
00:04:04,638 --> 00:04:08,165
พวกเราได้สร้างคนทำงานรุ่นใหม่

56
00:04:08,165 --> 00:04:12,450
ที่ไม่สามารถใช้ชีวิตผ่านแต่ละวันไปได้

57
00:04:12,450 --> 00:04:14,798
หากไม่ได้รับรางวัล

58
00:04:15,806 --> 00:04:19,148
แล้วเราจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ได้บ้าง?

59
00:04:20,766 --> 00:04:23,989
เราจะสร้างสะพานสู่การยอมรับ
ว่าเรายังไม่รู้ ได้อย่างไร?

60
00:04:25,095 --> 00:04:27,064
นี่คือบางอย่างที่เราสามารถทำได้

61
00:04:27,195 --> 00:04:30,173
อย่างแรกคือ เราใช้วิธีชมที่ดีกว่าเดิมได้

62
00:04:31,074 --> 00:04:34,537
อย่าไปชื่นชมที่ความฉลาดหรือพรสวรรค์

63
00:04:35,031 --> 00:04:36,998
เป็นวิธีที่ไม่ดีเลย

64
00:04:36,998 --> 00:04:38,697
อย่าทำแบบนั้นอีกนะคะ

65
00:04:38,697 --> 00:04:42,216
ขอให้ชื่นชมกระบวนการที่เด็กๆ ทำ

66
00:04:43,107 --> 00:04:47,278
เช่น ชมความพยายาม ยุทธศาสตร์ที่เขาใช้
ความมุ่งมั่นจดจ่อ ความมานะบากบั่น

67
00:04:47,278 --> 00:04:49,262
พัฒนาการที่ดีขึ้น

68
00:04:49,262 --> 00:04:50,929
การชมที่กระบวนการแบบนี้

69
00:04:50,929 --> 00:04:54,747
สร้างเด็กที่เข้มแข็งและไม่ท้อถอยแม้ล้มเหลว

70
00:04:56,732 --> 00:04:59,647
ยังมีวิธีอื่นอีกที่จะส่งเสริม
ความสนใจในสิ่งที่ยังไม่รู้

71
00:05:00,060 --> 00:05:03,794
เราเพิ่งร่วมงานกับนักวิทยาศาสตร์ด้านเกม

72
00:05:04,136 --> 00:05:06,369
จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐวอชิงตัน

73
00:05:06,369 --> 00:05:10,852
เพื่อสร้างเกมคณิตศาสตร์ออนไลน์ที่ให้รางวัล
กับกระบวนการเรียนรู้เมื่อยังไม่รู้

74
00:05:11,962 --> 00:05:17,548
ในเกมนี้ นักเรียนจะได้รับรางวัลที่พยายาม
มียุทธศาสตร์ที่ดี และมีความก้าวหน้า

75
00:05:18,330 --> 00:05:20,611
เกมคณิตศาสตร์ทั่วๆ ไป

76
00:05:20,611 --> 00:05:24,609
มักให้รางวัลเมื่อตอบได้ถูกต้องเดี๋ยวนี้

77
00:05:25,132 --> 00:05:28,077
แต่เกมนี้ให้รางวัลที่กระบวนการ

78
00:05:28,194 --> 00:05:30,716
และเราก็พบว่า เด็กๆ มีความพยายามมากขึ้น

79
00:05:30,716 --> 00:05:32,782
วางยุทธศาสตร์ใหม่ๆ ในการแก้ปัญหา

80
00:05:33,048 --> 00:05:36,954
มีความใส่ใจทำงานนั้นอย่างจริงจังยาวนานขึ้น

81
00:05:37,269 --> 00:05:42,929
และมีความมานะบากบั่นมากกว่า
เมื่อเจอปัญหาที่ยากมากๆ

82
00:05:44,919 --> 00:05:48,832
เราพบว่า แค่ใช้คำว่า "ยัง" หรือ "ยังไม่"

83
00:05:48,832 --> 00:05:52,050
ทำให้เด็กๆ มีความมั่นใจมากขึ้น

84
00:05:52,228 --> 00:05:58,422
เห็นแนวทางไปสู่อนาคต 
ทำให้เด็กๆ มานะพากเพียรมากขึ้น

85
00:06:01,705 --> 00:06:05,600
และเราก็สามารถเปลี่ยนความเชื่อฝังหัว
ของนักเรียนได้ด้วยนะคะ

86
00:06:06,763 --> 00:06:09,596
ในงานวิจัยชิ้นหนึ่ง เราสอนเด็กๆ ว่า

87
00:06:09,596 --> 00:06:13,415
ทุกครั้งที่พวกเขาลองทำอะไรที่ไม่คุ้นเคย

88
00:06:14,289 --> 00:06:17,449
เพื่อเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ที่ยากๆ

89
00:06:17,449 --> 00:06:22,674
เซลส์ประสาทในสมองของเขา
จะสร้างการเชื่อมโยงใหม่ที่แข็งแรงกว่าเดิม

90
00:06:23,033 --> 00:06:26,255
นานๆ เข้า พวกเขาก็จะฉลาดขึ้น

91
00:06:27,071 --> 00:06:29,598
ลองดูสิคะว่าเกิดอะไรขึ้น ในงานวิจัยนี้นะ

92
00:06:29,598 --> 00:06:33,599
นักเรียนที่ไม่ได้รับการสอนเรื่องนี้ 
ว่าสมองและความฉลาดของมนุษย์พัฒนาได้

93
00:06:33,599 --> 00:06:38,689
มีเกรดลดลงอย่างต่อเนื่อง
ตลอดช่วงที่ต้องปรับตัวเข้ากับโรงเรียนใหม่

94
00:06:39,584 --> 00:06:45,605
แต่พวกที่ได้รับการสอนบทเรียนนี้ 
เกรดกลับดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

95
00:06:46,367 --> 00:06:52,667
เราทำวิจัยและพบผลแบบนี้ 
การพัฒนาในทางที่ดีขึ้นแบบนี้

96
00:06:52,667 --> 00:06:59,030
ในเด็กๆ หลายต่อหลายพันคน 
โดยเฉพาะบรรดาเด็กด้อยโอกาส

97
00:06:59,467 --> 00:07:03,412
งั้นเรามาพูดถึงความเท่าเทียมกันต่อดีกว่า

98
00:07:03,745 --> 00:07:08,002
ในประเทศของเรา [สหรัฐอเมริกา]
มีนักเรียนกลุ่มที่

99
00:07:08,002 --> 00:07:10,701
มีผลการเรียนแย่กว่าที่ควรจะเป็นอยู่ตลอดเวลา

100
00:07:10,701 --> 00:07:13,832
ตัวอย่างเช่น เด็กๆ ในชุมชนแออัดในเมืองต่างๆ

101
00:07:13,832 --> 00:07:17,307
หรือเด็กๆ ที่อยู่ในเขตสงวน
สำหรับชนเผ่าพื้นเมือง

102
00:07:17,307 --> 00:07:24,066
เด็กเหล่านี้เรียนแย่มาตลอด เป็นเวลายาวนาน 
จนหลายคนคิดว่าช่วยอะไรไม่ได้แล้ว

103
00:07:25,103 --> 00:07:32,869
แต่เมื่อนักการศึกษาสร้างห้องเรียนที่เชื่อ
ว่ามนุษย์พัฒนาได้ โดยใช้หลักคำว่า "ยัง"

104
00:07:33,199 --> 00:07:36,175
ความเท่าเทียมก็เกิดขึ้น

105
00:07:36,774 --> 00:07:39,688
และนี่คือตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ

106
00:07:42,237 --> 00:07:46,712
ในหนึ่งปี นักเรียนชั้นอนุบาล
ในย่านฮาเลม นิวยอร์ก

107
00:07:49,664 --> 00:07:58,080
ได้คะแนนการทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน
ระดับชาติ อยู่ที่เปอร์เซนไทล์ที่ 95

108
00:07:59,186 --> 00:08:04,649
ตอนแรกเข้าโรงเรียน เด็กเหล่านี้หลายคน
ยังจับดินสอไม่เป็นเลย

109
00:08:06,368 --> 00:08:08,405
ภายในปีเดียว

110
00:08:09,937 --> 00:08:14,714
เด็กประถมสี่ในเมืองบรองซ์ตอนใต้
ซึ่งผลการเรียนรั้งท้าย

111
00:08:14,714 --> 00:08:20,983
กลับกลายเป็นชั้นเรียนประถมสี่
ที่มีคะแนนเป็นที่หนึ่งในรัฐนิวยอร์ก

112
00:08:20,983 --> 00:08:23,910
ในการทดสอบคณิตศาสตร์ของรัฐ

113
00:08:24,663 --> 00:08:27,744
ภายในปีหรือปีครึ่ง

114
00:08:29,240 --> 00:08:34,352
นักเรียนชาวพี้นเมืองอเมริกัน
ในเขตสงวนสำหรับชนเผ่าพื้นเมืองแห่งหนึ่ง

115
00:08:34,987 --> 00:08:41,500
ขยับจากรั้งท้ายไปเป็นหัวแถว
ในเขตการศึกษานั้น

116
00:08:42,142 --> 00:08:47,491
ซึ่งเขตการศึกษาที่ว่านั้น
รวมย่านคนรวยของซีแอตเทิลอยู่ด้วย

117
00:08:47,821 --> 00:08:54,202
นั่นแปลว่า เด็กๆ ชนเผ่าพื้นเมือง
ชนะเด็กจากเมืองไมโครซอฟต์นะคะ

118
00:08:58,188 --> 00:09:01,037
สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความหมายของ

119
00:09:01,037 --> 00:09:05,193
ความพยายามและความยากนั้นถูกเปลี่ยนไป

120
00:09:05,503 --> 00:09:08,967
เมื่อก่อน ความพยายามและความยาก

121
00:09:08,967 --> 00:09:14,531
ทำให้เด็กๆ รู้สึกว่าตัวเองทึ่ม
ทำให้เขาอยากล้มเลิก

122
00:09:14,743 --> 00:09:17,777
แต่ตอนนี้ ความพยายามและความยาก

123
00:09:17,841 --> 00:09:22,157
คือสิ่งที่ทำให้เซลส์ประสาท
เกิดการเชื่อมโยงจุดใหม่มากขึ้น

124
00:09:22,157 --> 00:09:23,901
และแข็งแรงขึ้น

125
00:09:23,901 --> 00:09:26,506
และเมื่อนั้น เขาก็จะฉลาดขึ้น

126
00:09:31,630 --> 00:09:35,708
ดิฉันเพิ่งได้รับจดหมายจากเด็กชาย
อายุ 13 ปีคนหนึ่ง

127
00:09:37,373 --> 00:09:40,366
เขาบอกว่า "อาจารย์ดเว็คที่เคารพ

128
00:09:41,747 --> 00:09:46,577
ผมชื่นชมงานเขียนของอาจารย์ที่ตั้งอยู่บน
งานวิจัยที่ทางวิทยาศาสตร์ที่หนักแน่น

129
00:09:48,716 --> 00:09:53,519
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมตัดสินใจ 
เอาสิ่งที่อาจารย์เขียนไปใช้

130
00:09:54,532 --> 00:09:58,056
ผมเพิ่มความพยายามในการเรียน

131
00:09:58,507 --> 00:10:01,495
ในการจัดการความสัมพันธ์กับครอบครัวของผม

132
00:10:01,495 --> 00:10:05,244
และความสัมพันธ์กับเด็กคนอื่นในโรงเรียน

133
00:10:05,497 --> 00:10:12,209
ผมพบว่าชีวิตทุกๆ ด้านที่ว่ามา
ล้วนดีขึ้นมาก

134
00:10:12,828 --> 00:10:18,351
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า ผมใช้ชีวิตที่ผ่านมา
ส่วนใหญ่ ไปอย่างเปล่าประโยชน์

135
00:10:20,885 --> 00:10:25,580
อย่าให้ชีวิตใครถูกใช้ไปอย่างเปล่าประโยชน์
อีกเลยนะคะ

136
00:10:26,328 --> 00:10:29,132
เพราะเมื่อเรารู้แล้วว่า

137
00:10:30,175 --> 00:10:35,397
ความสามารถของคนเรานั้นพัฒนาให้เติบโตได้

138
00:10:36,388 --> 00:10:42,811
มันก็จะกลายเป็นสิทธิมนุษยชนขั้นพี้นฐาน
ของเด็กๆ ทุกคน

139
00:10:42,811 --> 00:10:47,066
ที่จะได้อยู่ในที่ที่สร้างการเติบโตนี้

140
00:10:48,891 --> 00:10:53,564
ในที่ที่เต็มไปด้วยความเชื่อว่า 
"ยังเรียนรู้ได้อีก"

141
00:10:56,981 --> 00:10:58,971
ขอบคุณค่ะ

142
00:10:58,971 --> 00:11:01,540
(เสียงปรบมือ)