ปีค.ศ. 1956

สถาปนิกชื่อว่า แฟรงก์ ลอยด์ ไวรท์

นำเสนอตึกสูงหนึ่งไมล์

ที่ว่าจะเป็นตึกสูงที่สุดในโลก

ซึ่งสูงกว่า

หอไอเฟลถึง 5 เท่าตัว

แต่นักวิจารณ์หลายคนขำกับไอเดียนี้

ถกว่าคนคงรอกว่าชั่วโมงเพียงแค่ใช้ลิฟท์

หรือยิ่งกว่านั้น ตึกคงได้ถล่ม
ล้มเองเป็นแน่

วิศวกรส่วนใหญ่เห็นด้วย

แม้จะมีการประชาสัมพันธ์
เกี่ยวกับโครงการดังกล่าว

ตึกขนาดยักษ์นี้ก็ไม่เคยถูกสร้าง

แต่ทุกวันนี้

เรามีตึกที่ใหญ่ขึ้น สูงขึ้นรอบโลก

หลายบริษัทวางแผนสร้างตึกสูง
มากกว่าหนึ่งกิโลเมตร

อย่างเช่นเจดดาห์ทาวเวอร์ ในซาอุ ดิอาราเบีย

มีความสูงกว่า 3 เท่าของหอไอเฟล

ในเวลาอันใกล้นี้

ปาฏิหาริย์หนึ่งไมล์ของไวรท์จะเป็นจริง

แล้วอะไรกันล่ะ ที่หยุดเรา

จากการสร้างมหาอาคารสูงเมื่อ
70 ปีนี้

และเราจะสร้างบ้างอย่างที่
สูงกว่าไมล์ตอนนี้ได้อย่างไร

ในทุกการก่อสร้าง

โครงสร้างแต่ละชั้นจำเป็น
ต้องรองรับชั้นที่อยู่ข้างบน

ยิ่งเราสร้างตึกสูง

ยิ่งมีแรงกดจากแรงดึงดูดโลก
กดลงบนชั้นล่าง

หลักการนี้กำหนด
รูปร่างของอาคารมานานแล้ว

ทำให้สถาปนิกในอดีตนิยม
สร้างพีระมิดฐานกว้าง

เพื่อแบกรับน้ำหนักของชั้นบนน้อยลง

แต่ทางแก้ไขนี้ไม่ได้ทำให้เราได้ตึกสูงระฟ้า

พีระมิดหนึ่งที่สูงประมาณครึ่งไมล์

ยากที่จะบีบอัดตัวอยู่ในเมืองได้

โชคดีที่ส่วนประกอบแข็งแรงอย่างคอนกรีต
ช่วยเลี่ยงการประดิษฐ์ทรงตึกที่ไม่ได้ผล

คอนกรีตสมัยใหม่