ถ้าเรามีวิวัฒนาการมาจากลิง
ทำไมทุกวันนี้ยังมีลิงอยู่อีกล่ะ
(เสียงหัวเราะ)
ก็คงเป็นเพราะว่าเราไม่ได้เป็นลิง
เราเป็นปลาต่างหาก
(เสียงหัวเราะ)
เอาล่ะ การรู้ว่าคุณเป็นปลาและไม่ได้เป็นลิง
มันสำคัญมาก ๆ เลย
ต่อการเข้าใจว่าเรามาจากไหน
ผมดูแลชั้นเรียนวิชาชีววิทยาวิวัฒนาการ
ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศสหรัฐฯ
และเมื่อนักเรียนของผมเข้าใจในที่สุด
ว่าทำไมผมถึงเรียกพวกเขาว่าปลา
ก็แสดงว่าผมทำหน้าที่สำเร็จแล้ว
แต่ผมก็มักจะเริ่มสอน
โดยการขจัดความเชื่อที่มีมานมนานก่อน
เพราะว่าเมื่อไม่รู้ เราก็มักสอน
เรื่องวิวัฒนาการกันแบบผิด ๆ
ยกตัวอย่างเช่น เราพูดว่า
"ทฤษฎีวิวัฒนาการ"
อันที่จริงแล้ว มีทฤษฎีมากมาย
และเช่นเดียวกับตัวกระบวนการเอง
ทฤษฎีที่เข้ากับข้อมูลได้ดีที่สุด
ก็คือทฤษฎีที่คงรอดมาถึงทุกวันนี้
ทฤษฎีที่เรารู้จักดีที่สุด
คือการคัดสรรทางธรรมชาติของดาร์วิน
นั่นคือกระบวนการซึ่งสิ่งมีชีวิต
ที่เหมาะที่สุดกับสิ่งแวดล้อม
อยู่รอดและมีโอกาสสืบพันธุ์
ในขณะที่พวกที่เหมาะสมน้อยกว่า
ค่อย ๆ ตายจากไป
และนั่นแหละครับ
วิวัฒนาการก็แค่นี้เอง
และมันก็เป็นข้อเท็จจริง
วิวัฒนาการเป็นข้อเท็จจริง
มากพอ ๆ กับ "ทฤษฎีแรงโน้มถ่วง"
คุณพิสูจน์มันได้ง่ายพอ ๆ กันเลย
คุณก็แค่ดูสะดือของคุณ
ที่เหมือนกันกับสะดือ
ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ
หรือกระดูกสันหลังที่เหมือนกับ
สัตว์มีกระดูกสันหลังอื่น ๆ
หรือดีเอ็นเอของคุณที่เหมือนกับ
ชีวิตอื่น ๆ บนโลกใบนี้
ลักษณะเหล่านี้ไม่ได้ปรากฎแต่ในมนุษย์
มันถูกส่งต่อลงมาจากบรรพบุรุษมากมาย
สู่ลูกหลานของพวกมันทั้งหมด ไม่ใช่แค่พวกเรา
แต่เราไม่ได้เรียนชีววิทยา
มากันแบบนั้นใช่ไหม
เราเรียนเกี่ยวกับพืชและแบคทีเรีย
และสิ่งมีชีวิตพื้นฐานอื่น ๆ
และปลาให้กำเนิดสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ
แล้วก็สัตว์เลื้อยคลานและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
และจากนั้นก็ได้คุณ
ที่เป็นสิ่งมีชีวิตปลายทาง
ที่มีวิวัฒนาการมาอย่างสมบูรณ์
แต่ชีวิตไม่ได้มีวิวัฒนาการเป็นเส้นตรง
และมันไม่ได้มาจบลงที่เรา
แต่เราแสดงภาพวิวัฒนาการ
เป็นอะไรเช่นนี้เสมอ ๆ
ลิงและชิมแพนซี
มนุษย์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว
ทั้งหมดนี้เดินแถวตรงมาเป็นพวกเรา
แต่พวกเขาไม่ได้กลายมาเป็นเรา
มากพอ ๆ กับที่พวกเราจะไม่กลายเป็นพวกเขา
เราไม่ได้เป็นเส้นชัยแห่งวิวัฒนาการ
แล้วนี่มันสำคัญอย่างไร
ทำไมเราถึงต้องเข้าใจวิวัฒนาการอย่างถูกต้อง
ก็เพราะว่าความเข้าใจวิวัฒนาการแบบผิด ๆ
ได้นำไปสู่ปัญหามากมาย
คุณไม่อาจถามคำถาม
ซึ่งมีมานานแล้วที่ว่า
"เรามาจากไหน"
ได้โดยปราศจากความเข้าใจ
เกี่ยวกับวิวัฒนาการ
ความเข้าใจผิดต่อวิวัฒนาการ
ได้นำไปสู่มุมมองที่วิบัติสับสน
ในการปฏิบัติต่อชีวิตอื่น ๆ บนโลก
และในการปฏิบัติต่อกันและกัน
ในแง่ของเชื้อชาติและเพศ
ลองย้อนกลับไปเป็นเวลาสี่พันล้านปี
นี่คือสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว
ที่เป็นต้นกำเนิดของเรา
ทีแรก มันให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว
ซึ่งพวกมันก็ยังมีวิวัฒนาการ
อยู่ในปัจจุบันนี้
และบางคนก็อาจบอกว่า
แบคทีเรียโบราณและแบคทีเรีย
ที่เป็นสมาชิกของกลุ่มนี้
เป็นสิ่งมีชีวิตที่ประสบความสำเร็จที่สุด
พวกมันคงจะอยู่ที่นี่ต่อไปได้แน่ ๆ
แม้เราจะสูญพันธุ์ไปแล้ว
ประมาณสามพันล้านปีก่อน
สิ่งมีชีวิตหลายเซลล์มีวิวัฒนาการขึ้นมา
รวมถึงเห็ดรา พืช และสัตว์ของคุณ
สัตว์ชนิดแรกที่วิวัฒนาการจนมีกระดูกสันหลัง
คือปลา
ฉะนั้น ด้วยเหตุนี้สัตว์มีกระดูกสันหลัง
ทุกชนิดก็คือปลา
ด้วยเหตุนี้ คุณและผมก็คือปลา
ก็อย่างมาหาว่าผมไม่เตือนนะ
ปลาเชื้อสายหนึ่งขึ้นมาบนบก
และให้กำเนิดสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
และสัตว์เลื้อยคลาน
สัตว์เลื้อยคลานบางส่วนกลายเป็นนก
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางส่วนกลายเป็นไพรเมต
ไพรเมตบางส่วนกลายเป็นลิงที่มีหาง
และพวกอื่น ๆ เป็นลิงไร้หาง
ที่รวมถึงสายพันธุ์มนุษย์ต่าง ๆ
จะเห็นได้ว่า เราไม่ได้มีวิวัฒนาการมาจากลิง
แต่เรามีบรรพบุรุษเดียวกันกับพวกมัน
ในขณะเดียวกัน
ชีวิตทั้งหลายก็มีวิวัฒนาการต่อไป
มีแบคทีเรีย เห็ดรามากขึ้น
ปลา ปลา ปลา เยอะแยะไปหมด
คุณคงเดาได้ว่า ผมชอบปลามาก ๆ
(เสียงหัวเราะ)
เช่นเดียวกับที่สิ่งมีชีวิตมีวิวัฒนาการ
มันยังมีการสูญพันธุ์ด้วย
สายพันธุ์ส่วนใหญ่คงอยู่เพียงไม่กี่ล้านปี
เห็นไหมครับ ว่าชีวิตบนโลกส่วนใหญ่
ที่เราเห็นอยู่รอบตัวเราในทุกวันนี้
มีอายุพอ ๆ กันกับสายพันธุ์ของเรา
มันช่างกร่างและเห็นแก่ตัวที่จะคิดว่า
"โอ้ย พืชและแบคทีเรียเป็นสิ่งมีชีวิตพื้น ๆ
แต่เราที่เพิ่งปรากฏขึ้นมา
ได้เพียงหนึ่งนาทีทางวิวัฒนาการ
กลับมีความพิเศษกว่า"
คิดถึงชีวิตในว่าเป็นเหมือนหนังสือเล่มนี้
หนังสือที่ยังเขียนไม่เสร็จ
เราแค่ได้เห็นหน้าสุดท้ายของแต่ละบท
ถ้าคุณลองดูสายพันธุ์ทั้งแปดล้าน
ที่เราอยู่ร่วมกันบนโลก
ให้คิดว่าพวกเขาว่ามีวิวัฒนาการ
มาสี่พันล้านปี
พวกเขาทั้งหลายคือผลิตผลของสิ่งนั้น
ให้คิดว่าเราทุกคนเป็นดั่งใบอ่อน
บนต้นไม้ยักษ์โบราณแห่งชีวิต
ที่เชื่อมต่อเข้าด้วยกันโดยกิ่งก้านล่องหน
ที่ไม่ได้แค่เชื่อมเราไว้ด้วยกัน
แต่ยังเชื่อมเราเข้ากับญาติที่สูญพันธุ์ไปแล้ว
และบรรพบุรุษทางวิวัฒนาการของเรา
ในฐานะนักชีววิทยา
ผมยังพยายามเรียนรู้ กับผู้อื่น
ว่าทุก ๆ คนเกี่ยวข้องกันและกันอย่างไร
และใครเกี่ยวข้องกับใคร
บางทีมันคงจะดีกว่า
เมื่อคิดว่าเราเป็นปลาน้อยที่ขึ้นมาจากน้ำ
ใช่แล้ว ปลาที่หัดเดินและพูด
แต่ก็ยังเป็นปลาที่ยังต้องรู้อะไรอีกเยอะ
ว่าเราเป็นใครและเรามาจากไหน
ขอบคุณครับ
(เสียงปรบมือ)