Waarheid: voedsel is geweldig. We zijn allemaal dol op eten. Het is een van de beste dingen die we elke dag doen. Voedsel kan een oplossing zijn voor zoveel problemen, van mijn eigen persoonlijke stemming tot geopolitieke strijd. Maar de realiteit is dat voedsel ook oorzaak kan zijn van veel problemen. Als ondernemer hou ik van problemen oplossen. Het eerste dat ik aanpakte, was honger, omdat het zo’n hardnekkig probleem is. Een miljard mensen lijden honger in een wereld waar we eigenlijk genoeg voedsel hebben om iedereen meer dan de dagelijks benodigde 2.000 calorieën te verstrekken. Het probleem is uiteraard dat voedsel niet vanzelf bij de mensen geraakt. Zelfs in Amerika lijden er 49 miljoen mensen honger. Ironisch genoeg zag ik op mijn reizen naar landen waar men honger lijdt dat zelfs op de meest wanhopig desolate plaatsen, waar honger de bevolking teistert, over het algemeen frisdranken, kant-en-klare voeding en zelfs frietjes zijn te krijgen. Dat leidt dan weer tot een ander onoplosbaar voedingsprobleem: een enorme mondiale obesitasepidemie. Er zijn plaatsen in de wereld waar mensen de overgang van honger naar zwaarlijvigheid in slechts één generatie maken. Ze krijgen te maken met alle gezondheidsproblemen van ons westerse dieet. Diabetes, hart- en vaatziekten en kanker komen er na slechts één generatie net zo vaak voor, nadat ze er jarenlang honger hebben gelden. Het ziet ernaar uit dat al in 2015 dit probleem ongeveer 2 miljard mensen gaat bedreigen. We hebben dus op onze planeet te maken met twee grote voedselcrisissen. Ik beweer dat ze in wezen hetzelfde probleem zijn. Bij zowel honger als obesitas is toegang tot gezond voedsel een probleem, waar je ook bent. Ze zijn dodelijk. Deze twee problemen alleen zijn oorzaak van miljoenen sterfgevallen elk jaar. Ze zijn perfect te voorkomen, omdat het allemaal om voedsel gaat. Daarom probeer ik te begrijpen waarom voedsel de oorzaak is van zoveel dood en verderf. Waar komt voedsel vandaan? Van de landbouw. Ze laten ons geloven dat er twee vormen van landbouw zijn. Een, zoals in de Verenigde Staten, hier voorgesteld door een grijze silo, met enorme, sterk geconsolideerde boerderijen. En een ander, vertegenwoordigd door deze vrouwen, met voornamelijk vrouwelijke landbouwers op slecht gefinancierde percelen land die niet per se hun eigendom zijn. 80% van de boeren in Afrika zijn vrouwen, de meesten van hen hebben geen rechten op hun land, en hebben geen middelen. Honger en obesitas hebben allebei te maken met boerderijen. Ze vinden misschien hun oorzaak in die twee soorten landbouw op de planeet. Hoe komt dit? Het dateert eigenlijk van rond 1980, de tijd van mijn geboorte. Er gebeurde toen iets raars dat leidde tot die grafiek van obesitas die we vandaag allemaal zien. Het begon zowat rond 1980. Wat veranderde er? Er veranderde iets fundamenteels in ons voedingspatroon. Ik zeg dat de oliecrisis in de jaren 70, waardoor olie en alle uitgaven voor de landbouw enorm duurder werden, een heleboel veranderingen teweegbracht. Een van de grootste veranderingen was een massaal verlies aan kleine en middelgrote landbouwbedrijven in Amerika. Rond 1980 verloren we één miljoen boeren. Maar ook andere interessante dingen gebeurden er in 1980. Genetisch gemodificeerde gewassen werden in 1980 octrooieerbaar overeenkomstig een besluit van het Hooggerechtshof. Maïsstroop met een hoog fructosegehalte kwam voor het eerst massaal op de markt. We begonnen internationaal minder te investeren in landbouw. Sinds 1980 zijn we van ontwikkeling van de landbouw voor ongeveer 75% overgegaan naar voedselsteun. We stopten ook met investeren in landbouwsystemen in ons eigen land, bijvoorbeeld openbaar gefinancierd onderzoek naar zaden. Vandaag gebeurt het meeste daarvan door ondernemingen, en je weet natuurlijk al wat voor soort resultaten ze gaan krijgen. Sinds 1980 zien we een duidelijke toename van honger en obesitas. Meer dan 80 miljoen mensen lijden honger. Dat in een tijd waarin we precies weten hoe voedsel te kweken en hoe de planeet te voeden. Nog een ander probleem is komen opduiken. Wat we verbouwen, is duidelijk deel van het probleem. Maïs zit in alles. Van frisdranken tot rundvlees, auto's en voedselhulp. Wat we eten is het absolute resultaat van wat we kweken. Omdat we zo’n overwicht hebben van maïs, soja en tarwe in ons landbouwsysteem, die we subsidiëren, zijn groenten en fruit relatief veel duurder geworden. We telen rechtstreeks de ingrediënten voor ons fastfood. Als we alleen al die data bekijken, dan zie je dat ons mondiale voedselsysteem drastisch veranderd is. Een ander raar aspect van het voedselsysteem waar niemand graag over praat, is dat honger en obesitas verbonden zijn via een rare tussenpersoon. We lossen honger op door zendingen ingeblikt voedsel, en datzelfde ingeblikte voedsel is oorzaak van veel onze gezondheids- en obesitasproblemen over de hele wereld. We weten allemaal dat de oplossing hiervoor verse groenten en fruit zijn, gezonde voeding en voor iedereen gemakkelijk te verkrijgen. Ik beweer dat we in de komende 30 jaar al die problemen uit het voedselsysteem kunnen halen en het kunnen verbeteren. We hebben 30 jaar de tijd om de problemen die begonnen in 1980 op te lossen en in de toekomst tot een beter voedselsysteem te komen. Ik denk dat het tijd wordt om van menu te veranderen. Al zijn deze problemen onhandelbaar, groot en mondiaal, toch kunnen we er iets aan doen aan onze eigen tafel. Door van menu te veranderen, kunnen we de volksgezondheid veranderen. We besteden elk jaar 187 miljard dollar aan obesitasgebonden ziekten in onze gezondheidszorg. We kunnen het milieu veranderen. We hebben gezien dat ons voedselsysteem, onze bodem, van een CO2-uitstoter een CO2-slokker kan worden. Ons landbouwsysteem heeft ons water vervuild. Dat kan allemaal beter door voor agro-ecologische landbouw te kiezen. Boerderijen kunnen we veranderen. Die hele middenmoot, tussen de kleine, ondergefinancierde boer en de grote boer-bedrijfsconglomeraat, wacht op verandering. Hier in San Diego woon je in een county met meer boerderijen dan enige andere county in Amerika. Daardoor kun je al iets doen door het menu thuis aan te passen. Je kan al beginnen met fair trade-producten te kopen. We hebben enorme mogelijkheden om de wereld te veranderen zodat mensen genoeg verdienen om hun kinderen eten te geven. Vlees kan anders. We zouden geen met maïs gekweekt vlees moeten eten. Het is het ergste zowel voor het milieu als voor onze gezondheid. Als we kwaliteitsvlees kopen, verbeteren we het voedselsysteem. We kunnen lokale economieën veranderen. Vergeet de andere investeringsplannen afkomstig van Washington of Sacramento. We kunnen hier de lokale economie veranderen, door ons geld in ons eigen voedselsysteem te steken. We kunnen families gezonder maken. In die video’s zien we dat samen eten de families hechter maakt, maar ook dat kinderen het beter doen op school, en later minder drugs gaan gebruiken. Het heeft een enorme sociale impact. Veiligheid kan beter. Er is een Afrikaans gezegde: "Een hongerige man is een boze man." Door over de hele wereld in de landbouw te investeren, gaan we de honger tegen. Innovatie kan anders. Met systemen zoals die boerderijen in een doos kunnen we de lokale landbouwsystemen in onze eigen achtertuin verbeteren. We kunnen waarden veranderen. Wat is de beste maaltijd? Is het iets dat we thuis klaarmaken of is het iets dat we kopen? Mijn oproep tot actie: “Verander het menu en verander de wereld.” Bedankt. (Applaus)