0:00:00.806,0:00:02.881
ลองนึกว่าคุณประดิษฐ์อุปกรณ์สักอย่าง

0:00:02.905,0:00:04.577
ที่สามารถบันทึกความทรงจำของผม

0:00:04.601,0:00:06.638
ความฝันของผม ความคิดของผม

0:00:06.662,0:00:08.325
และส่งมันไปยังสมองของคุณ

0:00:08.755,0:00:11.830
นั่นมันคงจะเป็นเทคโนโลยีที่แปลกใหม่มาก[br]ใช่ไหมครับ[br]

0:00:11.854,0:00:14.892
แต่อันที่จริง เรามีอุปกรณ์นี้อยู่แล้ว

0:00:14.916,0:00:17.560
และมันถูกเรียกว่า ระบบการสื่อสารของมนุษย์

0:00:17.584,0:00:19.432
และการเล่าเรื่องอย่างมีประสิทธิภาพ

0:00:19.874,0:00:22.334
เพื่อที่จะทำความเข้าใจว่า[br]อุปกรณ์นี้ทำงานได้อย่างไร

0:00:22.358,0:00:24.773
เราต้องมองเข้าไปในสมองของเรา

0:00:24.797,0:00:28.383
และเราต้องตั้งคำถาม[br]ในแบบที่ต่างไปจากปกติ

0:00:28.407,0:00:29.870
ทีนี้ เราต้องถามว่า

0:00:30.309,0:00:32.925
รูปแบบเซลล์ประสาทในสมองของผมเหล่านี้[br]

0:00:32.949,0:00:36.151
ที่เกี่ยวข้องกับความทรงจำ[br]และความคิดของผม

0:00:36.175,0:00:38.694
ถูกส่งต่อไปยังสมองของคุณได้อย่างไร

0:00:39.702,0:00:43.070
และเราคิดว่า มันมีสองปัจจัย[br]ที่ทำให้เราสามารถสื่อสารกันได้

0:00:43.094,0:00:47.149
ประการแรก สมองของคุณตอนนี้[br]กำลังจับคู่ในทางกายภาพกับคลื่นเสียง

0:00:47.173,0:00:49.648
ที่ผมกำลังส่งออกไปยังสมองของคุณ

0:00:49.672,0:00:53.050
และประการที่สอง เราพัฒนา[br]วิธีการทางประสาทพื้นฐาน

0:00:53.074,0:00:54.832
ที่สามารถทำให้เราสื่อสารกันได้

0:00:55.459,0:00:56.721
แล้วเรารู้ได้อย่างไรล่ะ

0:00:57.292,0:00:59.185
ในห้องทดลองของผมในพรินส์ตัน

0:00:59.209,0:01:02.714
ผมนำคนเข้าเครื่อง fMRI[br]และเราถ่ายภาพสมอง

0:01:02.738,0:01:06.638
ในขณะที่พวกเขากำลังเล่าเรื่อง[br]หรือฟังเรื่องราวในชีวิตจริงอยู่

0:01:06.662,0:01:09.286
และเพื่อให้คุณเข้าใจถึงสิ่งกระตุ้นที่เราใช้

0:01:09.310,0:01:13.294
ให้ผมฉายเรื่องราวที่เราใช้[br]เป็นเวลา 20 วินาที

0:01:13.318,0:01:15.642
ซึ่งเรื่องนี้ถูกเล่า[br]โดยนักเล่าเรื่องที่มีพรสวรรค์มาก

0:01:15.666,0:01:16.817
จิม โอ กราดี

0:01:18.244,0:01:21.577
(เสียง) จิม โอ กราดี: ผมนำเรื่องของผมมา[br]และผมก็รู้ว่ามันดูดี

0:01:21.601,0:01:23.891
และจากนั้นผมก็ทำให้มันดีขึ้น --

0:01:23.915,0:01:26.399
(เสียงหัวเราะ)

0:01:26.423,0:01:28.758
โดยการเพิ่มเติมเสริมแต่ง

0:01:29.502,0:01:32.810
นักข่าวเรียกสิ่งนี้ว่า "การใส่สีตีไข่"

0:01:32.834,0:01:35.105
(เสียงหัวเราะ)

0:01:35.735,0:01:38.851
และพวกเขาแนะนำว่าอย่าข้ามเส้น

0:01:40.208,0:01:44.812
แต่ผมก็ได้เห็นมาข้ามเส้น[br]ระหว่างผู้อาวุโสที่มีตำแหน่งสูง

0:01:44.836,0:01:46.262
และก่อกวนหยอก ๆ

0:01:46.286,0:01:47.778
และผมก็ค่อนข้างชอบมันน่ะครับ"

0:01:47.802,0:01:50.176
ยูริ แฮสสัน: ครับ[br]ตอนนี้ลองมาดูสมองของคุณ

0:01:50.200,0:01:53.428
และมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น[br]เมื่อคุณฟังเรื่องพวกนี้

0:01:53.452,0:01:57.496
และลองมาเริ่มกับอะไรง่าย ๆ ก่อน --[br]ลองมาเริ่มจากผู้ฟังคนหนึ่งและสมองบริเวณหนึ่ง

0:01:57.520,0:02:01.009
คอร์เท็กซ์ส่วนการฟังที่เกี่ยวข้องกับ[br]เสียงที่รับมาทางหู

0:02:01.033,0:02:03.477
และอย่างที่คุณเห็นในบางส่วนของสมอง

0:02:03.501,0:02:06.993
การตอบสนองเพิ่มขึ้นและลดลง[br]เมื่อเรื่องราวถูกเปิดเผยมากขึ้น

0:02:07.017,0:02:08.610
ทีนี้ คุณสามารถนำการตอบสนองนี้

0:02:08.634,0:02:11.435
ไปเปรียบเทียบกับการตอบสนอง[br]ที่ได้จากผู้ฟังคนอื่น ๆ

0:02:11.459,0:02:12.934
ในสมองบริเวณเดียวกัน

0:02:12.958,0:02:14.125
และเราสามารถถามได้ว่า

0:02:14.149,0:02:17.384
การตอบสนองของผู้ฟังทั้งหมด[br]มีความคล้ายคลึงกันมากแค่ไหน

0:02:18.018,0:02:20.380
ตรงนี้คุณได้เห็นผู้ฟังห้าคน

0:02:20.983,0:02:24.436
และเราเริ่มสแกนด์สมองของพวกเขา[br]ก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่อง

0:02:24.460,0:02:27.999
เมื่อพวกเขานอนนิ่ง ๆ อยู่ในความมืด[br]และรอให้เริ่มต้นขึ้น

0:02:28.023,0:02:29.177
อย่างที่คุณเห็น

0:02:29.201,0:02:31.959
บริเวณสมองกำลังตอบสนองมากขึ้น[br]และน้อยลงในแต่ละส่วน

0:02:31.983,0:02:33.758
แต่การตอบสนองเหล่านี้[br]มีความแตกต่างกันมาก

0:02:33.782,0:02:35.449
และไม่ได้เกิดขึ้นไปพร้อมกัน

0:02:35.473,0:02:38.179
อย่างไรก็ดี ในทันทีที่เริ่มเรื่อง

0:02:38.203,0:02:39.889
อะไรบางอย่างที่น่าอัศจรรย์[br]ก็เกิดขึ้น

0:02:40.857,0:02:43.786
(เสียง) จิม: ผมก็เลยเล่าเรื่องออกมา[br]และผมก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ดี

0:02:43.810,0:02:45.338
และจากนั้น ผมเริ่มที่จะทำให้มัน --

0:02:45.362,0:02:48.659
ยูริ: ทันใดนั้นเอง คุณสามารถเห็นได้ว่า[br]การตอบสนองในกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด

0:02:48.683,0:02:49.835
จดจ่ออยู่กับเรื่องราว

0:02:49.859,0:02:53.288
และตอนนี้พวกมันก็เพิ่มขึ้นและลดลง[br]ในแบบที่คล้ายกัน

0:02:53.312,0:02:54.866
ในผู้ฟังทั้งหมด

0:02:54.890,0:02:57.939
และอันที่จริง มันเป็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น[br]ในสมองของคุณตอนนี้

0:02:57.963,0:03:00.836
เมื่อคุณกำลังฟังเสียงพูดของผม

0:03:00.860,0:03:03.868
เราเรียกผลนี้ว่า [br]"การเข้าผสมทางธรรมชาติ"

0:03:04.374,0:03:06.686
และเพื่อที่จะอธิบายกับคุณ[br]ว่าการเข้าผสมธรรมชาตินี้คืออะไร

0:03:06.710,0:03:09.320
ให้ผมได้อธิบายก่อนว่า[br]การเข้าผสมทางกายภาพคืออะไร

0:03:10.076,0:03:12.826
เราจะเห็นเครื่องทำจังหวะห้าเครื่อง[br]

0:03:12.850,0:03:15.846
คิดซะว่าเจ้าห้าเครื่องนี้[br]เป็นสมองห้าก้อน

0:03:15.870,0:03:18.620
และคล้ายกับผู้ฟังก่อนเริ่มเรื่อง

0:03:18.644,0:03:20.457
เครื่องทำจังหวะเหล่านี้กำลังที่จะเคาะ

0:03:20.481,0:03:22.640
แต่พวกมันจะไม่เคาะพร้อมกัน

0:03:23.059,0:03:27.455
(เสียงเคาะ)

0:03:27.479,0:03:30.480
เอาล่ะครับ ตอนนี้ดูว่าเกิดอะไรขึ้น[br]เมื่อผมเชื่อมต่อพวกมัน

0:03:30.504,0:03:32.645
โดยนำพวกมันวางไว้บนทรงกระบอก

0:03:33.880,0:03:37.101
(เสียงเคาะ)

0:03:37.125,0:03:39.737
ตอนนี้ ทรงกระบอกสองอันนี้[br]เริ่มที่จะกลิ้ง

0:03:39.761,0:03:42.890
การสั่นของการกลิ้งนี้[br]เคลื่อนไปตามแผ่นไม้

0:03:42.914,0:03:45.919
และมันจะจับคู่[br]เครื่องเข้าจังหวะทั้งหมดนี้เข้าด้วยกัน

0:03:45.943,0:03:47.555
และตอนนี้ลองฟังเสียงเคาะสิครับ

0:03:47.579,0:03:52.246
(เสียงเคาะพร้อมกัน)

0:03:57.834,0:04:00.458
นี่คือสิ่งที่คุณเรียกว่า[br]การเข้าผสมทางกายภาพ

0:04:00.482,0:04:02.725
ทีนี้ กลับไปยังสมอง[br]และลองถามคำถามที่ว่า

0:04:02.749,0:04:04.893
อะไรกันที่ขับเคลื่อน[br]การเข้าผสมธรรมชาติ

0:04:04.917,0:04:07.702
มันเป็นแค่เสียง[br]ที่ผู้พูดผลิตออกมาหรือเปล่า

0:04:07.726,0:04:09.049
หรือบางทีอาจเป็นคำ

0:04:09.073,0:04:12.719
หรือบางทีมันเป็นความหมาย[br]ที่ผู้พูดพยายามที่จะสื่อสาร

0:04:12.743,0:04:15.503
เพื่อที่จะทดสอบ[br]เราทำการทดลองดังต่อไปนี้

0:04:15.527,0:04:18.728
ประการแรก เรานำเรื่องราวมา[br]และเล่ามันย้อนกลับ

0:04:18.752,0:04:21.878
และนั่นเป็นการคงโครงสร้างเสียงดั้งเดิม[br]เอาไว้หลายส่วน

0:04:21.902,0:04:23.915
แต่เป็นการเอาความหมายออกไป

0:04:23.939,0:04:25.610
และมันฟังดูเป็นแบบนี้ครับ

0:04:25.634,0:04:30.772
(เสียง) จิม: (ข้อความที่ไม่ฟังไม่รู้เรื่อง)

0:04:31.296,0:04:33.648
และเราให้สีกับสมองทั้งสอง

0:04:33.672,0:04:37.584
เพื่อบ่งบอกบริเวณของสมอง[br]ที่ตอบสนองอย่างคล้ายกัน

0:04:37.608,0:04:38.762
และดังที่คุณได้เห็น

0:04:38.786,0:04:42.554
เสียงที่เข้ามานี้เหนี่ยวนำการเข้าผสม[br]หรือการเทียบเคียงกันของสมองทั้งหมด

0:04:42.578,0:04:45.310
ในสมองส่วนการฟัง[br]ที่จัดการกับเสียงที่เข้ามา

0:04:45.334,0:04:47.558
แต่มันไม่ได้แผ่ขยายลึกเข้าไปในสมอง

0:04:48.051,0:04:51.455
ทีนี้ เราสามารถนำเอาเสียงเหล่านี้[br]และสร้างคำขึ้นมา

0:04:51.479,0:04:54.135
ถ้าเราเอาจิม โอกราดี มา[br]และสลับคำพวกนั้น

0:04:54.159,0:04:55.399
เราจะได้รายการคำ

0:04:55.423,0:04:57.685
(เสียง) จิม: ... สัตว์...[br]ข้อเท็จจริงที่หลากหลาย ...[br]

0:04:57.709,0:05:00.601
และตรงนั้น ... ไพน์แมน ...[br]อย่างมีศักยภาพ ... เรื่องราวของผม

0:05:00.625,0:05:03.567
ยูริ: และคุณเห็นได้ว่าคำเหล่านี้[br]เริ่มที่จะเหนี่ยวนำการเทียบเคียง

0:05:03.591,0:05:06.196
ในส่วนภาษาส่วนแรก[br]แต่ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น

0:05:06.220,0:05:10.037
ทีนี้ เราสามารถเอาคำเหล่านี้มา[br]และเริ่มสร้างประโยคจากพวกมัน

0:05:11.561,0:05:14.561
(เสียง) จิม: และพวกเขาก็แนะนำว่า[br]อย่างข้ามเส้น

0:05:16.021,0:05:19.663
เขาบอกว่า "จิมที่รัก[br]นั่นเป็นเรื่องที่ดี รายละเอียดก็งาม

0:05:20.369,0:05:22.521
เธอไม่ได้รู้เรื่องเขาผ่านผมหรอกหรือ"

0:05:22.545,0:05:25.680
ยูริ: ตอนนี้คุณสามารถเห็นได้[br]ถึงการตอบสนองในส่วนภาษาทั้งหมด

0:05:25.704,0:05:27.395
ที่จัดการกับภาษาที่เข้ามา

0:05:27.419,0:05:29.798
ว่าพวกมันถูกเทียบเคียงและ[br]มีความใกล้เคียงกันในผู้ฟังทั้งหมด

0:05:30.218,0:05:34.895
อย่างไรก็ดี เมื่อพวกเราใช้เรื่องราวที่[br]สมบูรณ์ เข้าถึง และสอดคล้องกันเท่านั้น

0:05:34.919,0:05:37.144
ที่การตอบสนองจะแพร่กระจาย[br]ลึกลงไปในสมอง

0:05:37.168,0:05:38.699
เข้าไปยังบริเวณ[br]ที่มีความซับซ้อนมากขึ้น

0:05:38.723,0:05:41.824
ซึ่งรวมถึงคอร์เทกซ์ส่วนหน้า[br]และคอร์เทกซ์ส่วนนอก

0:05:41.848,0:05:44.436
และทำให้พวกมันตอบสนอง[br]อย่างคล้ายคลึงกัน

0:05:44.460,0:05:47.729
และเราเชื่อว่าการตอบสนองเหล่านี้[br]ในบริเวณที่ซับซ้อนกว่าก็เกิดขึ้น

0:05:47.753,0:05:49.879
และมีความคล้ายคลึงกันในบรรดาผู้ฟัง

0:05:49.903,0:05:52.643
เพราะว่าความหมายถูกสื่อโดยผู้พูด

0:05:52.667,0:05:54.268
ไม่ใช่โดยคำพูดหรือเสียง

0:05:54.635,0:05:57.350
และถ้าเรามาถูกทาง[br]การคาดคะแนที่น่าจะเป็นไปได้สูงก็คือ

0:05:57.374,0:05:59.736
ถ้าผมบอกคุณถึงแนวคิดเดียวกัน

0:05:59.760,0:06:02.404
โดยใช้คำสองชุดที่ต่างกันมาก ๆ

0:06:02.428,0:06:04.979
การตอบสมองของสมองของคุณ[br]จะยังคล้ายกัน

0:06:05.499,0:06:08.513
และเพื่อทำการทดสอบ [br]เราทำการทดลองดังต่อไปนี้

0:06:09.142,0:06:10.950
เรานำเรื่องราวภาษาอังกฤษ

0:06:10.974,0:06:13.110
และแปลมันเป็นภาษารัสเซีย

0:06:13.134,0:06:17.358
ตอนนี้ คุณมีสองเสียงและระบบภาษา[br]ที่แตกต่างกัน

0:06:17.382,0:06:19.676
ที่สื่อถึงความหมายอย่างเดียวกัน

0:06:19.700,0:06:23.348
และคุณเล่าเรื่องภาษาอังกฤษ[br]ให้กับผู้ฟังอังกฤษ

0:06:23.372,0:06:25.724
และเล่าเรื่องภาษารัสเซีย[br]ให้กับผู้ฟังรัสเซีย

0:06:25.748,0:06:28.793
และเราสามารถเปรียบเทียบ[br]การตอบสนองของพวกเขาในกลุ่มได้

0:06:28.817,0:06:32.388
และเมื่อเราทำอย่างนั้น[br]เราไม่เห็นการตอบสนองที่คล้ายกัน

0:06:32.412,0:06:34.693
ในสมองส่วนการฟังในภาษา

0:06:34.717,0:06:37.095
เพราะว่าภาษาและเสียง[br]มีความแตกต่างกันอย่างมาก

0:06:37.119,0:06:39.887
อย่างไรก็ดี คุณเห็นได้ว่า[br]การตอบสนองในบริเวณที่ซับซ้อนกว่า

0:06:39.921,0:06:42.415
ยังคงคล้ายกันในคนทั้งสองกลุ่ม

0:06:43.068,0:06:47.160
เราเชื่อว่า นี่เป็นเพราะพวกเขา[br]เข้าใจเรื่องราวในแบบที่คล้ายกันมาก

0:06:47.184,0:06:51.210
ดังที่เรายืนยันได้ โดยการทดสอบ[br]หลังจากจบเรื่อง

0:06:52.321,0:06:56.008
และเราคิดว่า การเทียบเคียงนี้[br]มีความสำคัญสำหรับการสื่อสาร

0:06:56.032,0:06:58.658
ยกตัวอย่างเช่น อย่างที่คุณก็รู้ว่า

0:06:58.682,0:07:00.709
ภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาแม่ของผม

0:07:00.733,0:07:02.614
ผมโตขึ้นมาโดยมีภาษาอื่นเป็นภาษาแม่

0:07:02.638,0:07:05.292
และเช่นเดียวกันกับพวกคุณหลายคน[br]ในกลุ่มผู้ฟังนี้

0:07:05.316,0:07:07.315
ถึงกระนั้น เรายังสามารถสื่อสารกันได้

0:07:07.339,0:07:08.490
มันเป็นไปได้อย่างไรกัน

0:07:08.514,0:07:11.593
เราคิดว่าเราสามารถสื่อสารกันได้[br]เพราะเรามีรหัสพื้นฐานนี้

0:07:11.617,0:07:13.044
ที่แสดงความหมาย

0:07:13.921,0:07:17.367
ถึงตอนนี้ เราเพียงพูดถึง[br]ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในสมองของผู้ฟัง

0:07:17.391,0:07:19.638
ในสมองของคุณ [br]เมื่อคุณกำลังฟังการบรรยายนี้

0:07:19.662,0:07:22.361
แต่มันเกิดอะไรขึ้น[br]ในสมองของผู้พูด ในสมองของผม

0:07:22.385,0:07:24.192
เมื่อผมกำลังพูดกับคุณ

0:07:24.216,0:07:26.073
เพื่อที่จะดูในสมองของผู้พูด

0:07:26.097,0:07:29.193
เราขอให้ผู้พูดเข้าไป[br]ยังเครื่องถ่ายภาพสมอง

0:07:29.217,0:07:30.819
เราถ่ายภาพสมองของเขา

0:07:30.843,0:07:34.850
และจากนั้นเปรียบเทียบการตอบสนอง[br]ของสมองของเขากับของผู้ฟัง

0:07:34.874,0:07:36.676
ที่กำลังฟังเรื่องราวนั้น

0:07:36.700,0:07:40.910
คุณต้องจำว่าการบรรยาย[br]และการเข้าใจการบรรยายนั้น

0:07:40.934,0:07:42.657
เป็นกระบวนการที่แตกต่างกันมาก

0:07:42.681,0:07:44.925
ถึงตรงนี้ เราถามว่า[br]แล้วมันคล้ายกันแค่ไหนล่ะ

0:07:46.164,0:07:47.571
เราแปลกใจมาก

0:07:47.595,0:07:52.466
ที่เราเห็นว่ารูปแบบที่ซับซ้อนเหล่านี้[br]ในผู้ฟัง

0:07:52.490,0:07:55.197
อันที่จริงแล้วมาจากสมองของผู้พูด

0:07:55.221,0:07:58.906
ฉะนั้นการผลิตและการเข้าใจ[br]ขึ้นอยู่กับกระบวนการที่คล้ายกันมาก

0:07:58.930,0:08:00.502
และเรายังพบอีกว่า

0:08:00.526,0:08:04.232
ยิ่งมีความคล้ายกันมากเท่าไร[br]ระหว่างสมองของผู้ฟัง

0:08:04.256,0:08:05.755
และสมองของผู้พูด

0:08:05.779,0:08:07.684
การสื่อสารก็ยิ่งดีขึ้นเท่านั้น

0:08:07.708,0:08:11.673
ฉะนั้น ผมรู้ว่า[br]ถ้าคุณสับสนมาก ๆ ในตอนนี้

0:08:11.697,0:08:13.718
แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่สับสนนะครับ

0:08:13.742,0:08:16.135
การตอบสนองของสมองของคุณ[br]จะแตกต่างจากของผมมาก

0:08:16.159,0:08:19.266
แต่ผมยังรู้อีกว่า [br]ถ้าคุณเข้าใจผมจริง ๆ ในตอนนี้

0:08:19.290,0:08:22.181
สมองของคุณ ... และของคุณ[br]... และของคุณ

0:08:22.205,0:08:23.933
จะคล้ายกับของผมมาก

0:08:25.793,0:08:28.888
ทีนี้ ลองนำข้อมูลทั้งหมดนี้[br]มาประกอบเข้าด้วยกัน และถามว่า

0:08:28.912,0:08:32.249
เราจะใช้มันในการส่งต่อ[br]ความทรงจำที่เรามี

0:08:32.273,0:08:34.459
จากสมองของผม[br]ไปยังสมองของคุณได้อย่างไร

0:08:35.037,0:08:37.155
เราทำการทดลองดังต่อไปนี้ครับ

0:08:37.648,0:08:40.221
เราให้คนชมสิ่งนี้เป็นครั้งแรก[br]ระหว่างที่เราถ่ายภาพสมอง

0:08:40.245,0:08:44.379
มันคือเรื่อง "เชอร์ล๊อค" ตอนหนึ่ง[br]จากรายการของ BBC

0:08:44.403,0:08:47.204
และจากนั้นเราก็ขอให้พวกเขา[br]กลับไปยังเครื่องถ่ายภาพสมอง

0:08:47.228,0:08:51.127
และเล่าเรื่องนั้นให้กับอีกคนหนึ่ง[br]ที่ยังไม่เคยดูหนังเรื่องนั้นมาก่อน

0:08:51.151,0:08:52.811
เอาให้ชัด ๆ ก็คือ

0:08:52.835,0:08:54.882
ลองนึกถึงฉากนี้

0:08:54.906,0:08:57.490
เมื่อเชอร์ล๊อคกำลังเข้าไปในรถแท็กซี่[br]ในลอนดอน

0:08:57.514,0:08:59.810
ที่ผู้ขับคือฆาตรกรที่เขากำลังตามหา

0:09:00.398,0:09:02.894
สำหรับผมในฐานะผู้ชม

0:09:02.918,0:09:06.418
นี่เป็นรูปแบบสมองจำเพาะ[br]ในสมองของผมตอนที่ชมเรื่องนี้

0:09:07.179,0:09:10.951
ทีนี้ รูปแบบเดียวกันนี้ ผมสามารถ[br]เรียกมันขึ้นมาในสมองอีกครั้ง

0:09:10.975,0:09:14.631
โดยการเล่าเรื่องให้คนอื่นฟัง[br]ถึง เชอร์ล๊อค ลอนดอน ฆาตรกร

0:09:15.369,0:09:18.479
และเมื่อผมส่งต่อคำเหล่านี้[br]ไปยังสมองของคุณในตอนนี้

0:09:18.503,0:09:20.988
คุณจะต้องสร้างมันขึ้นมาใหม่[br]ในความคิดของคุณ

0:09:21.012,0:09:25.561
อันที่จริง เราเห็นรูปแบบนี้[br]กำลังเกิดขึ้นในสมองของคุณตอนนี้

0:09:25.585,0:09:28.100
และเราก็แปลกใจมากที่ได้เห็นว่า

0:09:28.124,0:09:30.379
รูปแบบดังกล่าวที่คุณมีอยู่[br]ในสมองของคุณตอนนี้

0:09:30.403,0:09:32.315
เมื่อผมอธิบายถึงฉากเหล่านี้[br]ให้คุณฟัง

0:09:32.339,0:09:36.161
จะมีความคล้ายมากกับรูปแบบ[br]ที่ผมมีเมื่อผมชมหนังเรื่องนี้

0:09:36.185,0:09:38.323
เมื่อหลายเดือนก่อน[br]ในเครื่องถ่ายภาพสมอง

0:09:38.347,0:09:40.451
มันเริ่มที่จะบอกคุณเกี่ยวกับกลไก

0:09:40.475,0:09:43.217
ที่ซึ่งเราสามารถเล่าเรื่องราว[br]และส่งต่อข้อมูล

0:09:43.733,0:09:45.609
เพราะว่า ยกตัวอย่างเช่น

0:09:45.633,0:09:49.145
ตอนนี้คุณกำลังตั้งใจฟังและ[br]พยายามเข้าใจว่าผมพูดอะไรอยู่

0:09:49.169,0:09:50.719
และผมรู้ว่ามันไม่ได้ง่ายเลย

0:09:50.743,0:09:54.779
แต่ผมหวังว่า ณ จุดหนึ่งในการบรรยายนี้ [br]เราเข้าใจซึ่งกันและกัน และคุณเข้าใจผม

0:09:54.803,0:09:58.701
และผมคิดว่าในไม่กี่ชั่วโมง[br]ไม่กี่วัน ไม่กี่เดือน

0:09:58.725,0:10:00.869
คุณจะพบกับใครสักคนที่งานเลี้ยง

0:10:00.893,0:10:04.441
และจะเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง

0:10:04.465,0:10:08.103
และทันในนั้นเอง มันจะราวกับว่า[br]เขาคนนั้นมายืนอยู่ตรงนี้ที่นี่กับเรา

0:10:08.127,0:10:10.977
ตอนนี้ คุณเห็นได้ว่า[br]เราจะสามารถนำเอากลไกนี้

0:10:11.001,0:10:14.932
ไปใช้ในการส่งต่อความทรงจำ[br]และความรู้ไปสู่อีกคนได้อย่างไร

0:10:14.956,0:10:17.003
ซึ่งมันน่าจะดีมากเลยใช่ไหมครับ

0:10:17.027,0:10:20.194
แต่ความสามารถในการสื่อสารของเรา[br]ขึ้นอยู่กับความสามารถของเรา

0:10:20.218,0:10:22.784
ในการมีพื้นฐานร่วมกัน

0:10:22.808,0:10:24.013
เพราะว่า ยกตัวอย่างเช่น

0:10:24.037,0:10:27.804
ถ้าหากผมกำลังใช้คำพ้องภาษาอังกฤษ

0:10:27.828,0:10:30.206
"พาหนะเช่า" แทนคำว่า "แท๊กซี่"

0:10:30.230,0:10:34.269
ผมรู้ว่าผมกำลังจะไม่ไปในทิศทางเดียว[br]กับผู้ฟังส่วนใหญ่ของผม[br]

0:10:34.720,0:10:36.911
การเทียบเคียงนี้ไม่เพียงแต่[br]จะขึ้นอยู่กับความสามารถของเรา

0:10:36.935,0:10:38.969
ในการทำความเข้าใจแนวคิดพื้นฐาน

0:10:38.993,0:10:43.788
มันยังขึ้นอยู่กับความสามารถของเรา[br]ในการพัฒนาพื้นฐานและความเข้าใจร่วมกัน

0:10:43.812,0:10:45.599
และมีระบบความเชื่อร่วมกัน

0:10:45.623,0:10:47.457
เพราะว่าเรารู้ว่าในหลาย ๆ กรณี

0:10:47.481,0:10:51.524
คนเข้าใจเรื่องราวเดียวกัน[br]ในรูปแบบที่แตกต่างกัน

0:10:52.460,0:10:55.501
ฉะนั้น เพื่อทดสองสิ่งนี้ในห้องทดลอง[br]ผมทำการทดลองดังต่อไปนี้

0:10:56.089,0:10:59.020
เราใช้เรื่องราวของ เจ. ดี. ซาลินเจอร์

0:10:59.044,0:11:03.379
ที่ซึ่งสามีหลงกับภรรยากลางงานเลี้ยง

0:11:03.403,0:11:07.090
และเขาเรียกเพื่อนรักของเขามา[br]เพื่อถามว่า "เห็นภรรยาของผมไหม"

0:11:07.836,0:11:09.043
กลุ่มทดลองครึ่งหนึ่ง

0:11:09.067,0:11:13.208
เราบอกว่า ภรรยามีสัมพันธ์[br]กับเพื่อนรักคนนั้น

0:11:13.232,0:11:14.383
อีกครึ่งหนึ่ง

0:11:14.407,0:11:19.512
เราบอกว่า ภรรยาเป็นคนที่ซื่อสัตย์[br]แต่สามีเป็นคนขึ้หึงมาก

0:11:20.127,0:11:22.815
เพียงประโยคเดียวนี้ก่อนเริ่มเรื่อง

0:11:22.839,0:11:25.140
ก็เพียงพอแล้ว[br]ที่จะทำให้การตอบสนองของสมอง

0:11:25.164,0:11:28.208
ของทุกคนที่เชื่อว่าภรรยามีชู้

0:11:28.232,0:11:30.669
มีความคล้ายคลึงกันในส่วนที่ซับซ้อน

0:11:30.693,0:11:32.915
และแตกต่างจากอีกกลุ่มหนึ่ง

0:11:32.939,0:11:36.612
และถ้าเพียงประโยคเดียวนั้นเพียงพอ[br]ที่จะทำให้สมองของคุณมีความคล้ายกัน

0:11:36.636,0:11:38.239
กับคนที่คิดเหมือนกับคุณ

0:11:38.263,0:11:41.216
และแตกต่างกับคนที่คิดต่างกับคุณแล้ว

0:11:41.240,0:11:44.717
ลองคิดดูสิครับว่าผลนี้ จะถูกขยาย[br]ออกไปมากแค่ไหนในชีวิตประจำวัน

0:11:44.741,0:11:47.633
เมื่อเราทุกคนกำลังฟังข่าวเดียวกัน

0:11:47.657,0:11:51.405
หลังจากที่ทุก ๆ วัน

0:11:51.429,0:11:55.241
เราเผชิญกับช่องทางสื่อที่แตกต่างกัน[br]เช่น ข่าวช่อง ฟ๊อกซ์ หรือ นิวยอร์ค ไทม์

0:11:55.265,0:11:58.378
ที่ให้ทัศนคติต่อความจริงกับเรา[br]ในแบบที่แตกต่างกัน

0:11:59.556,0:12:00.909
ฉะนั้น ให้ผมสรุปนะครับ

0:12:01.529,0:12:03.618
ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนในคืนนี้

0:12:03.642,0:12:07.941
ผมใช้ความสามารถของผมผลิตเสียง[br]เพื่อเข้าคู่กับสมองของคุณ

0:12:07.965,0:12:09.468
และผมใช้การเข้าคู่นี้

0:12:09.492,0:12:13.333
เพื่อส่งต่อรูปแบบสมองของผม[br]ที่เกี่ยวข้องกับความทรงจำและความคิดของผม

0:12:13.357,0:12:14.673
เข้าไปยังสมองของคุณ

0:12:15.201,0:12:18.999
ด้วยสิ่งนี้ ผมเริ่มที่จะเผย[br]กลไกธรรมชาติที่ถูกซ่อนอยู่

0:12:19.023,0:12:20.658
ที่เราใช้ในการสื่อสาร

0:12:20.682,0:12:23.649
และเรารู้ว่าในอนาคต[br]มันจะสามารถทำให้เราปรับปรุง

0:12:23.673,0:12:25.663
และทำให้การสื่อสารง่ายขึ้น

0:12:26.111,0:12:27.805
แต่การศึกษานี้ ยังได้เปิดเผย

0:12:28.535,0:12:31.821
ว่าการสื่อสารขึ้นอยู่กับพื้นฐานร่วม

0:12:31.845,0:12:34.307
และพวกเราในสังคม[br]จะต้องตระหนักให้ดี

0:12:34.331,0:12:38.367
ว่าหากเราสูญเสียพื้นฐานร่วมนี้[br]และความสามารถในการพูดกับคนอื่น

0:12:38.391,0:12:40.508
ที่แตกต่างจากเราไปเล็กน้อย

0:12:40.532,0:12:43.920
เพราะว่าเรายอมให้ช่องสื่อไม่กี่ช่อง[br]ที่มีอิทธิพล

0:12:43.944,0:12:45.485
เข้ามาควบคุมกระบอกเสียงนี้

0:12:45.509,0:12:49.284
และกำกับ ควบคุม[br]แนวคิดที่เราทุกคนคิดอ่าน

0:12:49.308,0:12:52.209
และผมก็ไม่แน่ใจว่าจะแก้ไขมันอย่างไร[br]เพราะผมก็เป็นแค่นักวิทยาศาสตร์

0:12:52.233,0:12:54.693
แต่บางที ทางหนึ่งที่เราจะทำได้

0:12:54.717,0:12:57.364
คือกลับไปยังวิธีการสื่อสาร[br]ที่เป็นธรรมชาติมากกว่า

0:12:57.388,0:12:58.990
ซึ่งก็คือการสนทนา

0:12:59.014,0:13:01.521
ที่ไม่ใช่เพียงแค่การที่ผม[br]พูดอยู่กับพวกคุณในตอนนี้

0:13:01.994,0:13:04.210
แต่เป็นวิธีการพูด[br]ที่เป็นธรรมชาติมากกว่านี้

0:13:04.234,0:13:07.511
ที่ซึ่งผมกำลังพูด[br]และผมกำลังฟัง

0:13:07.535,0:13:12.255
และการที่เราพยายามจะมีพื้นฐานร่วม[br]และแนวคิดใหม่ด้วยกัน

0:13:12.279,0:13:13.437
เพราะว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

0:13:13.461,0:13:17.125
คนที่เราเข้าคู่ด้วย[br]เป็นตัวกำหนดว่าเราเป็นอย่างไร

0:13:17.149,0:13:19.538
และความต้องการของเรา[br]ที่จะถูกเข้าคู่ด้วยกับอีกสมองหนึ่ง

0:13:19.562,0:13:24.079
เป็นอะไรบางอย่างที่เป็นพื้นฐาน[br]ที่เริ่มขึ้นตั้งแต่อายุยังน้อย

0:13:24.103,0:13:28.290
ฉะนั้น ให้ผมจบการบรรยายนี้[br]ด้วยตัวอย่างจากชีวิตส่วนตัวของผม

0:13:29.044,0:13:33.355
ที่ผมคิดว่ามันเป็นตัวอย่างที่ดี[br]ที่ว่าการเข้าคู่กับคนอื่น

0:13:33.379,0:13:35.653
เป็นการกำหนดว่าเราเป็นอย่างไรจริง ๆ

0:13:36.294,0:13:39.368
นี่คือลูกชายขของผม[br]โจนาธาน ตอนที่ยังเด็ก

0:13:39.392,0:13:43.542
ดูสิครับว่าเราพัฒนาเกมส์เสียง[br]กับภรรยาของผมด้วยกัน

0:13:43.566,0:13:48.797
จากความต้องการและความสุข[br]ที่จะได้เข้าคู่กับมนุษย์อีกคนหนึ่ง

0:13:49.556,0:13:54.473
(เสียงของทั้งสองคน)

0:14:02.915,0:14:05.243
(เสียงหัวเราะ)

0:14:05.267,0:14:09.064
ทีนี้ ลองคิดดูครับ[br]ว่าความสามารถของลูกชายของผม

0:14:09.088,0:14:11.850
ที่จะเข้าคู่กับเรา[br]และคนอื่น ๆ ในชีวิตของเขา

0:14:11.874,0:14:14.732
กำลังที่จะปั้นให้เขา[br]เป็นอย่างที่เขากำลังจะเป็นได้อย่างไร

0:14:14.756,0:14:17.171
และคิดดูครับว่าคุณอย่างไรบ้าง[br]ในชีวิตประจำวัน

0:14:17.195,0:14:21.518
จากการมีปฏิสัมพันธ์และเข้าคู่[br]กับคนอื่น ๆ ในชีวิต

0:14:22.562,0:14:24.665
ฉะนั้น เข้าคู่กับคนอื่น ๆ เสมอ

0:14:25.157,0:14:26.706
เผยแผ่ความคิดของคุณออกไป

0:14:26.730,0:14:29.974
เพราะว่า ผลรวมของเราทุกคน[br]ผนวกรวมเข้าคู่กัน

0:14:29.998,0:14:31.592
ยิ่งใหญ่กว่าแค่ส่วนหนึ่งของเราเอง

0:14:31.616,0:14:32.782
ขอบคุณครับ

0:14:32.806,0:14:38.468
(เสียงปรบมือ)