De filosoof Plato zei ooit:
"Muziek geeft een ziel aan het universum,
vleugels aan de geest,
vlucht aan de verbeelding
en leven aan alles."
Muziek is altijd belangrijk
voor me geweest.
Het maken en uitvoeren van muziek
verbindt je met mensen
uit verre landen en andere levens.
Het verbindt je met
de mensen met wie je speelt,
met je publiek,
en met jezelf.
Als ik gelukkig ben,
als ik verdrietig ben,
als ik me verveel,
als ik gestrest ben,
dan luister ik naar
en maak, muziek.
Toen ik jonger was, speelde ik piano;
later ging ik gitaar spelen.
Toen ik op de
middelbare school begon,
werd muziek deel
van mijn identiteit.
Ik speelde in ieder bandje,
deed mee aan elk
muziekevenement.
Ik werd omringd door muziek.
Het maakte me
tot wie ik was,
en gaf me een plek waar
ik me thuis voelde.
Ik heb altijd iets met ritmes gehad.
Ik herinner me
dat ik door de gangen van mijn school liep
en met mijn handen
ritmes op mijn been tikte
of met mijn tanden tikte.
Het was een zenuwtik,
ik was altijd zenuwachtig.
Ik denk dat ik de herhaling
fijn vond,
het werkte kalmerend.
Op de middelbare school
begon ik met muziektheorie,
en het is het beste vak ooit.
We leerden over muziek --
dingen die ik niet wist,
zoals theorie en geschiedenis.
Het was een vak waarbij we
gewoon naar een liedje luisterden,
praatten over de betekenis voor ons
en het analyseerden,
en uitzochten hoe het in elkaar zat.
Elke woensdag deden we iets
dat 'ritmische dictatie' heet,
en ik was er best goed in.
Onze leraar gaf ons een hoeveelheid maten
en een maatsoort,
en dan sprak hij een ritme
en wij schreven het op met
de juiste rusten en noten.
Zoals dit:
ta ta tuk-a tuk-a ta,
ta tuk-a-tuk-a-tuk-a, tuk-a.
En ik vond het geweldig.
De eenvoud van het ritme --
maar twee of vier maten --
en toch vertelde elk bijna een verhaal,
alsof ze zoveel potentieel hadden,
en je alleen een melodie
hoefde toe te voegen.
(Gitaar)
Ritmes vormen een fundament
waarop melodieën
en samenklanken kunnen spelen.
Het geeft structuur en stabiliteit.
Muziek bestaat uit deze delen --
ritme, melodie en samenklank --
net als onze levens.
Waar muziek ritme heeft,
hebben wij routines en gewoontes --
dingen die ons helpen te herinneren
wat te doen en koers te houden,
en gewoon door te gaan.
En het valt je misschien niet op,
maar het is er altijd.
(Gitaar)
En het lijkt eenvoudig,
het lijkt op zichzelf saai,
maar het geeft snelheid en hartslag.
En dan komen er dingen uit je leven bij,
die textuur geven --
dat zijn je vrienden en je familie,
en alles dat een harmonische structuur
in je leven creëert
en in je lied,
zoals samenklanken,
cadans
en alles wat het meerstemmig maakt.
En zij creëren prachtige
akkoorden en patronen.
(Gitaar)
En dan ben jij er nog.
Jij speelt bovenop alles,
bovenop de ritmes en de maat
want jij bent de melodie.
En dingen veranderen en ontwikkelen zich,
maar wat we ook doen,
we zijn dezelfde mensen.
Door een lied heen ontstaan melodieën,
maar het is toch hetzelfde lied.
Wat je ook doet,
de ritmes zijn er nog steeds:
het tempo en de hartslag ...
totdat ik wegging,
en naar de universiteit ging
en alles verdween.
Toen ik startte op de universiteit,
voelde ik me verloren.
En begrijp me niet verkeerd --
soms vond ik het geweldig,
maar soms ook,
voelde ik me in de steek gelaten
en op mezelf aangewezen.
Alsof ik uit mijn natuurlijke
omgeving was gehaald,
en ergens nieuw neergezet,
waar de ritmes en samenklanken
en de vorm weg waren,
en er was alleen ikzelf --
(Gitaar)
stilte en mijn melodie.
En zelfs dat begon te wankelen,
want ik wist niet wat ik deed.
Ik had geen akkoorden om
mezelf te structureren,
of een ritme
of een maat om het tempo te weten.
(Gitaar)
En toen begon ik allerlei
andere klanken te horen.
(Gitaar)
Die waren uit de maat
en uit de toon.
Hoe meer ik erdoor omringd was,
hoe meer mijn melodie op die
van hen begon te lijken.
En langzaam begon ik mezelf te verliezen,
alsof ik weggespoeld werd.
Maar het volgende moment --
(Gitaar)
kon ik het horen.
En ik kon het voelen.
En het was ik.
En ik was hier.
En het was anders,
maar niet slechter.
Alleen een beetje veranderd.
Muziek is mijn manier om met veranderingen
in mijn leven om te gaan.
Er is een mooie verbinding
tussen muziek en leven.
Het kan ons binden aan de werkelijkheid
en ons er tegelijkertijd
aan laten ontsnappen.
Muziek is iets dat in je leeft.
Jij creëert het en
wordt erdoor gecreëerd.
Onze levens worden niet alleen
gedirigeerd door muziek,
maar ze bestaan er ook uit.
Dit lijkt wat ver te gaan,
maar luister:
muziek is een fundamenteel deel
van wat we zijn
en van alles om ons heen.
Wel, muziek is mijn passie,
maar ik vond natuurkunde
ook interessant.
En hoe meer ik leerde,
hoe meer ik verbanden tussen beide zag --
vooral wat betreft snaartheorie.
Ik weet dat dit slechts 1 theorie is,
maar het sprak me aan.
Een onderdeel van snaartheorie,
in zijn simpelste vorm, is dit:
materie bestaat uit atomen,
die bestaan uit protonen,
neutronen en elektronen,
die weer bestaan uit quarks.
En dit is waar snaartheorie erbij komt.
Deze quark zou bestaan
uit kleine opgerolde snaren,
en de vibraties van deze snaren
maken alles tot wat het is.
Michio Kaku verklaarde dit ooit
in een lezing getiteld
'The Universe in a Nutshell'
waarin hij zegt:
"Snaartheorie is het eenvoudige idee
dat de vier krachten van het universum --
zwaartekracht, elektromagnetische kracht,
en de twee kernkrachten --
gezien kunnen worden als muziek.
De muziek van kleine elastiekjes."
In deze lezing
verklaart hij de natuurkunde
als de wetten van samenklank
tussen deze snaren;
chemie, als de melodieën
die je op deze snaren kunt spelen;
en hij zegt dat het universum
een 'symfonie van snaren" is.
Deze snaren bepalen het universum;
zij vormen alles wat we zien
en alles wat we weten.
Het zijn muzieknoten,
maar ze maken ons tot wat we zijn
en houden ons bijeen.
Dus zoals je ziet,
alles is muziek.
(Gitaar)
Als ik naar de wereld kijk,
zie ik muziek overal om ons heen.
Als ik naar mezelf kijk,
zie ik muziek.
Mijn leven wordt gedefinieerd door muziek.
Ik vond mezelf door muziek.
Muziek is overal,
en het is in alles.
Het verandert en het bouwt op
en het neemt af.
Maar het is er altijd,
om ons te steunen,
ons met elkaar te verbinden
en ons de pracht te tonen
van het universum.
Als je je ooit verloren voelt,
stop en luister naar jouw lied.
Dank jullie wel.
(Applaus)