1
00:00:02,048 --> 00:00:04,215
ผมเปิดสมองของคนตาบอด

2
00:00:05,166 --> 00:00:09,640
ผมไม่ได้ทำให้เขาคิดหรือรู้สึก
ว่าผมเปิดหัวเขาออกจริง ๆ หรอกนะครับ

3
00:00:10,440 --> 00:00:12,202
เรากำลังเดินไปโดยที่เขากำลังจับไหล่ของผม

4
00:00:12,226 --> 00:00:15,242
ผมคำนวณระยะระหว่างเราผิด

5
00:00:15,266 --> 00:00:17,607
และพาเขาไปชนประตู

6
00:00:17,631 --> 00:00:18,797
(เสียงหัวเราะ)

7
00:00:18,821 --> 00:00:21,144
เขาเย็บแผลที่หน้าผากไปห้าเข็ม

8
00:00:22,014 --> 00:00:24,697
ณ วินาทีนั้น ผมรู้สึกเหมือนว่า
ผมเป็นครูที่แย่ที่สุดในโลกเลย

9
00:00:24,721 --> 00:00:26,971
ผมไม่รู้เลยว่าจะขอโทษอย่างไร

10
00:00:27,631 --> 00:00:33,541
โชคดี เอล พัลก้า เป็นหนึ่งในคนเหล่านี้
ที่ยอมรับสิ่งต่าง ๆ ได้ดี

11
00:00:34,105 --> 00:00:36,186
และในวันนั้น เขาบอกว่า
ผมเป็นโค้ช

12
00:00:36,210 --> 00:00:39,625
ที่ฝากรอยจารึกที่สำคัญที่สุด
ในประวัติอาชีพการงานของเขา

13
00:00:39,649 --> 00:00:41,415
(เสียงหัวเราะ)

14
00:00:41,439 --> 00:00:44,513
ความจริงก็คือ เมื่อผมเริ่มทำงาน
ที่สถาบันสำหรับคนตาบอด

15
00:00:44,537 --> 00:00:47,000
หลายสิ่งทำให้ผมแปลกใจ

16
00:00:47,024 --> 00:00:50,590
หลายสิ่งที่พวกเขาทำ
ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะทำได้

17
00:00:50,614 --> 00:00:55,940
พวกเขาว่ายน้ำ ออกกำลังกาย เล่นไพ่
ดื่มกับมิตรสหาย

18
00:00:55,964 --> 00:00:57,962
พวกเขาเทมันได้โดยไม่หกรดตัวเอง

19
00:00:58,381 --> 00:01:02,370
แต่เมื่อผมเห็นพวกเขาเล่นฟุตบอล
ผมรู้สึกทึ่งมาก

20
00:01:02,394 --> 00:01:06,798
พวกเขามีสนามฝุ่น ๆ 
เสาประตูเป็นสนิม และตาข่ายขาด ๆ

21
00:01:06,822 --> 00:01:09,950
และพวกคนตาบอดที่ไปที่สถาบันนั้น
จะเล่นฟุตบอลที่นั่น

22
00:01:09,974 --> 00:01:12,981
แบบเดียวกับที่ผมจะเล่น
ในสนามใกล้ ๆ บ้านผม

23
00:01:13,005 --> 00:01:14,931
แต่ว่าพวกเขาเล่นโดยมองไม่เห็น

24
00:01:15,504 --> 00:01:18,909
เสียงของบอลที่กระทบสิ่งต่าง ๆ 
ทำให้เขารู้ว่าฟุตบอลอยู่ตรงไหน

25
00:01:18,933 --> 00:01:24,069
พวกเขามีสิ่งบ่งบอก
อยู่หลังประตูของฝ่ายตรงข้าม

26
00:01:24,093 --> 00:01:25,954
เพื่อที่พวกเขาจะได้รู้ว่าต้องเตะตรงไหน

27
00:01:25,978 --> 00:01:28,420
มีคนบางคนที่ยังมองเห็นได้บ้าง

28
00:01:28,444 --> 00:01:31,599
และเพื่อที่ทุกคนจะได้เท่าเทียมกัน
พวกเขาใส่หน้ากากคาดตา

29
00:01:32,490 --> 00:01:34,805
เมื่อผมค่อย ๆ คุ้นเคยกับพวกเขาแล้ว

30
00:01:35,355 --> 00:01:39,800
ผมขอหน้ากากจากพวกเขา
ใส่มันและลองเล่นฟุตบอลดู

31
00:01:39,824 --> 00:01:42,160
ผมเล่นฟุตบอลมาทั้งชีวิต

32
00:01:42,184 --> 00:01:44,388
นี่เป็นตอนที่มันน่าสนใจกว่าเดิม

33
00:01:44,412 --> 00:01:47,232
ภายในสองวินาทีต่อมา 
ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ตรงไหน

34
00:01:50,086 --> 00:01:52,422
ความจริงแล้ว ผมเรียนวิชาพละมา

35
00:01:52,446 --> 00:01:54,382
เพราะว่าผมชื่นชอบการเล่นกีฬาอย่างมีคุณภาพ

36
00:01:54,406 --> 00:01:56,443
ผมไปทำงานที่นั่นโดยบังเอิญ

37
00:01:56,467 --> 00:01:59,103
อีกงานหนึ่งของผม คืองานที่ทำอยู่
กับนักพายเรือทีมชาติอาเจนตินา

38
00:01:59,127 --> 00:02:00,992
และผมก็รู้สึกว่านั่นเป็นสิ่งที่ผมถนัด

39
00:02:01,016 --> 00:02:03,339
แต่ที่นี่ ทุกอย่างยากขึ้นเป็นสองเท่า

40
00:02:03,363 --> 00:02:07,203
ผมจะไม่ลืมวันแรก
ที่ผมออกกำลังกายกับทีมเลย

41
00:02:07,227 --> 00:02:11,837
และให้พวกเขาเข้าแถวข้างหน้าผม
อย่างที่ผมทำกับทีมพายเรือ

42
00:02:11,861 --> 00:02:14,206
และบอกกับพวกเขาว่า
"เอาล่ะ ทุกคนลงพร้อม ๆ กัน

43
00:02:14,230 --> 00:02:15,818
ผมทำแบบนี้ (ก้มลง)

44
00:02:15,842 --> 00:02:19,343
เมื่อผมเงยหน้าขึ้น ผมเห็นว่ามีสองคนนั่งอยู่
อีกสามคนนอนลง ที่เหลือย่อตัวลง

45
00:02:19,367 --> 00:02:20,518
(เสียงหัวเราะ)

46
00:02:21,063 --> 00:02:24,584
ผมจะทำสิ่งที่ผมทำเป็นปกติ
กับผู้คนที่นี่ได้อย่างไรกัน

47
00:02:26,509 --> 00:02:28,336
ผมใช้เวลาสักพักหนึ่ง

48
00:02:28,360 --> 00:02:31,726
ผมหาอุปกรณ์ต่าง ๆ 
เพื่อที่จะเรียนรู้จากพวกเขา


49
00:02:31,750 --> 00:02:34,414
และจากครูที่สอนพวกเขา

50
00:02:34,438 --> 00:02:38,847
ผมเรียนรู้ว่าผมไม่สามารถอธิบายการเล่น
บนกระดานได้อย่างที่โค้ชทำกัน

51
00:02:38,871 --> 00:02:42,836
แต่ผมสามารถใช้ถาดพลาสติกและฝาขวด

52
00:02:42,860 --> 00:02:44,150
เพื่อที่พวกเขาจะได้ตามได้จากการสัมผัส

53
00:02:44,758 --> 00:02:47,845
ผมได้เรียนรู้ว่าพวกเขาสามารถ
วิ่งไปบนทางวิ่งได้เช่นกัน

54
00:02:47,869 --> 00:02:50,574
ถ้าผมวิ่งไปกับพวกเขา
โดยถือเชือกไปด้วย

55
00:02:50,598 --> 00:02:54,169
เราเริ่มหาอาสาสมัครที่จะช่วยเราวิ่งไปกับพวกเขา

56
00:02:54,193 --> 00:03:00,829
และผมก็สุขใจ และพบกับจุดประสงค์
และความหมายของสิ่งที่ทำ

57
00:03:01,738 --> 00:03:05,742
ตอนแรกมันยาก และไม่สะดวกสบาย
แต่ผมตัดสินใจที่จะเอาชนะมัน

58
00:03:05,766 --> 00:03:10,243
และมันก็มาถึงวินาที 
ที่มันกลายเป็นงานที่เจ๋งที่สุดที่ผมเคยมา

59
00:03:10,923 --> 00:03:13,206
ผมคิดว่านั่นเป็นตอนที่ผมคิดว่า

60
00:03:13,230 --> 00:03:16,332
ทำไมเรากับคนตาบอดเหล่านี้

61
00:03:16,356 --> 00:03:18,843
จะไม่เป็นทีมที่มีคุณภาพด้วยล่ะ

62
00:03:18,867 --> 00:03:22,693
แน่นอนล่ะว่า มีบางอย่างที่ขาดหายไป
ผมต้องรู้ให้ได้ว่าพวกเขาต้องการอะไร

63
00:03:22,717 --> 00:03:26,206
เป็นพระเอกตัวจริงในเรื่องนี้

64
00:03:26,793 --> 00:03:30,187
มันคงไม่เพียงพอแน่ด้วยการฝึกฝนสามชั่วโมง

65
00:03:30,211 --> 00:03:31,853
ในสนามฟุตบอล

66
00:03:31,877 --> 00:03:34,270
เราจะต้องฝึกในแบบอื่น

67
00:03:34,294 --> 00:03:39,226
เราเริ่มฝึกหนักขึ้น
และผลก็น่าทึ่ง พวกเขาขอทำอีก

68
00:03:39,250 --> 00:03:43,950
ในที่สุดผมก็เข้าใจว่า พวกเขาก็เช่นกัน
ที่สงสัยว่าทำไมจะเป็นทีมที่มีคุณภาพไม่ได้

69
00:03:45,091 --> 00:03:49,203
เมื่อเรารู้สึกว่าพร้อมแล้ว
เราก็ไปเคาะประตูที่ CENARD

70
00:03:49,227 --> 00:03:52,857
CENARD เป็นศูนย์กีฬาคุณภาพสูงแห่งชาติ
ในประเทศนี้

71
00:03:52,881 --> 00:03:58,141
มันยากที่จะทำให้พวกเขาเปิดใจฟัง
ว่าพวกเราต้องการอะไร แต่มันยากกว่านั้นอีก

72
00:03:58,165 --> 00:04:02,570
ที่จะทำให้นักกีฬาที่ฝึกอยู่ที่นั่น
เข้าใจว่าเราเท่าได้เท่า ๆ กับพวกเขา

73
00:04:02,594 --> 00:04:07,367
ในความเป็นจริง เราได้ใช้สนาม
ก็ต่อเมื่อคนอื่นไม่ได้ใช้

74
00:04:07,391 --> 00:04:12,201
และพวกเราก็เป็นที่รู้จักกันในชื่อ
"พวกคนตาบอด" ไม่มีใครรู้ว่าเรามานี่ทำไม

75
00:04:13,628 --> 00:04:18,101
การชิงแชมป์โลกปี 2006 เป็นจุดเปลี่ยน
ของประวัติศาสตร์ทีม

76
00:04:18,421 --> 00:04:21,052
มันจัดขึ้นที่ บัวโนส ไอเรส เป็นครั้งแรก

77
00:04:21,076 --> 00:04:24,047
และมันเป็นโอกาสของเรา
ที่จะแสดงให้คนอื่นดู

78
00:04:24,071 --> 00:04:26,947
ว่าเราได้ทำอะไรกันมา

79
00:04:26,971 --> 00:04:31,337
เราได้เข้ารอบสุดท้าย
เราเติบโตขึ้นในฐานะทีม

80
00:04:31,361 --> 00:04:34,394
ในการแข่งขันรอบสุดท้าย คู่แข่งของเราคือบราซิล

81
00:04:34,418 --> 00:04:36,980
พวกเขาคือทีมที่เก่งที่สุดในการแข่งขัน

82
00:04:37,004 --> 00:04:38,884
พวกเขาชนะมาตลอดอย่างถล่มทลาย

83
00:04:40,263 --> 00:04:45,033
แทบจะไม่มีใครเลยที่เชื่อว่า
เราจะสามารถชนะได้

84
00:04:45,973 --> 00:04:47,999
แทบไม่มีใครเลยยกเว้นพวกเรา

85
00:04:48,890 --> 00:04:51,920
ในการฝึกฝน ในห้องแต่งตัว

86
00:04:52,460 --> 00:04:56,240
ในการซ้อมแต่ละครั้ง
ผมได้กลิ่นแห่งชัยชนะ

87
00:04:58,075 --> 00:05:00,304
ผมขอสาบานว่ากลิ่นนั้นมีจริง ๆ

88
00:05:00,328 --> 00:05:02,840
ผมรู้สึกถึงมันได้สองสามครั้งกับทีม

89
00:05:02,864 --> 00:05:06,624
แต่ผมจำมันได้ดี
ในวันก่อนที่เราจะเล่นในรอบชิงชนะเลิศ

90
00:05:07,240 --> 00:05:10,245
สมาคมฟุตบอลอาเจนตินาเปิดประตูให้กับเรา

91
00:05:10,269 --> 00:05:14,447
และเรากำลังซ้อมอยู่ที่ AFA
ที่ซึ่ง เวรอน, อีกวาอิน และ แมซซี่ ฝึกซ้อม

92
00:05:14,471 --> 00:05:19,731
สำหรับเราแล้ว เรารู้สึกได้รับเลือก
เป็นทีมชาติจริง ๆ เป็นครั้งแรก

93
00:05:20,181 --> 00:05:24,429
ตอนเจ็ดโมงครึ่ง เช้าก่อนวันแข่ง

94
00:05:25,062 --> 00:05:26,562
เราอยู่ในห้องรับรอง
ปรึกษาเรื่องแผนการเล่นกันอยู่

95
00:05:26,586 --> 00:05:30,106
และเด็กก็มาเคาะประตูขัดการสนทนาของเรา

96
00:05:30,130 --> 00:05:34,966
เขามาชวนเราไปโบสถ์
เราถูกเชิญให้ไปโบสถ์

97
00:05:34,990 --> 00:05:39,096
ผมพยายามที่จะเอาเขาออกไป
โดยบอกว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะ

98
00:05:39,120 --> 00:05:42,115
เราคงจะต้องไปวันอื่น

99
00:05:42,139 --> 00:05:47,629
เขายังคงตื้อ ขอร้อง ให้ผมพาทีมไปที่โบสถ์

100
00:05:47,653 --> 00:05:50,503
เพราะว่าวันนั้น ศาสนจารย์ที่มีอิทธิฤทธิ์จะมาที่นั่น

101
00:05:52,679 --> 00:05:55,817
ผมกลัวนิด ๆ ที่จะถามว่ามันเป็นอิทธิฤทธิ์แบบไหน

102
00:05:55,841 --> 00:06:00,133
และผมก็ตอบแบบราบเรียบว่า
"โค้ช ให้ผมพาพวกเขาไปโบสถ์เถอะ

103
00:06:00,157 --> 00:06:03,675
และเมื่อเรากลับมา
ผมยืนยันเลยว่าพวกเขาครึ่งหนึ่งจะมองเห็น"

104
00:06:04,640 --> 00:06:05,790
(เสียงหัวเราะ)

105
00:06:08,524 --> 00:06:13,294
พวกเขาบางคนหัวเราะ แต่ลองคิดดูสิครับ
ถ้าคุณตาบอดแล้วมีใครมาพูดอะไรอย่างนั้น

106
00:06:13,318 --> 00:06:17,388
คุณไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
ผมไม่ได้พูดอะไร และมันก็เป็นบรรยากาศที่อึดอัด

107
00:06:17,412 --> 00:06:21,818
ผมไม่อยากที่จะให้เขาเสียใจ
เพราะว่าเขาเชื่อจริง ๆ ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้จริง

108
00:06:22,201 --> 00:06:26,429
และนักเตะคนหนึ่งก็ช่วยผมเอาไว้
เขาลุกขึ้นแล้วบอกว่า

109
00:06:26,453 --> 00:06:31,371
"ฮวน กอนซาก็บอกแล้วว่า 
นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะที่จะไปโบสถ์

110
00:06:31,395 --> 00:06:34,831
แต่ให้ฉันได้พูดอะไรชัด ๆ หน่อยนะ
ถ้าเราไปโบสถ์

111
00:06:34,855 --> 00:06:37,704
แล้วตอนกลับมาฉันเป็นหนึ่งในคนที่มองเห็น

112
00:06:37,728 --> 00:06:40,872
ฉันจะอัดแกให้หนักเลย
เพราะพรุ่งนี้ฉันคงอดเล่น"

113
00:06:40,896 --> 00:06:42,150
(เสียงหัวเราะ)

114
00:06:42,174 --> 00:06:43,720
(เสียงปรบมือ)

115
00:06:52,897 --> 00:06:58,661
ฮวนจากไป หัวเราะตอนออกไป
และเราก็ปรึกษากันต่อ

116
00:06:59,691 --> 00:07:02,259
และคืนนั้น ตอนที่ผมไปนอน

117
00:07:02,283 --> 00:07:06,103
ผมเริ่มฝันถึงการแข่งขันในวันรุ่งขึ้น

118
00:07:06,127 --> 00:07:08,571
จินตนาการว่ามันอาจเกิดอะไรขึ้น
เราจะเล่นกันอย่างไร

119
00:07:08,595 --> 00:07:12,881
และนั่นก็เป็นตอนที่ผมสังเกตเห็นชัยชนะเล็ก ๆ
ที่ผมพูดถึงก่อนหน้านี้

120
00:07:12,905 --> 00:07:15,883
เพราะว่า ในวินาทีนั้นผมคิดว่า
ถ้านักเตะคนอื่น ๆ

121
00:07:15,907 --> 00:07:19,641
มีความคิดแบบเดียวกับที่ดิเอโก
กำลังจะไปแข่งขัน

122
00:07:20,591 --> 00:07:22,361
มันเป็นนไปไม่ได้เลยที่เราจะไม่ชนะ

123
00:07:23,701 --> 00:07:26,352
วันรุ่งขึ้นจะต้องยอดเยี่ยมแน่ ๆ

124
00:07:26,376 --> 00:07:28,222
วันรุ่งขึ้นเราตื่นตอนเก้าโมงเช้า

125
00:07:28,246 --> 00:07:31,561
การแข่งขันเริ่มต้นตอนหนึ่งทุ่ม
และเราก็ใจจดใจจ่อพร้อมจะเล่น

126
00:07:32,180 --> 00:07:36,547
เราออกจาก AFA ด้วยรถบัส
ที่ถูกประดับด้วยธง

127
00:07:36,571 --> 00:07:38,487
ที่คนให้เรามา

128
00:07:38,511 --> 00:07:40,871
เรากำลังพูดถึงการแข่งขัน

129
00:07:40,895 --> 00:07:43,648
และเราก็ได้ยินเสียงคนโห่ร้อง
ส่งเสียงเชียร์บอกพวกเราว่า

130
00:07:43,672 --> 00:07:46,970
"สู้เขา มัวเซียลาโกส 
วันนี้แหละวันตัดสิน"

131
00:07:46,994 --> 00:07:50,650
พวกเขาถามผมว่า
"พวกเขารู้หรือเปล่า พวกเขารู้ไหมว่าเราจะได้เล่น"

132
00:07:51,128 --> 00:07:54,392
บางคนตามรถบัสไปถึง CENARD

133
00:07:55,294 --> 00:07:58,884
เราไปถึงและได้พบกับบรรยากาศที่น่าทึ่ง

134
00:07:59,218 --> 00:08:01,865
ตรงทางเดินที่เชื่อมจากห้องแต่งตัว
สู่สนามแข่ง

135
00:08:02,307 --> 00:08:07,332
ผมเดินไปกับซิลบิโอ
ผู้ที่เอามือเกาะไหล่ของผมเพื่อให้ผมนำทาง

136
00:08:07,356 --> 00:08:10,802
ในที่สุด มันก็ไม่มีประตูมาขวางทาง

137
00:08:10,826 --> 00:08:12,344
และเมื่อเราไปถึงสนาม

138
00:08:12,368 --> 00:08:15,629
เขาถามผมเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
เขาไม่อยากจะพลาดรายละเอียดอะไร

139
00:08:15,653 --> 00:08:20,066
และเขาก็บอกผมว่า "บอกผมสิวว่าคุณเห็นอะไร
บอกผมสิว่าใครเล่นกลอง"

140
00:08:20,090 --> 00:08:23,936
ผมพยายามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น
ให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

141
00:08:23,960 --> 00:08:28,316
ผมบอกเขาว่า "อัฒจันทร์อัดแน่นไปด้วยผู้คน
บางคนเข้ามาไม่ได้

142
00:08:28,340 --> 00:08:31,103
มีลูกโป่งสีฟ้าและขาวเต็มท้องสนามไปหมด

143
00:08:31,127 --> 00:08:35,376
พวกเขากางธงชาติอาเจนตินาขนาดยักษ์
ที่คลุมสนามไปทั้งสนาม..."

144
00:08:35,400 --> 00:08:38,037
ณ วินาทีนั้น เขาก็พูดขัดขึ้นมาว่า

145
00:08:38,061 --> 00:08:41,349
"คุณเห็นธงที่เขียนว่า ซาน เปโตร หรือเปล่า"

146
00:08:42,619 --> 00:08:44,689
ซึ่งนั่นเป็นเมืองที่เขาอาศัยอยู่

147
00:08:44,713 --> 00:08:46,296
ผมเริ่มมองไปบนอัฒจันทร์

148
00:08:46,320 --> 00:08:50,609
และมองเห็นธงสีขาวเล็ก ๆ ที่ถูกเขียนด้วยสเปรย์สีดำ

149
00:08:50,633 --> 00:08:56,437
ข้อความนั้นมีอยู่ว่า "ซิลวิโอ
ครอบครัวของคุณและคนทั้งซาน เปโตร อยู่ที่นี่"

150
00:08:56,461 --> 00:09:00,195
ผมอ่านให้เขาฟัง และเขาก็บอกผมว่า
"อ้อ นั่นเมียผมเอง

151
00:09:00,219 --> 00:09:03,219
บอกผมหน่อยว่าเธออยู่ไหน
ผมจะได้ทักทายทางนั้นหน่อย"

152
00:09:03,577 --> 00:09:06,677
ผมชี้มือของเขาไปที่ธง

153
00:09:06,701 --> 00:09:09,515
และด้วยสองมือของเขา
เขาทักทายไปทางนั้น

154
00:09:09,539 --> 00:09:13,154
คน 20 ถึง 30 ลุกขึ้นปรบมือให้เขา

155
00:09:13,178 --> 00:09:16,887
และเมื่อมันเกิดขึ้น ผมก็เห็นสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไป
เห็นว่าเขาตื้นตันแค่ไหน

156
00:09:17,627 --> 00:09:20,049
มันก็ทำให้ผมตื้นตันเช่นกัน

157
00:09:20,073 --> 00:09:23,049
แต่สองวินาทีต่อมา ผมรู้สึกว่าผมหายใจขัด

158
00:09:23,073 --> 00:09:26,219
มันแปลกครับ เพราะผมทั้งรู้สึกตื่นเต้น
ต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

159
00:09:26,243 --> 00:09:29,663
และความโมโห และความปวดร้าว
ที่เขาไม่ได้เห็นสิ่งทั้งหมดนี้

160
00:09:31,475 --> 00:09:37,094
สองสามวันต่อมาเมื่อผมบอกเขาว่าผมรู้สึกอย่างไร

161
00:09:37,118 --> 00:09:42,176
เขายืนยันกับผมโดยการบอกว่า
"กอนซา ในเย็น ๆ อย่าเสียใจเลย

162
00:09:42,200 --> 00:09:46,100
ผมเห็นเห็นมัน ในอีกรูปแบบหนึ่ง
แต่ผมสาบานได้ว่าผมเห็นทุกอย่างจริง ๆ "

163
00:09:47,160 --> 00:09:48,400
การแข่งขันเริ่มต้นขึ้น

164
00:09:48,424 --> 00:09:51,400
พวกเราแพ้ไม่ได้แล้ว เพราะนี่คือรอบชิงชนะเลิศ

165
00:09:51,424 --> 00:09:53,901
คนดูทุกคนเงียบสนิท เหมือนกับตอนนี้เลย

166
00:09:53,925 --> 00:09:55,464
เพราะว่าในการแข่งขันฟุตบอลคนตาบอด

167
00:09:55,488 --> 00:09:59,116
ทุกคนจะต้องเงียบ เพื่อที่นักฟุตบอลจะได้ยินลูกบอล

168
00:09:59,140 --> 00:10:02,590
และพวกเขาได้รับอนุญาตให้เชียร์
เมื่อหยุดการแข่งขัน

169
00:10:02,614 --> 00:10:08,427
และเมื่อเหลืออีก 8 นาทีก่อนจบการแข่งขัน
กองเชียร์ก็ส่งเสียงร้องที่อัดอั้นกันมา 32 นาที

170
00:10:08,451 --> 00:10:12,871
เมื่อนักเตะแข้งทองซิลวิโอ
อัดลูกบอลเข้ามุมอย่างสวยงาม

171
00:10:12,895 --> 00:10:16,345
พวกเขาเชียร์กันจนหมดใจ
ในแบบที่แสนยอดเยี่ยม

172
00:10:18,975 --> 00:10:21,644
ตอนนี้ ถ้าคุณไปที่ CENARD ถ้าคุณเดินผ่านทางเข้า

173
00:10:21,668 --> 00:10:25,038
คุณจะเห็นโปสเตอร์ขนาดใหญ่บนทางเข้า
กับรูปทีมของเรา โลส มัวเซียลาโกส

174
00:10:26,008 --> 00:10:30,762
พวกเขาเป็นแบบอย่างของทีมชาติ
ทุกคนที่ CENARD รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร

175
00:10:30,786 --> 00:10:35,090
และหลังจากเป็นผู้ชนะระดับโลกสองสมัย
และได้รับเหรียญพาราลิมปิกสองครั้ง

176
00:10:35,114 --> 00:10:37,570
ไม่มีใครสงสัยอีกแล้ว
ว่าเขาจะเป็นนักกีฬาคุณภาพหรือไม่

177
00:10:37,594 --> 00:10:40,592
(เสียงปรบมือ)

178
00:10:55,097 --> 00:10:58,199
ผมโชคดีที่ได้ฝึกสอนทีมนี้

179
00:10:58,223 --> 00:11:01,159
ตอนแรกในฐานะเทรนเนอร์
และต่อมาในฐานะโค้ช

180
00:11:01,183 --> 00:11:02,869
เป็นระยะเวลาสิบปี

181
00:11:02,893 --> 00:11:09,071
ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมได้มาจากพวกเขา
ช่างมากมายยิ่งกว่าสิ่งที่พวกให้กับพวกเขา

182
00:11:10,243 --> 00:11:15,744
ปีที่แล้ว พวกเขาขอให้ผมโค้ชอีกทีมชาติอีกทีมหนึ่ง
เพาเวอร์แชร์ ฟุตบอล

183
00:11:17,466 --> 00:11:21,152
มันเป็นทีมชาติอาเจนตินา
ของนักกีฬาฟุตบอลวีลแชร์

184
00:11:21,784 --> 00:11:24,831
พวกเขาใช้วีลแชร์ไฟฟ้า
ที่ขับเคลื่อนโดยคันโยกบังคับ

185
00:11:24,855 --> 00:11:28,760
เพราะว่าแขนของพวกเขา
ไม่มีแรงมากพอที่จะขับเคลื่อนเก้าอี้ได้

186
00:11:28,784 --> 00:11:31,512
พวกเขาเอาตั้งกั้นมาติดตั้งเพื่อป้องกันเก้าอี้

187
00:11:31,536 --> 00:11:34,891
ซึ่งนอกจากจะช่วยป้องกันเท้าของพวกเขาแล้ว
ยังทำให้พวกเขาแตะบอลได้

188
00:11:35,569 --> 00:11:41,562
มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาไม่ได้เป็นผู้ชม
แต่ได้เป็นผู้เล่น

189
00:11:41,586 --> 00:11:44,933
มันเป็นครั้งแรกที่พ่อแม่เพื่อนฝูง
และลูกหลานของพวกเขา


190
00:11:44,957 --> 00:11:46,757
จะได้เห็นพวกเขาเล่น

191
00:11:47,752 --> 00:11:50,147
สำหรับผมแล้วมันเป็นความท้าทายใหม่

192
00:11:50,171 --> 00:11:55,298
ที่ผมมีความกังวล ความประหม่า และความกลัว
เช่นเดียวกับตอนทำงานกับคนตาบอด

193
00:11:55,906 --> 00:11:58,393
แต่ผมเผชิญหน้ามัน
ด้วยประสบการณ์ที่มากกว่าเดิม

194
00:11:58,417 --> 00:12:03,264
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงปฏิบัติกับพวกเขา
เยี่ยงนักกีฬาในสนามแข่ง

195
00:12:03,603 --> 00:12:06,400
และนอกสนามแข่ง 
ผมก็พยายามดำเนินรอยตามพวกเขา

196
00:12:06,424 --> 00:12:12,281
โดยปราศจากความลำเอียง เพราะว่าการปฏิบัติ
กับพวกเขาอย่างเป็นธรรมชาตินั้นดีต่อพวกเขา

197
00:12:13,320 --> 00:12:18,126
ทีมฟุตบอลทั้งสองทีม
มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ครั้งหนึ่งพวกเขาก็ไม่คาดคิด

198
00:12:18,150 --> 00:12:22,351
พวกเขาต้องปรับกฎเพื่อที่จะทำให้มันเกิดขึ้น
ใช่ครับ

199
00:12:23,145 --> 00:12:25,620
และทีมทั้งสองก็แหกกฎเหมือน ๆ กัน

200
00:12:25,644 --> 00:12:29,012
นั่นก็คือ กฎที่บอกพวกเขาว่า
พวกเขาเล่นฟุตบอลไม่ได้

201
00:12:29,544 --> 00:12:30,879
เมื่อคุณเห็นพวกเขาเล่น

202
00:12:30,903 --> 00:12:33,573
คุณเห็นการแข่งขัน ไม่ใช่ความทุพพลภาพ

203
00:12:34,423 --> 00:12:39,126
ปัญหาเริ่มขึ้นเมื่อจบการแข่งขัน
และพวกเขาออกจากสนามแข่ง

204
00:12:39,150 --> 00:12:41,746
และเข้ามาในการแข่งขันของเรา

205
00:12:41,770 --> 00:12:43,811
ในสังคมที่สร้างกฏ

206
00:12:43,835 --> 00:12:47,489
ที่ไม่ได้คำนึงถึงพวกเขาสักเท่าไร
ไม่ได้สนใจพวกเขา

207
00:12:47,513 --> 00:12:49,187
ผมเรียนรู้จากกีฬา

208
00:12:49,211 --> 00:12:53,335
ว่าความทุพพลภาพนั้น
ขึ้นอยู่กับกฎของการแข่งขันเป็นใหญ่

209
00:12:53,359 --> 00:12:57,241
ผมเชื่อว่าถ้าเราเปลี่ยยแปลงกฏบางอย่าง
ของการแข่งขันของเรา

210
00:12:57,265 --> 00:13:00,363
เราสามารถทำให้ชีวิตของพวกเขา
ง่ายขึ้นกว่าเดิม

211
00:13:01,262 --> 00:13:05,707
เราทุกคนรู้ว่ามีคนพิการ
เราเห็นพวกเขาทุกวัน

212
00:13:06,647 --> 00:13:09,575
แต่เมื่อเราไม่มีหนทางติดต่อกับพวกเขา

213
00:13:09,599 --> 00:13:13,232
เราก็ไม่ได้รับรู้ถึงปัญหาที่พวกเขา
ต้องประสบพบเจอเป็นประจำทุกวัน

214
00:13:13,256 --> 00:13:15,443
อย่างเช่นความยากลำบากของพวกเขา
ในการขึ้นรถประจำทาง

215
00:13:15,467 --> 00:13:19,172
หางาน ขึ้นรถไฟใต้ดิน
หรือเดินข้ามถนน

216
00:13:20,402 --> 00:13:23,614
จริงอยู่ที่สังคมให้ความรับผิดชอบต่อสิ่งนี้มากขึ้น

217
00:13:23,638 --> 00:13:27,176
ในเรื่องการคำนึงถึงคนพิการ

218
00:13:28,478 --> 00:13:30,953
แต่ผมคิดว่ามันยังไม่พอ

219
00:13:30,977 --> 00:13:34,037
ผมเชื่อว่าความเปลี่ยนแปลง
จะต้องมาจากพวกเราทุกคน

220
00:13:34,061 --> 00:13:37,710
ประการแรก โดยการเลิกอคติ
ต่อความทุพพลภาพ

221
00:13:37,734 --> 00:13:40,616
และเคารพกฎที่ใส่ใจพิจารณาพวกเขา

222
00:13:41,080 --> 00:13:43,000
พวกเขาอาจมีไม่มาก แต่พวกเขามีตัวตน

223
00:13:44,858 --> 00:13:48,527
ผมเปิดสมองของคนตาบอดที่ชื่อว่า เอล พัลก้า

224
00:13:48,551 --> 00:13:52,491
ผมยืนยันกับคุณได้ว่า ทีมทั้งสองนี้
ได้เปิดสมองของผมเช่นกัน

225
00:13:52,515 --> 00:13:55,834
เพราะว่าพวกเขาสอนผมว่า เหนือกว่าสิ่งอื่นใด
คือการออกไปเล่นทุกเกม

226
00:13:55,858 --> 00:13:57,906
ในการแข่งขันที่สวยงามนี้ที่เราเรียกว่าชีวิต

227
00:13:57,930 --> 00:13:59,335
ขอบคุณครับ

228
00:13:59,359 --> 00:14:01,631
(เสียงปรบมือ)