Αρκετά χρόνια προτού χαρακτηριστεί από τους επικριτές της, ως η πιο επικίνδυνη γυναίκα στην Αμερική, μια νεαρή γυναίκα, ονόματι Έμμα Γκόλντμαν παράβρεθηκε σε ένα χορό. Αν και ήταν μια πολιτική ακτιβίστρια που παραβρέθηκε στην εκδήλωση για να υποστηρίξει τον σκοπό της, λάτρευε επίσης το χορό -- τόσο πολύ, που ένας σύντροφός της την πήρε κατά μέρος και της άσκησε κριτική για την επιπολαιότητα και την έλλειψη αυτοσεβασμού. Στο κάτω κάτω, έπρεπε ένα σοβαρός ακτιβιστής να το διασκεδάζει τόσο πολύ; Έξαλλη από την διακοπή, η Γκόλντμαν είπε στο νεαρό άντρα να κοιτάει τη δουλειά του, διότι η ελευθερία για την οποία αγωνιζόταν δεν είχε να κάνει με την "άρνηση της ζωής και της χαράς." Αντ' αυτού, είπε, "Θέλω ελευθερία, το δικαίωμα στην αυτο-έκφραση, το δικαίωμα καθενός σε όμορφα και ακτινοβόλα πράγματα." Για την Γκόλντμαν, μια επανάσταση χωρίς χορό δεν ήταν μια επανάσταση που άξιζε τον κόπο. Γεννημένη στα 1896 από γονείς εβραϊκής καταγωγής στην Ρώσικη αυτοκρατορία, μεγάλωσε από μια απόμακρη μητέρα και έναν καταπιεστικό πατέρα, ο οποίος προσπάθησε να την εξαναγκάσει να παντρευτεί στα 15 της. Όταν αυτή αρνήθηκε, πέταξε το βιβλίο της γαλλικής γραμματικής στη φωτιά, λέγοντας: "Τα κορίτσια δεν χρειάζεται να μαθαίνουν τόσα πολλά! Ό,τι χρειάζεται να μάθει μια εβραία είναι πως να ετοιμάζει τον κυπρίνο, να ψιλοκόβει τα ζυμαρικά, και να χαρίζει στον άντρα πολλά παιδιά." Ήταν ελάχιστες οι γυναίκες που θα αμφισβητούσαν την ιδέα της γυναικείας θέσης σε τέτοιο βαθμό όπως η Έμμα Γκόλντμαν. Όταν ήταν 16, κατάφερε να ξεφύγει από τα δεσμά του πατέρα της μεταναστεύοντας στις ΗΠΑ, όπου ανακάλυψε τον πραγματικό της εαυτό: επαναστάτρια και φλογερή ρήτορας, η οποία θα περάσει τη ζωή της καλώντας για επανάσταση. Συγκλονισμένη από την τραγική ιστορία των αγωνιστών εργατών που εκτελέστηκαν στο Σικάγο, ενεπλάκη αρχικά στο εργατικό κίνημα και στη συνέχεια στο αναρχικό κίνημα. Αντίθετα από το τι υποδηλώνει η λέξη αυτή, η φιλοσοφία της Γκόλντμαν δεν είχε καμία σχέση με το χάος και την αταξία. Είχε να κάνει με την προσωπική ελευθερία και την αντίθεση σε καταπιεστικούς, όπως πίστευε, θεσμούς: την κυβέρνηση, τη θρησκεία τον πόλεμο, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, ακόμη και τον γάμο. Αν και παντρεύτηκε αρκετές φορές κυρίως για την απόκτηση της υπηκοότητας Η Γκόλντμαν απέρριπτε τις παραδοσιακές ιδέες περί γάμου και επέλεξε να μην κάνει ποτέ παιδιά. Πολύ γρήγορα, η Γκόλντμαν, εξελίχτηκε σε μια από τις πιο φημισμένες ριζοσπαστικές φιγούρες της Αμερικής, με μια ρητορική δεινότητα, η οποία συχνά χαρακτηριζόταν ως "βαρειοπούλα". Διέσχισε την χώρα, δίνοντας τόσο παθιασμένες ομιλίες ώστε ο γνωστός δημοσιογράφος Nelie Bly, την αποκαλούσε "η μικρή Ιωάννα της Λωραίνης." Μέσα στα χρόνια, στάλθηκε αρκετές φορές στη φυλακή για τις ιδέες της, μια φορά για την προώθηση της αντισύλληψης, μια άλλη φορά γιατί προπαγάνδιζε την άρνηση της επιστράτευσης, και μια άλλη φορά, γιατί προέτρεπε τους άνεργους να "πάρουν το ψωμί" από τους πλούσιους, εφόσον τους αρνούνταν το δικαίωμα στην εργασία και την τροφή. Παρότι υποστήριζε την ανεξαρτησία της γυναίκας βρέθηκε πολλές φορές να διαφωνεί με τις σουφραζέτες διότι θεωρούσε σημαντικότερο να αγωνίζονται για την κατάργηση των καταπιεστικών συστημάτων παρά για το δικαίωμα ψήφου σε αυτά. Έλεγε, "το δικαίωμα στη ψήφο ή τα ίσα πολιτικά δικαιώματα μπορεί να είναι δίκαια αιτήματα, αλλά η πραγματική απελευθέρωση δεν αρχίζει ούτε από τις κάλπες, ούτε από τα δικαστήρια." "Ξεκινάει από την ψυχή της γυναίκας." Πίστευε ότι οι γυναίκες, έπρεπε να απορρίψουν Μόνο τότε, έλεγε η Γκόλντμαν, οι γυναίκες θα αποκτήσουν πραγματικά την ελευθερία τους. Αν και ετεροσεξουαλική η ίδια, η Γκόλντμαν ήταν μια από τους πρώτους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, της αντισύλληψης, και της σεξουαλικής ελευθερίας των γυναικών. "Απαιτώ την ανεξαρτησία της γυναίκας, το δικαίωμά της στην εργασία, το δικαίωμά της στην αυτοδιάθεση, να αγαπάει όποιον θέλει, και όσους θέλει," έγραφε. "Διεκδικώ την ελευθερία και των δυο φύλων, την ελευθερία της δράσης, την ελευθερία του έρωτα και την ελευθερία της μητρότητας." Πολλές από τις ιδέες της για το φύλο, το σεξ και την σεξουαλικότητα, θεωρούνται, ακόμη και σήμερα, επίμαχα ζητήματα -- και στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν, προφανώς, για πολλούς σοκαριστικά. Η Γκόλντμαν, παρέμενε για πολλά χρόνια ένα αγκάθι για τις αρχές των Η.Π.Α. Τελικά, το 1919 η αμερικανική υπηκοότητά της ακυρώθηκε, και απελάθηκε στη Ρωσία, Όπως είχε πει κάποτε (όταν ένας νεαρός προσπάθησε να την αποτρέψει από το χορό) δεν θα σταματούσε ποτέ να αγωνίζεται για έναν κόσμο όπου η ελευθερία θα είναι το ... δικαίωμα κάθε ανθρώπου, και που οι γυναίκες θα μπορούν να ζουν, να αγαπούν και να χορεύουν χωρίς κανένα περιορισμό.