[΄Αντρεα Ζίτελ: "Καταυλισμός Στάσης Βαγονιού]

Είμαι μόνο μια εβδομάδα εδώ,

αλλά θα ήθελα να μείνω δύο.

Νομίζω ότι είναι
ένα ικανοποιητικό διάστημα.

Πολλές δουλειές μου 
εναρμονίζονται με το τοπίο.

Είναι ένα είδος έρευνας για μένα.

Ο καθένας έρχεται στην έρημο
για διαφορετικούς λόγους.

Ιστορικά, αυτό είναι πάντα αλήθεια.

Υπάρχουν φορές που η ομάδα
θα πάει για πεζοπορία

ή θα μαγειρέψει το δείπνο μαζί.

Αλλά αργότερα, όλοι περνούν την ώρα τους 
στην καμπίνα,

πράγμα για το οποίο είναι σχεδιασμένοι
οι σταθμοί βαγονιών.

΄Εχεις τον προσωπικό σου χρόνο

χωρίς να μοιάζει με το ότι το σκάς απο 
την ομάδα.

[Γέλιο]

Κάποιος να δοκιμάσει!

Θα μου άρεσε 
να το δοκιμάσω.

Το θέλεις;

Βεβαίως.

Έχω ένα κρεμμύδι και μήλα.

Ζηλεύω τρελά...

Νομίζω είναι έξυπνος 
ο τρόπος που έχει αξιοποιήσει το χώρο.

Νομίζω επίσης ότι είναι
ένα ενδιαφέρον μοντέλο.

Είναι ιδιωτική
κατοικία

Δεν είναι μια επίσημη διαμονή.

Τη χρησιμοποιεί δυο φορές το χρόνο
για τον κόσμο που έρχεται εδώ.

Και είναι ένας πραγματικά προοδευτικός 
τρόπος να φέρνεις

σε επαφή καλλιτέχνες
και δημιουρικούς ανθρώπους

σε ένα περιβάλλον χωρίς πίεση.

΄Εκανα αρκετή πεζοπορία,

λίγο κινηματογράφηση.

και λίγο διάβασμα.

Επίσης δουλεύω για ένα περιοδικό.

Η ΄Αντρεα ήταν πολύ γεναιόδωρη
που μου μίλησε για το θέμα.

Την γεναιοδωρία, όσον αφορά την γή,

δεν την συναντάς συχνά σήμερα,

άρα νομίζω είναι πραγματικά σημαντικό.

Εντάξει, το νέο πρόβλημα είναι

ότι το χαρτί κολλάει κάτω απο τα γράμματα.

Είμαι τόσο γοητευμένη με τη ζωή στη φύση

και με την ιδέα του να ανακαλύπτεις το 
καθετί απο το την αρχή.

Υπάρχουν δύο είδη βαγονιών.

Η πρώτη γενιά, την οποία έδωσα σε φίλους

και ανθρώπους που συνεργαζόμουν

και οι οποίοι ερχόταν εδώ και έμεναν 
για κάποια διαστήματα.

Αλλά, πάντα τα ίδια άτομα επισκεπτόταν 
τα ίδια βαγόνια,

και τα προσαρμόζανε
ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Κάθε βαγόνι σταθμός 
ήταν αυτόνομος

και είχε τη δική του φορητή εστία.

Μετά, κάποια στιγμή τα βγάλαμε

γιατί αρχίσανε να χαλάνε.

Απο τότε

τα διορθώσαμε όλα..

Είναι ένα είδος 
του συμβατικού μοντέλου,

όπως είναι και ο τρόπος που τα σχεδίασα.

Υπάρχουν κλειδαριές στο πλάι
για να ανοίγουν.

Υπάρχουν και αυτοί οι γάτζοι για 
να κρεμάς τα ρούχα σου.

Υπάρχει επίσης και μία πόρτα απο πίσω 
που κλειδώνει,

οπότε μπορείς να παρεις αέρα
όταν το χρειαστείς.

Μπορείς να την αφήσεις ανοιχτή 
όταν κοιμηθείς.

Συνήθως κάνει κρύο, οπότε συνήθως
την κλείνω.

Και εδώ υπάρχει ένα ράφι
για οτιδήποτε χρειαστείς.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές!

Παρακολούθησα το τόξο της πανσέληνου 
μέσα στον απέραντο ουρανό

κατα τη διάρκεια της νύχτας.

Είσαι εδώ και μπορείς να παρακολουθήσεις 
το περιβάλλον

κορνιζαρισμένο με τα σχέδια της ΄Αντρεα,

συνειδητά και σκόπιμα.

Τώρα, έχουμε την κοινόχρηστη κουζίνα,

και τις εξωτερικές ντουζιέρες,

και τις χημικές τουαλέτες.

Αυτό είναι ένα είδος κοινής διαβίωσης

που λειτουργεί διότι 
είναι για ένα μικρό χρον. διάστημα

και στέλνουμε σε όλους κάποιους κανόνες
πρίν έρθουν.

Εντάξει, άν θες ακολουθείς την Ντίν
και το κάνετε αυτό σε κάθε

ένα-τη διπλή επίστρωση.

Άν θές μπορείς να το πάρεις και αυτό,

μετά απλά βάλε την μικρή άκρη 
τέσσερις ίτσες μέσα.

Νομίζω ο Καταυλισμός Στάσης Βαγονιού
ήταν ένα είδος

διαδικασίας πρόσκλησης ανθρώπων.

Πάντα λέμε ότι είναι ένας συνδυασμός
καταφυγίου και κανονικής διαμονής

και ενός κανονικού χώρου
κατασκήνωσης .

Θα ήταν περιττό να δημιουργήσουμε,

άλλη μια καλλιτεχνική κατοικία όταν 
ήδη υπάρχουν πολλές.

Καθένας έχει τη δική του φαντασία
για την έρημο.

Η δική μου φαντασία πιθανώς να 
συνεχίζει να υπάρχει σε ένα εξωγήινο τοπίο.

Η ΝΑΣΑ ελέγχει την
πιθανότητα κατοίκησης στον ΄Αρη,

έχουν ένα σταθμό στην έρημο Μοχάβε,

και πάντα πίστευα οτι αυτό είναι ενδιαφέρον,

ότι αυτό το μέρος επιλέχθηκε

ως το πιο αντιπροσωπευτικό μέρος
απο τους άλλους πλανήτες.

Νομίζω η αισθητική του
είναι ένα είδος,

πρωτοπόρας επιστημονικής φαντασίας 
αισθητική

Δεν ξέρω άν αυτή είναι 
η αισθητική μου τώρα

επειδή συνεχώς αλλάζω.

Οι παππούδες μου είχαν καινοτομήσει
λίγο πιο νότια απο ότι βρισκόμαστε

τώρα ,είχαν εγκατασταθεί 
στην Κοιλάδα Ιμπέριαλ.

Η θερμοκρασία στην Κοιλάδα Ιμπέριαλ είναι
κατα δέκα βαθμούς ανεβασμένη απο ότι εδώ,

είναι πραγματικά ζεστά εκεί.

Όταν με πιάνει η γρίνια ,τους σκέφτομαι.

Εκείνοι θα ζούσαν σε μια σκηνή,

και φαντάζομαι θα ρίχνανε
νερό πάνω στην σκηνή

για να δροσιστούνε.

Είναι αστείο!Νευριάζω όταν λένε 
οτι δεν υπάρχει τίποτα εδώ

Εντάξει!

Ευχαριστώ πολύ!

Ναι.

΄Ηταν πραγματικά μαγευτικά,συναρπαστικά.

Χάρηκα που σε γνώρισα.

Και γώ , τιμή μου.

Αντίο.

Χάρηκα.

Ευχαριστώ πολύ.

΄Ηταν υπέροχα.

Καλό ταξίδι, γειά.

Υπάρχει κάτι στο μέρος

που πραγματικά καλεί τον κόσμο 
να δοκιμάσει

να δημιουργήσει τις δικές του κατασκευές 
για να ζήσει εδώ.