[MUSIKK]
[MUSIKK "Hva sier de ville bølgene"]
Hver og en av oss er resultatet av
milliarder
av år med evolusjon og devolusjon
/ forfall.
Milliarder av år med handlinger og deres
konsekvenser har ledet til dette
øyeblikket.
Handlingene til de som levde før oss
gav oss denne kroppen og dette livet.
Dette er virkelig en
utrolig verdifull gave.
Men hva gjør vi med den?
Hvordan skaper vår oppførsel i dag
konsekvenser for våre
barn og deres barn?
Dessverre er vår situasjon veldig alvorlig,
og stadig mer truende.
Vi møter så mange store farer, og fortsatt
er vi totalt uoppmerksom på de største av dem.
For å forstå realiteten av vår situasjon,
trenger vi å forstå
hvordan vi havnet her.
Kun da kan vi forstå
hvordan vi virkelig kan endre våre liv.
Som det ofte sies: de som ignorerer deres
historie, gjentar den.
[MUSIKK "Jack og Jill"]
Hvert barn lærer fra fortellinger.
Det er innlysende at barnefortellinger
ikke er historiske eller bokstavlige fakta.
De er oppfinnelser utformet for å hjelpe
leseren underbevisst
til å forstå basis sannheter.
Myter og religiøse fortellinger også.
Hver religion og mytologisk tradisjon
forteller hvordan verden ble skapt
og om våre forfedre.
Men moderne folk feiltolker
fortellingene som bokstavlige.
Religioner og myter er ikke bokstavlige.
De er symbolske, og man må forstå
hvordan de skal fortolkes.
Faktisk uttaler den hemmelige mystiske boken
i Jødedommen,
Zohar, akkurat det.
"Fortellingene om læren
er omslaget til læren."
"Smerte til han som tar omslaget for
å være læren."
"Der er tåpelige folk som, når de
ser en mann dekket av fine klær,
ikke ser lenger enn klærne."
"Enda det er kroppen som
gir verdi til klærne;
og fortsatt mer verdifull er sjelen."
"Læren har også sin kropp og sjel."
"De enfoldige
ser kun omslaget,
fortellingene om læren;
de vet ikke mer og ser ikke
hva som er skjult under dem."
"De vel-informerte tenker ikke på
klærne, men på
kroppen som fortellingen dekker."
"Til slutt den vise, som tenker kun på sjelen,
som er fundamentet til alt
og som er læren."
De religiøse fortelligene, mytene og legendene
som alle kjenner
og fortolker bokstavlig og bruker som basis
for deres dogmer og
tradisjoner er som barnehistorier.
De er ikke bokstavlig
historie, men symbolsk.
De sjuler nivå av betydning
som mengdene aldri vil forestille seg.
For eksempel er
Greske myter berømte
og utallige bøker er skrevet om
deres betydning,
men ingen av dem er sanne.
Den virkelige læren i de Greske mytene
var
aldri åpenbart til offentligheten.
Dette er like sant for
hver religion i verden.
Hver myte og religiøse fortelling
er symbolsk
og har nivåer av skjult betydning.
I denne serien, vil vi
kun introdusere dette emnet.
Det er umulig å inkludere alle
legender og myter
fra alle våre tradisjoner
eller å gå dypt inn i detaljer
i mange milliarder av års historie.
Her viser vi kun
at det er mye for oss å lære.
De som ønsker å dykke dypere inn i emnet,
vil finne veldig pålitelig veiledning
i "The Secret Doctrine" av H.P. Blavatsky.
Denne utrolige boken fra 1888
la fundamentet for
utviklingen på det 19-århundret.
Den vekket Vesten til den universelle
delte roten for all spirituell kunnskap.
Den har også vært sengelektyre
for kanskje den viktigste vitenskaplige
tenkeren i de siste århundrene:
Albert Einstein.
Alt vi kort skisserer her
er fullt dokumentert
i "The Secret Doctrine",
og ble videreutviklet i det
19 århundret av Samael Aun Weor.
"Moderne vitenskap insisterer på
læren om evolusjon.
Så også menneskelig fornuft
og den hemmelige lære.
Og ideen er bekreftet av
antikke legender og myter.
Og selv Bibelen selv,
når man leser mellom linjene."
Moderne vitenskap har teoretisert en tidslinje
for evolusjon basert på biter og
fragmenter av fysiske bevis.
Enda mesteparten av vår historie
ikke avtegnes i fysisk materie.
Evolusjon starter og slutter ikke
i den fysiske verden.
Faktisk er den fysiske verden
kun et ytre skall, et tynt skinn.
Det er det mest
overfladiske aspektet av evolusjon.
Livet oppstår fra langt dypere.
Livets tre
symboliserer naturens lover
og har mange nivå av betydning.
Det er den hemmelige basisen
i Vestlige religioner.
Med utgangspunkt for denne forklaringen
kan vi se det som lag av tetthet.
Eksistensen springer ut fra
opprinnelig abstrakt rom
og gradvis kondenseres
som materie, energi
og bevissthet i lag av økende tetthet.
Hva vi kan kalle dimensjoner.
Denne utfoldingen skjer i sykluser.
Den ekspanderer utover,
utvikler seg, og så trekker seg tilbake.
Som vår pust og våre hjerteslag.
Den kommer, og går.
Denne syklusen gjentar og gjentar seg
på tidsskalaer som er
helt uforståelige.
Hver utvidelse, strekker seg lenger.
Over utallige tidsaldre, blir lag av natur
gradvis mer tett
til etterhvert
den fysiske verden krystalliseres.
Her og nå, er det mange nivå av natur
som er mer subtil enn
det fysiske nivået,
men vi oppfatter dem ikke
med våre fysiske sanser.
Vi kan erfare noen av de nivåene
vagt når vi drømmer.
Men uheldigvis
drømmer vi uten å være bevisst.
Vi er ikke oppmerksom i de verdenene,
selv om vi eksisterer i dem her og nå.
I vår nåværende tilstand, er vi begrenset
til våre fysiske sanser,
som kun gir tilgang til det ytre skallet
eller overfalten
av mye dypere
hendelser som oppstår fra
de mer subtile lagene i naturen.
For å hjelpe oss å forstå det,
kan vi observere en person
og se deres uttrykk,
men vi kan ikke se opphavet til uttrykket.
Uttrykket på deres fysiske kropp
er et resultat
av hva som skjer inni dem,
deres tanker,
følelser, og indre fornemmelser.
Våre fysiske sanser
kan ikke se de nivåene i naturen.
Alt vi sanser i den fysiske verden,
er et resultat av hva som allerede har skjedd
i de indre verdenene,
i de subtile nivåene av naturen.
Det er derfor vi kan drømme om ting
som skjer senere.
Alt i den fysiske verden
var i de subtile verdenene først.
Det inkluderer vår menneskelige rase.
Vår evolusjon startet i de indre verdenene.
Vi er ikke den første menneskerasen
på denne planeten.
Vi vil ikke være den siste.
Før oss,
var det fire store sivilisasjoner.
Våre eldste skrifter symboliserer våre forfedre
forskjellig i hver tradisjon.
Men når du har nøklene,
ser du at de alle forteller det samme.
Milliarder av år siden, var det en rase
i de subtile nivåene av naturen,
som hadde formløse kropper
laget av lys.
På grunn av resterende karma
fra tidligere eraer,
måtte skapningene
stige ned til lavere former.
De inntok kropper av form.
Milliarder av år siden,
da jorden fortsatt var i formasjon,
ble de subtile formene
i de interne dimensjonene
sakte krystallisert inn i det fysiske nivået.
"Og jorden var øde og tom,
og det var mørke over
det store dyp,
og Guds Ånd [av den første eraen]
svevet over vannene."
Våre mytologier beskriver
opprinnelige titaner,
kraftfulle guder og gudinner fra oldtiden.
De mytene, som Avalon og Tuath Dé
representerer
den gamle rasen fra Polaris.
Deres rike huskes som Thule,
Tula, Aztlan, Avalon,
Åsgard og mange andre navn.
"Dette hellige landet er det eneste
hvis skjebne det er
å vare fra starten til slutten.
Det er vuggen for den første mann
og boligen til den siste guddommelig dødelige."
I dag er den fysiske delen av de landene
under isen i nord.
Den polare rasen
var halv-eterisk, halv-fysisk.
De var utrolig vakre, med en rik
svart farge, og
hadde ikke kjønn eller rase.
De var fyllt av
dyder, visdom og intelligens.
Deres kropper var kolossale, men subtile,
amfor,
lik en amøbe eller ei celle.
I Adhidharma skriftene fra Buddhisme,
beskrives de
som å ha kropper av lys
som ikke begrenses
av lovene i den fysiske verden.
De kunne strekke seg ut
eller trekke seg sammen, ut fra egen vilje.
De var her for å grunnlegge fundamentet
for liv på planeten, og å veilede livet
for milliarder av år.
I oldtidens skrifter har de mange
navn og symbolske representasjoner.
De Indiske skriftene kaller dem
Prajapatis, de selv-fødte.
I Bibelen kalles de Elohim.
Den første rotrasen var en guddommelig
menneskehet, en rase av guder.
De eksisterer fortsatt i dag,
men i et subtilt nivå av naturen.
Den polare rasen hadde ikke kjønn.
De var tvekjønnet, mann-kvinne,
og reproduserte ved aseksuell deling.
De delte opp sin kropp
for å lage en ny kropp.
Akkurat som celler i dag ikke har kjønn
og reproduserer aseksuelt ved celledeling.
Det er slik våre forfedre
reproduserte,
og det er hvordan kroppen vår ble til.
Oldtidens myter om skaperguder
representerer den polare rasen.
Fra dypt i de subtile nivå av naturen,
har de veiledet
evolusjonen av liv
på denne planeten for milliarder av år.
Så i rette øyeblikk,
gjorde de en enorm innsats
for å utføre utrolige skaperprestasjoner,
for å starte en ny syklus av evolusjon,
en ny menneskerase.
Gjennom millioner av år av evolusjon,
har Elohim veiledet
utviklingen av en ny rase
i en litt tettere form.
Vi kaller dem Hyberboreans.
Fysiske deler av landområdene deres
eksisterer fortsatt i dag,
i nordeuropa og asia.
Hyperboreanerne var mindre enn den
polare rasen, men fortsatt
enorme sammenliknet med oss.
Deres kropper var litt mer tette
enn den polare rasen,
men fortsatt ikke fullt fysisk.
I Bibelen representeres dette
med et annet nivå av lys.
"Og Elohim [av den første eraen] sa,
"La det bli lys,
og det var lys.""
De var også tvekjønnet,
mann-kvinne i ett,
men kunne åpenbare seg som enten
mann eller kvinne som nødvendig.
Hyperboreanerne reproduserte
med knoppsetting,
ved å spire en ny kropp på seg selv.
Over mange millioner år,
utviklet og forfalt Hyperboreanerne.
Deres sivilisasjon hadde stadium,
akkurat som hver dag har:
daggry, middag, solnedgang og midnatt.
Dette er de fire tidsaldrene.
Gullalderen, sølvalderen,
bronsealderen, og jernalderen.
De fire fasene i alt liv.
Fasene av evolusjon og devolusjon / forfall.
I deres jernalder, begynte noen av
Hyperboreanerne å forfalle
og gi uttrykk for selv-interesse,
egenrådighet.
Over millioner av år,
førte denne selv-interessen
til at noen av Hyperboreanerne
degenererte mer og mer.
De begynte å vise kvaliteter fra lavere
riker i naturen, fra dyrene.
Til slutt forfalt de inn i former
lik primatene,
og den devolusjonen
pågår fortsatt.
De fysiske kroppene av nåtidens
primater er forfalte former som startet
i den Hyperboreanske eraen.
Og de gamle benene av animalistiske
mennesker
som vitenskapsmenn sier
er våre forfedre
er faktisk restene etter
degenererte Hyperboreanere.
Ved slutten av den Hyperboreanske eraen,
var der vold og mørke.
Den Hyperboreanske rasen
ble utslettet av orkaner.
En utvalgt gruppe av dem ble tatt ut
for å legge fundamentet
for en ny era av utvikling.
"Og Elohim fra den første eraen sa,
"La vannet under himmelen
samles
på ett sted,
og la det tørre landet komme til syne.""
Kontinentet Lemuria, eller Mu,
var det første tørre landet på Jorden.
Dette var når det fysiske nivået
var fullt krystallisert.
I Bibelen er det kalt Eden.
Det oldtidskontinentet
lå i Stillehavet.
Rester etter den sivilisasjonen
finnes rundt Stillehavet,
bland annet på Påskeøya
og i Australia.
Lemurianerne var mindre enn
Hyperboreanerne, men giganter
sammenliknet med oss.
Gjennomsnittlig levealder for
Lemurianerne var 1500 år.
De snakket ansikt til ansikt
med gudene, Elohim.
Lemurianerne kunne se
alle dimensjonene av naturen.
De kjente sin oppgave og fremtid.
De hadde ingen smerte i død eller fødsel.
Etter 150 000 år med evolusjon,
nådde Lemurianerne
et stadium av sivilisasjon
som vi i dag fortsatt
er veldig langt unna å nå.
De hadde flyvende skip
og båter drevet av atomkraft.
De brukte kjernekraft.
De hadde kosmiske skip
som kunne reise til andre verdener.
"Og Elohim [av den første era] sa,
"La oss gjøre mennesker i
vårt bilde, etter vår liknelse.""
"Og [tvekjønnede] Elohim skapte
en ny rase [gjennom evolusjon]
i sitt eget [tvekjønnede] bilde.
I Elohims bilde skaptes dem.
De skapte dem mann-kvinne.
De første Lemurianerne var hermafrodittisk.
En hermafroditt har
både mannlige og kvinnelige kjønnsorgan
og reproduserer arten aseksuelt
alene, ved å befrukte
ett egg med én sperm.
Så, over millioner av år
med evolusjon,
veiledet Elohim
delingen av kjønnene.
Gjennom gradvis evolusjon, startet
Lemurianske barn å bli født
med et kjønnsorgan mer
utviklet enn det andre.
Det ble mer og mer vanlig
helt til barn ble født
med et tydelig kjønn
som mann eller kvinne.
Dette skjedde ikke
fra en dag til den neste.
Oppdeling i kjønn
tok millioner av år.
Separasjonen av Adam og Eva
i Bibelen symboliserer delingen
i kjønn som skjedde i den Lemurianske eraen.
Det gjentas i utviklingen
av hvert foster i dag.
Til å begynne med har fosteret ikke noe kjønn
På et tidspunkt utvikles fosteret
til enten mann eller kvinne.
Dette er hvorfor menn i dag,
har uvirksomme brystvorter.
Dette er hvorfor kvinner i dag har en klitoris,
som er en krympet penis.
Våre fysiske kropper i dag har rester
fra vår fortid da mennesker
var tvekjønnet.
Selvsagt, når kjønnene separerte
måtte man samarbeide seksuelt
for å reprodusere arten.
Menstruasjon forble i det feminine,
men egget var ikke befruktet.
Det var nødvendig med samarbeid
med det maskuline kjønnet
for å befrukte egget
for å reprodusere arten.
Alt dette var i samsvar
med Elohims design.
I starten var det seksuelle samarbeidet
mellom mann og kvinne en hellig handling
kun for reproduksjon.
Handlingen var kun utført
ved spesielle tider på året,
og kun i templene
under veiledning av Elohim.
Det er opprinnelsen
til tradisjonen med bryllupsreise,
en spesiell reise for de nygifte
for å starte reproduksjon.
På den tiden var den seksuelle handlingen
en handling av bønn,
og det var ingen lyst eller orgasme.
Ekteparet forentes seksuelt
i templene og forble sammen,
fokusert i bønn og meditasjon.
Elohim ville veilede en enkelt sperm
fra mannen
til egget i kvinnens kropp.
Lemurianerne praktiserte "ærefull unnfangelse".
Reproduksjon uten orgasme.
Som du kan se, fra rase til rase,
over milliarder av år,
utviklet seksuell reproduksjon seg.
Den polare rasen utviklet å reprodusere
ved aseksuell
deling.
Hyperboreanerne utviklet reproduksjon
ved aseksuell spiring.
Lemurianerne utviklet fra knoppsetting
til å begynne med,
til reproduksjon ved å bruke egg,
og så reproduksjon ved seksuelt samarbeid.
Gjennom disse rotrasene for milliarder av år,
har menneskeheten utviklet seg
med seksuell renhet,
og nærmet seg nå et kritisk steg.
Muligheten for å selv bli Elohim,
som guder og gudinner.
For at evolusjonen av menneskeheten skulle
rykke videre fremover,
trengte Elohim at Lemurianerne
fullt ut krystalliserte seg i den fysiske verden.
Deres fysiske kropper var klare,
men deres bevissthet var ikke fullt
innhyllet i deres fysiske kropper.
De var så innviet
til guddommelighet, og så rene, så uskyldige,
at de ikke ønsket
å gå inn i den fysiske verden.
De kunne kun disig fornemme
den fysiske verden.
På en måte er deres fornemmelse
det motsatte av vår.
Vi kan kun fornemme
de interne verdenene vagt,
for eksempel i drømmer.
For dem var det motsatt.
Den fysiske verden var vag.
Den var iakttagbar, men ikke interessant.
De elsket lyset av guddommelighet
som de erfarte med sine overlegne sanser.
De ønsket å se det guddommelige,
ikke den fysiske verden.
Så de var ved en grense
mellom den subtile verden
av den fjerde dimensjonen
og den konkrete verden
i den fysiske dimensjonen.
Og de ønsket ikke å fortsette
deres utvikling
inn i den fysiske verden.
Så Elohim
veiledet evolusjonen
av de Lemurianske kroppene
for å utvikle et spesielt organ
for å tiltrekke
bevisstheten mot sanser
i det fysiske.
I det esoteriske er organet kalt
kundabuffer.
Det var bunnen
av ryggraden og formet en hale.
Denne hendelsen gjenspeiles i vår utvikling
som et foster.
For en kort tid har menneskefosteret
en hale.
Det er en gjenfortelling
av vår fortid.
Med halen var på plass,
vendte Lemurianerne
definitivt deres oppmerksomhet
mot det fysiske.
Og over milliner av år,
ble bevisstheten deres fanget
i de fysiske kroppene,
og derfor den fysiske verden.
Da halen ikke lenger var nødvendig
veiledet Elohim
naturen til å krympe den bort,
og over tid forsvant den
fra de fysiske kroppene til Lemurianerne.
Vi har fortsatt spor etter den,
nederst på vår ryggrad.
Den kalles halebeinet.
Dessverre var halen
tilkoblet litt for lenge.
Den etterlot en skygge i vår psyke:
fascinasjon med fysiske inntrykk.
I de Vestlige skriftene, er Adam og Eva
symbolske for den Lemurianske menneskeheten.
Myten sier at Eva ble fristet av en
slange til å ete forbudt frukt.
Frukten fra kunnskapens tre.
"Av treet til kunnskap om godt / טוב [renhet]
og ondt / רע [urenhet]
skal du ikke ete.
For på den dag du eter av det,
skal du sannelig dø."
Kunnskapens tre er også symbolsk.
Dets sanne mening hintes til gjennom skriftene.
"Og Adam kjente sin kone Eva,
og hun ble med barn og fødte Kain."
"Og engelen sa til henne:
du skal bli med barn
og føde en Sønn,
og du skal gi Ham navnet Yeshua, "frelser".
Da sa Maria til engelen:
hvordan kan dette gå til
da jeg ikke har kjent noen mann?
Det hebraiske ordet דעת (DA'ATH)
impliserer seksuell kunnskap.
Dessverre er skriftene om dette
dårlig oversatt
for å sikre den dogmatiske filosofien
mengdene lærer,
om såkalt "godt og ondt".
Det mytologiske symbolske kunnskapens tre,
skjuler
hemmelig lære om sex.
Towb טוב betyr "ren, god, etisk, søt".
Rah רע betyr "forurenset, uren, ondskap".
Dette er polaritetene av seksuell handling
og det potensielle resultatet av sex.
Der er en ren etisk form
for seksuell samhandling,
og der er en uren forurenset form for sex.
Den rene formen kan skape
en Elohim, en Buddha, en mester.
Den urene formen skaper djevler, monstre,
smerte og lidelse.
Dette er hva som var skjult,
fordi kunnskap er makt,
og seksuell kunnskap er veldig farlig.
Over milliarder av år, har våre forfedre
utviklet seg til å nå seksuell samhandling
og være forberedt av Elohim
til å benytte sex på en ren måte,
basert på genuine kjærlighet
for å utvikle deres bevissthet
så menneskeheten kunne bli Elohim
og gå inn i de høyere nivåene av naturen.
Men Lemurianerne var fristet av nytelse.
Mens de var borte fra templene,
lengtet mennene etter union med kvinnene,
og fristet dem
med deres symbolske slanger,
deres seksuelle organer
og kvinnene, som smakte nytelsen
ønsket mer.
Det er innlysende at fortellingen om Adam og Eva
er symbolsk,
og det er innlysende at den er om sex,
men menneskeheten har
aldri forstått den. Nå vil du.
Fristelsen av Adam og Eva
symboliserer alle oldtidens Lemurianere
som startet å ha sex
borte fra templene.
De ble forledet av sine egne sinn
og av nytelse, og til slutt
oppdaget de orgasmen.
Orgasmen skjer når kroppen
er overstimulert av seksuell kraft
og ikke klarer å kontrollere den.
Orgasmen er
en kortslutning som utlader
all akkumulert kraft.
Orgasmen symboliseres
av den forbudte frukt.
Den er forbudt
fordi seksuell kraft skaper
liv både eksternt og spirituelt.
Den seksuelle kraften
er drivstoffet for bevisstheten,
det "levende vann" som skaper evig liv.
Det er derfor seriøse
praktikanter i alle religioner
sparer deres seksuelle kraft.
Når du spiser
den forbudte frukt,
sløser du bort din seksuelle kraft,
i stedet for å bruke den
for sitt formål,
utviklingen av den menneskelige sjelen.
Når den seksuelle kraften utspilles
og går tapt gjennom orgasmen,
svekkes bevisstheten.
Gjennom orgasmen, kastet
Lemurianerne
bort den seksuelle kraften
som gav dem deres skjønnhet,
spirituelle kraft, og renhet.
Så de degenererte.
Forledet av begjær for nytelse,
ble den menneskeheten
forurenset av den seksuelle handlingen.
I stedet for at kunnskapens tre ledet
til godhet, til renhet,
ledet det til forurensing og urenhet.
Før feiltrinnet, var de rene
lykkelige og uskyldige,
og de kjente guddommelige
ansikt til ansikt.
Etter forurensingen av den seksuelle
handlingen med
orgasmen, oppdaget de
skam, frykt og utilfredshet.
De mistet synet av det guddommelige.
De oppdaget smerte,
følelsen av å være frakoblet
fra det guddommelige,
og frakoblet fra andre.
Eden, "lykke", var tapt.
I myten om Adam og Eva,
når de ble utvist fra Eden,
representerer dette hvordan den Lemurianske
menneskeheten tredde fullt inn
i den fysiske verden.
Det var meningen at det skulle skje,
men med fortsatt bevissthet
om de interne verdenene.
Problemet var
at de spiste den forbudte frukt.
Så i stedet for å tre inn
i den fysiske verden bevisst,
falt Lemurianerne inn gjennom
ettergivenhet for begjær,
med konsekvensene det resulterte i:
lidelse, smerte og ubevissthet.
Lemurianerne mistet egenskapen
å kunne se de høyere dimensjonene.
De mistet egenskapen
å se gudene, Elohim.
De mistet deres
skjønnhet og uskyld,
og i stedet fullt krystallisert
inn i den fysiske verden, falt,
utvist fra paradis.
Også dette skjedde over lang tid.
Det var ikke
fra en dag til den neste.
Senere, siden de hadde mistet
deres krefter, søkte de å
gjenfinne dem med egoistiske virkemidler.
De startet å bruke sine ritualer og
spirituelle kunnskap egoistisk,
som endrer det til svart magi.
I de siste dagene av Lemuria,
spredte svart magi seg overalt.
Lemurianerne forfalt
til krigende stammer, og i deres stolthet
og sinne brukte de
atomvåpen på hverandre.
I 10 000 år, ødela jordskjelv
kontinentet Lemuria
og kastet alt
til havets bunn.
I dag finnes kun noen rester.
I siste øyeblikk, ble en utvalgt gruppe
av Lemurianere tatt ut
for å være frøene for utviklingen
av en ny era.
Elohim kjempet tappert
for å plante de frøene, og gjorde store
ofre for at de skulle stige høyere,
men konsekvensene av fallet fra Eden
kunne ikke unngåes.
Og sirkelen av
evolusjon og devolusjon startet igjen.
Den Atlantiske menneskeheten var
den neste store
sivilisasjonen i oldtiden,
fortsatt millioner av år siden.
I begynnelsen,
i deres gullalder,
var sivilisasjonen av Atlantis nydelig.
Lover og etikk ble respektert som hellig.
Kjærlighet og sex
var betraktet som hellig,
og den seksuelle handlingen var kun utført
for å reprodusere arten.
Atlanterne hadde også teknologi
mye mer avansert enn vår.
De reiste til andre planeter.
De kombinerte vitenskap
med spirituell kraft.
De visste hvordan å plassere bevissthet
fra levende ting inn i humanoide, androide
roboter som tjente dem.
De visste hvordan oppheve gravitasjon
for alle ting, for lett å kunne
flytte selv enorme objekter.
De hadde vakre religioner.
All den religiøse læren
fra Inkaene,
Mayaene, Aztekerne, Grekerne, Fønikerne,
Skandinaverne, og Hinduene
har alle Atlantisk opphav.
Gudene og gudinnene i de
tradisjonene var helter,
konger og dronninger fra Atlantis.
Atlanterne nådde det høyeste nivået
av sivilisasjon, kultur og kunnskap
i vår historie.
Så, ved toppen av krisen
nødvendig for utviklingen
av menneskeheten,
måtte Atlanterne møte fristelsen
fra kunnskapens tre.
Atlanterne var fristet
av den forbudte frukt,
og mesteparten feilet.
Da delte menneskeheten seg
i to motsatte veier,
de rene og de urene.
De rene bevarte deres seksuelle kraft.
De avsto fra orgasmen
for å få noe bedre:
spirituell ild og
forsterket bevissthet.
De urene fremmet orgasmen.
De søkte nytelse og makt
og deres innvirkning spredde seg kjapt.
Som resultat, ble forfallet av
Atlanterne akselerert.
Sex ble et verktøy for nytelse
og makt.
Atlanterne hadde orgier.
De mikset sex med magi
og utviklet en smak for lyst,
stolthet, sinne og misunnelse.
De fysiske kroppene til Atlanterne
var mindre enn Lemurianerne,
og de levde ikke så lenge.
Mens Lemurianerne levde mellom
1200 til 1500 år,
levde Atlanterne
bare 600 til 700 år.
For å forlenge skjønnheten og livet til
rike og mektige
begynte Atlanterne
å høste kjertler og hormoner
fra de fattige.
De transplanterte
hjerter, nyrer og til og med hjerner.
Som et resultat, kunne en Atlanter forbli
i live for mange århundrer
utover sin normale levetid,
og gjennom mange kropper
uten avbrytelser.
Deres sanser var også
mindre kraftfulle enn
Lemurianerne, og over tid
på grunn av de mange
mishandlingene de drev med,
forverret deres oppfattelse seg.
De mistet synet
av de høyere verdenene
og mistet synet av gudene.
I deres stolthet og ønske om å gjenvinne
deres spirituelle kraft,
gjenopplivet de den svarte magien
fra fortiden og utviklet den
for å bli mer kraftfulle.
Kort summert, degenererte Atlanterne
mye mer enn Lemurianerne.
"Da så Herren
at menneskers ondskap רע
var stor på jorden,
og at hver hensikt i
hans hjertes tanker
bare var ond רע hele dagen."
De på den rene veien advarte dem
om at enden av deres
sivilisasjon nærmet seg,
men Atlanterne flirte
og hånet dem.
I deres jernalder, forfalt
Atlanterne inn i serier av kriger
så gigantiske at de fortsatt huskes
i dag i Mahabharata.
Denne serien av kriger varte i
hundretusener av år,
og den førte til bruk av
atomvåpen,
som utløste enorme jordskjelv.
Det første var for
800 000 år siden.
Det andre var for
200 000 år siden.
Det tredje og siste,
det som
endte Atlantis for godt,
hendte omtrent 11 000 år siden,
og utløste en flod
som totalt sank restene av den
Atlantiske sivilisasjonen.
I siste øyeblikk
ble en utvalgt gruppe
Atlantere fra den rene veien
tatt ut,
nøyaktig slik det skjedde
med tidligere raser.
Kulturer over hele verden
husker hendelsen i historier som
Noa, Vaivasvata, Utnapashtim,
Deucalion, og hundrevis av andre.
... fortellinger som symboliserer
hvordan en handfull av
rene Atlantere unnslapp
for å forberede skapelsen
av neste sivilisasjon:
oss, vår moderne menneskehet.