మీ దగ్గర ఇలాంటిది ఉందా? నేను నా దానితో బాగా నిమగ్నమయ్యాను. చెప్పాలంటే నా వస్తువులన్నిటితో నేను నిమగ్నమయ్యను మన కొనే వస్తువులన్నీ ఎక్కడనుంచి వస్తాయో అని మీరు ఎప్పుడన్నా ఆలోచించారా అవి మనం పారేసాక ఎక్కడికి వెళ్తాయో తెలుసా నేను దానిగురించి ఆలోచించా తెలుగుకోవడం మొదలుపెట్టా మన పుస్తకాలలో చెబుతుంది ఏంటి అంటే, వస్తువులు ఒక ప్రక్రియ ద్వారా వెళ్తాయి అని. వెలికితీత నుండి ఉత్పత్తికి తర్వాత పంపిణీ ఆ తర్వాత వినియోగం చివరికి పారవేయడం వరకు. దీనంతటిని కలిపి వస్తువుల ఆర్ధిక వ్యవస్థ అంటారు. నేను ఈ వ్యవస్థని ఇంకా క్షుణ్ణంగా తెలుసుకున్నాం. నిజానికి, నేను 10 సంవత్సరాలుగా ఈ ప్రపంచమంతా సంచరిస్తున్నా మన వస్తువుల జాడ తెలుసుకోవడానికి, అవి ఎక్కడనుండి వస్తాయి, ఎక్కడికి వెళ్తాయి అని నాకు ఏమి తెలిసిందో మీకు తెలుసా? మనకు తెలిసింది పూర్తి కదా కాదు దానిలో చాలా విషయాలు చెప్పబడలేదు. ఈ వ్యవస్థ చాలా సాదారణంగా కనపడుతుంది. ఏ తప్పులు లేవు అన్నట్టు. వాస్తవానికి ఈ వ్యవస్థ ఒక సంక్షోభంలో వుంది. ఈ వ్యవస్థ సంక్షోభం లో ఉండడానికి కారణం, ఇది ఒక రేఖ వ్యవస్థ కావడం. మన భూమి పరిమితి గలది, అటువంటి భూమి పై రేఖ వ్యవస్థను ఎప్పటికి నడిపించలేము. ఈ వ్యవస్థలో ప్రతి అడుగులో, ఈ వ్యవస్థ వాస్తవ ప్రపంచం తో ముడి పది వుంటుంది. మన నిజ జీవితంలో ఇదంతా తెల్ల కాగితం పై ఏమి జరగటంలేదు. ఇది సమాజాలు, సంస్కృతులు, ఆర్ధిక వ్యవస్థలతో ముడి పది వుంటుంది, ఏళ్ల వేళలా. ఇది పరిమితులకి విరుద్దంగా వెళ్తుంది. ఆ పరిమితులను మనం ఇక్కడ చూడలేం, అందుకే ఈ చిత్రం పరిపూర్ణమైనది కాదు. ఒక సారి ఈ వ్యవస్థను మళ్ళీ చూద్దాం, ఇందులో గల ఖాళీలని లేని భాగాలను చూద్దాం. ఇందులో లేనటువంటి వాటిలో ఒక ముఖ్యమైన అంశం ప్రజలు, అవును ప్రజలు. ఈ వ్యవస్థ అంతటా ప్రజలు బ్రతుకుతూ పని చేస్తూ వుంటారు. కొంత మంది ప్రజలు ఎక్కువ ప్రాముఖ్యతను కలిగి వుంటారు; కొంత మంది మాట ఎక్కువ చెల్లుబాటవుతుంది. ఎవరు వాళ్ళు? మనం ప్రభుత్వం తో మొదలు పెడదాం. నా ఫ్రెండ్స్ ట్యాంక్ చిహ్నం ద్వారా ప్రభుత్వాన్ని సూచించొచ్చు అంటారు, అది వాస్తవానికి చాలా దేశాలలో నిజం, మన దేశం లో ఇంకా ఎక్కువ, ఎందుకంటే మనం కట్టే పన్నులో 50 శాతం పైబడి మిలిటరీ లోకే వెళ్తుంది, కాని నేను ప్రభుత్వాన్ని సూచించడానికి ఒక మనిషి ని వాడుతున్నాను ఎందుకంటే నా దృష్టి లో అలాగే నా విలువలు ప్రకారం ప్రభుత్వం అనేది ప్రజలది, ప్రజల ద్వారా ప్రజల కోసం అయ్యుండాలి. మన బాగు బాగులు చూసుకోవడం, మనల్ని జాగ్రత్తగా చూసుకోవడం ప్రభుత్వం బాధ్యత. ఆ తర్వాత వచ్చింది కార్పోరేషన్. ఇక్కడ కార్పోరేషన్ ప్రభుత్వం కంటే పెద్దదిగా వుంది, ఎందుకంటే వాస్తవం అదే కాబట్టి. భూమి పై వున్న వంద అతి పెద్ద ఆర్ధిక వ్యవస్థల్లో, 51 కర్పోరేషన్లే. కర్పోరేషన్లు పెద్దవవుతూ బలవంతులుగా మారాయి, ప్రభుత్వాల్లో మాత్రం తక్కువ మార్పులు వచ్చాయి అందుకని ప్రభుత్వాలు వాళ్ళపై దృష్టిపెట్టడం మొదలుపెట్టాయి, ప్రతీది వాళ్ళకి ఎక్కువ అనుగుణం గా వున్నాయి మన కంటే. ఇంకా ఏమేమి ఈ చిత్రం లో లేవో చూద్దాం. మనం వెలికితీత తో మొదలుపెడదాం, సహజ వనరుల దోపిడీ కి పెట్టిన పేరు ఇది భూమి ని చెత్త చెయ్యడానికి పెట్టిన పేరు ఇది. ఇందులో మనం చెట్లను నరికేస్తాం. లోహాల కోసం కొండలను పెల్చేస్తాం, వున్న నీటినంతటిని వాడేస్తాం మరియు జంతువులన్నిటిని తుడిచేస్తాం. అందువల్ల ఇక్కడ మనం మన మొదటి పరిమితి కి విరుద్దం గా పరిగేడుతున్నాం. మన వనరులు మనం కోల్పోతున్నాం. మనం చాలా ఎక్కువ వస్తువులను వాడుతున్నాం. ఇది వినడానికి చాలా ఇబ్బందిగా ఉండొచ్చు, కానీ మనం ఎదుర్కోవాల్సిన నిజం ఇది. కేవలం గత మూడు దశాబ్దాలలో మన వనరులలో మూడవ వంతు మనం వాడేసాం. ఐపోయాయి. మనం నరుకుతూ, తవ్వుతూ, లాగుతూ భూమిని ఎంత వేగంగా చెత్త చేస్తున్నాం అంటే ప్రజలు నివసించడానికి భూమికి గల సామర్ధ్యాన్ని మనం బలహీనపరుస్తున్నాం. నేను బ్రతికే సంయుక్త రాష్ట్రాల్లో ఐతే మన వాస్తవ అడవులలో 4 శాతం కంటే తగ్గువ మిగిలాయి. 40 శాతం జలమార్గాలు త్రాగాలేనివిగా మారాయి. ఇది ఒక్కటే మన సమస్య కాదు, మనం చాలా ఎక్కువు వస్తువులను వాడుతున్నాం, మన వాటా కంటే ఎక్కువ మనం వాడుతున్నాం. మన దగ్గర ప్రపంచ జనాభా లో 5 శాతం వున్నారు కాని మనం ప్రపంచ వనరుల్లో 30 శాతం వాడుతూ ప్రపంచపు 30 శాతం సృష్టిస్తున్నాం. ప్రతి ఒక్కరు యు. ఎస్. లా చేస్తే, మనకి 3 నుండి 5 గ్రహాలూ కావల్సోస్తుంది. కాని మీకు తెలుసా? మనకి ఒకటే వుంది. అందువల్ల, నా దేశం చేసేది ఎంటంటే వెళ్లి వేరోకరి నుండి తీసుకోవడం..!! ఈ వేరోకరే మూడవ ప్రపంచం, దీనినే కొంతమంది ఏమంటారంటే ఎలాగో మన వస్తువులు వేరొకరి భూభాగం లోకి వెళ్ళాయి అని. ఇది ఎలా వుంటుందో చూద్దామా? అలాగే: భూమిని చెత్త చేస్తుంది ప్రపంచం లో వున్న 75 శాతం మత్స్యకార సంస్థలు వాటి పూర్తి సామర్ధ్యం లేకా అంతకు మించి చేపలు పడుతున్నారు. భూమి అసలు ఆడవుల్లో 80 శాతం పోయాయి. కేవలం ఆమెజాన్ లో, ప్రతి నిమషానికి రెండు వేల చెట్లు పోతున్నాయి. అంటే ప్రతి నిమషానికి ఏడూ ఫుట్ బాల్ గ్రౌండ్లు. మరి అక్కడ నివసించే ప్రజల పరిస్థితి ఏంటి? వారి ప్రకారం, ఆ వనరులు వాళ్ళవి కాదు వాళ్ళు తరతరాలుగా అక్కడే నివశిస్తున్నప్పటికి, అక్కడ ఏమి పండించాలో వారి చేతిలో లేదు వాళ్ళు ఎక్కువ వస్తువులు కొనుక్కోవడంలేదు. ఈ వ్యవస్థలో మీరు ఎక్కువ వస్తువులు కొనుక్కోకపోతే, మీకు విలువ లేదు. ఇక్కడ నుంచి వస్తువులు తయారి కి వెళ్తాయి అక్కడ మనం శక్తిని వాడి సహజ వనరులకు విష రసాయనాలను కలిపి విషపూరిత కలుషిత ఉత్పత్తులను తయారుచేస్తున్నాం. ప్రస్తుతం వాణిజ్యంలో 10 వేలకు పైగా కృత్రిమ రసాయనాలను వాడుతున్నారు. ఇందులో కేవలం కొన్ని మాత్రమే మన ఆరోగ్యాన్ని ఎలా ప్రభావితం చేస్తాయో పరీక్ష చేసారు ఏవీ కూడా సంఘటితంగా ఎటువంటి ప్రభావం చూపిస్తాయో పరీక్షించబదలేదు అంటే అవి మనం రోజువారి వాడే ఇతర రసాయనాలతో ఎలా రియాక్ట్ అవుతాయో అన్న విషయం. అందుకు, ఈ విషపూరిత రసాయనాల వల్ల ఆరోగ్యం పై పర్యావరణం పై ఏ ప్రభావం వుంటుందో తెలియదు. కాని మనకి ఒకటి మాత్రం తెలుసు; విషాలు లోపలికి బయటకి వస్తూ పోతు వుంటాయి. మనం మన పారిశ్రామిక ఉత్పత్తి వ్యవస్థల్లో విషాలు వాడుతున్నంత కాలం , మన తెచ్చుకునే వస్తువుల్లో విషాలు వస్తూనే వుంటాయి మన ఇళ్ళల్లో, కార్యాలయాల్లో, పాటశాలల్లో మన దేహాలలో కూడా... ఈ BFRల లా - బ్రోమినేటడ్ ఫ్లేం రిటార్దెంట్స్ ఇవి వస్తువులు అగ్నిని నిరోదించేలా చేస్తాయి, కాని ఇవి చాలా విషతుల్యమైనవి. ఇవి ఒక న్యూరో టాక్సిన్ - అంటే మన మెదడుకి మంచిది కాదు ఇటువంటి రసాయనాలతో మనం ఎం చేస్తున్నాం? మన కంపూటర్లు, ఉపకరణాలు, మంచాలు, దుప్పట్లు, దిండ్లు లో వాడుతున్నాం.