1
00:00:11,528 --> 00:00:16,732
هر روز داستانهای دهشتناک از
مردمانی را میشنوم كه براى نجات جانشان

2
00:00:17,068 --> 00:00:20,762
از مرزهای خطرناک و
دریاهای پرخروش میگریزند.

3
00:00:21,857 --> 00:00:26,236
اما داستانی هست که 
شبها نمیگذارد بخوابم،

4
00:00:26,236 --> 00:00:28,220
و درباره دعا است.

5
00:00:28,220 --> 00:00:30,495
یک پناهجوی سوری ۱۹ ساله،

6
00:00:30,495 --> 00:00:34,776
که در مصر زندگی پرمحنتی داشت.

7
00:00:35,898 --> 00:00:38,898
او روزمزدی کار میکرد.

8
00:00:38,915 --> 00:00:43,348
پدرش دائما به فکر كسب و کار
پررونقاش در سوریه بود

9
00:00:43,348 --> 00:00:46,495
که با انفجار بمب هزار تکه شده بود.

10
00:00:47,264 --> 00:00:53,316
و جنگی که آنان را به مصر کشانده بود
برای چهارمین سال ادامه داشت.

11
00:00:54,278 --> 00:00:57,157
و مردمانی که روزی از آنان استقبال میکردند

12
00:00:57,157 --> 00:00:59,472
از دستشان به ستوه آمده بودند.

13
00:01:00,330 --> 00:01:03,581
یک روز مردی موتورسوار
میخواست او را برباید.

14
00:01:04,361 --> 00:01:08,563
او که روزی دانش آموزی باانگیزه بود که 
به آینده فکر میکرد،

15
00:01:08,563 --> 00:01:12,361
حالا هر لحظه در وحشت بود.

16
00:01:13,535 --> 00:01:15,710
اما در عین حال پر از امید بود،

17
00:01:15,710 --> 00:01:20,738
چرا که عاشق یک 
پناهجوی سوری دیگر به نام باسم بود.

18
00:01:20,738 --> 00:01:25,437
باسم هم در مصر روزگار سختی داشت،
و به دعا گفت،

19
00:01:25,437 --> 00:01:28,999
«بیا برویم اروپا، به دنبال پناه و امنیت.

20
00:01:28,999 --> 00:01:33,526
من کار میکنم، تو میتوانی درس بخوانی--
وعده یک زندگی جدید.»

21
00:01:34,338 --> 00:01:37,319
و او را از پدرش خواستگاری کرد.

22
00:01:37,944 --> 00:01:39,677
و پدرش جواب مثبت داد،

23
00:01:40,476 --> 00:01:44,399
اما آنها میدانستند که برای رسیدن به اروپا
باید زندگی شان را خطر کنند،

24
00:01:45,936 --> 00:01:48,724
از دریای مدیترانه عبور کنند،

25
00:01:48,724 --> 00:01:53,173
خودشان را به دست قاچاقچیانی بسپارند،
که به بی رحمی معروفند.

26
00:01:54,620 --> 00:01:57,943
و دعا از آب می ترسید.

27
00:01:59,172 --> 00:02:02,222
همیشه همینطور بود. 
هرگز شنا یاد نگرفت.

28
00:02:03,745 --> 00:02:08,251
ماه اوت بود، 
و تا آن موقع ۲٫۰۰۰ نفر

29
00:02:08,251 --> 00:02:10,970
در تلاش برای عبور از مدیترانه 
جان باخته بودند،

30
00:02:10,970 --> 00:02:15,386
اما دعا میدانست که یکی از دوستانش 
خود را به شمال اروپا رسانده،

31
00:02:15,386 --> 00:02:17,739
و با خودش فکر کرد: «شاید ما هم موفق شویم.»

32
00:02:17,739 --> 00:02:20,791
پس از پدر و مادرش اجازه رفتن گرفت،

33
00:02:20,791 --> 00:02:24,387
و بعد از بحثهای زجرآور،
موافقت کردند،

34
00:02:24,705 --> 00:02:29,933
و باسم پسانداز تمام عمرش --
نفری ۲,۵۰۰ دلار--

35
00:02:30,518 --> 00:02:32,515
به قاچاقچی ها داد.

36
00:02:33,033 --> 00:02:35,587
یک صبح شنبه بود که تلفن دریافت کردند،

37
00:02:36,205 --> 00:02:40,562
و با اتوبوس به یک ساحل بردنشان. 
صدها نفر در ساحل بودند.

38
00:02:41,012 --> 00:02:44,904
بعد با قایقهای کوچک
به قایقهای کهنه ماهیگیری منتقل شدند،

39
00:02:44,904 --> 00:02:47,871
۵۰۰ نفر سوار قایق بودند،

40
00:02:47,871 --> 00:02:50,515
۳۰۰ نفر پایین، ۵۰۰ نفر بالا.

41
00:02:51,477 --> 00:02:56,136
سوریهای، فلسطینی، آفریقایی،
مسلمان و مسیحی،

42
00:02:56,316 --> 00:03:02,892
۱۰۰ کودک از جمله سندرا--
سندرای کوچک شش ساله--

43
00:03:03,676 --> 00:03:06,208
و ماسای ۱۸ ماهه.

44
00:03:07,585 --> 00:03:11,030
خانوادهها در قایق بودند، چسبیده به هم،
شانه به شانه هم،

45
00:03:11,160 --> 00:03:12,665
پابه پای هم.

46
00:03:13,055 --> 00:03:18,037
دعا نشسته بود و پاهایش را
در سینه جمع کرده بود،

47
00:03:18,633 --> 00:03:21,239
باسم دست او را گرفته بود.

48
00:03:22,115 --> 00:03:24,995
روز دوم روی آب، 
نگرانی امانشان را بریده بود

49
00:03:24,995 --> 00:03:28,073
و دریای متلاطم دلشان را برهم میزد.

50
00:03:28,839 --> 00:03:31,997
روز سوم، دعا دلشوره گرفت،

51
00:03:32,870 --> 00:03:36,783
و به باسم گفت،
«میترسم موفق نشویم.

52
00:03:37,271 --> 00:03:40,276
میترسم قایق غرق شود.»

53
00:03:40,276 --> 00:03:43,068
باسم به او گفت:
«لطفا صبور باش.

54
00:03:43,400 --> 00:03:46,405
خودمان را به سوئد میرسانیم،
و عروسی میکنیم.

55
00:03:46,405 --> 00:03:48,507
و آینده پیش رویمان خواهد بود.»

56
00:03:50,198 --> 00:03:53,503
روز چهارم، مسافران کلاقه شده بودند.

57
00:03:53,693 --> 00:03:56,745
از کاپیتان میپرسیدند، 
«پس کی میرسیم؟»

58
00:03:56,745 --> 00:04:00,469
کاپیتان گفت دهانشان را ببندند، 
و تحقیرشان کرد.

59
00:04:01,206 --> 00:04:05,237
گفت: «۱۶ ساعت دیگر به ایتالیا میرسیم.»

60
00:04:05,338 --> 00:04:07,591
ضعیف و درمانده بودند.

61
00:04:08,192 --> 00:04:11,899
کمی بعد دیدند قایق کوچکتری
با ده مرد سرنشین نزدیک میشود،

62
00:04:11,899 --> 00:04:14,929
مردها به سوی آنان فریاد میکشیدند، 
و به آنها دشنام میدادند،

63
00:04:15,397 --> 00:04:19,923
به طرفشان چوب پرت کردند و گفتند 
قایق را تخلیه کنید

64
00:04:20,035 --> 00:04:23,666
و سوار قایق کوچکتر و لرزانتری شوند.

65
00:04:23,711 --> 00:04:26,947
پدر و مادرها نگران فرزندانشان بودند،

66
00:04:27,318 --> 00:04:31,211
و همگی از تخلیه قایق سرباز زدند.

67
00:04:32,461 --> 00:04:34,797
و قایق در فضایی عصبانی دور شد،

68
00:04:35,427 --> 00:04:38,576
و نیم ساعت بعد برگشت

69
00:04:39,931 --> 00:04:45,426
و عمدا شروع کرد
به سوراخ کردن کناره قایق دعا،

70
00:04:46,060 --> 00:04:48,686
درست زیر همانجایی که
او و بسام نشسته بودند.

71
00:04:50,568 --> 00:04:53,367
دعا فریادهایشان را میشنید که میگفتند، 


72
00:04:53,877 --> 00:04:56,905
«بگذار خوراک ماهیها شوید.»

73
00:04:58,220 --> 00:05:03,421
و با واژگون و غرق شدن قایق
میخندیدند.

74
00:05:04,598 --> 00:05:07,561
۳۰۰ نفری که زیر عرشه بودند
محکوم به مرگ بودند.

75
00:05:08,377 --> 00:05:11,820
دعا کناره قایق در 
حال غرق شدن را گرفته بود،

76
00:05:12,987 --> 00:05:19,441
و وحشتزده به چشم خود دید که 
کودکی با چرخش پروانه کشتی تکه تکه شد.

77
00:05:20,961 --> 00:05:23,396
باسم به او گفت: «ولش کن،

78
00:05:23,396 --> 00:05:26,235
وگرنه تو هم کشیده میشوی
و پروانه تو را هم میکشد.»

79
00:05:27,011 --> 00:05:29,378
و یادمان نرود-- او شنا نمیداند.

80
00:05:29,564 --> 00:05:34,014
اما دستش را ول کرد و
شروع کرد به تکان دادن دست و پایش،

81
00:05:34,014 --> 00:05:35,593
فکر کرد، «این شنا است.»

82
00:05:35,593 --> 00:05:39,470
به طرز معجزهآسایی باسم
یک لاستیک نجات گیر آورد.

83
00:05:40,291 --> 00:05:42,625
یکی از آن تیوبهای مخصوص بچهها

84
00:05:42,625 --> 00:05:46,328
که در استخر و امواج آرام دریا 
با آن بازی میکنند.

85
00:05:46,970 --> 00:05:48,780
دعا روی تیوب قرار گرفت،

86
00:05:48,780 --> 00:05:52,482
دستها و پاهایش از دو طرف آویزان بود.

87
00:05:53,589 --> 00:05:55,469
باسم شناگر ماهری بود،

88
00:05:55,469 --> 00:05:58,152
دست دعا را گرفت و روی آب ماند.

89
00:06:01,303 --> 00:06:03,235
اطرافشان پر بود از اجساد مردگان.

90
00:06:03,260 --> 00:06:05,806
در ابتدا حدود صد نفر زنده بودند،

91
00:06:05,831 --> 00:06:09,452
گروه گروه دور هم جمع میشدند،
و دعا می کردند برای نجات.

92
00:06:10,328 --> 00:06:14,645
ولی یک روز گذشت و هیچکس نیامد،

93
00:06:14,724 --> 00:06:16,549
بعضی امیدشان را از دست دادند،

94
00:06:16,573 --> 00:06:18,747
دعا و باسم می دیدند

95
00:06:18,771 --> 00:06:25,352
که مردانی در دوردست جلیقههای نجاتشان
را درمی آوردند و در آب غرق میشدند.

96
00:06:26,352 --> 00:06:32,275
مردی به طرفشان آمد
با یک بچه کوچک روی کولش،

97
00:06:32,299 --> 00:06:33,949
بچه ای ۹ ماهه، به نام ملک.

98
00:06:33,973 --> 00:06:39,052
مرد روی یک کپسول گاز خود را نگاه داشته بود
تا غرق نشود. به آنها گفت،

99
00:06:39,076 --> 00:06:41,364
«میترسم که نجات پیدا نکنم.

100
00:06:41,438 --> 00:06:44,104
خیلی ضعیفم. دیگر طاقت و جرأت ندارم.»

101
00:06:44,129 --> 00:06:49,275
و ملک کوچک را به دعا و باسم سپرد،

102
00:06:49,687 --> 00:06:52,399
و آنها او را روی تیوب نجات قرار دادند.

103
00:06:53,873 --> 00:06:59,287
حالا سه تا شده بودند، 
دعا، باسم و ملک کوچولو.

104
00:06:59,312 --> 00:07:02,441
بگذارید این داستان را همینجا متوقف کنم

105
00:07:02,465 --> 00:07:04,763
و بپرسم:

106
00:07:04,787 --> 00:07:09,580
چرا پناهجویانی مثل دعا 
این خطرها را به جان میخرند؟

107
00:07:11,161 --> 00:07:16,004
میلیونها پناهجو در تبعید
و در برزخ به سر میبرند.

108
00:07:17,332 --> 00:07:21,632
آنها در این کشورها زندگی میکنند 
و از جنگی گریختهاند

109
00:07:21,656 --> 00:07:23,940

که چهار سال است ادامه دارد.

110
00:07:26,134 --> 00:07:29,295
حتی اگر میخواستند که برگردند نمیتوانستند.

111
00:07:29,319 --> 00:07:32,081
خانههایشان ، کار و زندگیشان،

112
00:07:32,105 --> 00:07:35,627
شهرها و روستاهایشان
یکسره ویران شده بود.

113
00:07:35,652 --> 00:07:37,382
من این را به چشم خود دیدم،

114
00:07:37,466 --> 00:07:40,626
در سفری که اخیرا به حمص در سوریه داشتم.

115
00:07:41,851 --> 00:07:44,675
اینجا یک شهر میراث جهانی
زیر حمایت یونسکو است،

116
00:07:44,887 --> 00:07:49,196
و آن جای سرشار از زندگی حالا این شکلی است.

117
00:07:50,297 --> 00:07:54,837
بنابراین مردم همچنان 
از مرزها خارج میشوند،

118
00:07:54,869 --> 00:07:56,669
و به کشورهای همسایه میروند،

119
00:07:56,986 --> 00:08:00,585
و ما در وسط بیابان برایشان 
کمپهای پناهندگی میسازیم.

120
00:08:00,609 --> 00:08:04,619
صدها هزار نفر در کمپهای
شبیه به این زندگی میکنند.

121
00:08:04,643 --> 00:08:09,616
و هزاران هزار نفر، میلیونها نفر در شهرها 
و روستاهایی شبیه به این به سر میبرند.

122
00:08:09,640 --> 00:08:10,858
و جوامع،

123
00:08:10,882 --> 00:08:13,738
و کشورهای همسایهای که 
روزی از آنان استقبال میکردند

124
00:08:13,762 --> 00:08:15,524
با آغوش و قلبهای گشاده

125
00:08:15,548 --> 00:08:17,166
کلافه شدهاند.

126
00:08:18,031 --> 00:08:22,483
مدرسه، سیستم آب و بهداشت کافی وجود ندارد.

127
00:08:23,047 --> 00:08:27,670
حتی کشورهای ثروتمند اروپایی
قادر به اداره چنین موجی نیستند

128
00:08:27,694 --> 00:08:30,937
بدون آن که سرمایه گذاری
گستردهای کرده باشند.

129
00:08:32,707 --> 00:08:37,732
جنگ سوریه تقریبا چهار میلیون نفر
را به خروج از مرزهای آن کشور واداشته است،

130
00:08:37,756 --> 00:08:42,693
اما بیش از هفت میلیون نفر در داخل کشور آوارهاند.

131
00:08:43,318 --> 00:08:47,009
این یعنی بیش از نیمی از جمعیت سوریه

132
00:08:47,033 --> 00:08:49,293
ناگزیر به فرار شده است.

133
00:08:49,666 --> 00:08:53,958
برگردیم به کشورهای همسایهای
که میزبان آن همه آدم هستند.

134
00:08:55,014 --> 00:09:00,047
آنان میگویند کشورهای ثروتمند جهان 
در حمایت از آوارگان کم کاری کردهاند.

135
00:09:01,300 --> 00:09:05,698
روزها تبدیل به ماه شده و
ماهها تبدیل به سال شده است.

136
00:09:06,883 --> 00:09:10,455
اقامت پناهجو قرار است که موقتی باشد.

137
00:09:10,479 --> 00:09:13,800
برگردیم به دعا و باسم وسط آب.

138
00:09:13,824 --> 00:09:18,173
دو روز میگذشت و
باسم قدرت خود را از دست داده بود.

139
00:09:19,164 --> 00:09:23,165
و حالا نوبت دعا بود تا به باسم بگوید،

140
00:09:23,189 --> 00:09:28,872
«عشق من، امیدت به آینده را حفظ کن.
ما موفق میشویم.»

141
00:09:29,776 --> 00:09:32,457
باسم به او گفت،

142
00:09:32,481 --> 00:09:36,918
«من را ببخش عزیزم،
که تو را در این وضع قرار دادم.

143
00:09:36,942 --> 00:09:41,619
هیچوقت هیچکس را 
به اندازه تو دوست نداشتهام.»

144
00:09:43,271 --> 00:09:46,669
و خود را در آب رها کرد،

145
00:09:46,693 --> 00:09:52,949
و عشق زندگی دعا جلوی چشمانش 
در آب فرو رفت و غرق شد.

146
00:09:56,288 --> 00:09:58,704
کمی بعدتر در آن روز،

147
00:09:58,728 --> 00:10:04,379
مادری به دخترک ۱۸ ماههاش
«ماسا» پیش دعا آمد.

148
00:10:05,141 --> 00:10:08,066
این همان دختری است که کمی قبلتر 
عکسش را نشانتان دادم،

149
00:10:08,090 --> 00:10:09,938
که جلیقه نجات پوشیده بود.

150
00:10:09,962 --> 00:10:12,155
خواهر بزرگترش سندرا کمی پیشتر غرق شده بود،

151
00:10:12,179 --> 00:10:16,298
و مادرش میدانست باید هرآنچه
در توان دارد را به کار بگیرد

152
00:10:16,322 --> 00:10:17,814
تا دخترش را نجات دهد.

153
00:10:18,393 --> 00:10:22,250
به دعا گفت، 
«خواهش میکنم این بچه را بگیر،

154
00:10:22,274 --> 00:10:26,302
بگذار پارهای از تو شود.
من زنده نمیمانم.»

155
00:10:27,525 --> 00:10:30,867
و بعد او هم فرو رفت و غرق شد.

156
00:10:32,225 --> 00:10:36,459
حالا دعا، پناهجوی ۱۹ سالهای 
که از آب وحشت دارد،

157
00:10:36,483 --> 00:10:38,375
که شنا بلد نیست،

158
00:10:38,399 --> 00:10:43,991
ناگهان خود را مسئول دو بچه کوچک یافت.

159
00:10:44,015 --> 00:10:47,696
گرسنه و تشنه بودند
و پریشان حال،

160
00:10:47,720 --> 00:10:50,418
دعا تمام سعیاش را کرد تا سر بچهها را گرم کند،

161
00:10:50,442 --> 00:10:54,475
برایشان آواز بخواند، کلماتی از قرآن را 
برایشان بگوید.

162
00:10:56,134 --> 00:11:00,568
اطرافشان اجساد مردگان در آب باد میکردند و 
کبود میشدند.

163
00:11:00,592 --> 00:11:02,338
آفتاب در روز تند بود.

164
00:11:02,362 --> 00:11:05,082
شب ماه سرد بود و مه.

165
00:11:05,106 --> 00:11:07,082
وحشتناک بود.

166
00:11:09,547 --> 00:11:14,286
روز چهارم بر آب، یک نفر دیگر آمد--

167
00:11:15,847 --> 00:11:19,325
و احتمالا دعا آن زمان چنین وضعی داشت

168
00:11:19,839 --> 00:11:21,960
روی تیوب با دو بچه.

169
00:11:22,784 --> 00:11:26,331
روز چهارم زنی به او نزدیک شد

170
00:11:26,355 --> 00:11:29,466
و از او خواست یک بچه دیگر را هم بگیرد--

171
00:11:29,490 --> 00:11:32,505
پسری کوچک، که فقط چهار سال داشت.

172
00:11:33,899 --> 00:11:37,916
وقتی دعا پسرک را گرفت 
و مادر در آب غرق شد،

173
00:11:37,940 --> 00:11:39,900
به کودک گریان گفت،

174
00:11:39,924 --> 00:11:43,360
«رفت برایت آب و غذا بیاورد.»

175
00:11:45,288 --> 00:11:47,281
اما چیزی نگذشت که قلب پسرک 
از تپش ایستاد،

176
00:11:47,305 --> 00:11:50,978
و دعا مجبور شد پسرک را 
در آب رها کند.

177
00:11:51,923 --> 00:11:53,948
کمی بعدتر در آن روز،

178
00:11:53,972 --> 00:11:57,251
دعا امیدوارانه به بالا نگاه کرد،

179
00:11:57,275 --> 00:12:01,290
زیرا دید که دو هواپیما
در آسمان حرکت میکنند.

180
00:12:01,314 --> 00:12:05,813
دستهایش را تکان داد،
به این امید که او را ببینند،

181
00:12:05,837 --> 00:12:07,693
اما هواپیماها رفته بودند.

182
00:12:08,917 --> 00:12:11,820
اما آن روز بعد از ظهر، 
وقتی خورشید غروب میکرد،

183
00:12:11,844 --> 00:12:14,700
قایقی را دید، یک قایق باری.

184
00:12:15,709 --> 00:12:19,726
گفت: «ای خدا، کاری کن نجاتم دهند.»


185
00:12:19,750 --> 00:12:23,710
برایشان دست تکان داد و خودش احساس میکند 
که حدود دو ساعت داشت فریاد کمک میکشید.

186
00:12:23,734 --> 00:12:28,344
تاریک شده بود،
ولی بالاخره نورافکنها او را یافتند

187
00:12:28,368 --> 00:12:30,575
و طنابی به سویش انداختند،

188
00:12:30,599 --> 00:12:35,568
شگفتزده بودند از دیدن زنی
که دو کودک را محکم چسبیده.

189
00:12:36,370 --> 00:12:39,858
آنها را به درون قایق کشیدند،
بهشان اکسیژن وصل کردند و پتو دادند،

190
00:12:39,882 --> 00:12:42,889
و یک هلیکوپتر یونانی آمد دنبالشان

191
00:12:42,913 --> 00:12:45,025
و آن ها را به جزیره کرت برد.

192
00:12:45,953 --> 00:12:49,460
دعا پایین را نگاه کرد و پرسید، 
«پس ملک چی؟»

193
00:12:50,000 --> 00:12:53,575
و جواب شنید که طفل کوچکش طاقت نیاورده--

194
00:12:53,599 --> 00:12:56,986
او آخرین نفسش را در 
کلینیک روی قایق کشیده بود.

195
00:12:57,803 --> 00:13:03,575
اما دعا اطمینان داشت که وقتی به قایق نجات 
کشیده شدند،


196
00:13:03,599 --> 00:13:06,846
دخترک داشت لبخند میزد.

197
00:13:09,278 --> 00:13:15,280
فقط ۱۱ نفر از آن ۵۰۰ نفر 
کشتیشکستگان نجات پیدا کردند.

198
00:13:16,304 --> 00:13:20,975
هرگز درباره آنچه که اتفاق افتاد 
تحقیق بینالمللی صورت نگرفت.

199
00:13:20,999 --> 00:13:25,094
چند گزارش رسانهای درباره 
کشتار جمعی در دریا منتشر شد،

200
00:13:25,118 --> 00:13:26,443
یک تراژدی دهشتناک،

201
00:13:26,467 --> 00:13:28,934
اما این گزارشها فقط برای 
یک روز مخابره شدند.

202
00:13:29,490 --> 00:13:33,314
و بعد چرخه اخبار حرکت کرد و رفت.

203
00:13:34,536 --> 00:13:39,078
همزمان، در کلینیک کودکان جزیره کرت،

204
00:13:39,102 --> 00:13:42,474
ماسای کوچک در آستانه مرگ بود.

205
00:13:43,681 --> 00:13:47,391
تمام آب بدنش را از دست داده بود.
کلیههایش داشت از کار میافتاد.

206
00:13:47,415 --> 00:13:49,439
قند خونش به حد خطرناکی پایین بود.

207
00:13:49,463 --> 00:13:53,029
دکترها هر آنچه در توان داشتند
به کار بردند تا نجاتش دهند،

208
00:13:53,053 --> 00:13:56,713
و پرستارهای یونانی دائم بالای سرش بودند،

209
00:13:56,737 --> 00:13:58,864
بغلش میکردند، در آغوشش میگرفتند، 
برایش شعر میخواندند.

210
00:13:58,888 --> 00:14:04,457
همکارانم نیز او را دیدند و به عربی 
حرفهای قشنگقشنگ برایش زدند.

211
00:14:04,481 --> 00:14:08,677
ماسای کوچک شگفتانگیز زنده ماند.

212
00:14:09,040 --> 00:14:14,976
و خیلی زود رسانههای یونانی شروع کردند به گزارش دادن 
از نجات معجزهآسای یک بچه،

213
00:14:15,001 --> 00:14:20,668
که چهار روز تمام بدون آب و غذا
روی آب شناور بود،

214
00:14:21,843 --> 00:14:26,577
و پیشنهاد برای به فرزندی گرفتن او 
از همه کشورها سرازیر شد.

215
00:14:28,066 --> 00:14:31,456
و همزمان، دعا در
بیمارستان دیگری در کرت بود،

216
00:14:31,480 --> 00:14:33,092
آب بدنش از دست رفته و با حال نزار.

217
00:14:34,171 --> 00:14:39,545
یک خانواده مصری تمام مدت در کنارش بودند

218
00:14:39,570 --> 00:14:43,512
و وقتی از بیمارستان مرخص شد
او را به خانهشان بردند.

219
00:14:44,748 --> 00:14:49,495
خیلی زود حرف و حدیث 
درباره نجات دعا همه جا پیچید،

220
00:14:49,519 --> 00:14:52,697
و شماره تلفنی روی فیسبوک منتشر شد.

221
00:14:53,800 --> 00:14:56,365
سیل پیغام بود که میآمد.

222
00:14:57,499 --> 00:15:02,287
«دعا، میدانی برای برادرم چه اتفاقی افتاد؟

223
00:15:02,311 --> 00:15:08,852
خواهرم؟ والدینم؟ دوستانم؟ 
خبر داری که زنده ماندند یا نه؟»

224
00:15:09,701 --> 00:15:13,475
یکی از این پیامها میگفت،

225
00:15:13,499 --> 00:15:17,947
«دعا، گمان می کنم که
خواهرزادهام ماسا را نجات دادی.»

226
00:15:20,349 --> 00:15:22,841
و این عکس را فرستاد.

227
00:15:24,441 --> 00:15:26,703
پیام از طرف دایی ماسا بود،

228
00:15:26,727 --> 00:15:31,449
یک پناهجوی سوری که با خانوادهاش 
خود را به سوئد رسانده بود

229
00:15:31,473 --> 00:15:33,680
و خواهر بزرگتر ماسا هم پیششان بود.

230
00:15:34,347 --> 00:15:40,031
امیدواریم که به زودی ماسا 
در سوئد به آنها محلق شود،

231
00:15:40,055 --> 00:15:45,579
و تا آن زمان در یک یتیمخانه زیبا در آتن 
تحت مراقبت است.

232
00:15:46,921 --> 00:15:52,703
و اما دعا؟ خب، حکایت نجات او همه جا پیچید.

233
00:15:53,699 --> 00:15:57,412
و رسانهها از این زن لاغر اندام نوشتند،


234
00:15:57,436 --> 00:16:01,348
و حیرت کردند از این که چطور 
تمام این زمان را تاب آورده

235
00:16:01,372 --> 00:16:04,366
تحت چنان شرایطی در وسط دریا،

236
00:16:04,390 --> 00:16:07,421
و تازه جان یک نفر دیگر را هم نجات داده.

237
00:16:09,459 --> 00:16:14,846
آکادمی آتن، یکی از 
متشخصترین موسسات یونان،

238
00:16:14,870 --> 00:16:18,226
به او جایزه شجاعت داد،

239
00:16:18,250 --> 00:16:21,241
و او شایسته این افتخار است،

240
00:16:21,265 --> 00:16:23,686
و شایسته یافتن فرصتی دوباره است.

241
00:16:24,999 --> 00:16:28,439
اما میخواهد که به سوئد برود.

242
00:16:28,463 --> 00:16:30,693
میخواهد به خانوادهاش در آنجا بپیوندد.

243
00:16:30,717 --> 00:16:34,828
میخواهد مادر و پدر و خواهر
و برادرهای کوچکترش را

244
00:16:34,852 --> 00:16:37,170
از مصر به آنجا ببرد.

245
00:16:37,194 --> 00:16:40,375
و من میدانم که موفق خواهد شد.

246
00:16:40,399 --> 00:16:43,121
میخواهد وکیل یا سیاستمدار شود

247
00:16:43,145 --> 00:16:48,039
یا چیز دیگری که بتواند با بیعدالتی مبارزه کند.

248
00:16:48,063 --> 00:16:51,127
او یک نجاتیافته خارقالعاده است.

249
00:16:52,215 --> 00:16:54,779
ولی باید بپرسم:

250
00:16:54,803 --> 00:16:57,075
اگر مجبور نبود این 
ریسک را به جان بخرد چه؟

251
00:16:57,099 --> 00:16:59,575
چرا باید تمام این کارها را می کرد؟

252
00:17:00,226 --> 00:17:05,290
چرا روشی قانونی برایش وجود نداشت 
تا در اروپا تحصیل کند؟

253
00:17:05,314 --> 00:17:09,609
چرا ماسا نتوانست با هواپیما به سوئد برود؟

254
00:17:09,634 --> 00:17:12,006
چرا باسم نتوانست کار پیدا کند؟

255
00:17:13,125 --> 00:17:18,547
چرا یک برنامه بزرگ اسکان دوباره 
برای پناهجویان سوری وجود ندارد؟

256
00:17:18,570 --> 00:17:22,191
برای قربانیان بدترین جنگ دوران ما؟

257
00:17:22,778 --> 00:17:28,282
جهان این کار را برای ویتنامی ها
در دهه ۱۹۷۰ کرد. چرا حالا نمیکند؟

258
00:17:29,624 --> 00:17:34,241
چرا سرمایه گذاری در این زمینه

259
00:17:34,265 --> 00:17:36,931
در کشورهای همسایه میزبان
پناهندگان بیشمار اینقدر کم است؟

260
00:17:38,113 --> 00:17:40,975
و چرا، سوال ریشهای،

261
00:17:40,999 --> 00:17:47,395
چرا اینقدر کم کاری شده 


262
00:17:47,419 --> 00:17:51,974
در امر توقف جنگ، ظلم و فقری که 
این همه انسان را

263
00:17:51,999 --> 00:17:53,851
به سواحل اروپا میکشاند؟

264
00:17:54,999 --> 00:17:57,608
مادامی که این مسائل حل نشود،

265
00:17:57,632 --> 00:18:00,967
افراد همچنان به دریا خواهند زد

266
00:18:00,991 --> 00:18:04,420
و به جستوجوی امنیت و پناه خواهند بود.

267
00:18:05,103 --> 00:18:06,761
بعد چه میشود؟

268
00:18:07,253 --> 00:18:10,084
خب، ین بیشتر انتخاب اروپا است.

269
00:18:10,108 --> 00:18:13,139
من ترس مردم را درک میکنم.

270
00:18:14,005 --> 00:18:19,932
آنها نگران امنیتشان، 
اقتصادشان، و تغییر فرهنگ خود هستند.

271
00:18:20,893 --> 00:18:25,034
اما اهمیت اینها از نجات جان انسانها 
مهمتر است؟

272
00:18:25,859 --> 00:18:28,638
چرا که اینجا یک مسئله بنیادین در میان است

273
00:18:28,662 --> 00:18:31,466
که به نظر من بقیه چیزها
را تحت الشعاع قرار میدهد،

274
00:18:31,490 --> 00:18:35,052
و این انسانیت مشترک ما است.

275
00:18:35,719 --> 00:18:40,188
هیچ فرد گریزان از جنگ و بازداشت

276
00:18:40,212 --> 00:18:45,373
نباید برای رسیدن به امنیت 
در راه عبور از دریا جان دهد.

277
00:18:45,397 --> 00:18:51,729
(تشویق حاضران)

278
00:19:02,053 --> 00:19:03,220
یک چیز قطعی است،

279
00:19:03,244 --> 00:19:06,427
این که هیچ پناهجویی 
سوار آن قایقهای خطرناک نمیشد

280
00:19:06,451 --> 00:19:08,799
اگر در جایی که بود امکان
رشد و ثبات وجود داشت.

281
00:19:08,823 --> 00:19:12,101
و هیچ مهاجری آن مسیر خطرناک را 
در پیش نمیگرفت

282
00:19:12,125 --> 00:19:16,011
اگر برای خود و فرزندانش خوراک کافی داشت.

283
00:19:16,035 --> 00:19:18,654
و هیچکس اندوخته زندگیاش را

284
00:19:18,678 --> 00:19:21,471
در دستان آن قاچاقچیهای بدنام نمیگذاشت

285
00:19:21,495 --> 00:19:23,922
اگر که راهی قانونی برای مهاجرت بود.

286
00:19:25,971 --> 00:19:29,566
بنابراین از طرف ماسای کوچک

287
00:19:29,590 --> 00:19:31,859
و از طرف دعا

288
00:19:31,883 --> 00:19:33,607
و باسم

289
00:19:33,631 --> 00:19:38,768
و آن ۵۰۰ نفری که 
همراهشان غرق شدند،

290
00:19:38,792 --> 00:19:41,935
میتوانیم به یقین بگوییم که
آنان بیهوده نمردند؟

291
00:19:42,808 --> 00:19:46,475
میشود از آنچه که روی داد الهام بگیریم،

292
00:19:46,499 --> 00:19:52,450
و برای جهانی بایستیم که در آن
تک تک جانها اهمیت دارند؟

293
00:19:53,499 --> 00:19:54,810
سپاسگذارم.

294
00:19:54,834 --> 00:20:01,428
(تشویق حاضران)

295
00:20:15,548 --> 00:20:18,475
میزبان: خیلی متشکرم ملیسا.

296
00:20:18,475 --> 00:20:20,783
فکر کردم شاید مایل باشید
اینجا کنار من بمانید.

297
00:20:26,796 --> 00:20:29,272
داستان غیرقابل باوری است.

298
00:20:29,496 --> 00:20:32,781
نمیدانم با چند مورد اینچنینی 


299
00:20:32,781 --> 00:20:35,279
طی چند ماه گذشته برخورد کردهای.

300
00:20:35,279 --> 00:20:38,371
ولی داستان شادی است. 
آخر داستان خوش است. 


301
00:20:39,552 --> 00:20:44,513
و داستانی است که نکته آخر شما را 
یکجا در خود دارد.

302
00:20:45,232 --> 00:20:47,748
مهم انسانیت ما است.

303
00:20:48,115 --> 00:20:50,612
ملیسا فلمینگ: درسته.

304
00:20:53,223 --> 00:20:56,263
همه ما چیزهای زیادی میشنویم 
درباره افزایش آمار،

305
00:20:56,267 --> 00:20:59,264
پناهجویان ۴۰۰٪ بیشتر از
قبل به یونان میآیند،

306
00:21:00,190 --> 00:21:03,542
میلیونها پناهجو برای نجات جانشان 
فرار میکنند-

307
00:21:03,542 --> 00:21:07,462
هضم این ارقام برای هر انسانی سخت است.

308
00:21:08,058 --> 00:21:10,473
و فکر میکنم جیزی که لازم است انجام دهیم،

309
00:21:10,473 --> 00:21:13,224
وظیفه ما است که روایات انسانی را بیابیم،

310
00:21:13,224 --> 00:21:15,199
داستان آدمها را.

311
00:21:16,066 --> 00:21:18,925
و یکی از چیزهایی که همواره 
در میان پناهجویان میبینم

312
00:21:19,179 --> 00:21:22,551
مقاومت باورنکردنی آنها است،

313
00:21:24,394 --> 00:21:27,447
داستانهایی میشنوم که حتی نمیتوانم تصور کنم 
خودم در معرض شنیدنش قرار گرفتهام

314
00:21:27,447 --> 00:21:30,444
و همزمان با آن زندگی کردهام، 
ولی این اتفاقات میافتد



315
00:21:30,615 --> 00:21:33,703
و آنچه که لازم است 
تنها کمی انسانیت است،

316
00:21:33,740 --> 00:21:35,743
و تکانی از سوی جهان،

317
00:21:35,743 --> 00:21:39,518
چرا که این آدمها قطعا
داوطلبانه و دلبخواه اینجا نمیآیند.

318
00:21:39,562 --> 00:21:42,432
بلکه قطعا ترجیح میدهند
در خانههایشان باشند.

319
00:21:43,634 --> 00:21:47,281
میزبان: خیلی متشکرم ملیسا. 
ملیسا فلمینگ: سپاسگذارم.

320
00:21:47,361 --> 00:21:49,336
(تشویق حاضران)