WEBVTT

00:00:03.860 --> 00:00:09.480
Ciężko jest wyobrazić sobie grę
Ape Out bez małpy.

00:00:09.480 --> 00:00:12.410
A jednak dokładnie tak zaczynała.

00:00:12.410 --> 00:00:17.430
Według designera Gabe'a Cuzzillo, miała to
być skradanka osadzona w pętli czasowej,

00:00:17.430 --> 00:00:21.370
gdzie wykorzystywałbyś mechaniki łapania
i odpychania, by posuwać się wzdłuż ścian.

00:00:21.370 --> 00:00:25.540
Jeśli jednak pojawiliby się
strażnicy, mógłbyś wykorzystywać

00:00:25.540 --> 00:00:30.750
te same mechaniki na nich,
doprowadzając do łapania strażników

00:00:30.750 --> 00:00:33.350
i rzucania nimi o ściany.

00:00:33.350 --> 00:00:38.840
Okazało się, że to najciekawsza
część gry. Gabe postanowił zmienić

00:00:38.840 --> 00:00:43.500
jej kierunek i zbudować
rozgrywkę wokół tej mechaniki.

00:00:43.500 --> 00:00:48.320
Usunął z niej wszystko, co niepotrzebne,
jak skradanie się i pętle czasowe.

00:00:48.320 --> 00:00:51.529
Zrobił wszystko w swojej mocy, by
wyeksponować ten pomysł -

00:00:51.529 --> 00:00:53.480
głównie zamieniając łysego

00:00:53.480 --> 00:00:59.239
bohatera na dzikiego,
stukilogramowego goryla.

00:00:59.239 --> 00:01:03.840
Jest to przykład metodologii
tworzenia gry zwanej "Idź za zabawą".

00:01:03.840 --> 00:01:09.510
Jest to zwodniczo prosty pomysł, w którym
designerzy powinni porzucić swoje plany

00:01:09.510 --> 00:01:13.788
i założenia, a zamiast tego posłuchać
samej gry, żeby odkryć, w którym

00:01:13.788 --> 00:01:15.350
kierunku należy ją rozwijać.

00:01:15.350 --> 00:01:19.330
Weźmy za przykład taktyczną
perełkę Into the Breach.

00:01:19.330 --> 00:01:24.260
Gra zaczęła jako dosyć standardowy klon
Advance Wars, gdzie przeciwnicy atakowali

00:01:24.260 --> 00:01:28.240
losowo i nie zdradzali swoich
intencji aż do swojej tury.

00:01:28.240 --> 00:01:32.810
Jednak jeden wróg w grze pokazywał ci, co
dokładnie zamierzał zrobić w swojej turze,

00:01:32.810 --> 00:01:35.890
podświetlając płytkę,
którą miał zaatakować.

00:01:35.890 --> 00:01:41.030
Developerzy w Subset zdali sobie sprawę,
że to najfajniejsza część rozgrywki, więc

00:01:41.030 --> 00:01:46.630
postanowili przerobić resztę gry tak, żeby
skupiała się na sygnalizowaniu ataków.

00:01:46.630 --> 00:01:51.009
A to pomogło w podjęciu pozostałych
decyzji w sprawach game

00:01:51.009 --> 00:01:52.009
designu.

00:01:52.009 --> 00:01:55.940
Bo skoro wiesz, co zrobią przeciwnicy,
nie możesz po prostu przesunąć swoich

00:01:55.940 --> 00:01:58.150
jednostek ze strefy ataku?

00:01:58.150 --> 00:02:02.509
Może w grze chodzi o ochronę
nieruchomych budynków?

00:02:02.509 --> 00:02:06.640
A więc teraz chodzi o popychanie
wrogów tak, żeby spudłowali.

00:02:06.640 --> 00:02:11.370
Możesz jednak wykorzystać
to, żeby sami się pozabijali.

00:02:11.370 --> 00:02:14.771
Zapewne widzisz już, dlaczego
designerzy, którzy korzystają

00:02:14.771 --> 00:02:16.340
z tej metody mawiają, że ich gra

00:02:16.340 --> 00:02:19.340
do pewnego stopnia
zaprojektowała się sama.

00:02:19.340 --> 00:02:22.180
Jak mówi Sam Coster z Butterscotch
Shenanigans, studia

00:02:22.180 --> 00:02:23.917
stojącego za Crashlands:

00:02:23.917 --> 00:02:27.950
SAM COSTER: "Lubimy myśleć o tym procesie
jako o grze odkrywającej samą siebie.

00:02:27.950 --> 00:02:33.701
Naszą rolą jest po prostu
grać w grę, słuchać

00:02:33.701 --> 00:02:39.200
jej, poczuć ją, wyczuć, czym ona
chce się stać i po prostu rozwijać

00:02:39.200 --> 00:02:40.700
to, co sprawia frajdę".

00:02:40.700 --> 00:02:46.664
Pomysł gry projektującej się samej jest
z pewnością ekscytujący dla tych,

00:02:46.664 --> 00:02:48.550
którzy chcą zrobić hiciora.

00:02:48.550 --> 00:02:52.560
Pomysły na grę nie pojawiają
się jednak z powietrza.

00:02:52.560 --> 00:02:54.430
Skąd więc się one biorą?

00:02:54.430 --> 00:03:00.420
Spójrzmy na początki rytmicznego
roguelike'a Crypt of the Necrodancer.

00:03:00.420 --> 00:03:03.708
Designer Ryan Clark chciał
sprawdzić, czy da się pożenić szybki

00:03:03.708 --> 00:03:05.180
gameplay ze Spelunky

00:03:05.180 --> 00:03:08.450
z bardziej tradycyjnym
turowym dungeon crawlerem.

00:03:08.450 --> 00:03:12.331
Zrobił więc szybki prototyp roguelike'a,
w którym miałeś tylko sekundę

00:03:12.331 --> 00:03:14.420
na wykorzystanie swojej tury.

00:03:14.420 --> 00:03:19.410
W trakcie grania Ryan zorientował się, że
gra stała się niemal rytmiczna, więc

00:03:19.410 --> 00:03:25.280
uznał, że powinna ona
pójść w kierunku muzyki.

00:03:25.280 --> 00:03:28.574
Rzućmy może okiem na ikoniczny
system poruszania się w powietrzu

00:03:28.574 --> 00:03:29.989
w Rocket League.

00:03:29.989 --> 00:03:33.735
Kiedy Psyonix pracowało nad
poprzedniczką gry, Supersonic Acrobatic

00:03:33.735 --> 00:03:35.099
Rocket-Powered Battle-Cars,

00:03:35.099 --> 00:03:37.900
dużo się nauczyli o marketingu
od tamtego czasu.

00:03:37.900 --> 00:03:42.870
Zrobili grę o samochodowych bitwach, ale
chcieli dodać mechanikę speed boost.

00:03:42.870 --> 00:03:46.769
Przyłożyli więc siłę do tyłu samochodu.

00:03:46.769 --> 00:03:52.080
Podczas testowania gracze wykorzystywali
tę siłę w powietrzu, by przelatywać nad

00:03:52.080 --> 00:03:53.080
areną.

00:03:53.080 --> 00:03:58.690
Nie taki był plan, ale developerzy uznali,
że dodaje to grze ogromnej głębi

00:03:58.690 --> 00:04:02.360
i zupełnie nowego wymiaru,
więc nie usunęli tego.

00:04:02.360 --> 00:04:07.550
Studio mówi: "opracowaliśmy tę
mechanikę niemal przez przypadek".

00:04:07.550 --> 00:04:12.739
W rzeczywistości istnieje wiele gier,
których bugi, glitche oraz wypadki

00:04:12.739 --> 00:04:14.870
podczas tworzenia
przekształcono w mechaniki.

00:04:14.870 --> 00:04:19.735
Hideki Kamiya znalazł buga w Onimusha:
Warlords, który umożliwiał żonglowanie

00:04:19.735 --> 00:04:22.180
przeciwnikami w powietrzu,
uderzając ich wiele razy.

00:04:22.180 --> 00:04:26.139
Było to fajne, więc Kamiya rozwinął to
i przekształcił w jedną z głównych

00:04:26.139 --> 00:04:28.710
mechanik w Devil May Cry.

00:04:28.710 --> 00:04:34.860
Chodzi o to, że ten proces wymaga wzięcia
jakiegoś pomysłu, choćby luźnego, ogólnego

00:04:34.860 --> 00:04:39.289
czy nieoryginalnego, i zbudowania
działającego prototypu.

00:04:39.289 --> 00:04:44.910
To tutaj, podczas kodowania i grania,
mogą pojawić się nowe pomysły.

00:04:44.910 --> 00:04:49.629
To designer musi być otwarty
i słuchać tego, co mówi gra.

00:04:49.629 --> 00:04:54.557
Zaobserwować to, co jest ciekawe oraz
chcieć rozwinąć te aspekty, nawet jeśli

00:04:54.557 --> 00:04:57.960
nie do końca zbiegają się z tym,
co początkowo miał na myśli.

00:04:57.960 --> 00:05:02.949
W ten sposób Gunpoint przekształcił się
z robota zrzucającego lodówki na ludzi

00:05:02.949 --> 00:05:07.360
w grę logiczną o szpiegu bawiącym się
instalacjami elektrycznymi w budynkach.

00:05:07.360 --> 00:05:12.727
Ta mechanika była ledwie jednym
pomysłem na minigierkę z hakowaniem

00:05:12.727 --> 00:05:15.189
w sidescrollerze inspirowanym Deus Ex.

00:05:15.189 --> 00:05:19.830
Kiedy jednak Tom Francis zaczął robić
jej prototyp, powoli wyłaniała się gra,

00:05:19.830 --> 00:05:22.349
która stanie się Gunpointem.

00:05:22.349 --> 00:05:23.349
Jak mówi Tom:

00:05:23.349 --> 00:05:27.360
TOM FRANCIS: "Stało się oczywiste,
że to powinna być gra logiczna.

00:05:27.360 --> 00:05:28.719
To była tylko mechanika.

00:05:28.719 --> 00:05:30.649
Gunpoint powiedział mi, czym chce być.

00:05:30.649 --> 00:05:33.210
Po prostu grą logiczną.

00:05:33.210 --> 00:05:38.879
Przystałem na to i rozwinąłem mechanikę
hakowania do szalonych rozmiarów.

00:05:38.880 --> 00:05:40.960
Dorobiłem do niej całą grę".

00:05:40.960 --> 00:05:46.360
Ten proces zazwyczaj wywołuje
największe zmiany w kierunku

00:05:46.369 --> 00:05:51.089
tworzenia gry. Na tym etapie
Sam Coster określa grę jako białą

00:05:51.089 --> 00:05:53.589
kulę gorącej, plastycznej magmy.

00:05:53.589 --> 00:05:57.562
Można ją jednak wykorzystać w procesie
tworzenia, w trakcie którego gra

00:05:57.562 --> 00:05:59.529
uformuje się i stanie się skałą.

00:05:59.529 --> 00:06:04.889
Jonathan Blow powiedział, że
zagadki w Braid były po prostu

00:06:04.889 --> 00:06:09.689
pokazem nieoczekiwanych konsekwencji
związanych z silnikiem gry.

00:06:09.689 --> 00:06:13.325
Blow mówi: "miałem rolę kuratora;
poprawiałem odpowiedzi

00:06:13.325 --> 00:06:17.249
i prezentowałem je w taki
sposób, żeby cieszyły graczy.

00:06:17.249 --> 00:06:19.249
Więcej o tym w tym filmie.

00:06:19.249 --> 00:06:22.349
Można to również wykorzystać,
słuchając feedbacku graczy.

00:06:22.349 --> 00:06:26.952
Kiedy Chris Hecker stworzył SpyParty,
gracze znaleźli mnóstwo exploitów

00:06:26.952 --> 00:06:29.499
i niezamierzonych sposobów grania.

00:06:29.499 --> 00:06:33.969
Zamiast naprawić te "bugi",
Chris zrobił z nich oficjalną

00:06:33.969 --> 00:06:37.900
część gry, tworząc
doświadczenie raczej z gatunku

00:06:37.900 --> 00:06:40.680
gier umysłowych i sztuczek
psychologicznych.

00:06:40.680 --> 00:06:44.999
Można to wykorzystać też po prostu podczas
kierowania ogólnym rozwojem gry.

00:06:44.999 --> 00:06:47.199
Jak mówi designer
Subnautiki Charlie Cleveland:

00:06:47.199 --> 00:06:49.849
CHARLIE CLEVELAND: "Mniej
więcej wiesz, dokąd zmierzasz.

00:06:49.849 --> 00:06:51.729
Widzisz jakieś miejsce na horyzoncie.

00:06:51.729 --> 00:06:53.810
Istnieje wiele ścieżek, by tam dotrzeć.

00:06:53.810 --> 00:06:57.900
Jeśli jednak posłuchasz gry,
powie ci ona, dokąd chce iść".

00:06:57.900 --> 00:07:01.959
W ten sposób studio stworzyło
horror, co nie było zamierzone

00:07:01.960 --> 00:07:05.200
na starcie projektu.

00:07:05.200 --> 00:07:10.560
Oczywiście tego typu proces tworzenia
może bardzo utrudnić przewidzenie

00:07:10.569 --> 00:07:12.860
daty zakończenia projektu.

00:07:12.860 --> 00:07:17.529
M.in. z tego powodu ta metodologia jest
popularniejsza w świecie indyków, a nie

00:07:17.529 --> 00:07:21.179
blockbusterów.

00:07:21.179 --> 00:07:24.972
Kiedy Tom Francis tworzył
swoją drugą grę, Heat Signature,

00:07:24.972 --> 00:07:26.930
liczył na to, że mglisty pomysł

00:07:26.930 --> 00:07:31.326
wchodzenia do statków kosmicznych
magicznie pokieruje się w stronę

00:07:31.326 --> 00:07:33.800
dobrych rzeczy, tak jak
było przy Gunpoint.

00:07:33.800 --> 00:07:37.580
Tyle że... Tak się nie stało.
Przynajmniej przez bardzo długi czas.

00:07:37.580 --> 00:07:42.599
Tom zdał sobie sprawę, że musi zrobić
pierdylion rzeczy, żeby sprawdzić,

00:07:42.599 --> 00:07:45.255
co będzie fajne. Wydłużyło
to proces powstawania gry,

00:07:45.255 --> 00:07:46.590
w trakcie którego zrobił on

00:07:46.590 --> 00:07:50.871
system generowania statku, sztuczną
inteligencję, system walki,

00:07:50.871 --> 00:07:53.589
mapę całej galaktyki
z jej ekonomią i tak dalej.

00:07:53.589 --> 00:07:59.770
Tomowi zajęło lata, by dojść do wniosku,
że walka na statku była najciekawsza.

00:07:59.770 --> 00:08:03.649
Dlatego warto pamiętać, że proces ten
to w rzeczywistości trochę więcej

00:08:03.649 --> 00:08:05.509
niż zwykłe "podążaj za zabawą".

00:08:05.509 --> 00:08:09.699
Szukając, skąd wzięło się to powiedzenie,
znalazłem Marca LeBlanca.

00:08:09.699 --> 00:08:14.176
Designera, który pracował przy Thief
i System Shocku oraz nauczyciela,

00:08:14.176 --> 00:08:17.489
który pomógł opracować
pomysły takie jak framework MDA.

00:08:17.489 --> 00:08:22.009
Tworząc to powiedzenie, zaczął
on od znanego idiomu ze świata

00:08:22.009 --> 00:08:25.550
designu i biznesu:
"popełniaj błędy szybko".

00:08:25.550 --> 00:08:30.139
Jest to proces składania wszystkiego
jak najszybciej, żeby zobaczyć, co

00:08:30.139 --> 00:08:32.029
działa, a co nie.

00:08:32.029 --> 00:08:35.890
Nieważne, jeśli ci się nie uda, gdyż nie
zmarnowałeś wiele czasu. Ta tak zwana

00:08:35.890 --> 00:08:40.979
"porażka" powie ci bardzo dużo na temat
kierunku, w którym powinieneś pójść.

00:08:40.979 --> 00:08:45.940
Być może istnieją techniki
przyspieszające proces iteracji?

00:08:45.940 --> 00:08:51.699
Jedną jest coś, co znają wszyscy
widzowie GMTK: Game Jamy.

00:08:51.699 --> 00:08:55.049
Paniczne maratony tworzenia gier,
w których musisz spróbować

00:08:55.049 --> 00:08:57.870
zrobić grę, na przykład, w jeden weekend.

00:08:57.870 --> 00:09:02.300
Arvi Teikari, który wymyślił udaną grę
logiczną Baba is You na Game Jamie,

00:09:02.300 --> 00:09:04.469
tak mówi o mocy tych wydarzeń:

00:09:04.469 --> 00:09:07.320
ARVI TEIKARI: "Całą ideą jest
zrobienie prototypu czegoś,

00:09:07.320 --> 00:09:09.829
co masz w głowie.

00:09:09.829 --> 00:09:11.910
Jeśli nie działa, nie szkodzi.

00:09:11.910 --> 00:09:16.600
Możesz go wywalić po Game Jamie. Jesteś
za niego odpowiedzialny tylko w trakcie

00:09:16.600 --> 00:09:18.610
Game Jamu".

00:09:18.610 --> 00:09:22.673
Inną techniką jest korzystanie z narzędzi
sprzyjających szybkim prototypom,

00:09:22.673 --> 00:09:24.480
jak Game Maker czy Godot.

00:09:24.480 --> 00:09:30.769
Albo z papierowych prototypów, LEGO, czy
gry, w której tworzymy gry - Dreams.

00:09:30.769 --> 00:09:34.839
Jeśli zrobiłeś już większość gry i chcesz
tylko generować zawartość, możesz stworzyć

00:09:34.839 --> 00:09:39.037
narzędzia do tworzenia poziomów,
by przyspieszyć ten proces

00:09:39.037 --> 00:09:41.250
i znaleźć więcej ludzi do pomocy.

00:09:41.250 --> 00:09:46.348
W Mario Galaxy 2 Nintendo stworzyło proste
narzędzia do tworzenia poziomów, żeby

00:09:46.348 --> 00:09:49.839
każdy w zespole mógł
wymyślać unikalne mechaniki.

00:09:49.839 --> 00:09:54.010
Żeby skupić się na designie i mechanikach,
można wykorzystać placeholderowe

00:09:54.010 --> 00:09:55.910
grafiki, muzykę oraz fabułę.

00:09:55.910 --> 00:10:01.589
Kiedy Klei stworzyło pierwszy
prototyp Don't Starve, bohatera gry

00:10:01.589 --> 00:10:03.200
reprezentował...

00:10:03.200 --> 00:10:04.960
Link z Zeldy.

00:10:04.960 --> 00:10:07.860
I wreszcie, może się okazać pomocne coś,

00:10:07.860 --> 00:10:11.000
co absolutnie nie może się zmienić w grze.

00:10:11.000 --> 00:10:14.753
Sunni Pavolic z thatgamecompany
mówi, że studio wykorzystało bardzo

00:10:14.753 --> 00:10:16.620
iteratywną metodologię podczas

00:10:16.620 --> 00:10:23.170
tworzenia Podróży, lecz zawsze z ideą, że
gra będzie poruszała temat miłości.

00:10:23.170 --> 00:10:27.560
Dało to każdemu w zespole jeden
kierunek i pozwoliło zawęzić

00:10:27.560 --> 00:10:31.920
szeroki zakres możliwych pomysłów,
które mogli wymyślić i opracować.

00:10:33.780 --> 00:10:39.319
Jeśli miałbyś wyciągnąć z tego filmu jedną
rzecz, niech to będzie to: przestań

00:10:39.319 --> 00:10:42.200
czekać, aż przyjdzie do ciebie
pomysł na grę idealną.

00:10:42.200 --> 00:10:45.820
Łatwo spojrzeć na coś typu Ape Out,
Crypt of the Necrodancer

00:10:45.820 --> 00:10:50.279
czy Crashlands i uznać, że te gry
powstały w przebłysku geniuszu,

00:10:50.279 --> 00:10:53.490
który od razu przerodził
się w produkt finalny.

00:10:53.490 --> 00:10:57.230
Więc jeśli nie możesz wymyślić czegoś
równie dobrego, po co próbować?

00:10:57.230 --> 00:11:02.510
Jak pokazałem w tym filmie, jest
to bardzo dalekie od prawdy.

00:11:02.510 --> 00:11:07.569
W rzeczywistości wszystkich tych
developerów łączy to, że coś zaczęli

00:11:07.569 --> 00:11:09.019
i zbudowali.

00:11:09.019 --> 00:11:12.970
Dopiero wtedy, gdy designerzy
próbowali nowych pomysłów, grali

00:11:12.970 --> 00:11:13.970
w ich prototypy oraz

00:11:13.970 --> 00:11:17.829
tworzyli bugi, zaczęły się formować
gry, które znamy dzisiaj.

00:11:17.829 --> 00:11:21.519
To świetni designerzy nie dlatego, że
wpadli na genialne pomysły,

00:11:21.519 --> 00:11:22.519
lecz dlatego, że

00:11:22.519 --> 00:11:27.310
potrafili posłuchać gry, wiedzieli,
którymi alejkami podążać, umieli

00:11:27.310 --> 00:11:28.649
popełniać błędy szybko

00:11:28.649 --> 00:11:34.750
i często i wiedzieli, jak połączyć te
różne pomysły w coś spójnego.

00:11:34.750 --> 00:11:39.339
Jeśli oglądasz Game Maker's Toolkit
i chciałbyś stworzyć grę, nie

00:11:39.339 --> 00:11:41.120
czekaj na idealny pomysł.

00:11:41.120 --> 00:11:42.579
Zbuduj coś.

00:11:42.579 --> 00:11:48.550
Potem będziesz mógł posłuchać gry
i podążyć za zabawą. Może odkryjesz, że

00:11:48.550 --> 00:11:53.320
gra w pewien sposób projektuje się sama.

00:11:56.723 --> 00:12:00.723
Tłumaczenie: Przemyslav