ผมคิดว่าบันไดอาจเป็น
หนึ่งในองค์ประกอบทางกายภาพ
ที่โอนอ่อนตามอารมณ์มากที่สุด
ที่สถาปนิกจะต้องทำงานด้วย
[ของธรรมดากับแนวคิดที่ยิ่งใหญ่]
[เดวิด ร๊อคเวลล์ พูดถึงบันได]
โดยพื้นฐาน บันไดคือทาง
สำหรับให้เราเดินจากจุด A ไปจุด B
ในระดับที่ต่างกัน
บันไดมีภาษาพื้นฐานของมัน
ขั้น ซึ่งคือส่วนที่คุณเหยียบลงไป
แท่น ซึ่งคือส่วนแนวตั้ง
ที่แยกระหว่างขั้นทั้งสอง
บันไดส่วนใหญ่มีส่วนยื่น
ที่เป็นส่วนขอบ
และจากนั้น ชื้นส่วนเชื่อมต่อ
ซึ่งคือแนวเชื่อม
ชื้นส่วนเหล่านี้ ในรูปแบบต่าง ๆ
เป็นส่วนประกอบของบันได
ผมเดาว่าบันไดถือกำเนิดขึ้นเป็นครั้งแรก
เมื่อใครสักคนพูดว่า
"ฉันอยากขึ้นไปบนหินที่สูงกว่า
จากหินที่เตี้ยกว่า"
คนเราปีนขึ้นไปโดยใช้อะไรก็ตามที่มีอยู่
ท่อนไม้ บันได
และทางตามธรรมชาติ
ที่เสื่อมไปตามกาลเวลา
ขั้นบันไดแรก ๆ อย่างเช่น ปิระมิด
ใน เชเชน อิทซา
หรือถนนสู่ภูเขาไท่ ในประเทศจีน
เป็นทางไปสู่ขั้นที่สูงกว่า
ซึ่งคนต้องให้การบูชาหรือการปกป้อง
เมื่อวิศวกรรมมีพัฒนาการ
เช่นเดียวกันการใช้ในทางปฏิบัติ
บันไดถูกสร้างขึ้นจากวัสดุหลากหลาย
มีบันไดที่ทำจากเชือก
มีบันไดวน
มันอาจอยู่อาคารหรือกลางแจ้ง
ชัดเจนว่าพวกมันช่วยเราในยามฉุกเฉิน
แต่พวกมันยังเป็นศิลปะในรูปแบบหนึ่ง
ในตัวของมันเอง
เมื่อเราเดินไปตามขั้นบันได
รูปแบบของมันกำกับจังหวะของเรา
และความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยของเรา
และความสัมพันธ์และการมีปฏิสัมพันธ์ของเรา
กับพื้นที่รอบ ๆ ตัวเรา
ใช้เวลาสักนิด ลองคิดถึงการเดินลงบันได
ขนาดใหญ่ที่ยาวต่อเนื่อง
เช่น บันไดที่อยู่หน้าห้องสมุดนิวยอร์ค
จากขั้นบันไดเหล่านั้น
คุณเห็นถนนและผู้คนรอบ ๆ คุณ
การเดินของคุณแช่มช้าและสม่ำเสมอ
เพราะว่าขั้นบันไดนั้นกว้างมาก
และเป็นประสบการณ์
ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
จากการลงบันไดแคบ ๆ
เช่น ในผับ
ซึ่งคุณโผล่เข้าไปในนั้นอย่างรวดเร็ว
ที่นั่น คุณพบกับแท่นที่สูง
ฉะนั้นคุณจึงเดินอย่างรวดเร็ว
บันไดยังเพิ่มบทบาทอันยิ่งใหญ่อีกด้วย
ลองคิดดูว่าบันไดแสดงการมาถึงอย่างยิ่งใหญ่
และเป็นดาวเด่นของการเคลื่อนไหวได้อย่างไร
บันไดยังเป็นพระเอกอีกด้วย
ขั้นบันไดที่ยังคงตั้งอยู่หลังจากเหตุการณ์
11 กันยายน
และการโจมตีตึกเวอร์เทรดเซนเตอร์
ถูกเรียกว่า "บันไดผู้รอดชีวิต"
เพราะว่ามันมีบทบาทสำคัญ
ในการนำผู้คนนับร้อยไปสู่ความปลอดภัย
แต่บันไดเล็ก ๆ
ก็อาจมีบทบาทที่ยิ่งใหญ่ได้เช่นกัน
ระเบียงเล็ก ๆ คือสถานที่
ที่เชื้อเชิญให้เพื่อนบ้านมาพบกัน
ระเบิดเสียงดนตรี
และมองดูการเคลื่อนไหวของเมือง
สำหรับผมแล้วมันน่าทึ่งที่จะเห็นผู้คน
อยากจะมาพบกันที่บันได
ผมคิดว่าพวกมันเติมเต็มความต้องการลึก ๆ
ที่พวกเรามีในฐานะมนุษย์
ซึ่งก็คือการอยู่เหนือพื้นราบ
ดังนั้น ถ้าคุณสามารถนั่งอยู่บนนั้นได้
ก็ประหนึ่งคุณอยู่ในแดนอัศจรรย์