Een trap is misschien wel

een van de meest emotioneel
kneedbare fysieke elementen

waar een architect mee moet werken.

[Klein ding. Groots idee.]

[David Rockwell over de trap]

In feite is een trap de simpelste manier

om van punt A naar punt B 
op verschillende hoogtes te geraken.

Trappen hebben 
een gemeenschappelijke taal.

De trede is het ding waar je op loopt.

De optrede is het verticale element 
dat de loopvlakken scheidt.

Veel trappen hebben neuzen 
die een soort rand creëren.

En dan uiteindelijk
het dragend deel, de trapboom.

Die dingen vind je in verschillende 
vormen bij alle trappen.

Ik veronderstel dat de eerste trap 
werd gemaakt toen iemand zei:

"Ik wil van die lagere
naar die hogere rots."

Mensen klommen met behulp 
van elk beschikbaar ding:

getrapte boomstammen, ladders

en natuurlijke paden die 
na verloop van tijd uitsleten.

Enkele van de vroegste trappen, 
zoals de piramiden in Chichén Itzá

of de wegen naar de berg Tai in China,

dienden om op een grotere 
hoogte te geraken,

zoals voor een eredienst
of voor de bescherming van mensen.

De ingenieurskunst evolueerde, 
maar wat praktisch was ook.

Trappen kunnen worden gemaakt 
van allerlei materialen.

Je hebt lineaire 
en spiraalvormige trappen.

Trappen kunnen binnen of buiten liggen.

Ze helpen ons in geval van nood.

Maar ze zijn ook 
een kunstvorm op zichzelf.

Als we over een trap lopen,

dicteert de vorm ons tempo, 
ons gevoel, onze veiligheid

en onze relatie en engagement 
met de ruimte om ons heen.

Denk even na over het neerdalen 
langs een geleidelijke, monumentale trap

zoals die voor de New York Public Library.

Van deze trappen

heb je een uitzicht op de straat 
en al de mensen om je heen,

je gang is langzaam en gestaag 
omdat de trede zo wijd is.

Dat is een totaal andere ervaring

dan naar beneden komen langs de smalle 
trap in, laten we zeggen, een oude pub,

waar je de gelagzaal in duikelt.

Daar vind je hoge trapbomen,
zodat je sneller beweegt.

Trappen voegen enorm drama toe.

Bedenk hoe een trap 
een grootse entree betekende

en de ster van dat moment waren.

Trappen kunnen zelfs heldhaftig zijn.

De trap die bleef staan na 11 september

en de aanslag op het World Trade Center

werd ook wel de ‘Overleverstrap’ genoemd,

omdat hij honderden mensen 
in veiligheid bracht.

Maar ook een kleine trap 
kan een enorme impact hebben.

De stoep brengt buren samen

om muziek te spelen en te kijken
naar de stad in beweging.

Het fascineert me dat je mensen ziet 
die op de trappen willen rondhangen.

Ik denk dat ze in een diep 
menselijke behoefte voorzien

om ruimte niet alleen maar 
gelijkvloers in te nemen.

Als je halverwege de trap zit,

zit je op een magische plek.