Een trap is misschien wel
een van de meest emotioneel
kneedbare fysieke elementen
waar een architect mee moet werken.
[Klein ding. Groots idee.]
[David Rockwell over de trap]
In feite is een trap de simpelste manier
om van punt A naar punt B
op verschillende hoogtes te geraken.
Trappen hebben
een gemeenschappelijke taal.
De trede is het ding waar je op loopt.
De optrede is het verticale element
dat de loopvlakken scheidt.
Veel trappen hebben neuzen
die een soort rand creëren.
En dan uiteindelijk
het dragend deel, de trapboom.
Die dingen vind je in verschillende
vormen bij alle trappen.
Ik veronderstel dat de eerste trap
werd gemaakt toen iemand zei:
"Ik wil van die lagere
naar die hogere rots."
Mensen klommen met behulp
van elk beschikbaar ding:
getrapte boomstammen, ladders
en natuurlijke paden die
na verloop van tijd uitsleten.
Enkele van de vroegste trappen,
zoals de piramiden in Chichén Itzá
of de wegen naar de berg Tai in China,
dienden om op een grotere
hoogte te geraken,
zoals voor een eredienst
of voor de bescherming van mensen.
De ingenieurskunst evolueerde,
maar wat praktisch was ook.
Trappen kunnen worden gemaakt
van allerlei materialen.
Je hebt lineaire
en spiraalvormige trappen.
Trappen kunnen binnen of buiten liggen.
Ze helpen ons in geval van nood.
Maar ze zijn ook
een kunstvorm op zichzelf.
Als we over een trap lopen,
dicteert de vorm ons tempo,
ons gevoel, onze veiligheid
en onze relatie en engagement
met de ruimte om ons heen.
Denk even na over het neerdalen
langs een geleidelijke, monumentale trap
zoals die voor de New York Public Library.
Van deze trappen
heb je een uitzicht op de straat
en al de mensen om je heen,
je gang is langzaam en gestaag
omdat de trede zo wijd is.
Dat is een totaal andere ervaring
dan naar beneden komen langs de smalle
trap in, laten we zeggen, een oude pub,
waar je de gelagzaal in duikelt.
Daar vind je hoge trapbomen,
zodat je sneller beweegt.
Trappen voegen enorm drama toe.
Bedenk hoe een trap
een grootse entree betekende
en de ster van dat moment waren.
Trappen kunnen zelfs heldhaftig zijn.
De trap die bleef staan na 11 september
en de aanslag op het World Trade Center
werd ook wel de ‘Overleverstrap’ genoemd,
omdat hij honderden mensen
in veiligheid bracht.
Maar ook een kleine trap
kan een enorme impact hebben.
De stoep brengt buren samen
om muziek te spelen en te kijken
naar de stad in beweging.
Het fascineert me dat je mensen ziet
die op de trappen willen rondhangen.
Ik denk dat ze in een diep
menselijke behoefte voorzien
om ruimte niet alleen maar
gelijkvloers in te nemen.
Als je halverwege de trap zit,
zit je op een magische plek.