ในวินาทีแห่งวิสัยทัศน์

มันเป็นช่วงยุค 1940 ช่วงสูงสุดของ
สงครามโลกครั้งที่สอง ที่โรเชสเตอร์ นิวยอร์ค

นักเคมีนามว่า แฮรี่ คูเวอร์
ทำงานวิจัยให้กับอีสแมนโกดัก

เขาและกลุ่มของเขากำลังมองหา
พลาสติกใส

เพื่อผลิตช่องเล็งปืนที่แม่นยำ
สำหรับการทหาร

พวกเขาเริ่มวิจัยกลุ่มของสารเคมี
ที่เรียกว่า ไซยาโนอะไครเลต

แต่กลับพบสิ่งที่กวนใจพวกเขาเป็นอย่างยิ่ง

นั่นก็คือมันเป็นสารเคมี
ที่ติดกับทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างถาวร

สารไซยาโนอะไครเลตนั้นจึงละทิ้งไป

หลังสงคราม ขณะที่คูเวอร์ทำงานอยู่ที่
โรงงานเคมีของโกดัก ในเทนเนสซี

ครั้งนี้ เขาและกลุ่มของเขาทำวิจัย

ศึกษาโพลิเมอร์ที่ทนความร้อน
สำหรับส่วนบนของเครื่องบินเจ็ท

พวกเขาลองใช้ไซยาโนอะไครเลต
แต่กลับพบสิ่งที่ทำให้พวกเขาหงุดหงิดกันมาก

สารเคมีตัวนั้น 
ติดกับทุกสิ่งทุกอย่างอย่างถาวร

อีกครั้ง ที่ไซยาโนอะไครเลต 
ถูกละทิ้ง

อย่างไรก็ดี ในวินาทีแห่งวิสัยทัศน์

คูเวอร์ตระหนักว่าคุณสมบัติ
ที่แสนจะทำให้น่าหงุดหงิดของสารเคมีเหล่านี้

อันที่จริงแล้วคือสิ่งที่ทำให้พวกมันมีค่า

เขาจดสิทธิบัตร
และเริ่มขายกาวสุดแกร่ง

หลายปีต่อมา ในช่วงสงครามเวียดนาม

แพทย์สนามพบประโยชน์
ของการใช้กาวสุดแกร่งนี้ในการปิดแผล

ซึ่งห้ามเลือดได้ในทันที

และช่วยชีวิตคนเอาไว้ได้มากมาย

ทุกวันนี้ กาวสุดแกร่งที่ใช้ทางการแพทย์
ก็ยังคงถูกใช้อยู่ในการผ่าตัด

แต่มันยังเป็นของใช้ประจำบ้าน
ที่แทบจะขาดไม่ได้อีกด้วย