1
00:00:03,740 --> 00:00:09,130
გონება არის მიზეზი ადამიანის ბორკილებისა, ისევე, როგორც მისი განთავისუფლებისა. 
ამრიტაბინდუ უპანიშადი. ძვ.წ. 100

2
00:00:11,640 --> 00:00:16,650
ეზიარო ადამიანის ბუნებას, 
ნიშნავს ჩაეფლო დიად თავდავიწყებაში.

3
00:00:18,730 --> 00:00:24,970
განპირობებული გონების ფარდა ფარავს ჭეშმარიტებას იმის შესახებ,
თუ ვინ ვართ სინამდვილეში. 


4
00:00:28,050 --> 00:00:34,210
და გვაგდებს უმოწყალოდ განცალკევების, შეზღუდვების და ეჭვების სამყაროში.

5
00:00:36,370 --> 00:00:42,050
მაშ, ვინ ხართ თქვენ სინამდვილეში?
ხართ თუ არა უბრალოდ გონება, რომელიც ცხოვრობს სხეულში,

6
00:00:42,760 --> 00:00:48,210
რომელიც მიჰყვება ცხოვრებას, და ცდილობს, 
მოიპოვოს ბედნიერება და გაექცეს ტანჯვას?

7
00:00:48,210 --> 00:00:54,860
ან იქნებ, ხარ სრულიად სხვა რამ, უფრო ღრმა, რაღაც მარადიული?

8
00:00:54,860 --> 00:01:00,180
რისი ახსნაც შეუძლებელია სიტყვებით, 
და რისი გაცნობიერებაც

9
00:01:00,180 --> 00:01:06,720
მოიტანს ნამდვილ სიმშვიდეს და ნამდვილ დაკმაყოფილებას. 
აქ ჩვენ შევიხედავთ გონების ფარდის მიღმა

10
00:01:06,720 --> 00:01:12,220
აზრებსა და გრძნობებს მიღმა, 
რათა შევიცნოთ ჭეშმარიტება იმაზე,

11
00:01:12,220 --> 00:01:15,632
თუ ვინ ვართ სინამდვილეში.

12
00:01:33,392 --> 00:01:37,392
მაშ რა არის გონება?

13
00:01:37,792 --> 00:01:44,430
კაცობრიობის ისტორიის მანძილზე ეს კითხვა 
უამრავჯერ დასმულა. ყველაზე ადრეული

14
00:01:44,430 --> 00:01:49,790
სულიერი და მეცნიერული კვლევებისას, 
ადამიანის გონება კონცეპტუალიზდა

15
00:01:49,790 --> 00:01:55,380
და გაიგებოდა სხვადასხვანაირად 
სხვადასხვა კულტურაში.

16
00:01:55,380 --> 00:02:01,580
ადამიანები იყენებდნენ ფილოსოფიას, ფსიქოლოგიურ და მეცნიერულ თეორიებს, ასევე,

17
00:02:01,580 --> 00:02:08,280
პირდაპირი კვლევის მეთოდებს, რათა შეეღწიათ გონების საიდუმლოებებში, რათა შეეცნოთ

18
00:02:08,280 --> 00:02:14,790
ვინ ვართ ჩვენ გონებისა და სხეულის მიღმა. როგორც წესი, ჩვენ ვთვლით, რომ გონება - ეს არის

19
00:02:14,790 --> 00:02:19,220
რაღაც ჩვენი თავის შიგნით, რომ ტვინი დაკავშირებულია აზროვნებასთან

20
00:02:19,220 --> 00:02:27,505
და შეცნობასთან. მაგრამ გონება არის უფრო ღრმა, ვიდრე ეს ყველაფერი. სინამდვილეში, გონება - ეს დუალობაა.

21
00:02:28,155 --> 00:02:33,260
ის ცნობილია, ასევე, როგორც მაია და ილუზია. ის ასევე ცნობილია, როგორც ეგო.

22
00:02:33,900 --> 00:02:41,050
ლათინურიდან ეგო აღნიშნავს უბრალოდ "მე"-ს. როდესაც გრძნობა "მე" შემოზღუდულია რაიმე

23
00:02:41,050 --> 00:02:47,915
საგნით, მაშინ ეს მაიაა, ილუზია,. მაგრამ როცა ის დაუსაზღვრავია, როცა ის იღვიძებს, როგორც

24
00:02:47,915 --> 00:02:53,920
თავად ცნობიერება, რომლის შიგნითაც ყველა მოვლენა იბადება და მერე ქრება,

25
00:02:53,920 --> 00:02:59,470
მაშინ აღარ არსებობს ამ ცალკე "მე"-სთან გაიგივება.

26
00:02:59,960 --> 00:03:06,920
სიტყვა "მე"-ს ნამდვილი მნიშვნელობა - ეს არის უსასრულო გაცნობიერება, უსასრულო ცნობიერება.

27
00:03:06,920 --> 00:03:13,410
ეს არის ერთადერთი "მე" ან ერთადერთი "მე", რომელიც არსებობს. თუმცა ჩვენი უმრავლესობისთვის

28
00:03:13,410 --> 00:03:19,670
ჩვენი საკუთარი "მე"-ს გრძნობა იმდენად ჩახლართულია გამოცდილების შინაარსში,

29
00:03:19,670 --> 00:03:25,560
აზრებში, გრძნობებში, წარმოსახვებში და ა.შ., რომ ჩვენ ვერ აღვიქვამთ ჩვენს თავს ისეთად,

30
00:03:25,560 --> 00:03:32,760
როგორებიც ვართ არსობრივად დასაწყისიდან. მაგრამ ჩვენ ვიცით ჩვენი თავი შეცვლილი სახით,

31
00:03:32,760 --> 00:03:39,970
გამოცდილების შინაარსთან შერეული. და ეს შერევა ჭეშმარიტი ერთადერთი "მე"-სი, უსასრულო

32
00:03:39,970 --> 00:03:44,940
გაცნობიერების ან უსასრულო ცნობიერების - გამოცდილების შინაარსთან, წარმოშობს

33
00:03:44,940 --> 00:03:51,230
ილუზორულ "მე"-ს, რომელსაც ეძახიან ეგოს, ან

34
00:03:51,230 --> 00:03:57,710
განცალკევებულ "მე"-ს. ეგო - ეს არის ძალზე მყარი, ძლიერი, უდრეკი იდეა იმის შესახებ,

35
00:03:57,710 --> 00:04:04,860
რომ ჩვენ - პიროვნება ვართ... განცალკევებული არსება სხეული-გონების შიგნით. ხანდახან კი

36
00:04:04,860 --> 00:04:10,381
ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ჩვენ უბრალოდ სხეული-გონება ვართ. ეგო - ეს არის გონების ასპექტი, ის ფორმირდება

37
00:04:10,381 --> 00:04:17,510
ადრეულ ასაკში და სწორედ ის გვაძლევს შეგრძნებას, რომ ჩვენ ვართ - ინდივიდუალობა.

38
00:04:17,510 --> 00:04:25,820
ეგო - გამოგონილი არსებაა, ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით, არარეალური, ეს არის ის, რასაც

39
00:04:25,820 --> 00:04:34,460
ჩვენ ვაიგივებთ სხეულთან. ეს არის გონების ნაწილი, რომელიც თვლის თავს განცალკევებულად.

40
00:04:34,460 --> 00:04:42,790
ეგო - ეს საკუთარი თავის პირადული შეგრძნებაა, მაგრამ არაა ნამდვილი "მე".

41
00:04:43,750 --> 00:04:49,630
ეს არის მთლიანად მე-ს წარმოსახული კონსტრუქცია. საბოლოოდ, ეს არაა ის, რაც ვარ მე.

42
00:04:49,630 --> 00:04:58,279
ვინც ვარ "მე" - ეს ისაა, რაც უფრო ღრმაა, და ეს სიღრმისეული თანმყოფობა მუდამ აქაა.

43
00:04:58,869 --> 00:05:05,600
დუალისტური გონება ორი ფუნდამენტური ასპექტისგან შედგება - დამკვირვებელი და

44
00:05:05,600 --> 00:05:11,540
ის, რასაც აკვირდებიან. არსებობს სამყაროს ფენომენები, შედგენილი შეგრძნებებისგან,

45
00:05:11,540 --> 00:05:17,930
აღქმებისგან და ეგოისტური სურვილებისგან. ამავე დროს, არსებობს გრძნობა, რომ არსებობს "მე",

46
00:05:17,930 --> 00:05:25,110
რომელიც განცალკევებულ მოწმეს წარმოადგენს. გამოღვიძება - ესაა გამოღვიძება ამ ორმაგობიდან...

47
00:05:25,110 --> 00:05:32,260
დამკვირვებელსა და დაკვირვებულს შორის გაყოფისაგან. სუბიექტსა და ობიექტს შორის, რათა

48
00:05:32,260 --> 00:05:38,710
შევიცნოთ პირველქმნილი გაცნობიერება, 
რომელიც ყოველთვის აქაა.

49
00:05:38,710 --> 00:05:45,600
თუკი პატარა ბავშვებს შეხედავთ, მათ არ გააჩნიათ ეგო, და ცხოვრობენ მოვლენებში

50
00:05:45,600 --> 00:05:50,730
თანამონაწილეობის მდგომარეობაში. ისინი ცხოვრობენ აღტაცებაში, რადგანაც

51
00:05:50,730 --> 00:05:54,590
არ არიან სამყაროსგან განცალკევებულნი.

52
00:05:54,930 --> 00:06:01,130
როდესაც ვიბადებით, ჩვენ ჯერ დამოკიდებული ვართ, და არ გვაქვს კონცეპტუალური აზროვნება.

53
00:06:01,130 --> 00:06:06,709
განვითარებასთან ერთად, კონცეფციებიც გვიჩნდება, და ის, რასაც თვითშეგნება ქვია, ანუ

54
00:06:06,709 --> 00:06:12,040
ეს არის აზროვნების უნარი იმაზე, თუ რას ვაკეთებთ, რომ დამოუკიდებლები გავხდეთ.

55
00:06:12,040 --> 00:06:16,880
ასეთნაირად, აზროვნება გადაიქცევა
შინაგან იდენტობად.

56
00:06:16,880 --> 00:06:23,640
ეგოს ფორმირება დაბადებიდან მალევე იწყება. ჩვენ ვიწყებთ პირადი იდენტობის განვითარებას,

57
00:06:23,640 --> 00:06:31,790
რომელსაც, საბოლოოდ, "მე"-ს ან "ჩემი"-ს ვეძახით. ადამიანის განვითარებაში სარკის სტადია -

58
00:06:31,790 --> 00:06:38,740
ეს არის მომენტი, როცა ბავშვი ცნობს თავის თავს სარკეში. ეს ხდება, როგორც წესი,

59
00:06:38,740 --> 00:06:46,050
6-დან 18 თვემდე ასაკში. და ეს არის ეგოს ფორმირების მხოლოდ ერთი ნაწილი,

60
00:06:46,050 --> 00:06:52,710
იდენტიფიკაციის პროცესის გავლით. 
ჩვენ ეგოს კი არ ვამყარებთ, როცა ვცნობთ

61
00:06:52,710 --> 00:06:59,390
სარკეში პერსონაჟს, უბრალოდ ეს არის სოციალიზაციისა და განპირობების პროცესი,

62
00:06:59,390 --> 00:07:07,730
როცა გარშემომყოფნი გვექცევიან, ისე, როგორც განცალკევებულ პიროვნებას, განცალკევებულ "მე"ს.

63
00:07:07,730 --> 00:07:13,870
ჩვენ ვსწავლობთ ჩვენი "მე"-ს გრძნობის განსაზღვრას სხეულის შეგრძნებებით,

64
00:07:13,870 --> 00:07:21,740
ასევე საგნებისა და მოვლენების აღქმითა და კონცეპტუალიზაციით. გონება აცალკევებს და ყოფს

65
00:07:21,740 --> 00:07:28,020
საგნებს ერთმანეთისგან, და ჩვენ გვიჩნდება მათდამი სხვადასხვა დამოკიდებულება.

66
00:07:28,020 --> 00:07:34,050
ზოგი მათგანი მოგვწონს, ზოგიც - არა. 
ეს "მე" ხდება ჩვენი

67
00:07:34,050 --> 00:07:40,140
ინდივიდუალური და უნიკალური პიროვნება ჩვენი ცხოვრების გზაზე.

68
00:07:40,140 --> 00:07:44,250
ეს არის ისტორია იმაზე, 
თუ ვინ გვგონია ჩვენი თავი.

69
00:07:44,250 --> 00:07:48,430
ცნობიერება, რაც ვართ ჩვენ, იწყებს ამის დაჯერებას, როცა ჩვენ ჯერ კიდევ სრულიად ახალგაზრდა ვართ.

70
00:07:48,430 --> 00:07:54,965
ბავშვობაში ის ჩვენთან ერთად იზრდება, სანამ სრულიად არ დავრწმუნდებით იმაში, რომ

71
00:07:54,965 --> 00:08:00,930
პიროვნება ვართ. ადამიანები იზრდებიან, მოზარდობასა და ახალგაზრდობას გაივლიან, და

72
00:08:00,930 --> 00:08:06,760
ამასთან ერთად ვითარდება მათში განცალკევებულობა, "მე"-ს გრძნობა, რომელიც მათ გონებაში ცხოვრობს.

73
00:08:06,760 --> 00:08:15,980
ასეთნაირად ხდებიან განცალკევებული ეგო, და ცხოვრობენ სურვილების მდგომარეობაში,

74
00:08:15,980 --> 00:08:21,130
არასრულყოფილების მდგომარეობაში, და 
ივსებიან მისწრაფებით, დააგროვონ

75
00:08:21,130 --> 00:08:25,990
საგნები, რათა მოახდინონ 
არასრულყოფილების კომპენსირება.

76
00:08:25,990 --> 00:08:31,350
სწორედ გონება არის ყველა პრობლემის მიზეზი. 
გონება - ეს არის ძალა,

77
00:08:31,350 --> 00:08:35,330
რომელიც ქმნის განცალკევების სრულ ილუზიას...

78
00:08:35,330 --> 00:08:41,410
მთელ ილუზიას, ის გვაჩვენებს, თითქოს პიროვნება ვართ, და ვცხოვრობთ სამყაროსგან ცალკე.

79
00:08:41,410 --> 00:08:48,750
საკუთარ გამოცდილებაზე დაყრდნობით, ყველას შეგვიძლია დავრწმუნდეთ, როცა ფსიქოლოგიურ

80
00:08:48,750 --> 00:08:56,590
ტანჯვას შევიგრძნობთ, და ვიკლვევთ მის საწყის შეხედულებას, ეს არის, თითქოს

81
00:08:56,590 --> 00:09:04,020
ვართ ცალკე პიროვნება, ეს ცალკე არსება. 
და აქ არავინაა გამონაკლისი, არავინ.

82
00:09:04,020 --> 00:09:11,000
არ ვსაუბრობ ფიზიკურ ტკივილზე. მაგრამ ფსიქოლოგიური ტანჯვა სრულიად არაა საჭირო,

83
00:09:11,000 --> 00:09:18,819
ისინი ეფუძნებიან იმ რწმენას, 
რომ ვართ განცალკევებული.

84
00:09:18,819 --> 00:09:26,960
გვეჩვენება, რომ ვართ დამოუკიდებელი სხეულ-გონება. რადგანაც იმ ფრაგმენტებს ვგავართ,

85
00:09:26,960 --> 00:09:32,919
ერთ მთლიანს რომ მოსცილდნენ, როგორც 
პაზლის პატარა ნაწილები. ისინი განცალკევდნენ

86
00:09:32,919 --> 00:09:38,110
და დაიფანტნენ ერთმანეთისგან შორი-შორს, ამიტომაც მუდამ შევიგრძნობთ, რომ "რაღაც არ გვყოფნის",

87
00:09:38,110 --> 00:09:42,156
"რაღაც ისე არაა". გონება 
გადაულახავ წინაღობად გვეჩვენება.

88
00:09:42,156 --> 00:09:46,800
როგორ შეგვიძლია გონების გადალახვა? 
ჩვენ ხომ გვეჩვენება, რომ მას ბოლო არ უჩანს.

89
00:09:47,330 --> 00:09:53,190
გონებითვე გონებაზე გამარჯვების მცდელობა - დაუსრულებელ ბრძოლას წარმოშობს.

90
00:09:53,190 --> 00:09:59,120
ეს იმას ჰგავს, რომ ვეცადოთ სხეულის აწევას საკუთარ ფეხსაცმელზე მოჭიდებით.

91
00:09:59,360 --> 00:10:05,600
ეგო-სტრუქტურა თავს გრძნობს დაცარიელებულად, დაკარგულად და დაბნეულად, მისთვის სიცოცხლეს

92
00:10:05,600 --> 00:10:12,030
არ აქვს აზრი, და რაც უფრო ბრძოლობს მაძიებელი გონება, ჩვენ განვიცდით იმას, რასაც წმინდა იოანე

93
00:10:12,030 --> 00:10:18,160
ეძახდა სულის ბნელ ღამეს. ეს აუცილებელი ეტაპია

94
00:10:18,160 --> 00:10:24,883
იმედგაცრუების და განხიბვლის პროცესში. მხოლოდ მაშინ, როცა ძიებას შევწყვეტთ, და ასევე, ჩვენი თავის ცრუ გაიგივებას

95
00:10:24,883 --> 00:10:32,860
მაძიებელთან, ჩვენ შევიგრძნობთ 
სიცოცხლესთან ერთიანობას.

96
00:10:44,170 --> 00:10:49,680
ჩემს ცხოვრებაში ერთი კარგი პერიოდი იყო. 
მე დავანებე თავი სულიერ ძიებას.

97
00:10:49,680 --> 00:10:55,440
არა იმიტომ, რომ დავნებდი, როგორც ასეთი, არამედ იმიტომ, რომ საძიებელი აღარაფერი იყო.

98
00:10:55,440 --> 00:11:00,961
მე არ ვეძებდი გასხივოსნებას. მე არ ვეძებდი გამოღვიძებას. მე ვეძებდი

99
00:11:00,961 --> 00:11:06,970
სიმშვიდეს, ვეძებდი ბედნიერებას და მივედი დასკვნამდე, რომ იმაზე დანებება, რაც უკვე არის

100
00:11:06,970 --> 00:11:12,430
ეს არის ერთადერთი გზა, ცხოვრება კი - მასწავლებელია. ჩემი მრავალწლიანი ძიების შემდეგ

101
00:11:12,430 --> 00:11:22,390
ყველაფერი ჩამოიშალა. "მე"-ს სტრუქტურა, რადაც მე ჩემს თავს ვთვლიდი, დაიშალა.

102
00:11:23,350 --> 00:11:33,710
ჩემს სასტუმრო ოთახში ვიჯექი. 
რამდენიმე კვირა იყო, რაც

103
00:11:33,710 --> 00:11:43,780
შინაგად უდიდეს სიცარიელეს ვგრძნობდი. ეს მოულოდენლი იყო. ეს ყოვლისმომცველი სიბნელის

104
00:11:43,780 --> 00:11:52,460
შინაგანი უსასრულო პეიზაჟი... თავისებური მიტოვებულობა... თავად სიცოცხლეზე

105
00:11:52,460 --> 00:12:03,900
ეგზისტენციალური უარისთქმა. და შევამჩნიე, გონება როგორ მოძრაობდა და უნდოდა ამ შინაგანი

106
00:12:03,900 --> 00:12:11,470
სიბნელის ლანდშაფტიდან თავის დაღწევა. 
ამ დროს მე დავუსვი კითხვა ჩემს თავს:

107
00:12:11,470 --> 00:12:17,800
"რა არის ტანჯვის არსი?
როგორია ტანჯვის ბუნება?

108
00:12:17,800 --> 00:12:25,670
როგორ უნდა დასრულდეს ტანჯვა?
ან იქნებ მას არ აქვს დასასრული?"
და ამ კითხვებში

109
00:12:25,670 --> 00:12:32,220
დაიბადა მზაობა, არ განვძრეულიყავი იმ ადგილიდან, სადაც ვიყავი, არ გავცილებოდი

110
00:12:32,220 --> 00:12:39,730
ამ საშინელ პეიზაჟს და დავნებებოდი მას, 
თუნდაც ეს ჩემი დასასრული ყოფილიყო.

111
00:12:39,730 --> 00:12:46,286
მე არ ვიცოდი, რას ნიშნავდა ჩემი საკუთარი დასასრული, მაგრამ ეს დაიბადა, როგორც რაღაც ცოდნა,

112
00:12:46,286 --> 00:12:51,820
რაც ჯერ კიდევ არ იყო გაცნობიერებული. და ამ მომენტში, სრულიად მოულოდნელად მოკვდა

113
00:12:51,820 --> 00:13:02,030
ჩემი "მე"-ს სტრუქტურა. თითქოს მთელი ჩემი პიროვნება მოკვდა, და გასაოცარი იდუმალი გზით

114
00:13:02,030 --> 00:13:11,570
მოხდა თვით სიცოცხლესთან გაერთიანება, რამაც ბოლო მოუღო განცალკევებას ჩემსა და სიცოცხლეს შორის.

115
00:13:11,570 --> 00:13:20,320
ამ მომენტიდან მე მივხვდი, რომ მე და სიცოცხლე - ერთი მთლიანი ვართ, და არაა დაყოფა...

116
00:13:20,320 --> 00:13:27,320
ყველაფერს გონების მოძრაობა წარმოშობს. ჩემი, როგორც ა მ ო დ ა ს (სახელი), პიროვნების მთელი სტრუქტურა

117
00:13:27,320 --> 00:13:35,530
ეფუძნებოდა მსხვერპლის იდენტობას. მსხვეპრლი 
არა უბრალოდ გარემოებების,

118
00:13:35,530 --> 00:13:40,440
არამედ მსხვერპლი ჩემივე აზრების, ჩემივე გრძნობების, ემოციების,

119
00:13:40,440 --> 00:13:44,790
ამიტომაც მუდამ ვცდილობდი, შევცვლილიყავი, შემეცვალა აზრები, რათა

120
00:13:44,790 --> 00:13:49,517
გამეხადა ისინი უკეთესებად, გამეხადა ისინი უფრო პოზიტიურებად, გამეხადა ისინი ამაღლებულად.

121
00:13:49,517 --> 00:13:58,510
ეს დასრულდა. და უმსხვერპლოდ 
მე დავიბადე ახლიდან.

122
00:13:58,510 --> 00:14:05,330
ესე იგი, მე მოვკვდი, და ამით დავიბადე ხელახლა. თითქოს აღქმის ყველა ფარდა

123
00:14:05,330 --> 00:14:11,460
დამყარებული პიროვნება-ამოდაზე, მისი ისტორიით, მისი აზრებით,

124
00:14:11,460 --> 00:14:17,898
მისი შეხედულებებით, მისი გამოცდილებით, - ჩამოიშალა. ამ მომენტიდან სრულიად გაშიშვლებული ვარ,

125
00:14:17,898 --> 00:14:23,510
ამ მომენტიდან არასდროს შევცვლილვარ.

126
00:14:27,050 --> 00:14:33,610
ბუდიზმში პირველი კეთილშობილური ჭეშმარიტება მდგომარეობს იმაში, რომ არსებობს ტანჯვა, არსებობს

127
00:14:33,610 --> 00:14:40,210
განპირობებული გონებისათვის დამახასიათებელი დაუკმაყოფილებლობა, დუკჰა, ან ქრონიკული

128
00:14:40,210 --> 00:14:47,120
დაუკმაყოფილებლობა გონების, რაც თავის თავში მოიცავს არა მხოლოდ ფიზიკურ და ემოციურ ტკივილს,

129
00:14:47,120 --> 00:14:53,690
არამედ დაუკმაყოფილებლობის უფრო ნატიფ ფორმებს, როგორიცაა საგანთა ცვალებადობა,

130
00:14:53,690 --> 00:15:00,780
და ცხოვრების საქმიანობებში ხანგრძლივი დაკმაყოფილების შეუძლებლობა.

131
00:15:00,780 --> 00:15:07,180
ნამდვილი ბედნიერება და დაკმაყოფილება არ მოიპოვება გარე მატერიალურ მიზნებში.

132
00:15:07,710 --> 00:15:11,428
მაშინაც კი, როცა ყველაფერი ისე მიდის, 
როგორც ჩვენ გვინდა, მაშინაც კი,

133
00:15:11,428 --> 00:15:16,365
როცა სცენარს მივდევთ, ვართ კარგი ადამიანი, გვაქვს წარმატებული ურთიერთობები,

134
00:15:16,365 --> 00:15:21,970
წარმატებული კარიერა, მაშინაც კი ჩნდება ფარული შეგრძნება, რომ რაღაც აქ კარგად არაა.

135
00:15:21,970 --> 00:15:29,090
რაღაც არ გვყოფნის. 
რა, ვერ ვხვდებით ზუსტად,

136
00:15:29,090 --> 00:15:36,020
და რაც უფრო ყურადღებით ვაკვირდებით ამ გრძნობას, ის ხდება სულ უფრო ნათელი და ძლიერი.

137
00:15:36,020 --> 00:15:42,690
ამიტომ ყოველთვის ვამბობ, რომ გამოღვიძების პროცესში პირველი ნაბიჯია - იმის აღიარება,

138
00:15:42,690 --> 00:15:50,280
რომ ჩვენ ვიტანჯებით. ჩვენ შეგვიძლია ეს განვაზოგადოთ და ვთქვათ, რომ ეს უბრალოდ გრძნობაა,

139
00:15:50,280 --> 00:15:56,360
რომ ცხოვრება არასწორად ფუნქციონირებს, ანდა მე არ ვფუნქციონირებ ცხოვრებაში სწორად.

140
00:15:56,360 --> 00:15:59,893
მაგრამ ეს არაკომფორტულია... და ეს ძალიან კარგია, რომ არაკომფორტულია, რადგანაც სწორედ

141
00:15:59,893 --> 00:16:07,173
მას მივყავართ გამოკვლევამდე, და მას შეუძლია მიგვიყვანოს იმ ადგილამდე, რასაც ვერასდროს წარმოვიდგენდით.

142
00:16:07,173 --> 00:16:15,520
რატომ იტანჯებიან ადამიანები? თუკი ჩვენ ვსაუბრობთ ფიზიკური სხეულის ტკივილზე, მაშინ უნდა გვესმოდეს

143
00:16:15,520 --> 00:16:24,350
რომ ფიზიკური ტკივილის მიზეზი არის ის, რომ ტკივილი არის ჩვენი დაცვა,

144
00:16:24,350 --> 00:16:33,770
რაც მივიღეთ მემკვიდრეობით. თუკი ტკივილს არასდროს გამოვცდიდით, მაშინ

145
00:16:33,770 --> 00:16:43,410
მუდმივად საგნებს დავეჯახებოდით, 
ჩვენი სხეული დალევდა გოგირდმჟავას

146
00:16:43,410 --> 00:16:51,740
და არ იცოცხლებდა დიდხანს. ფსიქოლოგიური ტკვილის მიზეზი კი სხვაა. ის ასე ჟღერს:

147
00:16:51,740 --> 00:17:00,330
"შენ შეცდომას ჩადიხარ". ასეთნაირად, ფსიქოლოგიური ტკივილი - არაა პრობლემა,

148
00:17:00,330 --> 00:17:05,930
არამედ ის ჩვენ გვასწავლის 
გაკვეთილს ჩვენს სხვა შეცდომაზე,

149
00:17:05,930 --> 00:17:12,540
რაც იმაში მდგომარეობს, რომ ჩვენ თავს მივიჩნევთ განცალკევებულ ადამიანურ არსებად.

150
00:17:12,540 --> 00:17:19,150
ეს შეცდომაა... ეს არის ფუნდამენტური შეცდომა. ეს არის "პირვანდელი ცოდვა"!

151
00:17:19,150 --> 00:17:28,840
ცოდვა, რომელიც გამოგვაგდებს ჩვენი ღვთიური სამეფოდან, სამოთხის ბაღიდან.

152
00:17:30,360 --> 00:17:37,790
"ცოდვის" საწყისი განმარტება 
არის - "მიზანს აცდენა".

153
00:17:37,840 --> 00:17:44,514
ეგოისტური ცნობიერება - ეს არის გონების პათოლოგიური მდგომარეობა, რომლის დროსაც

154
00:17:44,514 --> 00:17:51,200
ჩვენ მუდმივად ავაცილებთ მიზანს. სწორედ ამაში მდგომარეობს ცოდვაში დაცემის არსი -

155
00:17:51,200 --> 00:17:56,850
ჩვენ მივეჯაჭვეთ კეთილისა და ბოროტის შეცნობის ხის ნაყოფს, მივეჯაჭვეთ აზრებს.

156
00:17:56,850 --> 00:18:03,050
დუალისტური გონება წარმოქმნის მოვლენებს, რასაც აღქვიქვამთ ფორმების სამყაროში.

157
00:18:03,050 --> 00:18:10,250
გონება შედგება შეგრძნებებისგან, აღქმებისგან, ეგოისტური მისწრაფებებისგან, და გრძნობისგან,

158
00:18:10,250 --> 00:18:14,040
რომ არის "მე", გამოყოფილი, ცალკე "მე", 
და რომ ის არის მოწმე.

159
00:18:14,040 --> 00:18:20,080
სწორედ ეს აზრი "მე"-ზე 
საფუძვლად უდევს ეგოსთან გაიგივებას.

160
00:18:20,080 --> 00:18:28,786
რასაც არ უნდა განვიცდიდეთ, ამ "მე-თი განვიცდით. თუ მე ვსევდიანობ, თუ ვღელავ, ანდა

161
00:18:28,786 --> 00:18:35,270
მარტოსული ვარ, ამას მე განვიცდი. 
თუ თქვენთან ვსაუბრობ, ამას მე ვსაუბრობ.

162
00:18:35,270 --> 00:18:39,800
თუ მე სამყაროს ვხედავ, მე ვხედავ სამყაროს.

163
00:18:39,800 --> 00:18:44,260
ასეთნაირად, მთელი ჩვენი გამოცდილება ამ "მე"-ს ირგვლივ ტრიალებს. "

164
00:18:44,260 --> 00:18:49,510
მე" არის ცენტრალური პერსონაჟი
ჩვენი ცხოვრების გამოცდილებაში.

165
00:18:49,510 --> 00:18:57,600
ამიტომაც აუცილებელია მისი გამოკვლევა - გამოღვიძებისთვის.

166
00:18:57,600 --> 00:19:03,841
აუცილებელი პირობაა შევისწავლოთ და გავაცნობიეროთ "მე",

167
00:19:03,841 --> 00:19:06,900
ანუ თვითობა, რაც ვართ სინამდვილეში.

168
00:19:06,900 --> 00:19:13,247
ბუდიზმის ერთ-ერთ საუკეთესო სწავლებაში, გულის სუტრაში, ნათქვამია: განთავისუფლებისათვის

169
00:19:13,247 --> 00:19:19,670
ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ, რომ დუალისტური გონების მთელი მექანიზმი

170
00:19:19,670 --> 00:19:28,650
ცარიელია თავის თავში. როცა აზრი "მე" განიგდება, დაიშლება თავად დუალობაც.

171
00:19:28,650 --> 00:19:35,120
ფორმა შეიცნობა, როგორც სიცარიელე, 
სიცარიელე კი - როგორც ფორმა.

172
00:19:35,120 --> 00:19:43,850
სამადჰის მდგომარეობაში სიცარიელე ისე ცეკვავს, როგორც სისავსე, უძრაობა მოძრაობას ახასიათებს,

173
00:19:43,850 --> 00:19:51,570
მდუმარება - სიმღერას. 
სიცოცხლე უშუალოდ განიცდება,

174
00:19:51,570 --> 00:19:58,580
და არა გონების ფილტრით. როცა ჩვენ აღარ ველტვით კეთილისა და ბოროტის შეცნობის ხის ნაყოფს,

175
00:19:58,580 --> 00:20:04,660
როცა ჩვენ აღარ ვურთიერთობთ 
სამყაროსთან ძველებურად

176
00:20:04,660 --> 00:20:11,923
მაშინ ხდება ჩვენი განთავისუფლება 
და ტანჯვის დასასრული.

177
00:20:11,923 --> 00:20:18,550
ჩვენ ვთვლით, რომ საკუთარი გონება გაგვაჩნია, საკუთარი უმეცრება ანდა საკუთარი ეგო.

178
00:20:18,550 --> 00:20:23,920
ეს იმიტომ ხდება, რომ ამას განცალკევებული თვალთახედვით ვუყურებთ, და ეს ნორმალურად ითვლება.

179
00:20:23,920 --> 00:20:27,840
დასაწყისში თქვენ სწორედ ასე დაინახავთ ყველაფერს, მაგრამ ეს სინამდვილე არაა.

180
00:20:27,840 --> 00:20:36,410
სინამდვილეში არის მხოლოდ სიცოცხლე. სულ ესაა. მხოლოდ წმინდა სიცოცხლე მოქმედებაში.

181
00:20:36,410 --> 00:20:40,700
ამიტომ ტანჯვა - ეს არის სიცოცხლის წინაშე წინააღმდეგობა, წინააღმდეგობა ჩვენი თანხმობისთვის.

182
00:20:40,700 --> 00:20:46,230
წინააღმდეგობა ჩვენი უარისთვის, მოკლედ ყველაფრისთვის, რასაც კი ვხვდებით გზაზე.

183
00:20:46,230 --> 00:20:53,140
რადგანაც თავს ვგრძნობთ განცალკევებულად. გამოღვიძება კი არის განკურნება ამ დაყოფისგან,

184
00:20:53,140 --> 00:20:56,534
ამ განცალკევებულობის იდეისგან.

185
00:20:56,534 --> 00:21:01,750
ჩვენ შეგვიძლია ჩავხვდეთ გონების ეგოისტურ წინააღმდეგობას, თუკი დავაკვირდებით

186
00:21:01,750 --> 00:21:09,910
სამყაროში ენერგიის მოძრაობის უფრო 
მასშტაბურ პრინციპს. ამის ერთ-ერთი გზაა

187
00:21:09,910 --> 00:21:15,980
დავაკვირდეთ იმას, რასაც ეძახიან 
ლიხტენბერგის ფიგურას. ეს ფიგურა

188
00:21:15,980 --> 00:21:21,820
არის მაქმანი, რომელიც წარმოიქმნება მაღალი ძაბვის დენის გავლისას რაიმე მატერიაში.

189
00:21:21,820 --> 00:21:29,630
ელექტრული განმუხტვა ქმნის დატოტვილი არხების მსგავს მაქმანებს, ხეების მსგავსებს.

190
00:21:29,630 --> 00:21:36,150
აქ ელექტრობა მიედინება ხის მასალაში. 
ამ მაგალითში

191
00:21:36,150 --> 00:21:42,980
ლიხტენბერგის ფიგურა შექმნილია აკრილის ბლოკში ტრილიონი ელექტრონების შესვლით,

192
00:21:42,980 --> 00:21:49,984
5 მილიონი ვოლტის ნაწილაკების დამჩქარებლის მეშვეობით. მთელი ფიზიკური მატერია

193
00:21:49,984 --> 00:21:56,610
ამ შემთხვევაში, აკრილის ბლოკი, წარმოადგენს წინაღობას ანდა ენერგიის შენელებას.

194
00:21:56,610 --> 00:22:02,680
ელვის დროს ჰაერის წინაღობა გავლენას ახდენს დენისგამტარი არხის ფორმირებაზე და

195
00:22:02,680 --> 00:22:08,560
დენის გამავლობაზე. როცა ვაკვირდებით 
ხისმაგვარ სტრუქტურებს,

196
00:22:08,560 --> 00:22:15,960
ენერგიებით შექმნილს, ვხედავთ გზებს, 
რასაც გადის ენერგია გარემოში და დროში.

197
00:22:15,960 --> 00:22:21,429
ეს ხისმგვარი დატოტვილი სტურქტურები, მაქმანები გვხვდება ბუნების

198
00:22:21,429 --> 00:22:31,597
ყველა დონეზე და მასშტაბში, მიკროდან მაკრომდე. 
თავად სამყაროს ქსოვილი

199
00:22:31,597 --> 00:22:38,930
-	ეს ფორმათა თამაშია, წინაღობების თამაში.
ერთი დიადი გონება თამაშობს დამალობანას

200
00:22:38,930 --> 00:22:46,440
საკუთარ თავთან. სამსკარები, ანუ ქვეცნობიერი შაბლონები, წარმოიქმნება, როცა

201
00:22:46,440 --> 00:22:54,410
განცდის მუხტი მაღალია. ენერგიები ერთ ადგილას იკრიბება და გამოჩნდება აზრი "მე".

202
00:22:54,410 --> 00:23:00,930
წარმოიქმნება წინააღმდეგობა. თუ არაა წინააღმდეგობა, მაშინ ენერგია თავისუფლად გაედინება ჩვენში...

203
00:23:00,930 --> 00:23:07,020
სიცოცხლე მიედინება ჩვენი გავლით. მაგრამ როცა წინააღმდეგობაა, მაშინ ჩნდება "მე",

204
00:23:07,020 --> 00:23:12,510
ენერგია იტოტება და ქმნის ქვეცნობიერში 
ახალ-ახალ გზებს.

205
00:23:12,510 --> 00:23:20,040
ეს პატერნები დამოუკიდებლად მუშაობენ, იმალებიან და იზრდებიან ჩრდილში, სანამ

206
00:23:20,040 --> 00:23:25,433
მათ ხელახლა არ აღმოაჩენენ და არ მოახდენენ გაცნობიერებულად ინტეგრაციას ერთიან მთელში.

207
00:23:26,263 --> 00:23:31,870
თავდაპირველი მოგონება, რაც დამრჩა - ძალიან მეშინოდა, და არ ვიცოდი, რატომ მეშინოდა.

208
00:23:31,870 --> 00:23:38,910
და მქონდა გრძნობა, რომ ნებისმიერ მომენტში შეიძლება რამე ცუდი მოხდეს.

209
00:23:38,910 --> 00:23:46,360
ეს გრძნობა მთელი ცხოვრება მომყვებოდა და განსაკუთრებით გაძლიერდა 20 წლის ასაკში.

210
00:23:46,360 --> 00:23:52,440
მე ჩავეფალი ძალიან ღრმა დეპრესიაში, ოთხი შვილის დაბადების შემდეგაც კი.

211
00:23:52,440 --> 00:23:59,440
საბოლოოდ, ალბათ 3-4 წელი ვიცხოვრე
ისე, რომ ნამდვილად ვეძებდი

212
00:23:59,440 --> 00:24:03,500
რაღაცას, თუმცა არ ვიცოდი ზუსტად, რას. 
არასდროს გამეგო გამოღვიძებაზე,

213
00:24:03,500 --> 00:24:11,040
არც ვიცოდი, თუ რა იყოს ეს. დროთა მანძილზე ცხადი გახდა, რომ, რასაც ვეძებდი,

214
00:24:11,040 --> 00:24:18,050
არ მოიძებნება ჩემს გარე ცხოვრებაში. იმ დროისათვის მე კარგი ოჯახი მყავდა, კარგი ბიზნესი, ყველაფერი,

215
00:24:18,050 --> 00:24:23,020
რაც კი შეიძლება ადამიანმა ისურვოს. და მაინც, შინაგანად ვგრძნობდი დიდ სიცარიელეს.

216
00:24:23,020 --> 00:24:32,960
ბოლოს და ბოლოს, დეპრესიიდან კურნების პროცესში, მე აღმოვაჩინე მედიტაცია

217
00:24:32,960 --> 00:24:41,830
და როცა ღრმად შევედი მასში, მოვიპოვე რაღაც სიმშვიდე, დაკმაყოფილების სიღრმისეული გრძნობა,

218
00:24:41,830 --> 00:24:48,000
და პირველად ჩემს ცხოვრებაში, 
შიშისა და საშინელების გრძნობა

219
00:24:48,000 --> 00:24:55,090
ერთი წამით გაქრა, პირველად სიცოცხლეში. ამიტომ დავიწყე ძებნა,

220
00:24:55,090 --> 00:24:59,757
თუ რა მოხდა, და რატომ მოხდა ეს ცვლილება, და 
რატომ დაბრუნდა შიშის გრძნობა კვლავ?

221
00:24:59,757 --> 00:25:05,260
დავიწყე სხვადასხვა სულიერი 
გზების ძიება და გადავაწყდი

222
00:25:05,260 --> 00:25:10,480
ტერმინს " გამოღვიძება", "გასხივოსნება", და ვცდილობდი გამეგო,

223
00:25:10,480 --> 00:25:19,920
რა იყო ეს. გავიდა 15-20 წელი და მივხვდი, რომ

224
00:25:19,920 --> 00:25:24,850
ეს მაშინ ხდება, როცა ჩვენ აღარ ვუჯერებთ საკუთარ აზრებს. ისინი კვლავ არსებობენ,

225
00:25:24,850 --> 00:25:29,530
მაგრამ შიში მომდინარეობს საკუთარი აზრების დაჯერებიდან, როცა გვგონია, რომ უბრალოდ

226
00:25:29,530 --> 00:25:36,860
ადამიანი ვართ, ან ვინმე, ვინც მხოლოდ საკუთარი ცხოვრებით ცხოვრობს. და მე მივხვდი, რომ ვარ

227
00:25:36,860 --> 00:25:46,510
უფრო დიდი. მე უსასრულო ვარ. 5 წლის მანძილზე ეს მდგომარეობა ნელ-ნელა სტაბილიზდებოდა.

228
00:25:46,510 --> 00:25:50,779
მე მომიწია შემეხედა ყველაფრისთვის,
რაც ხელს უშლიდა ამას -

229
00:25:50,779 --> 00:25:58,720
შემეხედა გრძნობისთვის, რომ თითქოს 
არ ვიყავი საკმარისად კარგი მშობელი,

230
00:25:58,720 --> 00:26:05,108
სულში საკუთარი არსრულყოფილების განცდით. მე უნდა შემეხედა ამისთვის გულწრფელად

231
00:26:05,108 --> 00:26:12,546
გამომეკვლია და მეფიქრა მასზე. ბოლოს და ბოლოს, სიმშვიდე გახდა სტაბილური.

232
00:26:12,546 --> 00:26:18,950
ძალისხმევის გარეშე, სიხარულით და სიყვარულითაც კი, ხანდახან ნეტარებითაც. ღრმა განცდა,

233
00:26:18,950 --> 00:26:24,650
რომ ყველაფერი კარგადაა, რომ მე თავს ისე ვგრძნობ, როგორც სახლში, რომ მე დაცული ვარ, რომ შემიძლია მიყვარდეს

234
00:26:24,650 --> 00:26:30,120
ჩემი თავი, რომ მომწონს ჩემი თავი, ეს კი ადრე შეუძლებელი იყო ჩემთვის.

235
00:26:32,270 --> 00:26:37,430
მრავალი ადამიანი გრძნობს გამოღვიძების ნაპერწკალს, მერე კი თითქოს კარგავს მას.

236
00:26:37,430 --> 00:26:42,990
ეს თამაშივითაა: "მე მქონდა ეს, მერე კი მე დავკარგე ეს", ანდა "მე გავიღვიძე, და ახლა

237
00:26:42,990 --> 00:26:49,500
გონება დაბრუნდა". ეს მაშინ ხდება, როცა გამოღვიძება არაა გაცნობიერებული ბოლომდე,

238
00:26:49,500 --> 00:26:58,520
ისეთად, როგორიც ის არის. ხშირად სამადჰის მდგომარეობას თან სდევს სიამოვნება, ენერგია, ნეტარება,

239
00:26:58,520 --> 00:27:05,640
შეცვლილი ცნობიერება ან გონების აღქმა, სიმსუბუქისა და თავისუფლების შეგრძნება.

240
00:27:05,640 --> 00:27:10,399
და ადამიანი, ბუნებრივია, ამ ფენომენალურ მდგომარეობას მიიჩნევს ჭეშმარიტებად

241
00:27:10,399 --> 00:27:17,684
იმის შესახებ, თუ ვინ ვართ. ხშირად გამოღვიძების გაელვების შემდეგ, ადამიანი იწყებს მდგომარეობის

242
00:27:17,684 --> 00:27:24,080
ანდა განცდების ძიებას, იმის ნაცვლად, რომ აღიაროს გაცნობიერება, რომელიც უკვე არსებობს,

243
00:27:24,080 --> 00:27:30,320
და მიხვდეს, რომ სწორედ ის არის ჭეშმარიტი თვითრეალიზაციის წყარო. ჭეშმარიტება იმის შესახებ, თუ ვინ ხართ თქვენ

244
00:27:30,320 --> 00:27:38,250
-	ეს არაა დროებითი მდგომარეობა ანდა გამოცდილება. მოვლენები მოდიან და მიდიან, მაგრამ ის,

245
00:27:38,250 --> 00:27:46,890
ვინც რჩება, ის თავდაპირველი პირველქმნილი გაცნობიერება - არსებობს ყოველთვის. თუ თქვენ აგრძელებთ მდგომარეობის

246
00:27:46,890 --> 00:27:52,780
ან გამოცდილების ძიებას, თქვენი მაძიებელი სულ უფრო და უფრო გაძლიერდება, თქვენ კი სულ უფრო და უფრო

247
00:27:52,780 --> 00:27:58,170
დასცილდებით ჭეშმარიტებას. მაძიებელი ყოველთვის აცდება მიზანს,

248
00:27:58,170 --> 00:28:04,210
როცა მიილტვის ცვალებადისაკენ, როგორც ნარკომანი დროებითი სიამოვნებისაკენ.

249
00:28:04,210 --> 00:28:08,110
და როგორც ნარკომანი, ცრუ მაძიებელიც ყოველთვის მიდის

250
00:28:08,110 --> 00:28:11,540
კრიზისულ წერტილამდე, მარცხის წერტილამდე.

251
00:28:11,540 --> 00:28:17,498
ცხოვრება - ეს არის ქცევის მოდელებზე დამოკიდებულებების ფესტივალი, და როცა ამას ვამბობ,

252
00:28:17,498 --> 00:28:23,920
ვგულისხმობ არა მხოლოდ ნარკოტიკებს, როგორიცაა ალკოჰოლი და ნიკოტინი, არამედ ყველაფერი,

253
00:28:23,920 --> 00:28:27,970
რაც მოწოდებულია საზოგადოებაში, ქცევის ადიქციური მოდელების ტენდენციას ატარებს:

254
00:28:27,970 --> 00:28:34,320
რეალით-შოუებზე დამოკიდებულება, ცნობილი ადამიანების ცხოვრებაზე დაკვირვება, კიდევ ერთი ახალი ფეხსაცმლის ყიდვა...

255
00:28:34,320 --> 00:28:40,379
მაგრამ რატომ ხდება ეს? იმიტომ, რომ სასოწარკვეთილები ვცდილობთ, ვიპოვნოთ

256
00:28:40,379 --> 00:28:48,270
გამოსავალი ამ უაზრო და არაბუნებრივი ცხოვრების სტილიდან.

257
00:28:48,270 --> 00:28:52,401
მაგრამ არ ვიცით, როგორ გავექცეთ ამას, 
ამიტომ ვაბალანსებთ ამას დამოკიდებულებით.

258
00:28:52,401 --> 00:29:02,080
რეალობის შეცნობას აქვს თვისება, რომ

259
00:29:02,080 --> 00:29:06,610
გახადოს ცხოვრება ბუნებრივი, მოჰყავს ის 
ბუნების რითმთან, ნაკადთან და

260
00:29:06,610 --> 00:29:10,440
მიმართულებებთან თანხმობაში. თუკი 
ეს მოხდება, მაშინ აღარ იქნება საჭირო

261
00:29:10,440 --> 00:29:15,130
დამოკიდებულებები, და ვიცხოვრებთ უფრო სრულფასოვან, ჯანმრთელ, და მთლიანობაში,

262
00:29:15,130 --> 00:29:22,160
უკეთეს ცხოვრებას, დამახინჯებული შეხედულებების გარეშე, როგორიცაა, მაგალითად, ის, თითქოს

263
00:29:22,160 --> 00:29:26,560
ჩემი ცხოვრება - მე ვარ, თქვენი ცხოვრება კი - თქვენ. ეს ყველაზე არაბუნებრივი რამეა, რაც კი შეიძლება წარმოვიდგონოთ.

264
00:29:26,560 --> 00:29:32,169
ეს ჰგავს იმას, თუ როგორ ფიქრობს ყვავილი ჩემს ვაშლის ხეზე, რომ ცხოვრება -

265
00:29:32,169 --> 00:29:36,230
მხოლოდ გადარჩენაა. ყვავილს რომ 
ცალკე არსებობა გააჩნდეს,

266
00:29:36,230 --> 00:29:38,410
მაშინ არც ვაშლის ხეები იარსებებდნენ.

267
00:29:38,410 --> 00:29:43,917
როგორც კი ჩვენ ვიგებთ ჭეშმარიტებას, ბუნებრივად ხდება ეგოზე ორიენტირებული,

268
00:29:43,917 --> 00:29:49,740
მუდმივ მისწრაფებასა და გაქცევის პატერნების მასაზრდოებელი ცხოვრებიდან გადასვლა

269
00:29:49,740 --> 00:29:54,920
ცხოვრებაში, რომელიც უფრო 
ბუნებრივია, და უფრო ნაკადშია.

270
00:29:54,920 --> 00:29:59,990
ერთხელაც განსაღვრულ მომენტში შეიძლება ისე მოხდეს, რომ ეს იდეა კრიზისში გადავა,

271
00:29:59,990 --> 00:30:07,380
და დავიწყებთ სულიერ, ან იქნებ, 
მანამდე ფსიქოლოგიურ კვლევებს.

272
00:30:07,380 --> 00:30:11,770
შემდეგ დგება მომენტი, როცა მზად ვართ დაყოფის ილუზიის საზღვრებს მიღმა შევიხედოთ,

273
00:30:11,770 --> 00:30:18,615
სწორედ ასე იწყება სულიერი ძიება.

274
00:30:18,615 --> 00:30:23,720
სულიერი ძიება შეიძლება მანამდე დაიწყოს, სანამ მივხვდებით, რომ სულიერ ძიებაში ვართ.

275
00:30:23,720 --> 00:30:33,557
როდესაც ეს გაცნობიერებულია, ჩვენ ცხოვრების მოვლენებს ისე კი აღარ ვუყურებთ,

276
00:30:33,557 --> 00:30:38,050
რასაც უნდა ვებრძოლოთ, არამედ როგორც მოწვევას გამოღვიძებისათვის,

277
00:30:38,050 --> 00:30:40,570
ამიტომ ჩვენ ვხდებით უფრო 
გახსნილები ცხოვრებისათვის.

278
00:30:40,570 --> 00:30:47,250
გარდა ამისა, ტანჯვა - საუკეთესო ბუნებრივი საშუალებაა შინაგანი აღმოჩენების გასაღვივებლად.

279
00:30:47,250 --> 00:30:52,123
ჩვენ არ ვინტერესდებით ღრმა კითხვებით, სანამ არ ვიგრძნობთ ტანჯვას. და თუ თქვენ უდარდელად ცხოვრობთ,

280
00:30:52,123 --> 00:30:58,840
მაშინ მისდევთ ცხოვრების დინებას ძალიან ზედაპირულად, ეპიკურეული უზრუნველობით,

281
00:30:58,840 --> 00:31:03,000
და არასდროს ჩერდებით იმისათვის, რომ იკითხოთ - რა ხდება? ვინ ვარ მე?

282
00:31:03,000 --> 00:31:06,030
რისთვის არის ეს ყველაფერი. რაა მიზანი 
ამ ყველაფრის? რაშია აზრი?

283
00:31:06,030 --> 00:31:10,000
ჩვენ არ ვკითხულობთ ამას, 
სანამ არ ვიგრძნობთ თავს ცუდად.

284
00:31:10,000 --> 00:31:13,860
ასეთნაირად, ტანჯვა - უდიდესი ინსტრუმენტია, 
ის ძალიან ეხმარება განჭვრეტაში.

285
00:31:13,860 --> 00:31:20,930
როგორც წესი, ჩვენ ძალიან ვამძაფრებთ ამ მომენტს, ვიგონებთ არასაჭირო ზედმეტ ტკივილებს.

286
00:31:20,930 --> 00:31:25,410
მე ვეძახი ამას მეტა-ტანჯვას, რომელიც იბადება ერთი პატარა ხმიდან ჩვენს თავში,

287
00:31:25,410 --> 00:31:31,150
რომელიც გვეუბნება, რომ ჩვენ ვიტანჯებით., 
და რომ ეს ასე არ უნდა იყოს.

288
00:31:31,150 --> 00:31:35,700
ეს ტანჯვა უკვე აქაა. და ახლა, არა მხოლოდ ჩვენი ბუნებრივი განსაცდელი გვაქვს, რომელიც

289
00:31:35,700 --> 00:31:40,385
ცხოვრების ნაწილია და მისი თავიდან აცილება არ შეგვიძლია, არამედ ახლა

290
00:31:40,385 --> 00:31:46,510
ბრძოლაში ვართ ჩვენს ბუნებასთან, ვბრძოლობთ პირველად ტანჯვასთან. და ვიტანჯებით უკვე ორმაგად.

291
00:31:46,510 --> 00:31:52,625
თამაში მდგომარეობს არა იმაში, რომ გავექცეთ ამ ბუნებრივ პროცესს, რომელიც გვეხმარება გასხივოსნებაში და წარმოადგენს ბუნების მთავარ ინსტრუმენტს,

292
00:31:52,625 --> 00:31:58,380
არამედ იმაში, რომ არ გავამძაფროთ ის კიდევ უფრო საჭიროების გარეშე, და არ დავიწყოთ ბრძოლა მის წინააღმდეგ.

293
00:32:00,080 --> 00:32:07,292
როცა ჩვენ უარს ვამბობთ, ვებრძოლოთ განსაცდელს, მაშინ ის აღარ არის ტანჯვა.

294
00:32:07,292 --> 00:32:13,900
ის ტრანსფორმირდება რაღაცაში, რაც ჩვენ გვეხმარება. ხშირად გვესმის სულიერ წრეებში:

295
00:32:13,900 --> 00:32:21,575
"გიყვარდეთ ის, რაც არის". შესაძლებელია ნებისმიერი ტკივილის შეყვარება,

296
00:32:21,575 --> 00:32:27,322
თუკი ვისწავლით ეგოისტური არჩევითობისგან განთავისუფლებას, და დავინახავთ,

297
00:32:27,322 --> 00:32:33,794
რომ ეს განცდა არის უბრალოდ ძლიერ ინტენსიური მოვლენა, რაც კიდევ უფრო ძლიერად გვაკავშირებს სიცოცხლესთან.

298
00:32:33,794 --> 00:32:39,400
როდესაც აუღელვებლად ვიღებთ 
იმას, რაც არის, მაშინ იწყება

299
00:32:39,400 --> 00:32:47,290
წინაღობის პატერნების წმენდა ეგოს სტრუქტურაში. ამას კი დანებების პარადოქსთან მივყავართ.

300
00:32:47,290 --> 00:32:53,381
დანებების პარადოქსი მდგომარეობს იმის გაცნობიერებაში, რომ ყველაფერი, რასაც ვეწინააღმდეგებით, ძლიერდება.

301
00:32:53,381 --> 00:33:00,450
წინაღობა აძლიერებს სინამდვილეში ეგოს. 
ეგო სხვა არაფერია,

302
00:33:00,450 --> 00:33:06,130
თუ არა თავად წინააღმდეგობა. 
ხშირად ჩვენს გზაზე გვიჩნდება აზრი,

303
00:33:06,130 --> 00:33:12,320
თითქოს არ უნდა განვიცდიდეთ ამა თუ იმ ემოციას. შეიძლება მოგვეჩვენოს, რომ ვრეგრესირებთ,

304
00:33:12,320 --> 00:33:19,300
თუკი ვგრძნობთ სიძულვილს ანდა სიბრაზეს. აუცილებელია გამოვცადოთ ადამიანური ემოციების მთელი სპექტრი.

305
00:33:19,300 --> 00:33:25,292
პარადოქსი იმაშია, რომ როცა მთლიანად ვიღებთ ყოველ ემოციას, და უკუვაგდებთ წინაღობას,

306
00:33:25,292 --> 00:33:31,458
მაშინ ემოციები, რომლებიც სავსე იყო განკითხვით, უპირატესობის მინიჭებით, შეხედულებებით,

307
00:33:31,458 --> 00:33:37,130
- გადაიქცევა წმინდა გრძნობად, წმინდა სიცოცხლის ენერგიად,

308
00:33:37,130 --> 00:33:43,170
და ის არის შემფასებელი გონების მიღმა.

309
00:33:47,460 --> 00:33:52,770
ძენში გვაქვს ცნობილი ისტორია, 
რომელიც მიუთითებს ამ მომენტზე.

310
00:33:52,770 --> 00:33:59,648
ერთხელ მოსწავლემ ჰკითხა ტენზინს, ძენის ოსტატს, განთქმულს თავისი სიბრძნითა და სიმშვიდით:

311
00:33:59,648 --> 00:34:07,790
"ოსტატო, როცა თქვენი მეუღლე გარდაიცვალა, გრძნობდით თუ არა სევდას?". ტენზინმა უპასუხა:

312
00:34:07,790 --> 00:34:15,700
"რა თქმა უნდა, მე ვგრძნობდი სევდას, აბა როგორ?". მოსწავლე დაფიქრდა, და შემდეგ იკითხა:

313
00:34:15,700 --> 00:34:21,720
"ჰო, მაგრამ მე ვფიქრობდი, რომ თქვენ ძენის ოსტატი ხართ. განა თქვენ ემოციებზე მაღლა არ უნდა იდგეთ?"

314
00:34:21,720 --> 00:34:30,870
ტენზინმა რბილად გაიღიმა და უპასუხა: "კარგად ვერ გამიგე. როდესაც მე ვგრძნობდი სევდას, მე უფლებას ვაძლევდი

315
00:34:30,870 --> 00:34:38,000
მეგრძნო ის სრულად და სიღრმისეულად განმეცადა. და ამ დროს პატივს ვცემდი

316
00:34:38,000 --> 00:34:44,860
ამ მომენტის ჭეშმარიტებას. სევდა, ღრუბლების მსგავსად, მოდიოდა და მიდიოდა.

317
00:34:45,380 --> 00:34:57,470
ცა კი, ჩემი არსების სივრცე, უცვლელი რჩებოდა".

318
00:35:02,920 --> 00:35:08,740
ჩემი გამოღვიძება დაიწყო მაშინ, 
როცა მაგისტრატურაში ვსწავლობდი,

319
00:35:08,740 --> 00:35:20,520
როცა გარკვეული პირადული გამოცდილებები დიდ გამოწვევად მომევლინა. მე დავიწყე ცხოვრების მიზანზე ფიქრი,

320
00:35:20,520 --> 00:35:26,550
კონკრეტულად კი ჩემი ცხოვრების აზრზე. ვეკითხებოდი ჩემს თავს,

321
00:35:26,550 --> 00:35:35,820
თუ რა აზრი ჰქონდა ყველაფერ იმას, რასაც ვაკეთებდი. ეს უბრალო გაცნობიერების გამოცდილება იყო,

322
00:35:35,820 --> 00:35:43,947
არაფერი კონკრეტული, მაგრამ ამან დაბადა განთავისუფლების დიდი გრძნობა,

323
00:35:43,947 --> 00:35:52,280
თითქოს რაღაც, რაც 
დიდი წნეხის ქვეშ იყო, მოეშვა,

324
00:35:52,280 --> 00:35:58,220
მოხდა მოდუნება, და ვიგრძენი აღტაცება. ერთადერთი, რაც მახსოვს, ეს იყო უბრალოდ ყოფნის შეგრძნება, ვარობა.

325
00:35:58,220 --> 00:36:03,320
ეს არის ყველაფერი, რაც მინდა რომ ვიყო, უბრალოდ ყოფნა. არაფერი განსაკუთრებული.

326
00:36:03,320 --> 00:36:11,860
ამას ვეძახი დიად ნაბიჯს ჩემთვის. ამან მართლაც ყველაფერი შეცვალა...თითქოს ამოატრიალა.

327
00:36:11,860 --> 00:36:19,090
ის, თუ როგორ ვხედავდი საგნებსა და მოვლენებს, როგორ განვიცდიდი მათ, როგორ ვხედავდი ადამიანებს,

328
00:36:19,090 --> 00:36:25,760
ვურთიერთობდი მათთან... ეს ნამდვილად იყო გადატრიალება, იმ გაგებით, რომ ყველაფერი, რასაც გამოვცდიდი,

329
00:36:25,760 --> 00:36:34,330
არ აქვს მნიშვნელობა, რას ვაკეთებდი ან რას ვამბობდი, ეს იყო ცნობიერება, რომელიც ვლინდებოდა.

330
00:36:34,330 --> 00:36:39,750
იმის გაცნობიერება, რომ მე ვვლინდები. 
ასე რომ, იმ მომენტში, ნებისმიერ მომენტში,

331
00:36:39,750 --> 00:36:45,360
რაც არ უნდა მეთქვა ანდა გამეკეთებინა, ყველაფერი, რაც ხდებოდა, ეს იყო - გაცნობიერება.

332
00:36:45,360 --> 00:36:52,760
ეს რჩება. და ეს აგრძელებს თავისი ბუნების გახსნას. თითქოს ვხედავდი,

333
00:36:52,760 --> 00:37:01,140
აზრები როგორ მოედინებოდნენ, და ნებისმიერი მოქმედება, რომელიც უნდა მომხდარიყო,

334
00:37:01,140 --> 00:37:06,380
უბრალოდ ხდებოდა, სხეული 
თავად ასრულებდა ამ მოქმედებას.

335
00:37:06,380 --> 00:37:10,810
ადრე არ იყო ასეთი რამ. 
ადრე ვიფიქრებდი: " მე ვფიქრობ,

336
00:37:10,810 --> 00:37:14,720
რომ ამის გაკეთება მჭირდება", და შემდეგ "მე", როგორც ადამიანი, თითქოს ამას გავაკეთებდი.

337
00:37:14,720 --> 00:37:20,220
ის, რაც დაიწყო და რაც ახლა ხდება, 
არის ის, რომ მე უბრალოდ ვარსებობ.

338
00:37:20,220 --> 00:37:29,550
გაცნობიერება და მოქმედება უბრალოდ 
აღიძვრება, სხეული ინსტრუმენტი ხდება,

339
00:37:29,550 --> 00:37:35,130
მე კი ვაკვირდები მას რეალურ დროში. სხეული უბრალოდ ასრულებს ყველა მოქმედებას,

340
00:37:35,130 --> 00:37:41,770
რაც ცნობიერებაში აღიძვრება, მე კი თანამონაწილე ვარ და დამკვირვებელი. მე ვფიქრობ, რომ 
ეს მშვენიერია.

341
00:37:41,790 --> 00:37:49,190
გაცნობიერებას არ აქვს არჩევანი. ჭეშმარიტი მე არჩევანის მიღმაა. ამის გამგონე ადამიანი

342
00:37:49,190 --> 00:37:54,740
იტყვის: "კარგი, უარს ვიტყვი ყველაფერზე, და უბრალოდ არანაირ არჩევანს აღარ გავაკეთებ.

343
00:37:54,740 --> 00:38:00,120
უბრალოდ ვიჯდები გამოქვაბულში". 
და ბევრი ადამიანი მართლაც ასე აკეთებდა.

344
00:38:00,120 --> 00:38:06,629
მაგრამ პრობლემა ისაა, რომ არჩევანი ამ დროს მაინც არის - მე უბრალოდ ირჩევს, რომ დათრგუნოს

345
00:38:06,629 --> 00:38:13,490
თავისი არჩევანი და სურვილები. ამას განპირობებული გონება აკეთებს, გადაწყვეტს, რომ არ აირჩიოს.

346
00:38:13,490 --> 00:38:19,510
სინამდვილეში, არჩევანიც, და არჩევანზე უარის თქმაც - ეს ყველაფერი განპირობებული გონების დონეზეა.

347
00:38:19,510 --> 00:38:24,120
მაგრამ ვინ ან რა აცნობიერებს ამ გონებას?

348
00:38:24,120 --> 00:38:28,600
გამოღვიძების შემდეგ თქვენ აღამოაჩენთ, რომ განპირობებული "მე" ისევე ირჩევს თავის საყვარელ ჩაის,

349
00:38:28,600 --> 00:38:35,530
როგორც ადრე. და ის წინანდებურად იცავს საუკეთესო დიეტას ორგანიზმისათვის.

350
00:38:35,530 --> 00:38:39,850
საქმე იმაში არაა, რომ არჩევანი აღარ ხდება. უამრავი არჩევანის ვარიანტი კვლავ ხდება,

351
00:38:39,850 --> 00:38:45,960
ისინი მუდმივად აღმოცენდება. მაგრამ განსხვავება ისაა, რომ "მე" არაა კავშირში ამ ყველაფერთან.

352
00:38:45,960 --> 00:38:51,220
აზრი "მე" განზავდა.

353
00:38:51,220 --> 00:38:58,890
მე არც ვირჩევ და არც ვთრგუნავ არჩევანს.

354
00:39:03,160 --> 00:39:09,350
გამოღვიძება ჰგავს ეგოს უხილავი 
დაცვის კედლების ჩამოშლას,

355
00:39:09,350 --> 00:39:15,990
ეს არის ჩვენი ყველაფერთან ერთიანობის აღიარება. და შედეგი კი გასაოცარია:

356
00:39:15,990 --> 00:39:20,770
ჩვენ აღმოვაჩინეთ, რომ ვიტანჯებოდით არა სიბრაზისგან, ტკივილსგან ან სევდისგან... 
ჩვენ ვიტანჯებოდით

357
00:39:20,770 --> 00:39:27,890
ცხოვრების მიუღებლობისგან, და ჩვენ შეგვიძლია ვისწავლოთ, გავხდეთ იმდენად გახსნილები,

358
00:39:27,890 --> 00:39:32,680
რომ მივიღოთ ცხოვრება ყოველთვის 
ისეთად, როგორიც არის.

359
00:39:32,680 --> 00:39:40,570
ჩვენ ყოველთვის გვირჩევნია, კარგად ვიგრძნოთ თავი, ვიდრე ვიტანჯოთ... ეს ჩვეულებრივი მდგომარეობაა

360
00:39:40,570 --> 00:39:48,520
ადამიანური არსებისათვის. ნორმაში, ჰომო საფიენსს ურჩევნია, კარგად იგრძნოს თავი,

361
00:39:48,520 --> 00:39:56,960
ვიდრე ცუდად. და მე მგონია, რომ 
იმ მომენტებში, როცა ჩვენ ვაცნობიერებთ,

362
00:39:56,960 --> 00:40:02,920
რომ გაცნობიერებულად არსებობა სინამდვილეში სიამოვნებაა, ადამიანის ტვინი ამას არეგისტრირებს:

363
00:40:02,920 --> 00:40:12,110
"ო, მე ეს მომწონს, ეს შესაძლებელია". 
და ეს გვაძლიერებს ჩვენ.

364
00:40:12,110 --> 00:40:17,980
გამოღვიძება შეიძლება მოხდეს თანდათან, ეტაპობრივად, ასევე - სწრაფად, როგორც

365
00:40:17,980 --> 00:40:24,360
რადიკალური გადატრიალება, როცა უცაბედად ვაცნობიერებთ, ვინ ვართ და ვიღვიძებთ

366
00:40:24,360 --> 00:40:31,550
სიზმრიდან. თითქოს მთელი ცხოვრება გვეძინა ჩვენი პერსონაჟის როლში. იმისათვის, რომ დავრჩეთ

367
00:40:31,550 --> 00:40:36,220
გამოღვიძებულ მდგომარეობაში, მუდამ უნდა ვასუფთავებდეთ ჩვენი "მე"-ს სტრუქტურას.

368
00:40:36,220 --> 00:40:43,308
მაშინაც, როცა საბოლოოდ გავიღვიძეთ, მნიშვნელოვანია, ვიყოთ ფხიზლად,

369
00:40:43,308 --> 00:40:51,040
არ დავუჯეროთ შემდგომ აზრს, დავრჩეთ სიმშვიდეში ყველაფერი იმის მიმართ, რაც არის, როცა ჩნდებიან გაუცნობიერებელი აზრები.

370
00:40:51,040 --> 00:40:56,800
წინააღმდეგ შემთხვევაში, გონების არაცნობიერი შაბლონები დაფარავენ ჭეშმარიტებას.

371
00:40:56,800 --> 00:41:04,290
არაცნობიერი უნდა გახდეს გამჭვირვალე არაცნობიერი. თუ ჩვენ არ შევხვდებით მას პირისპირ,

372
00:41:04,290 --> 00:41:10,070
მაშინ ჩავვარდებით მდგომარეობაში, რასაც ეძახიან სულიერ შემოვლით გზას.

373
00:41:10,070 --> 00:41:16,960
სულიერ შემოვლით გზას იყენებს ზოგიერთი ადამიანი, როდესაც აცხადებს,

374
00:41:16,960 --> 00:41:22,570
რომ მათ უკვე გაიღვიძეს, 
რათა არ შეეხონ რთულ ემოციებს,

375
00:41:22,570 --> 00:41:30,670
გადაუჭრელ ფსიქოლოგიურ საკითხებს ანდა ცხოვრებისეულ გამოწვევებს. ეგოისტურ გონებას შეუძლია

376
00:41:30,670 --> 00:41:37,950
მიითვისოს გამოღვიძების ნაპერწკალი 
და არ მისცეს ადამიანს უფლება, 
იცხოვროს ჭეშმარიტების მომენტში.

377
00:41:37,950 --> 00:41:43,430
მე ვიჯექი საწოლზე და ვფიქრობდი მამოგრაფიაზე, რომელიც მეორე დღეს უნდა გამევლო,

378
00:41:43,430 --> 00:41:50,610
და ეს ყოველთვის ბადებდა ჩემში ძლიერ ღელვას,

379
00:41:50,610 --> 00:42:00,930
რომელსაც განვიცდიდი წელიწადში ერთხელ. მე დავიღალე მუდმივად ამ შიშის განცდით.

380
00:42:00,930 --> 00:42:07,310
დავიღალე სიკვდილის შიშით, ვიჯექი საწოლზე, და ჩემდაუნებურად დამებადა აზრი:

381
00:42:07,310 --> 00:42:17,040
"შემიძლია თუ არა ხვალ ამის გაკეთება ისე, რომ 
არ ვიღელვო?" ეს უბრალოდ აზრი იყო.

382
00:42:17,040 --> 00:42:28,030
და უცებ ვიგრძენი ძლიერი ენერგეტიკული გაცნობიერება, რომ მე ეს ნამდვილად შემეძლო.

383
00:42:28,030 --> 00:42:38,630
არ ვიცოდი, საიდან ვიცოდი ეს. 
არ ვიცოდი, რა შეიცვალა,

384
00:42:38,630 --> 00:42:47,860
მაგრამ რაღაც ნამდვილად შეიცვალა. 
მე გაოგნებული ვიყავი.

385
00:42:47,860 --> 00:42:55,260
და უცებ მივხვდი, რომ ყველაფერი ისე აღარ იქნებოდა, როგორც ადრინდელ წლებში, როცა

386
00:42:55,260 --> 00:43:01,000
საშინელ ღელვას ვგრძნობდი. ეს არ ნიშნავდა, რომ მამოგრამაზე ყველაფერი კარგად იქნებოდა.

387
00:43:01,000 --> 00:43:05,290
ეს არ ნიშნავდა, რომ მკერდის კიბო არ მქონდა.

388
00:43:05,290 --> 00:43:12,800
ეს ძალიან უცნაური იყო ჩემთვის. 
ეს იყო აღტაცების მომენტი.

389
00:43:12,800 --> 00:43:19,040
ავდექი და წავედი ჩემს პარტნიორთან, 
რომელიც კომპიუტერით იყო დაკავებული.

390
00:43:19,040 --> 00:43:26,500
მე უბრალოდ ვიდექი კარებში. მან ბოლოს და ბოლოს ასწია თავი, დამინახა და მკითხა: "რა იყო?".

391
00:43:26,500 --> 00:43:35,260
მე ვუთხარი, რომ რაღაც შეიცვალა. და მოვუყევი, რომ ბოლო დროს თანდათან გავაცნობიერე,

392
00:43:35,260 --> 00:43:42,380
რომ საქმე მარტო იმაში არა, რომ შიში აღარ მეუფლება. ამასთან ერთად მე ვგრძნობდი თავს

393
00:43:42,380 --> 00:43:50,920
დამშვიდებულად, ჩემი მუდმივი სტრესისგან სრულიად განთავისუფლებულად.

394
00:43:50,920 --> 00:43:59,240
ჩემი გონება მშვიდად იყო. გარე ცხოვრება წინანდებურად მიედინებოდა, და გავიდა

395
00:43:59,240 --> 00:44:03,750
რამდენიმე თვე, სანამ მივხვდებოდი, რომ 
სწორედ ეს არის გამოღვიძება.

396
00:44:03,750 --> 00:44:10,440
ნამდვილად დიდი ხანი გავიდა. ერთადერთი, რაც მე ვიცოდი, ის იყო, რომ ისე აღარ მტკიოდა შინაგანად, როგორც ადრე,

397
00:44:10,460 --> 00:44:16,520
მაშინ ჩემი გონება დამშვიდდა, 
და ეს ახლაც გრძელდება.

398
00:44:17,890 --> 00:44:24,874
არ არსებობს საკუთარი გამოღვიძების გასხენება. არსებობს მხოლოდ განცდებისა და მოვლენების მეხსიერება.

399
00:44:24,874 --> 00:44:31,330
როდესაც არის რაიმე მოგონება, ამ დროს გონებაში ყოველთვის არის რაღაც წინააღმდეგობის კვალი.

400
00:44:31,330 --> 00:44:37,381
ეს წინააღმდეგობის კვალი არის "მე"-ს აზროფორმის დასაწყისი,

401
00:44:37,381 --> 00:44:45,110
მისი მუდმივი გამეორების საწყისი. თავად გამოღვიძება არ ტოვებს კვალს გონებაში.

402
00:44:45,110 --> 00:44:53,650
ის არაა გამოცდილება. საწყისი გაცნობიერება მეობაში იღვიძებს ახლანდელ მომენტში,

403
00:44:53,650 --> 00:44:57,144
მეხსიერების მონაწილეობისა 
და გონების ფილტრაციის გარეშე.

404
00:44:57,144 --> 00:45:05,370
თუ ჩვენ მიველტვით რაიმე მდგომარეობას, გამოცდილებას, და ვცდილობთ მასში ვიცხოვროთ, ესე იგი, ჩვენ მას ხელიდან ვუშვებთ.

405
00:45:05,370 --> 00:45:11,770
თუ ის მოდის და მიდის, თუ ის არაა ახლა და აქ, მაშინ, ეს არაა თქვენი ჭეშმარიტი ბუნება.

406
00:45:16,140 --> 00:45:22,830
მოდით, გამოვიყენოთ ეს მომენტი, რათა უშუალოდ გამოვიკვლიოთ ჩვენი ჭეშმარიტი ბუნება. უშუალოდ და პირდაპირ ნიშნავს -

407
00:45:22,830 --> 00:45:33,197
არა გონებით. თქვენ ვერ შეიცნობთ გონებით იმას, რაც გონების მიღმაა.

408
00:45:33,197 --> 00:45:44,430
შეიტანეთ ყურადღება თქვენ შიგნით და გააცნობიერეთ ეს მომენტი. 
გააცნობიერეთ თავად გაცნობიერება.

409
00:45:44,430 --> 00:45:52,150
ყურადღება მიაქციეთ აზრებს, შეგრძნებებს და ემოციებს, აღმოცენებულს ამ სივრცეში,

410
00:45:52,150 --> 00:45:58,520
ამავე დროს გააცნობიერეთ ის სივრცულობა, რომელშიც ისინი აღმოცენდება.

411
00:45:58,600 --> 00:46:07,990
მოვლენები ამოტივტივდებიან ქვეცნობიერიდან. აზრები, მოგონებები, გრძნობები, ემოციები, ენერგიები.

412
00:46:07,990 --> 00:46:13,790
ეს არის ბუნებრივი განწმენდის პროცესი, რომელიც ჩაირთვება, როდესაც ვიწყებთ კითხვების დასმას.

413
00:46:13,790 --> 00:46:19,190
უბრალოდ იყავით გახსნილი ყველაფრისათვის, რაც აღმოცენდება თქვენი გამოკვლევის შედეგად.

414
00:46:19,210 --> 00:46:24,680
უფლება მიეცით თქვენს თავს იმყოფებოდეთ გონების ბუნებრივ მდგომარეობაში,

415
00:46:24,680 --> 00:46:29,800
კონცეპტუალური შეზღუდულობისგან თავისუფალი.

416
00:46:36,070 --> 00:46:45,200
ჩემი პირადი გამოღვიძება, არსობრივად, ორი სხვადასხვა მიმართულებით ხდებოდა.

417
00:46:45,200 --> 00:46:53,430
თავდაპირველი გარდატეხა მოხდა 
ტანჯვის მდგომარეობიდან,

418
00:46:53,430 --> 00:46:56,440
და მე ვიცოდი, რომ 
ეს დაკავშირებული იყო აზრებთან.

419
00:46:56,440 --> 00:47:00,629
ეს კავშირში იყო იმასთან, თუ როგორ ვფიქრობდი, როგორ აღვიქვამდი სამყაროს,

420
00:47:00,629 --> 00:47:08,790
როგორ აღვიქვამდი ჩემს თავს. ამან მიმიყვანა თავად აზრის ბუნების პირდაპირ კვლევამდე.

421
00:47:08,790 --> 00:47:13,560
და რაც მთავარია, მოაზროვნის ბუნების კვლევამდე.

422
00:47:13,560 --> 00:47:18,380
იმის ბუნების, ვინც 
დაკავშირებული იყო ამ აზრებთან.

423
00:47:18,380 --> 00:47:26,960
ასეთნაირად, ამ პირდაპირი გამოკვლევის შედეგად, შეგრძნება, რომ მე ვარ მოაზროვნე, გაქრა.

424
00:47:26,960 --> 00:47:34,710
და როდესაც მე-მოაზროვნის შეგრძნება გაქრა, მაშინვე ყველა აზროფორმამ აზრი დაკარგა ჩემთვის.

425
00:47:34,710 --> 00:47:40,320
რასაც მაშინ ვერ ვაცნობიერებდი, ისაა, 
რომ როცა ეს ხდება, ჩვენ ვრჩებით

426
00:47:40,320 --> 00:47:47,260
რაღაც ისეთი სიწმინდეში, რომელიც არანაირად არაა დაკავშირებული გამოცდილებასთან.

427
00:47:47,260 --> 00:47:54,100
და ეს იყო ჩემთვის უაღრესად დამამშვიდებელი, ჩემი ტანჯვის საოცრად შემამასუბუქებელი.

428
00:47:54,100 --> 00:48:02,640
ეს იყო ჩემი გამოღვიძების პირველი ეტაპი. მე არც კი მიფიქრია, რომ ამ სიცხადით, რომელიც გაიხსნა,

429
00:48:02,640 --> 00:48:08,260
ამ სიმშვიდით, რომელიც გამოჩნდა, 
შესაძლებელი იყო უფრო ღრმად შესვლა.

430
00:48:08,260 --> 00:48:15,680
ასეთნაირად, რამდენიმე დღის მანძილზე, ეს პირველი გამობრწყინება, ძალიან სიღრმისეული,

431
00:48:15,680 --> 00:48:23,790
ძალიან გამანთავისუფლებელი და გასაოცარი გამოცდილება გადაიზარდა რაღაცაში,

432
00:48:23,790 --> 00:48:32,810
რაც ადამიანური განზომილების საზღვრებს სცდება; რაც იმის მიღმაა, თუ რად ან ვინად ვთვლი ჩემს თავს

433
00:48:32,810 --> 00:48:38,810
ნებისმიერ ფორმაში, და თუ როგორ აღვიქვამ სამყაროს ნებისმიერ ფორმაში.

434
00:48:38,810 --> 00:48:49,120
ყველაფერი ეს განადგურდა. და რაც დარჩა, უკიდურესად ძნელია, რომ გადმოვცე სიტყვებში.

435
00:48:49,120 --> 00:48:53,847
მაგრამ ადამიანებთან პირდაპირი ურთიერთობისას,

436
00:48:53,847 --> 00:48:56,800
ვინც დაინტერესებულია ასეთი პრობლემის გადაწყვეტით,

437
00:48:56,800 --> 00:49:00,440
შეიძლება მოხდეს ახსნა ადამიანისათვის,

438
00:49:00,440 --> 00:49:05,890
თუკი არის მზად და დაინტერესებული, 
რათა მოახდინოს საკუთარი თავის კვლევა.

439
00:49:07,120 --> 00:49:15,480
ვერავინ გეტყვით, რაა გონი, რაა მატრიცა, 
რა ხართ თქვენ.

440
00:49:15,480 --> 00:49:22,500
რათა შეიცნოს განუსაზღვრელი და გამოუთქმელი, გონება უნდა იყოს

441
00:49:22,500 --> 00:49:29,760
საოცრად ჩუმი, მშვიდი და უმოძრაო. ამ ღრმა სიჩუმეში და მდუმარებაში,

442
00:49:29,760 --> 00:49:34,956
არსებობს საშუალება, შეიცნო რაღაც, 
რაც არ ემორჩილება დროს,

443
00:49:34,956 --> 00:49:40,410
მარადიულია, და განსაზღვრებებს მიღმაა.

444
00:49:40,410 --> 00:49:47,710
მოდით წარმოვიდგინოთ გამოღვიძების მეტაფორა - თითქოს თქვენი თავი არის ეგო

445
00:49:47,710 --> 00:49:52,110
და ცხოვრებამ მოგაჭრათ ის.

446
00:49:52,110 --> 00:49:55,907
თქვენ ცხადად ხედავთ, რომ 
არ ხართ სხეული-გონება.

447
00:49:55,907 --> 00:50:02,240
არ ხართ არსება სხეული-გონების შიგნით. ცხოვრებამ თავი მოგკვეთათ,

448
00:50:02,240 --> 00:50:06,870
მაგრამ ის ჯერ კიდევ მიგორავს დაღმართზე, 
და მიაქვს თან

449
00:50:06,870 --> 00:50:13,258
თქვენი ძველი შაბლონები, ძველი სქემები, 
ძველი შეხედულებები,

450
00:50:13,258 --> 00:50:18,830
რომლებიც ვეღარ საზრდოობენ თქვენი ყურადღებით. თქვენ დამკვიდრებული ხართ თანდასწრებაში,

451
00:50:18,830 --> 00:50:23,720
და ხედავთ, თუ როგორ მოქმედებენ ეს ძველი სქემები, თუმცა არ ხართ შიგ ჩართულები.

452
00:50:23,720 --> 00:50:27,580
ისინი კი მაინც მოქმედებენ. 
თავი მიგორავს დაღმართზე,

453
00:50:27,580 --> 00:50:34,040
მაგრამ რაღაც მომენტში ის ჩერდება. 
ძველი კარმა აღარ მოდის მოქმედებაში.

454
00:50:34,040 --> 00:50:39,680
აღარ აღმოცენდებიან პროგრამები, 
რომლებიც უნდა გეპოვნა და დაგეშალა.

455
00:50:39,680 --> 00:50:46,410
ისინი გაქრა. და ეს არის მოქშა, განთავისუფლება.

456
00:50:46,410 --> 00:50:56,860
რასაც მე ვხედავ - ეს არის სიცოცხლის აღქმის 
სულ უფრო მეტად გაფართოება.

457
00:50:56,860 --> 00:51:01,430
არა როგორც სხეულში არსებული 
პიროვნების თვალსაზრისით,

458
00:51:01,430 --> 00:51:11,875
არამედ როგორც მშვიდი ჩუმი დაკვირვება მასზე, როცა ყოველ მომენტში არსებობს მოქმედება,

459
00:51:11,875 --> 00:51:17,600
მაგრამ არ არსებობს ის, 
ვინც ასრულებს ამ მოქმედებას.

460
00:51:17,600 --> 00:51:22,330
ძაღლმა დაიყეფა... 
ეს უბრალოდ ყეფა იყო სიჩუმეში.

461
00:51:22,330 --> 00:51:32,080
ვიღაც დადის, ან ჩემი სხეული დადის - ეს ვინმე კი არ დადის, არამედ უბრალოდ ხდება სიარული.

462
00:51:32,080 --> 00:51:36,950
და ამ აღქმას თან ახლდა 
შინაგანი დიალოგის შეწყვეტა,

463
00:51:36,950 --> 00:51:43,520
რომელიც თან ახლდა ჩემს ცხოვრებას. 
ასეთი მომენტები, როცა

464
00:51:43,520 --> 00:51:48,090
მე აღარ ვგრძნობდი თავს პიროვნებად, ხდებოდა სულ უფრო და უფრო ხშირად.

465
00:51:48,090 --> 00:51:53,080
და ამ პროცესის შესაბამისად, 
ყველაფერმა, რასაც ვფიქრობდი ადრე,

466
00:51:53,080 --> 00:51:58,070
რასაც ვაკეთებდი ცხოვრებაში, 
შეიძინა ახალი აზრი.

467
00:51:58,070 --> 00:52:06,000
იმის ნაცვლად, რომ მეფიქრა, თითქოს სიცოცხლე ჩემ წინააღმდეგ იყო, თითქოს ის ძალიან ძნელია,

468
00:52:06,000 --> 00:52:15,890
ანდა მეცადა ლოცვა ცვლილებების გამო, მე მივხვდი, რომ ეს ყველაფერი რაღაც დიადისაკენ

469
00:52:15,890 --> 00:52:28,320
არის მიმართული, იმისკენ, რომ სულ უფრო გაიხსნას გული. რომ მეტად მიმღები ვიყო ცხოვრებაში.

470
00:52:28,320 --> 00:52:32,963
მე დავინახე, რომ რასაც უბედურ შემთხვევებს ვეძახდი, ან შეცდომებს,

471
00:52:32,963 --> 00:52:38,880
ასევე იმას, რაც მე არ მომწონდა, - არ იყო არაფერი ჩემ წინააღმდეგ, და არ იყო არასწორი.

472
00:52:38,880 --> 00:52:44,770
სინამდვილეში ეს მაჩვენებდა მე უფრო ღრმა რეალობას, რასთანაც არ მქონდა შეხება.

473
00:52:44,770 --> 00:52:50,301
ამიტომ ყველა ლოცვა დაემსგავსა მხოლოდ გამოთქმას: "ამინ", "დაე იყოს ნება შენი".

474
00:52:50,301 --> 00:53:00,870
ყველა თხოვნა ასეთი გახდა: " დამეხმარე, დავინახო, სად ვამბობ უარს კიდევ ცხოვრებაზე,

475
00:53:00,870 --> 00:53:07,830
რის მიუღებლობაში ვარ კვლავ, სად ვიტანჯები ჯერ კიდევ, სად არ ვეუბნები "დიახ"-ს

476
00:53:07,830 --> 00:53:13,240
სიცოცხლის გაყვავილებას. ეს აღმოჩენა იყო. 
და სულ უფრო ხშირად ხდებოდა

477
00:53:13,240 --> 00:53:18,770
სიცოცხლის ასეთი აღმოჩენები, სულ უფრო ხშირად ჩნდებოდა გაცნობიერებული ყურადღების მომენტები.

478
00:53:18,770 --> 00:53:27,360
გამოღვიძება - მხოლოდ დასაწყისია გაყვავილების. და რაღაც აზრით, ის არასდროს დასრულდება.

479
00:53:27,360 --> 00:53:38,590
ეს უსასრულო აღმოჩენაა. და რაც უფრო ხშირად ხდება, მით მეტია გაგება, რომ

480
00:53:38,590 --> 00:53:49,920
რასაც ჩვენ სიძნელეებს ვეძახით, დაძაბულულობას, შიშს, სინამდვილეში ეს არის ტრამპლინი

481
00:53:49,920 --> 00:54:04,340
უმაღლესი სიყვარულისთვის. ეს სიყვარულის განზომილებაა, მშვიდობის და თანაგრძნობის.

482
00:54:04,340 --> 00:54:12,030
და ჩვენ ყველანი მასში ვარსებობთ. ისინიც კი, ვინც ფიქრობს, რომ ასე არაა. ჩვენ ყველანი მასში ვართ.

483
00:54:15,820 --> 00:54:19,690
ჩვენ ვიცით, რომ არსებობს ცნობიერება. 
ეს ჩვენ დარწმუნებით ვიცით.

484
00:54:19,690 --> 00:54:23,070
დანარჩენ ყველაფერზე კი ჩვენ შეგვიძლია გვქონდეს მხოლოდ წარმოდგენა.

485
00:54:23,070 --> 00:54:26,540
წარმოდგენა შეიძლება იყოს ძალიან კარგი, მაგრამ ეს მაინც მხოლოდ მიახლოებითი მიხვედრებია.

486
00:54:26,540 --> 00:54:32,950
ცნობიერება - ეს არის ერთადერთი 
თეორიამდელი ფაქტი ბუნებაში.

487
00:54:32,950 --> 00:54:37,260
ყველაფერი სხვა - თეორიული აბსტრაქციებია,
ცნობიერებაში რომ ჩნდებიან.

488
00:54:37,260 --> 00:54:41,580
ცნობიერება - ბუნების ერთადერთი აქსიომაა. 
ის, რომ ის არსებობს -

489
00:54:41,580 --> 00:54:46,430
არის ერთადერთი აბსოლუტურად განსაზღვრული რამ ბუნებაში. და შემიძლია დაგარწმუნოთ, რომ

490
00:54:46,430 --> 00:54:54,440
ფიზიკისა და ნეირობიოლოგიის ემპირიულ მტკიცებულებებსა და განხილვებზე დაყრდნობით,

491
00:54:54,440 --> 00:55:00,322
უმცირესი ალბათობაა იმისა, 
რომ ცნობიერება არ იყოს ფუნდამენტური,

492
00:55:00,322 --> 00:55:04,160
თუკი ცნობიერებას ჩავთვლით მეორადად, 
ანუ ეპიფენომენალურად,

493
00:55:04,160 --> 00:55:07,370
ეს მიგვიყვანს უამრავ გადაუჭრელ პრობლემასთან.

494
00:55:07,370 --> 00:55:11,450
არსებობს ძლიერი რაციონალური და ემპირიული საფუძვლები იმისა, რომ ცნობიერება ჩაითვალოს

495
00:55:11,450 --> 00:55:16,440
ერთ-ერთ, ან იქნებ ერთადერთ ფუნდამენტურ სამშენებლო ბლოკად ბუნებაში.

496
00:55:16,440 --> 00:55:24,610
ფიზიკა თავისი არსით არის მეცნიერება აღქმის შესახებ. ის ცდილობს ახსნას იმ სამყაროს შაბლონები

497
00:55:24,610 --> 00:55:30,200
და კანონზომიერებები, რომელსაც აღვიქვამთ. ის არ ცდილობს გავიდეს აღქმის მიღმა.

498
00:55:30,200 --> 00:55:34,930
მაშინაც, როცა ის იყენებს მოწყობილობებს, როგორიცაა ტელესკოპი, მიკროსკოპი,

499
00:55:34,930 --> 00:55:40,950
ოსცილოგრაფი, ან სხვა რამე, მათ მიერ დაფიქსირებული შედეგები უნდა იყოს აღქმადი.

500
00:55:40,950 --> 00:55:47,870
ამიტომაც ყველაფერი ფიზიკაში, ასე ვთქვათ, იფილტრება აღქმის პარადიგმაში.

501
00:55:47,870 --> 00:55:52,710
ფიზიკა - ეს არის მეცნიერება აღქმის შესახებ. ამიტომ ის არ ცდილობს

502
00:55:52,710 --> 00:55:59,026
ფუნდამენტურად შეიხედოს ფიზიკური ან მატერიალურის საზღვრებს მიღმა,

503
00:55:59,026 --> 00:56:04,597
რადგანაც ფიზიკურობა და მატერია - არის სწორედ ის, რაც ახასიათებს ჩვენ მიერ აღქმულ სამყაროს,

504
00:56:04,597 --> 00:56:12,310
და რაც წარმოადგენს ჩვენი აღქმის შინაარსს. სიცოცხლე - ეს არის ინსტრუმენტი მის შესაცნობად.

505
00:56:12,310 --> 00:56:18,678
სიცოცხლე რომ შეიცნოთ, თქვენ არ უნდა გამოეთიშოთ მას. თქვენ არ უნდა მოწყდეთ იმას,

506
00:56:18,678 --> 00:56:23,250
რის გაგებასაც ცდილობთ. ყურადღება მიაქციეთ მოვლენებს, ეცადეთ შეამჩნიოთ ნიუანსები.

507
00:56:23,250 --> 00:56:30,650
კითხეთ თქვენს თავს: "რაა ეს? რას მეუბნება? რატომ ხდება? რას ნიშნავს?"

508
00:56:30,650 --> 00:56:34,390
სიცოცხლე ამ სამყაროში - 
წიგნია, წასაკითხი და ამოსახსნელი.

509
00:56:34,390 --> 00:56:40,330
მაგრამ ჩვენ შეიძლება იმდენად ჩავეფლოთ ტანჯვისგან გაქცევის აუცილებლობაში,

510
00:56:40,330 --> 00:56:43,918
რომ გვავიწყდება წიგნის წაკითხვა. 
გვავიწყდება, რომ ვიყოთ ყურადღებით.

511
00:56:43,918 --> 00:56:47,560
მაშინ, როდესაც სწორედ ეს წიგნი - 
სიცოცხლე - გასაღებია ჩვენი თავის ამოსახსნელად.

512
00:56:47,560 --> 00:56:53,330
თუ თქვენ გაშიფრავთ სიცოცხლის წიგნს, თქვენ ავტომატურად ნაკლებად დაიტანჯებით,

513
00:56:53,330 --> 00:56:58,670
მაგრამ ვერ შეძლებთ ამას, თუკი არ იქნებით ყურადღებით იმის მიმართ, რაც ხდება.

514
00:56:58,670 --> 00:57:01,690
სიცოცხლე - ეს არის ინსტრუმენტი საკუთარი თავის შესაცნობად.

515
00:57:01,690 --> 00:57:11,030
ყველა დიადი რელიგიური და სულიერი ტრადიცია ამ გაგებაზეა დაფუძნებული,

516
00:57:11,030 --> 00:57:17,510
რომ არსებობს ერთი უსასრულო 
და დაუყოფელი რეალობა,

517
00:57:17,510 --> 00:57:26,680
რომელიც ბრწყინავს ყოველ ჩვენგანში, როგორც გრძნობა "მე ვარ", და რომელიც წარდგება ჩვენ წინ,

518
00:57:26,680 --> 00:57:37,470
როგორც სამყარო. სხვა სიტყვებით, არსებობს ყოფიერების ოკეანე, ასე ვთქვათ, 
ყველასა და ყველაფრის საფუძველი,

519
00:57:37,470 --> 00:57:41,640
საიდანაც ყველა და ყველაფერი 
თავისი არსებობის სათავეს იღებს.

520
00:57:41,640 --> 00:57:47,520
რომელშიც ყველაფერი ცხოვრობს 
და რომელშიც ყველაფერი განქარდება.

521
00:57:47,520 --> 00:57:53,190
და ეს მართლაც ფუძემდებლური პრინციპია 
ყველა რელიგიურ ტრადიციაში,

522
00:57:53,230 --> 00:57:56,680
ეს არის ყოფიერების ერთობის აღიარება.

523
00:57:57,450 --> 00:58:06,110
პირველი გერმეტული პრინციპი ამბობს: "ყველაფერი გონია, სამყარო ცნობიერია".

524
00:58:06,110 --> 00:58:09,430
საითაც არ უნდა გავიხედოთ, 
ყველგან ერთიანი გონი არსებობს.

525
00:58:09,430 --> 00:58:15,980
როგორც რუმიმ თქვა: "საითაც არ უნდა გავიხედო, 
ყველგან ღმერთის სახეა".

526
00:58:15,980 --> 00:58:22,170
სადაც არ უნდა შევიხედოთ - 
მიკროკოსმოსში თუ მაკროკოსმოსში,

527
00:58:22,170 --> 00:58:25,110
ჩვენ ერთიან ცნობიერებას ვპოულობთ.

528
00:58:25,110 --> 00:58:28,780
აი, ადამიანური ნეირონების გამოსახულება.

529
00:58:28,780 --> 00:58:35,440
ეს კი სამყაროში ბნელი მატერიის განაწილების მოდელირებული გამოსახულებაა.

530
00:58:35,440 --> 00:58:41,280
მილუნნიუმ რან - ეს არის მაქს პლანკის ინსტიტუტში სუპერკომპიუტერებით ჩატარებული სიმულაცია,

531
00:58:41,280 --> 00:58:49,383
რათა წარმოდგენა გვქონდეს სამყაროში ბნელი მატერიის განაწილებასა და ევოლუციაზე.

532
00:58:49,383 --> 00:58:53,680
ბნელი მატერია უზარმაზარ კოსმიურ ქსელს ქმნის ერთმანეთთან დაკავშირებული

533
00:58:53,680 --> 00:59:02,840
ძაფებითა და კვანძებით, რომელიც ვიზუალურად ადამიანის ტვინის ნეირონებისა და ნეიროგზების იდენტურია.

534
00:59:02,840 --> 00:59:06,870
და ასეთი სურათი ყველგან გვხვდება ბუნებაში.

535
00:59:06,870 --> 00:59:14,130
შეგვიძლია ამას დავუძახოთ ერთიანი გონი, ან ღმერთი, ან ყველაფერი, რაც არის.

536
00:59:16,020 --> 00:59:24,330
და რასაც ღმერთს ვეძახით, არაა რაიმე გარე არსება, რომელიც სამყაროს საზღვრებს მიღმაა

537
00:59:24,330 --> 00:59:31,840
და მასზე ადრინდელია. ღმერთი - ის არსია, რომელიც ბრწყინავს ყოველ ჩვენგანში,

538
00:59:31,840 --> 00:59:41,210
როგორც ცოდნა "მე ვარ" და წარმოდგება ჩვენ წინ, როგორც სამყარო. ასე რომ, ამ თვალსაზრისით

539
00:59:41,210 --> 00:59:46,980
რელიგიურ ენაზე შეიძლება ვთქვათ, რომ სამყარო - ეს ღმერთის სიტყვის გამოვლინებაა, ლოგოსი.

540
00:59:46,980 --> 00:59:56,040
ჩვენ კი ღვთიური გონის ლოკალიზება ვართ ღვთიურსავე გონში.

541
00:59:56,920 --> 01:00:02,590
და როგორ ხდება, რომ სუბიექტურობის ერთი უნივერსალური ველი, ერთი უნივერსალური ცნობიერება -

542
01:00:02,590 --> 01:00:05,880
შეიძლება იყოს მრავლობითიც? მე ხომ არ შემიძლია თქვენი აზრების წაკითხვა,

543
01:00:05,880 --> 01:00:09,203
და ალბათ, არც თქვენ - ჩემი. მე არ ვიცი, რა ხდება

544
01:00:09,203 --> 01:00:15,680
ანდრომედას გალაქტიკაში, ან თუნდაც ჩინეთში. ჩვენ არ გვაქვს ერთიანი გამოცდილება ჩვენი ბუნების.

545
01:00:15,680 --> 01:00:23,940
მაშ როგორღა შეუძლია ბუნებას - ერთიან გონს - ჰქონდეს ასეთი შეზღუდულობა და თან იყოს მრავალფეროვანი?

546
01:00:23,940 --> 01:00:28,898
ვფიქრობ, ჩვენ ვიცით ერთი ბუნებრივი პროცესი, რომელიც ზუსტად ასე ხდება.

547
01:00:28,898 --> 01:00:33,680
ფსიქიატრიაში მას ეწოდება დისოციაცია. 
ეს პროცესია, რომლის დროსაც

548
01:00:33,680 --> 01:00:38,808
ერთიანი გონება თითქოს იყოფა მრავალ განცალკევებულ ცნობიერების ცენტრად.

549
01:00:38,808 --> 01:00:46,410
ჩვენ გვაქვს სარწმუნო ემპირიული დასაბუთებები, რაც გამოუვლინდათ ადამიანებს,

550
01:00:46,410 --> 01:00:51,210
და მიღებული ნეიროვიზუალიზაციის საშუალებით. და ახლა, ვფიქრობ, ჩვენ ახლოს ვართ

551
01:00:51,210 --> 01:00:57,670
დისოციაციის კონცეპტუალურ მკაფიო ახსნასთან, რომელიც დაფუძნებულია ინფორმაციის

552
01:00:57,670 --> 01:01:03,540
ინტეგრირებულ თეორიაზე - ცნობიერების ნეირობიოლოგიის ძირითად თეორიაზე.

553
01:01:03,540 --> 01:01:08,870
როდესაც წარმოიშობა დისოციაციური მოსაზღვრე ფორმა, მაშინ თქვენ მხოლოდ იმას ხედავთ,

554
01:01:08,870 --> 01:01:16,730
რაც ამ ფორმის მიღმაა, აღქმის მეშვეობით. და ის, რასაც აღიქვამთ, - არის მატერია, ფიზიკური.

555
01:01:16,730 --> 01:01:22,920
სხვა სიტყვებით, მატერია, ფიზიკურობა - 
ეს არის ცნობიერების პროცესის

556
01:01:22,920 --> 01:01:27,510
გაცნობიერებული გამოვლინება 
დისოციაციის საზღვარზე.

557
01:01:29,160 --> 01:01:34,140
არ აქვს მნიშვნელობა, ამ პროცესებს თანამედროვე თეორიების ტერმინებით აღვწერთ,

558
01:01:34,140 --> 01:01:37,590
თუ უძველესი დროის მოდელებს გამოვიყენებთ, როგორიცაა ხუთი სკანდჰა,

559
01:01:37,590 --> 01:01:44,810
მთავარია ის, რომ ამ ქვეცნობიერ პროცესებს ჩვენ გადავაქცევთ ცნობიერად.

560
01:01:44,810 --> 01:01:51,050
როდესაც ისინი გაცნობიერებულია, "მე"-ს სტრუქტურის შიგნით წინაღობა ქრება.

561
01:01:51,050 --> 01:01:55,910
და "მე"-ს ქვეცნობიერი ფუნქციონირება შესაძლებელია შეწყდეს.

562
01:01:55,910 --> 01:01:59,100
იმის აღქმა, რომ ჩვენ ფიზიკური სხეული ვართ,

563
01:01:59,100 --> 01:02:05,240
სხეულის შეგრძნებების აღქმა, ობიექტებისა და საგნების კონცეპტუალიზაცია,

564
01:02:05,240 --> 01:02:09,830
საგნების შეფასებასთან და უპირატესობის მინიჭებასთან იდენტიფიკაცია,

565
01:02:09,830 --> 01:02:16,110
გრძნობა, რომ არსებობს მოწმე, ყველაფერი ამის დამკვირვებელი, - გონების მთელი ეს პროცესები

566
01:02:16,110 --> 01:02:20,500
უნდა გაცნობიერდეს, როგორც 
"მე"-სგან თავისუფალი.

567
01:02:20,500 --> 01:02:24,480
სხვა სიტყვებით, ჩვენ აღარ ვაიგივებთ
ჩვენს თავს მოვლენებთან,

568
01:02:24,480 --> 01:02:29,070
არამედ ვაძლევთ მათ უფლებას 
იყვნენ ისეთი, როგორიც არიან.

569
01:02:29,070 --> 01:02:34,300
ეს არაა სიცოცხლეზე უარის თქმა, პირიქით -

570
01:02:34,300 --> 01:02:40,408
ეს არის სიცოცხლესთან ურთიერთობის გაღრმავება.

571
01:02:41,328 --> 01:02:48,530
ჩემმა გაგებამ, რომ ცნობიერება არის ფუნდამენტური და წინუსწრებს ფიზიკურს, -

572
01:02:48,530 --> 01:02:53,720
წლების მანძილზე ძირფესვიანად შეცვალა ჩემი აღქმა ამ სამყაროში ცხოვრების შესახებ,

573
01:02:53,720 --> 01:02:57,310
და იმის შესახებ, თუ რას ნიშნავს, იყო ადამიანი, რომელიც ცხოვრობს ამ სამყაროში.

574
01:02:57,310 --> 01:02:59,560
ჩემს შემთხვევაში ეს ნელი პროცესი იყო.

575
01:02:59,560 --> 01:03:03,380
თავიდან ეს იყო უბრალოდ კონცეპტუალური მიხვედრა ჩემს გონებაში,

576
01:03:03,380 --> 01:03:08,550
შემდეგ კი მან თითქოს სხეულში შეაღწია და დაიწყო გავლენა ჩემს ემოციებზე, ჩემს გრძნობებზე,

577
01:03:08,550 --> 01:03:14,540
და ამან ყველაფერი შეცვალა. ეს სრულიად ცვლის იმას, თუ რას თვლით თქვენ კარგად განვლილ ცხოვრებად,

578
01:03:14,540 --> 01:03:20,010
რას თვლით მიზნებად, რისკენაც უნდა ისწრაფვოთ, ეს ცვლის თქვენი საკუთარი

579
01:03:20,010 --> 01:03:23,800
თავის აღქმას, თქვენს ურთიერთობებს 
სხვა ცოცხალ არსებებთან.

580
01:03:23,800 --> 01:03:25,750
დიახ, ეს ნამდვილად ყველაფერს ცვლის.

581
01:03:25,750 --> 01:03:32,680
პირადი მიზნები, დაკავშირებული სტატუსთან, ძალა-უფლებასთან, ფულთან - წარსულში დარჩა.

582
01:03:32,680 --> 01:03:37,978
იმის გაცნობიერება, რომ ჩემი ცხოვრება - სულაც არ ვარ მე, არასდროს ყოფილა და არ იქნება მე,

583
01:03:37,978 --> 01:03:42,400
რომ ეს არის ბუნება, ხოლო "მე" - არის ერთ-ერთი ლოკალური გამოვლინება ბუნების -

584
01:03:42,400 --> 01:03:48,890
ეს გაგება იწვევს შფოთვის სიღრმისეულ დასუსტებას, რომელიც თან ახლავს

585
01:03:48,890 --> 01:03:52,395
პირადი მიზნების მიღწევის 
აუცილებლობის გრძნობას.

586
01:03:52,395 --> 01:03:57,160
და განთავისუფლებთ გულდაწყვეტისგან, 
როდესაც თქვენ ვერ აღწევთ მიზანს.

587
01:03:57,160 --> 01:04:03,040
ყველაფერი ეს გაქრა. ახლა ჩემი ცხოვრება არის ბუნების მსახურების ფორმა.

588
01:04:03,040 --> 01:04:08,440
მე ღია ვარ ყველაფრისთვის, რისი გაკეთებაც ბუნებას სურს ჩემით,

589
01:04:08,440 --> 01:04:16,110
და თუმცა ეს მონურ მსახურებასავით ჟღერს, 
მე არ ვგრძნობ თავს ასე.

590
01:04:16,110 --> 01:04:20,670
მე ვგრძნობ, რომ აღარ ვატარებ 
დამთრგუნველ პასუხისმგებლობას,

591
01:04:20,670 --> 01:04:25,400
რომ ვიყო პირადულად ბედნიერი, რაც არის ყველაზე დამთრგუნველი იდეა, რაც შეიძლება

592
01:04:25,400 --> 01:04:29,610
ადამიანს თავში მოუვიდეს. თითქოს შენი ცხოვრება შენზეა დამოკიდებული, და თითქოს შენ გაქვს

593
01:04:29,610 --> 01:04:33,850
პასუხისმგებლობა იმაზე, რომ იყო ბედნიერი, და როცა ვერ ახერხებ ამას, ეს შენი წარუმატებლობაა,

594
01:04:33,850 --> 01:04:39,360
და იწყებ სინანულს. არა, ეს წავიდა, ეს გაქრა. ეს არის ერთ-ერთი იმ რამეთაგან,

595
01:04:39,360 --> 01:04:42,270
რომელთაც შეცვალეს ჩემი ცხოვრება.

596
01:04:42,270 --> 01:04:53,700
რეალობის უფრო ღრმა გაგება ანვითარებს ემპათიას, ურთიერთ პატივისცემას, 
არაეგოისტურ მიზნებს.

597
01:04:53,700 --> 01:04:57,410
ეს ამცირებს ქცევის მოდელებზე დამოკიდებულებას.

598
01:04:57,410 --> 01:05:03,640
ამიტომ სრული დარწმუნებით შეიძლება ითქვას, რომ თუკი კაცობრიობის გაგება იქნება

599
01:05:03,640 --> 01:05:09,130
უფრო ღრმა და ყოვლისმომცველი, 
ცხოვრება გახდება უკეთესი.

600
01:05:09,860 --> 01:05:16,120
მსოფლიო პრობლემების გადაწყვეტა იმაში მდგომარეობს, რომ მათი ნამდვილი წყარო ამოვიცნოთ -

601
01:05:16,120 --> 01:05:20,990
ეგო, რომელიც მხოლოდ 
საკუთარი ინტერესებით მოქმედებს.

602
01:05:20,990 --> 01:05:29,980
მნიშვნელობა არ აქვს, რას მოღვაწეობს ეგო - პოლიტიკა, რელიგია, ეკონომიკა თუ განათლება.

603
01:05:29,980 --> 01:05:35,640
სანამ ის გამომდინარეობს ცრუ წინაპირობისგან, 
რომ არსებობს ცალკე "მე",

604
01:05:35,640 --> 01:05:40,080
მანამ გაგრძელდება ჩვენი ტანჯვა და განცალკევება.

605
01:05:40,080 --> 01:05:44,100
ერთადერთი გამოსავალი 
კაცობრიობისათვის ახლა არის

606
01:05:44,100 --> 01:05:49,230
გ ა მ ო ღ ვ ი ძ ე ბ ა !

607
01:05:50,450 --> 01:05:57,518
ბუდიზმში, როცა აღარაა საკუთარი თავის აღქმა, როგორც რაიმე განცალკევებულის,

608
01:05:57,518 --> 01:06:03,320
და ამავე დროს, არავინაა სხვა, 
გარდა ერთიანი "მე"-სი - არის ნირვანა,

609
01:06:03,320 --> 01:06:11,760
ეგოცენტრული მოღვაწეობის დასასრული, უმეცრების დასასრული, ძილის დასასრული

610
01:06:11,760 --> 01:06:17,220
და სიცოცხლის სიზმრის პერსონაჟიდან გამოღვიძება.

611
01:06:17,220 --> 01:06:24,640
ბიბლიაში ნათქვამია, რომ 
სიტყვა გახდა ხორცი და დამკვიდრდა ჩვენ შორის.

612
01:06:24,640 --> 01:06:32,041
სიტყვა ხშირად ითარგმნება, როგორც ლოგოსი. ეს არის უძველესი სიტყვა ძალიან ღრმა აზრით.

613
01:06:32,041 --> 01:06:39,920
ლოგოსი ასოცირდება მარადიულობასთან, ჭეშმარიტებასთან და პირდაპირ გამოცხადებასთან.

614
01:06:39,920 --> 01:06:52,630
შეიძლება ითქვას, რომ სწორედ ლოგოსის მეშვეობით, ქრისტეს ცნობიერების მეშვეობით,
ბუდდას ბუნების მეშვეობით - 
შეიცნობა ღმერთის გონი.