Είμαστε εδώ σήμερα

επειδή τα Ηνωμένα Έθνη

έχουν καθορίσει στόχους

για την πρόοδο των χωρών.

Ονομάζονται Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας.

Και ο λόγος για τον οποίο μου αρέσουν αυτοί οι στόχοι

είναι ότι είναι οκτώ.

Και με το να καθορίσουν οκτώ διαφορετικούς στόχους,

τα Ηνωμένα Έθνη είπαν

ότι υπάρχουν τόσα πολλά που χρειάζεται

να αλλάξουν σε μια χώρα

ώστε να υπάρξει καλή ζωή για τους ανθρώπους.

Κοιτάξτε εδώ, πρέπει να θέσετε τέρμα στη φτώχεια,

εκπαίδευση, φύλο,

παιδική και μητρική υγεία,

να ελέγξετε τις μολύνσεις, να προστατέψετε το περιβάλλον

και να έχετε καλές παγκόσμιες διασυνδέσεις ανάμεσα στα έθνη

από κάθε άποψη

από την αρωγή ως το εμπόριο.

Υπάρχει ένας δεύτερος λόγος που μου αρέσουν αυτοί οι αναπτυξιακοί στόχοι,

και αυτός είναι επειδή κάθε ένας μετριέται.

Πάρτε την παιδική θνησιμότητα.

Ο σκοπός εδώ είναι η μείωση της παιδικής θνησιμόητας

κατά δύο τρίτα

από το 1990 ως το 2015.

Αυτό σημαίνει 4% μείωση κάθε χρόνο.

Και αυτό, με μετρήσεις.

Και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά

ανάμεσα στην πολιτική συζήτηση όπως αυτό

και στην πραγματική προσπάθεια επίτευξης του σημαντικού,

μιας καλύτερης ζωής για τους ανθρώπους.

Και ο λόγος που είμαι τόσο χαρούμενος για αυτό

είναι ότι έχουμε ήδη τεκμηριώσει

ότι υπάρχουν πολλές χώρες

στην Ασία, στη Μέση Ανατολή,

στη Λατινική Αμερική και στην Ανατολική Ευρώπη

που μειώνουν με αυτό το ρυθμό.

Και ακόμα και η ισχυρή Βραζιλία πέφτει με 5% κάθε χρόνο

και η Τουρκία με 7% το χρόνο.

Επομένως υπάρχουν καλά νέα.

Αλλά τότε ακούω ανθρώπους που λένε, "Δεν υπάρχει καμιά πρόοδος στην Αφρική.

Και δεν υπάρχουν καν στατιστικά για την Αφρική

για να ξέρουμε τι συμβαίνει."

Θα αποδείξω ότι έχουν άδικο και στα τα δύο.

Ελάτε μαζί μου στον υπέροχο κόσμο της στατιστικής.

Σας μεταφέρω στην ιστοσελίδα ChildMortality.org

όπου μπορείτε να δείτε τους θανάτους σε παιδιά

μικρότερα των πέντε ετών για όλες τις χώρες.

Έχει γίνει από ειδικούς του Ο.Η.Ε.

Και θα πάρω την Κένυα ως παράδειγμα.

Εδώ βλέπετε τα δεδομένα.

Μην πανικοβάλεστε. Μην πανικοβάλεστε. Θα σας βοηθήσω.

Φαίνεται άσχημο, όπως στο κολλέγιο

όταν δεν σας άρεσε η στατιστική.

Αλλά πρώτον, όταν βλέπετε τελείες σαν αυτή,

πρέπει να αναρωτηθείτε:

από πού προέρχονται τα δεδομένα;

Ποια είναι η προέλευση των δεδομένων;

Είναι έτσι τα πράγματα που στην Κένυα

υπάρχουν γιατροί και άλλοι ειδικοί

που γράφουν το πιστοποιητικό θανάτου όταν πεθαίνει το παιδί,

και αυτό στέλνεται στη στατιστική υπηρεσία;

Όχι. Χώρες με χαμηλό εισόδημα όπως η Κένυα

ακόμα δεν έχουν αυτό το επίπεδο οργάνωσης.

Υπάρχει αλλά είναι δεν είναι τέλειο,

επειδή τόσοι πολλοί θάνατοι συμβαίνουν στο σπίτι

με την οικογένεια,

και αυτό δεν καταγράφεται.

Αυτό στο οποίο βασιζόμαστε δεν είναι ένα ελλιπές σύστημα.

Έχουμε συνεντεύξεις, έχουμε έρευνες.

Και αυτό σημαίνει άκρως επαγγελματίες

γυναίκες που παίρνουν συνεντεύξεις

που κάθονται μια ώρα με μια γυναίκα

και τη ρωτούν για τις γέννες της.

Πόσα παιδιά έκανες;

Είναι ζωντανά;

Αν πέθαναν, σε ποια ηλικία και ποια χρονιά;

Και μετά αυτό γίνεται σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα

χιλιάδων γυναικών στη χώρα

και συγκεντρώνεται σε αυτό που συνηθίζεται να αποκαλείται

έκθεση δημογραφικής έρευνας για την υγεία.

Αλλά αυτές οι έρευνες κοστίζουν,

έτσι μπορούν να γίνονται μόνο κάθε τρία με πέντε χρόνια.

Αλλά έχουν καλή ποιότητα.

Έτσι αυτό είναι ένας περιορισμός.

Και όλες αυτές οι χρωματιστές γραμμές εδώ είναι αποτελέσματα,

κάθε χρώμα είναι μια έρευνα.

Αλλά αυτό παραείναι πολύπλοκο για σήμερα, έτσι θα σας το απλοποιήσω

και θα σας δώσω μια μέση τιμή για κάθε έρευνα.

Αυτό ήταν το 1977, το 1988,

το 1992, το '97

και το 2002.

Και όταν οι ειδικοί του Ο.Η.Ε.

τοποθετήσουν αυτές τις έρευνες στην τράπεζα δεδομένων τους,

στη συνέχεια χρησιμοποιούν μαθηματικές φόρμουλες

για να παράγουν μια γραμμή τάσης και αυτή η γραμμή τάσης είναι σαν αυτή.

Δείτε εδώ. Είναι η καλύτερη προσαρμογή που μπορούν να πάρουν από αυτό το σημείο.

Αλλά προσέξτε.

Προεκτείνουν τη γραμμή

πέρα από το τελευταίο σημείο

στο τίποτα.

Και υπολόγισαν ότι, το 2008,

η Κένυα είχε παιδική θνησιμότητα 128 [στα χίλια παιδιά].

Και στενοχωρήθηκα,

επειδή μπορούσαμε να δούμε

αυτή την αναστροφή στην Κένυα

με μια αυξημένη παιδική θνησιμότητα στη δεκαετία του 90.

Ήταν τόσο τραγικό.

Αλλά τον Ιούνιο έλαβα ένα mail στα εισερχόμενά μου

από τις Δημογραφικές Έρευνες Υγείας,

και παρουσίασε καλά νέα από την Κένυα.

Ήμουν τόσο χαρούμενος.

Αυτό ήταν η εκτίμηση μιας νέας έρευνας.

Μετά απλώς πήρε άλλους τρεις μήνες

στον Ο.Η.Ε, να το βάλουν στο σέρβερ τους

και την Παρασκευή πήραμε τη νέα γραμμή τάσης.

Ήταν εδώ κάτω.

Καλό δεν είναι; Καλό δεν είναι,έ;

Ήμουν πράγματι, την Παρασκευή, καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή μου,

και είδα το ρυθμό θανάτων να πέφτει

από το 128 στο 84 ακριβώς εκείνο το πρωί.

Επομένως πανηγυρίσαμε.

Αλλά τώρα, όταν έχετε αυτή τη γραμμή τάσης,

πώς μετράμε την πρόοδο;

Μπαίνω σε κάποιες λεπτομέρειες εδώ,

διότι ο Ο.Η.Ε το κάνει κάπως έτσι.

Ξεκινούν το 1990, μετρούν μέχρι το 2009.

Λένε, "0,9%, καμία πρόοδος."

Αυτό είναι άδικο.

Ως καθηγητής πανεπιστημίου, νομίζω έχω το δικαίωμα να προτείνω κάτι διαφορετικό.

Θα έλεγα, τουλάχιστον θα έκανα αυτό.

10 χρόνια είναι αρκετά για να ακολουθήσεις την τάση.

Είναι δυο έρευνες, και μπορείτε να δείτε τι συμβαίνει τώρα.

Έχουν 2,4%.

Αν ήμουν στο Υπουργείο Υγείας στην Κένυα,

μπορεί να είχα ενώσει αυτά τα δυο σημεία.

Έτσι αυτό που σας λέω

είναι ότι ξέρουμε την παιδική θνησιμότητα.

Έχουμε μια πτωτική τάση.

Εισέρχεται σε κάποια δυσεπίλυτα θέματα στη συνέχεια

όταν μετράμε MDGs (Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας).

Και ο λόγος εδώ για την Αφρική είναι ιδιαίτερα σημαντικός,

επειδή τα ΄90 ήταν μια κακή δεκαετία,

όχι μόνο στην Κένυα αλλά σε όλη την Αφρική.

Η επιδημία του ΗΙV ήταν σε έξαρση.

Υπήρχε ανθεκτικότητα για τα παλιά φάρμακα της ελονοσίας, μέχρι να πάρουμε τα νέα φάρμακα.

Πήραμε, αργότερα, τις κουνουπιέρες.

Και υπήρχαν κοινωνικοοικονομικά προβλήματα,

που τώρα επιλύονται σε μια πολύ καλύτερη κλίμακα.

Έτσι κοιτάξτε αυτό το μέσο όρο εδώ.

Αυτό είναι ο μέσος όρος για όλη την υποσαχάρια Αφρική.

Και ο Ο.Η.Ε. λέει

είναι μείωση κατά 1,8%.

Τώρα αυτό ακούγεται λίγο θεωρητικό,

αλλά δεν είναι τόσο θεωρητικό.

Ξέρετε, αυτοί οι οικονομολόγοι,

αγαπούν το χρήμα, θέλουν όλο και περισσότερο, θέλουν να αυξάνεται.

Έτσι υπολογίζουν τον εκατοστιαίο ετήσιο ρυθμό αύξησης της οικονομίας.

Εμείς στη δημόσια υγεία, μισούμε το θάνατο των παιδιών

έτσι θέλουμε λιγότερους και λιγότερους και λιγότερους θανάτους παιδιών.

Έτσι υπολογίζουμε την εκατοστιαία μείωση ανά έτος.

Αλλά είναι περίπου το ίδιο ποσοστό.

Αν η οικονομία σας αυξάνεται κατά 4%,

οφείλετε να μειώσετε την παιδική θνησιμότητα κατά 4%,

αν χρησιμοποιείται καλά και οι άνθρωποι εμπλέκονται πραγματικά

και μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους φυσικούς πόρους με τον τρόπο που θέλουν.

Έτσι είναι δίκαιο τώρα να το μετράς για 19 χρόνια;

Ένας οικονομολόγος ποτέ δεν θα το έκανε αυτό.

Το έχω απλά διαιρέσει σε δυο περιόδους.

Στα '90, μόνο 1,2%,

μόνο 1,2%.

Ενώ τώρα, δεύτερη ταχύτητα --

είναι σαν η Αφρική να πήγαινε με πρώτη ταχύτητα,

τώρα βάζει τη δευτέρα.

Αλλά ακόμα και αυτό

δεν είναι δίκαιη αναπαράσταση της Αφρικής,

διότι είναι ένας μέσος όρος.

είναι μια μέση ταχύτητα μείωσης στην Αφρική.

Και κοιτάξτε εδώ όταν σας πηγαίνω στα δικά μου γραφήματα φυσαλίδων.

Ακόμα εδώ,

θάνατοι ανά χίλια παιδιά σε αυτό τον άξονα.

Εδώ έχουμε τη χρονιά.

Και τώρα σας δίνω μια ευρύτερη εικόνα από τους MDG.

Ξεκίνησα 50 χρόνια πριν

όταν η Αφρική γιόρταζε την ανεξαρτησία στις περισσότερες χώρες.

Σας παρουσιάζω το Κονγκό, που ήταν ψηλά,

την Γκάνα, χαμηλότερα, και την Κένυα, ακόμα χαμηλότερα.

Και τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια από τότε; Ξεκινάμε.

Μπορείτε να δείτε, με την ανεξαρτησία, το μορφωτικό επίπεδο βελτιώθηκε

και οι εμβολιασμοί ξεκίνησαν, η ευλογιά εξαλείφθηκε,

η υγιεινή βελτιώθηκε και τα πράγματα καλυτέρεψαν.

Αλλά τότε, στα '80, προσέξτε εδώ.

Το Κονγκό μπήκε σε εμφύλιο πόλεμο

και το επίπεδό τους έπεσε εδώ.

Η Γκάνα πήγε πολύ μπροστά, γρήγορα.

Αυτό ήταν η αρνητική αντίδραση στην Κένυα, και η Γκάνα προσπέρασε,

αλλά τότε η Κένυα και η Γκάνα πέφτουν μαζί --

ακόμα στασιμότητα στο Κονγκό.

Να πού είμαστε σήμερα.

Μπορείτε να δείτε, δεν έχει νόημα

να βγάζεις το μέσο όρο από αυτή τη μηδενική βελτίωση

και από αυτή την πολύ γρήγορη βελτίωση.

Έχει έρθει η ώρα

να σταματήσουμε να θεωρούμε την υποσαχάρια Αφρική ένα μέρος.

Οι χώρες τους είναι τόσο διαφορετικές

και αξίζουν να αναγνωρίζονται με τον ίδιο τρόπο,

με τον οποίο δεν μιλάμε για την Ευρώπη ως ένα μέρος.

Μπορώ να σας πω ότι η οικονομία σε Ελλάδα και Σουηδία είναι πολύ διαφορετικές.

Όλοι το ξέρουν αυτό.

Και κρίνονται, κάθε χώρα, από το πώς τα πάνε.

Έτσι αφήστε με να σας δείξω την ευρύτερη εικόνα.

Η χώρα μου, η Σουηδία:

το 1800 ήμασταν εκεί πάνω.

Τι παράξενη διαταραχή προσωπικότητας πρέπει να έχουμε,

να μετράμε τα παιδιά τόσο σχολαστικά παρά τον υψηλό ρυθμό παιδικών θανάτων.

Είναι πολύ παράξενο. Είναι κάπως ενοχλητικό.

Αλλά είχαμε αυτή τη συνήθεια στη Σουηδία, ξέρετε,

να μετράμε όλους τους θανάτους παιδιών,

ακόμα και αν δεν κάναμε τίποτα για αυτό.

Και τότε, βλέπετε, αυτά ήταν χρόνια λιμού.

Αυτές ήταν κακιές χρονιές και οι άνθρωποι βαρέθηκαν τη Σουηδία.

Οι πρόγονοί μου μετανάστευσαν στις ΗΠΑ.

Και τελικά, σύντομα, άρχισαν να τα πηγαίνουν όλο και καλύτερα εδώ.

Και εδώ είχαμε καλύτερη εκπαίδευση και είχαμε καλύτερες υπηρεσίες υγείας,

και η παιδική θνησιμότητα μειώθηκε.

Ποτέ δεν είχαμε πόλεμο, η Σουηδία είχε ειρήνη συνεχώς.

Αλλά κοιτάξτε, ο ρυθμός μείωσης

στη Σουηδία

δεν ήταν γρήγορος.

Η Σουηδία πέτυχε μια χαμηλή παιδική θνησιμότητα

διότι ξεκινήσαμε νωρίς.

Είχαμε το δημοτικό σχολείο στην πραγματικότητα

για πρώτη φορά το 1842.

Και μετά παίρνετε αυτό το θαυμάσιο αποτέλεσμα

όταν οι γυναίκες μορφώθηκαν

μια γενιά αργότερα.

Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι επενδύσεις που κάνουμε και βρίσκονται σε εξέλιξη

είναι μακροπρόθεσμες επενδύσεις.

Δεν είναι απλώς για περίπου πέντε χρόνια.

Είναι μακροπρόθεσμες επενδύσεις.

Και η Σουηδία ποτέ δεν έφτασε το ρυθμό του Αναπτυξιακού Στόχου της Χιλιετίας,

3,1 % όταν υπολόγισα.

Έτσι είμαστε εκτός πορείας, αχά. Να τι είναι η Σουηδία.

Αλλά δεν μιλάτε γι' αυτό τόσο πολύ.

Θέλουμε οι άλλοι να είναι καλύτεροι από ότι ήμασταν εμείς. Και πράγματι, άλλοι είναι καλύτεροι.

Αφήστε με να σας δείξω την Ταϊλάνδη,

δείτε τι ιστορία επιτυχίας, η Ταϊλάνδη από τα 1960 --

πώς έπεσαν εδώ

και έφτασαν σχεδόν τα ίδια επίπεδα παιδικής θνησιμότητας με τη Σουηδία.

Και θα σας αναφέρω μια άλλη ιστορία, την Αίγυπτο,

την πιο κρυφή, δοξασμένη επιτυχία στη δημόσια υγεία.

Η Αίγυπτος ήταν εδώ πάνω το 1960,

ψηλότερα από το Κονγκό.

Το δέλτα του Νείλου ήταν μια δυστυχία για τα παιδιά

με διάρροια

και ελονοσία και πολλά προβλήματα.

Και τότε απέκτησαν το φράγμα του Ασουάν. Είχαν ηλεκτρισμό στα σπίτια τους.

Αύξησαν την εκπαίδευση.

Και είχαν πρωτογενή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Και συνέχισαν να κατεβαίνουν, ξέρετε.

Και είχαν ασφαλέστερο νερό, εξάλειψαν την ελονοσία.

Και δεν είναι αυτή μια ιστορία επιτυχίας;

Οι ρυθμοί παιδικής θνησιμότητας του Αναπτυξιακού Στόχου της Χιλιετίας

είναι απολύτως εφικτοί.

Και το καλό είναι

ότι η Γκάνα σήμερα προχωρά με τον ίδιο ρυθμό

που είχε η Αίγυπτος στο πιο ταχύ σημείο της.

Η Κένυα τώρα επιταχύνει.

Εδώ έχουμε ένα πρόβλημα.

Έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα σε χώρες που είναι σε στασιμότητα.

Λοιπόν, αφήστε με να σας μεταφέρω μια ευρύτερη εικόνα,

μια ευρύτερη εικόνα της παιδικής θνησιμότητας.

Θα σας δείξω τη σχέση

ανάμεσα στην παιδική θνησιμότητα σε αυτό τον άξονα εδώ --

αυτός ο άξονας εδώ είναι η παιδική θνησιμότητα --

και εδώ έχω το μέγεθος της οικογένειας.

Η σχέση ανάμεσα στην παιδική θνησιμότητα και το μέγεθος της οικογένειας.

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα παιδιά ανά γυναίκα.

Έξι, επτά, οκτώ παιδιά ανά γυναίκα.

Αυτό είναι, για μια φορά ακόμα, το 1960,

50 χρόνια πριν.

Κάθε φυσαλίδα είναι μια χώρα.

Το χρώμα, μπορείτε να δείτε, μια ήπειρος.

Το σκούρο μπλε εδώ είναι η υποσαχάρια Αφρική.

Και το μέγεθος της φυσαλίδας είναι ο πληθυσμός.

Και αυτές είναι

οι επονομαζόμενες "αναπτυσσόμενες" χώρες.

Είχαν υψηλή, ή πολύ υψηλή, παιδική θνησιμότητα

και μέγεθος οικογενείας, από έξι ως οκτώ.

Και αυτές εκεί,

ήταν οι επονομαζόμενες Δυτικές χώρες.

Είχαν χαμηλή παιδική θνησιμότητα

και μικρές οικογένειες.

Τι συνέβη;

Αυτό που θέλω να κάνετε τώρα είναι να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια

τη σχέση ανάμεσα στην πτώση της παιδικής θνησιμότητας

και τη μείωση του μεγέθους της οικογένειας.

Απλά θέλω να μην αφήσετε κανένα περιθώριο αμφιβολιών.

Πρέπει να το δείτε οι ίδιοι.

Αυτό είναι που συνέβη. Τώρα ξεκινώ τον κόσμο.

Εδώ κατεβαίνουμε με την εξάλειψη της

ευλογιάς, την καλύτερη εκπαίδευση,

τις υπηρεσίες υγείας.

Κατέβηκε εκεί -- η Κίνα μπαίνει στο κουτί της Δύσης εδώ.

Και εδώ η Βραζιλία είναι στο κουτί της Δύσης.

Η Ινδία πλησιάζει. Οι πρώτες Αφρικανικές χώρες μπαίνουν στο κουτί της Δύσης.

Και έχουμε πολλούς νέους γείτονες.

Καλώς ήλθατε σε μια ζωή της προκοπής.

Ελάτε. Θέλουμε τον καθένα εκεί κάτω.

Αυτό είναι το όραμα που έχουμε, έτσι;

Και κοιτάξτε τώρα, οι πρώτες Αφρικανικές χώρες εδώ εισέρχονται.

Εδώ βρισκόμαστε σήμερα.

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα

όπως "Δυτικός κόσμος" και "αναπτυσσόμενος κόσμος."

Αυτή είναι η αναφορά από τον Ο.Η.Ε.,

που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή.

Είναι πολύ καλή --"Επίπεδα και Τάσεις στην Παιδική Θνησιμότητα" --

εκτός από αυτή τη σελίδα.

Αυτή η σελίδα είναι πολύ κακή.

Είναι μια κατηγοριοποίηση των χωρών.

Χαρακτηρίζει "αναπτυσσόμενες χώρες" -- μπορώ να διαβάσω από αυτή τη λίστα εδώ --

αναπτυσσόμενες χώρες: Δημοκρατία της Κορέας -- Νότια Κορέα.

Ε;

Έχουν τη Samsung, πώς μπορεί να είναι αναπτυσσόμενη χώρα.

Έχουν εδώ τη Σιγκαπούρη.

Έχουν τη χαμηλότερη παιδική θνησιμότητα στον κόσμο, Σιγκαπούρη.

Προσπέρασαν τη Σουηδία πέντε χρόνια πριν,

και χαρακτηρίζονται αναπτυσσόμενη χώρα.

Έχουν εδώ το Κατάρ.

Είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο με το Al Jazeera.

Πώς στην ευχή θα μπορούσαν να είναι αναπτυσσόμενη χώρα;

Αυτά είναι βλακείες.

(Χειροκρότημα)

Το υπόλοιπο εδώ είναι καλό. Το υπόλοιπο είναι καλό.

Πρέπει να έχουμε μια σύγχρονη αντίληψη,

που ταιριάζει με τα δεδομένα.

Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε

ότι όλοι μπαίνουμε σε αυτό, κάτω ως εδώ.

Ποιο είναι το σημαντικό τώρα με τις σχέσεις εδώ.

Κοιτάξτε. Ακόμα και αν κοιτάξουμε την Αφρική.

Αυτές είναι οι Αφρικανικές χώρες.

Μπορείτε να δείτε καθαρά τη σχέση με την πτωτική παιδική θνησιμότητα

και το μειούμενο μέγεθος της οικογένειας,

ακόμα και εντός της Αφρικής.

Είναι πολύ σαφές ότι αυτό είναι που συμβαίνει.

Και μια πολύ σημαντική έρευνα δημοσιεύτηκε την Παρασκευή

από το Ινστιτούτο Μέτρησης και Εκτίμησης της Υγείας, στο Σηάτλ

που δείχνει ότι σχεδόν το 50%

της πτώσης στην παιδική θνησιμότητα

μπορεί να αποδοθεί στην εκπαίδευση των γυναικών.

Αυτό σημαίνει, όταν στέλνουμε τα κορίτσια στο σχολείο

θα έχουμε μια επίπτωση 15 ως 20 χρόνια αργότερα,

που είναι μια λαϊκή τάση που είναι πολύ ισχυρή.

Να γιατί πρέπει να έχουμε αυτή τη μακροπρόθεσμη προοπτική,

αλλά πρέπει να μετράμε την επίπτωση

σε δεκαετείς περιόδους.

Είναι απολύτως εφικτό

να μειώσουμε την παιδική θνησιμότητα σε όλες αυτές τις χώρες

και να τις έχουμε κάτω στη γωνία

όπου σε όλους μας θα άρεσε να ζούμε μαζί.

Και φυσικά, η μείωση της παιδικής θνησιμότητας

είναι ένα θέμα υψίστης σημασίας

από ανθρωπιστική άποψη.

Είναι μια ζωή της προκοπής για τα παιδιά,

αυτό που συζητάμε.

Αλλά είναι επίσης μια στρατηγική επένδυση

στο μέλλον όλης της ανθρωπότητας,

διότι πρόκειται για το περιβάλλον.

Δε θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε το περιβάλλον

και να αποφύγουμε την τρομερή κλιματική κρίση

αν δεν σταθεροποιήσουμε τον παγκόσμιο πληθυσμό.

Ας είμαστε σαφείς σχετικά με αυτό.

Και ο τρόπος να το κάνουμε,

είναι να μειώσουμε την παιδική θνησιμότητα, να έχουμε πρόσβαση στον οικογενειακό προγραμματισμό

και από την άλλη πλευρά να προωθήσουμε την εκπαίδευση των γυναικών.

Και αυτό είναι απολύτως εφικτό. Ας το κάνουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)