1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
ผมจะเริ่มจากวีดีโอนี้

2
00:00:09,000 --> 00:00:12,000
ใช่ครับ มันคือไข่ที่ถูกตีแล้ว

3
00:00:13,000 --> 00:00:15,000
แต่เมื่อคุณมองไป

4
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
ผมหวังว่าคุณจะเริ่มรู้สึก

5
00:00:17,000 --> 00:00:20,000
แปลกตาไปเล็กน้อย

6
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
เพราะคุณจะเห็นว่า สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

7
00:00:24,000 --> 00:00:27,000
คือไข่ใบนั้นกำลังกลับเข้ารูปเข้าร่าง

8
00:00:27,000 --> 00:00:29,000
คุณจะเห็นว่า ไข่ขาวกับไข่แดงถูกแยกออกจากกัน

9
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
และมันกำลังย้อนกลับขึ้นไปอยู่ในเปลือกไข่

10
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
และเรารู้อยู่แก่ใจของเรา

11
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
ว่านี่ไม่ใช่หนทางของจักรวาล

12
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
ไข่คนเป็นของที่เละเทะ มันอร่อย แต่ก็เละ

13
00:00:42,000 --> 00:00:45,000
แต่ไข่ฟองหนึ่งมันช่างสวยงาม ซับซ้อนเหลือเกิน

14
00:00:45,000 --> 00:00:47,000
ที่ยังสามารถสร้างสิ่งที่ซับซ้อนยิ่งกว่าได้อีก

15
00:00:47,000 --> 00:00:49,000
เช่น ไข่กลายเป็นไก่

16
00:00:49,000 --> 00:00:51,000
และเรารู้อยู่แก่ใจ

17
00:00:51,000 --> 00:00:53,000
ว่าจักรวาลไม่ได้เดินหน้า

18
00:00:53,000 --> 00:00:55,000
จากสิ่งเละๆ กลายเป็นความซับซ้อน

19
00:00:55,000 --> 00:00:57,000
ที่จริง ความรู้สึกนึ้

20
00:00:57,000 --> 00:01:00,000
ถูกบรรยายด้วยกฎรากฐานของฟิสิกส์

21
00:01:00,000 --> 00:01:03,000
กฎของอุณหพลศาสตร์ข้อที่สอง หรือกฎของเอนโทรปี

22
00:01:03,000 --> 00:01:05,000
นั่นก็คือ

23
00:01:05,000 --> 00:01:08,000
แนวโน้มทั่วไปของจักรวาล

24
00:01:08,000 --> 00:01:10,000
คือการย้ายจากความเป็นระเบียบ

25
00:01:10,000 --> 00:01:12,000
และมีโครงสร้าง

26
00:01:12,000 --> 00:01:14,000
ไปสู่ความไม่มีระเบียบ และไม่มีโครงสร้าง

27
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
ที่จริง ก็คือกลายเป็นของเละเทะนั่นแหละ

28
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
และนั่นก็คือเหตุผลที่วีดีโอนี้

29
00:01:18,000 --> 00:01:20,000
มันดูแปลกๆ

30
00:01:20,000 --> 00:01:22,000
แต่กระนั้น

31
00:01:22,000 --> 00:01:24,000
ลองมองไปรอบๆตัวเราดูสิ

32
00:01:24,000 --> 00:01:26,000
สิ่งที่เราเห็นรอบตัว

33
00:01:26,000 --> 00:01:28,000
คือความซับซ้อนอย่างมหาศาล

34
00:01:28,000 --> 00:01:31,000
เอริค ไบน์ฮอคเกอร์ ประเมินไว้ว่า ในนิวยอร์ค ซิตี้เพียงเมืองเดียว

35
00:01:31,000 --> 00:01:35,000
มีสินค้าที่แตกต่างกันประมาณ 1 หมื่นล้านชิ้น วางจำหน่ายอยู่

36
00:01:35,000 --> 00:01:38,000
คิดเป็นหลายร้อยเท่าของจำนวนสปีชีส์

37
00:01:38,000 --> 00:01:40,000
ที่มีบนโลกใบนี้

38
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
และมันถูกค้าขายโดยสปีชีส์เดียว

39
00:01:42,000 --> 00:01:44,000
ที่มีเกือบ 7 พันล้านตัว

40
00:01:44,000 --> 00:01:47,000
ผู้ซึ่งถูกเชื่อมโยงด้วยการค้า การเดินทาง และอินเตอร์เน็ต

41
00:01:47,000 --> 00:01:49,000
เข้าสู่ระบบระดับโลก

42
00:01:49,000 --> 00:01:52,000
ที่มีความซับซ้อนอย่างมหัศจรรย์

43
00:01:52,000 --> 00:01:54,000
และนี่คือคำถามที่ย่ิงใหญ่

44
00:01:54,000 --> 00:01:56,000
ในจักรวาล

45
00:01:56,000 --> 00:01:59,000
ที่มีกฎอุณหพลศาสตร์ข้อที่สองกำกับอยู่

46
00:01:59,000 --> 00:02:01,000
มันเป็นไปได้อย่างไร

47
00:02:01,000 --> 00:02:04,000
ที่เราจะมีความซับซ้อนมากมายดังที่ผมกล่าวถึง --

48
00:02:04,000 --> 00:02:07,000
ความซับซ้อนในแบบที่ผมและคุณก็มีอยู่ในตัว

49
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
หรือรวมไปถึงศูนย์ประชุมแบบนี้

50
00:02:10,000 --> 00:02:13,000
คำตอบที่เป็นไปได้ก็คือ

51
00:02:13,000 --> 00:02:16,000
จักรวาลสามารถสร้างความซับซ้อนได้

52
00:02:16,000 --> 00:02:18,000
แต่ด้วยความยากลำบากอย่างมาก

53
00:02:18,000 --> 00:02:20,000
กล่าวสั้นๆ

54
00:02:20,000 --> 00:02:22,000
มีบางสิ่งที่เพื่อนผม เฟรด สเปียร์ เรียกว่า

55
00:02:22,000 --> 00:02:24,000
"เงื่อนไขโกลดิลอกซ์" --

56
00:02:24,000 --> 00:02:26,000
ไม่ร้อนเกินไป ไม่เย็นเกินไป

57
00:02:26,000 --> 00:02:29,000
เหมาะสมสำหรับการสร้างความซับซ้อนพอดิบพอดี

58
00:02:29,000 --> 00:02:31,000
ณ จุดนั้น สิ่งที่มีความซับซ้อนมากขึ้น ก็จะเกิดขึ้น

59
00:02:31,000 --> 00:02:33,000
และเมื่อมีความซับซ้อนมากขึ้น

60
00:02:33,000 --> 00:02:35,000
เราก็จะได้เห็นความซับซ้อนที่มากขึ้นไปอีก

61
00:02:35,000 --> 00:02:38,000
และนี่คือวิธีที่ความซับซ้อนก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ

62
00:02:38,000 --> 00:02:40,000
ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

63
00:02:40,000 --> 00:02:43,000
ในแต่ละช่วงนั้นก็เป็นสิ่งที่น่ามหัศจรรย์

64
00:02:43,000 --> 00:02:46,000
เพราะเราจะได้เห็นสิ่งใหม่เอี่ยม

65
00:02:46,000 --> 00:02:49,000
ที่อยู่ดีๆก็เกิดขึ้นในจักรวาลแห่งนี้

66
00:02:49,000 --> 00:02:51,000
เราพูดถึงเหตุการณ์เหล่านี้ในประวัติศาสตร์ภาพใหญ่

67
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
ในฐานะชั่วขณะแห่งการเปลี่ยนแปลง

68
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
และในแต่ละช่วงการเปลี่ยนแปลงนั้น

69
00:02:55,000 --> 00:02:57,000
การเดินหน้าต่อไปก็ยากลำบากขึ้น

70
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
เพราะสิ่งที่ซับซ้อนขึ้น ก็จะบอบบาง

71
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
เสี่ยงจะถูกทำลายมากขึ้น

72
00:03:02,000 --> 00:03:05,000
เงื่อนไขในการเดินหน้าต่อก็รัดตัวขึ้น

73
00:03:05,000 --> 00:03:07,000
และมันก็ยากขึ้นเรื่อยๆ

74
00:03:07,000 --> 00:03:09,000
ในการสร้างความซับซ้อนต่อไป

75
00:03:09,000 --> 00:03:12,000
ในฐานะที่เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อนมากๆ

76
00:03:12,000 --> 00:03:15,000
เราจำเป็นอย่างที่สุด ที่ต้องรู้เรื่องเหล่านี้ไว้

77
00:03:15,000 --> 00:03:17,000
ว่าจักรวาลสร้างความซับซ้อนได้อย่างไร

78
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
โดยก้าวผ่านกฎข้อที่สอง

79
00:03:19,000 --> 00:03:21,000
และทำไมความซับซ้อน

80
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
ก็หมายถึงความเสี่ยง

81
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
และความเปราะบาง

82
00:03:25,000 --> 00:03:28,000
และนั่นคือเรื่องราวที่เราเล่าในประวัติศาสตร์ภาพใหญ่

83
00:03:28,000 --> 00:03:30,000
แต่ในการที่เราจะทำสิ่งนั้น เราอาจจะต้อง

84
00:03:30,000 --> 00:03:32,000
ทำในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้

85
00:03:32,000 --> 00:03:36,000
นั่นก็คือ เก็บข้อมูลประวัติศาสตร์จักรวาลทั้งหมด

86
00:03:37,000 --> 00:03:39,000
งั้นเรามาทำกันเถอะ

87
00:03:39,000 --> 00:03:41,000
(เสียงหัวเราะ)

88
00:03:41,000 --> 00:03:44,000
เราเริ่มจากย้อนเวลากลับไป

89
00:03:44,000 --> 00:03:47,000
สัก 13.7 พันล้านปีที่แล้ว

90
00:03:47,000 --> 00:03:50,000
ถึงจุดกำเนิดของกาลเวลา

91
00:03:57,000 --> 00:03:59,000
รอบๆตัวเรา ไม่มีอะไรเลย

92
00:03:59,000 --> 00:04:03,000
ไม่มีแม้กระทั่งกาลเวลา หรือปริภูมิ

93
00:04:03,000 --> 00:04:06,000
ลองนึกถึงสิ่งที่มืดที่สุด ที่ว่างที่สุด ที่คุณจะจินตนาการได้

94
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
และยกกำลังมันเข้าไปอีกเป็นล้านๆครั้ง

95
00:04:08,000 --> 00:04:10,000
และนั่นคือที่ที่เราอยู่

96
00:04:10,000 --> 00:04:13,000
ในทันใดนั้น

97
00:04:13,000 --> 00:04:16,000
แบง! จักรวาลผุดขึ้นมา ทั้งจักรวาล

98
00:04:16,000 --> 00:04:18,000
และเราก็ได้ก้าวข้ามจุดเปลี่ยนแรก

99
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
จักรวาลยังเล็กมากนัก เล็กกว่าอะตอมเสียอีก

100
00:04:20,000 --> 00:04:22,000
มันร้อนมาก

101
00:04:22,000 --> 00:04:24,000
ในตัวมัน มีทุกอย่างที่รวมกันเป็นจักรวาลทุกวันนี้

102
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
คุณคงนึกภาพออก มันกำลังคึกคักเลยทีเดียว

103
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
และขยายตัวอย่างรวดเร็ว

104
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
ตอนแรกมันก็เป็นแค่ภาพจางๆ ปกคลุมไปทั่ว

105
00:04:31,000 --> 00:04:34,000
จากนั้น เริ่มมีสิ่งแปลกใหม่เกิดขึ้นในหมอกจางๆ เหล่านั้น

106
00:04:34,000 --> 00:04:36,000
ภายในวินาทีแรก

107
00:04:36,000 --> 00:04:39,000
พลังงานแตกละเอียดออกเป็นกำลังชนิดต่างๆ

108
00:04:39,000 --> 00:04:41,000
รวมถึงพลังแม่เหล็กไฟฟ้า และแรงดึงดูด

109
00:04:41,000 --> 00:04:44,000
และพลังงานเหล่านี้ก็ร่ายเวทย์มนต์

110
00:04:44,000 --> 00:04:47,000
ก่อตัวขึ้นกลายเป็นสสาร

111
00:04:47,000 --> 00:04:49,000
กลายเป็นควาร์กซึ่งกลายเป็นโปรตอน

112
00:04:49,000 --> 00:04:52,000
และเลปตอนที่มีอิเล็กตรอนด้วย

113
00:04:52,000 --> 00:04:54,000
และทั้งหมดนั้น เกิดขึ้นภายในวินาทีแรก

114
00:04:54,000 --> 00:04:59,000
จากนั้น ลองเดินหน้าไปสัก 380,000 ปี

115
00:04:59,000 --> 00:05:02,000
คิดเป็นสองเท่าของระยะเวลาที่มนุษย์อาศัยอยู่บนโลกนี้

116
00:05:02,000 --> 00:05:05,000
จากนั้น อะตอมพื้นฐานก็เริ่มเกิดขึ้น

117
00:05:05,000 --> 00:05:08,000
มีไฮโดรเจน และฮีเลียม

118
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
ผมขอหยุดไว้ตรงนี้ก่อนชั่วคราว

119
00:05:10,000 --> 00:05:13,000
ที่ 380,000 ปีหลังจากการกำเนิดของจักรวาล

120
00:05:13,000 --> 00:05:15,000
เพราะเรารู้จักมันค่อนข้างดี

121
00:05:15,000 --> 00:05:17,000
เกี่ยวกับจักรวาล ณ เวลานี้

122
00:05:17,000 --> 00:05:20,000
ที่สุดแล้ว เรารู้ว่ามันเรียบง่ายมาก

123
00:05:20,000 --> 00:05:22,000
มันมีกลุ่มควันใหญ่โต

124
00:05:22,000 --> 00:05:24,000
ที่ประกอบไปด้วยไฮโดรเจนและฮีเลียม

125
00:05:24,000 --> 00:05:26,000
และมันไม่มีโครงสร้างใดๆทั้งสิ้น

126
00:05:26,000 --> 00:05:29,000
เป็นเพียงของเละๆในระดับจักรวาล

127
00:05:29,000 --> 00:05:31,000
แต่นั่นไม่ได้เป็นจริงทั้งหมด

128
00:05:31,000 --> 00:05:33,000
การศึกษาหลังๆมา

129
00:05:33,000 --> 00:05:36,000
โดยดาวเทียม เช่นดาวเทียม WMAP

130
00:05:36,000 --> 00:05:40,000
แสดงให้เห็นว่า มีความแตกต่างกันในพื้นหลัง

131
00:05:40,000 --> 00:05:42,000
สิ่งที่คุณเห็นอยู่นี้

132
00:05:42,000 --> 00:05:45,000
บริเวณสีน้ำเงิน เย็นกว่าบริเวณสีแดง

133
00:05:45,000 --> 00:05:47,000
ประมาณ 1000 องศา

134
00:05:47,000 --> 00:05:49,000
ซึ่งเป็นเพียงความแตกต่างเล็กน้อย

135
00:05:49,000 --> 00:05:51,000
แต่ก็มากพอที่จะทำให้จักรวาลเดินหน้าต่อไปได้

136
00:05:51,000 --> 00:05:53,000
สู่ความซับซ้อนขั้นต่อไป

137
00:05:53,000 --> 00:05:55,000
และนี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

138
00:05:55,000 --> 00:05:58,000
แรงดึงดูดจะแรงขึ้น

139
00:05:58,000 --> 00:06:00,000
เมื่อมีสสารอยู่มากขึ้น

140
00:06:00,000 --> 00:06:02,000
เพราะฉะนั้น เมื่อมีบริเวณที่หนาแน่นกว่าบริเวณอื่น

141
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
แรงดึงดูดก็เริ่มดูดกลุ่มควัน

142
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
ที่มีไฮโดรเจน และฮีเลียมเข้าด้วยกัน

143
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
เราจินตนาการถึงจักรวาลแตกออก

144
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
กลายเป็นกลุ่มควันล้านๆ กลุ่ม

145
00:06:10,000 --> 00:06:12,000
และแต่ละกลุ่ม ก็เริ่มรวมตัวเข้าหากัน

146
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
แรงดึงดูดเพิ่มมากขึ้น เมื่อมันเริ่มรวมตัว

147
00:06:15,000 --> 00:06:17,000
อุณหภูมิในใจกลางกลุ่มควันก็เริ่มสูงขึ้น

148
00:06:17,000 --> 00:06:19,000
จากนั้น ในใจกลางของกลุ่มควันเหล่านั้น

149
00:06:19,000 --> 00:06:22,000
อุณหภูมิก้าวข้ามจุดเปลี่ยนแปลง

150
00:06:22,000 --> 00:06:24,000
ที่ 10 ล้านองศา

151
00:06:24,000 --> 00:06:26,000
โปรตอนเริ่มเข้าปฎิกิริยาฟิวชั่น

152
00:06:26,000 --> 00:06:29,000
จากนั้นก็มีการแผ่พลังงานจำนวนออกมา

153
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
และ แบง!

154
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
เราก็ได้ดาวฤกษ์ดวงแรก

155
00:06:33,000 --> 00:06:37,000
200 ล้านปีหลังบิ๊กแบง

156
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
ดาวฤกษ์เริ่มผุดขึ้นทั่วจักรวาล

157
00:06:40,000 --> 00:06:42,000
เป็นพันๆล้านดวง

158
00:06:42,000 --> 00:06:45,000
และจักรวาลก็เริ่มมีความน่าสนใจมากขึ้น

159
00:06:45,000 --> 00:06:48,000
และเริ่มซับซ้อนมากขึ้น

160
00:06:48,000 --> 00:06:50,000
ดาวฤกษ์เริ่มสร้างเงื่อนไข

161
00:06:50,000 --> 00:06:53,000
ที่ก้าวข้ามจุดเปลี่ยนแปลงอีกสองจุด

162
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
เมื่อดาวฤกษ์ดวงใหญ่ๆดับลง

163
00:06:55,000 --> 00:06:58,000
มันดึงอุณหภูมิขึ้นไปสูงมากๆ

164
00:06:58,000 --> 00:07:01,000
จนโปรตอนเริ่มเกิดฟิวชั่นในหลายๆรูปแบบ

165
00:07:01,000 --> 00:07:04,000
จนเกิดธาตุทั้งหมดที่เห็นในตารางธาตุ

166
00:07:04,000 --> 00:07:07,000
ถ้าคุณสวมแหวงทองคำเหมือนผม

167
00:07:07,000 --> 00:07:10,000
แหวนนี่แหละถูกสร้างขึ้นจากการระเบิดของซุปเปอร์โนวา

168
00:07:10,000 --> 00:07:13,000
ในตอนนี้ จักรวาลก็เร่ิมมีความซับซ้อนทางเคมีแล้ว

169
00:07:13,000 --> 00:07:16,000
และเมื่อมีความซับซ้อนทางเคมีมากขึ้น

170
00:07:16,000 --> 00:07:18,000
ก็มีความเป็นไปได้ที่จะสร้างสิ่งต่างๆมากขึ้น

171
00:07:18,000 --> 00:07:20,000
และสิ่งที่เกิดขึ้น

172
00:07:20,000 --> 00:07:22,000
ก็คือ รอบๆดวงอาทิตย์รุ่นเยาว์

173
00:07:22,000 --> 00:07:24,000
และดาวฤกษ์รุ่นเยาว์ต่างๆ

174
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
ธาตุต่างๆเร่ิมรวมตัว วิ่งไปวิ่งมา

175
00:07:26,000 --> 00:07:28,000
พลังงานจากดาวฤกษ์เหวี่ยงมันไปมา

176
00:07:28,000 --> 00:07:31,000
ทำให้เกิดอนุภาค เกิดเกล็ดหิมะ

177
00:07:31,000 --> 00:07:33,000
เกิดผงธุลี

178
00:07:33,000 --> 00:07:35,000
เกิดก้อนหิน เกิดอุกกาบาต

179
00:07:35,000 --> 00:07:38,000
และในที่สุดก็มีดาวเคราะห์ และดวงจันทร์บริวาร

180
00:07:38,000 --> 00:07:41,000
และนั่นคือความเป็นมาของระบบสุริยะจักรวาล

181
00:07:41,000 --> 00:07:44,000
ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ 4.5 พันล้านปีที่แล้ว

182
00:07:44,000 --> 00:07:47,000
ดาวเคราะห์อย่างโลกของเรา

183
00:07:47,000 --> 00:07:50,000
มีความซับซ้อนมากกว่าดาวฤกษ์ค่อนข้างมาก

184
00:07:50,000 --> 00:07:53,000
เพราะมีส่วนประกอบที่หลากหลายกว่ามาก

185
00:07:53,000 --> 00:07:56,000
ดังนั้น เราก็ได้ก้าวข้ามจุดเปลี่ยนที่สี่แล้ว

186
00:07:57,000 --> 00:08:00,000
อะไรๆก็เริ่มยากขึ้นแล้วล่ะ

187
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
ขั้นต่อไป เราเริ่มเห็นตัวตน

188
00:08:03,000 --> 00:08:05,000
ที่มีความเปราะบางมาก

189
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
แตกหักได้ง่ายมาก

190
00:08:07,000 --> 00:08:10,000
แต่ก็มีความสร้างสรรค์มากขึ้นอย่างมาก

191
00:08:10,000 --> 00:08:13,000
และสามารถสร้างความซับซ้อนได้เก่งยิ่งขึ้น

192
00:08:13,000 --> 00:08:15,000
แน่นอน ผมกำลังพูดถึง

193
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
สิ่งมีชีวิต

194
00:08:17,000 --> 00:08:19,000
สิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาเคมี

195
00:08:19,000 --> 00:08:22,000
เราเป็นหีบห่อเคมีขนาดใหญ่

196
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
เคมีเป็นสิ่งที่ถูกปกครองโดยพลังแม่เหล็กไฟฟ้า

197
00:08:26,000 --> 00:08:28,000
ซึ่งทำงานในระดับที่เล็กกว่าแรงดึงดูดมาก

198
00:08:28,000 --> 00:08:30,000
ซึ่งเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมคุณและผม

199
00:08:30,000 --> 00:08:32,000
จึงมีขนาดเล็กกว่าดาวฤกษ์หรือดาวเคราะห์

200
00:08:32,000 --> 00:08:35,000
แล้วมาถึงคำถามที่ว่า

201
00:08:35,000 --> 00:08:37,000
อะไรคือเงื่อนไขที่เหมาะสมสำหรับเคมีเหล่านี้

202
00:08:37,000 --> 00:08:39,000
ก่อนอื่น คุณต้องมีพลังงาน

203
00:08:39,000 --> 00:08:41,000
แต่ไม่ใช่มีมากเกินไปนะ

204
00:08:41,000 --> 00:08:43,000
ในใจกลางดาวฤกษ์ มีพลังงานมากเกิน

205
00:08:43,000 --> 00:08:46,000
ที่อะตอมอะไรก็ตามที่รวมตัวกันได้ ก็จะถูกแยกออกจากกันทันที

206
00:08:46,000 --> 00:08:48,000
และไม่ใช่มีพลังงานน้อยเกิน

207
00:08:48,000 --> 00:08:50,000
ในพื้นที่ระหว่างกาแล็กซี่ มีพลังงานน้อยเหลือเกิน

208
00:08:50,000 --> 00:08:53,000
จนอะตอมไม่สามารถรวมตัวกันได้

209
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
สิ่งที่คุณต้องการ คือพลังงานที่พอเหมาะ

210
00:08:55,000 --> 00:08:57,000
และดาวเคราะห์นี่แหละ คือที่ที่เหมาะสม

211
00:08:57,000 --> 00:09:00,000
เพราะมันอยู่ใกล้ดาวฤกษ์ แต่ก็ไม่ใกล้เกินไป

212
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
คุณต้องมีธาตุที่หลากหลายด้วย

213
00:09:03,000 --> 00:09:06,000
และคุณต้องมีของเหลว เช่นน้ำ

214
00:09:06,000 --> 00:09:08,000
ทำไมน่ะหรือ?

215
00:09:08,000 --> 00:09:11,000
สำหรับก๊าซ อะตอมวิ่งสวนกันเร็วมาก

216
00:09:11,000 --> 00:09:13,000
จนไม่สามารถจับตัวกันไว้ได้

217
00:09:13,000 --> 00:09:15,000
ในของแข็ง

218
00:09:15,000 --> 00:09:18,000
อะตอมก็อยู่ติดกัน จนขยับตัวไม่ได้

219
00:09:18,000 --> 00:09:20,000
ในของเหลว

220
00:09:20,000 --> 00:09:22,000
มันสามารถเดินไปมา จับตัวกัน

221
00:09:22,000 --> 00:09:25,000
และรวมตัวกันกลายเป็นโมเลกุลได้

222
00:09:25,000 --> 00:09:28,000
แล้วที่ไหนล่ะที่เราจะพบเงื่อนไขเหล่านี้ได้

223
00:09:28,000 --> 00:09:30,000
ดาวเคราะห์เป็นที่ที่ดีที่สุด

224
00:09:30,000 --> 00:09:32,000
และโลกของเรา

225
00:09:32,000 --> 00:09:34,000
ก็เกือบจะสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว

226
00:09:34,000 --> 00:09:36,000
มันอยู่ในระยะที่พอเหมาะจากดาวฤกษ์

227
00:09:36,000 --> 00:09:39,000
มีมหาสมุทร มีน้ำจำนวนมาก

228
00:09:39,000 --> 00:09:41,000
และใต้มหาสมุทรเหล่านั้น

229
00:09:41,000 --> 00:09:43,000
บริเวณจุดแตกของเปลือกโลก

230
00:09:43,000 --> 00:09:46,000
เราก็มีความร้อน ที่เล็ดลอดมาจากใจกลางโลก

231
00:09:46,000 --> 00:09:48,000
และเราก็มีความหลากหลายทางเคมี

232
00:09:48,000 --> 00:09:50,000
เพราะฉะนั้น ปฏิกิริยาเคมีที่น่ามหัศจรรย์

233
00:09:50,000 --> 00:09:53,000
ก็เกิดขึ้นตามจุดแตกเหล่านั้น

234
00:09:53,000 --> 00:09:56,000
อะตอมรวมตัวกันในรูปแบบต่างๆ นาๆ

235
00:09:57,000 --> 00:09:59,000
แต่แน่นอนว่า ชีวิตเป็นมากกว่า

236
00:09:59,000 --> 00:10:01,000
ปฏิกิริยาทางเคมีหาได้ยาก

237
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
คุณทำให้โมเลกุลใหญ่ๆ

238
00:10:03,000 --> 00:10:05,000
ที่เจริญเติบโตได้

239
00:10:05,000 --> 00:10:08,000
มีความมั่นคงได้อย่างไร

240
00:10:08,000 --> 00:10:10,000
ตรงนี้นี่แหละ ที่ชีวิตได้แนะนำให้เรารู้จัก

241
00:10:10,000 --> 00:10:13,000
กับการพลิกแพลงใหม่เอี่ยม

242
00:10:13,000 --> 00:10:15,000
เราไม่พยายามทำให้โมเลกุลมั่นคง

243
00:10:15,000 --> 00:10:17,000
แต่เราทำให้แม่พิมพ์มันมั่นคงต่างหาก

244
00:10:17,000 --> 00:10:19,000
แม่พิมพ์ที่จะส่งต่อข้อมูล

245
00:10:19,000 --> 00:10:21,000
และก็ทำให้แม่พิมพ์เหล่านั้น สามารถทำสำเนาได้

246
00:10:21,000 --> 00:10:23,000
และแน่นอนว่า ดีเอ็นเอ

247
00:10:23,000 --> 00:10:25,000
ก็คือโมเลกุลแสนสวย

248
00:10:25,000 --> 00:10:27,000
ที่บันทึกข้อมูลเหล่านั้น

249
00:10:27,000 --> 00:10:30,000
คุณคงคุ้นเคยกับเกลียวคู่ในดีเอ็นเอ

250
00:10:30,000 --> 00:10:32,000
แต่ละคู่ก็มีข้อมูลเก็บไว้

251
00:10:32,000 --> 00:10:34,000
ดังนั้น ดีเอ็นเอมีข้อมูล

252
00:10:34,000 --> 00:10:37,000
ถึงวิธีการสร้างสิ่งมีชีวิต

253
00:10:37,000 --> 00:10:39,000
และดีเอ็นเอก็ทำสำเนาตัวเองได้

254
00:10:39,000 --> 00:10:41,000
มันจึงทำสำเนาตัวเอง

255
00:10:41,000 --> 00:10:43,000
และปล่อยแม่พิมพ์เหล่านั้นออกไปทั่วมหาสมุทร

256
00:10:43,000 --> 00:10:45,000
ข้อมูลก็แพร่ขยายออกไป

257
00:10:45,000 --> 00:10:48,000
สังเกตนะ ว่าข้อมูลเริ่มกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวของเรา

258
00:10:48,000 --> 00:10:50,000
ความสวยงามของดีเอ็นเอนั้น

259
00:10:50,000 --> 00:10:52,000
อยู่ที่ความไม่สมบูรณ์แบบของมัน

260
00:10:52,000 --> 00:10:54,000
เมื่อมันทำสำเนาตัวเอง

261
00:10:54,000 --> 00:10:56,000
ในทุกๆ พันล้านรอบ

262
00:10:56,000 --> 00:10:58,000
มักจะมีความผิดพลาดเกิดขึ้น

263
00:10:58,000 --> 00:11:00,000
นั่นหมายความว่า

264
00:11:00,000 --> 00:11:03,000
ดีเอ็นเอกำลังเรียนรู้

265
00:11:03,000 --> 00:11:05,000
มันกำลังรวบรวมวิธีการใหม่ๆในการสร้างสิ่งมีชีวิต

266
00:11:05,000 --> 00:11:07,000
เพราะความผิดพลาด บางทีก็ใช้งานได้จริง

267
00:11:07,000 --> 00:11:09,000
ดังนั้น ดีเอ็นเอกำลังเรียนรู้

268
00:11:09,000 --> 00:11:12,000
และกำลังสร้างความหลากหลาย ความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ

269
00:11:12,000 --> 00:11:15,000
เราสามารถเห็นการทำงานของมันได้ตลอด 4 พันล้านปีที่ผ่านมา

270
00:11:15,000 --> 00:11:17,000
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาบนโลกใบนี้

271
00:11:17,000 --> 00:11:19,000
สิ่งมีชีวิตค่อนข้างจะเรียบง่าย --

272
00:11:19,000 --> 00:11:21,000
เป็นสัตว์เซลล์เดียว

273
00:11:21,000 --> 00:11:23,000
แต่มีความหลากหลายอยู่มาก

274
00:11:23,000 --> 00:11:25,000
และภายใน ก็ซ่อนความซับซ้อนมากมาย

275
00:11:25,000 --> 00:11:28,000
จากนั้น เมื่อ 600 ถึง 800 ล้านปีที่แล้ว

276
00:11:28,000 --> 00:11:30,000
สิ่งมีชีวิตหลายเซลล์ก็เริ่มกำเนิดขึ้น

277
00:11:30,000 --> 00:11:32,000
เราเริ่มมีสิ่งมีชีวิตตระกูลเห็ด เริ่มมีปลา

278
00:11:32,000 --> 00:11:34,000
เริ่มมีพืช

279
00:11:34,000 --> 00:11:37,000
มีสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ มีสัตว์เลื้อยคลาน

280
00:11:37,000 --> 00:11:40,000
และแน่นอน เราก็มีไดโนเสาร์

281
00:11:40,000 --> 00:11:44,000
และในบางครั้งบางคราว เราเจอะเจอกับภัยธรรมชาติ

282
00:11:44,000 --> 00:11:46,000
65 ล้านปีที่แล้ว

283
00:11:46,000 --> 00:11:48,000
อุกกาบาตตกลงมายังโลก

284
00:11:48,000 --> 00:11:50,000
ใกล้คาบสมุทรยูคาตัน

285
00:11:50,000 --> 00:11:53,000
เกิดเงื่อนไขที่เทียบเท่ากับสงครามนิวเคลียร์

286
00:11:53,000 --> 00:11:55,000
และไดโนเสาร์ก็สูญพันธ์

287
00:11:55,000 --> 00:11:59,000
ข่าวร้ายสำหรับเหล่าไดโนเสาร์

288
00:11:59,000 --> 00:12:02,000
แต่เป็นข่าวดีของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม บรรพบุรุษของเรา

289
00:12:02,000 --> 00:12:04,000
ที่รุ่งเรือง

290
00:12:04,000 --> 00:12:07,000
จากที่ที่ไดโนเสาร์ทิ้งเอาไว้

291
00:12:07,000 --> 00:12:09,000
และมนุษย์อย่างเรา

292
00:12:09,000 --> 00:12:12,000
ก็เป็นส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการ

293
00:12:12,000 --> 00:12:15,000
ที่เริ่มต้นเมื่อ 65 ล้านปีที่แล้ว

294
00:12:15,000 --> 00:12:17,000
จากการทักทายของอุกกาบาต

295
00:12:18,000 --> 00:12:21,000
มนุษย์เกิดขึ้นเมื่อ 200,000 ปีที่แล้ว

296
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
และผมเชื่อว่าจุดนี้

297
00:12:23,000 --> 00:12:25,000
คืออีกหนึ่งจุดเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่

298
00:12:25,000 --> 00:12:27,000
ผมจะอธิบายให้ฟังว่าทำไม

299
00:12:27,000 --> 00:12:30,000
เรารู้แล้วว่าดีเอ็นเอเรียนรู้ได้

300
00:12:30,000 --> 00:12:32,000
โดยการเก็บรวบรวมข้อมูล

301
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
แต่มันก็ช้ามากๆ

302
00:12:34,000 --> 00:12:36,000
ดีเอ็นเอรวบรวมข้อมูล

303
00:12:36,000 --> 00:12:38,000
จากข้อผิดพลาด

304
00:12:38,000 --> 00:12:41,000
ที่มีประโยชน์โดยบังเอิญ

305
00:12:41,000 --> 00:12:43,000
แต่ดีเอ็นเอก็ได้สร้างวิธีการเรียนรู้แบบใหม่

306
00:12:43,000 --> 00:12:46,000
โดยสร้างสิ่งมีชีวิตที่มีสมอง

307
00:12:46,000 --> 00:12:49,000
และสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นสามารถเรียนรู้ได้โดยตรง

308
00:12:49,000 --> 00:12:52,000
มันสามารถรวบรวมข้อมูล เรียนรู้ได้

309
00:12:52,000 --> 00:12:54,000
แต่ที่น่าเสียดายคือ

310
00:12:54,000 --> 00:12:57,000
เมื่อมันตาย ข้อมูลก็หายไปกับพวกมัน

311
00:12:57,000 --> 00:12:59,000
สิ่งที่ทำให้มนุษย์แตกต่าง

312
00:12:59,000 --> 00:13:01,000
ก็คือภาษาของมนุษย์

313
00:13:01,000 --> 00:13:03,000
เรามีภาษา มีระบบในการติดต่อสื่อสาร

314
00:13:03,000 --> 00:13:06,000
ที่ทรงพลัง และมีความแม่นยำมาก

315
00:13:06,000 --> 00:13:09,000
จนเราสามารถแบ่งปันสิ่งที่เราเรียนรู้ได้อย่างแม่นยำ

316
00:13:09,000 --> 00:13:12,000
และสามารถรวบรวม เป็นการใช้ความจำร่วมกัน

317
00:13:12,000 --> 00:13:14,000
และนั่นหมายความว่า

318
00:13:14,000 --> 00:13:17,000
ข้อมูลอยู่ได้นานกว่าบุคคลที่เรียนรู้ข้อมูลนั้นๆ

319
00:13:17,000 --> 00:13:21,000
และสามารถรวบรวมได้จากรุ่นสู่รุ่น

320
00:13:21,000 --> 00:13:23,000
และนั่นคือเหตุผลที่เรา ในฐานะสปีชีส์หนึ่ง มีความสร้างสรรค์

321
00:13:23,000 --> 00:13:25,000
และทรงพลังมาก

322
00:13:25,000 --> 00:13:27,000
และนั่นคือเหตุผลที่เรามีประวัติศาสตร์

323
00:13:27,000 --> 00:13:30,000
เราเหมือนจะเป็นสปีชีส์เดียวใน 4 พันล้านปี

324
00:13:30,000 --> 00:13:32,000
ที่ได้ของขวัญชิ้นนี้

325
00:13:32,000 --> 00:13:34,000
ผมเรียกความสามารถนี้ว่า

326
00:13:34,000 --> 00:13:36,000
การเรียนรู้ร่วมกัน

327
00:13:36,000 --> 00:13:38,000
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราแตกต่าง

328
00:13:38,000 --> 00:13:40,000
เราเห็นการทำงานของมัน

329
00:13:40,000 --> 00:13:42,000
ได้ตั้งแต่ยุคเริ่มต้นของมนุษยชาติ

330
00:13:42,000 --> 00:13:44,000
เราวิวัฒนาการในฐานะสปีชีส์

331
00:13:44,000 --> 00:13:46,000
ในทุ่งหญ้าในแอฟริกา

332
00:13:46,000 --> 00:13:49,000
แต่เราก็เห็นมนุษย์ย้ายถิ่นฐานไปในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ --

333
00:13:49,000 --> 00:13:51,000
ไปยังทะเลทราย ในป่าใหญ่

334
00:13:51,000 --> 00:13:53,000
ในทุ่งหญ้ายุคน้ำแข็งของไซบีเรีย --

335
00:13:53,000 --> 00:13:55,000
ในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายมากๆ --

336
00:13:55,000 --> 00:13:57,000
ไปยังอเมริกา และออสเตรเลเซีย

337
00:13:57,000 --> 00:13:59,000
ในทุกการย้ายถิ่นฐาน ล้วนมีการเรียนรู้ --

338
00:13:59,000 --> 00:14:02,000
เรียนรู้วิธีใหม่ในการอยู่กับสภาพแวดล้อม

339
00:14:02,000 --> 00:14:04,000
วิธีใหม่ในการต่อสู้กับสิ่งรอบตัว

340
00:14:04,000 --> 00:14:06,000
แล้วเมื่อ 10,000 ปีที่ผ่านมา

341
00:14:06,000 --> 00:14:08,000
มีการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศครั้งใหญ่

342
00:14:08,000 --> 00:14:10,000
จุดสิ้นสุดของยุคน้ำแข็ง

343
00:14:10,000 --> 00:14:13,000
มนุษย์เรียนรู้การทำเกษตรกรรม

344
00:14:13,000 --> 00:14:15,000
เกษตรกรรมเป็นแหล่งกำเนินพลังงานมหาศาล

345
00:14:15,000 --> 00:14:17,000
และด้วยพลังงานเหล่านั้น

346
00:14:17,000 --> 00:14:19,000
ประชากรมนุษย์ก็ทวีคูณขึ้นไม่รู้จบ

347
00:14:19,000 --> 00:14:21,000
สังคมมนุษย์เติบใหญ่ขึ้น หนาแน่นขึ้น

348
00:14:21,000 --> 00:14:23,000
เชื่อมต่อกันมากขึ้น

349
00:14:23,000 --> 00:14:27,000
จากนั้นเมื่อ 500 ปีที่แล้ว

350
00:14:27,000 --> 00:14:29,000
มนุษย์เริ่มเชื่อมต่อกันทั่วโลก

351
00:14:29,000 --> 00:14:31,000
ผ่านการเดินเรือ ทางรถไฟ

352
00:14:31,000 --> 00:14:34,000
ผ่านโทรเลข ผ่านอินเตอร์เน็ต

353
00:14:34,000 --> 00:14:36,000
ตอนนี้เราเหมือนจะเห็น

354
00:14:36,000 --> 00:14:38,000
ทั้งโลกเป็นเสมือนสมองหนึ่งเดียว

355
00:14:38,000 --> 00:14:40,000
ที่มีมนุษย์ถึง 7 ล้านคนร่วมสร้าง

356
00:14:40,000 --> 00:14:45,000
และสมองก้อนนั้น กำลังเรียนรู้ด้วยความเร็วแสง

357
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
และ 200 ปีที่ผ่านมา มีบางอย่างเกิดขึ้นอีก

358
00:14:47,000 --> 00:14:49,000
เราพบเจอขุมทรัพย์พลังงานอีกอย่างหนึ่ง

359
00:14:49,000 --> 00:14:51,000
จากเชื้อเพลิงฟอสซิล

360
00:14:51,000 --> 00:14:54,000
ด้วยฟอสซิล และการเรียนรู้ร่วมกัน

361
00:14:54,000 --> 00:14:56,000
เป็นเหตุผลที่เราเห็นความซับซ้อนมหาศาล

362
00:14:56,000 --> 00:14:58,000
อยู่รอบตัวเรา

363
00:15:01,000 --> 00:15:04,000
และแล้วเราก็กลับมาสู่ปัจจุบัน

364
00:15:04,000 --> 00:15:06,000
ในศูนย์ประชุมแห่งนี้

365
00:15:06,000 --> 00:15:08,000
เราได้เดินทางไปบนเส้นทาง

366
00:15:08,000 --> 00:15:11,000
ความยาวถึง 13.7 ล้านปี

367
00:15:11,000 --> 00:15:14,000
ผมหวังว่าคุณก็เห็นด้วย ว่านี่เป็นเรื่องราวที่ทรงพลังมาก

368
00:15:14,000 --> 00:15:16,000
มันเป็นเรื่องราวที่มนุษย์

369
00:15:16,000 --> 00:15:19,000
ได้มีบทบาทที่สำคัญและน่าทึ่ง

370
00:15:19,000 --> 00:15:22,000
แต่มันก็มีสัญญาณเตือนเหมือนกัน

371
00:15:22,000 --> 00:15:26,000
การเรียนรู้ร่วมกัน เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่

372
00:15:26,000 --> 00:15:28,000
และเราก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ

373
00:15:28,000 --> 00:15:31,000
ว่าเราควบคุมมันได้หรือไม่

374
00:15:31,000 --> 00:15:34,000
ผมจำได้ลางๆ เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก เติบโตที่ประเทศอังกฤษ

375
00:15:34,000 --> 00:15:37,000
ใช้ชีวิตผ่านช่วงวิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบา

376
00:15:37,000 --> 00:15:39,000
ในระยะเวลาหลายวัน

377
00:15:39,000 --> 00:15:41,000
โลกทั้งใบ

378
00:15:41,000 --> 00:15:44,000
เกือบจะถึงจุดหายนะ

379
00:15:44,000 --> 00:15:47,000
และอาวุธในวันนั้น ก็ยังคงอยู่ทุกวันนี้

380
00:15:47,000 --> 00:15:49,000
และพร้อมที่จะถูกใช้ในทุกเมื่อ

381
00:15:49,000 --> 00:15:51,000
ถึงเราจะหลีกเลี่ยงจุดนั้นได้

382
00:15:51,000 --> 00:15:53,000
ก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่คอยเราอยู่

383
00:15:53,000 --> 00:15:56,000
เรากำลังเผาเชื้อเพลิงฟอสซิล

384
00:15:56,000 --> 00:15:59,000
ในระดับที่เราเริ่มพังทลายเงื่อนไข

385
00:15:59,000 --> 00:16:01,000
ที่ทำให้อารยธรรมมนุษย์สร้างตัวขึ้นมาได้

386
00:16:01,000 --> 00:16:05,000
ตลอด 10,000 ปีที่ผ่านมา

387
00:16:05,000 --> 00:16:07,000
สิ่งที่ประวัติศาสตร์ภาพใหญ่นี้จะทำได้

388
00:16:07,000 --> 00:16:10,000
คือแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อน และความเปราะบาง

389
00:16:10,000 --> 00:16:12,000
และอันตรายที่เรากำลังเผชิญ

390
00:16:12,000 --> 00:16:15,000
แต่มันก็แสดงให้เราเห็น

391
00:16:15,000 --> 00:16:17,000
ถึงพลังของเรา จากการเรียนรู้ร่วมกัน

392
00:16:17,000 --> 00:16:20,000
และสุดท้ายนี้

393
00:16:20,000 --> 00:16:24,000
นี่คือสิ่งที่ผมต้องการ

394
00:16:24,000 --> 00:16:27,000
ผมต้องการหลายของผม แดเนียล

395
00:16:27,000 --> 00:16:29,000
และเพื่อนของเขา และรุ่นของเขา

396
00:16:29,000 --> 00:16:31,000
ที่อยู่ทั่วโลกใบนี้

397
00:16:31,000 --> 00:16:34,000
ได้รู้จักเรื่องราวประวัติศาสตร์ทั้งหมดของเรา

398
00:16:34,000 --> 00:16:36,000
และรู้จักมันดีพอ

399
00:16:36,000 --> 00:16:38,000
ที่จะเข้าใจ

400
00:16:38,000 --> 00:16:40,000
ทั้งอุปสรรคที่เรากำลังเผชิญ

401
00:16:40,000 --> 00:16:43,000
และโอกาสที่อยู่ใกล้เอื้อม

402
00:16:43,000 --> 00:16:45,000
และนั่นก็คือเหตุผลที่พวกผม

403
00:16:45,000 --> 00:16:47,000
กำลังสร้างแบบเรียนออนไลน์ฟรี

404
00:16:47,000 --> 00:16:49,000
เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ภาพใหญ่

405
00:16:49,000 --> 00:16:51,000
ให้กับนักเรียนมัธยมทั่วโลกได้ใช้

406
00:16:51,000 --> 00:16:54,000
เราเชื่อว่าประวัติศาสตร์ภาพใหญ่นี้

407
00:16:54,000 --> 00:16:57,000
จะเป็นเครื่องมือทางปัญญาที่สำคัญสำหรับพวกเขา

408
00:16:57,000 --> 00:17:00,000
เพราะแดเนียลและเพื่อนของเขา

409
00:17:00,000 --> 00:17:02,000
กำลังเผชิญความท้าทายที่ยิ่งใหญ่

410
00:17:02,000 --> 00:17:04,000
และโอกาสที่ยิ่งใหญ่

411
00:17:04,000 --> 00:17:07,000
อยู่ภายภาคหน้า ณ จุดเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

412
00:17:07,000 --> 00:17:11,000
ในประวัติศาสตร์ของโลกที่สวยงามของเรา

413
00:17:11,000 --> 00:17:13,000
(เสียงปรบมือ)