0:00:00.000,0:00:03.000
ผมจะเริ่มจากวีดีโอนี้

0:00:09.000,0:00:12.000
ใช่ครับ มันคือไข่ที่ถูกตีแล้ว

0:00:13.000,0:00:15.000
แต่เมื่อคุณมองไป

0:00:15.000,0:00:17.000
ผมหวังว่าคุณจะเริ่มรู้สึก

0:00:17.000,0:00:20.000
แปลกตาไปเล็กน้อย

0:00:21.000,0:00:24.000
เพราะคุณจะเห็นว่า สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

0:00:24.000,0:00:27.000
คือไข่ใบนั้นกำลังกลับเข้ารูปเข้าร่าง

0:00:27.000,0:00:29.000
คุณจะเห็นว่า ไข่ขาวกับไข่แดงถูกแยกออกจากกัน

0:00:29.000,0:00:32.000
และมันกำลังย้อนกลับขึ้นไปอยู่ในเปลือกไข่

0:00:32.000,0:00:35.000
และเรารู้อยู่แก่ใจของเรา

0:00:35.000,0:00:38.000
ว่านี่ไม่ใช่หนทางของจักรวาล

0:00:39.000,0:00:42.000
ไข่คนเป็นของที่เละเทะ มันอร่อย แต่ก็เละ

0:00:42.000,0:00:45.000
แต่ไข่ฟองหนึ่งมันช่างสวยงาม ซับซ้อนเหลือเกิน

0:00:45.000,0:00:47.000
ที่ยังสามารถสร้างสิ่งที่ซับซ้อนยิ่งกว่าได้อีก

0:00:47.000,0:00:49.000
เช่น ไข่กลายเป็นไก่

0:00:49.000,0:00:51.000
และเรารู้อยู่แก่ใจ

0:00:51.000,0:00:53.000
ว่าจักรวาลไม่ได้เดินหน้า

0:00:53.000,0:00:55.000
จากสิ่งเละๆ กลายเป็นความซับซ้อน

0:00:55.000,0:00:57.000
ที่จริง ความรู้สึกนึ้

0:00:57.000,0:01:00.000
ถูกบรรยายด้วยกฎรากฐานของฟิสิกส์

0:01:00.000,0:01:03.000
กฎของอุณหพลศาสตร์ข้อที่สอง หรือกฎของเอนโทรปี

0:01:03.000,0:01:05.000
นั่นก็คือ

0:01:05.000,0:01:08.000
แนวโน้มทั่วไปของจักรวาล

0:01:08.000,0:01:10.000
คือการย้ายจากความเป็นระเบียบ

0:01:10.000,0:01:12.000
และมีโครงสร้าง

0:01:12.000,0:01:14.000
ไปสู่ความไม่มีระเบียบ และไม่มีโครงสร้าง

0:01:14.000,0:01:16.000
ที่จริง ก็คือกลายเป็นของเละเทะนั่นแหละ

0:01:16.000,0:01:18.000
และนั่นก็คือเหตุผลที่วีดีโอนี้

0:01:18.000,0:01:20.000
มันดูแปลกๆ

0:01:20.000,0:01:22.000
แต่กระนั้น

0:01:22.000,0:01:24.000
ลองมองไปรอบๆตัวเราดูสิ

0:01:24.000,0:01:26.000
สิ่งที่เราเห็นรอบตัว

0:01:26.000,0:01:28.000
คือความซับซ้อนอย่างมหาศาล

0:01:28.000,0:01:31.000
เอริค ไบน์ฮอคเกอร์ ประเมินไว้ว่า ในนิวยอร์ค ซิตี้เพียงเมืองเดียว

0:01:31.000,0:01:35.000
มีสินค้าที่แตกต่างกันประมาณ 1 หมื่นล้านชิ้น วางจำหน่ายอยู่

0:01:35.000,0:01:38.000
คิดเป็นหลายร้อยเท่าของจำนวนสปีชีส์

0:01:38.000,0:01:40.000
ที่มีบนโลกใบนี้

0:01:40.000,0:01:42.000
และมันถูกค้าขายโดยสปีชีส์เดียว

0:01:42.000,0:01:44.000
ที่มีเกือบ 7 พันล้านตัว

0:01:44.000,0:01:47.000
ผู้ซึ่งถูกเชื่อมโยงด้วยการค้า การเดินทาง และอินเตอร์เน็ต

0:01:47.000,0:01:49.000
เข้าสู่ระบบระดับโลก

0:01:49.000,0:01:52.000
ที่มีความซับซ้อนอย่างมหัศจรรย์

0:01:52.000,0:01:54.000
และนี่คือคำถามที่ย่ิงใหญ่

0:01:54.000,0:01:56.000
ในจักรวาล

0:01:56.000,0:01:59.000
ที่มีกฎอุณหพลศาสตร์ข้อที่สองกำกับอยู่

0:01:59.000,0:02:01.000
มันเป็นไปได้อย่างไร

0:02:01.000,0:02:04.000
ที่เราจะมีความซับซ้อนมากมายดังที่ผมกล่าวถึง --

0:02:04.000,0:02:07.000
ความซับซ้อนในแบบที่ผมและคุณก็มีอยู่ในตัว

0:02:07.000,0:02:10.000
หรือรวมไปถึงศูนย์ประชุมแบบนี้

0:02:10.000,0:02:13.000
คำตอบที่เป็นไปได้ก็คือ

0:02:13.000,0:02:16.000
จักรวาลสามารถสร้างความซับซ้อนได้

0:02:16.000,0:02:18.000
แต่ด้วยความยากลำบากอย่างมาก

0:02:18.000,0:02:20.000
กล่าวสั้นๆ

0:02:20.000,0:02:22.000
มีบางสิ่งที่เพื่อนผม เฟรด สเปียร์ เรียกว่า

0:02:22.000,0:02:24.000
"เงื่อนไขโกลดิลอกซ์" --

0:02:24.000,0:02:26.000
ไม่ร้อนเกินไป ไม่เย็นเกินไป

0:02:26.000,0:02:29.000
เหมาะสมสำหรับการสร้างความซับซ้อนพอดิบพอดี

0:02:29.000,0:02:31.000
ณ จุดนั้น สิ่งที่มีความซับซ้อนมากขึ้น ก็จะเกิดขึ้น

0:02:31.000,0:02:33.000
และเมื่อมีความซับซ้อนมากขึ้น

0:02:33.000,0:02:35.000
เราก็จะได้เห็นความซับซ้อนที่มากขึ้นไปอีก

0:02:35.000,0:02:38.000
และนี่คือวิธีที่ความซับซ้อนก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ

0:02:38.000,0:02:40.000
ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

0:02:40.000,0:02:43.000
ในแต่ละช่วงนั้นก็เป็นสิ่งที่น่ามหัศจรรย์

0:02:43.000,0:02:46.000
เพราะเราจะได้เห็นสิ่งใหม่เอี่ยม

0:02:46.000,0:02:49.000
ที่อยู่ดีๆก็เกิดขึ้นในจักรวาลแห่งนี้

0:02:49.000,0:02:51.000
เราพูดถึงเหตุการณ์เหล่านี้ในประวัติศาสตร์ภาพใหญ่

0:02:51.000,0:02:53.000
ในฐานะชั่วขณะแห่งการเปลี่ยนแปลง

0:02:53.000,0:02:55.000
และในแต่ละช่วงการเปลี่ยนแปลงนั้น

0:02:55.000,0:02:57.000
การเดินหน้าต่อไปก็ยากลำบากขึ้น

0:02:57.000,0:03:00.000
เพราะสิ่งที่ซับซ้อนขึ้น ก็จะบอบบาง

0:03:00.000,0:03:02.000
เสี่ยงจะถูกทำลายมากขึ้น

0:03:02.000,0:03:05.000
เงื่อนไขในการเดินหน้าต่อก็รัดตัวขึ้น

0:03:05.000,0:03:07.000
และมันก็ยากขึ้นเรื่อยๆ

0:03:07.000,0:03:09.000
ในการสร้างความซับซ้อนต่อไป

0:03:09.000,0:03:12.000
ในฐานะที่เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อนมากๆ

0:03:12.000,0:03:15.000
เราจำเป็นอย่างที่สุด ที่ต้องรู้เรื่องเหล่านี้ไว้

0:03:15.000,0:03:17.000
ว่าจักรวาลสร้างความซับซ้อนได้อย่างไร

0:03:17.000,0:03:19.000
โดยก้าวผ่านกฎข้อที่สอง

0:03:19.000,0:03:21.000
และทำไมความซับซ้อน

0:03:21.000,0:03:23.000
ก็หมายถึงความเสี่ยง

0:03:23.000,0:03:25.000
และความเปราะบาง

0:03:25.000,0:03:28.000
และนั่นคือเรื่องราวที่เราเล่าในประวัติศาสตร์ภาพใหญ่

0:03:28.000,0:03:30.000
แต่ในการที่เราจะทำสิ่งนั้น เราอาจจะต้อง

0:03:30.000,0:03:32.000
ทำในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้

0:03:32.000,0:03:36.000
นั่นก็คือ เก็บข้อมูลประวัติศาสตร์จักรวาลทั้งหมด

0:03:37.000,0:03:39.000
งั้นเรามาทำกันเถอะ

0:03:39.000,0:03:41.000
(เสียงหัวเราะ)

0:03:41.000,0:03:44.000
เราเริ่มจากย้อนเวลากลับไป

0:03:44.000,0:03:47.000
สัก 13.7 พันล้านปีที่แล้ว

0:03:47.000,0:03:50.000
ถึงจุดกำเนิดของกาลเวลา

0:03:57.000,0:03:59.000
รอบๆตัวเรา ไม่มีอะไรเลย

0:03:59.000,0:04:03.000
ไม่มีแม้กระทั่งกาลเวลา หรือปริภูมิ

0:04:03.000,0:04:06.000
ลองนึกถึงสิ่งที่มืดที่สุด ที่ว่างที่สุด ที่คุณจะจินตนาการได้

0:04:06.000,0:04:08.000
และยกกำลังมันเข้าไปอีกเป็นล้านๆครั้ง

0:04:08.000,0:04:10.000
และนั่นคือที่ที่เราอยู่

0:04:10.000,0:04:13.000
ในทันใดนั้น

0:04:13.000,0:04:16.000
แบง! จักรวาลผุดขึ้นมา ทั้งจักรวาล

0:04:16.000,0:04:18.000
และเราก็ได้ก้าวข้ามจุดเปลี่ยนแรก

0:04:18.000,0:04:20.000
จักรวาลยังเล็กมากนัก เล็กกว่าอะตอมเสียอีก

0:04:20.000,0:04:22.000
มันร้อนมาก

0:04:22.000,0:04:24.000
ในตัวมัน มีทุกอย่างที่รวมกันเป็นจักรวาลทุกวันนี้

0:04:24.000,0:04:26.000
คุณคงนึกภาพออก มันกำลังคึกคักเลยทีเดียว

0:04:26.000,0:04:29.000
และขยายตัวอย่างรวดเร็ว

0:04:29.000,0:04:31.000
ตอนแรกมันก็เป็นแค่ภาพจางๆ ปกคลุมไปทั่ว

0:04:31.000,0:04:34.000
จากนั้น เริ่มมีสิ่งแปลกใหม่เกิดขึ้นในหมอกจางๆ เหล่านั้น

0:04:34.000,0:04:36.000
ภายในวินาทีแรก

0:04:36.000,0:04:39.000
พลังงานแตกละเอียดออกเป็นกำลังชนิดต่างๆ

0:04:39.000,0:04:41.000
รวมถึงพลังแม่เหล็กไฟฟ้า และแรงดึงดูด

0:04:41.000,0:04:44.000
และพลังงานเหล่านี้ก็ร่ายเวทย์มนต์

0:04:44.000,0:04:47.000
ก่อตัวขึ้นกลายเป็นสสาร

0:04:47.000,0:04:49.000
กลายเป็นควาร์กซึ่งกลายเป็นโปรตอน

0:04:49.000,0:04:52.000
และเลปตอนที่มีอิเล็กตรอนด้วย

0:04:52.000,0:04:54.000
และทั้งหมดนั้น เกิดขึ้นภายในวินาทีแรก

0:04:54.000,0:04:59.000
จากนั้น ลองเดินหน้าไปสัก 380,000 ปี

0:04:59.000,0:05:02.000
คิดเป็นสองเท่าของระยะเวลาที่มนุษย์อาศัยอยู่บนโลกนี้

0:05:02.000,0:05:05.000
จากนั้น อะตอมพื้นฐานก็เริ่มเกิดขึ้น

0:05:05.000,0:05:08.000
มีไฮโดรเจน และฮีเลียม

0:05:08.000,0:05:10.000
ผมขอหยุดไว้ตรงนี้ก่อนชั่วคราว

0:05:10.000,0:05:13.000
ที่ 380,000 ปีหลังจากการกำเนิดของจักรวาล

0:05:13.000,0:05:15.000
เพราะเรารู้จักมันค่อนข้างดี

0:05:15.000,0:05:17.000
เกี่ยวกับจักรวาล ณ เวลานี้

0:05:17.000,0:05:20.000
ที่สุดแล้ว เรารู้ว่ามันเรียบง่ายมาก

0:05:20.000,0:05:22.000
มันมีกลุ่มควันใหญ่โต

0:05:22.000,0:05:24.000
ที่ประกอบไปด้วยไฮโดรเจนและฮีเลียม

0:05:24.000,0:05:26.000
และมันไม่มีโครงสร้างใดๆทั้งสิ้น

0:05:26.000,0:05:29.000
เป็นเพียงของเละๆในระดับจักรวาล

0:05:29.000,0:05:31.000
แต่นั่นไม่ได้เป็นจริงทั้งหมด

0:05:31.000,0:05:33.000
การศึกษาหลังๆมา

0:05:33.000,0:05:36.000
โดยดาวเทียม เช่นดาวเทียม WMAP

0:05:36.000,0:05:40.000
แสดงให้เห็นว่า มีความแตกต่างกันในพื้นหลัง

0:05:40.000,0:05:42.000
สิ่งที่คุณเห็นอยู่นี้

0:05:42.000,0:05:45.000
บริเวณสีน้ำเงิน เย็นกว่าบริเวณสีแดง

0:05:45.000,0:05:47.000
ประมาณ 1000 องศา

0:05:47.000,0:05:49.000
ซึ่งเป็นเพียงความแตกต่างเล็กน้อย

0:05:49.000,0:05:51.000
แต่ก็มากพอที่จะทำให้จักรวาลเดินหน้าต่อไปได้

0:05:51.000,0:05:53.000
สู่ความซับซ้อนขั้นต่อไป

0:05:53.000,0:05:55.000
และนี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

0:05:55.000,0:05:58.000
แรงดึงดูดจะแรงขึ้น

0:05:58.000,0:06:00.000
เมื่อมีสสารอยู่มากขึ้น

0:06:00.000,0:06:02.000
เพราะฉะนั้น เมื่อมีบริเวณที่หนาแน่นกว่าบริเวณอื่น

0:06:02.000,0:06:04.000
แรงดึงดูดก็เริ่มดูดกลุ่มควัน

0:06:04.000,0:06:06.000
ที่มีไฮโดรเจน และฮีเลียมเข้าด้วยกัน

0:06:06.000,0:06:08.000
เราจินตนาการถึงจักรวาลแตกออก

0:06:08.000,0:06:10.000
กลายเป็นกลุ่มควันล้านๆ กลุ่ม

0:06:10.000,0:06:12.000
และแต่ละกลุ่ม ก็เริ่มรวมตัวเข้าหากัน

0:06:12.000,0:06:15.000
แรงดึงดูดเพิ่มมากขึ้น เมื่อมันเริ่มรวมตัว

0:06:15.000,0:06:17.000
อุณหภูมิในใจกลางกลุ่มควันก็เริ่มสูงขึ้น

0:06:17.000,0:06:19.000
จากนั้น ในใจกลางของกลุ่มควันเหล่านั้น

0:06:19.000,0:06:22.000
อุณหภูมิก้าวข้ามจุดเปลี่ยนแปลง

0:06:22.000,0:06:24.000
ที่ 10 ล้านองศา

0:06:24.000,0:06:26.000
โปรตอนเริ่มเข้าปฎิกิริยาฟิวชั่น

0:06:26.000,0:06:29.000
จากนั้นก็มีการแผ่พลังงานจำนวนออกมา

0:06:29.000,0:06:31.000
และ แบง!

0:06:31.000,0:06:33.000
เราก็ได้ดาวฤกษ์ดวงแรก

0:06:33.000,0:06:37.000
200 ล้านปีหลังบิ๊กแบง

0:06:37.000,0:06:40.000
ดาวฤกษ์เริ่มผุดขึ้นทั่วจักรวาล

0:06:40.000,0:06:42.000
เป็นพันๆล้านดวง

0:06:42.000,0:06:45.000
และจักรวาลก็เริ่มมีความน่าสนใจมากขึ้น

0:06:45.000,0:06:48.000
และเริ่มซับซ้อนมากขึ้น

0:06:48.000,0:06:50.000
ดาวฤกษ์เริ่มสร้างเงื่อนไข

0:06:50.000,0:06:53.000
ที่ก้าวข้ามจุดเปลี่ยนแปลงอีกสองจุด

0:06:53.000,0:06:55.000
เมื่อดาวฤกษ์ดวงใหญ่ๆดับลง

0:06:55.000,0:06:58.000
มันดึงอุณหภูมิขึ้นไปสูงมากๆ

0:06:58.000,0:07:01.000
จนโปรตอนเริ่มเกิดฟิวชั่นในหลายๆรูปแบบ

0:07:01.000,0:07:04.000
จนเกิดธาตุทั้งหมดที่เห็นในตารางธาตุ

0:07:04.000,0:07:07.000
ถ้าคุณสวมแหวงทองคำเหมือนผม

0:07:07.000,0:07:10.000
แหวนนี่แหละถูกสร้างขึ้นจากการระเบิดของซุปเปอร์โนวา

0:07:10.000,0:07:13.000
ในตอนนี้ จักรวาลก็เร่ิมมีความซับซ้อนทางเคมีแล้ว

0:07:13.000,0:07:16.000
และเมื่อมีความซับซ้อนทางเคมีมากขึ้น

0:07:16.000,0:07:18.000
ก็มีความเป็นไปได้ที่จะสร้างสิ่งต่างๆมากขึ้น

0:07:18.000,0:07:20.000
และสิ่งที่เกิดขึ้น

0:07:20.000,0:07:22.000
ก็คือ รอบๆดวงอาทิตย์รุ่นเยาว์

0:07:22.000,0:07:24.000
และดาวฤกษ์รุ่นเยาว์ต่างๆ

0:07:24.000,0:07:26.000
ธาตุต่างๆเร่ิมรวมตัว วิ่งไปวิ่งมา

0:07:26.000,0:07:28.000
พลังงานจากดาวฤกษ์เหวี่ยงมันไปมา

0:07:28.000,0:07:31.000
ทำให้เกิดอนุภาค เกิดเกล็ดหิมะ

0:07:31.000,0:07:33.000
เกิดผงธุลี

0:07:33.000,0:07:35.000
เกิดก้อนหิน เกิดอุกกาบาต

0:07:35.000,0:07:38.000
และในที่สุดก็มีดาวเคราะห์ และดวงจันทร์บริวาร

0:07:38.000,0:07:41.000
และนั่นคือความเป็นมาของระบบสุริยะจักรวาล

0:07:41.000,0:07:44.000
ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ 4.5 พันล้านปีที่แล้ว

0:07:44.000,0:07:47.000
ดาวเคราะห์อย่างโลกของเรา

0:07:47.000,0:07:50.000
มีความซับซ้อนมากกว่าดาวฤกษ์ค่อนข้างมาก

0:07:50.000,0:07:53.000
เพราะมีส่วนประกอบที่หลากหลายกว่ามาก

0:07:53.000,0:07:56.000
ดังนั้น เราก็ได้ก้าวข้ามจุดเปลี่ยนที่สี่แล้ว

0:07:57.000,0:08:00.000
อะไรๆก็เริ่มยากขึ้นแล้วล่ะ

0:08:01.000,0:08:03.000
ขั้นต่อไป เราเริ่มเห็นตัวตน

0:08:03.000,0:08:05.000
ที่มีความเปราะบางมาก

0:08:05.000,0:08:07.000
แตกหักได้ง่ายมาก

0:08:07.000,0:08:10.000
แต่ก็มีความสร้างสรรค์มากขึ้นอย่างมาก

0:08:10.000,0:08:13.000
และสามารถสร้างความซับซ้อนได้เก่งยิ่งขึ้น

0:08:13.000,0:08:15.000
แน่นอน ผมกำลังพูดถึง

0:08:15.000,0:08:17.000
สิ่งมีชีวิต

0:08:17.000,0:08:19.000
สิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาเคมี

0:08:19.000,0:08:22.000
เราเป็นหีบห่อเคมีขนาดใหญ่

0:08:23.000,0:08:26.000
เคมีเป็นสิ่งที่ถูกปกครองโดยพลังแม่เหล็กไฟฟ้า

0:08:26.000,0:08:28.000
ซึ่งทำงานในระดับที่เล็กกว่าแรงดึงดูดมาก

0:08:28.000,0:08:30.000
ซึ่งเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมคุณและผม

0:08:30.000,0:08:32.000
จึงมีขนาดเล็กกว่าดาวฤกษ์หรือดาวเคราะห์

0:08:32.000,0:08:35.000
แล้วมาถึงคำถามที่ว่า

0:08:35.000,0:08:37.000
อะไรคือเงื่อนไขที่เหมาะสมสำหรับเคมีเหล่านี้

0:08:37.000,0:08:39.000
ก่อนอื่น คุณต้องมีพลังงาน

0:08:39.000,0:08:41.000
แต่ไม่ใช่มีมากเกินไปนะ

0:08:41.000,0:08:43.000
ในใจกลางดาวฤกษ์ มีพลังงานมากเกิน

0:08:43.000,0:08:46.000
ที่อะตอมอะไรก็ตามที่รวมตัวกันได้ ก็จะถูกแยกออกจากกันทันที

0:08:46.000,0:08:48.000
และไม่ใช่มีพลังงานน้อยเกิน

0:08:48.000,0:08:50.000
ในพื้นที่ระหว่างกาแล็กซี่ มีพลังงานน้อยเหลือเกิน

0:08:50.000,0:08:53.000
จนอะตอมไม่สามารถรวมตัวกันได้

0:08:53.000,0:08:55.000
สิ่งที่คุณต้องการ คือพลังงานที่พอเหมาะ

0:08:55.000,0:08:57.000
และดาวเคราะห์นี่แหละ คือที่ที่เหมาะสม

0:08:57.000,0:09:00.000
เพราะมันอยู่ใกล้ดาวฤกษ์ แต่ก็ไม่ใกล้เกินไป

0:09:00.000,0:09:03.000
คุณต้องมีธาตุที่หลากหลายด้วย

0:09:03.000,0:09:06.000
และคุณต้องมีของเหลว เช่นน้ำ

0:09:06.000,0:09:08.000
ทำไมน่ะหรือ?

0:09:08.000,0:09:11.000
สำหรับก๊าซ อะตอมวิ่งสวนกันเร็วมาก

0:09:11.000,0:09:13.000
จนไม่สามารถจับตัวกันไว้ได้

0:09:13.000,0:09:15.000
ในของแข็ง

0:09:15.000,0:09:18.000
อะตอมก็อยู่ติดกัน จนขยับตัวไม่ได้

0:09:18.000,0:09:20.000
ในของเหลว

0:09:20.000,0:09:22.000
มันสามารถเดินไปมา จับตัวกัน

0:09:22.000,0:09:25.000
และรวมตัวกันกลายเป็นโมเลกุลได้

0:09:25.000,0:09:28.000
แล้วที่ไหนล่ะที่เราจะพบเงื่อนไขเหล่านี้ได้

0:09:28.000,0:09:30.000
ดาวเคราะห์เป็นที่ที่ดีที่สุด

0:09:30.000,0:09:32.000
และโลกของเรา

0:09:32.000,0:09:34.000
ก็เกือบจะสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว

0:09:34.000,0:09:36.000
มันอยู่ในระยะที่พอเหมาะจากดาวฤกษ์

0:09:36.000,0:09:39.000
มีมหาสมุทร มีน้ำจำนวนมาก

0:09:39.000,0:09:41.000
และใต้มหาสมุทรเหล่านั้น

0:09:41.000,0:09:43.000
บริเวณจุดแตกของเปลือกโลก

0:09:43.000,0:09:46.000
เราก็มีความร้อน ที่เล็ดลอดมาจากใจกลางโลก

0:09:46.000,0:09:48.000
และเราก็มีความหลากหลายทางเคมี

0:09:48.000,0:09:50.000
เพราะฉะนั้น ปฏิกิริยาเคมีที่น่ามหัศจรรย์

0:09:50.000,0:09:53.000
ก็เกิดขึ้นตามจุดแตกเหล่านั้น

0:09:53.000,0:09:56.000
อะตอมรวมตัวกันในรูปแบบต่างๆ นาๆ

0:09:57.000,0:09:59.000
แต่แน่นอนว่า ชีวิตเป็นมากกว่า

0:09:59.000,0:10:01.000
ปฏิกิริยาทางเคมีหาได้ยาก

0:10:01.000,0:10:03.000
คุณทำให้โมเลกุลใหญ่ๆ

0:10:03.000,0:10:05.000
ที่เจริญเติบโตได้

0:10:05.000,0:10:08.000
มีความมั่นคงได้อย่างไร

0:10:08.000,0:10:10.000
ตรงนี้นี่แหละ ที่ชีวิตได้แนะนำให้เรารู้จัก

0:10:10.000,0:10:13.000
กับการพลิกแพลงใหม่เอี่ยม

0:10:13.000,0:10:15.000
เราไม่พยายามทำให้โมเลกุลมั่นคง

0:10:15.000,0:10:17.000
แต่เราทำให้แม่พิมพ์มันมั่นคงต่างหาก

0:10:17.000,0:10:19.000
แม่พิมพ์ที่จะส่งต่อข้อมูล

0:10:19.000,0:10:21.000
และก็ทำให้แม่พิมพ์เหล่านั้น สามารถทำสำเนาได้

0:10:21.000,0:10:23.000
และแน่นอนว่า ดีเอ็นเอ

0:10:23.000,0:10:25.000
ก็คือโมเลกุลแสนสวย

0:10:25.000,0:10:27.000
ที่บันทึกข้อมูลเหล่านั้น

0:10:27.000,0:10:30.000
คุณคงคุ้นเคยกับเกลียวคู่ในดีเอ็นเอ

0:10:30.000,0:10:32.000
แต่ละคู่ก็มีข้อมูลเก็บไว้

0:10:32.000,0:10:34.000
ดังนั้น ดีเอ็นเอมีข้อมูล

0:10:34.000,0:10:37.000
ถึงวิธีการสร้างสิ่งมีชีวิต

0:10:37.000,0:10:39.000
และดีเอ็นเอก็ทำสำเนาตัวเองได้

0:10:39.000,0:10:41.000
มันจึงทำสำเนาตัวเอง

0:10:41.000,0:10:43.000
และปล่อยแม่พิมพ์เหล่านั้นออกไปทั่วมหาสมุทร

0:10:43.000,0:10:45.000
ข้อมูลก็แพร่ขยายออกไป

0:10:45.000,0:10:48.000
สังเกตนะ ว่าข้อมูลเริ่มกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวของเรา

0:10:48.000,0:10:50.000
ความสวยงามของดีเอ็นเอนั้น

0:10:50.000,0:10:52.000
อยู่ที่ความไม่สมบูรณ์แบบของมัน

0:10:52.000,0:10:54.000
เมื่อมันทำสำเนาตัวเอง

0:10:54.000,0:10:56.000
ในทุกๆ พันล้านรอบ

0:10:56.000,0:10:58.000
มักจะมีความผิดพลาดเกิดขึ้น

0:10:58.000,0:11:00.000
นั่นหมายความว่า

0:11:00.000,0:11:03.000
ดีเอ็นเอกำลังเรียนรู้

0:11:03.000,0:11:05.000
มันกำลังรวบรวมวิธีการใหม่ๆในการสร้างสิ่งมีชีวิต

0:11:05.000,0:11:07.000
เพราะความผิดพลาด บางทีก็ใช้งานได้จริง

0:11:07.000,0:11:09.000
ดังนั้น ดีเอ็นเอกำลังเรียนรู้

0:11:09.000,0:11:12.000
และกำลังสร้างความหลากหลาย ความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ

0:11:12.000,0:11:15.000
เราสามารถเห็นการทำงานของมันได้ตลอด 4 พันล้านปีที่ผ่านมา

0:11:15.000,0:11:17.000
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาบนโลกใบนี้

0:11:17.000,0:11:19.000
สิ่งมีชีวิตค่อนข้างจะเรียบง่าย --

0:11:19.000,0:11:21.000
เป็นสัตว์เซลล์เดียว

0:11:21.000,0:11:23.000
แต่มีความหลากหลายอยู่มาก

0:11:23.000,0:11:25.000
และภายใน ก็ซ่อนความซับซ้อนมากมาย

0:11:25.000,0:11:28.000
จากนั้น เมื่อ 600 ถึง 800 ล้านปีที่แล้ว

0:11:28.000,0:11:30.000
สิ่งมีชีวิตหลายเซลล์ก็เริ่มกำเนิดขึ้น

0:11:30.000,0:11:32.000
เราเริ่มมีสิ่งมีชีวิตตระกูลเห็ด เริ่มมีปลา

0:11:32.000,0:11:34.000
เริ่มมีพืช

0:11:34.000,0:11:37.000
มีสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ มีสัตว์เลื้อยคลาน

0:11:37.000,0:11:40.000
และแน่นอน เราก็มีไดโนเสาร์

0:11:40.000,0:11:44.000
และในบางครั้งบางคราว เราเจอะเจอกับภัยธรรมชาติ

0:11:44.000,0:11:46.000
65 ล้านปีที่แล้ว

0:11:46.000,0:11:48.000
อุกกาบาตตกลงมายังโลก

0:11:48.000,0:11:50.000
ใกล้คาบสมุทรยูคาตัน

0:11:50.000,0:11:53.000
เกิดเงื่อนไขที่เทียบเท่ากับสงครามนิวเคลียร์

0:11:53.000,0:11:55.000
และไดโนเสาร์ก็สูญพันธ์

0:11:55.000,0:11:59.000
ข่าวร้ายสำหรับเหล่าไดโนเสาร์

0:11:59.000,0:12:02.000
แต่เป็นข่าวดีของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม บรรพบุรุษของเรา

0:12:02.000,0:12:04.000
ที่รุ่งเรือง

0:12:04.000,0:12:07.000
จากที่ที่ไดโนเสาร์ทิ้งเอาไว้

0:12:07.000,0:12:09.000
และมนุษย์อย่างเรา

0:12:09.000,0:12:12.000
ก็เป็นส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการ

0:12:12.000,0:12:15.000
ที่เริ่มต้นเมื่อ 65 ล้านปีที่แล้ว

0:12:15.000,0:12:17.000
จากการทักทายของอุกกาบาต

0:12:18.000,0:12:21.000
มนุษย์เกิดขึ้นเมื่อ 200,000 ปีที่แล้ว

0:12:21.000,0:12:23.000
และผมเชื่อว่าจุดนี้

0:12:23.000,0:12:25.000
คืออีกหนึ่งจุดเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่

0:12:25.000,0:12:27.000
ผมจะอธิบายให้ฟังว่าทำไม

0:12:27.000,0:12:30.000
เรารู้แล้วว่าดีเอ็นเอเรียนรู้ได้

0:12:30.000,0:12:32.000
โดยการเก็บรวบรวมข้อมูล

0:12:32.000,0:12:34.000
แต่มันก็ช้ามากๆ

0:12:34.000,0:12:36.000
ดีเอ็นเอรวบรวมข้อมูล

0:12:36.000,0:12:38.000
จากข้อผิดพลาด

0:12:38.000,0:12:41.000
ที่มีประโยชน์โดยบังเอิญ

0:12:41.000,0:12:43.000
แต่ดีเอ็นเอก็ได้สร้างวิธีการเรียนรู้แบบใหม่

0:12:43.000,0:12:46.000
โดยสร้างสิ่งมีชีวิตที่มีสมอง

0:12:46.000,0:12:49.000
และสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นสามารถเรียนรู้ได้โดยตรง

0:12:49.000,0:12:52.000
มันสามารถรวบรวมข้อมูล เรียนรู้ได้

0:12:52.000,0:12:54.000
แต่ที่น่าเสียดายคือ

0:12:54.000,0:12:57.000
เมื่อมันตาย ข้อมูลก็หายไปกับพวกมัน

0:12:57.000,0:12:59.000
สิ่งที่ทำให้มนุษย์แตกต่าง

0:12:59.000,0:13:01.000
ก็คือภาษาของมนุษย์

0:13:01.000,0:13:03.000
เรามีภาษา มีระบบในการติดต่อสื่อสาร

0:13:03.000,0:13:06.000
ที่ทรงพลัง และมีความแม่นยำมาก

0:13:06.000,0:13:09.000
จนเราสามารถแบ่งปันสิ่งที่เราเรียนรู้ได้อย่างแม่นยำ

0:13:09.000,0:13:12.000
และสามารถรวบรวม เป็นการใช้ความจำร่วมกัน

0:13:12.000,0:13:14.000
และนั่นหมายความว่า

0:13:14.000,0:13:17.000
ข้อมูลอยู่ได้นานกว่าบุคคลที่เรียนรู้ข้อมูลนั้นๆ

0:13:17.000,0:13:21.000
และสามารถรวบรวมได้จากรุ่นสู่รุ่น

0:13:21.000,0:13:23.000
และนั่นคือเหตุผลที่เรา ในฐานะสปีชีส์หนึ่ง มีความสร้างสรรค์

0:13:23.000,0:13:25.000
และทรงพลังมาก

0:13:25.000,0:13:27.000
และนั่นคือเหตุผลที่เรามีประวัติศาสตร์

0:13:27.000,0:13:30.000
เราเหมือนจะเป็นสปีชีส์เดียวใน 4 พันล้านปี

0:13:30.000,0:13:32.000
ที่ได้ของขวัญชิ้นนี้

0:13:32.000,0:13:34.000
ผมเรียกความสามารถนี้ว่า

0:13:34.000,0:13:36.000
การเรียนรู้ร่วมกัน

0:13:36.000,0:13:38.000
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราแตกต่าง

0:13:38.000,0:13:40.000
เราเห็นการทำงานของมัน

0:13:40.000,0:13:42.000
ได้ตั้งแต่ยุคเริ่มต้นของมนุษยชาติ

0:13:42.000,0:13:44.000
เราวิวัฒนาการในฐานะสปีชีส์

0:13:44.000,0:13:46.000
ในทุ่งหญ้าในแอฟริกา

0:13:46.000,0:13:49.000
แต่เราก็เห็นมนุษย์ย้ายถิ่นฐานไปในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ --

0:13:49.000,0:13:51.000
ไปยังทะเลทราย ในป่าใหญ่

0:13:51.000,0:13:53.000
ในทุ่งหญ้ายุคน้ำแข็งของไซบีเรีย --

0:13:53.000,0:13:55.000
ในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายมากๆ --

0:13:55.000,0:13:57.000
ไปยังอเมริกา และออสเตรเลเซีย

0:13:57.000,0:13:59.000
ในทุกการย้ายถิ่นฐาน ล้วนมีการเรียนรู้ --

0:13:59.000,0:14:02.000
เรียนรู้วิธีใหม่ในการอยู่กับสภาพแวดล้อม

0:14:02.000,0:14:04.000
วิธีใหม่ในการต่อสู้กับสิ่งรอบตัว

0:14:04.000,0:14:06.000
แล้วเมื่อ 10,000 ปีที่ผ่านมา

0:14:06.000,0:14:08.000
มีการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศครั้งใหญ่

0:14:08.000,0:14:10.000
จุดสิ้นสุดของยุคน้ำแข็ง

0:14:10.000,0:14:13.000
มนุษย์เรียนรู้การทำเกษตรกรรม

0:14:13.000,0:14:15.000
เกษตรกรรมเป็นแหล่งกำเนินพลังงานมหาศาล

0:14:15.000,0:14:17.000
และด้วยพลังงานเหล่านั้น

0:14:17.000,0:14:19.000
ประชากรมนุษย์ก็ทวีคูณขึ้นไม่รู้จบ

0:14:19.000,0:14:21.000
สังคมมนุษย์เติบใหญ่ขึ้น หนาแน่นขึ้น

0:14:21.000,0:14:23.000
เชื่อมต่อกันมากขึ้น

0:14:23.000,0:14:27.000
จากนั้นเมื่อ 500 ปีที่แล้ว

0:14:27.000,0:14:29.000
มนุษย์เริ่มเชื่อมต่อกันทั่วโลก

0:14:29.000,0:14:31.000
ผ่านการเดินเรือ ทางรถไฟ

0:14:31.000,0:14:34.000
ผ่านโทรเลข ผ่านอินเตอร์เน็ต

0:14:34.000,0:14:36.000
ตอนนี้เราเหมือนจะเห็น

0:14:36.000,0:14:38.000
ทั้งโลกเป็นเสมือนสมองหนึ่งเดียว

0:14:38.000,0:14:40.000
ที่มีมนุษย์ถึง 7 ล้านคนร่วมสร้าง

0:14:40.000,0:14:45.000
และสมองก้อนนั้น กำลังเรียนรู้ด้วยความเร็วแสง

0:14:45.000,0:14:47.000
และ 200 ปีที่ผ่านมา มีบางอย่างเกิดขึ้นอีก

0:14:47.000,0:14:49.000
เราพบเจอขุมทรัพย์พลังงานอีกอย่างหนึ่ง

0:14:49.000,0:14:51.000
จากเชื้อเพลิงฟอสซิล

0:14:51.000,0:14:54.000
ด้วยฟอสซิล และการเรียนรู้ร่วมกัน

0:14:54.000,0:14:56.000
เป็นเหตุผลที่เราเห็นความซับซ้อนมหาศาล

0:14:56.000,0:14:58.000
อยู่รอบตัวเรา

0:15:01.000,0:15:04.000
และแล้วเราก็กลับมาสู่ปัจจุบัน

0:15:04.000,0:15:06.000
ในศูนย์ประชุมแห่งนี้

0:15:06.000,0:15:08.000
เราได้เดินทางไปบนเส้นทาง

0:15:08.000,0:15:11.000
ความยาวถึง 13.7 ล้านปี

0:15:11.000,0:15:14.000
ผมหวังว่าคุณก็เห็นด้วย ว่านี่เป็นเรื่องราวที่ทรงพลังมาก

0:15:14.000,0:15:16.000
มันเป็นเรื่องราวที่มนุษย์

0:15:16.000,0:15:19.000
ได้มีบทบาทที่สำคัญและน่าทึ่ง

0:15:19.000,0:15:22.000
แต่มันก็มีสัญญาณเตือนเหมือนกัน

0:15:22.000,0:15:26.000
การเรียนรู้ร่วมกัน เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่

0:15:26.000,0:15:28.000
และเราก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ

0:15:28.000,0:15:31.000
ว่าเราควบคุมมันได้หรือไม่

0:15:31.000,0:15:34.000
ผมจำได้ลางๆ เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก เติบโตที่ประเทศอังกฤษ

0:15:34.000,0:15:37.000
ใช้ชีวิตผ่านช่วงวิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบา

0:15:37.000,0:15:39.000
ในระยะเวลาหลายวัน

0:15:39.000,0:15:41.000
โลกทั้งใบ

0:15:41.000,0:15:44.000
เกือบจะถึงจุดหายนะ

0:15:44.000,0:15:47.000
และอาวุธในวันนั้น ก็ยังคงอยู่ทุกวันนี้

0:15:47.000,0:15:49.000
และพร้อมที่จะถูกใช้ในทุกเมื่อ

0:15:49.000,0:15:51.000
ถึงเราจะหลีกเลี่ยงจุดนั้นได้

0:15:51.000,0:15:53.000
ก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่คอยเราอยู่

0:15:53.000,0:15:56.000
เรากำลังเผาเชื้อเพลิงฟอสซิล

0:15:56.000,0:15:59.000
ในระดับที่เราเริ่มพังทลายเงื่อนไข

0:15:59.000,0:16:01.000
ที่ทำให้อารยธรรมมนุษย์สร้างตัวขึ้นมาได้

0:16:01.000,0:16:05.000
ตลอด 10,000 ปีที่ผ่านมา

0:16:05.000,0:16:07.000
สิ่งที่ประวัติศาสตร์ภาพใหญ่นี้จะทำได้

0:16:07.000,0:16:10.000
คือแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อน และความเปราะบาง

0:16:10.000,0:16:12.000
และอันตรายที่เรากำลังเผชิญ

0:16:12.000,0:16:15.000
แต่มันก็แสดงให้เราเห็น

0:16:15.000,0:16:17.000
ถึงพลังของเรา จากการเรียนรู้ร่วมกัน

0:16:17.000,0:16:20.000
และสุดท้ายนี้

0:16:20.000,0:16:24.000
นี่คือสิ่งที่ผมต้องการ

0:16:24.000,0:16:27.000
ผมต้องการหลายของผม แดเนียล

0:16:27.000,0:16:29.000
และเพื่อนของเขา และรุ่นของเขา

0:16:29.000,0:16:31.000
ที่อยู่ทั่วโลกใบนี้

0:16:31.000,0:16:34.000
ได้รู้จักเรื่องราวประวัติศาสตร์ทั้งหมดของเรา

0:16:34.000,0:16:36.000
และรู้จักมันดีพอ

0:16:36.000,0:16:38.000
ที่จะเข้าใจ

0:16:38.000,0:16:40.000
ทั้งอุปสรรคที่เรากำลังเผชิญ

0:16:40.000,0:16:43.000
และโอกาสที่อยู่ใกล้เอื้อม

0:16:43.000,0:16:45.000
และนั่นก็คือเหตุผลที่พวกผม

0:16:45.000,0:16:47.000
กำลังสร้างแบบเรียนออนไลน์ฟรี

0:16:47.000,0:16:49.000
เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ภาพใหญ่

0:16:49.000,0:16:51.000
ให้กับนักเรียนมัธยมทั่วโลกได้ใช้

0:16:51.000,0:16:54.000
เราเชื่อว่าประวัติศาสตร์ภาพใหญ่นี้

0:16:54.000,0:16:57.000
จะเป็นเครื่องมือทางปัญญาที่สำคัญสำหรับพวกเขา

0:16:57.000,0:17:00.000
เพราะแดเนียลและเพื่อนของเขา

0:17:00.000,0:17:02.000
กำลังเผชิญความท้าทายที่ยิ่งใหญ่

0:17:02.000,0:17:04.000
และโอกาสที่ยิ่งใหญ่

0:17:04.000,0:17:07.000
อยู่ภายภาคหน้า ณ จุดเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

0:17:07.000,0:17:11.000
ในประวัติศาสตร์ของโลกที่สวยงามของเรา

0:17:11.000,0:17:13.000
(เสียงปรบมือ)