WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:02.381
Durante moito tempo,

00:00:02.381 --> 00:00:07.692
sentía que estaba a vivir dúas vidas:

00:00:07.692 --> 00:00:11.097
a vida que a xente ve,

00:00:11.097 --> 00:00:14.804
e logo a que só vexo eu.

00:00:14.804 --> 00:00:17.324
Na primeira delas

00:00:17.324 --> 00:00:19.798
eu son un amigo.

00:00:19.798 --> 00:00:22.353
un fillo, un irmán,

00:00:22.353 --> 00:00:25.979
un cómico e un adolescente.

00:00:25.979 --> 00:00:27.820
Esa é a vida que todo o mundo ve.

00:00:27.820 --> 00:00:29.346
De describirme amigos e familia

00:00:29.346 --> 00:00:31.185
isto é o que dirían.

00:00:31.185 --> 00:00:33.183
E iso é gran parte do que son.

00:00:33.183 --> 00:00:35.993
E se me describise a min mesmo,

00:00:35.993 --> 00:00:38.915
de seguro que diría algo parecido.

00:00:38.915 --> 00:00:42.476
E non estaría mentindo,

00:00:42.476 --> 00:00:46.006
nin tampouco a dicir toda a verdade,

00:00:46.006 --> 00:00:47.533
porque a verdade é,

00:00:47.533 --> 00:00:50.705
que iso só é a vida que os demais ven.

00:00:50.705 --> 00:00:53.258
E na vida que só eu vexo,

00:00:53.258 --> 00:00:56.395
na que realmente son eu,

00:00:56.395 --> 00:01:00.830
vexo alguén que lida coa depresión

00:01:00.830 --> 00:01:03.507
desde hai xa seis anos.

00:01:03.507 --> 00:01:08.626
e así, todos os días.

00:01:08.626 --> 00:01:11.123
Para quen nunca a sufriu

00:01:11.123 --> 00:01:12.325
ou non sabe ben o que é,

00:01:12.325 --> 00:01:13.708
isto pode sorprendelo,

00:01:13.708 --> 00:01:15.613
porque é habitual o mito

00:01:15.613 --> 00:01:18.360
de que a depresión é estar triste

00:01:18.360 --> 00:01:20.848
cando algo na túa vida vai mal:

00:01:20.848 --> 00:01:22.490
cando cortas coa moza,

00:01:22.490 --> 00:01:23.881
ou perdes un ser querido,

00:01:23.881 --> 00:01:25.632
ou non obtés o traballo que querías.

00:01:25.632 --> 00:01:27.619
Pero iso é tristura: é algo normal.

00:01:27.619 --> 00:01:29.531
Son emocións humanas naturais.

00:01:29.531 --> 00:01:33.729
A depresión real non é estar triste

00:01:33.729 --> 00:01:36.358
cando algo na túa vida vai mal.

00:01:36.358 --> 00:01:38.144
A depresión real é estar triste

00:01:38.144 --> 00:01:41.413
cando todo na túa vida vai ben.

00:01:41.413 --> 00:01:43.898
Iso é a depresión real, a que eu sufro.

00:01:43.898 --> 00:01:46.023
E para ser completamente sincero,

00:01:46.023 --> 00:01:48.837
resúltame duro estar aquí e dicilo.

00:01:48.837 --> 00:01:50.558
Resúltame duro falar do tema,

00:01:50.558 --> 00:01:53.321
e parece que ao resto da xente tamén:

00:01:53.321 --> 00:01:55.689
tanto que ninguén está a falalo.

00:01:55.689 --> 00:01:58.083
E ninguén está a falalo, pero é necesario,

00:01:58.083 --> 00:02:01.825
porque está a ser un problema enorme.

00:02:01.825 --> 00:02:03.495
É un problema enorme.

00:02:03.495 --> 00:02:05.297
Pero non está nas redes sociais,

00:02:05.297 --> 00:02:07.385
nin en Facebook, nin en Twitter,

00:02:07.385 --> 00:02:09.357
nin nas noticias porque non é alegre,

00:02:09.357 --> 00:02:10.836
non é divertido, non é fácil.

00:02:10.836 --> 00:02:14.431
E como non o vemos, 
tampouco vemos o grave que é.

00:02:14.431 --> 00:02:18.190
Pero a gravidade e seriedade é esta:

00:02:18.190 --> 00:02:19.913
cada 30 segundos,

00:02:19.913 --> 00:02:22.117
cada 30 segundos, en algures,

00:02:22.117 --> 00:02:24.160
alguén acaba coa súa vida

00:02:24.160 --> 00:02:25.387
por mor da depresión,

00:02:25.387 --> 00:02:27.667
e pode que a dúas rúas, a dous países

00:02:27.667 --> 00:02:29.107
ou a dous continentes de aquí.

00:02:29.107 --> 00:02:31.727
Pero está a pasar todos os días.

00:02:31.727 --> 00:02:34.691
E adoitamos, como sociedade,

00:02:34.691 --> 00:02:40.207
velo e dicir: "E que?"

00:02:40.207 --> 00:02:43.572
"E que?" Vémolo e pensamos:

00:02:43.572 --> 00:02:44.922
"É problema teu."

00:02:44.922 --> 00:02:46.925
"É problema seu."

00:02:46.925 --> 00:02:48.767
Dános mágoa e sentímolo,

00:02:48.767 --> 00:02:50.224
pero tamén dicimos, "E que?"

00:02:50.224 --> 00:02:54.907
Pois hai dous anos era problema meu,

00:02:54.907 --> 00:02:58.964
porque sentei ao bordo da cama

00:02:58.964 --> 00:03:02.324
como un millón de veces antes

00:03:02.324 --> 00:03:05.140
e tiña pensamentos suicidas.

00:03:05.140 --> 00:03:09.066
Era suicida, pero de mirar para min,

00:03:09.066 --> 00:03:11.308
non verías un rapaz que era suicida:

00:03:11.308 --> 00:03:13.424
verías o capitán do equipo de baloncesto,

00:03:13.424 --> 00:03:15.485
o mellor estudante de teatro

00:03:15.485 --> 00:03:16.435
o mellor en inglés,

00:03:16.435 --> 00:03:18.272
sempre na lista de honores

00:03:18.272 --> 00:03:21.905
e en todas as festas.

00:03:21.905 --> 00:03:23.586
Non dirías que estaba deprimido,

00:03:23.586 --> 00:03:26.297
nin suicida, pero estarías errado.

00:03:26.297 --> 00:03:27.736
Moi errado. Sentei esa noite

00:03:27.736 --> 00:03:31.774
de lado dun bote de pílulas
cun bolígrafo e papel na man

00:03:31.774 --> 00:03:33.762
e pensei en acabar coa vida

00:03:33.762 --> 00:03:37.114
e estiven así de preto de facelo.

00:03:37.114 --> 00:03:38.796
Así de preto.

00:03:38.796 --> 00:03:41.924
Non o fixen, así que son dos afortunados,

00:03:41.924 --> 00:03:44.059
deses que sentan na repisa,

00:03:44.059 --> 00:03:46.320
miran para abaixo pero non saltan,

00:03:46.320 --> 00:03:48.325
un dos afortunados que sobreviven.

00:03:48.325 --> 00:03:50.722
E iso déixame coa miña historia,

00:03:50.722 --> 00:03:53.127
e a miña historia é esta:

00:03:53.127 --> 00:03:56.480
en dúas palabras: sufro depresión.

00:03:56.480 --> 00:03:58.860
Sufro depresión,

00:03:58.860 --> 00:04:05.731
e durante moito tempo, creo,

00:04:05.731 --> 00:04:08.396
estaba a vivir dúas vidas diferentes

00:04:08.396 --> 00:04:10.687
en que unha persoa sempre temía a outra.

00:04:10.687 --> 00:04:12.786
Temía que se vise quen era realmente,

00:04:12.786 --> 00:04:16.028
non o rapaz perfecto e popular 
de instituto que todos crían,

00:04:16.028 --> 00:04:18.453
que tras o meu sorriso había dor,

00:04:18.453 --> 00:04:20.416
e tras a miña luz había escuridade,

00:04:20.416 --> 00:04:24.793
tras a miña gran personalidade, 
unha meirande dor.

00:04:24.793 --> 00:04:27.430
Algúns temerán non gustarlles ás mozas,

00:04:27.430 --> 00:04:29.519
algúns ás quenllas e outros á morte.

00:04:29.519 --> 00:04:34.212
Pero eu, por moito tempo,
teminme a min mesmo:

00:04:34.212 --> 00:04:36.904
á miña verdade, honestidade 
e vulnerabilidade,

00:04:36.904 --> 00:04:39.126
e ese temor facíame sentir

00:04:39.126 --> 00:04:41.483
como se estivese acantoado,

00:04:41.483 --> 00:04:44.513
acantoado e cunha soa saída.

00:04:44.513 --> 00:04:48.306
Así que pensaba niso todos os días,

00:04:48.306 --> 00:04:49.753
todos os días.

00:04:49.753 --> 00:04:51.424
E se vos digo a verdade,

00:04:51.424 --> 00:04:54.797
volvín pensalo, 
porque así é a enfermidade,

00:04:54.797 --> 00:04:56.731
así é a loita, a depresión;

00:04:56.731 --> 00:04:57.950
non é como a varicela,

00:04:57.950 --> 00:04:59.668
non se supera unha vez para sempre.

00:04:59.668 --> 00:05:02.431
É algo co que vives, en que vives.

00:05:02.431 --> 00:05:06.003
É o compañeiro que non podes botar, 
a voz que non cala,

00:05:06.003 --> 00:05:08.264
os sentimentos que te apresan.

00:05:08.264 --> 00:05:13.337
E o máis aterrador é que, ao cabo,

00:05:13.337 --> 00:05:16.217
te volves insensible, vólvese normal,

00:05:16.217 --> 00:05:18.504
e o que máis temes

00:05:18.504 --> 00:05:21.360
non é o sufrimento dentro

00:05:21.360 --> 00:05:22.876
senón o estigma dos demais,

00:05:22.876 --> 00:05:25.157
a vergoña, o desacougo,

00:05:25.157 --> 00:05:27.610
a mirada de desaprobación dun amigo,

00:05:27.610 --> 00:05:31.264
os rumores no corredor de que es débil.

00:05:31.264 --> 00:05:32.893
os comentarios de que estás tolo.

00:05:32.893 --> 00:05:34.575
Iso é o que che impide pedir axuda.

00:05:34.575 --> 00:05:37.569
e o que fai que o aguantes e o agoches.

00:05:37.569 --> 00:05:39.904
É o estigma: aguántalo e agóchalo,

00:05:39.904 --> 00:05:41.766
aguántalo e agóchalo.

00:05:41.766 --> 00:05:43.442
Se ben te atrapa na cama a diario

00:05:43.442 --> 00:05:46.382
e baleira a túa vida, por moito
que fagas por enchela,

00:05:46.382 --> 00:05:48.545
escóndelo, porque o estigma social

00:05:48.545 --> 00:05:51.460
en canto á depresión, é real.

00:05:51.460 --> 00:05:54.662
Moi real, e se pensas que non, pregúntate:

00:05:54.662 --> 00:05:56.471
preferirías publicar no Facebook

00:05:56.471 --> 00:05:58.217
que che custa saír da cama

00:05:58.217 --> 00:06:00.366
porque che doe o lombo,

00:06:00.366 --> 00:06:02.358
ou que che custa erguerte polas mañás

00:06:02.358 --> 00:06:04.458
por estares deprimido?

00:06:04.458 --> 00:06:06.742
Ese é o estigma, porque desafortunadamente

00:06:06.742 --> 00:06:09.210
no noso mundo, se rompes o brazo,

00:06:09.210 --> 00:06:11.884
todos corren asinarche a escaiola,

00:06:11.899 --> 00:06:14.700
pero se dis que tes depresión, 
escapan correndo.

00:06:14.700 --> 00:06:17.200
Ese é o estigma.

00:06:17.200 --> 00:06:22.166
Aceptamos que falle 
calquera parte do corpo

00:06:22.166 --> 00:06:25.268
menos o cerebro. E iso é ignorancia:

00:06:25.268 --> 00:06:27.280
ignorancia pura que creou un mundo

00:06:27.280 --> 00:06:28.844
que non entende de depresión,

00:06:28.844 --> 00:06:31.350
nin de saúde mental.

00:06:31.350 --> 00:06:33.303
E iso resúltame irónico, 
pois a depresión

00:06:33.303 --> 00:06:35.813
é dos problemas máis documentados

00:06:35.813 --> 00:06:37.858
pero dos menos comentados.

00:06:37.858 --> 00:06:40.294
Apartámolo e esquecémolo
nunha esquina

00:06:40.294 --> 00:06:43.881
coa esperanza que se arranxe só.

00:06:43.881 --> 00:06:47.223
Pero non, non o fixo nin o fará,

00:06:47.223 --> 00:06:49.114
porque isto é ilusorio,

00:06:49.114 --> 00:06:51.887
e non serve de nada: é procrastinar

00:06:51.887 --> 00:06:56.816
e non se pode procrastinar
sobre algo tan importante.

00:06:56.816 --> 00:07:00.207
Primeiro, para resolver un problema

00:07:00.207 --> 00:07:01.690
hai que recoñecer que existe.

00:07:01.690 --> 00:07:04.448
E como non o fixemos, 
non podemos pretender

00:07:04.448 --> 00:07:07.633
unha resposta se se teme a pregunta.

00:07:07.633 --> 00:07:11.412
E eu non sei cal é a solución.

00:07:11.412 --> 00:07:13.873
Oxalá si, pero non a teño –-pero penso,

00:07:13.873 --> 00:07:15.881
penso que ten que comezar aquí.

00:07:15.881 --> 00:07:18.280
Ten que comezar comigo, contigo,

00:07:18.280 --> 00:07:21.698
coa xente que está a sufrir,

00:07:21.698 --> 00:07:23.115
que está escondida na sombra.

00:07:23.115 --> 00:07:25.115
Debemos alzar a voz e rachar o silencio.

00:07:25.115 --> 00:07:27.434
Debemos defender con valentía 
o que cremos

00:07:27.434 --> 00:07:30.609
porque se de algo me dei de conta,

00:07:30.609 --> 00:07:34.185
se hai algo que para min 
é o problema máis grande

00:07:34.185 --> 00:07:37.224
non é construír un mundo

00:07:37.224 --> 00:07:40.973
en que eliminemos a ignorancia dos outros,

00:07:40.973 --> 00:07:44.259
senón un en que se ensine a aceptarse,

00:07:44.259 --> 00:07:45.460
a estar ben consigo,

00:07:45.460 --> 00:07:46.960
porque cando nos abrimos,

00:07:46.960 --> 00:07:49.756
vemos que todos loitamos e sufrimos.

00:07:49.756 --> 00:07:51.708
Ben sexa con isto ou con outra cousa,

00:07:51.708 --> 00:07:54.535
todos sabemos o que é sufrir.

00:07:54.535 --> 00:07:56.373
Porque a todos nos doe o corazón,

00:07:56.373 --> 00:07:59.067
e sabemos a importancia de recuperarse.

00:07:59.067 --> 00:08:02.461
Pero neste momento a depresión
é unha ferida social

00:08:02.461 --> 00:08:05.022
que tapamos cun apósito,
coma se nada.

00:08:05.022 --> 00:08:09.526
Pero segue aí. E sabedes que?
Non pasa nada.

00:08:09.526 --> 00:08:13.337
A depresión é lícita. 
Se a tes, que saibas que o é.

00:08:13.337 --> 00:08:15.999
que estás enfermo, non débil,

00:08:15.999 --> 00:08:17.935
que é un problema, non unha identidade,

00:08:17.935 --> 00:08:20.688
porque cando superas o medo e a mofa

00:08:20.688 --> 00:08:22.485
e o prexuízo e o estigma dos demais,

00:08:22.485 --> 00:08:25.471
verás a depresión polo que realmente é:

00:08:25.471 --> 00:08:27.710
só unha parte da vida,

00:08:27.710 --> 00:08:31.438
só unha parte da vida, 
e por moito que odie,

00:08:31.438 --> 00:08:33.917
que odie algúns dos lugares,

00:08:33.917 --> 00:08:37.013
algunhas das partes da vida 
ás que me arrastrou,

00:08:37.013 --> 00:08:39.548
de moitos xeitos, agradézoo.

00:08:39.548 --> 00:08:41.360
Porque se me meteu nun val,

00:08:41.360 --> 00:08:42.792
foi para mostrarme os cumios,

00:08:42.792 --> 00:08:44.391
e se me arrastrou polas tebras

00:08:44.391 --> 00:08:46.977
foi para lembrarme que había luz.

00:08:46.977 --> 00:08:50.720
A miña dor, máis que nada en 19 anos,

00:08:50.720 --> 00:08:52.979
deume perspectiva. A miña dor

00:08:52.979 --> 00:08:55.474
obrigoume a ter esperanza,

00:08:55.474 --> 00:08:58.005
esperanza e confianza en min mesmo,

00:08:58.005 --> 00:09:00.550
nos demais, en que pode mellorar,

00:09:00.550 --> 00:09:02.628
que podemos cambialo, denuncialo

00:09:02.628 --> 00:09:05.386
denuncialo e loitar contra a ignorancia,

00:09:05.386 --> 00:09:07.975
loitar contra a intolerancia,

00:09:07.975 --> 00:09:09.990
e máis que nada

00:09:09.990 --> 00:09:12.716
aprender a querernos a nós mesmos,

00:09:12.716 --> 00:09:14.895
a aceptarnos por quen somos:

00:09:14.895 --> 00:09:18.990
quen somos, non quen o mundo quere.

00:09:18.990 --> 00:09:20.602
Porque o mundo en que creo é onde

00:09:20.602 --> 00:09:24.770
abrazar a túa luz non implica 
ignorar a túa escuridade.

00:09:24.770 --> 00:09:26.851
Un mundo en que se nos valore

00:09:26.851 --> 00:09:31.367
a capacidade de vencer a adversidade, 
non esquivala.

00:09:31.367 --> 00:09:35.591
Un mundo en que podo mirar alguén,

00:09:35.591 --> 00:09:37.353
dicirlle: "Estou a vivir un inferno."

00:09:37.353 --> 00:09:40.930
E que me miren e digan: "Eu tamén." 
E non pasa nada.

00:09:40.930 --> 00:09:44.632
Porque a depresión é lícita. 
Somos persoas.

00:09:44.632 --> 00:09:47.062
Somos persoas, e sufrimos e loitamos,

00:09:47.062 --> 00:09:49.790
sangramos e choramos. 
Se pensas que ser forte

00:09:49.790 --> 00:09:51.909
é nunca mostrar debilidades, estou aquí

00:09:51.909 --> 00:09:55.155
para dicirche que estás equivocado.

00:09:55.155 --> 00:09:59.052
Estás equivocado porque é o oposto.

00:09:59.052 --> 00:10:01.736
Somos persoas e temos problemas.

00:10:01.736 --> 00:10:03.407
Non somos perfectos, non pasa nada.

00:10:03.407 --> 00:10:05.621
Así que debemos parar a ignorancia,

00:10:05.621 --> 00:10:08.699
a intolerancia, o estigma,

00:10:08.699 --> 00:10:13.273
parar o silencio e eliminar os tabús,

00:10:13.273 --> 00:10:17.812
mirar a verdade e comezar a falar:

00:10:17.812 --> 00:10:22.536
o único xeito de vencer o problema,

00:10:22.536 --> 00:10:25.870
que a xente está a combater soa,

00:10:25.870 --> 00:10:29.633
é sermos fortes xuntos,

00:10:29.633 --> 00:10:33.397
sermos fortes xuntos.

00:10:33.397 --> 00:10:36.376
E eu creo que somos quen.

00:10:36.376 --> 00:10:38.295
Si que o creo.
Moitísimas grazas a todos.

00:10:38.295 --> 00:10:40.702
Isto é un soño feito realidade. Grazas.
(Aplausos)

00:10:40.702 --> 00:10:42.960
Grazas. 
(Aplausos)