WEBVTT

00:00:00.342 --> 00:00:03.101
برای مدت طولانی در زندگیم،

00:00:03.101 --> 00:00:07.692
احساس میکردم که دو زندگی مختلف را انجام ميدم.

00:00:07.692 --> 00:00:11.097
یک زندگی که همه میبینند،

00:00:11.097 --> 00:00:14.804
و بعد هم یک زندگی که تنها من میبینم.

00:00:14.804 --> 00:00:17.324
و در زندگی که همه میبینند،

00:00:17.324 --> 00:00:19.798
من یک دوست،

00:00:19.798 --> 00:00:22.353
یک پسر، یک برادر،

00:00:22.353 --> 00:00:25.979
یک کمدین روی صحنه و یک نوجوان هستم.

00:00:25.979 --> 00:00:27.820
این زندگی هست که همه میبینند.

00:00:27.820 --> 00:00:29.346
اگر قرار بود از دوستان و خانوادهام بخوام که من را توصیف کنند،

00:00:29.346 --> 00:00:31.185
این چیزی بود که بهم میگفتند.

00:00:31.185 --> 00:00:33.183
و آن بخش بزرگی از من است. آن کسی که هستم.

00:00:33.183 --> 00:00:35.993
و اگر قرار بود شما از بخواهید خودم را توصیف کنم،

00:00:35.993 --> 00:00:38.915
احتمالا بخشهایی از همان چیزها را میگفتم.

00:00:38.915 --> 00:00:42.476
و دروغ هم نبود،

00:00:42.476 --> 00:00:46.006
اما حقیقت کامل را هم نمیگفتم،

00:00:46.006 --> 00:00:47.533
چون واقعیت این که

00:00:47.533 --> 00:00:50.705
اون زندگی بود که سایرین میدیدند.

00:00:50.705 --> 00:00:54.468
در زندگی که من تنها میبینم،آن کسی که من هستم،

00:00:54.468 --> 00:00:56.395
آن کس واقعی که من هستم،

00:00:56.395 --> 00:01:00.830
شخصی است که شدیدا با افسردگی کلنجار میرود.

00:01:00.830 --> 00:01:03.507
همه شش سال گذشته زندگیم اینطور بوده،

00:01:03.507 --> 00:01:08.626
و هر روز هم ادامه دارد.

NOTE Paragraph

00:01:08.626 --> 00:01:11.123
الان، برای کسی که هیچوقت افسردگی را تجربه نکرده

00:01:11.123 --> 00:01:12.325
یا واقعا نمیدونه که به چه معناست،

00:01:12.325 --> 00:01:13.708
ممكن شنيدنش او را متعجب كنه،

00:01:13.708 --> 00:01:15.613
چون اين مفهوم غلط كاملاً رايج وجود داره

00:01:15.613 --> 00:01:18.360
كه افسردگى فقط غمگين بودن است

00:01:18.360 --> 00:01:20.848
زمانى كه چيزى در زندگيتون درست پيش نميره،

00:01:20.848 --> 00:01:22.490
زمانى كه با دوست دخترتون بهم مىزنيد،

00:01:22.490 --> 00:01:23.881
زمانى كه شخصى را كه دوست داشتيد از دست مىديد،

00:01:23.881 --> 00:01:25.632
زمانى كه شغلى را كه مىخواستيد بدست نمياوريد.

00:01:25.632 --> 00:01:27.619
اما اون غمگين بودنِ. يك چيز عاديه.

00:01:27.619 --> 00:01:29.531
احساس عادى بشره.

00:01:29.531 --> 00:01:33.729
وقتى چيزى در زندگيتون خوب پيش نميره

00:01:33.729 --> 00:01:36.358
افسردگى واقعى غمگين بودن نيست.

00:01:36.358 --> 00:01:38.144
افسردگى واقعى غمگين بودن است

00:01:38.144 --> 00:01:41.413
وقتى همه چيز توى زندگيتون خوب پيش ميره.

00:01:41.413 --> 00:01:43.898
اين افسردگى واقعى است، و چيزى كه من ازش رنج مىبرم.

NOTE Paragraph

00:01:43.898 --> 00:01:46.023
و كاملاً صادقانه بگم،

00:01:46.023 --> 00:01:48.837
كه اينجا ايستادن و گفتنش واقعاً برام سخت است.

00:01:48.837 --> 00:01:50.558
برام سخت كه راجع بهش حرف بزنم،

00:01:50.558 --> 00:01:53.321
و بنظر مياد كه صحبت كردن دربارهش براى همه سخت باشه،

00:01:53.321 --> 00:01:55.689
اونقدر كه كسى درباره اون حرف نمىزنه.

00:01:55.689 --> 00:01:58.083
و هيچكس درباره افسردگى حرف نمىزنه، اما لازم كه اين كار را بكنيم،

00:01:58.083 --> 00:02:01.825
چون در حال حاضر مشكل بزرگیست.

00:02:01.825 --> 00:02:03.495
مشكلى عمده.

00:02:03.495 --> 00:02:05.297
اما دربارهش توى رسانههاى اجتماعى نمىبينيم، اينطور نيست؟

00:02:05.297 --> 00:02:07.385
توى فيس بوك هم نمىبينيم. همينطور روى توييتر.

00:02:07.385 --> 00:02:09.207
تو اخبار راجع بهش نمىشنويم، چون شاد نيست،

00:02:09.207 --> 00:02:10.836
باحال نيست، خوشايند نيست.

00:02:10.836 --> 00:02:14.431
و به اين خاطر كه ما اون را نمىبينيم، متوجه وخامت اون نمىشيم

NOTE Paragraph

00:02:14.431 --> 00:02:18.190
اما وخامت و جديتش انقدرى هست كه:

00:02:18.190 --> 00:02:19.913
هر ٣٠ ثانيه،

00:02:19.913 --> 00:02:22.117
هر ٣٠ ثانيه، در جايى از

00:02:22.117 --> 00:02:24.310
اين دنيا كسى بخاطر افسردگى از زندگي

00:02:24.310 --> 00:02:25.387
خودش مىگذره،

00:02:25.387 --> 00:02:27.627
و ممكن فقط دو تا ساختمون آن طرفتر باشه، يا دو كشور آن طرفتر،

00:02:27.627 --> 00:02:29.157
شايد هن دو قاره آن ورتر ، اما اتفاق ميفته،

00:02:29.157 --> 00:02:31.727
هر روز خدا هم اتفاق ميفته.

00:02:31.727 --> 00:02:34.691
و بعنوان جامعه، تمايل داريم كه

00:02:34.691 --> 00:02:39.937
بهش نگاه كنيم و بگيم،" خوب كه چى؟"

00:02:39.937 --> 00:02:44.592
خب كه چى؟ بهش نگاه مىكنيم و بعد پى كار خودمون مىريم، " مشكل خودته.

00:02:44.592 --> 00:02:46.995
مشكل خودشونه."

00:02:46.995 --> 00:02:48.847
ما مىگيم كه ما غمگين هستيم و مىگيم كه متاسفيم،

00:02:48.847 --> 00:02:50.224
اما همينطور هم مىگيم كه، "خب كه چى؟"

NOTE Paragraph

00:02:50.224 --> 00:02:54.907
خب، دو سال پيش اون مشكل من بود،

00:02:54.907 --> 00:02:58.964
چون روى لبه تختم نشسته بودم

00:02:58.964 --> 00:03:02.324
جايى كه يك ميليون بار قبلاً نشسته بودم

00:03:02.324 --> 00:03:05.140
و قصد خودكشى داشتم.

00:03:05.140 --> 00:03:09.066
قصد خودكشى داشتم، و اگر شما به ظاهر زندگيم نگاه مىكرديد،

00:03:09.066 --> 00:03:11.308
من را بعنوان بچهاى كه تو فكر خودكشى بود نمىديديد.

00:03:11.308 --> 00:03:13.424
بچهاى را مىديديد كه كاپيتان تيم بسكتبالش بود،

00:03:13.424 --> 00:03:15.485
دانشجوى سال رشته بازيگرى و تئاتر،

00:03:15.485 --> 00:03:16.444
دانشجوى انگليسى سال،

00:03:16.444 --> 00:03:18.272
كسى كه مدام روى غلتك افتخارات بود

00:03:18.272 --> 00:03:21.945
و مدام در حال مهمونى رفتن بود.

00:03:21.945 --> 00:03:23.586
پس نمىگفتيد كه افسردگى دارم، مىگفتيد

00:03:23.586 --> 00:03:26.297
كه به خودكشى فكر نمىكنم، اما اشتباه مىكرديد.

00:03:26.297 --> 00:03:27.736
اشتباه مىكرديد. خب اون شب اونجا نشستم

00:03:27.736 --> 00:03:31.774
با يك قوطى قرص كنارم و يك قلم و كاغذ توى دستم

00:03:31.774 --> 00:03:33.762
و به گرفتن جونم فكر مىكردم

00:03:33.762 --> 00:03:37.114
و فقط يك كم مونده بود كه اين كار را كنم.

00:03:37.114 --> 00:03:38.796
فقط يكم مونده بود.

NOTE Paragraph

00:03:38.796 --> 00:03:41.924
و اينكارو نكردم، در نتيجه جزء كسانى هستم كه شانس آوردم،

00:03:41.924 --> 00:03:44.059
يكى از اون آدمهايى كه روى لبه ميايسته

00:03:44.059 --> 00:03:46.320
و به پايين نگاه مىكنه اما نمىپره،

00:03:46.320 --> 00:03:48.325
يكی از خوش شانسهايى كه نجات پيدا مىكنه.

00:03:48.325 --> 00:03:50.722
خب، نجات پيدا كردم، و با اين داستانم الان اينجا هستم،

00:03:50.722 --> 00:03:53.127
و داستان من اين است:

00:03:53.127 --> 00:03:56.480
تو پنج كلمه ساده، من از افسردگى رنج مى برم.

00:03:56.480 --> 00:03:58.910
من از افسردگى رنج مى برم.

00:03:58.910 --> 00:04:06.230
و براى مدت خيلى طولانى، فكر مىكردم،

00:04:06.230 --> 00:04:08.826
دو زندگى كاملاً متفاوت را زندگى مىكردم،

00:04:08.826 --> 00:04:10.687
جاييكه يك شخص هميشه از اون يكى مىترسيد.

00:04:10.687 --> 00:04:12.786
من مىترسيدم، كه آدمها من واقعى را ببينند،

00:04:12.786 --> 00:04:16.028
اينكه كامل نبودم، اون بچه محبوب توى دبيرستانى كه همه دربارهش فكر مىكردند،

00:04:16.028 --> 00:04:18.453
كه پشت لبخندم، تقلايى بود،

00:04:18.453 --> 00:04:20.416
و پشت روشناييم، تاريكى وجود داشت.

00:04:20.416 --> 00:04:24.793
و حتى زير شخصيت بزرگم هم درد بزرگترى پنهان بود.

NOTE Paragraph

00:04:24.793 --> 00:04:27.430
مثل اينكه بعضىها شايد بترسند از اينكه دخترا اونها رو در مقابل دوست نداشته باشند.

00:04:27.430 --> 00:04:29.519
بعضى مردم شايد از كوسهها بترسند. بعضى مردم ممكن است از مرگ بترسند.

00:04:29.519 --> 00:04:34.212
اما براى من، براى بخش بزرگى از زندگيم، از خودم مىترسيدم.

00:04:34.212 --> 00:04:36.904
از حقيقت خودم مىترسيدم، از رو راست بودن با خودم مىترسيدم ، از آسيب پذير بودنم مىترسيدم،

00:04:36.904 --> 00:04:39.126
و اون ترس باعث مىشد حس كنم

00:04:39.126 --> 00:04:41.483
كه دارم به گوشهاى هل داده ميشم،

00:04:41.483 --> 00:04:44.513
انگارى به گوشهاى هل داده ميشدم و تنها يك راه خروج بود،

00:04:44.513 --> 00:04:48.306
و بنابراين هر روز درباره اون راه فكر مىكردم.

00:04:48.306 --> 00:04:49.753
هر روز راجع بهش فكر مىكردم،

00:04:49.753 --> 00:04:51.424
و الانى كه اينجا ايستادم، بخوام كاملاً روراست باشم

00:04:51.424 --> 00:04:54.797
از اون وقت دوباره بهش فكر كردم، چون كه بيماريست،

00:04:54.797 --> 00:04:56.731
دست وپا زدنه، افسردگيست،

00:04:56.731 --> 00:04:57.950
و افسردگى آبله مرغان نيست.

00:04:57.950 --> 00:04:59.668
اينطور نيست كه يكبار براى هميشه شكستش بدهید.

00:04:59.668 --> 00:05:02.431
چيزى كه باهاش زندگى مىكنيد. چيزى كه توش زندگى مىكنيد.

00:05:02.431 --> 00:05:06.003
هم اتاقى كه نمىتونيد با لگد بياندازيدش بيرون. صدايى كه نمىتونيد بيخيالش بشين.

00:05:06.003 --> 00:05:08.264
احساسى كه نمىتونيد از زيرش در بريد،

00:05:08.264 --> 00:05:13.337
ترسناكترين بخش اون اين كه بعد از مدتى،

00:05:13.337 --> 00:05:16.217
نسبت بهش كرخت مىشيد. براتون عادى ميشه،

00:05:16.217 --> 00:05:18.504
و چيزى كه بيشتر از همه واقعاً ميترسيد

00:05:18.504 --> 00:05:21.360
رنجى نيست كه از درون مىكشيد.

00:05:21.360 --> 00:05:22.876
حس ننگيه كه درون ديگرانِ،

00:05:22.876 --> 00:05:25.157
حس خجالت، حس شرمندگى،

00:05:25.157 --> 00:05:27.610
نگاه ملامتبار در چهره يك دوست،

00:05:27.610 --> 00:05:31.074
پچ پچهاى توى راهرو درباره اين كه تو ضعيفى،

00:05:31.074 --> 00:05:32.475
اظهار نظرهايى درباره اين كه تو ديوونهاى.

00:05:32.475 --> 00:05:34.575
چيزهايى كه مانع از كمك گرفتنت مىشن.

00:05:34.575 --> 00:05:37.569
چيزهايى كه باعث مى شن اون را توى خودت نگهدارى و مخفيش كنى.

00:05:37.569 --> 00:05:39.904
بخاطر حس ننگ است. بنابراين اون را توى خودتون نگه مىداريد و مخفيش مىكنيد،

00:05:39.904 --> 00:05:41.766
و همينطور به بروز ندادنش ادامه ميدين،

00:05:41.766 --> 00:05:43.442
و حتى اگر هم روز شما را توى تختخواب نگهداره

00:05:43.442 --> 00:05:46.382
و على رغم اين كه چقدر زياد تلاش كنيد و بخواين پرش كنيد، باعث شه در زندگيتون احساس خالى بودن كنيد.

00:05:46.382 --> 00:05:48.545
اون را پنهان مىكنيد، چون در اجتماع ما ننگ آور

00:05:48.545 --> 00:05:51.460
دونستن افسردگى خيلى جديه.

00:05:51.460 --> 00:05:54.662
واقعاً جديه، و اگر شما فكر مىكنيد كه اينطور نيست، اين را از خودتون سوال كنيد:

00:05:54.662 --> 00:05:56.471
آيا ترجيح مىدين كه در استتوس بعدى فيس بوك خود اين

00:05:56.471 --> 00:05:58.217
را بگين كه شما براى بيرون اومدن از تخت وضعيت دشوارى داريد

00:05:58.217 --> 00:06:00.366
چون پشتتون درد مىكنه

00:06:00.366 --> 00:06:02.358
يا اينكه هر روز صبح اوقات دشوارى را براى بيرون اومدن از تختخواب داريد

00:06:02.358 --> 00:06:04.458
چون كه افسردهايد؟

00:06:04.458 --> 00:06:06.742
ننگ آوره، چون بدبختانه

00:06:06.742 --> 00:06:09.210
ما در دنيايى زندگى مىكنيم كه اگر دستتون را بشكنيد،

00:06:09.210 --> 00:06:11.884
همه سمتتون مىدوند تا روى گچش را امضاء كنند،

00:06:11.899 --> 00:06:14.700
اما اگه به آدمها بگين كه افسردهايد، همه راهشون را كج مىكنند.

00:06:14.700 --> 00:06:17.200
ننگ آوره.

00:06:17.200 --> 00:06:22.166
ما خيلى خيلى راحت پذيراى شكستن از هر عضوى از بدنمون هستيم

00:06:22.166 --> 00:06:25.268
البته غير از مغزمون. و اين يعنى اهمال كردن.

00:06:25.268 --> 00:06:27.280
اهمال كردن محض، و اين بىتوجهى دنيايى

00:06:27.280 --> 00:06:28.844
را خلق كرده كه افسردگى را نمىفهمه،

00:06:28.844 --> 00:06:31.350
بهداشت روان را نمىفهمه.

00:06:31.350 --> 00:06:33.303
و اين براى من كنايهآميزه، چون افسردگى

00:06:33.303 --> 00:06:35.813
يكى از بهترين مشكلات ثبت شدهاى كه ما در دنيا داريم،

00:06:35.813 --> 00:06:37.858
و با اين وجود يكى از كمترين موارد بحث شده است.

00:06:37.858 --> 00:06:40.294
ما فقط اون را به كنارى هلش مىديم و به گوشهاى ميگذارذم

00:06:40.294 --> 00:06:43.881
و وانمود مىكنيم اونجا نيست و اميد به درست شدن خودبخودش را داريم.

NOTE Paragraph

00:06:43.881 --> 00:06:47.223
خب، اينطور نميشه. اينطور نبوده، و اينطور نخواهد شد،

00:06:47.223 --> 00:06:49.114
چون فقط يك فكر واهى و پوچِ،

00:06:49.114 --> 00:06:51.887
و فكر واهى و پوچ يك استراتژى نيست، طفره رفتنست،

00:06:51.887 --> 00:06:56.816
و ما نمىتونيم از چيزى با اين ميزان اهميت طفره بريم.

00:06:56.816 --> 00:07:00.207
نخستين گام در حل كردن هر مشكلى

00:07:00.207 --> 00:07:01.690
اين كه تشخيص بديم كه وجود داره.

00:07:01.690 --> 00:07:04.448
خب، ما اون كار را نكردهايم، پس نمىتونيم واقعاً انتظار داشته باشيم

00:07:04.448 --> 00:07:07.633
تا وقتى كه هنوز از سوال واهمه داريم براش پاسخى پيدا كنيم.

NOTE Paragraph

00:07:07.633 --> 00:07:11.412
و من نمىدونم كه راه حل چيه.

00:07:11.412 --> 00:07:13.873
كاش مىدونستم، اما نمىدونم-- اما فكر مىكنم،

00:07:13.873 --> 00:07:15.881
من فكر مىكنم كه بايد از اينجا شروع شه.

00:07:15.881 --> 00:07:18.280
بايد از من شروع شه، بايد با شما شروع شه،

00:07:18.280 --> 00:07:21.698
بايد با مردمانى شروع شه كه رنج مىبرن.

00:07:21.698 --> 00:07:23.115
كسانى كه در سايهها مخفى هستند

00:07:23.115 --> 00:07:25.115
ما نياز داريم كه بلند صحبت كنيم و سكوت را بشكنيم.

00:07:25.115 --> 00:07:27.434
ما لازم هست كه كسانى باشيم كه بخاطر چيزى كه باور دارند شجاع هستند،

00:07:27.434 --> 00:07:30.609
چون اگه تنها يك چيز باشه كه من تشخيص دادهام،

00:07:30.609 --> 00:07:34.185
اگر تنها يك چيز باشه كه من بعنوان بزرگترين مشكل اون را ببينم،

00:07:34.185 --> 00:07:37.224
در ساختن جهانى نيست كه در اونجا

00:07:37.224 --> 00:07:40.973
ما بىتوجهى ديگران را حفظ مىكنيم.

00:07:40.973 --> 00:07:44.259
در ساختن جهانى كه ما ياد مىگيريم خودمون را بپذيريم،

00:07:44.259 --> 00:07:45.460
جايى كه ما با اون كسى كه هستيم مشكلى نداريم،

00:07:45.460 --> 00:07:46.960
چون وقتى ما روراست باشيم،

00:07:46.960 --> 00:07:49.756
مىبينيم كه ما همگى در حال دست و پا زدن و رنج كشيدن هستيم.

00:07:49.756 --> 00:07:51.708
چه با اين بيمارى، چه با چيز ديگهاى.

00:07:51.708 --> 00:07:54.535
ما همه مىدونيم كه درد كشيدن يعنى چى.

00:07:54.535 --> 00:07:56.373
ما همه مىدونيم كه داشتن درد در قلبمون چقدر مهمه،

00:07:56.373 --> 00:07:59.067
و ما همه مىدونيم كه درمان اون چقدر مهم است.

00:07:59.067 --> 00:08:02.461
اما همين حالا، افسردگى بريدگى عميق اجتماعى كه

00:08:02.461 --> 00:08:05.022
ما با گذاشتن چسب زخم روى اون راضى ميشيم و تظاهر مىكنيم كه وجود نداره.

NOTE Paragraph

00:08:05.022 --> 00:08:09.526
خب، اون اونجاست. اونجاست و مىدونيد چيه؟ اشكالى نداره.

00:08:09.526 --> 00:08:13.337
افسردگى اشكالى نداره. اگر داريد اون را پشت سر مىگذاريد، بدونيد كه اشكال نداره.

00:08:13.337 --> 00:08:15.999
و مىدونم كه شما مريض هستيد، شما ضعيف نيستيد،

00:08:15.999 --> 00:08:17.935
و اين يك مساله است، نه شناسايى،

00:08:17.935 --> 00:08:20.688
اما وقتى شما از ترس و مسخره شدن و قضاوت شدن

00:08:20.688 --> 00:08:22.485
و انگ خوردن از سوى ديگران بگذريد،

00:08:22.485 --> 00:08:25.471
مىتونيد ببينيد چهره واقعى افسردگى را مشاهده كنيد،

00:08:25.471 --> 00:08:27.710
و اون فقط بخشى از زندگى شماست،

00:08:27.710 --> 00:08:31.438
فقط بخشى از زندگى شماست، و بهمون اندازه كه متنفرم،

00:08:31.438 --> 00:08:33.917
بهمون اندازه كه از بعضى جاها متنفرم،

00:08:33.917 --> 00:08:37.013
بخشهايى در زندگيم هست كه افسردگى من را به پايين كشيده،

00:08:37.013 --> 00:08:39.548
و به كلى دليل من سپاسگذار اين موضوع هستم.

00:08:39.548 --> 00:08:41.360
چون آره، من را به ته دره برده،

00:08:41.360 --> 00:08:42.792
اما تنها براى اينكه به من نشون بده اوج هم وجود داره،

00:08:42.792 --> 00:08:44.391
و آره من را توى تاريكى برده

00:08:44.391 --> 00:08:46.977
اما تنها براى اينكه به من يادآورى كنه كه روشنايى وجود داره.

00:08:46.977 --> 00:08:50.720
درد من، بيشتر از هر چيز ديگهاى در اين ١٩ سال زندگيم روى زمين

00:08:50.720 --> 00:08:52.979
به من بينش داده، و عذاب كشيدنم،

00:08:52.979 --> 00:08:55.474
عذاب كشيدنم مجبورم كرده تا اميد داشته باشم،

00:08:55.474 --> 00:08:58.005
اميد داشته باشم و ايمان، ايمان داشتن به خودم،

00:08:58.005 --> 00:09:00.550
ايمان به ديگران، ايمان به اين كه بهتر ميشم،

00:09:00.550 --> 00:09:02.628
اين كه ميتونيم اين را تغيير بديم، ميتونيم با صداى بلند مطرحش كنيم،

00:09:02.628 --> 00:09:05.386
و عليه بىتوجهى اعتراض كنيم و بجنگيم،

00:09:05.386 --> 00:09:07.975
عليه كم طاقتى بجنگيم.

00:09:07.975 --> 00:09:09.990
و بيشتر از همه،

00:09:09.990 --> 00:09:12.716
ياد بگيريم خودمون را دوست داشته باشيم،

00:09:12.716 --> 00:09:14.895
ياد بگيريم خودمون را براى كسانى كه هستيم بپذيريم،

00:09:14.895 --> 00:09:18.990
آدمهايى كه هستيم، نه كسانى كه دنيا ميخواد ما باشيم.

00:09:18.990 --> 00:09:20.602
چون دنيايى كه من بهش معتقدم جايى است كه

00:09:20.602 --> 00:09:24.770
در آغوش گرفتن روشنايى وجودتان به معناى نديده گرفتن تاريكىتان نيست.

00:09:24.770 --> 00:09:26.851
در دنيايى كه من بهش معتقدم ما با قابليتهامون

00:09:26.851 --> 00:09:31.367
براى غلبه بر مصيبتها سنجيده ميشيم، نه با اجتناب كردن از اونها.

00:09:31.367 --> 00:09:35.591
در دنيايى كه من بهش معتقدم ميتونم تو چشمهاى كس ديگه نگاه كنم

00:09:35.591 --> 00:09:37.353
و بگم،" من توى جهنم سير مىكنم،"

00:09:37.353 --> 00:09:40.930
و اون هم مىتونه برگرده بهم بگه كه "منم همينطور،" و اين اشكالى نداره،

00:09:40.930 --> 00:09:44.632
و اون اشكالى نداره چون افسردگى اشكالى نداره. ما انسانيم.

00:09:44.632 --> 00:09:47.062
ما آدميم، و دست و پا مىزنيم و رنج مىكشيم،

00:09:47.062 --> 00:09:49.790
و ما غمگين ميشم و گريه مىكنيم، و اگر فكر مىكنيد نيروى حقيقى

00:09:49.790 --> 00:09:51.909
به اين معناست كه هرگز ضعفى نشون ندين، پس من اينجا هستم

00:09:51.909 --> 00:09:55.155
تا به شما بگم كه اشتباه مىكنيد.

00:09:55.155 --> 00:09:59.052
اشتباه مىكنيد، چون برعكس است.

00:09:59.052 --> 00:10:01.736
ما آدميم، و مشكلاتى داريم.

00:10:01.736 --> 00:10:03.407
ما كامل نيستيم، و اشكالى هم نداره.

NOTE Paragraph

00:10:03.407 --> 00:10:05.621
پس لازمه كه دست از بىتوجهى برداريم،

00:10:05.621 --> 00:10:08.699
دست از كم طاقت بودن برداريم، انگ بهش نچسبونيم،

00:10:08.699 --> 00:10:13.273
و ساكت نمونيم، و دست از تابوها بكشيم،

00:10:13.273 --> 00:10:17.812
نگاه درست بهش بندازيم، شروع به صحبت كردن كنيم،

00:10:17.812 --> 00:10:22.536
چون تنها راه براى شكست دادن مشكلى كه

00:10:22.536 --> 00:10:25.870
آدمها تنهايى با اون مىجنگند اين است كه

00:10:25.870 --> 00:10:29.633
با ايستادن در كنار هم قوى بشن،

00:10:29.633 --> 00:10:33.397
با در كنار هم ايستادن.

NOTE Paragraph

00:10:33.397 --> 00:10:36.376
و من باور دارم كه ميتونيم.

00:10:36.376 --> 00:10:38.295
باور دارم كه ما ميتونيم. خيلى خيلى ممنونم دوستان.

00:10:38.295 --> 00:10:40.702
اين رويايى كه به حقيقت پيوست. متشكرم. (تشويق)

00:10:40.702 --> 00:10:42.960
متشكرم.(تشويق)